 |
| Εικόνα από:www.arcadiavoice.gr |
Τοπικό κράτος – Εργασιακές Σχέσεις
Για να μπορέσουμε να πούμε διάφορα πράγματα για τις εργασιακές σχέσεις τις αλλαγές και πως τελικά αυτές διαμορφώνονται στους ΟΤΑ πρέπει καταρχήν να πάρουμε υπόψη την περίοδο, και τη συνολικότερη κατάσταση.
Τα τελευταία 3 χρόνια της κρίσης μπορεί κανείς να σημειώσει μια σειρά από σοβαρές τομές στην τοπική διοίκηση: Καλλικράτης, αξιολόγηση δομών και υπηρεσιών, μεταφορά αρμοδιοτήτων από κεντρικό κράτος, ενίσχυση εξουσιών. Η κατεύθυνση είναι ότι οι δήμοι ως αποκεντρωμένες υπηρεσίες του κεντρικού κράτους, μέσα από ένα συνολικό πλέγμα ρυθμίσεων-νόμων κλπ. εφαρμόζουν και υλοποιούν τις πολιτικές κατευθύνσεις της κεντρικής διοίκησης σε όλα τα ζητήματα σε τοπικό επίπεδο. Βασική επιδίωξη, στα πλαίσια και της συνολικότερης συρρίκνωσης του δημοσίου, είναι και η μεταλλαγή τους σε φορέα άσκησης της κεντρικής πολιτικής και την θωράκισή τους ως θεσμός, έτσι ώστε να εξυπηρετηθεί η κίνηση και κερδοφορία του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, και οι βασικοί άξονες της πολιτικής Κυβέρνησης–κεφαλαίου-ΕΕ σε ζητήματα εργασίας οικονομίας, εκμετάλλευσης του χώρου και του περιβάλλοντος.
Πρώτο σημείο που πρέπει να δούμε είναι η μείωση των χρημάτων από το κεντρικό στο τοπικό κράτος (ήδη 30% κάτω σε σχέση με το 2012, υποχρεώνοντάς τους να βρουν άλλους πόρους) από τη μια και με τους ασφυκτικούς οικονομικούς ελέγχους, την υποχρέωση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών από την άλλη, που σε συνδυασμό με τον τρόπο κατανομής των κονδυλίων ΕΣΠΑ, οξύνουν το πρόβλημα των χρεών και ελλειμμάτων των δήμων και στην ουσία της λειτουργίας τους, ενώ εντείνεται ο απευθείας έλεγχός τους από την ΕΕ.
Το δεύτερο σημείο αφορά την απαγόρευση προσλήψεων, η οποία έχει διαλύσει σημαντικές υπηρεσίες και δομές, ενώ οι ΟΤΑ, πρέπει να διαμορφώσουν νέα οργανογράμματα στα οποία θα προβλέπονται συγχωνεύσεις και κατάργηση υφιστάμενων φορέων και υπηρεσιών (που συνήθως αντιπροσωπεύουν δομές εντασσόμενες σε κοινωφελείς σκοπούς) διαμορφώνοντας παράλληλα το θέμα του «πλεονάζοντος» προσωπικού, μέσω της αξιολόγησης. (θα πούμε λίγο παρακάτω γι αυτό)
Τρίτο σημείο, ότι οι αργίες ακόμη και για απλή καταγγελία ή κατηγορία με βάση τον τρομονόμο, οι υποχρεωτικές μετατάξεις, οι απολύσεις συμβασιούχων παρά τις δικαστικές αποφάσεις κ.α. είναι η σκληρή πραγματικότητα πλέον για τους εργαζομένους στους ΟΤΑ.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί πολύ συγκεκριμένα και πρακτικά τους ΟΤΑ να κινηθούν στη μείωση των εξόδων τους και στην εύρεση πόρων. Για να γίνει αυτό, κινούνται στην κατεύθυνση της μείωσης του προσωπικού τους και της μείωσης του κόστους των υπηρεσιών μέσω νέων μορφών ιδιωτικοποιήσεων – εκχωρήσεων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εργολαβιών, υπηρεσιών μέσω ΜΚΟ, απασχόληση εργαζόμενων στις ΚΟΧ, «ωφελούμενων» κλπ
Έτσι σήμερα στους ΟΤΑ έχουμε μια γκάμα εργασιακών σχέσεων:
Μόνιμοι. Από αυτούς προήλθε το πρώτο μεγάλο κύμα των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων (σχολικοί φύλακες-2500, δημοτική αστυνομία-3500, διάφορες ειδικότητες 2500). Το μέλλον τους, στηρίζεται άμεσα στην αξιολόγηση (δομών, υπηρεσιών και εργαζομένων) η οποία θα αποτελέσει και πρόκριμα για την αναδιοργάνωση του Δημοσίου, θα χρησιμοποιηθεί ως το απαραίτητο μέσο για τη χειραγώγηση, τον κατακερματισμό των εργαζομένων, τον ιδεολογικό και πολιτικό τους έλεγχο από το κράτος σε συντηρητική και αυταρχική κατεύθυνση και τη μετατροπή συνολικά του δημόσιου τομέα και των υπηρεσιών του σε μια ζούγκλα ανταγωνισμού για τους εργαζόμενους.
Ένα από τα βασικά στοιχεία της αξιολόγησης αποτελεί η ποσόστωση στις βαθμολογήσεις. Όπως χαρακτηριστικά παραδεχόταν προ ημερών ο αρμόδιος υπουργός Κυρ. Μητσοτάκης «όταν πήγα στο υπουργείο και ζήτησα στοιχεία διαπίστωσα ότι πρακτικά όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν το μέγιστο βαθμό στην αξιολόγηση».
Το νομοσχέδιο που συζητιέται προβλέπει υποχρέωση των αξιολογητών όχι μόνο να ιεραρχήσουν τους υπαλλήλους βαθμολογώντας τις επιδόσεις τους και την επίτευξη στόχων που έχουν τεθεί, αλλά λαμβάνοντας υπόψη -ως κριτήριο- ότι υπάρχει συγκεκριμένη πρόβλεψη για το πόσοι μπορούν να αριστεύουν σε κάθε φορέα. Πρακτικά, στο εξής, μέσω των νέων ρυθμίσεων θα υπάρξουν συγκεκριμένες ποσοστώσεις για τις αντίστοιχες κλίμακες βαθμολόγησης, στις οποίες και θα τοποθετούνται οι υπάλληλοι κατόπιν της αξιολόγησής τους. Στις τελευταίες του δηλώσεις ο Κ Μητσοτάκης, πήγε ένα βήμα παραπέρα και δήλωσε ότι «σε μια αξιολόγηση πρέπει μόνο να βγαίνει το 25% άριστοι, το υπόλοιπο 60% καλοί και ένα 15% κατώτεροι από τις προϋποθέσεις». Από τους τελευταίους θα προκύψει κ η δεξαμενή των νέων απολύσεων στο δημόσιο. Επίσης, στις προτάσεις που μελετώνται συμπεριλαμβάνεται και η διεξαγωγή ειδικής συνέντευξης στα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Στο πλαίσιο αυτό και σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα η συνέντευξη αναμένεται να είναι ανοιχτή στους συνυποψηφίους, να μαγνητοφωνείται και να πραγματοποιείται από επιτροπές ανώτατων στελεχών που θα έχουν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό.
