Ένα άγνωστο φιλμ - Πρόσφυγες του 1922, Σμύρνη, Αθήνα, Πειραιάς
http://www.youtube.com/watch?v=GSqsTQJzybA&feature=player_embedded
Ο απολογισμός
Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας. Διδώς Σωτηρίου(1).
Το ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει τα λόγια της Διδώς Σωτηρίου είναι του George Magarian, ο οποίος γεννήθηκε το 1895 στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής της ΧΑΝΘ (YMCA), στο παράρτημα του Ικονίου. Αν και η ΧΑΝΘ δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Το φιλμ για άγνωστους λόγους παρέμεινε επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του στη Νέα Υόρκη, και όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη του έως ότου το 2008 ο εγγονός του το βρήκε, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και το έδωσε στο κοινό. Το αρχικό video είχε αναρτηθεί από τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian σε αυτή τη διεύθυνση:http://vimeo.com/10069165
Σχόλιο κάτω από το βίντεο
ΤΙ ΣΧΕΣΕΙ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΦΑΞΕΙ... ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ «ΑΛΛΟΥ» ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ....ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΝ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΗ ; ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΣΟΥ ΦΙΑΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ ;...
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ..ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ......
Για κοίτα καλύτερα...και βάλε το νου σου να δουλέψει..
Σχόλιο κάτω από το βίντεο
Οπως φέρθηκαν τότε οι ντόπιοι στους πρόσφυγες ετσι φέρονται και τώρα όλοι μαζί στους μετανάστες και στους νέους πρόσφυγες....αυτή η χώρα δεν τόχει....ο κόσμος της έχει ξεχάσει απο που ήρθε και που πάει.
Πρόσφυγας*: άνθρωπος που παίρνει την οδυνηρή απόφαση να εγκαταλείψει σπίτι, οικογένεια, πατρίδα, επειδή διώκεται πολιτικά,ή κινδυνεύει η ζωή του απο βασανιστήρια,ή εκτέλεση.
Λιβύη-2011
Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ΄ άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι (1)
Ο απολογισμός.
Τρέμαν ακόμα απ΄ το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ΄ το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν. Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες. Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ΄ αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές....(1).
Γράφει η Δόμνα Σαμίου
Γεννήθηκα στην Καισαριανή το 1928. Η μητέρα μου ήρθε το ’22 μαζί με τους πρόσφυγες, ήρθε μόνη της εδώ με διάφορους πατριώτες και γνωστούς. Έφυγε από το χωριό, το Μπαϊντίρι, πήγε στη Σμύρνη, απ' ό,τι μου έλεγε, κρυβόντουσαν από το ένα σπίτι στο άλλο, μετά έπιασε φωτιά...O πατέρας μου έμεινε αιχμάλωτος στη Μικρά Ασία και γύρισε μετά από ένα χρόνο με την Ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην αρχή η μητέρα μου, όπως όλοι οι πρόσφυγες έμενε σε αποθήκες, σε σχολεία, μετά τους δώσανε αντίσκηνα στην Καισαριανή. Υπάρχει μια φωτογραφία στο Δήμο της Καισαριανής που υπάρχουν τα αντίσκηνα, που είναι η πρώτη φάση. Η μάνα μου δεν ήξερε αν ζούσε ή αν πέθανε. Ερχόμενος ο πατέρας μου από τη Μικρά Ασία, τους βγάλανε στον Πειραιά με το καράβι και άρχισε ο καημένος να ρωτάει πού υπάρχουνε Μπαϊντιριανές. Βρέθηκε μια Μπαϊντιριανιά, συχωριανή της μάνας μου, η οποία ήξερε πού μένει η μάνα μου, τον πήρε και τον οδήγησε και τον έφερε στην Καισαριανή. Φαντάζεσαι τη συγκίνηση και των δύο, ο πατέρας με τσουβάλια και με ψείρα κουκουνάρι .Συναντήθηκαν λοιπόν ο Γιάννης κι η Μαρία. Ο πατέρας μου στη Μικρά Ασία έραβε γαϊτάνια στα γιλέκα γύρω γύρω, αυτή ήταν η δουλειά του. Όταν ήρθε εδώ δεν είχε ο άνθρωπος δουλειά και τότε η μάνα μου του πήρε δυο καλάθια και στο ένα έβαλε λεμόνια και στο άλλο αυγά. Και κείνος ντρεπότανε να πάει να τα πουλήσει κι έκλαιγε φαίνεται, αλλά η μάνα μου δυναμική, του έλεγε «Τι θα γίνει εδώ πέρα, θα δουλεύω μόνο εγώ; Κοτζάμ άντρας εσύ, μπρος, να πας να τα πουλήσεις». Τι να ’κανε ο φουκαράς, πήρε τα καλάθια και γύριζε τις γειτονιές, τα πούλησε τη μια φορά, γύρισε ευχαριστημένος και πήρε άλλα, ξαναγύρισε. Στην αρχή έκανε αυτό, μετά έγινε οδοκαθαριστής στο Δήμο Αθηναίων, στην οδό Αιόλου σκούπιζε τα πεζοδρόμια.
