Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων

Ο Μάιος και ο Σεπτέμβριος είναι οι μήνες που με διάφορες εκδηλώσεις  οι Έλληνες πρόσφυγες θυμούνται και τιμούν τη δική τους Γενοκτονία(1).

Ενάμισι εκατομμύριο κόσμος  αναγκάστηκε να εγκαταλείψει  την τρισχιλιόχρονη πατρίδα του  και να ζήσει στις άθλιες συνθήκες της προσφυγιάς, ενώ  για 350.000 από αυτούς η ζωή τέλειωσε από την πείνα τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις.(2)

"Ζωντανά Μνημεία " εκείνης της καταστροφής  σχεδόν έναν αιώνα  μετά, τα προσφυγικά στην Αττική: στη Δραπετσώνα την Καισαριανή, τη Νέα  Ιωνία, στη Λ.Αλεξάνδρας , οι Γερμανικές παράγκες της Κοκκινιάς και αλλού, με νέους πλέον κατατρεγμένους να  έχουν φωλιάσει "και να δίνουν παράταση ζωής" στα φτωχόσπιτα .
Την Γενοκτονία  των Ποντίων αναγνώρισε το 1994  η Βουλή και καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως επίσημη ημέρα μνήμης (Ν. 2193/1994 - ΦΕΚ 32 / Α / 94).(3)

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών, ελεύθερα πλέον στον παγκόσμιο ιστό, βρίθουν από μαρτυρίες για το ειδεχθές έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον των Ελλήνων και άλλων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (των Αρμενίων και των Ασσυρίων και αργότερα των Κούρδων).

Genocides in history

http://en.wikipedia.org/wiki/Genocides_in_history

HENRY Morgenthau. 
American Ambassador at Constantinople from 1913 to 1916
http://net.lib.byu.edu/estu/wwi/comment/morgenthau/MorgenTC.htm#TC

Ποντιακό Ζήτημα > Υπεύθυνοι γενοκτονίας

http://web.archive.org/web/20071025230645/http://www.euxintv.net/pontiako-zitima/el/pont-zitima/ipeuthini.htm

Φωτογραφίες από τοπία  και μνημεία στην Τουρκία(1909)

Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Newcastle

http://www.gerty.ncl.ac.uk/photos_in_album.php?album_id=15

1909

http://www.gerty.ncl.ac.uk/photos_in_album.php?album_id=14

Λίστα με τα πρωτοσέλιδα σχετικά με τα γεγονότα της εποχής 


Lets look a bit into detail what the New York Times had to say in 1922: 