Η αξιολόγηση έχει ως στόχο -μεταξύ άλλων- τη διαμόρφωση ενός στενού πυρήνα εργαζόμενων στο δημόσιο που θα είναι τα εκτελεστικά όργανα εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών κατευθύνσεων (Ξεχνάμε δηλ και το θέμα της όποιας συνδικαλιστικής ελευθερίας και διαμόρφωσης άλλου πλαισίου μπορεί να έχει ο ένας εργαζόμενος σε ένα δημόσιο όπως αυτό διαμορφώνεται).
Ταυτόχρονα, στους ΟΤΑ είναι σε εξέλιξη το Πρόγραμμα Διαδημοτικής κινητικότητας. Ουσιαστικά μέσω μελετών ιδιωτικών εταιριών για κάθε δήμο, στα πλαίσια της αξιολόγησης δομών και υπηρεσιών των δήμων, προέκυψε ότι με βάση την απογραφή του 2011, αντιστοιχούν 10 υπάλληλοι ανά 1000 εργαζόμενους σε κάθε δήμο. Οι εταιρίες πήραν υπόψη και τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» κάθε δήμου (πχ αν έχει πολύ πράσινο ή πολύ βιομηχανία, ή πολλές υπηρεσίες κλπ), και έτσι προέκυψε το λεγόμενο πλεονάζων προσωπικό (ενδεικτικά αναφέρουμε: Νέα Ιωνία 62, Ηράκλειο 22, Αθήνα 108). Ο υπεράριθμος εργαζόμενος, θα πρέπει εθελοντικά να ζητήσει μετάθεση στο δήμο που έχει την ειδικότητά του ενώ χρειάζεται ταυτόχρονα η σύμφωνη γνώμη και των δύο δήμων για τη μετάθεση αυτή. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ήπιας μορφής διαθεσιμότητα, ενώ εγείρονται πλήθος ερωτήματα σχετικά με την ίδια την αξιολόγηση (πέρα από την αξιολόγηση αυτή καθεαυτή, με ποια κριτήρια, ποιες εταιρίες την κάνουν κλπ). Και φυσικά με επίφαση την τακτοποίηση των κενών και των υπεραριθμιών, τελικός στόχος είναι να συγκεντρωθεί ο αριθμός των χιλιάδων εργαζόμενων από τους δήμους, που θα μπουν στις λίστες των απολύσεων του 2014. Εργαζόμενους τους οποίους έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση στην τρόικα ότι θα θυσιάσει στο βωμό λήψης των νέων δανείων, που αυξάνουν το δημόσιο χρέος για να ξεπληρωθεί στους δανειστές το παλιό.
Συμβασιούχοι Με υπουργική απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη στις 9/1/2014, τίθενται εκτός Δημοσίου, χιλιάδες συμβασιούχοι οι οποίοι παρέμεναν επί σειρά ετών στις υπηρεσίες τους με προσωρινές διαταγές και ασφαλιστικά μέτρα και ο αριθμός των οποίων εκτιμάται ότι φθάνει τις 6.000.
Η απόφαση ενεργοποιεί νομοθετική ρύθμιση του περασμένου Ιουλίου του υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία προέβλεπε πως εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις συμβασιούχων έπρεπε να έχουν εκδικαστεί το αργότερο μέχρι την 1η Νοεμβρίου του 2013, διαφορετικά επέρχεται αυτοδίκαια άρση των ασφαλιστικών μέτρων ή των προσωρινών διαταγών.
Με την τωρινή απόφαση του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, προβλέπεται η διαγραφή των συγκεκριμένων συμβασιούχων από το Μητρώο Μισθοδοτούμενων και επισημαίνεται ότι στο εξής δεν πρέπει να γίνονται δεκτές οι παρεχόμενες υπηρεσίες τους. Γίνεται μάλιστα λόγος και για ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις κατά υπηρεσιακών παραγόντων που δεν θα συμμορφωθούν με την εντολή αυτή.
Εργαζόμενοι σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας για την υποτιθέμενη ανακούφιση νέων ή/και μακροχρόνια ανέργων. Τα προγράμματα κοινωφελούς χαρακτήρα (ΚΟΧ), πεντάμηνης (κυρίως) σύμβασης, παρουσιάστηκαν αρχικά ως προγράμματα του ΟΑΕΔ μέσω ΕΣΠΑ, με εργοδότες είτε εκατοντάδες ΜΚΟ που οι περισσότερες ιδρύθηκαν με μοναδική ασχολία την υπενοικίαση «ωφελούμενων» στο κράτος είτε θεσμικούς φορείς του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού (ΙΝΕ ΓΕΣΕΕ μέσω τον τοπικών εργατικών κέντρων).
Οι θέσεις εργασίας θεωρητικά, αφορούν διάφορες δραστηριότητες που «ωφελούν το κοινωνικό σύνολο».Τα προγράμματα ξεκίνησαν από τους δήμους και τις περιφέρειες για την πρώτη κατηγορία.
Υ.Ε. εργάτες γενικών καθηκόντων. Με την ανεργία να βρίσκεται στα ύψη και με τις επιλογές για τους ανέργους να περιορίζονται όλο και περισσότερο, οι αιτήσεις για τις συγκεκριμένες θέσεις ήταν χιλιάδες. Για την κατηγορία αυτή κατατεθήκαν 159.000 αιτήσεις στον ΟΑΕΔ για 10.000 θέσεις που θα απασχοληθούν σε δήμους και περιφέρειες. Θα επακολουθήσουν άλλες 40.000 θέσεις διαφόρων κατηγοριών και ειδικοτήτων. Πρόκειται για προγράμματα εκπορευόμενο από την Ε.Ε. και συγχρηματοδοτούμενο από το ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο (ΕΣΠΑ)*
Για την ιστορία τα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» εφαρμόστηκαν πρώτη φορά στην «αναπτυγμένη Δύση» ως μέτρα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης για μικροπαραβάτες.