Αλλά επειδή κάθε τόσο άλλαζε ο δήμαρχος -θυμάμαι τον Κοτζιά έλεγε κι ένα άλλο όνομα έλεγε- έπεφτε ο Κοτζιάς και ερχόταν ένας άλλος και κάθε που άλλαζε ο δήμαρχος σταματούσε κι αυτός να δουλεύει.
Η Δόμνα Σαμίου- αποσπάσματα από αυτοβιογραφικά στοιχεία(2)
Δικό μου σχόλιο.
Να μου συγχωρεθεί ο κυνισμός, αλλά απευθυνόμενη στους Χριστιανούς νεοέλληνες και στις φαντασιακές τους αντιλήψεις-που έχουν ξεκινήσει προγκρόμ με λάθος στόχο-προτείνω στον καθένα απ'αυτούς, να προσπαθήσει ν' ανακαλύψει το πως ήρθε στην Αθήνα, την καταγωγή του, και τη διαδρομή του, και τον λόγο της μετανάστευσής του.
Γιατί η εικόνα της Αθήνας στις αρχές του αιώνα μαρτυρά μια πολύ μικρή πόλη.
Συνέχεια από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.
Ψάχναν για τον αίτιο, αναθεμάτιζαν τον ουρανό, τη γης ,τον Κεμάλ το Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο, την Αντάντ, τον πόλεμο. Μα πριν απ΄ όλα τον ύπουλο τον Άγγλο,τον υπολογιστή, το διπλοπρόσωπο, το σφετεριστή που έκανε μπίζνες και αυτοκρατορική πολιτική με το αίμα και τη δυστυχία ενός λαού....(1)
Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν΄ ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:
-Απ΄ τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.
-Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη.
Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:
-Φοβόμαστε τις επιτάξεις . Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα..(1)
Η μνήμη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαπεράσει τον ιστορικό χρόνο και να μας φέρει την πληροφορία και το νόημα που λείπει. Να μας δείξει τι δεν καταλάβαμε σαν κοινωνία και πρέπει να επεξεργαστούμε πάλι.
Βανδαλισμός καλυμμένος με κάθε μορφής ιδεολογήματα.
Αφορμές για μετανάστευση ιστορικά μας έδωσαν διάφορα γεγονότα, από την έκρηξη ηφαιστείων, κράχ σε κάποιο χρηματιστήριο, το ξέσπασμα μιας επιδημίας όσο και ο πόλεμος μεταξύ των κρατών σε Ανατολή και Δύση. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος, και τα ιδεολογήματα. Να θυμηθούμε τα αυτονόητα:Οι πόλεμοι δεν είναι γραφτό να κερδηθούν από τα έθνη.
Οι πόλεμοι είναι ένα εργαλείο κατασκευής κέρδους, για τις Διεθνείς Τράπεζες. Οι εμπόλεμες χώρες αναγκάζονται να δανειστούν χρήματα με πολύ υψηλά επιτόκια. Αυτό συμβαίνει εκατοντάδες χρόνια.
