Σελίδες

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Η επανάσταση της ελπίδας.


ΠΙΣΤΗ
Όταν η ελπίδα χαθεί, η ζωή τελειώνει, πραγματικά ή δυνητικά. Η ελπίδα είναι ουσιαστικό στοιχείο της δομής της ζωής, της δυναμικής του πνεύματος του ανθρώπου. Συνδέεται στενά μ' ένα άλλο στοιχείο της δομής της ζωής: την πίστη. Η πίστη δεν είναι μια ασθενική μορφή πεποίθησης ή γνώσης. Δεν είναι μια πίστη σ' αυτό ή εκείνο. Πίστη είναι η πεποίθηση γι' αυτό που δεν έχει ακόμα αποδειχτεί, η γνώση της πραγματικής δυνατότητας, η επίγνωση της κυοφορίας. Η πίστη είναι λογική όταν αναφέρεται στη γνώση του πραγματικού που δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Βασίζεται στην ικανότητα της γνώσης και της κατανόησης, που εισχωρεί βαθιά μέσα από την επιφάνεια και φτάνει ως τον πυρήνα. Η πίστη, όπως κι η ελπίδα, δεν είναι πρόγνωση του μέλλοντος. Είναι η ενόραση του παρόντος σε κατάσταση κυοφορίας.
Η δήλωση ότι η πίστη είναι βεβαιότητα χρειάζεται διευκρίνιση. Είναι βεβαιότητα για την πραγματικότητα της δυνατότητας - αλλά δεν είναι βεβαιότητα με την έννοια της αναμφισβήτητης προγνωστικότητας. Το παιδί μπορεί να γεννηθεί πρόωρα νεκρό. Μπορεί να πεθάνει στη γέννα. Μπορεί να πεθάνει στις πρώτες δύο εβδομάδες της ζωής του. Αυτό είναι το παράδοξο της πίστης: είναι η βεβαιότητα του αβέβαιου. Είναι βεβαιότητα από την άποψη της ενόρασης και της κατανόησης του ανθρώπου. Δεν είναι βεβαιότητα από την άποψη του τελικού αποτελέσματος της πραγματικότητας. Δε χρειαζόμαστε πίστη γι' αυτό που είναι επιστημονικά προβλεπτό, ούτε μπορεί να υπάρχει πίστη σ' αυτό που είναι αδύνατο. Η πίστη βασίζεται στην εμπειρία της ζωής, στη μεταμόρφωση του εαυτού μας. Η πίστη πως οι άλλοι μπορούν να αλλάξουν είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας πως εγώ μπορώ να αλλάξω.
Υπάρχει μια σημαντική διάκριση ανάμεσα στην ορθολογική και την παράλογη πίστη. Η ορθολογική πίστη είναι αποτέλεσμα της εσωτερικής δραστηριότητα του ατόμου στον τομέα της σκέψης ή του συναισθήματος, ενώ η παράλογη πίστη είναι υποταγή σε κάτι δοσμένο, που το αποδεχόμαστε σαν αληθινό, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι. Το ουσιαστικό στοιχείο κάθε παράλογης πίστης είναι ο παθητικός της χαρακτήρας, είτε το αντικείμενό της είναι είδωλο, είτε είναι ηγέτης, είτε ιδεολογία. Ακόμα και ο επιστήμονας χρειάζεται να απελευθερωθεί από την παράλογη πίστη στις πατροπαράδοτες ιδέες για να έχει ορθολογική πίστη στη δύναμη της δημιουργικής σκέψης τους.
Όταν η ανακάλυψή του "αποδειχτεί", δε χρειάζεται πια πίστη, παρά μόνο στο επόμενο βήμα της ενατένισής του. Στη σφαίρα των ανθρώπινων σχέσεων, "έχω πίστη" σ' ένα άλλο πρόσωπο σημαίνει πως είμαι βέβαιος για τον πυρήνα του - δηλαδή για την αξιοπιστία και το αμετάβλητο των βασικών στάσεών του. Με την ίδια έννοια μπορούμε να έχουμε πίστη στον εαυτό μας - όχι στη σταθερότητα της γνώμης μας, αλλά στο βασικό προσανατολισμό μας στη ζωή, στο καλούπι της δομής του χαρακτήρα μας. Μια τέτοια πίστη διαμορφώνεται από την εμπειρία του εγώ, από την ικανότητά μας να λέμε "εγώ" εύλογα, με την αίσθηση της ταυτότητας.
Ελπίδα είναι η διάθεση που συνοδεύει την πίστη. Η πίστη δε θα μπορούσε να ευσταθήσει χωρίς τη διάθεση της ελπίδας. Η ελπίδα δεν μπορεί να έχει άλλη βάση εκτός από την πίστη.
TO ΣΘΕΝΟΣ
Υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο που συνδέεται με την ελπίδα και την πίστη στη δομή της ζωής: το θάρρος ή σθένος (ψυχική δύναμη), όπως το έλεγε ο Σπινόζα. Το σθένος είναι ίσως η λιγότερο διφορούμενη έκφραση, γιατί το θάρρος χρησιμοποιείται σήμερα για να δηλώσει περισσότερο το θάρρος για να πεθάνει κανείς παρά το θάρρος για να ζήσει. Το σθένος είναι η ικανότητα αντίστασης στον πειρασμό να διακινδυνέψει κανείς την ελπίδα και την πίστη - κι έτσι να τα καταστρέψει - μετατρέποντάς τα σε κούφια αισιοδοξία ή σε παράλογη πίστη. Το σθένος είναι η ικανότητα να πούμε "όχι" όταν όλος ο κόσμος θέλει ν' ακούσει "ναι".
Αλλά το σθένος δεν μπορεί να γίνει απόλυτα αντιληπτό, αν δεν αναφέρουμε μια άλλη άποψή του: την τόλμη. Το τολμηρό πρόσωπο δε φοβάται απειλές, ούτε κι αυτό το θάνατο. Συχνά όμως, η λέξη "τολμηρός" καλύπτει διάφορες, ολότελα διαφορετικές στάσεις. Αναφέρω μονάχα τις τρεις πιο σημαντικές: Πρώτο, ένα άτομο μπορεί να είναι τολμηρό επειδή δε νοιάζεται αν θα ζήσει ή όχι. Η ζωή δεν αξίζει και πολλά πράγματα γι' αυτό κι έτσι δείχνεται τολμηρό όταν βρεθεί μπροστά στον κίνδυνο να πεθάνει. Ενώ όμως δε φοβάται το θάνατο, μπορεί να φοβάται τη ζωή. Η τόλμη του βασίζεται στην έλλειψη αγάπης για τη ζωή. Συνήθως δεν είναι καθόλου τολμηρό όταν δε βρίσκεται σε κατάσταση που διακινδυνεύει τη ζωή του. Στην πραγματικότητα αναζητάει συχνά επικίνδυνες καταστάσεις για ν' αποφύγει το φόβο του για τη ζωή, για τον εαυτό του και για τους ανθρώπους.
Ένα δεύτερο είδος τόλμης είναι η τόλμη του ατόμου που ζει σε συμβιοτική υποταγή με ένα είδωλο, είτε αυτό είναι πρόσωπο, είτε θεσμός, είτε ιδέα. Οι εντολές του ειδώλου είναι ιερές. Είναι πολύ πιο υποχρεωτικές από τις εντολές επιβίωσης του σώματός του. Αν μπορούσε να παρακούσει ή να αμφισβητήσει αυτές τις εντολές του ειδώλου, θ' αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να χάσει την ταύτισή του με το είδωλο. Αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να βρεθεί ολοκληρωτικά απομονωμένο κι έτσι στα πρόθυρα της τρέλας. Επιθυμεί να πεθάνει επειδή φοβάται να εκθέσει τον εαυτό του σ' αυτό τον κίνδυνο.

Το τρίτο είδος τόλμης το βρίσκουμε στο ολόπλευρα αναπτυγμένο άτομο, που μένει στον ίδιο τον εαυτό του κι αγαπάει τη ζωή. Το άτομο που έχει ξεπεράσει την απληστία δεν προσκολλιέται σε κανένα είδωλο ή σε κανένα πράγμα κι έτσι δεν έχει τίποτα να χάσει: είναι πλούσιο επειδή είναι κενό, είναι ισχυρό επειδή δεν είναι σκλάβος των επιθυμιών του. Μπορεί να παραμερίσει τα είδωλα, τις παράλογες επιθυμίες και τις φαντασιώσεις, γιατί βρίσκεται σε πλήρη επαφή με την πραγματικότητα μέσα κι έξω από τον εαυτό του. 
Αν ένα τέτοιο άτομο έχει φτάσει στην πλήρη "διαφώτιση", είναι πέρα για πέρα τολμηρό. Αν έχει κινηθεί προς το σκοπό του χωρίς να έχει φτάσει, η τόλμη του δε θα είναι ολοκληρωμένη. Όποιος όμως προσπαθεί να φτάσει σε κατάσταση που να είναι ολοκληρωμένος ο εαυτός του, ξέρει πως κάθε φορά που κάνει ένα καινούργιο βήμα προς την τόλμη, ξυπνάει μέσα του μια αλάθητη αίσθηση δύναμης και χαράς. Νιώθει σα να έχει αρχίσει μια νέα φάση της ζωής. Μπορεί να νιώσει την αλήθεια των γραμμών του Γκαίτε: "Έβαλα το σπίτι μου στο τίποτα, να γιατί ολόκληρος ο κόσμος είναι δικός μου".
Η ελπίδα κι η πίστη, όντας ουσιαστικές ιδιότητες της ζωής, κινούνται από την ίδια τους τη φύση προς τη διεύθυνση του ξεπεράσματος του status quo, ατομικά και κοινωνικά. Μια από τις ιδιότητες κάθε ζωής είναι το ότι βρίσκεται σ' ένα αδιάκοπο προτσές αλλαγής και ποτέ δε μένει η ίδια σε μια δοσμένη στιγμή. Η ζωή που λιμνάζει τείνει προς το θάνατο. Αν η στασιμότητα είναι ολοκληρωτική, επέρχεται θάνατος. Το συμπέρασμα είναι ότι η ζωή στην κινητική ιδιότητά της τείνει να διασπάσει κι όχι να ξεπεράσει το status quo. 
Γινόμαστε πιο ισχυροί ή πιο αδύνατοι, πιο σοφοί ή πιο ανόητοι, πιο θαρραλέοι ή πιο δειλοί. Κάθε δευτερόλεπτο είναι μια στιγμή απόφασης για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Τρέφουμε την οκνηρία μας, την απληστία μας, ή τη μισούμε ή την αφήνουμε να πεθάνει της πείνας. Όσο πιο πολύ την τρέφουμε τόσο πιο ισχυρή γίνεται. Όσο λιγότερο την ταϊζουμε τόσο πιο αδύνατη γίνεται.

Ό,τι ισχύει για το άτομο ισχύει και για μια κοινωνία. Ποτέ δεν είναι στατική. Αν δεν αναπτύσσεται, παρακμάζει. Αν δεν ξεπερνάει το status quo για το καλύτερο, αλλάζει προς το χειρότερο. Συχνά εμείς, το άτομο ή οι άνθρωποι που αποτελούμε μια κοινωνία, έχουμε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να παραμείνουμε ακίνητοι και να μην αλλάξουμε τη δοσμένη κατάσταση προς τη μία ή την άλλη διεύθυνση. Πρόκειται για μια από τις πιο επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Από τη στιγμή που παραμένουμε ακίνητοι, αρχίζουμε να παρακμάζουμε.