The Asia Minor Holocaust of 1922 - Four articles from the New York Times
 Πηγές: 
Primary Sources: Western Press Reports (arranged chronologically)
“Greece Nearing War with Turkey.”New York Times (June 14, 1914): 1.
“Turks Slay 100 Greeks.” New York Times (June 17, 1914): 6.
“Bars Up to Greeks in Turkey.” The Washington Post (June 18, 1914): 2
“Greeks Are Enraged; Now Threaten Turkey.” Los Angeles Times (January 10, 1915): 16.
“Greece and Turkey Near Breaking Point.” New York Times (January 10, 1915): 13.
“Report Greeks Persecuted by Turks in Asia.” Chicago Daily Tribune(January 12, 1915): 2.
“Turks Are Evicting Native Christians.” New York Times (July 12, 1915): 4.
“Turkey Satisfies Greeks.” The Washington Post (August 1, 1915): 17.
“Turks Depopulate Towns of Armenia.” New York Times (August 27, 1915): 3.
“Greece Delays War Decision.” Los Angeles Times (September 11, 1915): I2.
“Telling of Atrocities.” The Washington Post (October 22, 1915): 11.
“Massacres of Greeks in Turkey Reported.” New York Times (April 20, 1916): 6.
“Greeks Are Victims of Turk Massacres.” The Washington Post(May 7, 1916): A12.
“Turkey to Deport Greeks.” New York Times (July 8, 1917): 4.
“Turkey to Deport Greeks.” The Sun(July 8, 1917): 2.
“Turkey to Deport Greeks.” The Washington Post (July 8, 1917): 9.
“Elkus Urges Relief Work in Turkey.” New York Times (July 19, 1917): 9.
“Germany Ordered Greeks Wiped Out.” The Washington Post (August 15, 1917): 4.
“Hope America Will Aid Greeks in Asia Minor.” New York Times(November 19, 1917): 4.
“Millions of Greeks Are Massacred; Thrown into Sea.” Chicago Daily Tribune (January 1, 1918): 5.
“Millions of Greeks Slain by the Turco-Teutons.” Los Angeles Times(January 1, 1918): 12.
“1,000,000 Greeks Sacrificed.” The Sun (January 1, 1918): 3.
“1,000,000 Greeks Are Put to Death by Turco-Teuton Forces in Asia.” The Washington Post (January 1, 1918): 2.
“Turkey is Red with Blood of Slain Greeks.” Chicago Daily Tribune (May 12, 1918): 4.
“Turks Slaughter Greeks, Sell Women to Slavery.” Los Angeles Times (June 9, 1918): I1.
“Greeks in Turkey Forced into Army.” The Washington Post (June 16, 1918): R7.
“Turkey’s Design to Destroy the Greeks in Asia Minor.” The Sun(October 11, 1918): A11.
“Greeks in Bondage See Freedom Near.” New York Times (October 27, 1918): 5.
“Crimes Laid to Turkey.” New York Times (December 14, 1918): 2.
“Their Culture Still Survives Despite Their Turkish Rulers.” The Sun(December 15, 1918): 43.
“Greeks Beg for Release from Turkish Rule.” Chicago Daily Tribune(December 16, 1918): 6.
“Greeks in America Appeal to Allies.” Los Angeles Times(December 22, 1918): IV10.
“60,000 Greeks Here Seek Aid.”The Washington Post (April 6, 1919): 37.
“Insist That Turkey Be Dismembered.” New York Times(February 17, 1919): 6.
“$50,000 Is Added to Near East Fund.” New York Times (March 10, 1919): 19.
“Turks Massacre Greeks.” New York Times (March 21, 1919): 3.
“Urge Turks to Massacre All Greeks in Thrace.” New York Times (June 5, 1919): 1.
Ellis, William T. “Adrift in Near East.” The Washington Post(December 7, 1919): AA1.
Ellis, Wiliam T. “Venizelos is Pressed.” The Washington Post(December 17, 1919): 4.
Ellis, William T. “Smyrna Peril Grave.” The Washington Post(January 9, 1920): 9.
“Greece Given Thrace.” The Washington Post (March 5, 1920): 1.
“’Christians’ Amass Wealth in Turkey.” The Washington Post(September 29, 1920): 29.
“Turks Order Greeks Out.” The Washington Post (November 15, 1920): 1.
“700,000 Greeks Victims of Turks.”New York Times (July 10, 1921): 4.
“Greeks Escape Turks.” The Sun(May 23, 1922): 13.
Williams, T. Walter. “Says Turks Suffer More Than Greeks.” New York Times (June 2, 1922): 3.
“Greeks Justified, Says Lloyd George.” The Washington Post(August 2, 1922): 3.
“100,000 Massacred, Greek Leaders Say.” New York Times(September 17, 1922): 2.
“Says Greeks Burned and Pillaged Turkey.” New York Times(September 27, 1922): 2.
“Million Must Move.” The Washington Post (January 11, 1923): 2.
“Exchange of Populations.” New York Times (January 12, 1923): 14.
“Turks Will Free Greek Labor Gangs.” New York Times (January 13, 1923): 3.
“Christian Minorities.” The Washington Post (January 13, 1923): 6.
Bent, Silas. “Uprooting of Greeks in Turkey a Modern Exodus of Outcasts.” New York Times (January 21, 1923): XX5.
“Turks Torture Greek Refugees.”Los Angeles Times (December 31, 1922): II9.
“Greek Atrocities.” New York Times(January 2, 1923): 12.
“2,500,000 in Mad Rush from Turks.” The Washington Post(January 7, 1923): 10.
Lloyd, W. A. “The Great Betrayal.”New York Times (January 14, 1923): XX8.
“Turks Hang Christians.” The Washington Post (January 15, 1923): 1.
“Answers Criticism of Refugee Work.” New York Times (February 11, 1923): 21.
“Turks Claim Press Gag Hides Crimes of Greeks.” The Sun(February 17, 1923): 5.
Οι πληροφορίες από εδώ:
http://www.ncas.rutgers.edu/center-study-genocide-conflict-resolution-and-human-rights/genocide-ottoman-greeks-1914-1923

και εδώ:
http://www.statemaster.com/encyclopedia/List-of-press-headlines-relevant-to-the-Pontic-Greek-Genocide

Για τη φετινή επέτειο θα αναφερθούμε σε θέματα που έχουν αναδειχθεί λιγότερο.

