Το ένα τέταρτο των θηλαστικών στον κόσμο απειλούνται με άμεση εξαφάνιση επισημαίνουν διάφοροι ακτιβιστές. Ελπίζω στις μέρες που έρχονται να συμπεριλάβουν σε αυτό τον αγώνα και το θηλυκό πληθυσμό.
Είμαστε οι πρώτες γενιές που έζησαν -σε μια πρωτόγνωρη εποχή - με θεσμοθετημένη την ισότητα και αυτή η διαδικασία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, δε έχει σταματήσει κάθε άλλο, συνεχώς γίνονται οι απαραίτητες επιδιορθώσεις για την εξασφάλιση της ύπαρξής μας. Απαιτήθηκαν νόμοι στο Σύνταγμα, ιδρύθηκαν ΜΚΟ, μέχρι και ειδικά τμήματα σπουδών του γυναικείου κινήματος υπάρχουν σε κάθε σοβαρό πανεπιστήμιο του κόσμου.Τα δε Επιχειρησιακά Προγράμματα της ΕΟΚ κάθε χρόνο δίνουν έμφαση στην προώθηση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων μέσω διαφόρων κανονισμών. Και η μη τήρηση αυτών των κανόνων τιμωρείται με αυστηρά πρόστιμα. “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα” όπως αρέσει σε πολλά πολιτικά πρόσωπα να επαναλάμβάνουν. Όμως στις παρούσες συνθήκες ,όπου η απαξίωση, η σύγχηση και η αποδόμηση κάθε θεσμού κυριαρχούν, κάθε τόσο, έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώνουμε πόσο αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμη ευχολόγιο σε μια πραγματικότητα όπου κυριαρχεί η βία.
Η ζωή δε «σπαταλιέται» απλώς, όπως διαπιστώναμε κάποτε, η ζωή κινδυνεύει. Και ειδικά των αδυνάτων.
Η εγκληματικότητα παγιώθηκε σαν καθεστώς και ότι μας μένει είναι μόνο να διαλέξουμε τρόπους προφύλαξης.
Η κοινωνία μας έχει εθιστεί στη βία. Και επομένως κάθε μορφής επιθετικότητα θεωρείται λογικό επακόλουθο.
Ο καθένας σε στιγμές όπως αυτές, θ’ αναρωτιέται μετρώντας την τύχη του πόσο ασφαλής είναι η ζωή.
Αγνώστου.
Που είναι ο αποτυχημένος πατέρας αυτού το αποκρουστικού εκτρώματος να το μαζέψει από τους δρόμους; γράφει κάποιος. Και η μητέρα συμπληρώνω εγώ. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα περίεργο, σαν όλα αυτά να είναι αναμενόμενες αντιδράσεις.
του Κώστα Βαξεβάνη
Μια χώρα κινδυνεύει, όχι όταν φτάνει στη χρεωκοπία, αλλά όταν οι γωνιές της αποκτούν τη μυρωδιά του αίματος και οι άνθρωποί της, της συνήθειας.
Αγνώστου.
Εκείνοι που επωφελούνται από το σημερινό σύστημα έχουν γίνει τόσο άσπλαχνοι που στερούνται τη δυνατότητα να προβληματιστούν σχετικά με τις δικές τους ενέργειες. Όλο και περισσότερη εξουσία που παράγει κι άλλες απολυταρχικές εξουσίες χωρίς αναστολές, και δικτατορίες κάθε είδους.
Παράλληλα την ίδια εκδοχή πραγματικότητας προβάλλουν όλα τα μέσα ενημέρωσης.
- Ivan Illich-
«Σε μια καταναλωτική κοινωνία, υπάρχουν αναπόφευκτα δύο ειδών σκλάβοι: οι αιχμάλωτοι του εθισμού και οι φυλακισμένοι στο φθόνο».
Ροΐδης
Αν δε θέλουμε να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο, πρέπει να δεχτούμε πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει ανακλαστικά "κοινωνικού αυτοματισμού". Περιμένουν τις αλλαγές από τις πολιτικές εξουσίες και όταν δεν ικανοποιούνται θεωρούν λογική αντίδραση τις αναταραχές σαν λύση των προβλημάτων, γιατί αναζητούν την πηγή κάθε καλού και κακού στο εξωτερικό περιβάλλον και όχι στις επιλογές τους. Συγκινούνται κυρίως από τα πολιτικά τους πάθη. Εκστασιάζονται σχεδόν από τον πολιτικό βερμπαλισμό και λογαριάζουν ως σημαντικό τον κενό λόγο των πολιτικών. Γι’ αυτό καμαρώνουν και νοιώθουν ασφάλεια ως οπαδοί κομμάτων, αλλά και ως μέλη ομαδικών - μαζικών - συστάσεων.
