Παιδαγωγικές ιστορίες. Γ'
Για το άρρωστο πνεύμα και σώμα.
Περισσότερα από το 60% των παιδιών της Ρουάντα, όταν ρωτήθηκαν σχετικά, απάντησαν ότι δεν τα ένοιαζε αν θα προλάβαιναν να μεγαλώσουν.
Την τελευταία δεκαετία, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια πολέμων ενώ περισσότερα από 4 εκατομμύρια έχουν επιβιώσει μετά τον ψυχικό ακρωτηριασμό που υπέστησαν και 1 εκατομμύριο έχουν μείνει ορφανά ή έχουν αποχωριστεί τις οικογένειές τους εξαιτίας του πολέμου. Με την αύξηση των εμπόλεμων καταστάσεων σε όλες τις ηπείρους, η παιδική ηλικία έχει γίνει ένας ζωντανός εφιάλτης.
• Στο Σεράγεβο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 55% των παιδιών έχουν πυροβοληθεί, 66% έχουν βρεθεί σε τέτοια κατάσταση που πίστεψαν ότι θα πεθάνουν ενώ 29% νιώθουν "αβάσταχτη θλίψη".
• Στην Αγκόλα, 66% των παιδιών έχουν δει ανθρώπους να δολοφονούνται και 67% έχουν δει ανθρώπους να βασανίζονται, να τους χτυπούνε ή να πληγώνονται.
• Στη Ρουάντα,το 56% των παιδιών έχουν δει να σκοτώνουν ανθρώπους, σχεδόν 80% έχουν χάσει οικογενειακά μέλη και 16% έχουν αναγκαστεί να κρυφτούν κάτω από πτώματα.
Β' και Γ' παγκόσμιος.
Διαβάστε ακόμη στην ίδια ιστοσελίδα για τα "Ασυνόδευτα Παιδιά", και τα ναρκοπέδια.
Διαβάστε τη συνέχεια:
http://www.unicef.gr/reports/warchild.php
Τι θα γίνουν σαν ενήλικες όταν τους κλέψεις τα πάντα πριν γίνουν 10;
60 χρόνια πριν, και στα δεξιά στο πρόσφατο παρελθόν.
Γράφει σε ένα σχόλιο, στις 19/12/ 2008, με αφορμή τα τότε γεγονότα ο glossator: Και όσο για την Βία, δεν “εκκρίνεται απο σκάνδαλα και Βασανισμούς μεταναστών”. Η Βία δεν παράγεται από την οργανωμένη κοινωνία -η Βία προϋπάρχει αυτής και την συνοδεύει μόνο όταν η τελευταία είναι ανεπαρκής. Δεν είναι το κράτος που προκάλεσε τη Βία των 15χρονων. Η Βία είναι η φύση των 15χρονων. Το κράτος απλά δεν ήταν επαρκές. http://contralegem.wordpress.com/
enet.gr. 5 Οκτωβρίου 2010
ΟΗΕ: Τα σεξουαλικά εγκλήματα θα καταστρέψουν το Κονγκό
Η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, Μάργκοτ Βάλστρομ που επισκέπτεται τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό δύο μήνες ύστερα από τους μαζικούς βιασμούς στις επαρχίες του Νότιου και Βόρειου Κίβου από μέλη ένοπλων οργανώσεων, τόνισε πως τα σεξουαλικά εγκλήματα μπορεί, αν δεν σταματήσουν, να καταστρέψουν τη χώρα. Η κυρία Βάλστρομ πήγε στην περιοχή Ουαλικάλε, στο δυτικό Βόρειο Κίβου, όπου οι αντάρτες των Δημοκρατικών Δυνάμεων Απελευθέρωσης της Ρουάντας (FDLR) και οι αντάρτες Μάι-Μάι κατηγορούνται ότι βίασαν 500 ανθρώπους, ανάμεσα τους και παιδιά, σε 13 χωριά.
"Ήταν φρικτό, πιστεύω ότι αυτό, αν συνεχιστεί μπορεί να καταστρέψει τη χώρα. Γιατί θα επηρεάσει όλη την κοινωνία, θα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και θα καταστρέψει όλες τις αξίες, όλους τους κανόνες. Αυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στο Κονγκό", τόνισε και πρόσθεσε πως "το είδαμε αυτό να συμβαίνει κα σε άλλες χώρες όπως τη Λιβερία. Η κ. Βάλστρομ σημείωσε ωστόσο, πως "τα μέσα που διαθέτει η αποστολή του ΟΗΕ για την σταθεροποίηση της κατάστασης, το προσωπικό και οι δυνατότητές της δεν επαρκούν".