Ισπανία-2011.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αυτή η έννοια ατομικής και κοινωνικής μεταμόρφωσης μας επιτρέπει και ακόμα μας υποχρεώνει να επαναπροσδιορίσουμε τη σημασία της ανάστασης, χωρίς να αναφερόμαστε καθόλου στις θεολογικές σημασίες της στον Χριστιανισμό. Ανάσταση με το νέο της νόημα - για την οποία το χριστιανικό νόημα μπορεί να είναι μια από τις πιθανές συμβολικές εκφράσεις της - δεν είναι η δημιουργία μιας άλλης πραγματικότητας πέρα από την πραγματικότητα αυτής της ζωής, αλλά η μεταμόρφωση αυτής της πραγματικότητας προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης ζωντάνιας. Ο άνθρωπος και η κοινωνία ανασταίνονται κάθε στιγμή στην πράξη της ελπίδας και της πίστης στο εδώ και στο παρόν. 
Κάθε πράξη αγάπης, επίγνωσης, συμπάθειας, είναι ανάσταση. Κάθε πράξη οκνηρίας, απληστίας, ιδιοτέλειας, είναι θάνατος. Κάθε στιγμή ύπαρξης μας φέρνει μπροστά στις εναλλακτικές λύσεις της ανάστασης ή του θανάτου. Κάθε στιγμή δίνουμε μια απάντηση. Αυτή η απάντηση βρίσκεται όχι σ' ό,τι λέμε ή σκεφτόμαστε, αλλά σ' αυτό που είμαστε, στο πώς ενεργούμε, προς τα πού κινούμαστε.
ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Αν η ελπίδα, η πίστη και το σθένος είναι σύνδρομα της ζώης, πώς συμβαίνει τόσοι πολλοί άνθρωποι να χάνουν την ελπίδα, την πίστη και το σθένος τους και να τους αρέσει η δουλεία κι η εξάρτηση; Αυτή ακριβώς η δυνατότητα της απώλειας αποτελεί το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξεκινάμε με την ελπίδα, την πίστη και το σθένος - είναι οι ασυνείδητες, "μη νοητικές" ιδιότητες του σπέρματος και του αβγού, της ένωσής τους, της ανάπτυξης του εμβρύου και της γέννησής του. Όταν όμως αρχίζει η ζωή, οι περιπέτειες του περιβάλλοντος και το τυχαίο αρχίζουν να προωθούν ή να φράζουν το δρόμο στη δυνητική ελπίδα.
Οι περισσότεροι από μας είχαμε την ελπίδα πως θα μας αγαπήσουν - όχι απλώς να μας περιποιηθούν και να μας ταΐσουν, αλλά να μας καταλάβουν, να μας φροντίσουν, να μας σεβαστούν. Οι περισσότεροι από μας ελπίζαμε πως θα μπορούσαμε να στηρίξουμε τις ελπίδες μας. Όταν είμαστε μικροί δε γνωρίζαμε ακόμα την ανθρώπινη επινόηση του ψεύδους - όχι μονάχα το ψέμα με τα λόγια, αλλά το ψέμα στη φωνή, το ψέμα στη ματιά, το ψέμα στις χειρονομίες, στην έκφραση του προσώπου. Πώς πρέπει να προετοιμαστεί το παιδί γι' αυτή την ειδικά ανθρώπινη εξυπνάδα - δηλαδή το ψέμα; Οι περισσότεροι από μας έχουμε αφυπνιστεί, μερικοί περισσότερο άλλοι λιγότερο ωμά, σχετικά με το γεγονός ότι οι άνθρωποι συχνά δεν εννοούν αυτό που λένε ή λένε ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που εννοούν. Και όχι μονάχα οι "άνθρωποι" γενικά, αλλά ακριβώς εκείνοι που τους εμπιστευόμαστε περισσότερο - οι γονείς μας, οι δάσκαλοί μας, οι ηγέτες μας.
Λίγοι άνθρωποι ξεφεύγουν από το πεπρωμένο να διαψευστούν σε τούτο ή το άλλο σημείο της ανάπτυξής τους οι ελπίδες τους - μερικές φορές μάλιστα να γκρεμιστούν ολοκληρωτικά. Μπορεί αυτό να είναι καλό. Αν ένας άνθρωπος δεν ένιωθε να διαψεύδονται οι ελπίδες του, πώς θα μπορούσε να γίνει η ελπίδα του γερή κι ακλόνητη; Πώς θα μπορούσε να αποφύγει τον κίνδυνο να γίνει ένας ονειροπόλος οπτιμιστής; Από το άλλο μέρος όμως η ελπίδα γκρεμίζεται μερικές φορές σε τόσο μεγάλο βαθμό, που μπορεί ένας άνθρωπος να μην την ανακτήσει ποτέ πια.
williamblake
Στην πραγματικότητα, οι απαντήσεις και οι αντιδράσεις στο γκρέμισμα της ελπίδας παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, κι αυτό εξαρτάται από πολλές περιστάσεις: ιστορικές, προσωπικές, ψυχολογικές και ιδιοσυστασιακές. Πολλοί άνθρωποι, προφανώς η πλειοψηφία, αντιδρούν στη διάψευση της ελπίδας τους προσαρμοζόμενοι στη μέση αισιοδοξία που ελπίζει πάντα στο καλύτερο χωρίς να μπαίνει στην ενόχληση να αναγνωρίσει ότι μπορεί να συμβεί όχι το καλό αλλά απεναντίας το κακό. Όσο σφυρίζουν οι άλλοι, αυτοί οι άνθρωποι σφυρίζουν μαζί τους κι αντί να αισθάνονται απελπισία, φαίνεται να συμμετέχουν σ' ένα είδος κονσέρτου ποπ. Περιορίζουν τις απαιτήσεις τους σ' αυτό που μπορούν να πάρουν κι ούτε ονειρεύονται αυτό που φαίνεται να είναι έξω από αυτό που μπορούν να φτάσουν. Είναι τέλεια προσαρμοσμένα μέλη του κοπαδιού και ποτέ δε νιώθουν απελπισία, επειδή κανένας άλλος δε φαίνεται να νιώθει απελπισμένος. Παρουσιάζουν την εικόνα ενός ιδιόμορφου είδους αποδεκτού οπτιμισμού, που τον βλέπουμε σε τόσα πολλά μέλη της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας - συνήθως ο οπτιμισμός είναι συνειδητός και η αποδοχή ασυνείδητη.
Ένα άλλο αποτέλεσμα του γκρεμίσματος της ελπίδας είναι η "σκλήρυνση της καρδιάς". Βλέπουμε πολλούς ανθρώπους - από τους ανήλικους εγκληματίες ως τους ξεροκέφαλους αλλά αποτελεσματικούς ενήλικους - που σε κάποιο σημείο της ζωής τους, μπορεί στα πέντε, μπορεί στα δώδεκα, μπορεί στα είκοσι χρόνια τους, δεν ανέχονται πια να πληγώνονται. Μερικοί απ' αυτούς αποφασίζουν, θαρρείς από κάποια ξαφνική ενόραση ή μεταστροφή, πως φτάνει πια. Πως κανένας δε θα μπορέσει πια να τους πληγώσει, αλλά πως θα είναι εκείνοι ικανοί να πληγώσουν άλλους. Μπορεί να παραπονιούνται για την κακοτυχία τους που δε βρίσκουν φίλους ή κάποιο που να τους αγαπάει, δε φταίει όμως η κακοτυχία τους αλλά η μοίρα τους. Έχοντας χάσει τη συμπάθεια και την εμπάθεια, δεν μπορούν να συγκινήσουν κανέναν - ούτε μπορούν κι αυτοί να συγκινηθούν.
 Ο "θρίαμβος" της ζωή τους δεν έχει ανάγκη από κανένα. Περηφανεύονται για το ότι δε συγκινούνται και για την ευχαρίστησή τους να μπορούν να πληγώνουν τους άλλους. Κατά πόσο αυτό γίνεται με εγκληματικό ή νόμιμο τρόπο εξαρτάται πολύ περισσότερο από κοινωνικούς παρά από ψυχολογικούς παράγοντες. Οι περισσότεροί τους παραμένουν ψυχροί και κατά συνέπεια δυστυχισμένοι ώσπου να τελειώσει η ζωή τους. Όχι πολύ σπάνια, συμβαίνει κάποιο θαύμα κι αρχίζει να λιώνει ο πάγος. Μπορεί απλούστατα να συνάντησαν κάποιο πρόσωπο που πιστεύουν στο ενδιαφέρον του, και τότε ανοίγουν νέες αισθηματικές διαστάσεις. Αν είναι τυχεροί, ξεπαγώνουν ολοκληρωτικά κι έρχονται τότε στη ζωή οι σπόροι της ελπίδας που φαινόταν πως είχαν καταστραφεί ολότελα.
Ένα άλλο πολύ πιο δραστικό αποτέλεσμα της γκρεμισμένης ελπίδας είναι η καταστροφικότητα και η βία. Ακριβώς για το λόγο ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν χωρίς ελπίδα, εκείνος που η ελπίδα του έχει ολοκληρωτικά καταστραφεί μισεί τη ζωή. Καθώς δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή, θέλει να την καταστρέψει, πράγμα που είναι κάτι λιγότερο από θαύμα - αλλά πολύ πιο εύκολο να γίνει. Θέλει να εκδικηθεί τον εαυτό του για τη μη βιωμένη ζωή του και το κάνει αυτό ρίχνοντας τον εαυτό του στην ολοκληρωτική καταστροφικότητα, έτσι που πολύ λίγη σημασία έχει αν καταστρέφει άλλους ή αν καταστρέφει τον εαυτό του.
Συνήθως η καταστροφική αντίδραση στη γκρεμισμένη ελπίδα είναι να βρεθεί κανείς ανάμεσα σε κείνους που, για κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους, αποκλείονται από τις ανέσεις της πλειοψηφίας και δεν έχουν κοινωνική ή οικονομική επιφάνεια. Δεν είναι πρωταρχικά η οικονομική απογοήτευση που οδηγεί στο μίσος και τη βία. Είναι η απελπιστική κατάσταση, οι πάντα διαψευσμένες υποσχέσεις που σπρώχνουν στη βία και την καταστροφικότητα. Πραγματικά, πολύ λίγη αμφιβολία υπάρχει ότι οι ομάδες που στερούνται και που τις κακομεταχειρίζονται τόσο πολύ ώστε δεν μπορούν ούτε απελπισμένες να είναι, γιατί δεν έχουν τον οραματισμό της ελπίδας, είναι λιγότερο βίαιες από κείνες που βλέπουν τη δυνατότητα της ελπίδας και ωστόσο αναγνωρίζουν ταυτόχρονα ότι οι περιστάσεις κάνουν αδύνατη την πραγματοποίηση των ελπίδων τους. 
Μιλώντας από ψυχολογική σκοπιά, η καταστροφικότητα είναι η εναλλακτική λύση στην ελπίδα, όπως η έλξη του θανάτου είναι η εναλλακτική λύση στην αγάπη για τη ζωή, και όπως η χαρά είναι η εναλλακτική λύση στη βαριεστημάρα.

