Στο αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ Βούλας

Γεια σας φίλοι. Σήμερα θα προσπεράσουμε τις δυσκολίες που έχουν προκύψει με το blog (εδώ και λίγες μέρες κάτι συμβαίνει, δεν επιτρέπεται πάντα η πρόσβαση και άλλα περίεργα),και θα πάμε  βόλτα σε μια ξεχασμένη  γωνιά της Αθήνας.

Η καλοσύνη της Αθήνας 

Δυο κείμενα πριν είχαμε αναρτήσει το κάλεσμα για το Τριήμερο  Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας  στο αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ Βούλας.
Πριν συναντηθώ με την παρέα που θα πηγαίναμε μαζί, μπήκα στο ίντερνετ να δω πως φτάνουν έως εκεί,και πως φεύγουν.Ναι, όπως θα έκανε κι ένας ξένος στην Αθήνα. 

Η διεύθυνση: Αυτοδιαχειριζόμενο ΚΑΜΠΙΝΓΚ Βούλας 
Λεωφόρος Ποσειδώνος, στάση ΠΙΚΠΑ (200 μ από την αφετηρία του τραμ Βούλας).
Φτάνοντας ρωτήσαμε στο θυρωρείο του ΠΙΚΠΑ πως θα πάμε στην παραλία. Μας έδειξαν τον στενό χωματόδρομο που βγάζει ευθεία στη θάλασσα και προχωρήσαμε  λίγο πιο κάτω για να παρκάρουμε. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο περπατήσαμε τα εκατό μέτρα που μας χώριζαν από την ακτή σε ένα δρόμο παράλληλο στη μάντρα του ιδρύματος. Και,όλα ήταν εκεί και ήταν ίδια. Σχεδόν ίδια.
Οι εικόνες  από το παρελθόν άρχισαν να συνωστίζονται στο νου μου σαν επίμονο μελίσσι. 
 Οι θημωνιές με τα καλάμια που έκρυβαν τη γούρνα με τα βρώμικα νερά,ακόμη και η ταμπέλα που προειδοποιούσε τον κόσμο να μην τα χρησιμοποιήσει είναι ακόμη εδώ.

Η ψιλή άμμος και οι μεγάλοι ευκάλυπτοι. Και ο Υμηττός -σχεδόν γυμνός από δέντρα σήμερα-από πίσω να αγκαλιάζει τρυφερά το τοπίο.
 

Η πόλη άναψε τα φώτα

Έχω να κατέβω σ'αυτή τη θάλασσα από τα δέκα μου χρόνια. Η μόλυνση από τα λύματα της πόλης την είχε κάνει ακατάλληλη και επικίνδυνη για μπάνιο,από τότε. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη.

2014  Παιχνίδια στην άμμο

Η ακτή καθαρή, ο καιρός και ο τόπος ένα όνειρο. Εντάξει λείπουν τα αρώματα από τα άγρια φυτά και τα πεύκα λιγόστεψαν αλλά η θαλασσινή αύρα είναι εδώ.
Ξαφνιάστηκα, αλλά αυτή τη φορά ευχάριστα. Είχα συνηθίσει να αναπολώ τις παλιές εικόνες του τόπου και τώρα λες και άνοιξε ένα χρονοπαράθυρο και το παρελθόν εισχώρησε στο σήμερα. Οι ομορφιές της Αθήνας είναι εδώ, δεν χάθηκαν ακόμη όλες. Αλλά όπως μαθαίνουμε κάποιοι ετοιμάζουν το τέλος τους. Ξεκίνησαν να το κάνουν ήδη. Οι ακτές του Πειραιά της Δραπετσώνας του Σκαραμαγκά και του Φαλήρου έχουν αλλάξει οριστικά. Τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει πως ήταν το φυσικό τοπίο.Τώρα ετοιμάζουν μια ακόμη "αξιοποίηση" στην παραλιακή της Αθήνας, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μέχρι το κλειστό του τάε κβο ντο, με ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου,αλλά εκεί θα πάμε μια άλλη φορά.

Η εξοικείωση με την καταστροφή 

«Εκκαθάριση του κάμπινγκ της Βούλας»

Το π. κάμπινγκ της Βούλας ήταν ουσιαστικά κλειστό για περισσότερα από 20 χρόνια. Στα διάστημα αυτό, είχε μετατραπεί σε σκουπιδότοπο  με την ανοχή όλων των δημοτικών αρχών. 
Παράλληλα όλα τα κτίρια του χώρου είχαν καταστραφεί και λεηλατηθεί. 
Στις 10 Ιουνίου του 2012   ο χώρος  ανοίχθηκε με  πρωτοβουλία συλλογικοτήτων  και την απόφαση της δημοτικής αρχής.  Με εντατική εθελοντική εργασία η παραλία καθαρίστηκε και  δύο από τα κατεστραμμένα κτίρια ανακαινίστηκαν. 

2014  Παραλία Βούλας

Γράφουν από το Αυτοδιαχειριζόμενο Κάμπινγκ Βούλας
Όπως όλοι ξέρουμε,  μία από τις πιο ιστορικές, αλλά και από τις πιο όμορφες  παραλιακές περιοχές της χώρας μας, η παραλιακή ζώνη του Σαρωνικού σχεδιάζεται από την κυβέρνηση να παραχωρηθεί σε μεγάλες επενδυτικές εταιρείες (ξένες και ελληνικές)  με πρόσχημα την «ανάπτυξη» της χώρας. Τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, εμπορικά κέντρα, καζίνο, κέντρα διασκέδασης και κάθε είδους τουριστική και επιχειρηματική δραστηριότητα πρόκειται:  

• να καταστρέψουν το φυσικό τοπίο με εκατοντάδες χιλιάδες κυβικά μέτρα μπετόν      
• να κάνουν απαγορευτική την πρόσβαση των πολιτών στις ακτές
• να εξαφανίσουν κάθε  τοπική οικονομική δραστηριότητα με στόχο να εκποιηθεί η δημόσια περιουσία και να μετατραπεί ο Σαρωνικός  σε Ριβιέρα, σύμφωνα με την προσφιλή φράση του πρωθυπουργού.

Ιδιαίτερα μετά την υπογραφή του «μνημονίου συμφωνίας» μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας και του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), σύμφωνα με το οποίο, μετά από το Ελληνικό, έτοιμο για ξεπούλημα είναι και επίσημα το Καβούρι και ο Αστέρας Βουλιαγμένης.

Βραδυάζει 

Είναι ώρα να φεύγουμε. Και η σκέψη μου κολλά σε εκείνο το σύνθημα του τοίχου:
"Να μη συνηθίσουμε την απώλεια". Ναι να μη συνηθίσουμε. 

Πληροφορίες 

http://edostonoto.blogspot.com

http://www.enallaktiki-drasi.gr   

http://saronikossos.wordpress.com

http://www.voulacamp.blogspot.gr