Παιδαγωγικές ιστορίες.Ε'
Τα πηγαινέλα και παρεδώσε του λοχαγού Μπάγιε Ντιάνε από την Σενεγάλη (Κιγκάλι, 7 Απριλίου - 31 Μαΐου 1994)
Κι' ο άλλος, που πιθανότατα να μην ήξερε κι' ανάγνωση, τους άφησε να περάσουν.Ο Μπάγιε Ντιάνε ήταν δύσπιστος με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
-Γιατί λες συνέχεια πως οι ιντεραχάμουε σκοτώνουν τους τούτσι; ρώτησε κάποτε τον Ντόιλ.
-Γιατί τους σκοτώνουν, απάντησε ο Ντόιλ.
-Ναι, αλλά άμα το λες κάνεις την δουλειά μας δυσκολότερη, του είπε ο Μπάγιε. Κι' από μία πλευρά είχε δίκιο. Μέσα από εκατομμύρια οθόνες, η οικουμένη κοίταζε την φρίκη της τελευταίας Γενοκτονίας του εικοστού αιώνα από τον καναπέ της με εγρήγορση σαλίγκαρου. Καμία αντίδραση. Και στο Συμβούλιο Ασφαλείας, εκείνοι που ήθελαν -η Νιγηρία και η Τσεχοσλοβακία- δεν μπορούσαν. Κι' εκείνοι που μπορούσαν, δεν ήθελαν. Η Μαντλήν Ολμπράϊτ απέδωσε εκείνη την αδράνεια στην σύγχιση και την κακή πληροφόρηση που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Ο Μπιλ Κλίντον στην άσκημη εμπειρία της αμερικάνικης εμπλοκής στην Σομαλία. Όμως το Πεντάγωνο, οι μυστικές υπηρεσίες, οι διπλωμάτες, και ήξεραν και μπορούσαν. Απλώς μπλόκαραν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για να δώσουν χρόνο στον Καγκάμε να πάρει την εξουσία. Τότε βέβαια δεν ξέραμε τι να υποθέσουμε σχετικά με το γιατί οι αμερικάνοι ήθελαν να πάρει την εξουσία ο Καγκάμε. Μετά το μάθαμε. κι' ο Κλίντον μάλλον ποτέ. Οι αμερικάνοι πρόεδροι ξέρουν ελάχιστα και καταλαβαίνουν καθόλου. Η διαμόρφωση των στρατηγικών είναι πολύπλοκη υπόθεση, εμπλέκονται πολλές δυνάμεις, ο πρόεδρος είναι το σημείο που εφαρμόζονται και συνθέτουν την συνιστώσα, ο πρόεδρος νομίζει πως αποφασίζει. Εν τω μεταξύ, ο Μπάγιε είχε σώσει εκατό, διακόσιους, ίσως χίλιους ανθρώπους. Που είναι βεβαίως σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με το ένα εκατομμύριο νεκρούς που στοίχισε εκείνη η αδράνεια. Αλλά για κείνους τους εκατό, τους διακόσιους ή τους χίλιους, η συνάντηση με τον Μπάγιε ήταν κάτι παραπάνω από το χαίρω πολύ για την γνωριμία. Τσακώθηκαν ο Μαρκ με τον Μπάγιε μετά από αυτήν την συζήτηση. Παρέμειναν όμως φίλοι.
Παραδόξως, τον Μπάγιε Ντιάνε δεν τον σκότωσαν ούτε οι ιντεραχάμουε ούτε οι FAR. Στις 31 Μαΐου, καθώς επέστρεφε στο στρατηγείο της ειρηνευτικής δύναμης σταμάτησε για λίγο σ' ένα μπλόκο. Ετοιμαζόταν να περάσει, όταν ένα βλήμα από όλμο του FPR έσκασε πίσω από το αμάξι του. Ένα θραύσμα πέρασε από το τζάμι και τον πήρε στο κεφάλι.Το νέο κυκλοφόρησε αστραπιαία παντού. Στους συναδέλφους του, στους υπαλλήλους του ΟΗΕ, στους δημοσιογράφους, σ' όλους. Τον βρήκαν στο αυτοκίνητό του λουσμένο στα αίματα. Τα χάσανε. Το Κιγκάλι ήταν γεμάτο πτώματα, αλλά μ' αυτόν ήταν αλλοιώς, τον ξέρανε, πριν λίγο τους μίλαγε, μόλις τους είχε χαιρετήσει, ίσως τους είχε πει σε πόση ώρα θα επέστρεφε. Τώρα γύρευαν την επίσημη στολή του να τον ντύσουν, κι' έναν από κείνους τους ειδικούς σάκους με φερμουάρ που βάζουν τους νεκρούς, ήθελαν να κάνουν τα πράγματα σωστά, να δείξουν λίγο σεβασμό, αλλά σάκος δεν βρισκόταν σ' όλη την αποστολή, κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να γίνει, τελικώς τον τύλιξαν σ' έναν γαλάζιο μουσαμά της UNICEF, δεν χώραγε, τα πόδια του περίσσευαν, ο Μπάγιε ήταν μακρυπόδαρος, πολύ ψηλός.
Την άλλη μέρα τον χαιρέτησαν με αναφιλητά στο αεροδρόμιο.
