Τα δέντρα των θηραμάτων

Αναδημοσιεύουμε σήμερα μια ενδιαφέρουσα  πρόταση για αναδάσωση που αλιεύσαμε από το www.ihunt.gr (πα'ρόλο που κάποιες από την ομάδα διαφωνούν με το κυνήγι).
 Ενδιαφέρον ιστότοπος με πολλές πληροφορίες για τη φύση που αξίζει την επίσκεψή μας.
Γράφουν: 
Από πολλές περιοχές της χώρας μας λείπουν ορισμένα δέντρα, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τροφή στα θηράματα. Υπάρχουν, ωστόσο, τοποθεσίες στις οποίες θα
μπορούσε να γίνει σχετική αναδάσωση μέσα στα πλαίσια των μέτρων για την προστασία του κυνηγιού. Δεν είναι καλύτερα οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι να ελαττώσουν χρήματα που
δαπανούν για απελευθερώσεις και να αρχίσουν με τη βοήθεια ειδικών να βελτιώνουν τους βιότοπούς τους; Να μια καλή αρχή. Μερικά δέντρα που τα βρίσκουμε στα βουνά μας,
μπορούν εύκολα να καλλιεργηθούν από τους Συλλόγους.

ΙΠΠΟΚΑΣΤΑΝΙΑ

Ιπποκαστανέα ή αίσκουλος. (Aesculus hippocastanum). Η ιπποκαστανέα είναι δέντρο του γένους Aesculus παρότι το όνομά της παραπέμπει στην γνωστή καστανιά του γένους
Fagaceae.Η ιπποκαστανιά προέρχεται από τις περιοχές των Ιμαλαϊων. Από εκεί διαδόθηκε στην Ινδία και έφθασε στην Αραβία. Οι Άραβες, που ήταν τότε πεπειραμένοι εκτροφείς αλόγων χρησιμοποιούσαν το ιπποκάστανο σαν φάρμακο για το κολικό των αλόγων. Από εκεί πήρε και το πρώτο συνθετικό του ονόματός της.
Δένδρο μεγάλο, ύψους 15-25 μ., με πυκνή κόμη, ανήκει στην οικογένεια των Ιπποκαστανιδών (Hippocastanaceae). Έχει φύλλα μεγάλα, αντίθετα, μακρόμισχα, παλαμοειδή, με 5-9 φυλλάρια οξύληκτα, οδοντωτά, πράσινα, σχεδόν λεία. 
Τα άνθη είναι ζυγόμορφα, λευκά με ρόδινα στίγματα, σε πυραμιδοειδή όρθιο ακραίο βότρυ μήκους 10-30 εκ. Έχει θεαματικότατη ανθοφορία αργά την άνοιξη με μεγάλα λουλούδια άσπρα, που είναι όρθια.
Έπειτα στο τέλος του καλοκαιριού εμφανίζονται οι καρποί του, που μοιάζουν πολύ με το κάστανο. Το δένδρο αυτό δεν έχει καμιά συγγενική σχέση με την γνωστή μας Καστανιά, απλά πήρε το δεύτερο συνθετικό του ονόματός του από την ομοιότητα των καρπών τους. Στην Ελλάδα εμφανίζεται  στα δάση της Πίνδου και του Ολύμπου. Οι καρποί της πέφτουν το φθινόπωρο και αποτελούν πρώτης τάξης ζωοτροφή.
Εκτός από τη θεραπεία των κολικών των αλόγων, ο φλοιός του δένδρου χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική και στη βυρσοδεψία.