Αυτές τις πρακτικές ακολούθησαν όλες οι πολιτισμένες κυβερνήσεις: των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Αυστραλίας, της Γαλλίας, Βρετανίας, Γερμανίας, η Ισπανία,η Ιταλία,η Πορτογαλία κλπ, όλες υποδούλωσαν ξένα έθνη, και οικειοποιήθηκαν τους υλικούς τους πόρους, με αποτέλεσμα τη φτώχια και την αργή εξόντωση των ντόπιων κατοίκων. Κάθε σύγχρονο κράτος έχει μια Κεντρική Τράπεζα που χρησιμοποιεί τα επιτυχημένα μοντέλα κάποιας αρχαιότερης Τράπεζας σαν τρόπους δράσης.
Δεν έχει σημασία σε ποια εθνικότητα ανήκεις- όταν ξεκινά ο μηχανισμός - και ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος είναι να χρησιμοποιούνται οι λαοί ό ένας εναντίον του άλλου με διάφορες αφορμές.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο πόλεμος.
Όσο περισσότερος πόλεμος, τόσο μεγαλύτερα δάνεια.
Αυτό συμβαίνει με κάθε πόλεμο που είναι σε εξέλιξη σήμερα.
Πάρε μια προειδοποίηση: Μέρκελ: κινδυνεύει το ευρώ, άρα κινδυνεύει η Ευρώπη
19 Μαΐου 2010-SigmaLive.
"Μουσείο προσφυγιάς" δημιούργησαν στην Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι.Το μουσείο όπως λένε, δημιουργήθηκε για να στεγάσει τον “πόνο και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου”. Ο επισκέπτης μπορεί να δει φωτογραφίες, είδη καθημερινής χρήσης, εργόχειρα ,και άλλα είδη που άνηκαν σε Έλληνες και Τούρκους. Το 1923, ξεριζώθηκαν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες από εδώ και 500.000 Τούρκοι από την Ελλάδα. Το μουσείο σε πρώτη φάση εστιάζει στις προσωπικές ιστορίες των Τούρκων προσφύγων, αλλά στόχος είναι να γίνει το ίδιο και για τους Έλληνες” λέει ο Διευθυντής του. «Θέλουμε και οι δύο πλευρές να έχουν κοινή θέαση και θέση στο μουσείο». Είναι ένα μουσείο πόνου αλλά και αφύπνισης και για τις δύο χώρες. Μας δείχνει πως ανατράπηκε η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων το 1923. Η εκρίζωση των περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, που ήταν αποτέλεσμα της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών που συμφωνήθηκε από την Ελλάδα και την Τουρκία σχεδόν πριν από έναν αιώνα είναι μια θλιβερή ιστορία που ακόμη δεν έχει ειπωθεί, και οι περισσότεροι σήμερα την ξέρουν απλά σαν "Ανταλλαγή".
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
*Με αφορμή τα 60 χρόνια δράσης,της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε.να θυμηθούμε: Ο -περιβαλλοντικός πρόσφυγας- είναι όρος που εμφανίστηκε στη δεκαετία του ’70. Για εμάς τους ανθρώπους της Δύσης, αποτελεί ακόμη μια αφηρημένη έννοια, διότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα μεγέθη των αλλαγών που προκαλούνται απο τις κλιματικές αλλαγές. Όμως, σε αυτές που θεωρούμε σαν φτωχότερες χώρες, η αλλαγή του κλίματος καταστρέφει κάθε χρόνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, γεγονός που διαπιστώνει και καταγράφει από το 1990, η Διακυβερνητική Επιτροπή για τη Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ. Η πιο σοβαρή επίπτωση της αλλαγής του κλίματος είναι η ανθρώπινη μετανάστευση. O Οργανισμός δημιουργήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1950 από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αρχικά για τρία χρόνια, και άρχισε να λειτουργεί, βοηθώντας τους Ευρωπαίους πρόσφυγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, για τους οποίους δεν είχε βρεθεί ακόμα κάποια λύση. Ωστόσο, τις επόμενες δεκαετίες, καθώς αυξανόταν συνεχώς ο αριθμός των ξεριζωμένων παγκοσμίως, η λειτουργία της Υ.Α. παρατεινόταν, και εντέλει, τον Δεκέμβριο του 2003, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να άρει τον χρονικό περιορισμό στη λειτουργία της.