Δε ζει μόνο το άτομο με την ελπίδα. Τα έθνη κι οι κοινωνικές τάξεις ζουν με την ελπίδα, την πίστη και το σθένος, κι αν χάσουν αυτό το δυναμικό εξαφανίζονται - είτε από έλλειψη ζωτικότητας είτε από την παράλογη καταστροφικότητα που αναπτύσσουν.
Θα πρέπει να σημειωθεί το γεγονός ότι η ανάπτυξη της ελπίδας ή της απελπισίας σ' ένα άτομο, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία ελπίδας ή απελπισίας στην κοινωνία ή την τάξη. Όσο κι αν γκρεμίστηκε η ελπίδα ενός ατόμου στην παιδική του ηλικία, στην περίπτωση που ζει σε μια περίοδο ελπίδας και πίστης, θα διεγερθεί κι η δικιά του ελπίδα. Από το άλλο μέρος, το πρόσωπο που η εμπειρία του το οδηγεί να ελπίζει, θα τείνει συχνά να βρίσκεται σε κατάθλιψη κι απελπισία όταν η κοινωνία ή η τάξη του χάσει το πνεύμα της ελπίδας.
Σήμερα, και συνεχώς σε μεγαλύτερο βαθμό από τις αρχές του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου, και ιδιαίτερα για την Αμερική μετά την ήττα της Αντιιμπεριαλιστικής Λίγκας στο τέλος του περασμένου αιώνα, η ελπίδα εξαφανίζεται με γοργό ρυθμό από το Δυτικό κόσμο. Όπως είπα πρωτύτερα, η απελπισία καλύπτεται σαν αισιοδοξία και σε μερικούς σαν επαναστατικός μηδενισμός. Ό,τι όμως κι αν σκέφτεται ένας άνθρωπος για τον εαυτό του, πολύ λίγη σημασία έχει σε σύγκριση μ' αυτό που είναι, μ' αυτό που αληθινά νιώθει, και οι πιο πολλοί από μας δεν ξέρουμε τι ακριβώς νιώθουμε.
Τα δείγματα της απελπισίας είναι όλα εδώ. Κοιτάξτε τη βαριεστημένη έκφραση του μέσου ατόμου, την έλλειψη επαφής ανάμεσα στους ανθρώπους - ακόμα κι όταν προσπαθούν απεγνωσμένα "ν'αποκτήσουν επαφή". Κοιτάξτε την ανικανότητα να φτιάξουμε σοβαρά ένα πρόγραμμα για να κατανικήσουμε την ολοένα αυξανόμενη δηλητηρίαση του νερού και της ατμόσφαιρας της πόλης, και τον προβλεπόμενο λιμό στις φτωχότερες χώρες, για να μη μιλήσουμε για την ανικανότητά μας ν' απαλλαγούμε από την καθημερινή απειλή για τη ζωή και τα σχέδια όλων μας - από τα θερμοπυρηνικά όπλα. Ό,τι κι αν πούμε ή αν σκεφτούμε για την ελπίδα, η ανικανότητά μας να ενεργήσουμε ή να προγραμματίσουμε για τη ζωή προδίδει την απελπισία μας.
Ξέρουμε πολύ λίγα σχετικά με τους λόγους αυτής της αυξανόμενης απελπισίας. Πριν το 1914 οι άνθρωποι σκέφτονταν ότι ο κόσμος ήταν ένα μέρος όπου επικρατούσε ασφάλεια, ότι οι πόλεμοι, με την πλήρη περιφρόνησή τους για την ανθρώπινη ζωή, ανήκαν στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, έγινε ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και κάθε κυβέρνηση είπε ψέματα ως προς τα κίνητρά της. Κηρύχτηκε κατόπιν ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, με την κωμωδία των προφάσεών του τόσο από τις Δυτικές δυνάμεις όσο και από τη Σοβιετική Ένωση. Ήρθε ο τρόμος του συστήματος του Στάλιν και του συστήματος του Χίτλερ, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος με την πλήρη περιφρόνησή του για τη ζωή των πολιτών. Και ο πόλεμος του Βιετνάμ, όπου χρόνια και χρόνια χρησιμοποιούσε η αμερικανική κυβέρνηση τη δύναμή της για να συντρίψει ένα μικρό λαό με πρόφαση "να τον σώσει". Και καμιά από τις μεγάλες δυνάμεις δεν έκανε το μοναδικό βήμα που θα έδινε ελπίδα σ' όλους: ν' απαλλαγεί από τα πυρηνικά όπλα της, έχοντας εμπιστοσύνη πως οι άλλες θα ήταν αρκετά υγιείς και θα την ακολουθούσαν.
Αλλά υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για την αυξανόμενη απελπισία: η διαμόρφωση της ολοκληρωτικά γραφειοκρατικοποιημένης βιομηχανικής κοινωνίας και η αδυναμία του ατόμου απέναντι στην οργάνωση, την οποία θα πραγματευτώ στο επόμενο κεφάλαιο.
Αν η Αμερική και ο Δυτικός κόσμος παραμείνουν στην κατάσταση της ασυνείδητης απελπισίας, της έλλειψης πίστης και σθένους, γίνεται προβλεπτό ότι δε θα μπορέσουν ν' αντισταθούν στον πειρασμό του μεγάλου μπαμ με πυρηνικά όπλα, που θα βάλει τέρμα σε όλα τα προβλήματά μας - υπερπληθυσμό, βαριεστημάρα, πείνα - αφού θα εξαφανίσει κάθε ζωή.
Η πρόοδος προς την κατεύθυνση ενός κοινωνικού και πολιτιστικού καθεστώτος, όπου ο άνθρωπος θα είναι ο καβαλάρης, εξαρτάται από την ικανότητά μας ν' αντιμετωπίσουμε την απελπισία μας. Πρώτ' απ' όλα, πρέπει να το δούμε αυτό. Και δεύτερο, πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο υπάρχει μια πραγματική δυνατότητα ν' αλλάξουμε την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωής μας, δίνοντάς της νέα διεύθυνση που θα την κάνει ικανή να ελπίζει και πάλι. Αν δεν υπάρχει μια τέτοια πραγματική δυνατότητα, τότε η ελπίδα είναι καθαρή ανοησία. Αν όμως υπάρχει πραγματική δυνατότητα, τότε μπορεί να υπάρχει ελπίδα, βασιζόμενη στην εξέταση των νέων εναλλακτικών λύσεων και επιλογών, καθώς και στην από κοινού δράση για την πραγματοποίηση αυτών των νέων εναλλακτικών λύσεων.
Μέρος Ι.
Ο Έριχ Φρομ, γεννήθηκε στην Φρανκφούρτη  το 1900 και πέθανε στην Ελβετία το 1980.
Πηγή: Αποσμάσματα από: Η επανάσταση της ελπίδας, Έριχ Φρομ.
Εκδόσεις Μπουκουμάνη
Εικόνες:
.1.http://anagogi.blogspot.com/
.2.http://www.bbc.co.uk/news/uk-scotland-highlands-islands-13003680
.3.http://xomeritis.blogspot.com/
.4.http://picasaweb.google.com/EdKashi/CurseoftheBlackGold?feat=flashslideshow#5234784324208889186
Γράψτε ένα σχόλιο.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει

με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι τούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει

http://www.youtube.com/watch?v=Wj9PIo4yKYE&feature=related
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν' η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία
και ο ουρανός που μας σκεπάζει
μια φυσαρμόνικα που κλαίει
κι εμείς ανυποψίαστοι κι ωραίοι
μέσα στο θαύμα που βουλιάζει
Λίγοι καλοί κι αυτοί μοιραίοι
παραιτημένοι κατά βάθος
ω με πόση ένταση και πάθος γίνονται
πρώτοι οι τελευταίοι
Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ακολουθώ τα βήματά σου
μέσα στην ερημιά του κόσμου
κι έρχομαι πλάι εκεί κοντά σου
Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης
Ιδιαίτερες στιγμές.Τρυφερότητα.(1).
Δήμος Μούτσης - Έχω έναν Θεό