http://www.youtube.com/watch?v=oRwpNif7x8o&NR=1
Διαχρονικά οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί ασφυκτιούν με κατάνυξη και ταπεινότητα μέσα στις εκκλησίες. Συνήθως για ό,τι κακό κάνουν έξω στους συνανθρώπους τους φροντίζουν να εξομολογηθούν στον ιερέα ή στον πνευματικό τους (οι πνευματικοί είναι και πολύ της ρωμαίικης μόδας τελευταία), για να λάβουν άφεση αμαρτιών, αντί να ζητήσουν συγνώμη απ’ αυτούς που έβλαψαν.Βγαίνοντας έξω, θα συνεχίσουν το ίδιο θεάρεστο έργο τους.
Kαι η Αριστερά:
Είναι θετικό που ο κόσμος ασχολείται με το πως κινείται η σύγχρονη οικονομία και το πως δομείται ο σύγχρονος καπιταλισμός. Ωστόσο το ζήτημα είναι το πώς και το γιατί ασχολούμαστε με την οικονομία και τον διεθνή καπιταλισμό. Το πώς έχει να κάνει με την αναπαραγωγή ή όχι ιδεοληψιών και μύθων που προέρχονται απο το παρελθόν, όταν δηλαδή η οικονομία δεν ήταν στον ίδιο βαθμό διεθνοποιημένη και τόσο πολύπλοκη όπως είναι σήμερα.
ο Δημήτρης Καζάκης
Ένα ολόκληρο σύστημα καταρρέει, ο κόσμος παρακολουθεί παγωμένος. Δυό επιλογές αναδύονται όλο και πιο ξεκάθαρες μέσα απο την κρίση: Η μια είναι να συνεχίσουμε όπως πριν, όπως όπως κι ότι βγεί, και η άλλη είναι η ρήξη.
Του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Η μεγάλη διεθνής καπιταλιστική κρίση δεν «αιφνιδίασε» μόνο τις κυρίαρχες διεθνείς πολιτικές και οικονομικές ελίτ, αλλά περίπου και τις δυνάμεις της παγκόσμιας Αριστεράς. Πλήρης, σχεδόν, ο αιφνιδιασμός και της σύνολης Αριστεράς στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΝ. Η ουσιαστική εγκατάλειψη των εργαλείων του δημιουργικού μαρξισμού δυσχεραίνει αφάνταστα την κριτική θεωρητική και πολιτική σκέψη, ανάλυση και προετοιμασία της Αριστεράς για να βλέπει τις κυοφορούμενες εξελίξεις και πολύ περισσότερο την ετοιμότητα να τις αντιμετωπίσει.
ο Εβο Μοράλες
Να αρκούμαστε στην καλή ζωή, να μην κυνηγάμε την καλύτερη. «Επιχειρούμε να σκεφτούμε άλλους τρόπους για να ζούμε και να ζούμε καλά, όχι να ζούμε καλύτερα. Όχι καλύτερη διαβίωση. Η καλύτερη διαβίωση γίνεται πάντα εις βάρος κάποιου άλλου,γίνεται με κόστος την καταστροφή του περιβάλλοντος». Σε εθνική κλίμακα, το τίμημα είναι ο υπερδανεισμός και η χρεοκοπία. Σε κοινωνική κλίμακα, το τίμημα είναι η εξαφάνιση της αμοιβαιότητας, της συνοχής, της αλληλεγγύης η επικράτηση των εγωιστών και των άπληστων.
Του Χαρίδημου Κ. Τσούκα
Δεν έχει σημασία τώρα σε ποιο βαθμό ο καθένας συνεισέφερε στη σημερινή οικονομική αθλιότητα της χώρας. Οσοι διαμαρτύρονται «να πληρώσουν τα λαμόγια» κι «αυτοί που δημιούργησαν την κρίση» προδίδουν αφέλεια. Οχι μόνο γιατί όλοι ποικιλοτρόπως δημιουργήσαμε την κρίση (τι άλλο δείχνουν η μαζική φοροδιαφυγή και η εκτεταμένη διαφθορά;), αλλά γιατί είναι αδύνατον να μετρηθεί η ατομική συνεισφορά του καθενός στην αποτυχία (ή την επιτυχία). Οι κοινωνικές αστοχίες (όπως και τα επιτεύγματα) είναι συλλογικά αποτελέσματα.