Τζόζεφ Κόνραντ - Η καρδιά του σκότους
Έχω δει το δαίμονα της βίας, και το δαίμονα της απληστίας, και το δαίμονα του πιο αχαλίνωτου πόθου. Αλλά, στο Θεό που πιστεύετε, αυτοί ήταν όλοι ρωμαλέοι, δυνατοί, πύρινοι δαίμονες που εξουσίαζαν και έσερναν ανθρώπους -κανονικούς ανθρώπους! Εκεί όμως που στεκόμουν στην πλαγιά, προαισθάνθηκα πως μέσα στο ανελέητο λιοπύρι εκείνης της γης θα γνώριζα ένα δαίμονα αλλιώτικο, τον μαλθακό, υποκριτικό, χτικιάρικο δαίμονα της πιο αρπαχτικής και αδίστακτης παραφροσύνης. Και το πόσο ύπουλος μπορούσε να γίνει θα το μάθαινα πολλούς μήνες αργότερα και χίλια μίλια πιο μακριά. Στάθηκα για μια στιγμή έντρομος, σαν να είχα δει κάποιο κακό προμήνυμα. Τελικά κατέβηκα λοξά την πλαγιά, για να κάνω μια βόλτα στο σύδεντρο. Γλίτωσα από μια τεράστια σκαμμένη τρύπα που είχε ανοίξει κάποιος στην πλαγιά, και το σκοπό της οποίας στάθηκε εντελώς αδύνατο να μαντέψω. Δεν ήταν πάντως νταμάρι, ούτε αμμωρυχείο. Ήταν απλώς μια τρύπα. Ύστερα κόντεψα να πέσω σε μια πολύ στενή χαράδρα, σαν εγκοπή σχεδόν, στην πλαγιά του λόφου. Και ανακάλυψα πως ένα πλήθος αποχετευτικοί σωλήνες που είχαν εισαχθεί από την Ευρώπη για τον οικισμό, ήταν πεταμένοι εκεί μέσα. Δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην ήταν σπασμένος. Γινόταν ένα όργιο αναίτιας καταστροφής. Τελικά έφτασα στα δέντρα. Σκόπευα να κάνω μια βόλτα στη σκιά, αλλά αμέσως μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί μέσα, μου φάνηκε πως είχα μπει στον ανήλιαγο κύκλο κάποιας Κόλασης. Οι καταρράκτες ήταν κάπου κοντά, και ένας ακατάπαυστος, μονότονος, ορμητικός, μανιασμένος θόρυβος κατέκλυζε τη νεκρική ακινησία του σύδεντρου - όπου ούτε φύλλο δε σάλευε, ούτε ανάσα δεν έπνεε - με ένα μυστηριώδες βουητό, λες και το ιλιγγιώδες στροβίλισμα της γης είχε γίνει ξάφνου ακουστό. Μαύρες φιγούρες, κουλουριασμένες, καθιστές, ξαπλωμένες ανάμεσα στα δέντρα, γερμένες στους κορμούς, κολλημένες στο χώμα, αχνοδιακρίνονταν μέσα στο μισοσκόταδο σε όλες τις στάσεις του πόνου, της εγκατάλειψης και της απελπισίας. Άλλο ένα φουρνέλο έσκασε στο βράχο κι ένα ρίγος διαπέρασε το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Τα έργα προχωρούσαν. Τα έργα! Κι αυτό εκεί ήταν το μέρος όπου κάποιοι από τους εργάτες τους είχαν αποσυρθεί για να πεθάνουν. Αργοπέθαιναν -ήταν φανερό. Αυτοί δεν ήταν εχθροί, δεν ήταν ούτε κακοποιοί, δεν ήταν τίποτα του κόσμου τούτου πια - ήταν μονάχα μαύρες σκιές, φαντάσματα της πείνας και του λοιμού, σωριασμένα ανάκατα μες στο πρασινωπό σκοτάδι. Κουβαλημένοι από κάθε γωνιά της ακτής με όλη τη νομιμότητα των χρονικών συμβάσεων, χάνονταν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, τρέφονταν με ανοίκειες τροφές, αρρώσταιναν, γίνονταν άχρηστοι, και τότε τους επέτρεπαν να συρθούν λίγο πιο κει και να αναπαυθούν. Αυτές οι ετοιμοθάνατες σκιές ήταν ελεύθερες σαν τον άνεμο - και το ίδιο άυλες. Άρχισα να διακρίνω το φέγγισμα των ματιών ανάμεσα στα δέντρα. Και κοιτάζοντας κάτω, είδα ένα πρόσωπο δίπλα στο χέρι μου. Ο μαύρος σκελετός ήταν ξαπλωμένος κατάχαμα, με τον ένα ώμο ακουμπισμένο στο δέντρο, και είδα τα βλέφαρα να αργοσηκώνονται, τα βουλιαγμένα μάτια να με κοιτάζουν, πελώρια και απλανή, κάτι σαν μουντή αναλαμπή που έσβησε πάλι αργά. Σημείωση(1):