http://www.youtube.com/watch?v=JRBI0yXqDxc&feature=related
Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον ταΐζω, και τον ποτίζω λέει να μ' ορμηνεύει
κι αυτός με τρώει και με πίνει και θεριεύει.
Τρώει και πίνει τη σοδειά μου ο Θεός και θριαμβεύει.
Αχ, έχω έναν Θεό μες στην κοιλιά μου
που τον οπλίζω και του ζητάω λέει να με στηρίζει
κι αυτός με πάει κι όσο πάει με βυθίζει
και σ' ένα εβραίικο παζάρι με πουλάει ο Θεός και μ' αφανίζει.
Ω αλλελούγια!
Στεφάνια και φανφάρες και σημαίες και μεγάλες στολές,
πώς να πεθάνουμε το μάθαμε καλά απ' των σχολειών τις αυλές
μα πώς να ζούμε ούτε κουβέντα, παραδομένοι έτσι άνευ όρων
στην βασιλεία των ουρανών και των εμπόρων.
Μα εγώ έχω και μια φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει και μ' αξιώνει και με ζεσταίνει
μέρα και νύχτα, μέρα νύχτα αναβοσβήνει ανασαίνει
και μου θυμίζει την φωνή μου τούτη η φλόγα εδώ και με τρελαίνει.
Αχ, είναι ετούτη η φλόγα μες στην κοιλιά μου
που με φωτίζει, μ' ελευθερώνει και με πηγαίνει,
ένας Θεός που ούτε μιλάει ούτε κρύβει αλλά σημαίνει
μια παντοδύναμη φωτιά που αναβοσβήνει με ρυθμό και μ' ανασταίνει.
Τρία θεολογικά τραγούδια του Δήμου Μούτση
http://www.youtube.com/watch?v=2pxoxL5Zr8Y
Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης
Ω κύριε πρόεδρε, προσέξτε γιατί
κινδυνεύετε να μείνετε εργένης
Μου το’ παν κάτι φίλοι, που ξέρουνε λέει-
πως σκέφτεσαι, τι λες και που πηγαίνεις
Θέλω να μ’ ακούσετε αν βρείτε καιρό
να σας πω μια ιστορία
μήπως και με καταλάβετε
Κύριε πρόεδρε που λέτε λοιπόν
κάποτε βρέθηκα σ’ ένα δίλημμα μεγάλο
ήρθε και σε μένα η σπουδαία στιγμή
που την απόφασή μου έπρεπε να πάρω
Αριστερά μου τοίχος, Δεξιά κενό
ξαφνικά μπροστά μου κήπος
ένας κήπος καταπράσινος
με γκαζόν, με γούστο και με ύφος
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια όλα αυτά
ή στη δική μου φαντασία
μα μ’ έκαναν να ζήσω μιαν ολόκληρη στιγμή
κι αυτό για μένα έχει μεγάλη σημασία
Γι αυτό κύριε πρόεδρε
μην κάνετε το λάθος
δεν είμαι δα και τόσο αφελής
άλλωστε ξέρω κατά βάθος, πως:
«Θάρθει κάποια μέρα
που όλα θα ναι σιωπηλά
όχι από φοβέρα
ούτε από σκλαβιά»
Και τα οράματα μας
μέσα μας βαθιά
θα παίρνουνε το δρόμο
προς τη λησμονιά
Τα άνθη του κήπου λίγα, κόκκινα
και λίγα μπλουζ ξεθωριασμένα
Τα άλλα όλα ήταν καταπράσινα
και τα άσπρα ακόμα πράσινα βαμμένα
Έτσι, με βρήκε το βασίλεμα
του ήλιου, ξαπλωμένο
κάτω στη βάση, στο γκαζόν
που ευτυχώς δεν ήτανε βαμμένο
Λες να ‘μαι σαν τους γέρους κι εγώ
που δραπετεύοντας από το θάνατό τους
πάνε και κρύβονται σ’ ένα όμοιο τάφο υγρό και σκοτεινό
που ανοίγουν με το χέρι το δικό τους
Μα ήταν αργά, πολύ αργά
κι’ αν είχα κάνει λάθος
τα λάθη είναι ανθρώπινα
άλλωστε ξέρω κατά βάθος, πως:
Θάρθει κάποια μέρα
που όλα...
Αλλά πεινούσα πολύ κι’ είπα να βγω να φάω
ύστερα σκέφτηκα τ’ άλλο:
θα με περάσουν έμπα έβγα γι’ αναθεωρητή
έχω το ελάττωμα και θέλω να το βγάλω
Κι’ εδώ κύριε πρόεδρε
το σκέφτηκα, λιγάκι
κι’ ευλαβικά σαν ασκητής
έφαγα χορταράκι
Δεν ξέρω αν’ είναι αλήθεια όλα αυτά
ή στη δική μου φαντασία
μα μ’ έκαναν να ζήσω μιαν ολόκληρη στιγμή
κι’ αυτό για μένα είναι που έχει σημασία
Κι’ εκεί που το σκεφτόμουνα
βλέπω μπροστά μου τύπο
ντυμένο καταπράσινα
σοβαρό, και μ’ ένα κάποιο ύφος
«Ε αγαπητέ μου» λέει, «πεινάς »
«Και για δε χτύπαγες τη πόρτα »
Έτσι ευγενικά μου μίλησε
σα να με ήξερε από πρώτα
Ύστερα με πλησίασε
και μού ‘πε απ’ έξω απ’ έξω
«Γιατί δεν πας στο πίσω μέρος του σπιτιού
πού ‘χει ίσκιο και το χόρτο είναι πιο φρέσκο.....»
Αλλά θα ‘ρθει κάποια μέρα
Που όλα...
Ο Ομπάμα επιδιώκει περισσότερες Γεωτρήσεις στην Αλάσκα, και στον Κόλπο του Μεξικού.2.
Congress_To_Vote_On_Declaration_Of_World_War_3_An_Endless_War_With_No_Borders_No_Clear_Enemies?ct=footer_activeposts(3).
Συρία: Εκατόμβη νεκρών
Μαζικές συλλήψεις διαφωνούντων στη Συρία.Η Διεθνής Αμνηστία έχει καταρτίσει έναν κατάλογο με τα ονόματα 93 ανθρώπων που συνελήφθησαν το Μάρτιο σε διάφορες πόλεις της Συρίας, άτομα ηλικίας μεταξύ 14 και 45 ετών στους οποίους περιλαμβάνονται σπουδαστές, φοιτητές, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, ενώ υπογραμμίζει ότι ο πραγματικός αριθμός των συλληφθέντων είναι πολύ μεγαλύτερος.
Ψήφισμα κατά της Συρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας
23 Μαΐου 2011
Η «φαμίλια» των Ασαντ
Ο Μπασάρ αλ Άσαντ (Bashar al-Assad, αραβικά بشار الأسد) είναι ο Πρόεδρος της Συρίας, γιος του πρώην Προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ. Γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1965. Είναι Πρόεδρος της Συρίας από το 2000, οπότε και διαδέχθηκε τον πατέρα του. Σπούδασε οφθαλμολογία στο Λονδίνο και αρχικά δεν σκόπευε να γίνει Πρόεδρος. Αντ' αυτού, για το αξίωμα προαλειφόταν ο έτερος γιος του Χαφέζ, Μπάσιλ αλ Άσαντ. Ο τελευταίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, τον Ιανουάριο του 1994 και έτσι διάδοχός του ορίστηκε ο Μπασάρ. Ο νεαρός Μπασάρ έκανε στρατιωτική εκπαίδευση και το 1999 έφθασε στο βαθμό του συνταγματάρχη.Πηγή:http://el.wikipedia.org/.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές που επικαλείται το Αλ Τζαζίρα, η Γερμανία και η Ισπανία μπλόκαραν την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του ίδιου του Ασαντ, όπως ζητεί μετ' επιτάσεως η Γαλλία. Μετά το εμπάργκο κατά της Δαμασκού, η Ε.Ε. έθεσε χθες σε ισχύ κυρώσεις κατά 13 υψηλόβαθμων στελεχών του Μπάαθ, με πάγωμα λογαριασμών και απαγόρευση εισόδου σε όλη την Ενωση. Βασικοί στόχοι είναι ο αδελφός του προέδρου, Μαχέρ αλ Ασαντ (πρόεδρος της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς και βασικός οργανωτής της καταστολής), ο ξάδελφός του Ραμί Μαχλούφ («βασιλιάς» της κινητής τηλεφωνίας, της ενέργειας και των κατασκευών), οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών κ.ά..(5).
Στο Λονδίνο φυγάδευσε την γυναίκα του ο πρόεδρος Μπασάρ Ασαντ, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Τέλεγκραφ», την ώρα που η ΕΕ επέβαλε σκληρές κυρώσεις στον στενό πυρήνα συγγενών-συνεργατών του και η Γαλλία πιέζει να επεκταθούν και στον ίδιο. Για "καλό και για κακό" ο Σύρος πρόεδρος έστειλε την 35χρονη σύζυγό του Ασμα στο Λονδίνο, όπου βρίσκονται και τα τρία παιδιά τους. Η 35χρονη Άσμα Άσαντ, η πρώτη κυρία της Συρίας παντρεύτηκε τον Μπασάρ Αλ Άσαντ το Δεκέμβριο του 2000. Προέρχεται από ευκατάστατη οικογένεια της Συρίας, αφού ο πατέρας της είναι γνωστός καρδιολόγος και η μητέρα της πρώην διπλωμάτης. Πήγε σχολείο στο Queen’s College στη βρετανική πρωτεύουσα και στη συνέχεια έλαβε το πτυχίο της στην πληροφορική από το Πανεπιστήμιο King’s College και δίπλωμα στη Γαλλική Φιλολογία. Εργάστηκε στη Deutsche Bank και στην J.P. Morgan. Από το 2000 διαμένει στη Συρία, αφού παντρεύτηκε τον πρόεδρο, τον οποίο γνώρισε στο Λονδίνο. Το ζεύγος Άσαντ έχει τρία παιδιά, τον Χάφεζ, την Ζέιν και τον Καρίμ.
11/5/ 2011.
ΜΙΛΗΣΕ, ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ
Διαψεύδοντας τις προσδοκίες ότι θα απευθυνθεί στον λαό ανακοινώνοντας την άρση του στρατιωτικού νόμου και την άμεση εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, ο Μπασάρ Αλ Aσαντ υποστήριξε ότι η χώρα του έχει γίνει στόχος «συνωμοσίας» με απώτερο σκοπό τη σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων.Φρόντισε, ωστόσο, να διαφοροποιηθεί από τους υπεύθυνους για τα αιματηρά επεισόδια λέγοντας ότι είχε δώσει σαφείς εντολές στις δυνάμεις ασφαλείας να μη βλάψουν κανέναν.Ταυτόχρονα, με απόλυτη συνέπεια στον ρόλο του «μεταρρυθμιστή», αναγνώρισε ότι ορισμένα από τα αιτήματα των διαδηλωτών είναι δίκαια και εύλογα και τάχθηκε υπέρ των αλλαγών που θα προωθήσει η νέα κυβέρνηση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=60232971
Αυστηρές κυρώσεις επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=277896
Η Χεζμπολάχ στηρίζει τον πρόεδρο Ασαντ
www.cretapress.gr/.../12570-Η%20Χεζμπολάχ%20στηρίζει%20τον%20πρόεδρο%20Ασαντ.
Στίχοι-Μουσική: Δήμος Μούτσης
Μέγας είσαι Κύριε
και θαυμαστά τα έργα Σου.
Μέγας είσαι Κύριε
εκεί πάνω που ζεις.
Μα εγώ μεταμορφώνομαι
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Στην ψυχή μου σε ψάχνω
στους πολέμους σε βρίσκω,
κι απ' τη σκέψη μου όλο χάνεσαι
σαν να θες να κρυφτείς!
Μπρος στα τανκς η μορφή Σου
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Μ' εξουσίες, με νόμους
με σημαίες και ύμνους,
όλοι εδώ καταντήσαμε
φτωχοί συγγενείς!
Οι σοφοί όλου του κόσμου
με σκουριασμένες πυξίδες,
μας ορίζουνε κάθε τόσο
το σημείο της νέας σφαγής!
Μπρος στα ίδια σου τα μάτια
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Η Παρουσία Σου λοιπόν,
θα με βρει ξαπλωμένο
πάνω σ' ένα κρεββάτι
να κοιτάζω το κενό.
Όλα τριγύρω:
''Δόξα εν υψίστοις''
μα εγώ σοφά παραιτημένος
κι Εσύ ερείπιο Κοσμικό.
Πολιτικές αντιδράσεις προκάλεσαν στην Ιταλία οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι για τα περί «δικτατορίας αριστερών δικαστών» στη χώρα του και για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε τον Αμερικανό πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμπα. 27/5
Υεμένη: γαντζωμένος στην εξουσία ο Αλι Σάλεχ
Ελευθεροτυπία: 26 Μαΐου 2011
Εικόνες:
.1.http://www.newstoday.gr/article/51826/poia-einai-e-kuria-pou-koitaei-te-koilia-tes
.2.Δημοσιεύθηκε από το Reuters στις  14 Μαΐου, 2011
.3.http://www.cafemom.com/group/2778/forums/read/14086563/
.4.http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=277896
.5.http://www.onair24.gr/news/category/2/content/6469
.6.http://http://www.blogger.com/www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12552:in-london-first-helped-his-wife-assad&catid=52:world&Itemid=79
Γράψτε ένα σχόλιο

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Αχ, Ευρώπη, εσύ μας μάρανες

Πρώτα-πρώτα να θυμηθούμε την κοινωνική αλληλεγγύη.

Και κατόπιν να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, όπως μας συμβουλεύει στις 7 Ιουλίου του 2010, ο πατέρας Σαραντάκος. Διαβάστε το κείμενο:(1)
Πάμε πρώτα στην αλληλεγγύη.
Τετάρτη, 25 Μαΐου 2011
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Διάβασα αλλού και προτείνω σχετικά κείμενα:
"ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ"
Τα μάθατε τα νέα; Επιτέλους ξυπνήσαμε αδέρφια! Αυτό ήταν! Η επανάσταση άρχισε! . Ώρα προσέλευσης 18.00. Ώρα λήξης 23.30. Μετά την εισαγωγή,ο Έκτωρ Ιανός συνεχίζει κάνοντας κριτική στην ειρηνική επανάσταση. Διαβάστε την πρώτη  συνέχεια http://tragikon.blogspot.com/2011/05/part-3.html.
Έχει και δεύτερη:
http://tragikon.blogspot.com/2011/01/part-2-free-hugs.html?zx=beac4b86cad7679f
Και αυτό,
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΘΛΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ....
http://vasiliskos2.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html
Και,
Κρίμα που οι βάρβαροι δεν ήρθαν. Θα περιμένουμε υπομονετικά:
Για το αποτέλεσμα της δράσης της ΣΠΙΘΑ στην Κεφαλονιά.
Και, σύντομα, θα μοιραστούν "οδηγίες προς τον άμαχο πληθυσμό".
στο:http://www.ithacanet.gr/
Και
Το ταξίδι στα κύθηρα