Το ονομάζουν πρόγραμμα «εκτάκτων αναγκών», «ειδικών συνθηκών και ειδικών διαδικασιών», για να ξεφύγουν από την πάγια εργατική νομοθεσία και τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα που βάζουν εμπόδια στην απασχόληση στην εποχή του Μνημονίου.
Άσχετα από το επικοινωνιακό περιτύλιγμά τους, οι σχέσεις εργασίας που προκύπτουν υπάγονται στο δίκαιο του κατ’ επάγγελμα δανεισμού εργαζομένων. Ο εργοδότης είναι μια περίπλοκη περίπτωση. Ο εργαζόμενος απασχολείται σε έναν συμπράττον φορέα (έμμεσος εργοδότης), ο οποίος κατά κύριο λόγο είναι μια δημόσια υπηρεσία (αρχαιολογία, Δήμος, Περιφέρεια κτλ). Η υπογραφή της σύμβασης όμως γίνεται με έναν άλλο φορέα (άμεσος εργοδότης ΕΠΑ, ΙΓΕΕ, ΜΚΟ, ΙΝΕ ΓΕΣΕΕ μέσω τον τοπικών εργατικών κέντρων κτλ). Ο δεύτερος είναι αυτός που δίνει τα χρήματα αφού πρώτα περαστούν από το Υπουργείο εργασίας στον φορέα. Τα ένσημα τα βάζει ο ΟΑΕΔ.
Υπό την έννοια αυτή, ο άμεσος εργοδότης (ΕΠΑ, ΙΓΕΕ, ΜΚΟ κλπ.) δανείζει τον απασχολούμενο για ορισμένο χρονικό διάστημα στον έμμεσο εργοδότη (συμπράττοντα φορέα του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, στη δική μας περίπτωση ΟΤΑ), αποκομίζοντας χρηματικό όφελος/ κέρδος από αυτήν τη διαμεσολάβηση, με σκοπό την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, όπως αυτά προβλέπονται στο μεταξύ των δύο εργοδοτών Μνημόνιο Συνεργασίας.
Η ιδέα της «κοινωφελούς εργασίας» και της κοινωνικής-αγοραίας επιχειρηματικότητας (Ν. 4019), δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού παρακάμπτει και τα όποια ελάχιστα όρια νομικής προστασίας υπήρχαν στην ήδη λοβοτομημένη εργατική νομοθεσία.
Οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου στις υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους προβλέπουν:
α) αποδοχές κατ’ ανώτατο όριο 625 ευρώ μηνιαίως, «κατά παρέκκλιση των νομίμων αμοιβών που προβλέπονται στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στις οικείες συλλογικές συμβάσεις»,
β) πλήρη ελευθερία μετακίνησης του δανεισμένου ανά πάσα στιγμή σε «οποιονδήποτε τόπο ήθελε κριθεί αναγκαίο στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας» του άμεσου και του έμμεσου εργοδότη,
γ) απαλλαγή του εργοδότη από την επιβάρυνση των εργοδοτικών εισφορών, οι οποίες μετακυλίονται στις πλάτες των εργαζομένων (ΟΑΕΔ), γ) απαλλαγή των δύο εργοδοτών από το βάρος καταβολής του άμεσου εργασιακού κόστους, το οποίο καλύπτεται από το ΕΣΠΑ,
δ) προσωρινή ή οριστική απαλλαγή του εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής του μισθού-επιδόματος, εφόσον δεν έχει προηγουμένως καταβληθεί στη δανείστρια εταιρεία η αναλογούσα επιχορήγηση από το ΕΣΠΑ.
Ενημερωτικά, την χρονιά 2012-13, γύρω στους 80.000 άνεργοι/ες πανελλαδικά εργάστηκαν μέσω αυτών των προγραμμάτων στο δημόσιο αμειβόμενοι με 625 ευρώ/μήνα ποσό που πληρώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση και έπειτα από κινητοποιήσεις, χωρίς κανένα άλλο δικαίωμα που απορρέει από το εργατικό δίκαιο (άδειες, επιδόματα, συνδικαλιστικά δικαιώματα).
Πέρσι τη σκυτάλη από τις ΜΚΟ πήρε το ίδιο το κράτος μέσω του ΟΑΕΔ, όπου χιλιάδες άνεργοι ανά την Ελλάδα απασχολούνται σε υπηρεσίες του δημοσίου, με μελλοντικό αντάλλαγμα 19,6 ευρώ ημερομίσθιο για 5 μήνες εργασίας (490 ευρώ «τον μήνα» αν δεν αρρωστήσουνε/λείψουνε καμία μέρα και 17,1 ημερομίσθιο και 427ευρώ αντίστοιχα για τους κάτω των 25), επίσης με ανύπαρκτα δικαιώματα, ενώ όσον αφορά το αντικείμενο της κοινωφελούς εργασίας, δεν είναι τίποτε άλλο από την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του δημοσίου και αφορούν θέσεις που έμειναν κενές μετά τις χιλιάδες απολύσεις/μετατάξεις/διαθεσιμότητες στο δημόσιο.
Ο/η «ωφελούμενος/η», ενώ θεωρείται εργαζόμενος για τις στατιστικές υπηρεσίες του κράτους, χάνει κάθε όφελος που απορρέει από το γνωστό εργασιακό δίκαιο.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στις 13/12/2013 ο ΟΑΕΔ δημοσίευσε οδηγό εφαρμογής για τα καινούρια «κοινωφελή» προγράμματα. Σε αυτόν αναφέρεται πρώτη φορά πώς :
«Εάν ωφελούμενοι δεν ανταποκριθούν στις ανωτέρω προσκλήσεις εντός της προαναφερόμενης προθεσμίας, τα αρμόδια ΚΠΑ2 προχωρούν, με σχετική αναφορά στους χρόνους μη εμφάνισης ή επιστροφής έγγραφης πρόσκλησης ως αζήτητης, ή μη αποδοχής της υπόδειξης, στη διαγραφή τους από τον Οριστικό Πίνακα Κατάταξης και στη διαγραφή του από τη μητρώο εγγεγραμμένων ανέργων του Οργανισμού υπόδειξη του επιλαχόντα».
Δηλαδή, από τη μία: οι -”ωφελούμενοι” είναι άνεργοι, δουλεύουν χωρίς δικαιώματα, ένσημα, ρεπό, άδειες, σε θέσεις που έως τώρα είχαν εργαζόμενοι οι οποίοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ή και απολύθηκαν, δεν έχουν ούτε σταθερή καταβολή μισθού, αφού πληρώνονται στο τέλος του 5μηνου.