PM011
Η εποχή που έχει ανοίξει είναι ατομική και σαν τέτοια η γνώση και βίωση του ατομικού μας σχεδίου είναι η βάση. Από κει κατανοούμε ότι δεν κάνουν όλοι χωριό με όλους και ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να είναι μια αγαπημένη ομογενοποιημένη σούπα. Αυτό αποτέλεσε και την συναισθηματική τρικλοποδιά των 60's που εξακολουθεί να υφίσταται. Τότε είχαν τη σπίθα αλλά ήταν άγουροι. Σήμερα κάποιοι το ξέρουν το «μάθημα» αλλά δεν υπάρχει σπίθα. Και όπως κατάλαβες αυτή η σπίθα δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί παρά μόνο απ’ αυτούς που έχουν «σχέδιο συνήχησης».
Prokopis Doukas
Αυτή η γενικευμένη, εσωτερικευμένη Υβρις, η σπατάλη ως πρόοδος, η απληστία ως αξία και αυτοσκοπός, ο παρασιτισμός ως τρόπος επιβίωσης, αυτά συνιστούν τη χρεοκοπία μας. Και αυτά τα χαρακτηριστικά βίου είναι ασύμβατα με κάθε έννοια δημοκρατικής πολιτείας.
Η ρηχή πολιτική και η αρπαχτή στον τουρισμό, η κατάρρευση του ΕΣΥ, οι διαβρωμένες δημόσιες υπηρεσίες, η οικοδομική αυθαιρεσία, η επιθετικότητα στον καθημερινό βίο, όλες όψεις έκπτωσης, όψεις παρακμής.
ANemos
Δεν είμαστε πλέον τα υποκείμενα της Ιστορίας. Είμαστε ένα πλήθος από γελοία υποκείμενα.
Του Χαρίδημου Κ. Τσούκα
Το έχω ξαναγράψει: το ελλαδικό δράμα ζητά αίμα για να επέλθει η κάθαρση. Θα ζήσουμε την τραγωδία μέχρι τέλους. Εκτός… εκτός αν η θέα της αβύσσου μας τρομάξει.
nverted_a
"Αφρονες και υβριστικοί". Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας (βολεμένοι; Ελληναράδες; τυχεροί; νεόπλουτοι; κλέφτες; ανίδεοι;), θέλει να παραμείνουν τα πράγματα ακριβώς όπως πριν.
Μην τους ξεχνάτε. Συγγενείς είναι και φίλοι μας.
Με αυτούς θα συγκρουστούμε;
ilias
Δεν γεννιέσαι Έλληνας, καταντάς….
Αγνώστου.
«Κάτω οι κλέφτες...» και «Όλοι κλέφτες είναι...».
Γενικά και αόριστα όμως τέτοια συνθήματα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να χαϊδεύουν τα αυτιά των πρώην και των επόμενων θυμάτων... Άσε που παρατηρώ πως, της κατά πάντων και χωρίς κανόνες «κάθαρσης» ηγούνται αρκετοί «μαϊντανοί» που πρωταγωνιστούσαν στο καθεστώς λοβιτούρας που μας οδήγησε στη χρεοκοπία...
Sraosha
Τέλος, η υποκρισία είναι κεντρικό στοιχείο της ελληνικής ιδεολογίας. Ίσως το ισχυρότερο: "κάνε ό,τι θες αλλά μη μας το λες", "μακριά από πάνω μας κι όπου θέλει ας πάει" και -φυσικά- όπως είπε ο εθνικός Καραμανλής: "υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται και πράγματα που λέγονται και δε γίνονται", ρήση που επίσης συνοψίζει πανέμορφα τη νεώτερη πολιτική μας ιστορία. Τις τελευταίες δεκαετίες πάψαμε να υποκρινόμαστε ότι δεν είμαστε υποκριτές. Απενοχοποιήσαμε την υποκρισία, όπως και την ημιμάθεια, τη μεμψιμοιρία-ζοχάδα και τον ατομικό και συλλογικό μας τσαμπουκά-λεονταρισμό. Οι ψυχαναλυτές και οι γεροντάδες θα μείνουν το δίχως άλλο άνεργοι σύντομα, αφού ρέπουμε προς τα εκεί που μας τραβάει η βαρύτητα της ελληνικότητας, "φυσικά" και "αβίαστα".
vlemma.
Δεν γίνεται ΦΠΑ και ρουσφέτι ταυτόχρονα. Από αυτό βουλιάζουμε. Κρατικώς, εννοώ, διότι αρκετοί πολίτες δεν έχουν ακόμη ανάγκη. Τουλάχιστον οι παράλογοι, οι εκτός, οι αντισυστημικοί. Οι υπόλοιποι μόλις πάρουν το πρώτο ομόλογο στη θέση του μισθού τους, θα συνέρθουν. Αλλά δεν θα υπάρχει διέξοδος.