http://www.youtube.com/watch?v=0GaAIWe6f_8
Και,
Η εγκληματικότητα παγιώθηκε σαν καθεστώς και ότι μας μένει είναι μόνο να διαλέξουμε τρόπους προφύλαξης.
Τα οικονομικά νέα.1.
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε…
Απόψεις
Κάποιο πλάνο πουλάκι σφυρίζει εδώ και σχεδόν έναν χρόνο πως η μόνη λύση είναι να κάνουμε τη δική μας λαϊκή επανάσταση, να γίνουμε Αργεντινή ή Ισημερινός ή ακόμα και Αίγυπτος, Λιβύη ή Τυνησία. Το πουλάκι μιλάει ξεκάθαρα και φανατικά όταν έχει κοκκινόμαυρο ρούχο και πολύ πιο συγκαλυμμένα και μπερδεμένα όταν φορά κοστούμι και γραβάτα. Λέει, το πουλάκι πως πρέπει να αφήσουμε τα πραγματικά κοινωνικά κεκτημένα μιας τριακονταετίας, την ένταξη στο κλαμπ του ευρώ, τη συμμετοχή μας στην ομαλή οικονομία της Δύσης και το υλικό επίπεδο της ζωής μας και να επιτρέψουμε στα βαθιά ριζωμένα αυτοκαταστροφικά μας ένστικτα που επικράτησαν το 1897, το 1922 και το 1944 να ξαναβγούν στην επιφάνεια. 
Η Στάση Πληρωμών έχει γίνει η νέα Μεγάλη Ιδέα του έθνους…
Θα ήταν ευχής έργο να περιοριζόταν αυτή η τάση στα ανορθολογικά πολιτικά άκρα αριστερά και δεξιά αλλά, δυστυχώς, φορείς αυτών των αντιλήψεων βρίσκονται ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση, αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση, αν κρίνουμε από τον τακτικισμό κάποιων υπουργών και λοιπών πολιτικών που προτιμούν να διατηρήσουν τη μελλοντική τους πελατεία στην τριτοκοσμική επόμενη κατάσταση παρά να κάνουν ό,τι μπορούν για να την αποφύγει η χώρα. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι την πτώχευση πριμοδοτούν είτε ρητορικά, είτε – ακόμα χειρότερα – πρακτικά οι ίδιοι παράγοντες που επέτρεψαν την οικονομική υποβάθμιση της χώρας ευνοώντας «φιλεργατικά» την αποβιομηχάνιση των 80s και αποσαθρώνοντας «προστατευτικά» την παραγωγή στα 90s. Όλοι αυτοί που με τους «αγώνες» τους και τις πολιτικές τους μετέτρεψαν τους σκληρά εργαζόμενους Έλληνες σε αντιπαραγωγικούς είλωτες, βιάζονται να μας στείλουν στην «ηρωική» χρεοκωπία για να ξεπλύνουν τις μεταπολιτευτικές τους αμαρτίες. Αν είναι να χαθεί το παχυλό επίδομα, το βόλεμα, η επιδότηση ή οι ψήφοι, καλύτερα να πάμε όλοι στον πάτο! Έτσι δεν είναι κύριοι και κυρίες υπουργοί, βουλευτές, εργατοπατέρες, πρυτάνεις, καλλιτέχνες, καναλάρχες και απλοί συμπολίτες;
Αλλά, σόρι κιόλας! Θυμόμαστε ποιοι είστε και τι λέγατε τις εποχές της επανίδρυσης, του εκσυγχρονισμού και των λεφτών που υπήρχαν. Θυμόμαστε να υποστηρίζετε όλα μα όλα τα αιτήματα των εκλογικών σας πελατών και τα προνόμιά σας εις βάρος όλων των άλλων μελών της κοινωνίας, όλων αυτών που σήμερα χάνουν δουλειές, μέλλον, προσωπικές επενδύσεις και την αξιοπρέπειά τους για να μη στερηθείτε εσείς, τα κομματικά σας βλαστάρια κι οι στρατοί των βολεμένων σας συμμάχων την υπεραξία που κλέβετε από την κοινωνία! Κρύψατε καλά τις αδικίες που χτίζατε χρόνο με το χρόνο κάτω από το πέπλο του πληθωρισμού ...Έχει συνέχεια:
http://g700.blogspot.com/2011/05/blog-post_23.html
και,
Οι απατεωνιές και οι κουτσαβακισμοί της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μέχρι πρότινος, γνωρίζαμε:
"The ECB has complete discretion to decide what it should publish in the public interest, according to its defense to a lawsuit filed by Bloomberg News. Releasing the papers could damage the commercial interests of the ECB’s counterparties, hurt the region’s banks and markets, and undermine the economic policy of Greece and the EU" συνέχεια εδώ :http://lsm-new.blogspot.com/2011/05/blog-post_15.html
Για τη ΔΕΗ. Ποια ΔΕΗ;
http://eskarinasmith.blogspot.com/2011/05/blog-post_25.html
Συμβολή στην παράδοση.
40 Έλληνες, 41 γνώμες.
Τετάρτη, 25 Μαΐου 2011.
«Πείτε τα μόνοι σας»ήταν η θέση που πήρε το ΚΚΕ
-Όχι στους εκλεκτούς σας καλεσμένους- είπαν, μεταξύ άλλων, στους υπόλοιπους συναδέλφους τους οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι οποίοι αποφάσισαν τελικά να μη συμμετάσχουν στις επιτροπές της Βουλής, με το αιτιολογικό ότι οι «υψηλά ιστάμενοι» προσκεκλημένοι ήταν οι κύριοι του ΣΕΒ και των επιχειρηματικών ομίλων.
«Οι βουλευτές του Κ .Κ. δεν θα πάρουν μέρος στη συνεδρίαση της Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας με καλεσμένο τον κ. Στουρνάρα, γενικό διευθυντή του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών του ΣΕΒ, αλλά ούτε στη συνεδρίαση της Υποεπιτροπής της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων με καλεσμένο τον κ. Χαρδούβελη» σχολίασε καυστικά στην ανακοίνωσή της η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος.
«Σε μια στιγμή που κλιμακώνεται η κρίση και η επίθεση εναντίον των εργαζομένων γίνεται ολοένα και πιο σκληρή με νέα σαρωτικά μέτρα, τέτοιες συνεδριάσεις με καλεσμένους τους… εκλεκτούς του ΣΕΒ και των ομίλων, μόνο κατ’ επίφαση γίνεται με τον κανονισμό της Βουλής και αποτελούν πρόκληση» καταλήγουν στο δελτίο Τύπου οι κομμουνιστές.
Και κλάμα… ο Δασκαλόπουλος.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=317408&cid=7
Ο οποίος σαν γνήσιος αριστερός, όπως πήρε το αυτί μου, στην εν λόγω συνεδρίαση πριν, ή μετά,θα σας γελάσω, πρότεινε "την έξοδό μας από την ΕΟΚ". Μάλιστα. Πάνε και τα συνθήματα .
Μετά από τη μπουκιά, μας παίρνουν και τις ιδέες.
Τα οικονομικά νέα.2
Σε αναλυτική του συνέντευξη στο ιταλικό, εβδομαδιαίο περιοδικό "Λ' Εσπρέσσο", ο διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, Ντάνιελ Γκρος, αναφέρεται στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας, με κύρια πρόταση "να αγοράσει, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης όλα τα ελληνικά ομόλογα".
Πιο συγκεκριμένα, ο Γκρος εκτιμά ότι "η αναδιάρθρωση του χρέους μοιάζει, στη φάση αυτή, αναπόφευκτη, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα γίνει".
-Σύμφωνα με τον Γκρος "θα υπάρξει πρώτα η επιμήκυνση της λήξης των ομολόγων, αφήνοντας αμετάβλητη την ονομαστική τους αξία και τα επιτόκια. Κάτι τέτοιο, για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, παρουσιάζει το πλεονέκτημα ότι μπορούν να πουν: δεν συνέβη τίποτα, παγώσαμε, απλώς, το χρέος".
-"Είναι η οδός", εξηγεί ο γερμανός οικονομολόγος, "που ακολούθησε και η Ουρουγουάη, αλλά εκεί λειτούργησε, διότι το χρέος της χώρας, δεν ήταν μεγάλο".
-Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πολιτικών Μελετών, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι έχει συσσωρεύσει, κατά κύριο λόγο, εξωτερικό χρέος.
-Κατά συνέπεια, εξαρτάται από τον υπόλοιπο κόσμο για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί, ενώ οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξάνονται και, έτσι, το χρέος αυτό δεν μειώνεται".
-Σε ότι αφορά τις συνέπειες μιας τυχόν αναδιάρθρωσης, προσθέτει, δε, ότι "το μειονέκτημα, είναι ότι ακόμη και μόνο και με τη επιμήκυνση της λήξης των ομολόγων, σπάει ένα φράγμα: αυτό που ορίζει τα συμβόλαια είναι αδιαπραγμάτευτα και τα χρέη πρέπει να πληρώνονται στην ώρα τους".
Σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις του Γκρος, ο ίδιος προσθέτει ότι "αν η Ελλάδα προχωρήσει στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων, τα σπρεντ θα παραμείνουν σε υψηλότατα επίπεδα, οπότε η Αθήνα δεν θα έχει πρόσβαση στις αγορές και το μόνο νήμα που θα την συνδέει με τον υπόλοιπο κόσμο θα είναι εκείνο που περνά από την Φραγκφούρτη". Ο γερμανός οικονομολόγος, κάνει στη συνέχεια αναφορά στην πορεία πλεύσης που θεωρεί καταλληλότερη και προχωρεί σε συγκεκριμένη πρόταση: "από την στιγμή", τονίζει, "που τα ελληνικά ομόλογα κοστίζουν ελάχιστα, σχεδόν 50% λιγότερο, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης, θα μπορούσε να πει στην αγορά ότι αποφασίζει να αγοράσει όλα τα ελληνικά μποντς στη σημερινή τους τιμή και δίδει σε αντάλλαγμα τα δικά του, που διαθέτουν όλα τριπλό Α". Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζει ο Ντάνιελ Γκρος, το Ταμείο θα μπορούσε να έχει στην κυριότητά του όλο το ελληνικό χρέος και να πάει στην Αθήνα με μια πρόταση: σας μειώνω το χρέος, και εσείς μου πληρώνετε τους τόκους μόνο βάσει αυτής της ονομαστικής αξίας, που είναι η μισή".
-Κατά το διευθυντή του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής "η Ελλάδα, με τον τρόπο αυτό, θα μείωνε σχεδόν κατά το ήμισυ το χρέος της και η σχέση ελλείμματος/ΑΕΠ θα κατέβαινε κάτω από το 100%, πολύ πιο χαμηλά από το επίπεδο της Ιταλίας".
-Σε ό,τι αφορά την Ιταλία, ο Γκρος θεωρεί ότι "βρίσκεται σε μια υφέρπουσα κατάσταση. Οι αποταμιεύσεις μειώνονται και αυτό, μαζί με ένα υψηλότατο δημόσιο χρέος, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Σε δέκα χρόνια, θα έχει φτάσει στην κατάσταση της Πορτογαλίας".
-Σε σχέση, δε, με μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωσή, ο διευθυντής του "Center For European Policy Studies" πιστεύει ότι "μια από τις κύριες συνέπειες θα μπορούσε να είναι μια πιο ακόμη επιθετικότερη στάση των αγορών, αρχίζοντας από την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, με τη δημιουργία μιας δίνης που μπορεί να παρασύρει και την Ισπανία, η οποία αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα".
-Όσο για την Ελλάδα, ο Γκρος δηλώνει ότι "οι Έλληνες θα πρέπει να συνηθίσουν να μην καταναλώνουν: όταν δεν έχεις πόρους δεν μπορείς να καταναλώνεις". Στην ερώτηση του περιοδικού "Λ' Εσπρέσσο" αν "θα μπορούσαν να είναι αρκετά 500 δισεκατομμύρια του Ευρωπαϊκού Ταμείου;", ο γερμανός οικονομολόγος απαντά: "Αν πρόκειται μόνο για την Ελλάδα φτάνουν και περισσεύουν, αν προστεθεί και η Ισπανία, όχι".
Για μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας μας από το ευρώ, ο Ντάνιελ Γκρος δηλώνει ότι "ο πειρασμός, θα υπήρχε, μόνο στην περίπτωση μιας αναδιάρθρωσης που δεν τύχει καλών χειρισμών, που καθυστερήσει υπερβολικά και αν οι τράπεζες δεν αντιδράσουν. Σε μια τέτοια κατάσταση, δεν θα είχε νόημα- για την Ελλάδα- να πληρώσει το χρέος της σε ευρώ, καλύτερα να το κάνει σε νέες δραχμές, με την μισή αξία".
-Όσο για την Ευρώπη, τέλος, ο επικεφαλής του κέντρου πολιτικών μελετών, θεωρεί ότι μια αποχώρηση της χώρας μας από το ευρώ, "θα σήμαινε ολική κατάρρευση". Στις  06/05/2011
http://img.protothema.gr/0C8EBDDFC8803BF70AD99A8EC879A5A0.jpg
Βοήθεια,τι είπε τελικά; θέλω μετάφραση.
-
Πηγή :Δημοσιεύθηκε από sarant (1)http://sarantakos.wordpress.com/2010/07/07/antistasi/#more-2683http://g700.blogspot.com/2011/05/blog-post_23.html
Ο τίτλος είναι από το γνωστό τραγούδι του Τ.Πανούση. Τα σκίτσα του Στάθη και του ΑΝΤΙ.
Έχει κι άλλο.
Γκρίνια..
Το Blogger δεν είναι διαθέσιμο προς το παρόν...
Μετά την γνωστή σε όλους αιφνίδια διακοπή εργασιών του Blogger η όψη του blog μας άλλαξε. Η διακοπή συνοδεύτηκε με την εξαφάνιση της λίστας ιστολογίων  και κάποιο ανακάτεμα σε αναρτήσεις. Παράλληλα-και μη γνωρίζοντας ακόμη από που προήρθε η δυσλειτουργία -έκανε update το αντιικό, με αποτέλεσμα να προκαλέσει πλήθος αλλαγών.Έχασα προγράμματα, δεν μου επιτρέπει να μπω στο ίντερνετ με ασφάλεια, μια @@@ γενικά.Όπως καταλαβαίνετε χρειάζομαι την ευχή σας για καλή αποκατάσταση, χρόνο, και κάποιον ειδικό στα blogs.
-
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο ξένων ιστοσελίδων.
Γράψτε ένα σχόλιο.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Η Παρασκευή της σφαγής*