Από την ίδρυσή της έως σήμερα, η Υ.Α. έχει βοηθήσει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους να ξαναρχίσουν τη ζωή τους, κι έχει τιμηθεί δύο φορές με το Νόμπελ Ειρήνης, το 1954 και το 1981. Σήμερα, υπάρχουν 43 εκατομμύρια ξεριζωμένοι σε όλο τον κόσμο (15,2 εκατ. πρόσφυγες, 27,1 εκατ. εσωτερικά εκτοπισμένοι, 983.000 αιτούντες άσυλο)
Για περισσότερες πληροφορίες πληκτρολογήστε: www.unhcr.org/60th/
Πακιστάν*-2010-φυγή απο τον αέρα
Και που θα πάνε όλοι αυτοί; 21 Απριλίου 2011.
Η Λιβερία έχει δεχτεί περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από τη γειτονική Ακτή Ελεφαντοστού τον τελευταίο μήνα όταν και ξεκίνησε η αντεπίθεση των δυνάμεων του Alassane Ouattara που οδήγησε στην κατάληψη της οικονομικής πρωτεύουσας, Αμπιτζάν, και στην πτώση του πρώην προέδρου, Laurent Gbagbo.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&cid=5&aid=297117
ΣΥΡΙΑ 49 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
enet.gr. Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Φονικός ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε μεγάλο μέρος πόλης στο Μισσούρι
Μεγάλο μέρος της πόλης Joplin 50.000 κατοίκων στα νοτιοανατολικά του Μισούρι κατέστρεψε χθες ανεμοστρόβιλος βυθίζοντας στο σκοτάδι την πόλη και προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 89 ατόμων. Οι ομάδες διάσωσης να αναζητούν τραυματίες και νεκρούς στα χαλάσματα. Οι ζημιές εκτείνονται σε μίλια και υπάρχουν αρκετοί αγνοούμενοι. Άλλους τόσους νεκρούς είχε προκαλέσει τον περασμένο μήνα ανεμοστρόβιλος που έπληξε την πόλη Τασκαλούζα της Αλαμπάμα.
«Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία»
Φωνάζοντας «Χάσου G8» και «Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία», χιλιάδες ακτιβιστές διαδήλωσαν στη Χάβρη της βόρειας Γαλλίας, το Σάββατο, καταγγέλλοντας τη σύνοδο G8 που θα διεξαχθεί στις 26 και 27 Μαΐου στην πόλη Ντοβίλ, της βορειοδυτικής Γαλλίας.
Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 13:36 Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Καταυλισμοί προσφύγων(4)
Βρίσκεται στα περίχωρα της μικρής πόλης Dadaab στην Κένυα και φιλοξενεί περίπου 320 χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως από τη Σομαλία. Αν και δημιουργήθηκε ως μία προσωρινή λύση για τους πρόσφυγες της Σομαλίας, μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, έχουν περάσει από τότε 20 χρόνια.
Ο Αϊμάν Γαράιμπεχ, ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στο Ρας Τζεντίρ. “Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί”, πρόσθεσε. Τις τελευταίες δύο ημέρες περνούν τα σύνορα με την Τυνησία περίπου 15.000 ημερησίως.
"Οι Νεκροί περιμένουν" σελ. 133.(1) αποσπάσματα από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.(1)
http://3lyk-giann.pel.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20%3Aprosfyges&catid=3%3Aekdilwseiscat&Itemid=38&lang
(2)http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.domna-talks&id=229
*Παρασκευή της σφαγής
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από τη σημερινή Ελευθεροτυπία.
Εικόνες
http://www.imerisia.gr/summary.asp?catid=13816
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/03/01/world/58157/
(3)http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=114&t=6271
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/04/22/world/121063/
(3)Αρχείο 7ου Δημοτικού Σχολείου Νικαίας.
*Πρακτορείο Reuters.
Γράψτε ένα σχόλιο.
http://www.youtube.com/watch?v=GSqsTQJzybA&feature=player_embedded
Ο απολογισμός
Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας. Διδώς Σωτηρίου(1).