Ο Κανένας
Διαβάστε το όλο:http://rwandanissi.blogspot.com/2010/03/7-31-1994.html
Εδώ θα βρείτε ένα βίντεο και τρείς συνεντεύξεις για τον Μπάγιε Ντιάνε, από το ντοκυμαντέρ
http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/ghosts/video/
Εδώ η οριστική υπογραφή της συνθήκης της Αρούσα αν δεν βαριέστε.
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2003:326:0037:0038:EL:PDF
Και λαογραφία....
Και οι φρικαλεότητες;
Σύμφωνα με τη Xαμιτική Υπόθεση, οι Τούτσι θεωρήθηκαν από τους πρώτους λευκούς που έφτασαν στη χώρα ως απόγονοι του Χαμ, του γιου του Νώε άρα λευκοί γεννητικά οι οποίοι απέκτησαν πιο σκούρο δέρμα λόγω του Νώε ο οποίος καταράστηκε τον γιο του τον Χαμ δίνοντας του μαύρο δέρμα. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν η πεποίθηση των λευκών εξερευνητών της Αφρικής ότι οι Αφρικανοί, λόγω του ότι ανήκαν σε διαφορετική και άρα κατώτερη φυλή ήταν ανίκανοι να αναπτύξουν πολιτισμό. Φτάνοντας στη Ρουάντα αντίκρισαν ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο βασίλειο και η πιο λογική εξήγηση που μπόρεσαν να δώσουν σε αυτό ήταν ότι ο λαός που τον είχε αναπτύξει δεν ήταν Αφρικανοί αλλά λευκοί!!! Κατακτώντας τη Ρουάντα διατήρησαν την ιεραρχία του προηγούμενου καθεστώτος πριμοδοτώντας τους Τούτσι ως ανώτερη φυλή και υποβιβάζοντας τους Χούτου οι οποίοι αν και πληθυσμιακά ήταν η πλειοψηφία, είχαν ελάχιστη συμμετοχή τόσο στη διοίκηση όσο και στον καταμερισμού του πλούτου.
Η μορφή που παίρνει η βία, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις εμφύλιας σύρραξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα του κάθε λαού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ρουάντα, όπου κατά την περίοδο της γενοκτονίας των Τούτσι από τους Χούτου το 1994, η βία πηρέ πολύ συγκριμένες μορφές η φύση των οποίων όμως γίνεται απόλυτα κατανοητή αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία, την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής.Τον ένα μήνα που διήρκησε η γενοκτονία, δολοφονηθήκαν περίπου ένα εκατομμύριο Τούτσι. Τα πτώματα βρίσκονταν πεταμένα στα ποτάμια η δίπλα στις οδικές αρτηρίες της χώρας με κομμένα τα γεννητικά όργανα η τα στήθη και διαλυμένα γεννητικά και πεπτικά συστήματα. Για ποιο λόγο όμως η βία πήρε τις συγκριμένες μορφές;
Στη Ρουάντα, οι Χούτου χρησιμοποίησαν βίαιες μεθόδους για να εξοντώσουν τους Τούτσι οι οποίες για κάποιον που δεν είχε σχέση με τη χώρα φαίνονταν απλά παρανοϊκές.
Η βία όμως είναι πάντα και συμβολική και γι’ αυτό οι μορφές που παίρνει διαφέρουν από τόπο σε τόπο.
Στην Ρουάντα σχετίζονταν άμεσα με την κίνηση ανθρώπων, ουσιών και υγρών καθώς και με κανάλια, αρτηρίες, ποτάμια, δρόμους και μονοπάτια, δηλαδή όλα τα μέσα μέσω των οποίων μετακινούνται οι άνθρωποι και ρέουν τα υγρά μέσα στο σώμα τους.
Η έννοια της ροής είναι κεντρική σε συμβολικό και τελετουργικό επίπεδο στη Ρουάντα. Το αίμα, το σπέρμα, το μητρικό γάλα και το αίμα της περιόδου μαζί με την ανεμπόδιστη ροη της τροφής από το στόμα στον πρωκτό συμβολίζουν την υγεία. Μια οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση χαρακτηρίζεται από την υπερβολική ροη η την έλλειψη της και αυτό μπορεί να είναι δείγμα ασθένειας, υπογονιμότητα η ακόμα και θάνατο. Στην παραδοσιακή ιατρική της περιοχής, στόχος ήταν η αποκατάσταση της φυσιολογικής ροής των σωματικών υγρών. Ταυτόχρονα το ίδιο το κράτος είχε συμβολικά τη μορφή ενός ανθρώπου με τα ποτάμια και τους δρόμους να παίζουν το ρόλο των φλεβών και των αρτηριών. Οι Χούτου, κόβοντας τα γεννητικά όργανα των ανδρών και τα στήθη των γυναικών ουσιαστικά κατέστρεφαν σε συμβολικό επίπεδο την ισορροπία και διατάρασσαν την ροη των υγρών στο σώμα. Το ίδιο συνέβαινε και στις περιπτώσεις όπου κατέστρεφαν το πεπτικό σύστημα των Τούτσι. Το ότι οι νεκροί πετιούνταν στα ποτάμια η παρατιόνταν στα πλαϊνά των δρόμων είχε και αυτό συμβολικό χαρακτήρα- τα ποτάμια και οι δρόμοι θα μετέφεραν τους Τούτσι οι οποίοι συμβόλιζαν το ξένο σώμα από τη Ρουάντα, θα απέλασαν τη χώρα από την αρρώστια και θα αποκαθίστατο η φυσιολογική ροη των υγρών. Η παρομοίωση της χώρας με ασθενή και των Τούτσι ως ξένου σώματος, ήταν κυρίαρχο στοιχείο της ρητορικής που εξώθησε στη γενοκτονία καθώς και αυτής που επικράτησε κατά τη διάρκεια της.Κείμενο από την Ανδρομάχη Παπαϊωάννου δημοσιευμένο το Σεπτέμβριο του 2010 στο