Sraosha
Ξεχνάμε ότι πριν τους ξένους λέλουδα, φανέλες, πετσέτες, στυλά, αναπτήρες, πούλαγαν ανάπηροι, κάτι γριούλες με τσεμπέρια και κύριοι με μουστάκι, "κωφάλαλοι" και τσιγγάνοι.
από izi
" Είναι αλήθεια , υπάρχουν γύρω μας εξοργιστικά αδηφάγα πράγματα, όπως η τηλεόραση, μεσω της οποίας ένα μεγάλο μέρος από εμάς καταβροχθίσεται τακτικά. Αλλά αυτό γίνεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που αφήνονται να καταβροχθιστούν, που επινοούν μάλιστα για λογαριασμό τους ένα ενδιαφέρον σε αυτό που βλέπουν. Και μετά υπάρχουν και άλλα πράγματα, πολύ πιο αδηφάγα: Οι πύραυλοι που πηγαίνουν στην σελήνη, οι έρευνες στα βάθη του ωκεανού κτλ. Κάθε ειδους πράγματα που μας κατασπαράσουν. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να δραματοποιούμε. Είμαι σίγουρος πως όταν θα έχουμε απαυδήσει με τους πυραύλους, με την τηλεόραση και με όλες αυτές τις καταραμένες μάταιες έρευνες, θα βρούμε κάτι άλλο να ασχοληθούμε. Πρόκειται για μια συνεχή γιορτή, ένας τρόπος να διασκεδάζουμε εις τον αιώνα τον άπαντα, όπως έχει αποδειχτεί.
Η απάντησή μου σε όλα αυτά είναι ότι ο άνθρωπος ήξερε πάντα να προσαρμόζεται στο κακό.
Ζακ Λακάν στη Ρώμη το 1974.
xasodikis
Αφού εγκαταλείψαμε την πολιτική, σκέψη και πράξη, αφού αφήσαμε αυτό το παιχνίδι να εξελίσσεται μόνο του όσο παιζόταν μακριά από την πόρτα μας, ήρθε η ώρα το τέρας που κατασκευάσαμε (ή επιτρέψαμε να κατασκευαστεί) να γυρίσει και να μας φάει.
olympiada
Δεν είναι ούτε “αυξημένη εγκληματικότητα”, ούτε “οικονομική κρίση”. Όταν επιτίθεσαι αδιακρίτως ενάντια όποιου δεις μπροστά σου, όταν σκοτώνεις χωρίς έλεος άνδρες, γυναίκες και παιδιά δεν είναι τα “ευρώ” ούτε η “ιδεολογία” ο λόγος. Είναι δείγμα απύθμενου μίσους γενικώς για το μέρος που βρίσκεσαι, που να σε κάνει να θεωρείς τους πάντες εχθρούς σου.
Sraosha
Ο κύριος Καρατζαφέρης.
Ο κύριος Καρατζαφέρης δήλωσε στη Βουλή ότι δεν είναι όλοι οι μετανάστες κακούργοι αλλά ότι οι περισσότεροι κακούργοι στις φυλακές είναι μετανάστες.
Έχω την εντύπωση ότι έχει δίκιο. Να προσφέρω κι εγώ μια γενίκευση: δεν είναι όλοι οι άντρες κακούργοι αλλά οι περισσότεροι κακούργοι στις φυλακές είναι άντρες. Βεβαίως, οι μετανάστες κατα ΛΑ.Ο.Σ. είναι αναλώσιμοι ή εξοβελιστέοι, οι άντρες μάλλον όχι.
Εικόνες:
Διαβάστε:«Τα ονόματα του πατρός», Ζακ Λακάν, εκδ. Ψυχογιός.
Αναζητήστε βοήθεια και απαντήσεις για τα φαινόμενα βίας απο τους ειδικούς:Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών στήριξης των γυναικών θυμάτων βίας, από τις 11 Μαρτίου 2011, λειτουργεί και η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 η οποία είναι πανελλαδικής εμβέλειας, 24ωρης λειτουργίας - 365 μέρες το χρόνο. Η τηλεφωνική γραμμή SOS στελεχώνεται από ψυχολόγους και κοινωνικούς/-ές επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας και υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου. http://www.isotita.gr/
Πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για την ισότητα των φύλων για το διάστημα 2010-2015. ...
ec.europa.eu/.../main.jsp?...el...
Γράψτε ένα σχόλιο.
