2, 3, και 4 Σεπτεμβρίου, στο κρηπίδωμα της παραλίας της Χαλκίδας.
Αυτη η γιορτή, που γίνεται για τέταρτη φορά στη Χαλκίδα, κρατάει τη σκούφια της από την ''πανελλαδική γιορτή οικολογικής γεωργίας και χειροτεχνίας'', που μετράει 18 χρόνια ζωής και ταξιδεύει κάθε χρόνο από τόπο σε τόπο.Το 2003 πέρασε και από τη Χαλκίδα. Συνεπώς, δεν εντάσσεται στην πρόσφατη πράσινη μόδα ούτε προέκυψε ξαφνικά σαν μια παρενέργεια της κρίσης. Η πεποίθηση ότι η επιβίωση είναι εφικτή με την αυτάρκεια και τις ζωντανές, καθαρές και δυνατές ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι καινούρια. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη χρονική στιγμή, επιβεβαιώνεται αυτή η άποψη. Είμαστε εδώ για να επιμείνουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε παράγοντας οι ίδιοι με φυσικούς τρόπους την τροφή και τα ποτά μας,τα φάρμακα και τα καλλυντικά μας, τα παιχνίδια και τη διασκέδαση μας. Ο καθένας μας είναι εδώ για να δείξει το αποτέλεσμα του κόπου του, και να μοιραστεί την εμπειρία του και τις όποιες γνώσεις του. Δεν εμπορευόμαστε τη δουλειά μας. Τη διαχειριζόμαστε μόνοι μας.
Χωρίς το ρομαντισμό και τον εξωραϊσμό, που συνοδεύουν τη φυσική ζωή και με επίγνωση των δυσκολιών που αυτή έχει, αξίζει και επιβάλλεται να κατευθυνθούμε προς το δρόμο της.
-Στη γιορτή θα πάρουν μέρος παραγωγοί, μεταποιητές και χειροτέχνες από την Εύβοια και όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
-Η Πιστοποίηση δεν είναι απαραίτητος όρος συμμετοχής. Απαραίτητη είναι η μεταξύ μας εμπιστοσύνη.
-Θα λειτουργεί Ανταλλακτικό-Χαριστικό παζάρι.
-Στο κυλικείο θα υπάρχουν νόστιμα χορτοφαγικά εδέσματα με βιολογικές κυρίως πρώτες ύλες, και σε χαμηλές τιμές.
-Και τις τρείς μέρες της γιορτής θα γίνονται παράλληλα μικρά σεμινάρια και εργαστήρια ανοιχτά για όλους με θέματα:παρασκευή ψωμιού με προζύμι, σαπουνιού,κηραλοιφής, ηδύποτων, οδοντόκρεμας, σκόνης πλυντηρίου, συμβουλές ομορφιάς με σταφύλι κι άλλα φρούτα εποχής, εργαστήριο κεραμικής, ανακύκλωσης, κοσμήματος από το Περού, κατασκευών για παιδιά με ξύλο, χαρτί, ύφασμα και ανακυκλώσιμα υλικά.
-Κάθε βράδυ, μουσικά σχήματα θα πλαισιώνουν τη γιορτή.
-Η διοργάνωση δεν εκπροσωπεί κανένα κομματικό σχήμα, ούτε στηρίζεται σε οποιονδήποτε φορέα. Γι'αυτό όσοι μπορούμε ας τους ενισχύσουμε με την παρουσία μας.
Αναδημοσίευση από το http://www.ftiaxno.gr/
Αμερική 2011-μετά από τυφώνα.
Ακολουθεί ένα άρθρο δημοσιευμένο στα ΝΕΑ του Thomas L. Friedman, από την THE NEW YORK TIMES, που ταιριάζει με τον τρόπο που "διαβάζουμε" κι εμείς την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.
Όλοι μαζί στον γκρεμό,
ή,τι φέρνουν οι κρίσεις σε ΕΕ και ΗΠΑ, αραβικές χώρες και Κίνα.
Κρατήστε τα καπέλα και τα πορτοφόλια σας. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το παγκόσμιο σύστημα συγκρατείτο σε μεγάλο βαθμό από τέσσερα βασικά στοιχεία τα οποία σήμερα δείχνουν να διαλύονται ταυτόχρονα. Το εάν θα επιτευχθεί η ανασύστασή τους - αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ - θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό τι θα συμβεί στα πορτοφόλια μας και το εάν τα καπέλα μας θα τα παρασύρει ο άνεμος.
Ας το πω ξεκάθαρα: η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται.
Λιβύη-2011
Ο αραβικός κόσμος διαλύεται.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της Κίνας βρίσκεται υπό πίεση και το
αμερικανικό καπιταλιστικό μοντέλο που βασίστηκε στις πιστώσεις έχει υποστεί προειδοποιητική καρδιακή ανακοπή και χρειάζεται πλήρη αναμόρφωση. Να αντιμετωπιστεί ακόμα και ένα εξ αυτών είναι μέγα θέμα. Το να αντιμετωπιστούν και τα τέσσερα - και μάλιστα σε μια εποχή που ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο αλληλοεξαρτώμενος - προκαλεί δέος.
Μπαγκλαντές-2011
Βρισκόμαστε και πάλι «παρόντες στη δημιουργία» - του τι ακριβώς μένει να το δούμε. Ας αρχίσουμε από τη Μέση Ανατολή, την πετρελαιοπαραγωγό περιοχή του κόσμου. Οι Λίβυοι μόλις ενώθηκαν με τους Τυνήσιους, τους Αιγύπτιους και τους Υεμένιους για την ανατροπή του δικτάτορά τους, ενώ οι Σύροι και οι Ιρανοί εύχονται να ακολουθήσουν σύντομα.