Απόσπασμα από το βιβλίο του «Η καρδιά του σκότους» που γράφτηκε το 1900, και συνέβαλε θετικά στο διεθνές κίνημα διαμαρτυρίας για τις καταχρήσεις των Βέλγων στο Κονγκό. Κεντρικός του άξονας είναι η «λεηλασία» της αφρικανικής ηπείρου και η επαναλαμβανόμενη απάνθρωπη μεταχείριση των ανθρώπων της από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Και αν αντέχετε, δείτε αυτή τη συγκλονιστική δημοσίευση για ανθρώπους ξεχασμένους χωρίς δίκη για χρόνια στις φυλακές.
http://www.prisonpolicy.org/scans/disturbing/2005/forgotten_of_africa.shtml
Σκλάβοι υψηλής τεχνολογίας
Χρυσός, ταντάλιο, κασσίτερος, βολφράμιο. Η εξόρυξή τους στο Κονγκό γίνεται, κατά 40%, από παιδικά χέρια, «υπαλλήλους» ένοπλων ομάδων, και για πελάτες όπως οι Microsoft, Nintendo, Sony, Nokia, Apple κ.ά. (φωτ. Reuters). Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι από τα 200 ορυχεία της περιοχής, τουλάχιστον τα μισά λειτουργούν υπό τον έλεγχο ένοπλων ομάδων,κυβερνητικών ή ανταρτικών, νομιμοφρόνων ή απελευθερωτικών δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ετσι και αλλιώς η αμοιβή των σύγχρονων σκλάβων, ανεξαρτήτως «εργοδότη», είναι ένα δολάριο την ημέρα. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει και ομολογεί ότι πάνω από το 40% των εργαζομένων στα ορυχεία είναι παιδιά. Παρά τις μεσαιωνικές συνθήκες εξόρυξης, ένα μέρος των μεταλλευμάτων εξάγεται νομίμως. Με επίσημα παραστατικά δηλαδή, και ας λένε οι εταιρείες. Το υπόλοιπο διακινείται λαθραία μέσω των διάτρητων αφρικανικών συνόρων της Ουγκάντας, της Ρουάντας, της Κένιας και της Τανζανίας και ξεπλένεται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, στους τόπους επεξεργασίας, στα καμίνια της Κίνας, της Ινδίας, της Μαλαισίας και της Ταϊλάνδης. Όχι πως δεν το ξέραμε πως φτιάχνεται η γκατζεταρία μας, αλλά όσες φορές και να ειπωθεί ποτέ δεν θα είναι αρκετό. (i sixtir)Διαβάστε το όλο:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=194328
Έτσι κι’αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη;
κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο; όπως έγραφε ο Wolf Birman; Έτσι θα γίνει;
Ξέρετε γιατί τα παιδιά της Αφρικής γελούν πάντα; γιατί οι μητέρες τους τα έχουν πάντα μαζί τους, τα θηλάζουν, και αυτό το βοηθά να συνδέονται αισιόδοξα με τη ζωή, μέχρι να βρεθεί στο δρόμο τους κανένας Ευρωπαίος και ο πολιτισμός του…
GEORGE THAYER
Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια, και τελειώνοντας τις σπουδές του, από το 1963 αφοσιώθηκε στη συγγραφή και στην πολιτική έρευνα. Το βιβλίο του «το Διεθνές εμπόριο των όπλων» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ρόμβος και το γράφει όπως υπολογίζω περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 60.
Οι διαπιστώσεις του, παραμένουν ακόμη επίκαιρες.