Ένα άγνωστο φιλμ - Πρόσφυγες του 1922, Σμύρνη, Αθήνα, Πειραιάς

http://www.youtube.com/watch?v=GSqsTQJzybA&feature=player_embedded
Ο απολογισμός
Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ΄ έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας. Διδώς Σωτηρίου(1).
Το ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει τα λόγια της Διδώς Σωτηρίου  είναι του George Magarian, ο οποίος γεννήθηκε το 1895 στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής της ΧΑΝΘ (YMCA), στο παράρτημα του Ικονίου. Αν και η ΧΑΝΘ δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία,  οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή  με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Το φιλμ για άγνωστους λόγους παρέμεινε επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του στη Νέα Υόρκη, και όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη του έως ότου το 2008 ο εγγονός του το βρήκε, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και το έδωσε στο κοινό. Το αρχικό video είχε αναρτηθεί από τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian σε αυτή τη διεύθυνση:http://vimeo.com/10069165
Σχόλιο κάτω από το βίντεο
ΤΙ ΣΧΕΣΕΙ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΣΦΑΞΕΙ... ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ «ΑΛΛΟΥ» ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ....ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΝ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΗ ; ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΣΟΥ ΦΙΑΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΩΣΕΙ 10,000 ΔΟΛΑΡΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ ;...
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ..ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ......
Για κοίτα καλύτερα...και βάλε το νου σου να δουλέψει..
Σχόλιο κάτω από το βίντεο
Οπως φέρθηκαν τότε οι ντόπιοι στους πρόσφυγες ετσι φέρονται και τώρα όλοι μαζί στους μετανάστες και στους νέους πρόσφυγες....αυτή η χώρα δεν τόχει....ο κόσμος της έχει ξεχάσει απο που ήρθε και που πάει.
Πρόσφυγας*: άνθρωπος που παίρνει την οδυνηρή απόφαση να εγκαταλείψει σπίτι, οικογένεια, πατρίδα, επειδή διώκεται πολιτικά,ή κινδυνεύει η ζωή του απο βασανιστήρια,ή εκτέλεση.
Λιβύη-2011
Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ΄ άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι (1)
Στο Ερζερούμ- έξοδος μεσ'το χειμώνα.