Το ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει τα λόγια της Διδώς Σωτηρίου είναι του George Magarian, ο οποίος γεννήθηκε το 1895 στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής της ΧΑΝΘ (YMCA), στο παράρτημα του Ικονίου. Αν και η ΧΑΝΘ δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Το φιλμ για άγνωστους λόγους παρέμεινε επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του στη Νέα Υόρκη, και όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη του έως ότου το 2008 ο εγγονός του το βρήκε, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και το έδωσε στο κοινό. Το αρχικό video είχε αναρτηθεί από τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian σε αυτή τη διεύθυνση:http://vimeo.com/10069165
Σχόλιο κάτω από το βίντεο
ΤΙ ΣΧΕΣΕΙ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΦΑΞΕΙ... ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ «ΑΛΛΟΥ» ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ....ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΝ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΗ ; ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΣΟΥ ΦΙΑΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ ;...
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ..ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ......
Για κοίτα καλύτερα...και βάλε το νου σου να δουλέψει..
Οπως φέρθηκαν τότε οι ντόπιοι στους πρόσφυγες ετσι φέρονται και τώρα όλοι μαζί στους μετανάστες και στους νέους πρόσφυγες....αυτή η χώρα δεν τόχει....ο κόσμος της έχει ξεχάσει απο που ήρθε και που πάει.
Πρόσφυγας*: άνθρωπος που παίρνει την οδυνηρή απόφαση να εγκαταλείψει σπίτι, οικογένεια, πατρίδα, επειδή διώκεται πολιτικά,ή κινδυνεύει η ζωή του απο βασανιστήρια,ή εκτέλεση.
Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ΄ άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι (1)
 |
| Στο Ερζερούμ- έξοδος μεσ'το χειμώνα. |
 |
| Η πορεία του θανάτου |
Τρέμαν ακόμα απ΄ το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ΄ το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν. Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες. Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ΄ αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές....(1).
Ούτε ρούχο-Αρμένιοι
Κι είπαν: περαστικοί είμαστε, ας βολευτούμε όπως όπως , κι αύριο θα ματαγυρίσουμε στα μέρη μας. Κι αποζητούσαν, τούτη την ελπίδα, με την ίδια λαχτάρα σαν το ψωμί το νερό και τ΄ αλάτι. (1) |
| Κοκκινιά-προσφυγικά(3) |
Γεννήθηκα στην Καισαριανή το 1928. Η μητέρα μου ήρθε το ’22 μαζί με τους πρόσφυγες, ήρθε μόνη της εδώ με διάφορους πατριώτες και γνωστούς. Έφυγε από το χωριό, το Μπαϊντίρι, πήγε στη Σμύρνη, απ' ό,τι μου έλεγε, κρυβόντουσαν από το ένα σπίτι στο άλλο, μετά έπιασε φωτιά...O πατέρας μου έμεινε αιχμάλωτος στη Μικρά Ασία και γύρισε μετά από ένα χρόνο με την Ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην αρχή η μητέρα μου, όπως όλοι οι πρόσφυγες έμενε σε αποθήκες, σε σχολεία, μετά τους δώσανε αντίσκηνα στην Καισαριανή. Υπάρχει μια φωτογραφία στο Δήμο της Καισαριανής που υπάρχουν τα αντίσκηνα, που είναι η πρώτη φάση. Η μάνα μου δεν ήξερε αν ζούσε ή αν πέθανε. Ερχόμενος ο πατέρας μου από τη Μικρά Ασία, τους βγάλανε στον Πειραιά με το καράβι και άρχισε ο καημένος να ρωτάει πού υπάρχουνε Μπαϊντιριανές. Βρέθηκε μια Μπαϊντιριανιά, συχωριανή της μάνας μου, η οποία ήξερε πού μένει η μάνα μου, τον πήρε και τον οδήγησε και τον έφερε στην Καισαριανή. Φαντάζεσαι τη συγκίνηση και των δύο, ο πατέρας με τσουβάλια και με ψείρα κουκουνάρι .Συναντήθηκαν λοιπόν ο Γιάννης κι η Μαρία. Ο πατέρας μου στη Μικρά Ασία έραβε γαϊτάνια στα γιλέκα γύρω γύρω, αυτή ήταν η δουλειά του. Όταν ήρθε εδώ δεν είχε ο άνθρωπος δουλειά και τότε η μάνα μου του πήρε δυο καλάθια και στο ένα έβαλε λεμόνια και στο άλλο αυγά. Και κείνος ντρεπότανε να πάει να τα πουλήσει κι έκλαιγε φαίνεται, αλλά η μάνα μου δυναμική, του έλεγε «Τι θα γίνει εδώ πέρα, θα δουλεύω μόνο εγώ; Κοτζάμ άντρας εσύ, μπρος, να πας να τα πουλήσεις». Τι να ’κανε ο φουκαράς, πήρε τα καλάθια και γύριζε τις γειτονιές, τα πούλησε τη μια φορά, γύρισε ευχαριστημένος και πήρε άλλα, ξαναγύρισε. Στην αρχή έκανε αυτό, μετά έγινε οδοκαθαριστής στο Δήμο Αθηναίων, στην οδό Αιόλου σκούπιζε τα πεζοδρόμια.