-Οι εξοπλισμοί είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν για να ισοσκελίσουν διεθνείς προϋπολογισμούς, και για να δημιουργήσουν ευημερία.
-Μπορούν να στερεώσουν διεθνείς σχέσεις πιο αποτελεσματικά από κάθε άλλη ανθρώπινη προσπάθεια.
-Αποτελούν πρόκληση για όλες τις ανθρώπινες κοινότητες, γιατί δίνουν πλούτη στον κατασκευαστή, τα έθνη που τα εμπορεύονται, και στον έμπορο, διατηρούν υψηλά τα παραγωγικά επίπεδα, δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας, με μια λέξη είναι η πιο επικερδής επιχείρηση της ανθρωπότητας.
Από την άλλη, προκαλούν πολέμους, εξανεμίζουν θησαυρούς, χρεοκοπούν κράτη, καταστρέφουν και σπέρνουν πανικό. Από το 1945 και μετά οι ανησυχίες για τις επιπτώσεις του πολέμου έχουν εξελιχτεί σε απελπισία, με την απειλή των πυρηνικών όπλων.Και όμως η ανθρωπότητα δείχνει ελάχιστο ενδιαφέρον σχετικά με το εμπόριο και την εξάπλωση των κοινών πολεμικών όπλων.
Και παρακάτω: Ο πόλεμος μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας το 1965 έγινε χρησιμοποιώντας Αμερικάνικα όπλα. Η Γαλλία, και η Ιταλία για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους πωλούν στρατιωτικό υλικό στην Νότιο Αφρική. Η Σοβιετική Ένωση είδε φιλικές της κυβερνήσεις ,στην Ινδονησία, τη Γκάνα και την Αλγερία να καταργούνται από μια αντιπολίτευση εξοπλισμένη από Σοβιετικά όπλα, και ενώ υποστηρίζει την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων πουλά στρατιωτικό υλικό στη Νότια Αφρική. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες και οι λαοί τους, παριστάνοντας τους πράους και τους ειρηνόφιλους πουλάνε τεράστιες ποσότητες όπλων ενώ αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη του ελέγχου της βίας την οποία προκαλούν τα ίδια τους τα όπλα. Το εμπόριο αυτό θα πρέπει να είναι κυρίως περιορισμένο, λογικό και να αστυνομεύεται αυστηρά. Απεναντίας είναι ένα τυφλό, τεράστιο και απαίσιο τέρας, που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να τηρούν μητρώο πωλήσεων πέρα από τις συζητήσεις που γίνονται. Αποσπάσματα απο τα συμπεράσματα του βιβλίου.
Θα συνεχίσουμε να χτίζουμε στο ψέμα ή θα χτίσουμε στην αλήθεια;
Σημείωση(1): Ο Τζόζεφ Κόνραντ(1857-1924) Γεννήθηκε στην Πολωνία και αργότερα πήρε τη Βρετανική υπηκοότητα.
Εικόνες από:
http://garizo.blogspot.com/2010/11/17-2010.html#
http://amerchris.blogspot.com/search?updated-min=2008-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&updated-max=2009-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&max-results=50
Φωτογραφίες για τη Γκάνα: Βίκυ Μαρκολέφα, επεξεργασία φωτογραφιών: Γιώργος Νιαουνάκης,στο
http://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=42376.msg638202#msg638202
Το πλήρες άλμπουμ από το οδοιπορικό στη Γκάνα μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.dpgr.gr/usergalleries/thumbnails.php?album=27773
Η φωτογραφία του τοίχου με τη μπογιά από το:
http://news24gr.blogspot.com/2010/12/24-2007.html
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο άλλων ιστοσελίδων.
Για το άρρωστο πνεύμα και σώμα.
Περισσότερα από το 60% των παιδιών της Ρουάντα, όταν ρωτήθηκαν σχετικά, απάντησαν ότι δεν τα ένοιαζε αν θα προλάβαιναν να μεγαλώσουν.
Την τελευταία δεκαετία, περισσότερα από 2 εκατομμύρια παιδιά έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια πολέμων ενώ περισσότερα από 4 εκατομμύρια έχουν επιβιώσει μετά τον ψυχικό ακρωτηριασμό που υπέστησαν και 1 εκατομμύριο έχουν μείνει ορφανά ή έχουν αποχωριστεί τις οικογένειές τους εξαιτίας του πολέμου. Με την αύξηση των εμπόλεμων καταστάσεων σε όλες τις ηπείρους, η παιδική ηλικία έχει γίνει ένας ζωντανός εφιάλτης.