http://www.asante.gr/2009-08-13-07-34-55/25-2009-08-13-07-33-29/1184-rwanda-genocide.html
Η γενοκτονία στη Ρουάντα (1994)από έναν Έλληνα
http://www.youtube.com/watch?v=wRrfNYb5wmc
Και πριν στεγνώσει το μελάνι τρόπος του λέγειν,17 χρόνια μετά,ναι 17,μας έρχονται αυτές οι ειδήσεις:
Συνελήφθη η χήρα του προέδρου της Ρουάντα στη Γαλλία για την γενοκτονία του '94. Η χήρα του πρώην προέδρου Ζεβενάλ Χαμπιαριμάνα, η δολοφονία του οποίου προκάλεσε τη γενοκτονία στη Ρουάντα, συνελήφθη στη Γαλλία.Η Αγκάθα Χαμπιαριμάνα κατηγορείται από τη σημερινή κυβέρνηση της Ρουάντα για τη συμβολή της στο σχέδιο γενοκτονίας του 1994 και καταζητείται από τους εισαγγελείς εκεί. Η Χαμπιαριμάνα, η οποία ζει στη Γαλλία εδώ και αρκετά χρόνια, αρνείται τις κατηγορίες. Η σύλληψή της, ακολουθείται από μια επίσκεψη του Γάλλου Προέδρο Νικολά Σαρκοζί στη Ρουάντα, την περασμένη εβδομάδα, όταν παραδέχτηκε ότι η Γαλλία - και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα - είχε κάνει λάθη κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Ο Πρόεδρος Χαμπιαριμάνα πέθανε τον Απρίλιο του 1994 από χτύπημα πυραύλου πάνω από το αεροδρόμιο Κιγκάλι.
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/10372
Παρίσι: Συνελήφθη γιατρός από την Ρουάντα που συμμετείχε στη γενοκτονία του 1994 και καταζητείτο από την Ιντερπόλ από το 2006.
Οι αρχές της Ρουάντας, ισχυρίζονται ότι ο Δρ Rwamucyo διέπραξε εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, κατηγορίες που ο ίδιος αρνείται.http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/17656
Ο πρόεδρος της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, κατηγόρησε τότε τη Γαλλία ότι συνέβαλε στην προετοιμασία της γενοκτονίας.
Όπως δήλωνε στον ανταποκριτή του BBC στη Ρουάντα, Μαρκ Ντόιλ, οι Γάλλοι είχαν εκπαιδεύσει τους πολιτοφύλακες της φυλής Χούτου:«τούς έδειξαν πώς να σκοτώνουν» Ο πρόεδρος της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, υποστηρίζει ότι η Γαλλία έχει βαμμένα τα χέρια της στο αίμα.
Η Γαλλία, πάντως, αρνείτο κάθε ανάμιξη στις μαζικές αυτές σφαγές. Ο πρόεδρος της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, υποστηρίζει ότι η Γαλλία έχει βαμμένα τα χέρια της στο αίμα. Διαβάστε περισσσότερα:
http://www.bbc.co.uk/greek/worldnews/story/2004/04/040406_rwanda.shtml
Λίγα στοιχεία για τη χώρα.
Η Δημοκρατία της Ρουάντα, όπως είναι η επίσημη ονομασία της χώρας, βρίσκεται στην ανατολική κεντρική Αφρική και έχει πρωτεύουσα το Κιγκάλι. Στο επίκεντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας ήρθε λόγω των εθνοτικών συγκρούσεων που έγιναν το 1994 με πάνω από 500,000 θύματα. H συνολική της έκταση είναι 26.338 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός 10.473.282 κάτοικοι. Το 2009 έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών.
Κλίμα
Το κλίμα της Ρουάντα είναι τροπικό. Οι δύο περίοδοι βροχών επιτρέπουν δύο σοδειές τον χρόνο.
Οικονομία
Λόγω του εμφυλίου πολέμου οι οικονομία της χώρας έχει υποστεί καταστροφή.Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 20% των κατοίκων των πόλεων έχουν οικιακό ηλεκτρισμό.Το ΑΕΠ της χώρας είναι 10,6 δις $ (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 7,5% (εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.087 $ (εκτίμηση 2009).Στοιχεία από:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
Δικό μου σχόλιο: Δύο σοδειές τον χρόνο, ξέρετε τι σημαίνει;οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ευημερούν από τις εξαγωγές.
Τώρα,τα 2/3 του πληθυσμού της ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας. Η χώρα σήμερα προσπαθεί να αναστηλώσει την οικονομία της, με τον καφέ και το τσάι να συμπεριλαμβάνονται σε εκείνα τα προϊόντα που φέρνουν ξένο συνάλλαγμα στη χώρα.