Αλλά επειδή κάθε τόσο άλλαζε ο δήμαρχος -θυμάμαι τον Κοτζιά έλεγε κι ένα άλλο όνομα έλεγε- έπεφτε ο Κοτζιάς και ερχόταν ένας άλλος και κάθε που άλλαζε ο δήμαρχος σταματούσε κι αυτός να δουλεύει.
Η Δόμνα Σαμίου- αποσπάσματα από αυτοβιογραφικά στοιχεία(2)
Δικό μου σχόλιο.
Να μου συγχωρεθεί ο κυνισμός, αλλά απευθυνόμενη στους Χριστιανούς νεοέλληνες και στις φαντασιακές τους αντιλήψεις-που έχουν ξεκινήσει προγκρόμ με λάθος στόχο-προτείνω στον καθένα απ'αυτούς, να προσπαθήσει ν' ανακαλύψει το πως ήρθε στην Αθήνα, την καταγωγή του, και τη διαδρομή του, και τον λόγο της μετανάστευσής του.
Γιατί η εικόνα της Αθήνας στις αρχές του αιώνα μαρτυρά μια πολύ μικρή πόλη.
Συνέχεια από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.
Ψάχναν για τον αίτιο, αναθεμάτιζαν τον ουρανό, τη γης ,τον Κεμάλ το Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο, την Αντάντ, τον πόλεμο. Μα πριν απ΄ όλα τον ύπουλο τον Άγγλο,τον υπολογιστή, το διπλοπρόσωπο, το σφετεριστή που έκανε μπίζνες και αυτοκρατορική πολιτική με το αίμα και τη δυστυχία ενός λαού....(1)
Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν΄ ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:
-Απ΄ τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.
-Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη.
Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:
-Φοβόμαστε τις επιτάξεις . Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα..(1)
Η μνήμη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαπεράσει τον ιστορικό χρόνο και να μας φέρει την πληροφορία και το νόημα που λείπει. Να μας δείξει τι δεν καταλάβαμε σαν κοινωνία και πρέπει να επεξεργαστούμε πάλι.
Αφορμές για μετανάστευση ιστορικά μας έδωσαν διάφορα γεγονότα, από την έκρηξη ηφαιστείων, κράχ σε κάποιο χρηματιστήριο, το ξέσπασμα μιας επιδημίας όσο και ο πόλεμος μεταξύ των κρατών σε Ανατολή και Δύση. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος, και τα ιδεολογήματα. Να θυμηθούμε τα αυτονόητα:Οι πόλεμοι δεν είναι γραφτό να κερδηθούν από τα έθνη.
Οι πόλεμοι είναι ένα εργαλείο κατασκευής κέρδους, για τις Διεθνείς Τράπεζες. Οι εμπόλεμες χώρες αναγκάζονται να δανειστούν χρήματα με πολύ υψηλά επιτόκια. Αυτό συμβαίνει εκατοντάδες χρόνια.