ΑΓΡΙΟΣΟΥΡΒΙΑ

Η Σουρβιά είναι φυλλοβόλο μετρίου ύψους δένδρο, και ανήκει στην οικογένεια των Ροδανθών (Rosaceae). Αναπτύσσεται σε  πλούσια σε θρεπτικές ουσίες εδάφη, και ανθίζει τον Μάιο. Ευδοκιμεί σχεδόν σε όλη την Ελλάδα στις ορεινές περιοχές. Τα άνθη της είναι λευκά και μικρά. Οι καρποί της είναι  σαρκώδης, κόκκινοι, πορτοκαλί, κίτρινοι ή καστανωποί. Όπως και άλλα  αυτοφυή δέντρα της Ελλάδας που  μένουν ανεκμετάλλευτα, έτσι και η σουρβιά έχει ξεχαστεί και οι καρποί της δεν βρίσκονται στις αγορές. Δεν υπάρχει οργανωμένη παραγωγή η εκμετάλλευση, και μόνο κάποιοι ντόπιοι πληθυσμοί τους χρησιμοποιούν.  Οι καρποί  θεωρούνται ώριμοι όταν σκουρύνει το χρώμα τους αργά το φθινόπωρο, και τότε είναι ιδιαίτερα εύγεστοι. Πολλές φορές συλλέγονται από το έδαφος αφού πέσουν από το δένδρο, η μαζεύονται ανώριμοι και αφήνονται σε προσήλιο μέρος  για να ολοκληρωθεί η ωρίμανσή τους. Το δένδρο υπάρχει σε μεγάλους πληθυσμούς στη περιοχή του Πηλίου χωρίς να γίνεται συστηματική καλλιέργεια. Οι σουρβιές αποτελούνται από πάνω από 100 είδη δένδρων και θάμνων που καλλιεργούνται άλλες φορές για το φύλλωμά τους, άλλες φορές για τα ανοιξιάτικα άνθη τους, αλλά τις περισσότερες φορές για τους διακοσμητικούς καρπούς τους που πολλές φορές είναι εδώδιμοι και ακόμη περισσότερο τραβούν τα πουλιά. Αναπτύσσονται σε ηλιόλουστες και ημισκιασμένες θέσεις, σε σχετικά ξηρά στραγγιζόμενα εδάφη. Φυτεύονται μεμονωμένα και σε δενδροστοιχίες.
Τα τυπικά είδη πολλαπλασιάζονται με σπόρους και οι ποικιλίες με εμβόλια.
Το τσαμπί της σουρβιάς χρησιμεύει ως τροφή για όλα τα θηράματα από την τσίχλα έως το αγριογούρουνο.
Περισσότερα για τη Σουρβιά εδώ

ΨΕΥΔΟΑΚΑΚΙΑ

Φυλλοβόλο δέντρο μέτριου μεγέθους , ύψους 20-35 μέτρων η φυσική γεωγραφική του εξάπλωση είναι στη Βόρειο Αμερική ,στην Ευρώπη καλλιεργείτε από το 17ο  αιώνα. Παρουσιάζει καλή προσαρμογή σε πολλούς τύπους εδαφών, αντέχει σε πολύ φτωχά και ξηρά εδάφη όμως για να έχει καλή και γρήγορη ανάπτυξη χρειάζεται βαθιά , χαλαρά, μέτρια νωπά εδάφη. Άνθη λευκά κατά την περίοδο Απρίλιο- Μάιο , ο καρπός ωριμάζει το Οκτώβριο-Νοέμβριο . Έχει πολλές απαιτήσεις σε φως (φωτόφυλλο) ενώ η θερμοκρασία παίζει μικρότερο ρόλο στην εξάπλωση του είδους . Συχνά εξαπλώνεται στο γύρο χώρο με ριζοβλαστήματα γεγονός που πολλούς τους ενοχλεί. Μετά από καταστροφή με φωτιά η αναγέννηση είναι άμεση (με ριζοβλαστήματα) γεγονός που το καθιστά κατάλληλο για περιοχές που καίγονται συχνά. Η ψευδοακακία χρησιμεύει για τροφή στη δύσκολη περίοδο του καλοκαιριού. Το ζαρκάδι τρώει τα φύλλα της ενώ ο φασιανός προτιμά τους σπόρους της.

ΒΑΤΟΜΟΥΡΙΑ

Η Βατομουριά είναι πολύ καλή πηγή τροφής για τα περισσότερα θηράματα από Μάιο έως Ιούνιο.
Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 100 είδη, που καλλιεργούνται για τους καρπούς τους. 
Περισσότερα (εδώ)και (εδώ)
Στον εισαγγελεα για φονο ζαρκαδιου
Το κυνήγι του ζαρκαδιού απαγορεύεται στην Ελλάδα από τον πρώτο νόμο περί θήρας του 1929. Υπάρχουν όμως επιτρεπόμενες ελεγχόμενες περιοχές κυνηγιού ζαρκαδιού σε
διάφορες περιοχές, όπως υπάρχει σε περιοχή του Κισσάβου.
Διαβάστε τα σχόλια στο δημοσίευμα
http://www.ihunt.gr/comment/814#comment-814