Η στέγη στάζει..

https://www.youtube.com/watch?v=YYOIkvC9EnE

Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης 

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν' η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία

και ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει

Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
σπάζουν τ’ αγάλματα κομμάτια
ψυχές που κράζουνε βοήθεια
κι έχουν ορθάνοιχτα τα μάτια

Κι είν’ οι φωνές μας στον αέρα
αλήθεια ποια είναι η αλήθεια
έτσι που ζεις από συνήθεια
μια μέρα ακόμα και μια μέρα

Μόνο ένα τραγούδι για σήμερα.
Έξω ρίχνει καρέκλες και από εχθές οι υπεύθυνοι πολιτικοί έχουν γεμίσει τα ΜΜΕ με προειδοποιήσεις για έντονα καιρικά φαινόμενα,δηλαδή βροχές!

Μέσα στο χαλασμό ένα πουλί κελαηδεί στις 3 τα μεσάνυχτα! Σημείο κι αυτό των καιρών..
Χαλαρώστε γιατί αυτά που έρχονται δεν περιγράφονται!
Π.χ,
Ακόμα ζείτε στην άρνηση;
Η Νίκη Μπάκουλη γράφει για το ένα "μυαλό" που είναι αρκετό, όταν υπάρχουν πολλοί ικανοί "εργάτες" και ...

Ευχαριστηθείτε τη βροχή, βγείτε έξω να σας ξεπλύνει,και αν τα κεραμίδια στάζουν,μην ανησυχείτε.
Ο Δήμος Πειραιά προνόησε να δώσει στέγη σε όσους ξεσπιτωθούν απ' τη βροχούλα!

Τέτοια αυτογνωσία 

Είναι φανερό προς τα που πηγαίνουμε. Το λέει ο τοίχος.Το δείχνουν οι κομμάτια και θρύψαλα δρόμοι μας, τα αμάζευτα σκουπίδια μας. Η ασχήμια των πόλεών μας που χρειάζονται "φωτοβολταϊκά πεζοδρόµια"

Και τέλος με τη γκρίνια