Αν δεν θέλουμε μετανάστες τότε ας πάψουμε να καταστρέφουμε τις χώρες τους.Είναι απλό.
Φωτογραφίες από:
http://oursurprisingworld.com/surprising-rwanda/#more-1671
Στην αναζήτηση για φωτογραφικό υλικό απαραίτητο συνοδευτικό για ένα θέμα σαν την Αφρική,συναντηθήκαμε με το περιοδικό Ασάντε το οποίο είναι μηνιαίο, γραμμένο στην Ελληνική γλώσσα. Διανέμεται σε πολλά σημεία, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας.
Διαβάστε περισσότερα για την ομάδα:http://www.asante.gr/asante-magazine/asante.html
Τα πηγαινέλα και παρεδώσε του λοχαγού Μπάγιε Ντιάνε από την Σενεγάλη (Κιγκάλι, 7 Απριλίου - 31 Μαΐου 1994)
Ο λοχαγός Μπάγιε Ντιάνε υπηρετούσε στους στρατιωτικούς παρατηρητές, το σώμα των άοπλων αξιωματικών της ειρηνευτικής δύναμης που επιτηρούσε τις κινήσεις των δύο υπό συγχώνευση στρατών. Ήταν ευσεβής μουσουλμάνος, παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας από την Ντακάρ, κι' ο μόνος από τα αδέλφια του που σπούδασε στο πανεπιστήμιο. Ύστερα κατατάχτηκε στον σενεγαλέζικο στρατό. Ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά. Πρέπει να ήταν κάτι παραπάνω από τριάντα χρονών.Μόλις ο Μπάγιε έμαθε τον θάνατο της Αγκάτ Ουιλιγκιιμάνα, εξαφανίστηκε. Επικοινώνησε αργότερα με έναν συνάδελφο και συμπατριώτη του, και του είπε πως είχε βρει τα παιδιά της πρωθυπουργού, και πως θα προσπαθούσε να τα πάρει από την κρυψώνα τους, γιατί αν οι ιντεραχάμουε γύριζαν θα τα σκότωναν οπωσδήποτε. Εκείνος του είπε πως θα του έστελνε κάλυψη, αλλά αυτό ήταν ανέφικτο, αφού μετά την δολοφονία των βέλγων οι κυανόκρανοι δεν έβγαιναν πια από τους στρατώνες τους. Τότε, ο Μπάγιε έκρυψε τα παιδιά στο αυτοκίνητό του-ένα τετρακίνητο λευκό πικ απ, Νισσάν ή Τογιότα, με τα τεράστια αρχικά UN που βλέπουμε στις ειδήσεις- και περνώντας τα εικοσιέξι οδοφράγματα που ήταν στημένα στην διαδρομή, τα έφερε στο ξενοδοχείο του. Μερικές μέρες αργότερα τα έβαλε σ' ένα αεροπλάνο του ΟΗΕ που θα πέταγε για Ελβετία. Καθώς οι σφαγές γενικεύτηκαν στο Κιγκάλι κι' άρχισαν και οι μάχες των κυβερνητικών με το FPR, οι μοναχικές εξαφανίσεις του Μπάγιε άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές. Από τους ανθρώπους όμως που εμφανίζονταν φουρνιές-φουρνιές στην πίσω αυλή κι' ύστερα εξαφανίζονταν για να δώσουν τη θέση τους σε άλλους, οι ελάχιστοι πελάτες του ξενοδοχείου, όλοι μέλη διεθνών οργανισμών και δημοσιογράφοι που είχαν το τσαγανό να μείνουν στο Κιγκάλι εκείνο τον Απρίλιο, έβγαλαν το συμπέρασμα πως ο Μπάγιε Ντιάνε -κι' αυτό αντίθετα με τις διαταγές που απαγόρευαν στο προσωπικό της ειρηνευτικής δύναμης να ανακατεύονται στις ξένες δουλειές- φυγάδευε τούτσι, κι' ότι από τις περιοχές των κυβερνητικών τους περνούσε στην ζώνη ελέγχου του FPR. Κανένας δεν μπορούσε όμως να εξηγήσει πως κατάφερνε να κρύβει πέντε κι' έξι ανθρώπους κάθε φορά στο πικ απ του, να περνάει σώος από τις γραμμές των εμπολέμων και τα μπλόκα των ιντεραχάμουε, και να ξαναρχίζει το ταξίδι, δύο, τρεις ή και περισσότερες φορές την ίδια μέρα. Εγώ τον Μπάγιε Ντιάνε δεν τον γνώρισα ποτέ. Όταν έφτασα στην Ρουάντα είχε ήδη σκοτωθεί. Όσα μεταφέρω εδώ είναι αφηγήσεις άλλων. Φαίνεται πάντως πως ο Νταλαίρ δεν τον είχε διαλέξει τυχαία για το πόστο του συνδέσμου με την ηγεσία του κυβερνητικού στρατού, γιατί ο Μπάγιε είχε το εξαιρετικό χάρισμα να κάνει τον οιονδήποτε -βασιλέα ή στρατιώτη, πλούσιο ή πένητα- φίλο του μέσα σε πέντε λεπτά. Μιλούσε με τους