Και,ναι, γυναίκες στους δρόμους.
Εν ευθέτω χρόνω, κάθε ολιγάρχης στη Μέση Ανατολή θα έχει απομακρυνθεί ή θα εξαναγκαστεί να μοιραστεί την εξουσία. Το παλαιό μοντέλο δεν αντέχει πλέον. Λίγο πιο βόρεια, η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ευρωζώνη ήταν μια ωραία ιδέα: ας αποκτήσουμε μια νομισματική ένωση και ένα κοινό νόμισμα αλλά ας έχει ο καθένας τη δική του δημοσιονομική πολιτική, φθάνει να ορκίζονται ότι θα εργάζονται και θα κάνουν οικονομία όπως οι Γερμανοί.
Δυστυχώς, ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Τα μεγάλα κυβερνητικά προγράμματα στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών, που όμως δεν διέθεταν τα έσοδα από την τοπική παραγωγή για να τα χρηματοδοτήσουν, οδήγησαν στη συσσώρευση του χρέους - μεγάλο μέρος του οποίου έχουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι επιμελείς Βορειο-ευρωπαίοι κάνουν μια νέα συμφωνία με τις χώρες που έχουν τεράστιο χρέος - Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία. Δεν είναι πιθανόν οι Γερμανοί να φύγουν από την ΕΕ, μια και μεγάλο μέρος των εξαγωγών τους πηγαίνει ακριβώς σε αυτές τις μη ανταγωνιστικές χώρες. Όμως πόση λιτότητα μπορούν να απορροφήσουν ακόμα αυτές οι χώρες, ιδιαίτερα εάν προκληθούν κοινωνικές εντάσεις από την όλο και μεγαλύτερη ύφεση;
Πολλοί περισσότεροι από τους Λονδρέζους θα κατεβούν στους δρόμους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει πιο μικρή ή πιο σφιχτή, αλλά στη διαδικασία θα περάσει μέσα από μια χαοτική μετάβαση. Πηγαίνοντας ανατολικά, η Κίνα στηρίζεται σε ένα μοντέλο βασισμένο πάνω σε ένα υποβαθμισμένο νόμισμα και ανάπτυξη μέσω των εξαγωγών, με χαμηλή εσωτερική κατανάλωση και υψηλές καταθέσεις. Αυτό επέτρεψε στο Κομμουνιστικό Κόμμα να διατηρήσει μια μοναδική ανταλλαγή με τον λαό της χώρας: σας δίνουμε θέσεις εργασίας και ένα βελτιωμένο επίπεδο ζωής και εσείς μας αφήνετε να διατηρήσουμε την εξουσία. Αυτή η συμφωνία τώρα φαίνεται να απειλείται. Η διαρκής ανεργία στις ευρωπαϊκές και στις αμερικανικές αγορές της Κίνας κάνει το μοντέλο του Πεκίνου πιο ευάλωτο. Η Κίνα, επίσης, θα πρέπει να πλουτίσει πριν γεράσει. Θα πρέπει να περάσει από τους δύο γονείς που κάνουν οικονομίες για ένα παιδί, στο ένα παιδί που θα πληρώνει τις συντάξεις των δύο γονιών. Θα πρέπει να περάσει σε μια οικονομία γνώσης, υπηρεσιών και καινοτομιών, κάτι που απαιτεί περισσότερη ελευθερία και δικαιοσύνη.
graffiti στην Αθήνα-2009
Οσο για τις ΗΠΑ, διαπρέψαμε τις τελευταίες δεκαετίες με μια οικονομία βασισμένη στις πιστώσεις και στην κατανάλωση, ενώ διατηρήσαμε μια μεσαία τάξη με τη χρήση στεροειδών (εύκολα δάνεια, υποθήκες και κατασκευές) και λιγότερες σταθερές βάσεις (εκπαίδευση, ανάπτυξη δεξιοτήτων και καινοτομία). Αυτό μας έβαλε βαθιά σε μια τρύπα και ο μόνος τρόπος για να βγούμε από εκεί είναι μια νέα, υβριδική πολιτική που συνδυάζει περικοπές στις δαπάνες, αυξήσεις φόρων, φορολογικές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις στις υποδομές, στην εκπαίδευση, στην έρευνα και στην παραγωγή. Ομως αυτό το μείγμα δεν βρίσκεται στην ατζέντα κανενός από τα δύο κόμματα. Είτε τα δύο κόμματα στις ΗΠΑ θα βρουν έναν τρόπο να συνεργαστούν στη μέση ή ένα τρίτο κόμμα θα εμφανιστεί - αλλιώς θα έχουμε εγκλωβιστεί με χειρότερα αποτελέσματα.
Νιγηρία-2011
Όταν ο κόσμος βιώνει τόσες πολλές διαστρεβλώσεις και αλλαγές ταυτόχρονα - και ενώ η ανεργία βρίσκεται ήδη στα ύψη και οι οικονομίες είναι ασθενείς - η ανάγκη, ο πιο σημαντικός πυλώνας όλων οι ΗΠΑ, να είναι σταθερός αποτελεί το πιο κομβικό σημείο. Εάν δεν σοβαρευτούμε - κάτι που θα απαιτεί συλλογική δράση την οποία συνήθως επιδεικνύουμε μόνο σε περίοδο πολέμου - δεν πρόκειται μόνο να παρατείνουμε την αμερικανική κρίση, αλλά θα συμβάλουμε σε μία παγκόσμια.
Δημοσιεύθηκε την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011,στα
Εικόνες:
http://garizo.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.