Και επιπλέον, δεν έχουν κανένα δικαίωμα επιλογής του χρόνου και του χώρου εργασίας, πιέζονται να υποταχθούν στο μοντέλο ότι «δουλεύουμε όπου, όπως κι όποτε μας πούνε χωρίς να λέμε κουβέντα», ενώ «στρέφονται» και ενάντια σε άλλους εργαζόμενους, όπως στην περίπτωση των θέσεων στον ΟΑΣΑ όπου οι άνεργοι έκαναν αίτηση για θέσεις διοικητικών και τώρα τους ανακοινώνονται θέσεις ελεγκτών κομίστρου, εκβιαζόμενοι ότι αν αρνηθούν χάνουν το επίδομα και το δικαίωμα να ξανακάνουν αίτηση για τέτοια προγράμματα.
Δηλαδή, τιμωρούνται οι «ωφελούμενοι» αν για οποιοδήποτε λόγο αρνηθούν τη θέση κοινωφελούς εργασίας, χάνοντας την κάρτα ανεργίας και τα όποια επιδόματα ανεργίας δικαιούνται, αφού οι «απείθαρχοι» με την άρνησή τους διαγράφονται από τα μητρώα του ΟΑΕΔ.
Με αυτόν τον τρόπο οι Δήμοι, αλλά και άλλες δημόσιες υπηρεσίες καλύπτουν πάγιες ανάγκες, με αποτέλεσμα σταδιακά να δημιουργείται το έδαφος για περεταίρω εισχώρηση των εργολάβων-επιχειρήσεων στους Δήμους και το δημόσιο συνολικά. Η θεμελίωση αυτών των προγραμμάτων με τις εργασιακές σχέσεις που εισάγουν συμπληρώνουν και ουσιαστικά πάνε «χέρι χέρι» με τις απολύσεις στο δημόσιο και τη «δωρεά» των κοινωνικών υπηρεσιών σε εργολάβους.
Ανάλογη προσπάθεια, που προωθείται με έντονο τρόπο τελευταία είναι αυτή των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, ΚΟΙΝΣΕΠ. Το νέο αυτό μόρφωμα απλώνεται σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες της Αυτοδιοίκησης, (πνευματικά Κέντρα, κολυμβητήριο-άθληση, βρεφονηπιακοί σταθμοί, φύλακες, τμήματα καθαριότητας και πρόσφατα στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι»).
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ εμφανίστηκαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με το ν. 4019/2011 («Νόμος Κατσέλη» για «Κοινωνική Οικονομία»).
Ο ΣΥΡΙΖΑ τις εντάσσει στη λεγόμενη «αλληλέγγυα ή κοινωνική οικονομία», που την χαρακτηρίζει κομβικό στοιχείο της «εναλλακτικής» του πρότασης για την «Οικονομία των αναγκών», βασικό πυλώνα στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» και ειδικά για τον κοινωνικό τομέα θέτει ότι πρέπει να δρα συμπληρωματικά σε δημόσιες κοινωνικές δομές.
Τυπικά είναι αστικός συνεταιρισμός με κοινωνικό σκοπό και εμπορική ιδιότητα. Μέλη της μπορεί να είναι μεμονωμένοι πολίτες αλλά και νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις).
Διακρίνονται σε:
ΚΟΙΝΣΕΠ Ένταξης: Για ένταξη στην οικονομική και κοινωνική ζωή ατόμων από ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, δηλαδή όσων εμποδίζεται από σωματικά και ψυχικά αίτια ή λόγω παραβατικής συμπεριφοράς. Άτομα με αναπηρίες, εξαρτημένοι ή απεξαρτημένοι από ουσίες, οροθετικοί, φυλακισμένοι, αποφυλακισμένοι, ανήλικοι παραβάτες.
Κοινωνικής Φροντίδας: Για παραγωγή και παροχή προϊόντων και υπηρεσιών κοινωνικού προνοιακού χαρακτήρα σε ομάδες πληθυσμού, όπως ηλικιωμένοι, βρέφη, παιδιά, άτομα με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις.
Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού: Για παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών προς ικανοποίηση αναγκών της «συλλογικότητας» (πολιτισμός, περιβάλλον, οικολογία, εκπαίδευση, παροχές κοινής ωφέλειας, αξιοποίηση τοπικών προϊόντων, διατήρηση παραδοσιακών δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων κ.ά.).
Οι πόροι των ΚΟΙΝΣΕΠ αποτελούνται από το κεφάλαιο της επιχείρησης, δωρεές τρίτων, έσοδα από την «επιχειρηματική δραστηριότητά» τους, επιχορηγήσεις από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, την ΕΕ, διεθνείς ή εθνικούς οργανισμούς, τους ΟΤΑ, καθώς και κάθε άλλο έσοδο από την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τους. Επίσης, έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση από το Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας (συστήνεται με ΚΥΑ βάσει του ν.3912/2011), καθώς επίσης και από το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (προβλέπεται στο λεγόμενο «Αναπτυξιακό» νόμο).
Τα κέρδη των ΚΟΙΝΣΕΠ διατίθενται κατά ποσοστό 5% για σχηματισμό αποθεματικού, κατά ποσοστό ως 35% διανέμονται στους εργαζόμενους της επιχείρησης, το υπόλοιπο διατίθεται για τις δραστηριότητές της και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα κατεύθυνσης για δημιουργία ΚΟΙΝΣΕΠ αποτελεί το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», το οποίο μέσα από 879 δομές σε όλη τη χώρα εξυπηρετεί συνολικά 75.000 δικαιούχους, μοναχικούς ηλικιωμένους και ΑμεΑ, ενώ απασχολεί 3.500 συμβασιούχους εργαζομένους. Από το 2012 το πρόγραμμα έπαψε να χρηματοδοτείται από κοινοτικά κονδύλια, όμως χάρη στους αγώνες εργαζομένων και κοινωνικών φορέων, που ανέδειξαν την αναγκαιότητά του, στηρίζεται εξ ολοκλήρου σε εθνικούς πόρους.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 η σύμβαση χρηματοδότησης έληξε, όμως η οριστική λύση για τη διασφάλιση λειτουργίας του προγράμματος δεν ήρθε. Με τροπολογία, η χρηματοδότηση επεκτάθηκε ως τον Σεπτέμβριο του 2014, ενώ ως τότε θα πρέπει να γίνει η απαραίτητη προετοιμασία για την ολοκληρωμένη μετάβαση στη νέα εποχή του προγράμματος.
