Εδώδιμα και αποικιακά.

Από την πυθία στην πιθανότητα: Μέρος Ι
Θνητοί, φαρμακοποιοί, και γιατροί, απόγονοι του Κενταύρου Χείρωνα γεια σας!

Υποθέτω ότι τώρα που με διαβάζετε είναι απόγευμα, ή βράδυ, κι αυτό γιατί στον 21ο αιώνα δεν έχετε ανάγκη από χρησμούς πρωί-πρωί! Πηγαίνετε λοιπόν, φτιάξτε πρώτα ένα καλό, ζεστό καφέ, ή ένα ωραίο μυρωδάτο τσάι, και πριν το πιείτε, φέρτε το κοντά στη μύτη σας, και τραβήξτε μια δυνατή εισπνοή για να μυρίσετε το άρωμά του κι εσείς, κι εγώ. Ναι, καλά το καταλάβατε! Είμαι η Πυθία! Μόνο που από τότε που μου κάνατε έξωση από το μαντείο των Δελφών, κατοικώ στο μυαλό σας. Συντροφεύω τις δημιουργικές σκέψεις σας, και με τους χρησμούς μου σας βοηθώ να βρίσκετε μόνοι σας λύση στα προβλήματά σας, όταν οι επιστημονικοί, φιλοσοφικοί, και θρησκευτικοί τσελεμεντέδες δεν έχουν να σας προτείνουν κάποια λογική και εφικτή λύση στα προβλήματά σας. Ναι, ναι σας άκουσα, μη φωνάζετε! Πονοκεφαλιάζω εύκολα γιατί το μυαλό σας με πιέζει όταν τσινάει! Δεν είμαι αδελφή του Μορφέα. Ο Μορφέας σας κάνει να ονειρεύεστε κόσμο καλύτερο μόνο όταν κοιμάστε, είτε ξαπλωτοί, είτε όρθιοι. Δεν θα πέσω στο επίπεδό του! Γιατί γνωρίζω πολύ καλά, και δεν χρειάζεται να μασουλάω δάφνη και κόκα γι’ αυτό, ότι ο ύπνος και ο θάνατος είναι αδέρφια. Εγώ δεν θα σας κάνω ποτέ να ονειρευτείτε ενώ κοιμάστε γιατί σας θέλω ονειροπόλους και όχι φαντασιόπληκτους. Όπως καταλάβατε, πελάτες μου είναι οι ονειροπόλοι, γιατί μόνο αυτοί δικαιούνται να είναι ρεαλιστές. Οι άλλοι, δεν είναι ρεαλιστές, είναι συμβιβασμένοι. Ευτυχώς, στην κλάση των συμβιβασμένων δεν ανήκουν οι φαρμακοποιοί, γιατί είμαι η προστάτιδά τους. Του π...., ε....με συγχωρείτε, του Οιδίποδα ήθελα να πω, του Οιδίποδα να είμαστε συμβιβασμένοι!

Τι; Παραξενευτήκατε με τον Οιδίποδα; Πιείτε άλλη μια γουλιά καφέ, και μην ξεχάσετε να μυρίσετε πριν πιείτε. Και πίνοντας, μάθετε λοιπόν ότι ο μπαμπάς μου, ο Θεός Απόλλωνας, στα μυθικά χρόνια έκανε μια βόλτα μέχρι τον ομφαλό της Γης, το κέντρο του κόσμου. Η περιοχή αυτή λεγόταν τότε Πυθώ. Ο μπαμπάς μου έφτασε μέχρι την Πυθώ με τα πόδια, χωρίς τζιπ, αγροτικά και τέτοια κόλπα! Σαν να μην έφτανε η κούρασή του, μαθαίνει ότι μέσα σε μια σπηλιά της περιοχής, κάτω από το έδαφος που σήμερα βρίσκεται το μαντείο, κατοικοέδρευε ο τοπικός νταβατζής, ο τρομερός δράκοντας Πύθων, μαζί με τη γυναίκα του την Δελφύνη.
Τσαντίζεται λοιπόν ο δικός μου, βγάζει το τόξο του, και σκοτώνει και τον Πύθωνα και την Δελφύνη, έτσι όπως σκοτώνεται το κακό από το καλό, το σκοτάδι απ’ το φως, η αρρώστια από το φάρμακο. Από τότε, ο Απόλλωνας ονομάστηκε Πύθιος, κάτι που φαίνεται ότι του άρεσε τόσο πολύ, που με βάφτισε Πυθία, και με έμαθε να μαντεύω, για να βοηθάω τους ανθρώπους.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ανάγκη είχαν από μένα οι άνθρωποι εκείνη την εποχή! Έβλεπαν έναν άνθρωπο που είχε οίδημα στα πόδια, τον Οιδίποδα δηλαδή. Επειδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια, διέδωσαν ότι η καρδιά του φτερούγιζε μόνο για τη μάνα του! Τα υπόλοιπα τα ξέρετε από τις τραγωδίες.
Όταν ο Τειρεσίας του είπε ότι είχε παντρευτεί τη μάνα του, την Ιοκάστη, ο Οιδίποδας έβγαλε τα μάτια του, και με οδηγό την Αντιγόνη, κατέφυγε ως ικέτης στο δάσος των Ευμενιδών στον Κολωνό, όπου κι εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Κολοκύθια! Σε μένα ήρθε ο άνθρωπος για να βρει τη γιατρειά του! Απλά δεν το’ πανε οι Τραγωδοί, γιατί την εποχή εκείνη μόνο οι Θεοί είχαν το δικαίωμα και τη γνώση να θεραπεύουν. Έρποντας λοιπόν ο Οιδίποδας με παρακάλεσε να του μαντέψω τι να κάνει για να γιατρευτεί. Τότε εγώ, η Πυθία, τον έβαλα να ξαπλώσει λίγο για να σκεφτεί τον παρακάτω χρησμό που του έδωσα:
Σε δάσους τόπο φωτεινό, πηγή θα συναντήσεις.
Μα ούτε πουλί γλυκολαλεί, ούτε βατράχι κρώζει,
κι ούτε άνθρωποι, ούτε Θεοί στον τόπο εκείνο πάνε,,
να παίξουν, να γελάσουνε, να πιουν, να ξεδιψάσουν.
Κατάρα τον φωνάζουνε γιατί έχασαν δικούς τους.

