Όνειρα από Χρώμιο και Βινύλιο.

 Sting-Rays  I Want My Woman

http://www.youtube.com/watch?v=5ff7noLGrXs
Τα  χρυσαφένιο μου δέρμα έχει γίνει γλιστερό σαν πιστόνι μετά από καθάρισμα βαλβίδων-κι όλα αυτά επειδή αρνήθηκα να μεταβληθώ σε αρσενικό σεξουαλικό αντικείμενο. Να γιατί δεν λειτουργεί απόψε το αιρ-κοντίσιον. Δεν χάλασε, αυτά είναι παραμύθια. Το ρύθμισαν έτσι ώστε να σβήσει τα μεσάνυχτα, ξέροντας ότι εγώ θα μείνω κλεισμένος εδώ μέσα για τις επόμενες έξι ώρες χωρίς κανένα εφόδιο εκτός από μια μποτίλια μουχλιασμένης Gatorade  κι ένα πακέτο –των έξι- χλιαρές Coors.
Κι όλ’αυτά επειδή δεν δέχτηκα:να τυλίξουν τους φουσκωμένους δικέφαλούς μου  με σελοφάν, να πουλήσουν τη σκάφη που έχω για στομάχι στη Mattel,να εμφανιστώ γυμνός και με καλολαδωμένη στύση  σε μερικά από τα επονομαζόμενα γυναικεία περιοδικά, να πλαγιάσω με μια εξηντάρα κυρά που ασκεί επιρροή στο Παλμ Σπρίνγκς, κι ακόμα,επειδή αρνήθηκα να βγάλω δίσκους –καινοτομία σε στιλ Ντίσκο Ντακ».
Μου έδειξαν τους στίχους ενός από τα τραγούδια που ήθελαν να πω. Είχε τίτλο «Μετά-Νιού Γουέιβ Νέο Ροκ Βατράχι».Είπαν πως θα μ’έκανε εκατομμυριούχο μέσα σε μια νύχτα. Ότι θα σάρωνα σαν λαίλαπα τα σταντ των μαγαζιών σε όλη τη Νότια Καλιφόρνια, κι αυτό γι’αρχή μόνο.
Σήμερα στην Όραντζ Κάουντυ, αύριο στη Νεμπράσκα, θ’αλώνιζα στα χορευτικά πάρτι των ράντζων της Σάντα Μπάρμπαρα,θα είχα δικό μου τζετ "Πλέι μπόι",θα παρουσιαζόμουν στο πρόγραμμα του Τζόνο και της Μερβ, θα έμπαινα εξώφυλλο του People και του Rolling Stone,θα έβγαζα ένα βιβλίο διαίτης ροκ-εν–ρολ,θα ίδρυα μιαν αλυσίδα ινστιτούτων Πλέι μπόι καλλονής, θα πατρονάριζα προφυλακτικά και σκούφιες του ντουζ για λεφτάδες και θ’αναγκαζόμουν να προσλάβω μια διμοιρία παιδοβούβαλα για να κρατάνε μακριά μου τις έξαλλες τηνέιτζερς.
Θα βρισκόμουν στην κορυφή του κόσμου,δυστυχισμένος και μόνος, αλλά και τόσο κεραυνοβολημένος από τα καλύτερα ναρκωτικά του κόσμου,που λίγο θα μ’ένοιαζε. Και για όλ’αυτά το μόνο που θα χρειαζόταν να κάνω,θα ήταν να βγαίνω στον αέρα στη ζώνη της πυκνής οδικής κυκλοφορίας,των έξι με δέκα  π.μ,πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Λοιπόν αυτό το κομμάτι της ημέρας δεν έχει κάτι το κακό από τη φύση του εκτός και αν είσαι βρικόλακας-που δεν είμαι,κι ας υπάρχουν ξεραμένα αίματα πάνω στο μουστάκι μου.Όχι,όταν εγώ "κλείνω"την αυγή είμαι σαν όλους τους άλλους την ώρα που σχολάνε. Μ’αρέσει να ξεπεζεύω. Έτσι ενώ ο περισσότερος κόσμος ξύνει τ'αχαμνά του  Τζέιν, εγώ..
.η συνέχεια στο βιβλίο για τους περίεργους.
James Robert Baker.1986.
Εκδόσεις : AQUARIUS
Χρονολογία έκδοσης : 1989
Μετάφραση Αγγελική Βαλαβάνη.