Ειδικότερα, στις ανθρωπιστικές οργανώσεις που για μια δεκαετία σχεδόν έκαναν ηρωικές  προσπάθειες  για την  ιατρική περίθαλψη  και την ανακούφιση των προσφύγων και των ορφανών(4).

Η Ελληνική Επιτροπή Αρωγής
Εκδότης University of Toronto Press
Έκδοση Τόμος 3, Τεύχος 3 / Δεκέμβριος 2008
Η Ελληνική Επιτροπή Ανακουφίσεως: Αντίδραση της Αμερικής στην Ελληνική Γενοκτονία (ένα ερευνητικό σημείωμα)
Nikolaos Hlamides


Το 1922  ο αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός παρείχε $ 3.000.000 στην ανακούφιση των προσφύγων, ποσό που έφτασε  στα $ 6.000.000 αργότερα.
 Η επιτροπή οργάνωσε περισσότερα από 300 κέντρα περιθάλψεως σε όλες τις μεγάλες πόλεις στην Εγγύς Ανατολή, 100 στην Ανατολική Αρμενία και στη Συρία.

Περισσότερα εδώ: http://genocide-museum.am/eng/online_exhibition_10.php#s

(4)ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ(πηγή: Αιλιανός σελ. 64)
Διαβάζοντας ότι σχετικό με τα παιδιά της περιόδου αυτής δεν μπόρεσα να εξακριβώσω τον αριθμό των χαμένων παιδιών .Οι πηγές αναφέρουν μόνο αυτά που έχουν σωθεί. Αλλά υπάρχουν και αυτά πού χαθήκαν .Πώς να μετρήσει κανείς τα ορφανά του Πόντου που φορτώνονταν μέσα σε άθλιες βάρκες οι οποίες αφήνονταν αδέσποτες να ανοιχτούν στο πέλαγος και ποτέ δεν γυρνούσαν πίσω.Υπάρχουν παιδιά που πέθαναν από τις κακουχίες. Πάρα πολλά παιδιά περιπλανώντε στην ύπαιθρο , άλλα σώθηκαν άλλα χάθηκαν. 
Συχνά βλέπει κανείς σε μια πηγή ένα αριθμό ορφανών σε κάποιο ορφανοτροφείο και μετά στο αρχείο ο αριθμός αυτός να πολλαπλασιάζετε. Γι' αυτό τον σκοπό δεν είναι σωστό να μετράει κανείς μόνο τα παιδιά των ορφανοτροφείων. 
Υπάρχει και μια ομάδα ορφανών που δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε που είναι πιο τυχερά μες την ατυχία τους . Αυτά που οι χήρες μάνες τους στην Κωνσταντινούπολη μπόρεσαν να εργαστούν και δεν τα πήγαν σε άσυλα
Στην Κωνσταντινούπολη συγκεντρώθηκαν ορφανά από όλες τις υπό διωγμό περιοχές .Τα παιδιά αυτά ακολουθούν μια σχετικά δαιδαλώδη διαδρομή , πρώτο διότι τα συστηματικά ορφανοτροφεία πριν την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου επιτάσσονται από το στρατό και δεύτερο διότι σ' αυτά προΰπήρχαν και ορφανά που δεν ήταν προσφυγόπουλα κι' έτσι τα πράγματα περιπλέκονται .
Τα ορφανά των μετατοπισμένων ομογενών τα συναντάμε σε κτίρια που δεν ήταν κτισμένα γι' αυτό τον σκοπό . Το περιοδικό Εκκλησιαστική Αλήθεια στις 15 Σεπτεμβρίου του 1917 γράφει ότι στο Πέρα υπήρχαν δύο ορφανοτροφεία . Στο Γαλατά και στην Ξυλόπορτα από ένα τα οποία και αριθμούσαν συνολικά περίπου 500 ορφανά.
Στις αρχές του 1919 τα συναντούμε πάλι με τη βοήθεια του Πετμεζά που γράφει στην Έκθεση του ότι στο Πέρα υπήρχαν 19 ορφανά , στο Γαλατά 80, στην Ξυλόπορτα 80 και στα Εθνικά Φιλανθρωπικά Καταστήματα (Βαλουκλή) 480. Στις επαρχίες επίσης περνούν τον πόλεμο σε διάφορα ακατάλληλα κτίρια που δεν ήταν κτισμένα γ' αυτόν τον σκοπό , όπως μεγάλα η μικρά κτίρια, σπίτια, σχολεία κ.τ.λ . Τα περισσότερα όμως περιπλανώμενα στην ύπαιθρο , άρρωστα, νηστικά και γυμνά.
Επίσης πολλά παιδιά υπήρχαν σε μουσουλμανικά χωριά, σπίτια και ορφανοτροφεία. Η Εκκλησιαστική Αλήθεια στον τόμο ΑΖ' 15 Σεπτεμβρίου του 1917 αναφέρει «τους δια διαφόρους αιτίας αποσπασθέντας εις τα κυβερνητικά ορφανοτροφεία ή εις τας μουσουλμανικάς οικίας χριστιανόπαιδας » , χωρίς να αποδοθούν στις Ελληνικές κοινότητες , γεγονός που ανάγκασε το Πατριαρχείο να διαμαρτυρηθεί στις τουρκικές αρχές και αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκική Κυβέρνηση διέταξε τις κυβερνητικές αρχές να τα παραδώσουν στις κατά τόπους εκκλησιαστικές αρχές . Η διαταγή αυτή κοινοποιήθηκε στους μητροπολίτες , οι οποίοι διαταχθήκαν να προβούν μετά από επισταμένης εξακριβώσεις , στην παραλαβή των ορφανών της περιοχής τους , εξισλαμισθέντων ή μη , και σε περίπτωση άρνησης να καταγγέλλουν την κατάσταση στις τοπικές αρχές και εις το Πατριαρχείο (οπ.π).
Παρ' όλες όμως αυτές τις προσπάθειες τα παιδιά δεν παραδόθηκαν . Μόλις κηρύχτηκε η ανακωχή η Π.Κ Επιτροπή αναγκάστηκε να αποταθεί στο ιδιαίτερο τμήμα «παρά την Αγγλική Αρμοστεία», με αποτέλεσμα να πάρει πίσω τα ορφανά. Παράλληλα περισυνέλλεξε κι άλλα ορφανά από την επαρχία και την ύπαιθρο , τα παρέδωσε σε 16 Άσυλα της Κωνσταντινούπολης και στις επαρχείες , τα οποία συντηρούσε με μηνιαία επιδόματα .
Τα άσυλα όμως αυτά είχαν πολλά οικονομικά προβλήματα, διατρέχοντας τον φόβο να κλείσουν . Τότε επενέβη το Ελληνικό Υπουργείο Περιθάλψεως μέσω του Πατριωτικού Ιδρύματος , τα στήριξε και ίδρυσε καινούργια. Επίσης η Π.Κ.Ε. σε δεύτερη προσπάθεια περισυνέλλεξε και εκατοντάδες άλλα ορφανά που δεν μπόρεσαν να περισυλλεγούν προηγουμένως.
Μετά την ανακωχή στην Κωνσταντινούπολη και μετά την προσφυγή στο δικοινοτικό δικαστήριο τα συστηματικά ορφανοτροφεία αρχίζουν επαναλειτουργούν τον Μάρτιο του 1919 .Φιλοξενούν όλα αυτά τα παιδιά καθώς και εκείνα των Κεμαληκών διωγμών .