πάντες, δημοσιογράφους, ανθρώπους των ανθρωπιστικών οργανώσεων, χαρτογιακάδες του ΟΗΕ, φαντάρους και αξιωματικούς του FPR, απλούς κυανόκρανους και ρουαντέζους πολιτικούς κάθε παράταξης. Και μιλούσε για τα πάντα: από τις μάχες που μαίνονταν στην πόλη μέχρι για το φαβορί στο Κόπα Άφρικα. Κατέγραφε τα πάντα σε μια μικρή βιντεοκάμερα, η οποία βρέθηκε μετά και παραδόθηκε στην γυναίκα του. Ήταν γενναιόδωρος και συγχρόνως πειραχτήρι, συνήθιζε να σε φυτιλιάζει για λίγο πριν σου προσφέρει την φιλία του. Επίσης ήταν ψηλός και μονίμως ευδιάθετος και ανέμελος, πράγμα παράδοξο σ' εκείνες τις συνθήκες.Προπάντων ευδιάθετος και ανέμελος. Άμα δείχνεις ανέμελος, περνάς παντού. Κατά κάποιο τρόπο οι σφαγείς των δρόμων ήταν πεπεισμένοι πως κάποιος υψηλά ιστάμενος του είχε επιτρέψει να κάνει ό,τι έκανε, αλλιώς δεν θα ήταν έτσι ανέμελος, οπότε αν του δημιουργούσαν προβλήματα, εκείνοι θα βρίσκανε τον μπελά τους κι' όχι ο Μπάγιε. Σ' αυτή την απατηλή εντύπωση συνέβαλε και το γεγονός ότι ο Μπάγιε Ντιάνε δεν ήταν κανάς τυχαίος χαμηλόβαθμος, είχε παρτίδες με την ηγεσία, συνδιαλεγόταν με στρατηγούς και ταξιάρχους και συνταγματάρχες των FAR, και με στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος και των ιντεραχάμουε. Επιπλέον ήταν σενεγαλέζος και οι σενεγαλέζοι ήταν με το μέρος τους γιατί μίλαγαν γαλλικά, ανήκαν στην μεγάλη οικογένεια της γαλλόφωνης Αφρικής. Κι' επιπλέον ο Μπάγιε δεν ήταν ψηλομύτης όπως οι άλλοι του ΟΗΕ, άσπροι και μαύροι. Ήταν -πως το λέμε- δικός τους άνθρωπος, των σφαγέων. Ο Μπάγιε έπρεπε να ήξερε πολύ καλά τον μηχανισμό αυτής της βουβής - και παράλογης επίσης- υποβολής και τον χειριζόταν άψογα. Άλλοτε μερικά τσιγάρα και τίποτε ψιλά έδιναν κάποιο επιπλέον κίνητρο στους εξαθλιωμένους ιντεραχάμουε. Και κανείς δεν έψαχνε το πίσω κάθισμα ή την καρότσα του πικ άπ, κάτω από καμιά κουβέρτα ή κανένα μουσαμά. Κάπως έτσι πρέπει να γινόταν η δουλειά, αν και ποτέ κανείς δεν έμαθε πως ακριβώς ο Μπάγιε κατάφερνε να κάνει τους ανθρώπους αόρατους. Όχι πως οι ταχυδακτυλουργίες του Μπάγιε ήταν χωρίς κινδύνους. Έπαιζε με κατά συρροήν δολοφόνους, κι' έπαιζε ανάμεσα σε δύο στρατούς που αντάλλασσαν αληθινά πυρά. Έπαιζε την ζωή του στο τάβλι, σε κάθε διαδρομή και σε κάθε οδόφραγμα, πόρτες και φεύγα, ετούτος ο Χουντίνι. Ίσως τα λογοπαίγνια να μην αρμόζουν σ' αυτή την αφήγηση, όμως ο ίδιος ο Μπάγιε Ντιάνε μετήρχετο των πλέον ευφάνταστων και αιφνιδιαστικών ευφυολόγημάτων προκειμένου να μεταμορφώσει τους παράφρονες εκείνους εγκληματίες σε Αγγέλους Κυρίου. Κάποια φορά τον σταμάτησαν οι παρακρατικοί σε ένα μπλόκο, κι' έτυχε να έχει στο αυτοκίνητό του τον Μαρκ Ντόιλ, δημοσιογράφο του BBC, τον οποίο ένας έξαλλος πολιτοφύλακας πέρασε για βέλγο και ήθελε να τον ξεκάνει. Ούρλιαζε ο δολοφόνος, είχε βάλει το κεφάλι του μέσα στο παράθυρο του αυτοκινήτου, και τον απειλούσε με μία απασφαλισμένη χειροβομβίδα αιγυπτιακής κατασκευής.
-Όχι, όχι, του είπε πρόσχαρα ο Μπάγιε, "εγώ είμαι ο βέλγος, ο βέλγος εδώ πέρα είμαι εγώ, να, κοίτα, μαύρος βέλγος!"Ο άλλος χαλάρωσε.
- Άμα θες να ξέρεις, του εξήγησε μετά ο Μπάγιε, "αυτός είναι του BBC, είναι εγγλέζος, καμία σχέση με βέλγο, δες την ταυτότητά του."Κι' ο άλλος, που πιθανότατα να μην ήξερε κι' ανάγνωση, τους άφησε να περάσουν.Ο Μπάγιε Ντιάνε ήταν δύσπιστος με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
-Γιατί λες συνέχεια πως οι ιντεραχάμουε σκοτώνουν τους τούτσι; ρώτησε κάποτε τον Ντόιλ.