Ένα εννιάχρονο κορίτσι από τη Λιβερία επανέλαβε αυτή την ιστορία σε μια απο τις συμβούλους της unicef την κ.Graca Machel κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης.
"Είδα 10 με 20 ανθρώπους πυροβολημένους, οι περισσότεροι γέροι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να περπατήσουν γρήγορα. Πυροβόλησαν το θείο μου στο κεφάλι και τον σκότωσαν. Μετά ανάγκασαν τον πατέρα μου να του βγάλει τα μυαλά και να τα πετάξει σε κάτι νερά εκεί κοντά. Μετά τον έκαναν να βγάλει τα ρούχα του και να προχωρήσει σε ερωτική πράξη με ένα πτώμα σε αποσύνθεση. Μετά βίασαν την ξαδέρφη μου που ήταν μόνο εννιά χρόνων". Τέτοιες εμπειρίες αφήνουν ψυχικά, και πνευματικά σημάδια που θα κρατήσουν μια ζωή. Ακόμη και μετά το τέλος του πολέμου ή όταν πια βρίσκονται σε ασφαλές μέρος, τα παιδιά συνεχίζουν να είναι γεμάτα θυμό, επιθετικότητα και ενοχή. Στην έκθεση ακόμη επισημαίνουν ακόμη, ότι για την επιτυχία της θεραπείας και την ανάρρωση των παιδιών που έχουν επηρεαστεί από τις ένοπλες συρράξεις, θα πρέπει οι μέθοδοι να πλαισιώνονται από τα κατάλληλα πολιτισμικά στοιχεία και παραδόσεις των τοπικών κοινωνιών.
Σύμφωνα με τις έρευνες της UNICEF:• Στο Σεράγεβο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, 55% των παιδιών έχουν πυροβοληθεί, 66% έχουν βρεθεί σε τέτοια κατάσταση που πίστεψαν ότι θα πεθάνουν ενώ 29% νιώθουν "αβάσταχτη θλίψη".
• Στην Αγκόλα, 66% των παιδιών έχουν δει ανθρώπους να δολοφονούνται και 67% έχουν δει ανθρώπους να βασανίζονται, να τους χτυπούνε ή να πληγώνονται.
• Στη Ρουάντα,το 56% των παιδιών έχουν δει να σκοτώνουν ανθρώπους, σχεδόν 80% έχουν χάσει οικογενειακά μέλη και 16% έχουν αναγκαστεί να κρυφτούν κάτω από πτώματα.
Διαβάστε ακόμη στην ίδια ιστοσελίδα για τα "Ασυνόδευτα Παιδιά", και τα ναρκοπέδια.
Διαβάστε τη συνέχεια:
http://www.unicef.gr/reports/warchild.php
Τι θα γίνουν σαν ενήλικες όταν τους κλέψεις τα πάντα πριν γίνουν 10;
Γράφει σε ένα σχόλιο, στις 19/12/ 2008, με αφορμή τα τότε γεγονότα ο glossator: Και όσο για την Βία, δεν “εκκρίνεται απο σκάνδαλα και Βασανισμούς μεταναστών”. Η Βία δεν παράγεται από την οργανωμένη κοινωνία -η Βία προϋπάρχει αυτής και την συνοδεύει μόνο όταν η τελευταία είναι ανεπαρκής. Δεν είναι το κράτος που προκάλεσε τη Βία των 15χρονων. Η Βία είναι η φύση των 15χρονων. Το κράτος απλά δεν ήταν επαρκές. http://contralegem.wordpress.com/
enet.gr. 5 Οκτωβρίου 2010
ΟΗΕ: Τα σεξουαλικά εγκλήματα θα καταστρέψουν το Κονγκό
Η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, Μάργκοτ Βάλστρομ που επισκέπτεται τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό δύο μήνες ύστερα από τους μαζικούς βιασμούς στις επαρχίες του Νότιου και Βόρειου Κίβου από μέλη ένοπλων οργανώσεων, τόνισε πως τα σεξουαλικά εγκλήματα μπορεί, αν δεν σταματήσουν, να καταστρέψουν τη χώρα. Η κυρία Βάλστρομ πήγε στην περιοχή Ουαλικάλε, στο δυτικό Βόρειο Κίβου, όπου οι αντάρτες των Δημοκρατικών Δυνάμεων Απελευθέρωσης της Ρουάντας (FDLR) και οι αντάρτες Μάι-Μάι κατηγορούνται ότι βίασαν 500 ανθρώπους, ανάμεσα τους και παιδιά, σε 13 χωριά.