Η πορεία του θανάτου 
Ο απολογισμός.
Τρέμαν ακόμα απ΄ το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ΄ το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν. Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες. Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ΄ αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές....(1).
Ούτε ρούχο-Αρμένιοι
Κι είπαν: περαστικοί είμαστε, ας βολευτούμε όπως όπως , κι αύριο θα ματαγυρίσουμε στα μέρη μας. Κι αποζητούσαν, τούτη την ελπίδα, με την ίδια λαχτάρα σαν το ψωμί το νερό και τ΄ αλάτι. (1)
Κοκκινιά-προσφυγικά(3)
Γράφει η Δόμνα Σαμίου
Γεννήθηκα στην Καισαριανή το 1928. Η μητέρα μου ήρθε το ’22 μαζί με τους πρόσφυγες, ήρθε μόνη της εδώ με διάφορους πατριώτες και γνωστούς. Έφυγε από το χωριό, το Μπαϊντίρι, πήγε στη Σμύρνη, απ' ό,τι μου έλεγε, κρυβόντουσαν από το ένα σπίτι στο άλλο, μετά έπιασε φωτιά...O πατέρας μου έμεινε αιχμάλωτος στη Μικρά Ασία και γύρισε μετά από ένα χρόνο με την Ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην αρχή η μητέρα μου, όπως όλοι οι πρόσφυγες έμενε σε αποθήκες, σε σχολεία, μετά τους δώσανε αντίσκηνα στην Καισαριανή. Υπάρχει μια φωτογραφία στο Δήμο της Καισαριανής που υπάρχουν τα αντίσκηνα, που είναι η πρώτη φάση. Η μάνα μου δεν ήξερε αν ζούσε ή αν πέθανε. Ερχόμενος ο πατέρας μου από τη Μικρά Ασία, τους βγάλανε στον Πειραιά με το καράβι και άρχισε ο καημένος να ρωτάει πού υπάρχουνε Μπαϊντιριανές. Βρέθηκε μια Μπαϊντιριανιά, συχωριανή της μάνας μου, η οποία ήξερε πού μένει η μάνα μου, τον πήρε και τον οδήγησε και τον έφερε στην Καισαριανή. Φαντάζεσαι τη συγκίνηση και των δύο, ο πατέρας με τσουβάλια και με ψείρα κουκουνάρι .Συναντήθηκαν λοιπόν ο Γιάννης κι η Μαρία. Ο πατέρας μου στη Μικρά Ασία έραβε γαϊτάνια στα γιλέκα γύρω γύρω, αυτή ήταν η δουλειά του. Όταν ήρθε εδώ δεν είχε ο άνθρωπος δουλειά και τότε η μάνα μου του πήρε δυο καλάθια και στο ένα έβαλε λεμόνια και στο άλλο αυγά. Και κείνος ντρεπότανε να πάει να τα πουλήσει κι έκλαιγε φαίνεται, αλλά η μάνα μου δυναμική, του έλεγε «Τι θα γίνει εδώ πέρα, θα δουλεύω μόνο εγώ; Κοτζάμ άντρας εσύ, μπρος, να πας να τα πουλήσεις». Τι να ’κανε ο φουκαράς, πήρε τα καλάθια και γύριζε τις γειτονιές, τα πούλησε τη μια φορά, γύρισε ευχαριστημένος και πήρε άλλα, ξαναγύρισε. Στην αρχή έκανε αυτό, μετά έγινε οδοκαθαριστής στο Δήμο Αθηναίων, στην οδό Αιόλου σκούπιζε τα πεζοδρόμια.
Αλλά επειδή κάθε τόσο άλλαζε ο δήμαρχος -θυμάμαι τον Κοτζιά έλεγε κι ένα άλλο όνομα έλεγε- έπεφτε ο Κοτζιάς και ερχόταν ένας άλλος και κάθε που άλλαζε ο δήμαρχος σταματούσε κι αυτός να δουλεύει.
 Η Δόμνα Σαμίου- αποσπάσματα από αυτοβιογραφικά στοιχεία(2)
Δικό μου σχόλιο.
Να μου συγχωρεθεί ο κυνισμός, αλλά απευθυνόμενη στους Χριστιανούς νεοέλληνες και στις φαντασιακές τους αντιλήψεις-που έχουν ξεκινήσει προγκρόμ με λάθος στόχο-προτείνω στον καθένα απ'αυτούς, να προσπαθήσει ν' ανακαλύψει το πως ήρθε στην Αθήνα, την καταγωγή του, και τη διαδρομή του, και τον λόγο της μετανάστευσής του. 
Γιατί η εικόνα της Αθήνας στις αρχές του αιώνα μαρτυρά μια πολύ μικρή πόλη.
Συνέχεια από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.
Ψάχναν για τον αίτιο, αναθεμάτιζαν τον ουρανό, τη γης ,τον Κεμάλ το Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο, την Αντάντ, τον πόλεμο. Μα πριν απ΄ όλα τον ύπουλο τον Άγγλο,τον υπολογιστή, το διπλοπρόσωπο, το σφετεριστή που έκανε μπίζνες και αυτοκρατορική πολιτική με το αίμα και τη δυστυχία ενός λαού....(1)
Γυρεύαμε ξενοδοχείο στο λιμάνι για ν΄ ακουμπήσουμε και να περιμένουμε τους δικούς μας. Όπου όμως κι αν ρωτούσαμε, παίρναμε την ίδια στερεότυπη απόκριση:
-Απ΄ τη Σμύρνη έρχεστε; Δε δεχόμαστε πρόσφυγες.
-Μα θα σας πληρώσουμε καλά, άνθρωποι του Θεού, έλεγε η θεία Ερμιόνη.
Εκείνοι επέμεναν στην άρνησή τους:
-Φοβόμαστε τις επιτάξεις . Δε μάθατε λοιπόν πως στη Χίο, στη Μυτιλήνη, στη Σάμο έφτασε προσφυγολόι, κι επιτάξανε όλα τα σχολεία, τα ξενοδοχεία, τα πάντα..(1)
Η μνήμη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαπεράσει τον ιστορικό χρόνο και να μας φέρει την πληροφορία και το νόημα που λείπει. Να μας δείξει τι δεν καταλάβαμε σαν κοινωνία και πρέπει να επεξεργαστούμε πάλι.
 Βανδαλισμός καλυμμένος με κάθε μορφής ιδεολογήματα.
Αφορμές για μετανάστευση ιστορικά μας έδωσαν διάφορα γεγονότα, από την έκρηξη  ηφαιστείων,  κράχ  σε κάποιο χρηματιστήριο, το ξέσπασμα μιας επιδημίας όσο και ο πόλεμος μεταξύ των κρατών σε Ανατολή και Δύση. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος, και τα ιδεολογήματα. Να θυμηθούμε τα αυτονόητα:Οι πόλεμοι δεν είναι γραφτό να κερδηθούν από τα έθνη.
 Οι πόλεμοι είναι ένα εργαλείο κατασκευής κέρδους, για τις Διεθνείς Τράπεζες. Οι εμπόλεμες χώρες αναγκάζονται να δανειστούν χρήματα με πολύ υψηλά επιτόκια. Αυτό συμβαίνει εκατοντάδες χρόνια.
Αυτές τις πρακτικές ακολούθησαν όλες οι πολιτισμένες κυβερνήσεις: των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Αυστραλίας, της Γαλλίας,  Βρετανίας,  Γερμανίας, η Ισπανία,η Ιταλία,η Πορτογαλία κλπ, όλες υποδούλωσαν ξένα έθνη, και οικειοποιήθηκαν τους υλικούς τους πόρους, με αποτέλεσμα τη φτώχια και την αργή εξόντωση των ντόπιων κατοίκων. Κάθε σύγχρονο κράτος έχει μια Κεντρική Τράπεζα που χρησιμοποιεί τα επιτυχημένα μοντέλα κάποιας αρχαιότερης Τράπεζας σαν τρόπους δράσης.
Δεν έχει  σημασία σε ποια εθνικότητα ανήκεις- όταν ξεκινά ο μηχανισμός - και ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος  είναι να χρησιμοποιούνται οι λαοί ό ένας εναντίον του άλλου με διάφορες αφορμές.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο πόλεμος.
Όσο περισσότερος πόλεμος, τόσο μεγαλύτερα δάνεια.
Αυτό συμβαίνει με κάθε πόλεμο που είναι σε εξέλιξη σήμερα.
Πάρε μια προειδοποίηση: Μέρκελ: κινδυνεύει το ευρώ, άρα κινδυνεύει η Ευρώπη
19 Μαΐου 2010-SigmaLive.
"Μουσείο προσφυγιάς" δημιούργησαν στην Κωνσταντινούπολη οι Τούρκοι.Το μουσείο όπως λένε, δημιουργήθηκε για να στεγάσει τον “πόνο και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου”. Ο επισκέπτης μπορεί να δει φωτογραφίες, είδη καθημερινής χρήσης, εργόχειρα ,και άλλα είδη που άνηκαν σε Έλληνες και Τούρκους. Το 1923, ξεριζώθηκαν 1,5 εκατομμύριο Έλληνες από εδώ και 500.000 Τούρκοι από την Ελλάδα. Το μουσείο σε πρώτη φάση εστιάζει στις προσωπικές ιστορίες των Τούρκων προσφύγων, αλλά στόχος είναι να γίνει το ίδιο και για τους Έλληνες” λέει ο Διευθυντής του. «Θέλουμε και οι δύο πλευρές να έχουν κοινή θέαση και θέση στο μουσείο». Είναι ένα μουσείο πόνου αλλά και αφύπνισης και για τις δύο χώρες. Μας δείχνει πως ανατράπηκε η καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων το 1923. Η εκρίζωση των περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, που ήταν αποτέλεσμα της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών που συμφωνήθηκε από την Ελλάδα και την Τουρκία σχεδόν πριν από έναν αιώνα είναι μια θλιβερή ιστορία που ακόμη δεν έχει ειπωθεί, και οι περισσότεροι σήμερα την ξέρουν απλά σαν "Ανταλλαγή"
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
*Με αφορμή τα 60 χρόνια δράσης,της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε.να θυμηθούμε: Ο -περιβαλλοντικός πρόσφυγας- είναι όρος που εμφανίστηκε στη δεκαετία του ’70. Για εμάς τους ανθρώπους της Δύσης, αποτελεί ακόμη μια αφηρημένη έννοια, διότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα μεγέθη των αλλαγών που προκαλούνται απο τις κλιματικές αλλαγές. Όμως, σε αυτές που θεωρούμε σαν φτωχότερες χώρες, η αλλαγή του κλίματος καταστρέφει κάθε χρόνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, γεγονός που διαπιστώνει και καταγράφει από το 1990, η Διακυβερνητική Επιτροπή για τη Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ. Η πιο σοβαρή επίπτωση της αλλαγής του κλίματος είναι η ανθρώπινη μετανάστευση. O Οργανισμός δημιουργήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 1950 από τη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αρχικά για τρία χρόνια, και άρχισε να λειτουργεί, βοηθώντας τους Ευρωπαίους πρόσφυγες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, για τους οποίους δεν είχε βρεθεί ακόμα κάποια λύση. Ωστόσο, τις επόμενες δεκαετίες, καθώς αυξανόταν συνεχώς ο αριθμός των ξεριζωμένων παγκοσμίως, η λειτουργία της Υ.Α. παρατεινόταν, και εντέλει, τον Δεκέμβριο του 2003, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να άρει τον χρονικό περιορισμό στη λειτουργία της.
Από την ίδρυσή της έως σήμερα, η Υ.Α. έχει βοηθήσει πάνω από 50 εκατομμύρια ανθρώπους να ξαναρχίσουν τη ζωή τους, κι έχει τιμηθεί δύο φορές με το Νόμπελ Ειρήνης, το 1954 και το 1981. Σήμερα, υπάρχουν 43 εκατομμύρια ξεριζωμένοι σε όλο τον κόσμο (15,2 εκατ. πρόσφυγες, 27,1 εκατ. εσωτερικά εκτοπισμένοι, 983.000 αιτούντες άσυλο)
Για περισσότερες πληροφορίες  πληκτρολογήστε: www.unhcr.org/60th/
Πακιστάν*-2010-φυγή απο τον αέρα
Και που θα πάνε όλοι αυτοί; 21 Απριλίου 2011.
Η Λιβερία έχει δεχτεί περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από τη γειτονική Ακτή Ελεφαντοστού τον τελευταίο μήνα όταν και ξεκίνησε η αντεπίθεση των δυνάμεων του Alassane Ouattara που οδήγησε στην κατάληψη της οικονομικής πρωτεύουσας, Αμπιτζάν, και στην πτώση του πρώην προέδρου, Laurent Gbagbo.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&cid=5&aid=297117
 ΣΥΡΙΑ 49 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
enet.gr. Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Φονικός ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε μεγάλο μέρος πόλης στο Μισσούρι
Μεγάλο μέρος της πόλης Joplin 50.000 κατοίκων στα νοτιοανατολικά του Μισούρι κατέστρεψε χθες ανεμοστρόβιλος βυθίζοντας στο σκοτάδι την πόλη και προκαλώντας τον θάνατο τουλάχιστον 89 ατόμων. Οι ομάδες διάσωσης να αναζητούν τραυματίες και νεκρούς στα χαλάσματα. Οι ζημιές εκτείνονται σε μίλια και υπάρχουν αρκετοί αγνοούμενοι. Άλλους τόσους νεκρούς είχε προκαλέσει τον περασμένο μήνα ανεμοστρόβιλος που έπληξε την πόλη Τασκαλούζα της Αλαμπάμα.
«Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία»
Φωνάζοντας «Χάσου G8» και «Πρώτα οι άνθρωποι, μετά η απληστία», χιλιάδες ακτιβιστές διαδήλωσαν στη Χάβρη της βόρειας Γαλλίας, το Σάββατο, καταγγέλλοντας τη σύνοδο G8 που θα διεξαχθεί στις 26 και 27 Μαΐου στην πόλη Ντοβίλ, της βορειοδυτικής Γαλλίας.
Ηλεκτρονική Έκδοση enet.gr, 13:36 Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Καταυλισμοί προσφύγων(4)
Βρίσκεται στα περίχωρα της μικρής πόλης Dadaab στην Κένυα και φιλοξενεί περίπου 320 χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως από τη Σομαλία. Αν και δημιουργήθηκε ως μία προσωρινή λύση για τους πρόσφυγες της Σομαλίας, μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, έχουν περάσει από τότε 20 χρόνια.
Λιβύη-2011
Με πυροβολισμούς στον αέρα Τυνήσιοι στρατιώτες προσπάθησαν να αναχαιτίσουν το κύμα των Αιγύπτιων εργατών που προσπαθούν να φύγουν από τη Λιβύη, καθώς κλιμακώνεται η κρίση των προσφύγων που δημιουργήθηκε με την επανάσταση κατά του Μουαμάρ Καντάφι.
Ο Αϊμάν Γαράιμπεχ, ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στο Ρας Τζεντίρ. “Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί”, πρόσθεσε. Τις τελευταίες δύο ημέρες περνούν τα σύνορα με την Τυνησία περίπου 15.000 ημερησίως.
"Οι Νεκροί περιμένουν" σελ. 133.(1) αποσπάσματα από το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου.(1)
http://3lyk-giann.pel.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20%3Aprosfyges&catid=3%3Aekdilwseiscat&Itemid=38&lang
(2)http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.domna-talks&id=229

*Παρασκευή της σφαγής
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από τη σημερινή Ελευθεροτυπία.

Εικόνες
http://www.imerisia.gr/summary.asp?catid=13816
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1940
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/03/01/world/58157/
(3)http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=114&t=6271
(4)http://www.princeolivernews.com/2011/04/22/world/121063/
(3)Αρχείο 7ου Δημοτικού Σχολείου Νικαίας.
*Πρακτορείο Reuters.
Γράψτε ένα σχόλιο.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Γενοκτονίες και Σύνορα

Η 92η επέτειος μνήμης της τραγωδίας που βίωσε ο Ποντιακός Ελληνισμός, βρίσκει την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο σε μια κρίσιμη καμπή, αντιμέτωπους με παλιά διλλήματα και λάθη. Το ζήτημα της Δικαίωσης και της αναγνώρισης του άδικου θανάτου χιλιάδων ψυχών,της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, παραμένει ακόμη ανοιχτό και επίκαιρο.
Συγκεκριμένα: Η 19 Μαΐου είναι η ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου, για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.
Η φωτογραφία απο το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών
Η αρχή του τέλους για τη συνεχή και αδιάλειπτη, Ελληνική παρουσία στον Πόντο, ξεκίνησε... Η αφετηρία αυτού του κομματιού του Ελληνισμού, που αρχίζει  στους μυθικούς χρόνους, καταλήγει  εδώ: "Μάιος, μήνας θλίψης και μνήμης για τους Έλληνες"... Εθνοκάθαρση, αποχριστιανισμός. Μέσα σε λίγα χρόνια, όλοι οι Έλληνες του Πόντου, λεηλατούνται ή σφαγιάζονται, ενώ άλλοι εκτοπίζονται στα βάθη της Ασίας.... σκορπούν, ή συνωστίζονται...
Μετά τη γενοκτονία.

Το θέμα, έκλεισε.Το έκλεισαν οριστικά με τις διμερείς συμφωνίες που σύναψαν ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ, και επίσημα με τη συνθήκη της Λωζάννης,και την ανταλλαγή των πληθυσμών(1).

Σήμερα στη μνήμη των προγόνων μας, κάνουμε τις ακόλουθες επισημάνσεις:
Τα βίαια εγκλήματα καταστρέφουν τις ζωές όσων αγγίζουν και σημαδεύουν τις ψυχές όλων.Και των θυμάτων και των θυτών, και των απογόνων τους. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να βρούμε παρηγοριά μόνο στην τιμωρία, γνωρίζοντας ότι έτσι δημιουργούνται ατελείωτοι κύκλοι με αντίποινα.