-Γιατί τους σκοτώνουν, απάντησε ο Ντόιλ.
-Ναι, αλλά άμα το λες κάνεις την δουλειά μας δυσκολότερη, του είπε ο Μπάγιε. Κι' από μία πλευρά είχε δίκιο. Μέσα από εκατομμύρια οθόνες, η οικουμένη κοίταζε την φρίκη της τελευταίας Γενοκτονίας του εικοστού αιώνα από τον καναπέ της με εγρήγορση σαλίγκαρου. Καμία αντίδραση. Και στο Συμβούλιο Ασφαλείας, εκείνοι που ήθελαν -η Νιγηρία και η Τσεχοσλοβακία- δεν μπορούσαν. Κι' εκείνοι που μπορούσαν, δεν ήθελαν. Η Μαντλήν Ολμπράϊτ απέδωσε εκείνη την αδράνεια στην σύγχιση και την κακή πληροφόρηση που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Ο Μπιλ Κλίντον στην άσκημη εμπειρία της αμερικάνικης εμπλοκής στην Σομαλία. Όμως το Πεντάγωνο, οι μυστικές υπηρεσίες, οι διπλωμάτες, και ήξεραν και μπορούσαν. Απλώς μπλόκαραν τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για να δώσουν χρόνο στον Καγκάμε να πάρει την εξουσία. Τότε βέβαια δεν ξέραμε τι να υποθέσουμε σχετικά με το γιατί οι αμερικάνοι ήθελαν να πάρει την εξουσία ο Καγκάμε. Μετά το μάθαμε. κι' ο Κλίντον μάλλον ποτέ. Οι αμερικάνοι πρόεδροι ξέρουν ελάχιστα και καταλαβαίνουν καθόλου. Η διαμόρφωση των στρατηγικών είναι πολύπλοκη υπόθεση, εμπλέκονται πολλές δυνάμεις, ο πρόεδρος είναι το σημείο που εφαρμόζονται και συνθέτουν την συνιστώσα, ο πρόεδρος νομίζει πως αποφασίζει. Εν τω μεταξύ, ο Μπάγιε είχε σώσει εκατό, διακόσιους, ίσως χίλιους ανθρώπους. Που είναι βεβαίως σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με το ένα εκατομμύριο νεκρούς που στοίχισε εκείνη η αδράνεια. Αλλά για κείνους τους εκατό, τους διακόσιους ή τους χίλιους, η συνάντηση με τον Μπάγιε ήταν κάτι παραπάνω από το χαίρω πολύ για την γνωριμία. Τσακώθηκαν ο Μαρκ με τον Μπάγιε μετά από αυτήν την συζήτηση. Παρέμειναν όμως φίλοι.
Παραδόξως, τον Μπάγιε Ντιάνε δεν τον σκότωσαν ούτε οι ιντεραχάμουε ούτε οι FAR. Στις 31 Μαΐου, καθώς επέστρεφε στο στρατηγείο της ειρηνευτικής δύναμης σταμάτησε για λίγο σ' ένα μπλόκο. Ετοιμαζόταν να περάσει, όταν ένα βλήμα από όλμο του FPR έσκασε πίσω από το αμάξι του. Ένα θραύσμα πέρασε από το τζάμι και τον πήρε στο κεφάλι.Το νέο κυκλοφόρησε αστραπιαία παντού. Στους συναδέλφους του, στους υπαλλήλους του ΟΗΕ, στους δημοσιογράφους, σ' όλους. Τον βρήκαν στο αυτοκίνητό του λουσμένο στα αίματα. Τα χάσανε. Το Κιγκάλι ήταν γεμάτο πτώματα, αλλά μ' αυτόν ήταν αλλοιώς, τον ξέρανε, πριν λίγο τους μίλαγε, μόλις τους είχε χαιρετήσει, ίσως τους είχε πει σε πόση ώρα θα επέστρεφε. Τώρα γύρευαν την επίσημη στολή του να τον ντύσουν, κι' έναν από κείνους τους ειδικούς σάκους με φερμουάρ που βάζουν τους νεκρούς, ήθελαν να κάνουν τα πράγματα σωστά, να δείξουν λίγο σεβασμό, αλλά σάκος δεν βρισκόταν σ' όλη την αποστολή, κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς έπρεπε να γίνει, τελικώς τον τύλιξαν σ' έναν γαλάζιο μουσαμά της UNICEF, δεν χώραγε, τα πόδια του περίσσευαν, ο Μπάγιε ήταν μακρυπόδαρος, πολύ ψηλός.
Την άλλη μέρα τον χαιρέτησαν με αναφιλητά στο αεροδρόμιο.
Ο Κανένας
Διαβάστε το όλο:http://rwandanissi.blogspot.com/2010/03/7-31-1994.html
Εδώ θα βρείτε ένα βίντεο και τρείς συνεντεύξεις για τον Μπάγιε Ντιάνε, από το ντοκυμαντέρ
http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/ghosts/video/
Εδώ η οριστική υπογραφή της συνθήκης της Αρούσα αν δεν βαριέστε.