"Ήταν φρικτό, πιστεύω ότι αυτό, αν συνεχιστεί μπορεί να καταστρέψει τη χώρα. Γιατί θα επηρεάσει όλη την κοινωνία, θα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και θα καταστρέψει όλες τις αξίες, όλους τους κανόνες. Αυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στο Κονγκό", τόνισε και πρόσθεσε πως "το είδαμε αυτό να συμβαίνει κα σε άλλες χώρες όπως τη Λιβερία. Η κ. Βάλστρομ σημείωσε ωστόσο, πως "τα μέσα που διαθέτει η αποστολή του ΟΗΕ για την σταθεροποίηση της κατάστασης, το προσωπικό και οι δυνατότητές της δεν επαρκούν".
Τζόζεφ Κόνραντ - Η καρδιά του σκότους
Έχω δει το δαίμονα της βίας, και το δαίμονα της απληστίας, και το δαίμονα του πιο αχαλίνωτου πόθου. Αλλά, στο Θεό που πιστεύετε, αυτοί ήταν όλοι ρωμαλέοι, δυνατοί, πύρινοι δαίμονες που εξουσίαζαν και έσερναν ανθρώπους -κανονικούς ανθρώπους! Εκεί όμως που στεκόμουν στην πλαγιά, προαισθάνθηκα πως μέσα στο ανελέητο λιοπύρι εκείνης της γης θα γνώριζα ένα δαίμονα αλλιώτικο, τον μαλθακό, υποκριτικό, χτικιάρικο δαίμονα της πιο αρπαχτικής και αδίστακτης παραφροσύνης. Και το πόσο ύπουλος μπορούσε να γίνει θα το μάθαινα πολλούς μήνες αργότερα και χίλια μίλια πιο μακριά. Στάθηκα για μια στιγμή έντρομος, σαν να είχα δει κάποιο κακό προμήνυμα. Τελικά κατέβηκα λοξά την πλαγιά, για να κάνω μια βόλτα στο σύδεντρο. Γλίτωσα από μια τεράστια σκαμμένη τρύπα που είχε ανοίξει κάποιος στην πλαγιά, και το σκοπό της οποίας στάθηκε εντελώς αδύνατο να μαντέψω. Δεν ήταν πάντως νταμάρι, ούτε αμμωρυχείο. Ήταν απλώς μια τρύπα. Ύστερα κόντεψα να πέσω σε μια πολύ στενή χαράδρα, σαν εγκοπή σχεδόν, στην πλαγιά του λόφου. Και ανακάλυψα πως ένα πλήθος αποχετευτικοί σωλήνες που είχαν εισαχθεί από την Ευρώπη για τον οικισμό, ήταν πεταμένοι εκεί μέσα. Δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην ήταν σπασμένος. Γινόταν ένα όργιο αναίτιας καταστροφής. Τελικά έφτασα στα δέντρα. Σκόπευα να κάνω μια βόλτα στη σκιά, αλλά αμέσως μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί μέσα, μου φάνηκε πως είχα μπει στον ανήλιαγο κύκλο κάποιας Κόλασης. Οι καταρράκτες ήταν κάπου κοντά, και ένας ακατάπαυστος, μονότονος, ορμητικός, μανιασμένος θόρυβος κατέκλυζε τη νεκρική ακινησία του σύδεντρου - όπου ούτε φύλλο δε σάλευε, ούτε ανάσα δεν έπνεε - με ένα μυστηριώδες βουητό, λες και το ιλιγγιώδες στροβίλισμα της γης είχε γίνει ξάφνου ακουστό. Μαύρες φιγούρες, κουλουριασμένες, καθιστές, ξαπλωμένες ανάμεσα στα δέντρα, γερμένες στους κορμούς, κολλημένες στο χώμα, αχνοδιακρίνονταν μέσα στο μισοσκόταδο σε όλες τις στάσεις του πόνου, της εγκατάλειψης και της απελπισίας. Άλλο ένα φουρνέλο έσκασε στο βράχο κι ένα ρίγος διαπέρασε το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Τα έργα προχωρούσαν. Τα έργα! Κι αυτό εκεί ήταν το μέρος όπου κάποιοι από τους εργάτες τους είχαν αποσυρθεί για να πεθάνουν. Αργοπέθαιναν -ήταν φανερό. Αυτοί δεν ήταν εχθροί, δεν ήταν ούτε κακοποιοί, δεν ήταν τίποτα του κόσμου τούτου πια - ήταν μονάχα μαύρες