Τα επί μέρους προγράμματα «Κατ’ οίκον φροντίδα συνταξιούχων», «Κατ’ οίκον κοινωνική φροντίδα» και «Κατ’ οίκον νοσηλεία» θα αποτελέσουν τη μετεξέλιξη (με νόμο) του «Βοήθεια στο Σπίτι», και με τα «κριτήρια» (ηλικιακά, εισοδηματικά, οικογενειακά, κατάσταση υγείας) που θέτει το υπουργείο Εργασίας για όσους θα εντάσσονται πλέον στο πρόγραμμα υπολογίζεται ότι οι ωφελούμενοι περιορίζονται σε περίπου 1.600!
Οι εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο σπίτι» που μετά το Σεπτέμβρη του 2014 θα είναι απολυμένοι πιέζονται παρασκηνιακά ή και φανερά να δημιουργήσουν-ιδρύσουν οι ίδιοι ΚΟΙΝΣΕΠ μήπως και αναλάβουν κάποιους από τους χιλιάδες ηλικιωμένους που μένουν δίχως φροντίδα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε διάφορες περιπτώσεις επιλογής ΚΟΙΝΣΕΠ που θα αναλάβουν υπηρεσίες δήμων έχουν μπει φωτογραφικές διατάξεις (πχ κριτήριο για να αναλάβεις το τάδε πρόγραμμα είναι να είσαι έως 10 χρόνια συμβασιούχος κλπ) για να πάρουν τη δουλειά οι πρώην εργαζόμενοι δήμου. Η σύμβαση μεταξύ δήμου και ΚΟΙΝΣΕΠ διαρκεί ένα χρόνο και η ΚΟΙΝΣΕΠ θα χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του δήμου. Τον επόμενο χρόνο, φυσικά, δεν υπάρχει αυτή η υποχρέωση.
Όπου δοκιμάστηκαν, μειώθηκε παραπέρα η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους και απολύθηκε προσωπικό τους, εμπορευματοποιήθηκαν έργα και υπηρεσίες προς τους δημότες, μεθοδεύτηκε η απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη να προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στους κατοίκους που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας (στο τέλος του σημειώματος παρατίθενται χαρακτηριστικά παραδείγματα ΚΟΙΝΣΕΠ)
Στάση δημοτικών αρχών
Στην Ελλάδα αυτού του τύπου οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις έρχονται και «κουμπώνουν» σε ένα γενικότερο πλαίσιο, όπου οι δημοτικές αρχές μη αντιδρώντας ουσιαστικά στην περικοπή των πόρων που παίρνουν οι δήμοι από τον κρατικό προϋπολογισμό (ενδεικτικά, στην τριετία 2009 – 2012 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι που πηγαίνουν στους δήμους περικόπηκαν κατά 60%), τελικά πρωτοστατούν, στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, εφαρμόζοντας τους σχεδιασμούς που επιφυλάσσει το κεντρικό κράτος γι αυτούς, υιοθετώντας λογικές χρηματοδότησης τέτοιων δομών.
Έτσι, η ίδια η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), προωθώντας την πολυδιαφημισμένη ελληνογερμανική συνεργασία, ίδρυσε «Κεφάλαιο Επενδύσεων» προς ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και του ανταγωνισμού.
Επιπλέον, πέρυσι, εφαρμόζοντας κυβερνητική εγκύκλιο, οι δήμαρχοι κατάργησαν τις κενές οργανικές θέσεις στους Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας. Έτσι ενώ υπάρχουν κενά, αυτά δεν εμφανίζονται (αντίθετα εμφανίζεται πλεονάζον προσωπικό) και οι δημοτικές πλειοψηφίες δεν διεκδικούν την κάλυψή τους με μόνιμο προσωπικό με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα απολύονται κατά χιλιάδες συμβασιούχοι, και οι δημοτικές αρχές για να καλύψουν τα κενά απευθύνονται στις ΚΟΙΝΣΕΠ, στην πράξη νοικιάζουν απ’ αυτές φτηνό προσωπικό (κακοπληρωμένο, προσωρινό, ανακυκλούμενο), που φυσικά δεν είναι ενταγμένο στο προσωπικό των δήμων.
Οι ΚΟΙΝΣΕΠ αμφισβητούν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών, όπου επιχειρείται η πλήρης ανταποδοτικότητα των παροχών. Είναι η κερκόπορτα της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών της Αυτοδιοίκησης, καθώς και αν ακόμα υποθέσουμε ότι για την παρούσα περίοδο θα απορροφήσει τους υπάρχοντες εργαζομένους είναι βέβαιο ότι στην επόμενη φάση θα συμβληθεί με ιδιώτες. Έτσι, σταδιακά μετατρέπονται οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων σε επιχειρήσεις ειδικού σκοπού και τα κοινωνικά αγαθά που δικαιούμαστε όλοι ανεξαιρέτως σε υπηρεσίες-εμπορεύματα, που μπορούν να τ’ απολαμβάνουν μόνο όσοι μπορούν να τα πληρώσουν.
Ταυτόχρονα, τόσο ο δήμος-τοπικό κράτος, όσο και το κεντρικό κράτος να απαλλάσσονται από την ευθύνη να προσφέρουν πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό. Απαλλάσσονται από τους εργαζόμενους με πλήρη δικαιώματα, από δομές που υπόκεινται στο δημόσιο έλεγχο, τις οποίες μάλιστα έχει ήδη πληρώσει ο πολίτης μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας.
Έως τώρα δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα δημοτικής αρχής που να αντιδρά (πέρα από μερικές μικρές φραστικές αμφισβητήσεις). Οι δήμοι, ως τοπικό κράτος εφαρμόζουν τις τοπικές επιλογές στην πράξη. Αυτοί επιλέγουν την υπηρεσία που θα δώσουν σε συνεταιριστικές επιχειρήσεις, αυτοί οργανώνουν τη χρηματοδότηση και κυρίως, αυτοί μετατρέπουν τον επισφαλή συμβασιούχο υπάλληλο σε μέτοχο επιχείρησης. Δεν είναι τυχαίο πως κ η ΚΕΔΕ έχει αποδεχτεί και συμφωνήσει με την δημιουργία τέτοιων επιχειρήσεων.
Έτσι διαλύεται και το τελευταίο κοινωνικό ανάχωμα, η όποια δυνατότητα ύπαρξης κοινωνικών υπηρεσιών στους δήμους, ενώ πρόσφατα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επέβαλε 23% ΦΠΑ στις ΚΟΙΝΣΕΠ, θεωρώντας ότι είναι ιδιωτικός τομέας.