Αυτές τις πρακτικές ακολούθησαν όλες οι πολιτισμένες κυβερνήσεις: των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Αυστραλίας, της Γαλλίας, Βρετανίας, Γερμανίας, η Ισπανία,η Ιταλία,η Πορτογαλία κλπ, όλες υποδούλωσαν ξένα έθνη, και οικειοποιήθηκαν τους υλικούς τους πόρους, με αποτέλεσμα τη φτώχια και την αργή εξόντωση των ντόπιων κατοίκων. Κάθε σύγχρονο κράτος έχει μια Κεντρική Τράπεζα που χρησιμοποιεί τα επιτυχημένα μοντέλα κάποιας αρχαιότερης Τράπεζας σαν τρόπους δράσης.
Δεν έχει σημασία σε ποια εθνικότητα ανήκεις- όταν ξεκινά ο μηχανισμός - και ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος είναι να χρησιμοποιούνται οι λαοί ό ένας εναντίον του άλλου με διάφορες αφορμές.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο πόλεμος.
Όσο περισσότερος πόλεμος, τόσο μεγαλύτερα δάνεια.
Αυτό συμβαίνει με κάθε πόλεμο που είναι σε εξέλιξη σήμερα.
Πάρε μια προειδοποίηση: Μέρκελ: κινδυνεύει το ευρώ, άρα κινδυνεύει η Ευρώπη
19 Μαΐου 2010-SigmaLive.
"Μουσείο προσφυγιάς" δημιούργησαν στην Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι.Το μουσείο όπως λένε, δημιουργήθηκε για να στεγάσει τον “πόνο και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου”. Ο επισκέπτης μπορεί να δει φωτογραφίες, είδη καθημερινής χρήσης, εργόχειρα ,και άλλα είδη που άνηκαν σε Έλληνες και Τούρκους. Το 1923, ξεριζώθηκαν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες από εδώ και 500.000 Τούρκοι από την Ελλάδα. Το μουσείο σε πρώτη φάση εστιάζει στις προσωπικές ιστορίες των Τούρκων προσφύγων, αλλά στόχος είναι να γίνει το ίδιο και για τους Έλληνες” λέει ο Διευθυντής του. «Θέλουμε και οι δύο πλευρές να έχουν κοινή θέαση και θέση στο μουσείο». Είναι ένα μουσείο πόνου αλλά και αφύπνισης και για τις δύο χώρες. Μας δείχνει πως ανατράπηκε η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων το 1923. Η εκρίζωση των περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, που ήταν αποτέλεσμα της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών που συμφωνήθηκε από την Ελλάδα και την Τουρκία σχεδόν πριν από έναν αιώνα είναι μια θλιβερή ιστορία που ακόμη δεν έχει ειπωθεί, και οι περισσότεροι σήμερα την ξέρουν απλά σαν "Ανταλλαγή".
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
*Με αφορμή τα 60 χρόνια δράσης,της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε.να θυμηθούμε: Ο -περιβαλλοντικός πρόσφυγας- είναι όρος που εμφανίστηκε στη δεκαετία του ’70. Για εμάς τους ανθρώπους της Δύσης, αποτελεί ακόμη μια αφηρημένη έννοια, διότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα μεγέθη των αλλαγών που προκαλούνται απο τις κλιματικές αλλαγές. Όμως, σε αυτές που θεωρούμε σαν φτωχότερες χώρες, η αλλαγή του κλίματος καταστρέφει κάθε χρόνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, γεγονός που διαπιστώνει και καταγράφει από το 1990, η Διακυβερνητική Επιτροπή για τη Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ. Η πιο σοβαρή επίπτωση της αλλαγής του κλίματος είναι η ανθρώπινη μετανάστευση. O Οργανισμός δημιουργήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1950 από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αρχικά για τρία χρόνια, και άρχισε να λειτουργεί, βοηθώντας τους Ευρωπαίους πρόσφυγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, για τους οποίους δεν είχε βρεθεί ακόμα κάποια λύση. Ωστόσο, τις επόμενες δεκαετίες, καθώς αυξανόταν συνεχώς ο αριθμός των ξεριζωμένων παγκοσμίως, η λειτουργία της Υ.Α. παρατεινόταν, και εντέλει, τον Δεκέμβριο του 2003, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να άρει τον χρονικό περιορισμό στη λειτουργία της.