Μιχ. Χρ. Αιλιανός, Το έργον της ελληνικής περιθάλψεως, Αθήνα, έκδ. Γραφείο Τύπου Υπουργείου Εξωτερικών, 1921.

Σχετικά με τα ορφανοτροφεία 
Η δράση της αποστολής σχετικά με αυτό το θέμα αναφέρθηκε ήδη δυο παραγράφους πιο επάνω. Στις αρχές του Οκτωβρίου του 1919 ίδρυσε το « Κεντρικόν Ίδρυμα Περιθάλψεως , με πρόεδρο τον Κωνσταντινουπολίτη γιατρό Θησέα Παπαδόπουλο . Το Ίδρυμα στεγαζόταν στο Πέρα , οδός Μίσκ αριθ. 20.
Περισσότερα εδώ:(http://pontosworld.com/index.php/books/greek/767-1918-1922?showall=&start=1)
Συνεχίζεται

"Ο 20ος αιώνας, ο αιώνας  της γενοκτονίας"

Αν και ο 20ος αιώνας  πέρασε  αφήνοντας πίσω του πολλές  φρικτές γενοκτονίες ,αυτού του τύπου η βία συνεχίζεται αμείωτη και στη νέα χιλιετία, όπως φαίνεται από το Νταρφούρ, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Παλαιστίνη,τη Συρία το Ιράκ,κ.α.