Το μεγάλο παιχνίδι φυσικά θα γίνει σε τομείς όπως η καθαριότητα. Ήδη ΚΟΙΝΣΕΠ έχει στηθεί σε κομμάτι καθαριότητας στην Καβάλα. Οι μεγάλες αλλαγές στους δήμους θα έρθουν όταν θα αρχίσουν να κατασκευάζονται τα 4 εργοστάσια στην Αττική διαχείρισης απορριμμάτων. Τότε θα υπάρχουν σαρωτικές αλλαγές, (αύξηση κόστους, ιδρύσεις εταιριών αποκομιδής, μεταφοράς κλπ) με όλα αυτά που γίνονται τώρα να είναι προπομπός.
Ο ρόλος της ΕΕ στην εργασία – οι δήμοι υπό καθεστώς μνημονίου
Το «οικονομικό παρατηρητήριο», που έχει στηθεί να παρακολουθεί την πορεία εκτέλεσης των προϋπολογισμών των δήμων, αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, ενώ οποιαδήποτε παρέκκλιση υποχρεώνει αμέσως σε αναμόρφωση και περικοπές, ειδάλλως μπαίνει σε καθεστώς επιτροπείας και σκληρής προσαρμογής στη συνέχεια.Η υποχρεωτική «οικονομική επιτροπεία», που επιβάλλει η ΕΕ, σε συμφωνία με την κυβέρνηση, «καταργεί» τους δημάρχους, και αυτομάτως μετατρέπει ολοκληρωτικά τους δήμους σε φοροεισπράκτορες και μεσάζοντες μεγαλοεργολαβικών συμφερόντων σε όλους τους τομείς.
Με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του Νοέμβρη του 2012, οι συνεχόμενες αποκλίσεις στόχων άνω του 10% μέσα σε ένα εξάμηνο θα οδηγούν στην ενεργοποίηση του «αυτόματου μηχανισμού περικοπής δαπανών»-του οικονομικού παρατηρητηρίου που σημαίνει περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες, τις αμοιβές προσωπικού και το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Πολλοί δήμοι έχουν μπει ήδη σε καθεστώς «εξυγίανσης» των οικονομικών τους. Το πρόγραμμα «εξυγίανσης» περιλαμβάνει επιτήρηση, έλεγχο, περικοπές δαπανών, καταργήσεις υπηρεσιών, απολύσεις και άλλες ποινές.
Στη λογική αυτή έρχεται και η μετατροπή της εργασίας -μέσω μιας σειράς ρυθμίσεων- από δικαίωμα σε «ανταλλακτικό εμπόρευμα» εν μέσω κρίσης. Με τις τελευταίες αναθεωρήσεις της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Απασχόλησης, η έμφαση στις κοινωνικές πολιτικές για την ανεργία μετακινείται από τις λεγόμενες «παθητικές» μορφές στήριξης (όπως π.χ το επίδομα ανεργίας) προς τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές αγοράς εργασίας» (ALMP – Active Labor Market Policies). Το επίδομα ανεργίας με λίγα λόγια μετατρέπεται στην λεγόμενη «επιταγή εργασίας» προς τους εργοδότες που προσλαμβάνουν καταγεγραμμένους ανέργους.
Στο τελευταίο μνημόνιο αναφέρεται πως η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται στην «ρύθμιση πληθώρας ελαστικών μορφών εργασίας όπως εκπεριτροπής, ημιαπασχόληση, τηλε-εργασία, εργασία μέσω υπηρεσιών (ιδιωτικών εννοεί) ευρέσεως προσωρινής εργασίας.
Η κατάσταση αυτή δεν αποτελεί πειραματισμό, αλλά μια κομβική στρατηγική επιλογή πειθάρχησης και εκμετάλλευσης του εργαζόμενου πληθυσμού. Ο δρόμος προς την επιβολή τέτοιων μορφών εργασίας έχει ανοίξει, και μάλιστα προβάλλεται σαν μια φιλανθρωπική διέξοδος για το ίδιο το κράτος. Είναι σαφές ότι τα ΕΣΠΑ, οι ΜΚΟ και τα «κοινωφελή» προγράμματα θα είναι ο δούρειος ίππος για τα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ- κεφαλαίου.
Οι μηχανισμοί προώθησης του νέου μοντέλου των ελαστικών εργασιακών σχέσεων περνούν αυτή την περίοδο – τόσο στο δημόσιο όσο κ στον ιδιωτικό τομέα – κυρίως μέσω του συστήματος επιχορήγησης ωφελουμένων με «Επιταγές Κατάρτισης» για τη λήψη υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης και πιστοποίησης, του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία παίζουν ο ΟΑΕΔ και οι ΜΚΟ. Οι Επιταγές Κατάρτισης (Training Voucher) όπως ορίζονται στο «Ενιαίο Σύστημα Διαχείρισης, Αξιολόγησης, Παρακολούθησης και Ελέγχου των Ενεργειών Επαγγελματικής Κατάρτισης», (ΦΕΚ 915/Β/20.5.2011) αφορούν στη λειτουργία ενός συστήματος παροχής και διαχείρισης υπηρεσιών εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης που προσφέρει τη δυνατότητα στους άμεσα ωφελούμενους να λαμβάνουν υπηρεσίες κατάρτισης από πιστοποιημένους παρόχους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον ιδιωτικό τομέα είναι το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ με την ονομασία «Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους μέχρι 29 ετών» που ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 και αφορά πεντάμηνη, εξάωρη «πρακτική άσκηση» σε επίσης «ωφελούμενες» εταιρείες του ιδιωτικού τομέα για 2700 ευρώ για τους άνεργους απόφοιτους ΑΕΙ/ΤΕΙ (400 ευρώ κατάρτιση και 460 μηνιάτικο) και 2400 ευρώ για άνεργους αποφοίτους λυκείου (400 ευρώ κατάρτιση και 400 ευρώ μηνιάτικο). Οι εργασιακές συνθήκες είναι εξαιρετικά κακές, ενώ δεν υπάρχουν συντάξιμα ένσημα ( ο ΟΑΕΔ βάζει ένσημα μόνο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) για όσους εργαστούν στα πλαίσια της πρακτικής άσκησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προκήρυξη προβλέπει ακόμα και καθυστερήσεις πληρωμών σε περίπτωση που δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες πιστώσεις.