Είμαστε οι πρώτες γενιές που έζησαν -σε μια πρωτόγνωρη εποχή - με θεσμοθετημένη την ισότητα και αυτή η διαδικασία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, δε έχει σταματήσει κάθε άλλο, συνεχώς γίνονται οι απαραίτητες επιδιορθώσεις για την εξασφάλιση της ύπαρξής μας. Απαιτήθηκαν νόμοι στο Σύνταγμα, ιδρύθηκαν ΜΚΟ, μέχρι και ειδικά τμήματα σπουδών του γυναικείου κινήματος υπάρχουν σε κάθε σοβαρό πανεπιστήμιο του κόσμου.Τα δε Επιχειρησιακά Προγράμματα της ΕΟΚ κάθε χρόνο δίνουν έμφαση στην προώθηση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων μέσω διαφόρων κανονισμών. Και η μη τήρηση αυτών των κανόνων τιμωρείται με αυστηρά πρόστιμα. “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα” όπως αρέσει σε πολλά πολιτικά πρόσωπα να επαναλάμβάνουν. Όμως στις παρούσες συνθήκες ,όπου η απαξίωση, η σύγχηση και η αποδόμηση κάθε θεσμού κυριαρχούν, κάθε τόσο, έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώνουμε πόσο αυτό δεν είναι παρά ένα ακόμη ευχολόγιο σε μια πραγματικότητα όπου κυριαρχεί η βία.
Η εγκληματικότητα παγιώθηκε σαν καθεστώς και ότι μας μένει είναι μόνο να διαλέξουμε τρόπους προφύλαξης.
Η κοινωνία μας έχει εθιστεί στη βία. Και επομένως κάθε μορφής επιθετικότητα θεωρείται λογικό επακόλουθο.
Ο καθένας σε στιγμές όπως αυτές, θ’ αναρωτιέται μετρώντας την τύχη του πόσο ασφαλής είναι η ζωή.
Που είναι ο αποτυχημένος πατέρας αυτού το αποκρουστικού εκτρώματος να το μαζέψει από τους δρόμους; γράφει κάποιος. Και η μητέρα συμπληρώνω εγώ. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα περίεργο, σαν όλα αυτά να είναι αναμενόμενες αντιδράσεις.
Μια χώρα κινδυνεύει, όχι όταν φτάνει στη χρεωκοπία, αλλά όταν οι γωνιές της αποκτούν τη μυρωδιά του αίματος και οι άνθρωποί της, της συνήθειας.
Αγνώστου.
Εκείνοι που επωφελούνται από το σημερινό σύστημα έχουν γίνει τόσο άσπλαχνοι που στερούνται τη δυνατότητα να προβληματιστούν σχετικά με τις δικές τους ενέργειες. Όλο και περισσότερη εξουσία που παράγει κι άλλες απολυταρχικές εξουσίες χωρίς αναστολές, και δικτατορίες κάθε είδους.
Παράλληλα την ίδια εκδοχή πραγματικότητας προβάλλουν όλα τα μέσα ενημέρωσης.
- Ivan Illich-
«Σε μια καταναλωτική κοινωνία, υπάρχουν αναπόφευκτα δύο ειδών σκλάβοι: οι αιχμάλωτοι του εθισμού και οι φυλακισμένοι στο φθόνο».
Ροΐδης
Αν δε θέλουμε να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο, πρέπει να δεχτούμε πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει ανακλαστικά "κοινωνικού αυτοματισμού". Περιμένουν τις αλλαγές από τις πολιτικές εξουσίες και όταν δεν ικανοποιούνται θεωρούν λογική αντίδραση τις αναταραχές σαν λύση των προβλημάτων, γιατί αναζητούν την πηγή κάθε καλού και κακού στο εξωτερικό περιβάλλον και όχι στις επιλογές τους. Συγκινούνται κυρίως από τα πολιτικά τους πάθη. Εκστασιάζονται σχεδόν από τον πολιτικό βερμπαλισμό και λογαριάζουν ως σημαντικό τον κενό λόγο των πολιτικών. Γι’ αυτό καμαρώνουν και νοιώθουν ασφάλεια ως οπαδοί κομμάτων, αλλά και ως μέλη ομαδικών - μαζικών - συστάσεων.
Ποιά πλατεία Ταχρίρ;
ΞΑΣΤΕΡΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ -Μετά απο κάποιο αγώνα.http://www.youtube.com/watch?v=oRwpNif7x8o&NR=1
Έχουν έμπνευση-συνοχή-βρίσκονται σε κατάνυξη-ζηλεύω.