Οι  γενοκτονίες παραμένουν από τις πιο πιεστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα και μας  βάζει μπροστά σε μια σειρά από ερωτήσεις: 

• Πώς  διαμορφώνονται; 
• Τι παρακινεί τους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους βία;
• Πώς  μπορεί να προληφθεί ή να σταματήσει μια γενοκτονία;

(1)Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς  που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923 . 
(2)Ο αριθμός πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερος, αν υπολογίσουμε την υψηλή θνησιμότητα των πρώτων χρόνων λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης και των επιδημιών, το μειωμένο αριθμό των γεννήσεων και τη μετανάστευση πολλών προσφύγων σε άλλες χώρες. Στην απογραφή του 1928 καταγράφηκαν 1.220.000 πρόσφυγες. 
(Πηγή: Στατιστική  Υπηρεσία της Ελλάδας. Απογραφή 1928)
Οι αρρώστιες κατέβαλλαν τους πρόσφυγες που ήταν ταλαιπωρημένοι, πρόχειρα στεγασμένοι και υποσιτίζονταν. Ο τύφος, η γρίπη, η φυματίωση (κυρίως στις πόλεις) και η ελονοσία (κυρίως στην ύπαιθρο) τους θέριζαν. 
Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινωνίας των Εθνών, ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων πέθαναν μέσα σ' ένα χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα. Εκτός από τις αρρώστιες, οι πρόσφυγες ήταν και ψυχικά τραυματισμένοι από την απώλεια συγγενών και φίλων, της πατρογονικής γης και του ευρύτερου κοινωνικού χώρου όπου είχαν ζήσει.  
Αριστερά, Γενοκτονία στην Ανατολή,


(3)γράφει ο Β.Αγτζίδης 
" Η μερικότητα της πρώτης αυτής αναγνώρισης της Γενοκτονίας, οδήγησε λίγα χρόνια αργότερα (1998) στην αναγνώριση και τη θέσπιση της 14ης Σεπτεμβρίου ως Ημέρας Μνήμης για τη Μικρασιατική Καταστροφή. 
Γενικώς, ο τρόπος που έγιναν οι αναγνωρίσεις και συντάχθηκαν οι αιτιολογικές εκθέσεις, απηχούσαν τη σύγχυση, τον τοπικισμό και τη μερικότητα που χαρακτηρίζει ολόκληρο το Νέο Ελληνισμό… 
Αλλά όπως και να έχουν τα πράγματα, με τις αναγνωρίσεις αυτές έφτασε στο τέλος της μια ολόκληρη εποχή σιωπής, αλλοτρίωσης και συνειδητής λήθης, την οποία συνεχίζουν να τη θυμίζουν οι προκατειλημμένοι και μνησίκακοι Αρνητές της Γενοκτονίας".

Αν και υπάρχουν ακόμη κάποιοι διαφωνούντες που θεωρούν  ότι οι ημέρες μνήμης εξάπτουν τα "εθνικιστικά" πάθη και  ταράζεται η   ελληνοτουρκική φιλία, τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επίσημα  ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος, την Σουηδία, την Αυστραλία  και από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ

http://rs9.loc.gov/cgi-bin/query/z?c105:H.+Con.+Res.+148


Σχετικά κείμενα σε αυτό το ιστολόγιο:
Πώς ήρθες ως εδώ; Θυμήσου ταξιδιώτη
http://amazonsday.blogspot.gr/2010/05/blog-post_19.html
Δελτίο Τύπου της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών 
http://amazonsday.blogspot.gr/2010/05/blog-post_3768.html

Το ολοκαύτωμα που χρίζει διεθνούς αναγνώρισης

http://amazonsday.blogspot.gr/2010/05/blog-post_7755.html
Ο "συνωστισμός" στο λιμάνι της Σμύρνης την ώρα της φωτιάς.

http://amazonsday.blogspot.gr/2010/05/blog-post_29.html

Γενοκτονίες και Σύνορα

http://amazonsday.blogspot.gr/2011/05/blog-post_20.html

Ποιος φοβάται την προσφυγική Μνήμη;

(άρθρο του Βλάση Αγτζίδη στην Ελευθεροτυπία στις 21-9-2014)

http://amazonsday.blogspot.gr/2014/10/blog-post.html

Οι διωγμοί των Ελλήνων σε φιλμ και τραγούδια 

http://amazonsday.blogspot.gr/2010/06/blog-post_9751.html

Armenian  Assyrian and Hellenic Genocide News Archives