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2003:326:0037:0038:EL:PDF
 |
| Χαμόγελο |
Και οι φρικαλεότητες;
Σύμφωνα με τη Xαμιτική Υπόθεση, οι Τούτσι θεωρήθηκαν από τους πρώτους λευκούς που έφτασαν στη χώρα ως απόγονοι του Χαμ, του γιου του Νώε άρα λευκοί γεννητικά οι οποίοι απέκτησαν πιο σκούρο δέρμα λόγω του Νώε ο οποίος καταράστηκε τον γιο του τον Χαμ δίνοντας του μαύρο δέρμα. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν η πεποίθηση των λευκών εξερευνητών της Αφρικής ότι οι Αφρικανοί, λόγω του ότι ανήκαν σε διαφορετική και άρα κατώτερη φυλή ήταν ανίκανοι να αναπτύξουν πολιτισμό. Φτάνοντας στη Ρουάντα αντίκρισαν ένα εξαιρετικά ανεπτυγμένο βασίλειο και η πιο λογική εξήγηση που μπόρεσαν να δώσουν σε αυτό ήταν ότι ο λαός που τον είχε αναπτύξει δεν ήταν Αφρικανοί αλλά λευκοί!!! Κατακτώντας τη Ρουάντα διατήρησαν την ιεραρχία του προηγούμενου καθεστώτος πριμοδοτώντας τους Τούτσι ως ανώτερη φυλή και υποβιβάζοντας τους Χούτου οι οποίοι αν και πληθυσμιακά ήταν η πλειοψηφία, είχαν ελάχιστη συμμετοχή τόσο στη διοίκηση όσο και στον καταμερισμού του πλούτου.
Η μορφή που παίρνει η βία, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις εμφύλιας σύρραξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα του κάθε λαού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ρουάντα, όπου κατά την περίοδο της γενοκτονίας των Τούτσι από τους Χούτου το 1994, η βία πηρέ πολύ συγκριμένες μορφές η φύση των οποίων όμως γίνεται απόλυτα κατανοητή αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία, την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής.Τον ένα μήνα που διήρκησε η γενοκτονία, δολοφονηθήκαν περίπου ένα εκατομμύριο Τούτσι. Τα πτώματα βρίσκονταν πεταμένα στα ποτάμια η δίπλα στις οδικές αρτηρίες της χώρας με κομμένα τα γεννητικά όργανα η τα στήθη και διαλυμένα γεννητικά και πεπτικά συστήματα. Για ποιο λόγο όμως η βία πήρε τις συγκριμένες μορφές;
Στη Ρουάντα, οι Χούτου χρησιμοποίησαν βίαιες μεθόδους για να εξοντώσουν τους Τούτσι οι οποίες για κάποιον που δεν είχε σχέση με τη χώρα φαίνονταν απλά παρανοϊκές.
Η βία όμως είναι πάντα και συμβολική και γι’ αυτό οι μορφές που παίρνει διαφέρουν από τόπο σε τόπο.
Στην Ρουάντα σχετίζονταν άμεσα με την κίνηση ανθρώπων, ουσιών και υγρών καθώς και με κανάλια, αρτηρίες, ποτάμια, δρόμους και μονοπάτια, δηλαδή όλα τα μέσα μέσω των οποίων μετακινούνται οι άνθρωποι και ρέουν τα υγρά μέσα στο σώμα τους.
Η έννοια της ροής είναι κεντρική σε συμβολικό και τελετουργικό επίπεδο στη Ρουάντα. Το αίμα, το σπέρμα, το μητρικό γάλα και το αίμα της περιόδου μαζί με την ανεμπόδιστη ροη της τροφής από το στόμα στον πρωκτό συμβολίζουν την υγεία. Μια οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση χαρακτηρίζεται από την υπερβολική ροη η την έλλειψη της και αυτό μπορεί να είναι δείγμα ασθένειας, υπογονιμότητα η ακόμα και θάνατο. Στην παραδοσιακή ιατρική της περιοχής, στόχος ήταν η αποκατάσταση της φυσιολογικής ροής των σωματικών υγρών. Ταυτόχρονα το ίδιο το κράτος είχε συμβολικά τη μορφή ενός ανθρώπου με τα ποτάμια και τους δρόμους να παίζουν το ρόλο των φλεβών και των αρτηριών. Οι Χούτου, κόβοντας τα γεννητικά όργανα των ανδρών και τα στήθη των γυναικών ουσιαστικά κατέστρεφαν σε συμβολικό επίπεδο την ισορροπία και διατάρασσαν την ροη των υγρών στο σώμα. Το ίδιο συνέβαινε και στις περιπτώσεις όπου κατέστρεφαν το πεπτικό σύστημα των Τούτσι. Το ότι οι νεκροί πετιούνταν στα ποτάμια η παρατιόνταν στα πλαϊνά των δρόμων είχε και αυτό συμβολικό χαρακτήρα- τα ποτάμια και οι δρόμοι θα μετέφεραν τους Τούτσι οι οποίοι συμβόλιζαν το ξένο σώμα από τη Ρουάντα, θα απέλασαν τη χώρα από την αρρώστια και θα αποκαθίστατο η φυσιολογική ροη των υγρών. Η παρομοίωση της χώρας με ασθενή και των Τούτσι ως ξένου σώματος, ήταν κυρίαρχο στοιχείο της ρητορικής που εξώθησε στη γενοκτονία καθώς και αυτής που επικράτησε κατά τη διάρκεια της.Κείμενο από την Ανδρομάχη Παπαϊωάννου δημοσιευμένο το Σεπτέμβριο του 2010 στο