σκιές, φαντάσματα της πείνας και του λοιμού, σωριασμένα ανάκατα μες στο πρασινωπό σκοτάδι. Κουβαλημένοι από κάθε γωνιά της ακτής με όλη τη νομιμότητα των χρονικών συμβάσεων, χάνονταν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, τρέφονταν με ανοίκειες τροφές, αρρώσταιναν, γίνονταν άχρηστοι, και τότε τους επέτρεπαν να συρθούν λίγο πιο κει και να αναπαυθούν. Αυτές οι ετοιμοθάνατες σκιές ήταν ελεύθερες σαν τον άνεμο - και το ίδιο άυλες. Άρχισα να διακρίνω το φέγγισμα των ματιών ανάμεσα στα δέντρα. Και κοιτάζοντας κάτω, είδα ένα πρόσωπο δίπλα στο χέρι μου. Ο μαύρος σκελετός ήταν ξαπλωμένος κατάχαμα, με τον ένα ώμο ακουμπισμένο στο δέντρο, και είδα τα βλέφαρα να αργοσηκώνονται, τα βουλιαγμένα μάτια να με κοιτάζουν, πελώρια και απλανή, κάτι σαν μουντή αναλαμπή που έσβησε πάλι αργά. Σημείωση(1):
Και αν αντέχετε, δείτε αυτή τη συγκλονιστική δημοσίευση για ανθρώπους ξεχασμένους χωρίς δίκη για χρόνια στις φυλακές.
http://www.prisonpolicy.org/scans/disturbing/2005/forgotten_of_africa.shtml
Σκλάβοι υψηλής τεχνολογίας
Χρυσός, ταντάλιο, κασσίτερος, βολφράμιο. Η εξόρυξή τους στο Κονγκό γίνεται, κατά 40%, από παιδικά χέρια, «υπαλλήλους» ένοπλων ομάδων, και για πελάτες όπως οι Microsoft, Nintendo, Sony, Nokia, Apple κ.ά. (φωτ. Reuters). Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι από τα 200 ορυχεία της περιοχής, τουλάχιστον τα μισά λειτουργούν υπό τον έλεγχο ένοπλων ομάδων,κυβερνητικών ή ανταρτικών, νομιμοφρόνων ή απελευθερωτικών δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ετσι και αλλιώς η αμοιβή των σύγχρονων σκλάβων, ανεξαρτήτως «εργοδότη», είναι ένα δολάριο την ημέρα. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει και ομολογεί ότι πάνω από το 40% των εργαζομένων στα ορυχεία είναι παιδιά. Παρά τις μεσαιωνικές συνθήκες εξόρυξης, ένα μέρος των μεταλλευμάτων εξάγεται νομίμως. Με επίσημα παραστατικά δηλαδή, και ας λένε οι εταιρείες. Το υπόλοιπο διακινείται λαθραία μέσω των διάτρητων αφρικανικών συνόρων της Ουγκάντας, της Ρουάντας, της Κένιας και της Τανζανίας και ξεπλένεται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, στους τόπους επεξεργασίας, στα καμίνια της Κίνας, της Ινδίας, της Μαλαισίας και της Ταϊλάνδης. Όχι πως δεν το ξέραμε πως φτιάχνεται η γκατζεταρία μας, αλλά όσες φορές και να ειπωθεί ποτέ δεν θα είναι αρκετό. (i sixtir)Διαβάστε το όλο:
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=194328
Έτσι κι’αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη;
κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο; όπως έγραφε ο Wolf Birman; Έτσι θα γίνει;
Σπόνσορες και πολιτισμός ίδιοι παντού.
Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια, και τελειώνοντας τις σπουδές του, από το 1963 αφοσιώθηκε στη συγγραφή και στην πολιτική έρευνα. Το βιβλίο του «το Διεθνές εμπόριο των όπλων» κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ρόμβος και το γράφει όπως υπολογίζω περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 60.