Η αντίστοιχη εφαρμογή αυτής της πολιτικής για τους ΟΤΑ τα προγράμματα των εργαζόμενων στις ΚΟΧ και των ωφελούμενων άνεργων
Επιπτώσεις- προτάσεις
Το θέμα αφορά σύσσωμο το εργατικό κίνημα. Τα προγράμματα αυτά –όποια μορφή κι αν έχουν, όπως και να ονομάζονται – δεν είναι ειδικές περιπτώσεις πρόσκαιρης αντιμετώπισης της ανεργίας αλλά ένα νέο μοντέλο εργασίας που σκοπό έχει την επιβολή της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Εκμεταλλευόμενοι την ανεργία και την εξαθλίωση, κυβέρνηση – ΕΕ- κεφάλαιο, επιχειρούν μέσω αυτών των προγραμμάτων, να επιβάλουν τις νέες συνθήκες στο σύνολο των εργαζομένων.
Πέρα από την καταστρατήγηση των εργασιακών κεκτημένων, η μικρή σε διάρκεια σύμβαση και ο κατακερματισμός των ανέργων, δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό την οργάνωσή τους και τη συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, ενώ στην πράξη προκύπτουν ερωτηματικά για τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος της απεργίας ή της συνδικαλιστικής οργάνωσης.
H ΓΣΕΕ για άλλη μία φορά αντί να καταγγείλει τα προγράμματα αυτά, συνεχίζει όπως πέρσι με τα ΚΟΧ να συμμετέχει ενεργά είτε ως εργοδότης είτε ως ΚΕΚ.
Με αφορμή την οικονομική ύφεση και κρίση προωθείται μια νέα αντίληψη για την ιδιότητα του ανέργου, αλλά και για τις υποχρεώσεις, που παραδοσιακά δέσμευαν την πολιτεία για την αντιμετώπιση της ανεργίας.*
Παράλληλα, μετά την μονομερή καταγγελία του «κοινωνικού συμβολαίου» από την πλευρά των εργοδοτών, τα συνδικάτα αυτοανακηρύσσονται πλέον ως ΜΚΟ, εναρμονιζόμενα πλήρως με την από ετών προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να αποχαρακτηρίσει τα εργατικά σωματεία ως όργανα συλλογικής οργάνωσης των μισθωτών. Οι τέως κοινωνικοί εταίροι αναλαμβάνουν τον ρόλο της δανείζουσας εταιρείας, συνάπτουν οι ίδιοι υπερμνημονιακής σύλληψης αντεργατικές (και παράνομες) συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με τους ανέργους, την ίδια στιγμή που οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την κατάργηση των Μνημονίων.
Όλα τα παραπάνω, μαθαίνουν τον κάτοικο-δημότη στη λογική του να πληρώνει για όλες τις υπηρεσίες-έστω ένα καταρχήν συμβολικό ποσό εν μέσω κρίσης, ως μια ενδιάμεση κατάσταση-σκαλοπάτι για την επόμενη φάση. Οι δήμοι αντί να αντιδρούν, είναι αντίθετα πρωτοπόροι σε αυτή τη διαδικασία με διάφορες δικαιολογίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ΕΣΠΑ στους παιδικούς σταθμούς. Σε πρώτη φάση οι δημοτικές αρχές, πιεζόμενες από την συνολική κατάσταση που περιγράφτηκε παραπάνω, υποχρεώνουν όλους τους παιδικούς σταθμούς να λειτουργούν έτσι, σε δεύτερη φάση, όταν τα προγράμματα αυτάθα λήξουν, θα υποχρεωθούν είτε να βρουν άλλα προγράμματα, είτε θα κλείσουν, είτε θα λειτουργήσουν μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, είτε όποιοι οι γονείς ακόμη μπορούν θα στραφούν σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, είτε χιλιάδες παιδιά θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών.
Έτσι ο δημότης «επιλέγει» τις υπηρεσίες που θα θέλει να χρησιμοποιήσει και ο δήμος συναλλάσσεται με εταιρίες ή ακόμα και ή με συλλόγους – σωματεία που γίνονται μεσολαβητές, προώθησης υπηρεσιών με αντίτιμο, και ταυτόχρονα αναίρεσης της έννοιας του δικαιώματος.
Όσον αφορά τους εργαζόμενους που καταλήγουν να εργάζονται σε προγράμματα ΚΟΧ κ τον τρόπο παρέμβασης από την πλευρά μας, καταρχήν φαίνεται πως ένα μεγάλο ποσοστό από τους πενταμινήτες είναι νέοι κάτω των 30 ετών, ενώ ένα εξίσου σημαντικό μέρος είναι οι μακροχρόνια άνεργοι κ μεγαλύτερης ηλικίας άτομα. Δεδομένης της κατάστασης που συνολικά επικρατεί στην αναζήτηση εργασίας, οι διεκδικήσεις από πλευράς των εργαζομένων σε τέτοιου τύπου προγράμματα φαίνεται να ξεκινούν κυρίως από τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, αφού, ωστόσο, περάσει ένα αρκετά μεγάλο διάστημα (2-3 μηνών) στο οποίο εργάζονται και δεν έχουν πληρωθεί (έχοντας εργαστεί υπερωριακά κ σε πολλά πόστα).
Βέβαια ο φόβος της ανεργίας τους καθιστά ευάλωτους σε πισωγυρίσματα. Σε κάθε περίπτωση, σε όποια κατηγορία και αν ανήκουν οι ¨ωφελούμενοι¨ το πέρασμα από την ανεργία στην εργασία, έστω και για 5 μήνες, δημιουργεί μια ψυχολογική ανάταση. Αυτήν την αίσθηση εμείς δεν πρέπει να την υποτιμούμε, ούτε να εξαπολύσουμε μια πολεμική απέναντι σε αυτήν. Αντιθέτως, πρέπει να την αντιληφθούμε και να την στρέψουμε σε μια γενικότερη ανάγκη για μόνιμη και σταθερή εργασία, με όλα τα εργασιακά δικαιώματα τα οποία κατακτούνται με συλλογικούς αγώνες.
Φυσικά, εμείς έχουμε ξεκάθαρη θέση ότι είμαστε ενάντια σε αυτές τις σχέσεις εργασίας (όπως και σε κάθε ελαστική μορφή εργασίας) και παλεύουμε με όποιο μέσο και τρόπο μπορούμε, μαζί και με τα σωματεία εργαζομένων στους δήμους, ώστε να μην περάσουν και να μην ψηφιστούν σε κανένα δημοτικό συμβούλιο.