http://www.asante.gr/2009-08-13-07-34-55/25-2009-08-13-07-33-29/1184-rwanda-genocide.html
Η γενοκτονία στη Ρουάντα (1994)από έναν Έλληνα
http://www.youtube.com/watch?v=wRrfNYb5wmc
Και πριν στεγνώσει το μελάνι τρόπος του λέγειν,17 χρόνια μετά,ναι 17,μας έρχονται αυτές οι ειδήσεις:
Συνελήφθη η χήρα του προέδρου της Ρουάντα στη Γαλλία για την γενοκτονία του '94. Η χήρα του πρώην προέδρου Ζεβενάλ Χαμπιαριμάνα, η δολοφονία του οποίου προκάλεσε τη γενοκτονία στη Ρουάντα, συνελήφθη στη Γαλλία.Η Αγκάθα Χαμπιαριμάνα κατηγορείται από τη σημερινή κυβέρνηση της Ρουάντα για τη συμβολή της στο σχέδιο γενοκτονίας του 1994 και καταζητείται από τους εισαγγελείς εκεί. Η Χαμπιαριμάνα, η οποία ζει στη Γαλλία εδώ και αρκετά χρόνια, αρνείται τις κατηγορίες. Η σύλληψή της, ακολουθείται από μια επίσκεψη του Γάλλου Προέδρο Νικολά Σαρκοζί στη Ρουάντα, την περασμένη εβδομάδα, όταν παραδέχτηκε ότι η Γαλλία - και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα - είχε κάνει λάθη κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας. Ο Πρόεδρος Χαμπιαριμάνα πέθανε τον Απρίλιο του 1994 από χτύπημα πυραύλου πάνω από το αεροδρόμιο Κιγκάλι.
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/10372
Παρίσι: Συνελήφθη γιατρός από την Ρουάντα που συμμετείχε στη γενοκτονία του 1994 και καταζητείτο από την Ιντερπόλ από το 2006.
Οι αρχές της Ρουάντας, ισχυρίζονται ότι ο Δρ Rwamucyo διέπραξε εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, κατηγορίες που ο ίδιος αρνείται.http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/17656
Ο πρόεδρος της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, κατηγόρησε τότε τη Γαλλία ότι συνέβαλε στην προετοιμασία της γενοκτονίας.
Η Γαλλία, πάντως, αρνείτο κάθε ανάμιξη στις μαζικές αυτές σφαγές. Ο πρόεδρος της Ρουάντας, Πολ Καγκάμε, υποστηρίζει ότι η Γαλλία έχει βαμμένα τα χέρια της στο αίμα. Διαβάστε περισσσότερα:
http://www.bbc.co.uk/greek/worldnews/story/2004/04/040406_rwanda.shtml
Λίγα στοιχεία για τη χώρα.
Η Δημοκρατία της Ρουάντα, όπως είναι η επίσημη ονομασία της χώρας, βρίσκεται στην ανατολική κεντρική Αφρική και έχει πρωτεύουσα το Κιγκάλι. Στο επίκεντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας ήρθε λόγω των εθνοτικών συγκρούσεων που έγιναν το 1994 με πάνω από 500,000 θύματα. H συνολική της έκταση είναι 26.338 τετρ. χλμ. και ο πληθυσμός 10.473.282 κάτοικοι. Το 2009 έγινε μέλος της Κοινοπολιτείας των Εθνών.
Κλίμα
Το κλίμα της Ρουάντα είναι τροπικό. Οι δύο περίοδοι βροχών επιτρέπουν δύο σοδειές τον χρόνο.
Οικονομία
Λόγω του εμφυλίου πολέμου οι οικονομία της χώρας έχει υποστεί καταστροφή.Το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 20% των κατοίκων των πόλεων έχουν οικιακό ηλεκτρισμό.Το ΑΕΠ της χώρας είναι 10,6 δις $ (εκτίμηση 2009). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 7,5% (εκτίμηση 2009). Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι 1.087 $ (εκτίμηση 2009).Στοιχεία από:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1
Δικό μου σχόλιο: Δύο σοδειές τον χρόνο, ξέρετε τι σημαίνει;οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ευημερούν από τις εξαγωγές.
Τώρα,τα 2/3 του πληθυσμού της ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας. Η χώρα σήμερα προσπαθεί να αναστηλώσει την οικονομία της, με τον καφέ και το τσάι να συμπεριλαμβάνονται σε εκείνα τα προϊόντα που φέρνουν ξένο συνάλλαγμα στη χώρα.
 |
| Διαβάστε όσα λένε τα μάτια των παιδιών του δρόμου. |
Φωτογραφίες από:
http://oursurprisingworld.com/surprising-rwanda/#more-1671
Στην αναζήτηση για φωτογραφικό υλικό απαραίτητο συνοδευτικό για ένα θέμα σαν την Αφρική,συναντηθήκαμε με το περιοδικό Ασάντε το οποίο είναι μηνιαίο, γραμμένο στην Ελληνική γλώσσα. Διανέμεται σε πολλά σημεία, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας.
Διαβάστε περισσότερα για την ομάδα:http://www.asante.gr/asante-magazine/asante.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.