Σύμφωνα με τον Π. Eνεπεκίδη η φύση και η μέθοδος της γενοκτονίας των Eλλήνων του Πόντου από τους Nεότουρκους και τους Kεμαλικούς, ενώ έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γενοκτονία των Eβραίων, έχει και πολλές διαφορές. Δεν έχει καμιά ιδεολογική ή κοσμοθεωρητική ή ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί γενετικής και αρίας φυλής. Είναι βουβή, πονηρή, δεν έχει θεωρητικά αλλά πρακτικά, πλιατσικολογικά κίνητρα.
"Oι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων- οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στον στρατό - δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Ausschwitz , όχι! ήταν όμως ένα Ausschwitz εν ροή, οι άνθρωποι πέθαναν καθ’ οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου, όχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου".
1943. Εκτοπισμός των Εβραίων από την Καβάλα.
Aυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο. "Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Ausschwitz γιατί για τους περισσοτέρους δεν υπήρχε τέρμα. Tο ταξίδι προς τον θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού" .
Η Ποντιακή γενοκτονία ήταν ένα μόνο μέρος του όλου απάνθρωπου σχεδίου. Στα πλαίσια του προσχεδιασμένου εγκλήματος περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και χρονικά είναι παράλληλες, και:
- Η Γενοκτονία των Αρμενίων
- Η Γενοκτονία των Ασσυρίων/Χαλδαίων
- Η σφαγή και εκδίωξη των υπόλοιπων Ελλήνων της Ιωνίας και της λοιπής Μικράς Ασίας.
-Η πρακτική της σφαγής ολόκληρων ομάδων ή φυλών είναι τόσο παλιά όσο η ανθρωπότητα. Σχετικά εδάφια βρίσκουμε και στη Βίβλο.
Αλλά μερικοί μελετητές λένε ότι ο 20ος, ήταν ο πιο φονικός όλων των αιώνων.
Και σήμερα;
Οι αυταπάτες του Ευρωπαϊσμού, μας καθιστούν απαθείς θεατές παρόμοιων πρακτικών και ανοιχτών τραυμάτων που αντί να κλείνουν, κάποιοι φροντίζουν να πολλαπλασιάζονται.
-H τουρκική γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ποντίων, επέτρεψε την ύπαρξη της γενοκτονίας των Ουκρανών και της γενοκτονίας των Εβραίων, λόγω της ασυλίας του ενόχου. Και συνεχίζει σαν ατιμώρητη πρακτική και σε άλλα σημεία του κόσμου.
Έγκλημα δίχως τιμωρία
Όταν κοιτάζουμε τρεις γενοκτονίες, ποιος βλέπει τη στρατηγική;
Κι όμως ακόμα κι αν οι γενοκτονίες πέρασαν, ακόμα κι αν τα θύματα πέθαναν, ακόμα κι αν όλα αυτά παραμένουν στο παρελθόν, η στρατηγική υπάρχει κι έγινε μοντέλο προς μίμηση, ο ένοχος υπάρχει και ζει ελεύθερος.
Η στρατηγική κι ο ένοχος έχουν ακόμα μέλλον, όπως το απέδειξαν και οι επόμενες γενοκτονίες. Έτσι, όταν παλεύουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αναγνώριση των γενοκτονιών, είμαστε αναχρονιστικοί. Όταν καταγράφουμε και καταδικάζουμε τον ένοχο, είμαστε γραφικοί. Κανείς από εμάς δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα. Διότι ανήκουμε στο χρόνο και γράφουμε την ιστορία, ακόμα κι αν δεν υπάρχει δίκη. Όταν οι πολιτικοί μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι απλώς για να μας εξηγήσουν ότι καταπατούνται. Στην πραγματικότητα, κάνουν το παν, για να αποφύγουν κάθε αναφορά στην ανθρωπότητα. Διότι αυτές οι γενοκτονίες είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κι όχι μόνο κατά των ανθρώπων. Μόνο το 1948 ανακαλύψαμε την έννοια της γενοκτονίας, μέσω του έργου του Raphaël Lemkin. Τώρα το 2008, ήρθε η ώρα να εισαγάγουμε τα δικαιώματα της ανθρωπότητας, ως σημείο αναφοράς για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων δίχως τιμωρία.Ν. Λυγερός Έχει συνέχεια.
Τρομακτικοί αριθμοί
Ζωές-αριθμοί
(Genocides and Democides)
Οι δημοκτονίες (όρος που περιλαμβάνει τις γενοκτονίες, καθώς και τις πολιτικές και τις μαζικές δολοφονίες αλλά όχι τους νεκρούς λόγω πολέμου) του 20ου αιώνα (από το Death by Government-2-)
Μεγαδολοφονίες
ΕΣΣΔ (1917-87) 61.911.000
Κίνα (1949-87) (κομμουνιστική) 35.236.000
Γερμανία (1933-45) 20.946.000
Κίνα (1928-49) 10.075.000
Ιαπωνία (1936-45) 5.964.000
Κίνα (1923-49) (εθνικιστική) 3.466.000
Καμπότζη (1975-79) 2.035.000
Τουρκία (1909-18) 1.883.000
Βιετνάμ (1945-87) 1.678.000
Πολωνία (1945-48) 1.585.000
Πακιστάν (1958-87) 1.503.000
Γιουγκοσλαβία (Τίτο) (1944-87) 1.072.000
Αμφισβητούμενες
Βόρεια Κορέα (1948-87) 1.663.000
Μεξικό (1900-20) 1.417.000
Ρωσία (1900-17) 1.066.000
Δευτερεύουσες
Κίνα/πολέμαρχοι (1917-49) 910.000
Τουρκία/Ατατούρκ(1919-23) 878.000
Ηνωμένο Βασίλειο(1900-87) 816.000
Πορτογαλία/δικτατορία (1926-82) 741.000
Ινδονησία (1965-87) 729.000
Μικρότερες (1900-87) 2.792.000
Σύνολο (1900-87) 169.202.000
(εκ των οποίων 38.566.000 αντιστοιχούν σε γενοκτονίες).
169 εκατομμύρια νεκροί! Και πόσοι άλλοι σημαδεμένοι δια βίου από τη βία και τις επιπτώσεις της. (2)
Γυναίκες διαδηλώνουν στην Ακτή του Ελεφαντοστού-2011
Τα σύνορα καταργούνται. Ο καθησυχασμός του εμείς δεν είμαστε Αφρική ή Ασία, τελείωσε.Τα ίδια συμβαίνουν παντού.
Μπαγκλαντές-φυγή

Αϊόβα-2011.Μετά τον ανεμοστρόβιλο.(4)

Ποιοί είναι; Ποιοι συνεχίζουν αυτές τις επιτυχημένες και απάνθρωπες πρακτικές αυτή είναι ή μία ερώτηση(6).
Η άλλη είναι τι θα κάνουμε εμείς ; πως μπορούμε να αντιδράσουμε ο καθένας ξεχωριστά;
H πρόταση που κάνει ο Ν.Λυγερός μας βρίσκει σύμφωνες.
Η γη τον τελευταίο χρόνο μας υπενθυμίζει τη δύναμη της καθολικότητας. Μας θυμίζει ταπεινώνοντάς μας ότι "δεν είμαστε, παρά ένας ανίσχυρος κόκκος".
Ας σταματήσουμε για μια στιγμή για να σκεφτούμε τις διαδρομές μας.
Πολλοί διαισθανόμαστε το τέλος του καπιταλισμού όπως τον ξέρουμε. Αλλά αυτό που αναδύεται μοιάζει να είναι χειρότερο.
Καθώς η πείνα και η φτώχεια έρχονται να αγκαλιάσουν πλέον και τους "ανεπτυγμένους" λαούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ...και οι τρόποι γενοκτονίας πολλαπλασιάζονται. Άλλοι γενοκτονούνται μέσα στα ιδρύματα από πείνα(3). Άλλοι στους καταυλισμούς, άλλοι για διάφορους λόγους(4).
(4)Υεμένη-2011

Τραγικά αποτελέσματα, και κανείς δεν μπορεί να πει οι δικοί μου νεκροί είναι σημαντικότεροι από του άλλου.
Τότε και τώρα...

Ένα σύστημα
... απάνθρωπο, ή ανθρωποφάγο, ή καρκινικό. Που φτάνει στο τέλος του.
Η παγκόσμια καταστροφή θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και θα απειλήσει πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Ούτε ο Ρόμπερτ Ζέλικ, ούτε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν μάσησαν τα λόγια τους σε δηλώσεις που έκαναν σχετικά, στην εφημερίδα «Γκάρντιαν»:
 «Η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η κατάσταση είναι τρομακτική. Αυτό που άρχισε ως χρηματοπιστωτική κρίση έχει γίνει μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Φοβάμαι για το χειρότερο: μια γενικευμένη πολιτική κρίση με ολοένα και πιο έντονη κοινωνική αναταραχή, εξασθενημένες κυβερνήσεις και οργισμένους λαούς που έχουν πια χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους ηγέτες τους και στο μέλλον τους»
Σε αυτές τις συνθήκες αν θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι, ή να νοιώθουμε άνθρωποι, θα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ…
Και ο Carlos Amorín:
«Η πείνα είναι το πιο θανατηφόρο όπλο του πολέμου που ονομάζεται καπιταλισμός»γράφει σε ένα άρθρο στις 15.12.2008, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: η πείνα αυξήθηκε, ενώ ο κόσμος έχει γίνει πλουσιότερος και παρόλο που την τελευταία δεκαετία παράγονται περισσότερα τρόφιμα από ποτέ άλλοτε. Η ευημερία των λίγων μετριέται με το θάνατο των πολλών...Ο αριθμό των πεινασμένων στον κόσμο αυξάνεται σε 923 εκατομμύρια(διαβάστε: 5)
και αυτή η πραγματικότητα δεν εξισορροπείται με τις προσπάθειες διαφόρων οργανισμών... ούτε με ευχολόγια και καταγγελίες.
Παιδιά που σταυρώνονται κάθε μέρα...
Στα ορυχεία..Τα πολύτιμα πετράδια του πλανήτη μας.1
Αυτή είναι μια δημοφιλής σήμερα άποψη, που δεν με βρίσκει σύμφωνη,αλλά την καταθέτω.(6):
«Η αόρατη ισχύς του χρήματος εργάζεται για να ελέγξει και να σκλαβώσει την ανθρωπότητα. Χρηματοδότησε τον Κομμουνισμό, τον Φασισμό, τον Μαρξισμό, τον Σιωνισμό και τον Σοσιαλισμό. Όλα αυτά καθοδηγούνται ώστε να επιβάλουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να γίνουν μέλος μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης ...»
Περιοδικό Αμέρικαν Μέρκιουρι, Δεκέμβριος 1957, σελ. 92

Τα πολύτιμα πετράδια του πλανήτη μας.2
(3)Για οχτώ μήνες οι ασθενείς  του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου και του ΠΙΚΠΑ στη Λέρο δεν έτρωγαν κρέας επειδή δεν είχε πληρωθεί από το κράτος ο προμηθευτής τροφίμων. Αν αυτό γίνεται σε νοσηλευτικά ιδρύματα μπορεί να φανταστεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει και στα υπόλοιπα; Βρείτε το άρθρο.
Εικόνες και πηγές:
(1)http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/06/06/venizelos/
(2) http://www.hawaii.edu/powerkills/NOTE1.HTM,
(5)http://www.rel-uita.org/agricultura/alimentos/el_hambre_arma_mas_letal_eng.htm
http://garizo.blogspot.com/2010/11/17-2010.html#more
Εικόνες: 
Τα πολύτιμα πετράδια του πλανήτη μας.1.και .2.http://paramythotopos.blogspot.com/
https://picasaweb.google.com/chrismos53/VIPUMI#
-NYTimes.com.
http://www.greeklibrary.agrino.org/projects/Smyrna1922/images/Smyrna_Refugees_mourning_600_bg.jpg
http://www.guardian.co.uk/world/gallery/2011/apr/28/tornado-alabama-tuscaloosa-in-pictures
http://www.guardian.co.uk/world/gallery/2011/mar/03/migrant-workers-libya-in-pictures?intcmp=239
Κ.Μ.Σ-Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών
Αθήνα, Φωτογραφικό Aρχείο Eβραϊκού Mουσείου.
Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη Ν 1732 Nelly's
http://www.enet.gr/
Γράψτε ένα σχόλιο