Αγνώστου.Διαχρονικά οι πιστοί χριστιανοί Νεορωμιοί ασφυκτιούν με κατάνυξη και ταπεινότητα μέσα στις εκκλησίες. Συνήθως για ό,τι κακό κάνουν έξω στους συνανθρώπους τους φροντίζουν να εξομολογηθούν στον ιερέα ή στον πνευματικό τους (οι πνευματικοί είναι και πολύ της ρωμαίικης μόδας τελευταία), για να λάβουν άφεση αμαρτιών, αντί να ζητήσουν συγνώμη απ’ αυτούς που έβλαψαν.Βγαίνοντας έξω, θα συνεχίσουν το ίδιο θεάρεστο έργο τους.
Αγνώστου.
Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι η εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα έχει σαν αποτέλεσμα,να αποσιωπείται η ουσία και η αλήθεια να μην αποκαλύπτεται ποτέ, ή όταν δίνεται να είναι μόνο ένα μέρος της.Kαι η Αριστερά:
Είναι θετικό που ο κόσμος ασχολείται με το πως κινείται η σύγχρονη οικονομία και το πως δομείται ο σύγχρονος καπιταλισμός. Ωστόσο το ζήτημα είναι το πώς και το γιατί ασχολούμαστε με την οικονομία και τον διεθνή καπιταλισμό. Το πώς έχει να κάνει με την αναπαραγωγή ή όχι ιδεοληψιών και μύθων που προέρχονται απο το παρελθόν, όταν δηλαδή η οικονομία δεν ήταν στον ίδιο βαθμό διεθνοποιημένη και τόσο πολύπλοκη όπως είναι σήμερα.
ο Δημήτρης Καζάκης
Ένα ολόκληρο σύστημα καταρρέει, ο κόσμος παρακολουθεί παγωμένος. Δυό επιλογές αναδύονται όλο και πιο ξεκάθαρες μέσα απο την κρίση: Η μια είναι να συνεχίσουμε όπως πριν, όπως όπως κι ότι βγεί, και η άλλη είναι η ρήξη.
Του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Η μεγάλη διεθνής καπιταλιστική κρίση δεν «αιφνιδίασε» μόνο τις κυρίαρχες διεθνείς πολιτικές και οικονομικές ελίτ, αλλά περίπου και τις δυνάμεις της παγκόσμιας Αριστεράς. Πλήρης, σχεδόν, ο αιφνιδιασμός και της σύνολης Αριστεράς στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΝ. Η ουσιαστική εγκατάλειψη των εργαλείων του δημιουργικού μαρξισμού δυσχεραίνει αφάνταστα την κριτική θεωρητική και πολιτική σκέψη, ανάλυση και προετοιμασία της Αριστεράς για να βλέπει τις κυοφορούμενες εξελίξεις και πολύ περισσότερο την ετοιμότητα να τις αντιμετωπίσει.
ο Εβο Μοράλες
Να αρκούμαστε στην καλή ζωή, να μην κυνηγάμε την καλύτερη. «Επιχειρούμε να σκεφτούμε άλλους τρόπους για να ζούμε και να ζούμε καλά, όχι να ζούμε καλύτερα. Όχι καλύτερη διαβίωση. Η καλύτερη διαβίωση γίνεται πάντα εις βάρος κάποιου άλλου,γίνεται με κόστος την καταστροφή του περιβάλλοντος». Σε εθνική κλίμακα, το τίμημα είναι ο υπερδανεισμός και η χρεοκοπία. Σε κοινωνική κλίμακα, το τίμημα είναι η εξαφάνιση της αμοιβαιότητας, της συνοχής, της αλληλεγγύης η επικράτηση των εγωιστών και των άπληστων.
Του Χαρίδημου Κ. Τσούκα
Δεν έχει σημασία τώρα σε ποιο βαθμό ο καθένας συνεισέφερε στη σημερινή οικονομική αθλιότητα της χώρας. Οσοι διαμαρτύρονται «να πληρώσουν τα λαμόγια» κι «αυτοί που δημιούργησαν την κρίση» προδίδουν αφέλεια. Οχι μόνο γιατί όλοι ποικιλοτρόπως δημιουργήσαμε την κρίση (τι άλλο δείχνουν η μαζική φοροδιαφυγή και η εκτεταμένη διαφθορά;), αλλά γιατί είναι αδύνατον να μετρηθεί η ατομική συνεισφορά του καθενός στην αποτυχία (ή την επιτυχία). Οι κοινωνικές αστοχίες (όπως και τα επιτεύγματα) είναι συλλογικά αποτελέσματα.