Οι διαπιστώσεις του, παραμένουν ακόμη επίκαιρες.
-Οι εξοπλισμοί είναι δυνατό να χρησιμοποιηθούν για να ισοσκελίσουν διεθνείς προϋπολογισμούς, και για να δημιουργήσουν ευημερία.
-Μπορούν να στερεώσουν διεθνείς σχέσεις πιο αποτελεσματικά από κάθε άλλη ανθρώπινη προσπάθεια.
-Αποτελούν πρόκληση για όλες τις ανθρώπινες κοινότητες, γιατί δίνουν πλούτη στον κατασκευαστή, τα έθνη που τα εμπορεύονται, και στον έμπορο, διατηρούν υψηλά τα παραγωγικά επίπεδα, δημιουργούν αίσθημα ασφάλειας, με μια λέξη είναι η πιο επικερδής επιχείρηση της ανθρωπότητας.
Από την άλλη, προκαλούν πολέμους, εξανεμίζουν θησαυρούς, χρεοκοπούν κράτη, καταστρέφουν και σπέρνουν πανικό. Από το 1945 και μετά οι ανησυχίες για τις επιπτώσεις του πολέμου έχουν εξελιχτεί σε απελπισία, με την απειλή των πυρηνικών όπλων.Και όμως η ανθρωπότητα δείχνει ελάχιστο ενδιαφέρον σχετικά με το εμπόριο και την εξάπλωση των κοινών πολεμικών όπλων.
Και παρακάτω: Ο πόλεμος μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας το 1965 έγινε χρησιμοποιώντας Αμερικάνικα όπλα. Η Γαλλία, και η Ιταλία για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους πωλούν στρατιωτικό υλικό στην Νότιο Αφρική. Η Σοβιετική Ένωση είδε φιλικές της κυβερνήσεις ,στην Ινδονησία, τη Γκάνα και την Αλγερία να καταργούνται από μια αντιπολίτευση εξοπλισμένη από Σοβιετικά όπλα, και ενώ υποστηρίζει την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων πουλά στρατιωτικό υλικό στη Νότια Αφρική. Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες και οι λαοί τους, παριστάνοντας τους πράους και τους ειρηνόφιλους πουλάνε τεράστιες ποσότητες όπλων ενώ αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη του ελέγχου της βίας την οποία προκαλούν τα ίδια τους τα όπλα. Το εμπόριο αυτό θα πρέπει να είναι κυρίως περιορισμένο, λογικό και να αστυνομεύεται αυστηρά. Απεναντίας είναι ένα τυφλό, τεράστιο και απαίσιο τέρας, που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να τηρούν μητρώο πωλήσεων πέρα από τις συζητήσεις που γίνονται. Αποσπάσματα απο τα συμπεράσματα του βιβλίου.
Ζούμε ο καθένας στον μικρόκοσμο που έχουμε χτίσει, και όλοι, είτε μας αρέσει είτε όχι συντελούμε στην δημιουργία του συλλογικού αποτελέσματος. Το υλικό που διοχετεύτηκε τα τελευταία χρόνια δεν ήταν το καλύτερο, και ακόμη χειρότερα, κάποιοι δεν το έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει.
Θα ψάξουμε τελικά σαν λαός και ο καθένας ξεχωριστά να βρούμε τις ευθύνες μας;Θα συνεχίσουμε να χτίζουμε στο ψέμα ή θα χτίσουμε στην αλήθεια;
Σημείωση(1): Ο Τζόζεφ Κόνραντ(1857-1924) Γεννήθηκε στην Πολωνία και αργότερα πήρε τη Βρετανική υπηκοότητα.
Εικόνες από:
http://garizo.blogspot.com/2010/11/17-2010.html#
http://amerchris.blogspot.com/search?updated-min=2008-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&updated-max=2009-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&max-results=50
Φωτογραφίες για τη Γκάνα: Βίκυ Μαρκολέφα, επεξεργασία φωτογραφιών: Γιώργος Νιαουνάκης,στο
http://www.dpgr.gr/forum/index.php?topic=42376.msg638202#msg638202
Το πλήρες άλμπουμ από το οδοιπορικό στη Γκάνα μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.dpgr.gr/usergalleries/thumbnails.php?album=27773
Η φωτογραφία του τοίχου με τη μπογιά από το:
http://news24gr.blogspot.com/2010/12/24-2007.html
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο άλλων ιστοσελίδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.