Από την ίδρυσή της έως σήμερα, η Υ.Α. έχει βοηθήσει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους να ξαναρχίσουν τη ζωή τους, κι έχει τιμηθεί δύο φορές με το Νόμπελ Ειρήνης, το 1954 και το 1981. Σήμερα, υπάρχουν 43 εκατομμύρια ξεριζωμένοι σε όλο τον κόσμο (15,2 εκατ. πρόσφυγες, 27,1 εκατ. εσωτερικά εκτοπισμένοι, 983.000 αιτούντες άσυλο)
Για περισσότερες πληροφορίες πληκτρολογήστε: www.unhcr.org/60th/
Πακιστάν*-2010-φυγή απο τον αέρα
Η Λιβερία έχει δεχτεί περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από τη γειτονική Ακτή Ελεφαντοστού τον τελευταίο μήνα όταν και ξεκίνησε η αντεπίθεση των δυνάμεων του Alassane Ouattara που οδήγησε στην κατάληψη της οικονομικής πρωτεύουσας, Αμπιτζάν, και στην πτώση του πρώην προέδρου, Laurent Gbagbo.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&cid=5&aid=297117
ΣΥΡΙΑ 49 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
enet.gr. Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Φονικός ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε μεγάλο μέρος πόλης στο Μισσούρι
Μεγάλο μέρος της πόλης Joplin 50.000 κατοίκων στα νοτιοανατολικά του Μισούρι κατέστρεψε χθες ανεμοστρόβιλος βυθίζοντας στο σκοτάδι την πόλη και προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 89 ατόμων. Οι ομάδες διάσωσης να αναζητούν τραυματίες και νεκρούς στα χαλάσματα. Οι ζημιές εκτείνονται σε μίλια και υπάρχουν αρκετοί αγνοούμενοι. Άλλους τόσους νεκρούς είχε προκαλέσει τον περασμένο μήνα ανεμοστρόβιλος που έπληξε την πόλη Τασκαλούζα της Αλαμπάμα.
«Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία»
Φωνάζοντας «Χάσου G8» και «Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία», χιλιάδες ακτιβιστές διαδήλωσαν στη Χάβρη της βόρειας Γαλλίας, το Σάββατο, καταγγέλλοντας τη σύνοδο G8 που θα διεξαχθεί στις 26 και 27 Μαΐου στην πόλη Ντοβίλ, της βορειοδυτικής Γαλλίας.
Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 13:36 Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Βρίσκεται στα περίχωρα της μικρής πόλης Dadaab στην Κένυα και φιλοξενεί περίπου 320 χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως από τη Σομαλία. Αν και δημιουργήθηκε ως μία προσωρινή λύση για τους πρόσφυγες της Σομαλίας, μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, έχουν περάσει από τότε 20 χρόνια.
Λιβύη-2011
Με πυροβολισμούς στον αέρα Τυνήσιοι στρατιώτες προσπάθησαν να αναχαιτίσουν το κύμα των Αιγύπτιων εργατών που προσπαθούν να φύγουν από τη Λιβύη, καθώς κλιμακώνεται η κρίση των προσφύγων που δημιουργήθηκε με την επανάσταση κατά του Μουαμάρ Καντάφι.Ο Αϊμάν Γαράιμπεχ, ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στο Ρας Τζεντίρ. “Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί”, πρόσθεσε. Τις τελευταίες δύο ημέρες περνούν τα σύνορα με την Τυνησία περίπου 15.000 ημερησίως.
"Οι Νεκροί περιμένουν" σελ. 133.(1) αποσπάσματα από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.(1)
http://3lyk-giann.pel.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20%3Aprosfyges&catid=3%3Aekdilwseiscat&Itemid=38&lang
(2)http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.domna-talks&id=229
*Παρασκευή της σφαγής
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από τη σημερινή Ελευθεροτυπία.
Εικόνες
http://www.imerisia.gr/summary.asp?catid=13816
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/03/01/world/58157/
(3)http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=114&t=6271
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/04/22/world/121063/
(3)Αρχείο 7ου Δημοτικού Σχολείου Νικαίας.
*Πρακτορείο Reuters.
Γράψτε ένα σχόλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.