Σκύψε, και κόψ’ το βότανο που ήλιος δεν το βλέπει,
που αψηφάει το νερό, τις πέτρες και τη λάσπη,
που χει καμπάνα τ’ άνθη του κι αγκάθια στο βλαστό του,
εκείνο που σου φαίνεται πιο άσχημο απ’ όλα.
Φαρμάκι κρύβει μέσα του, και δύναμη, κι αντάρα
γιατί όλοι το στραβοκοιτούν και το τσαλαπατάνε.
Βγάλ’ το φαρμάκι απ’ το χυμό, της Γης είναι το δώρο,
για εκείνους που αρρώστησαν, και πια δεν αγαπιούνται».

Δακτυλίτιδα

Ο Οιδίποδας άκουσε το χρησμό μου, και μπερδεύτηκε. Χρησμός ήταν αυτός, ή απόσπασμα από εκπομπή του Νέστορα Μάτσα; Σαν έξυπνος που ήταν όμως, περίμενε στο δάσος των Ευμενιδών μέχρι το 1785. Εκεί πέρασε ενας ιατρός ο William Withering. Έδωσε στον Οιδίποδα να φαει δακτυλίτιδα και σώθηκε. Το 1867, ο φαρμακοποιός Claude Nativel απομονώνει τη διγιταλίνη στη δακτυλίτιδα και σώζει εκατομμύρια ανθρώπους από την καρδιακή ανεπάρκεια. Έτσι, αγαπητοί μου γιατροί και φαρμακοποιοί, οι πρόγονοί σας ανακάλυψαν ότι η Πυθία που έχουν στο μυαλό τους, τον οδήγησε στο πρώτο αξίωμα για την ανακάλυψη ενός φαρμάκου! Ερεύνα και μη πίστευε! Για να φτιάξεις ένα φάρμακο πρέπει να παρατηρείς και να ψάχνεις.

Πόσα και πόσα φάρμακα δε γέννησε αυτός ο χρησμός... Η ασπιρίνη, η πενικιλίνη, η κορτιζόνη, η αδρεναλίνη, οι σουλφοναμίδες, η cis-πλατίνη, η ρεζερπίνη, η ατροπίνη, τα αναισθητικά, τα γαγγλιοπληγικά, τα αντικαταθλιπτικά και πολλές άλλες κατηγορίες φαρμάκων, από το δικό μου χρησμό προέκυψαν.
Και τότε έγινε το λάθος!
(συνεχίζεται....) στο εμπνευσμένο,και πολύ όμορφα γραμμένο Ιστολόγιο του φαρμάκου.
Σχόλια δικά μας:Κληρώθηκε να είναι το πρώτο από μια σειρά κειμένων που θα μας θυμίζουν τα φυσικά φάρμακα, και κάποιους εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης στις σημερινές απαιτητικές συνθήκες. Μα γιατί να είναι αυτό το πρώτο θα ρωτήσετε. Η απάντηση θα είναι κάπως περιληπτική. Ο Οιδίποδας κατέληξε να βιώνει μια τραγωδία γιατί δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει σωστά τους οιωνούς. Του δόθηκαν τουλάχιστον 3 φορές, και δεν τους κατανόησε. Λεπτομέρειες μπορείτε να ζητήσετε και εσείς και εμείς από άλλους πιο κατάλληλους αναλυτές. Αν προσέξετε στα λινκ που έχουμε, θα βρείτε και ικανούς, και αρκετούς. Όπως έχουμε δηλώσει σε παλιότερα κείμενα και στα προφίλ μας, είμαστε κατά της λεηλασίας της φύσης και υπέρ της λογικής αξιοποίησής της, και η ρητορική για την πράσινη ανάπτυξη, μας βρίσκει σε άλλα σύμφωνες, και σε άλλα τη βρίσκουμε εμείς παραπλανημένη ή ελλιπή. Είναι λογικό να  νιώθουμε μεγάλη χαρά όταν βρίσκουμε ανθρώπους που εμπνέονται από την παράδοση και μας θυμίζουν τους θησαυρούς της. Ο άνθρωπος πίσω από το ιστολόγιο του φαρμάκου, είναι ένας απ’αυτούς. Και η άνοιξη η εποχή που γίνεται η συλλογή πολλών βοτάνων.
Διαβάστε και το υπόλοιπο.
Aπό την Πυθία στην πιθανότητα μέρος ΙΙ
http://emitak.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
Εικόνες απο το ίδιο ιστολόγιο.
Γράψτε ένα σχόλιο.