PM011
Η εποχή που έχει ανοίξει είναι ατομική και σαν τέτοια η γνώση και βίωση του ατομικού μας σχεδίου είναι η βάση. Από κει κατανοούμε ότι δεν κάνουν όλοι χωριό με όλους και ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να είναι μια αγαπημένη ομογενοποιημένη σούπα. Αυτό αποτέλεσε και την συναισθηματική τρικλοποδιά των 60's που εξακολουθεί να υφίσταται. Τότε είχαν τη σπίθα αλλά ήταν άγουροι. Σήμερα κάποιοι το ξέρουν το «μάθημα» αλλά δεν υπάρχει σπίθα. Και όπως κατάλαβες αυτή η σπίθα δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί παρά μόνο απ’ αυτούς που έχουν «σχέδιο συνήχησης».
Prokopis Doukas
Αυτή η γενικευμένη, εσωτερικευμένη Υβρις, η σπατάλη ως πρόοδος, η απληστία ως αξία και αυτοσκοπός, ο παρασιτισμός ως τρόπος επιβίωσης, αυτά συνιστούν τη χρεοκοπία μας. Και αυτά τα χαρακτηριστικά βίου είναι ασύμβατα με κάθε έννοια δημοκρατικής πολιτείας.
Η ρηχή πολιτική και η αρπαχτή στον τουρισμό, η κατάρρευση του ΕΣΥ, οι διαβρωμένες δημόσιες υπηρεσίες, η οικοδομική αυθαιρεσία, η επιθετικότητα στον καθημερινό βίο, όλες όψεις έκπτωσης, όψεις παρακμής.
ANemos
Δεν είμαστε πλέον τα υποκείμενα της Ιστορίας. Είμαστε ένα πλήθος από γελοία υποκείμενα.
Του Χαρίδημου Κ. Τσούκα
Το έχω ξαναγράψει: το ελλαδικό δράμα ζητά αίμα για να επέλθει η κάθαρση. Θα ζήσουμε την τραγωδία μέχρι τέλους. Εκτός… εκτός αν η θέα της αβύσσου μας τρομάξει.
nverted_a
"Αφρονες και υβριστικοί". Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας (βολεμένοι; Ελληναράδες; τυχεροί; νεόπλουτοι; κλέφτες; ανίδεοι;), θέλει να παραμείνουν τα πράγματα ακριβώς όπως πριν.
Μην τους ξεχνάτε. Συγγενείς είναι και φίλοι μας.
Με αυτούς θα συγκρουστούμε;
ilias
Δεν γεννιέσαι Έλληνας, καταντάς….
Αγνώστου.
«Κάτω οι κλέφτες...» και «Όλοι κλέφτες είναι...».
Γενικά και αόριστα όμως τέτοια συνθήματα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να χαϊδεύουν τα αυτιά των πρώην και των επόμενων θυμάτων... Άσε που παρατηρώ πως, της κατά πάντων και χωρίς κανόνες «κάθαρσης» ηγούνται αρκετοί «μαϊντανοί» που πρωταγωνιστούσαν στο καθεστώς λοβιτούρας που μας οδήγησε στη χρεοκοπία...
Sraosha
Τέλος, η υποκρισία είναι κεντρικό στοιχείο της ελληνικής ιδεολογίας. Ίσως το ισχυρότερο: "κάνε ό,τι θες αλλά μη μας το λες", "μακριά από πάνω μας κι όπου θέλει ας πάει" και -φυσικά- όπως είπε ο εθνικός Καραμανλής: "υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δε λέγονται και πράγματα που λέγονται και δε γίνονται", ρήση που επίσης συνοψίζει πανέμορφα τη νεώτερη πολιτική μας ιστορία. Τις τελευταίες δεκαετίες πάψαμε να υποκρινόμαστε ότι δεν είμαστε υποκριτές. Απενοχοποιήσαμε την υποκρισία, όπως και την ημιμάθεια, τη μεμψιμοιρία-ζοχάδα και τον ατομικό και συλλογικό μας τσαμπουκά-λεονταρισμό. Οι ψυχαναλυτές και οι γεροντάδες θα μείνουν το δίχως άλλο άνεργοι σύντομα, αφού ρέπουμε προς τα εκεί που μας τραβάει η βαρύτητα της ελληνικότητας, "φυσικά" και "αβίαστα".
vlemma.
Δεν γίνεται ΦΠΑ και ρουσφέτι ταυτόχρονα. Από αυτό βουλιάζουμε. Κρατικώς, εννοώ, διότι αρκετοί πολίτες δεν έχουν ακόμη ανάγκη. Τουλάχιστον οι παράλογοι, οι εκτός, οι αντισυστημικοί. Οι υπόλοιποι μόλις πάρουν το πρώτο ομόλογο στη θέση του μισθού τους, θα συνέρθουν. Αλλά δεν θα υπάρχει διέξοδος.