Σε μια ήδη διαμορφωμένη κατάσταση, ένα πλαίσιο πάλης, που από τη μια θα προσπαθεί να δημιουργήσει διαδικασίες συγκρότησης του κόσμου της επισφάλειας με αιτήματα που θα «καταργούν» την αφετηρία για την οποία δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένες μορφές εργασιακών σχέσεων (όπως πχ σταθερή πληρωμή, μισθός ίσος με τον μισθό του μόνιμου, ένσημα, δικαίωμα απεργίας, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ωράριο, ένταξη στα σωματεία κ.α) με την προσθήκη φυσικά της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους, και από την άλλη θα θέτει την πλευρά του καθολικού δικαιώματος πρόσβασης σε ποιοτικές κοινωνικές δημόσιες υπηρεσίες όλου του λαού, μπορεί να συμβάλλει στην ανατροπή της λογικής του κατακερματισμένου, ατομικού δρόμου του κάθε εργαζόμενου, ωφελούμενου, ανέργου, συμβασιούχου νυν κ πρώην, «επιχειρηματία» ΚΟΙΝΣΕΠ κλπ, και στην προβολή μια άλλης διεκδικητικής προοπτικής
Μια τέτοια λογική (ή –κατεύθυνση); θα έπρεπε να δοκιμαστεί από μια δημοτική αρχή η οποία θα έθετε τον εαυτό της σε μια πραγματική αντιπαράθεση και σύγκρουση με την συγκεκριμένη πολιτική κυβέρνησης –ΕΕ – κεφαλαίου, καθιστώντας την, ουσιαστικά «παράνομη».
Παραδείγματα ΚΟΙΝΣΕΠ:
-Σεπτέμβρη του 2012 η δημοτική αρχή στο Ιλιον Αττικής αποφάσισε σύναψη προγραμματικής σύμβασης με ΚΟΙΝΣΕΠ ουσιαστικά για λειτουργία του 7ου παιδικού σταθμού έως 30/07/2013. Η συνολική δαπάνη για την εκτέλεση της προγραμματικής σύμβασης ανέρχεται στα 159.900 ευρώ και ο δήμος «συμβάλλει» με 137.100 συν άλλες 22.000 μέσω του νομικού του προσώπου ΔΗΚΕΠΑΚΑ. Και εδώ προπαγανδίζεται ότι «ο δήμος επιτυγχάνει κατά πρώτον την εισαγωγή περισσοτέρων παιδιών στους Βρεφικούς και Παιδικούς Σταθμούς (…) και κατά δεύτερον τη μείωση της ανεργίας διά της απασχόλησης ανέργων βρεφονηπιοκόμων και βοηθητικού προσωπικού».
-Νοέμβρη 2012 η δημοτική αρχή Μοσχάτου – Ταύρου ενέκρινε σύμβαση (λήγει 31/8/13) με ΚΟΙΝΣΕΠ για «υποστήριξη της παροχής μουσικής εκπαίδευσης στο Δημοτικό Ωδείο του Πνευματικού Κέντρου του δήμου». Το Πνευματικό Κέντρο του δήμου επιχορηγεί ως 30/7/13 το δημοτικό ωδείο με 170.000 ευρώ, ωστόσο στα έσοδα του ωδείου, όπως διαβάζουμε στη σύμβαση, προβλέπονται και «δίδακτρα». Δήμος Μοσχάτου – Ταύρου και Πνευματικό Κέντρο του δήμου παραχωρούν ακίνητα και υποδομές, αναλαμβάνουν να εξασφαλίσουν «κάθε άλλο απαραίτητο εξοπλισμό, καθώς και τη λειτουργικότητα των χώρων». Η ΚΟΙΝΣΕΠ «αναλαμβάνει την υποχρέωση να διαθέσει το κατάλληλο εκπαιδευτικό προσωπικό».
Υλοποιώντας τέτοιους σχεδιασμούς, στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής οι παρατάξεις των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισαν την ίδρυση ΚΟΙΝΣΕΠ για το «Βοήθεια στο Σπίτι», όπως υπερψήφισαν και τις συμβάσεις («συμβαλλόμενο μέρος» γαρ η Περιφέρεια…) για παραχώρηση δομών άθλησης και πολιτισμού των Δήμων Μοσχάτου – Ταύρου και Καλλιθέας, να τις λειτουργήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ.
-Στο Δήμο Αγ. Βαρβάρας η δημοτική αρχή εμφανίστηκε σε Δημοτικό Συμβούλιο τέλη Μάρτη «ανοιχτή» στο ενδεχόμενο εμπλοκής ΚΟΙΝΣΕΠ για να συνεχιστεί το «Βοήθεια στο Σπίτι», αλλά αντίθετη στην προκήρυξη διαγωνισμού για στελέχωση του προγράμματος και παραμονή των τωρινών εργαζομένων.
-Στο Χαϊδάρι στήθηκε ΚΟΙΝΣΕΠ και προχώρησε σε προγραμματική σύμβαση με το δήμο για να λειτουργήσει κομμάτι από τους παιδικούς σταθμούς. Υπογράφτηκε σύμβαση και με άλλη ΚΟΙΝΣΕΠ για λειτουργία πολιτιστικών τμημάτων (ζωγραφική κ.λπ.).
-Στο Δήμο Αγ. Παρασκευής ανατέθηκε σε ΚΟΙΝΣΕΠ η εκμάθηση μουσικής στους σπουδαστές του δημοτικού ωδείου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς «αξιοποιούνται» ΚΟΙΝΣΕΠ είναι και αυτής με έδρα το Αιγάλεω με 18 εργαζόμενους (11 καθηγητές διαφόρων αθλημάτων, 4 νοσηλευτές, 1 φυσικοθεραπευτής και 1 διοικητικός) που όλοι τους κατά δήλωσή τους «έχουν απασχοληθεί επί σειρά ετών στο Δήμο Αιγάλεω αλλά και σε όμορους δήμους». Έμειναν εκτός εργασίας, ωθήθηκαν να στήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ και τώρα ως εργολάβοι εμφανίζουν «συνεργασίες» με τους Δήμους Αγίας Βαρβάρας, Ζωγράφου, Περιστερίου, Χαϊδαρίου.
*«Ο άνεργος δεν είναι πλέον θύμα των αδιεξόδων του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, αλλά ένα κοινωνικό ΑμεΑ (άτομο με εργασιακή αναπηρία), το οποίο χρήζει επιδοματικής κοινωνικής προστασίας. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εργάζεται κανονικά, αλλά πρέπει να λαμβάνει ένα ποσό-ανάσα επιβίωσης σε τακτά χρονικά διαστήματα, εφόσον όμως δείξει καλή διαγωγή ενώπιον των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων που εξασφαλίζουν δωρεάν εργασία στον δημόσιο-κοινωφελή τομέα της οικονομίας»
(Καψάλης – ΙΝΕ-ΓΣΕΕ-ενθέματα Οκτώβρης 2013).
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.