Sraosha
Ξεχνάμε ότι πριν τους ξένους λέλουδα, φανέλες, πετσέτες, στυλά, αναπτήρες, πούλαγαν ανάπηροι, κάτι γριούλες με τσεμπέρια και κύριοι με μουστάκι, "κωφάλαλοι" και τσιγγάνοι.
από izi
" Είναι αλήθεια , υπάρχουν γύρω μας εξοργιστικά αδηφάγα πράγματα, όπως η τηλεόραση, μεσω της οποίας ένα μεγάλο μέρος από εμάς καταβροχθίσεται τακτικά. Αλλά αυτό γίνεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που αφήνονται να καταβροχθιστούν, που επινοούν μάλιστα για λογαριασμό τους ένα ενδιαφέρον σε αυτό που βλέπουν. Και μετά υπάρχουν και άλλα πράγματα, πολύ πιο αδηφάγα: Οι πύραυλοι που πηγαίνουν στην σελήνη, οι έρευνες στα βάθη του ωκεανού κτλ. Κάθε ειδους πράγματα που μας κατασπαράσουν. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να δραματοποιούμε. Είμαι σίγουρος πως όταν θα έχουμε απαυδήσει με τους πυραύλους, με την τηλεόραση και με όλες αυτές τις καταραμένες μάταιες έρευνες, θα βρούμε κάτι άλλο να ασχοληθούμε. Πρόκειται για μια συνεχή γιορτή, ένας τρόπος να διασκεδάζουμε εις τον αιώνα τον άπαντα, όπως έχει αποδειχτεί.
Η απάντησή μου σε όλα αυτά είναι ότι ο άνθρωπος ήξερε πάντα να προσαρμόζεται στο κακό.
Ζακ Λακάν στη Ρώμη το 1974.
xasodikis
Αφού εγκαταλείψαμε την πολιτική, σκέψη και πράξη, αφού αφήσαμε αυτό το παιχνίδι να εξελίσσεται μόνο του όσο παιζόταν μακριά από την πόρτα μας, ήρθε η ώρα το τέρας που κατασκευάσαμε (ή επιτρέψαμε να κατασκευαστεί) να γυρίσει και να μας φάει.
olympiada
Δεν είναι ούτε “αυξημένη εγκληματικότητα”, ούτε “οικονομική κρίση”. Όταν επιτίθεσαι αδιακρίτως ενάντια όποιου δεις μπροστά σου, όταν σκοτώνεις χωρίς έλεος άνδρες, γυναίκες και παιδιά δεν είναι τα “ευρώ” ούτε η “ιδεολογία” ο λόγος. Είναι δείγμα απύθμενου μίσους γενικώς για το μέρος που βρίσκεσαι, που να σε κάνει να θεωρείς τους πάντες εχθρούς σου.
Sraosha
Ο κύριος Καρατζαφέρης.
Ο κύριος Καρατζαφέρης δήλωσε στη Βουλή ότι δεν είναι όλοι οι μετανάστες κακούργοι αλλά ότι οι περισσότεροι κακούργοι στις φυλακές είναι μετανάστες.
Έχω την εντύπωση ότι έχει δίκιο. Να προσφέρω κι εγώ μια γενίκευση: δεν είναι όλοι οι άντρες κακούργοι αλλά οι περισσότεροι κακούργοι στις φυλακές είναι άντρες. Βεβαίως, οι μετανάστες κατα ΛΑ.Ο.Σ. είναι αναλώσιμοι ή εξοβελιστέοι, οι άντρες μάλλον όχι.
Εικόνες:
Διαβάστε:«Τα ονόματα του πατρός», Ζακ Λακάν, εκδ. Ψυχογιός.
Αναζητήστε βοήθεια και απαντήσεις για τα φαινόμενα βίας απο τους ειδικούς:Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών στήριξης των γυναικών θυμάτων βίας, από τις 11 Μαρτίου 2011, λειτουργεί και η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 η οποία είναι πανελλαδικής εμβέλειας, 24ωρης λειτουργίας - 365 μέρες το χρόνο. Η τηλεφωνική γραμμή SOS στελεχώνεται από ψυχολόγους και κοινωνικούς/-ές επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας και υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου. http://www.isotita.gr/
Πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για την ισότητα των φύλων για το διάστημα 2010-2015. ...
ec.europa.eu/.../main.jsp?...el...
Γράψτε ένα σχόλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.