Τα "ξεχωριστά" ζιζάνια του καλοκαιριού.

«Είναι ώρα, για όλους μας, να κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Για να έλθει η πραγματική αλλαγή πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα μας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι εθνικό είναι το αληθές, όπως είπε ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ακόμη και αν πρόκειται για μια αλήθεια άβολη»

Για να κοιταχτούμε..τι βλέπουμε;

Εντάξει, το παραπάνω είναι klopypaste από το λόγο του  Κ.Παπούλια στις 18,3,2011.
Είμαστε στην πολιτισμένη Ευρώπη, και να ξεχάσουμε τη ραδιενέργεια.
Τι γίνεται;
Οι διοξίνες, η νόσος των τρελών αγελάδων, η γρίπη των πουλερικών,το νέο ατύχημα με τη θανατηφόρο επιδημία του- E. coli, ή ότι άλλο μπορεί να είναι.

 E. coli

Τα τελευταία χρόνια και  ανά τακτά χρονικά διαστήματα, το ένα διατροφικό ατύχημα διαδέχεται το άλλο. Πότε τα μύδια του Σαρωνικού (η Ψυτάλλεια δεν λειτουργεί κανονικά) ή του Θερμαϊκού βρίσκονται μολυσμένα με βακτήρια ή  βαρέα μέταλλα, και αποσύρονται από την αγορά. Ακόμη, παρασιτοκτόνα και λιπάσματα βρίσκονται σε φρούτα και  λαχανικά, υδράργυρος και άλλα βαρέα μέταλλα μετρώνται σε επικίνδυνα επίπεδα σε ψάρια του Ατλαντικού και του Ειρηνικού.
Σε χταπόδια,  και άλλα αλιεύματα του Ινδικού βρίσκονται συχνά επικίνδυνα βακτήρια και σταματούν τις εισαγωγές, αλλά όλα γίνονται εκ των υστέρων.
Στα χρόνια που πέρασαν η μόλυνση του εδάφους και των υδάτων, η εισαγωγή ξένων σπόρων,η ανεξέλεγκτη χρήση μεταλλαγμένων υλικών,αλλά και η εντατικοποίηση της γεωργίας έχουν τροποποιήσει για πάντα τη γεύση και την ποιότητα στα τρόφιμα. Η οικιακή αγροτική παραγωγή σταδιακά μαράζωσε και συρικνώθηκε σε επίπεδο ερασιτεχνικό.
Όποιος έμεινε κατ'έπάγγελμα αγρότης είχε και έχει να αντιμετωπίσει τις αθρώες πάμφθηνες εισαγωγές, τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις που επιβάλλονται απο την ΕΟΚ, τις φυσικές καταστροφές, τα καρτέλ των σπόρων και των σούπερ- μάρκετ, και το Ελληνικό κράτος σαν αντίπαλο.
Έχει κι άλλα, αλλά αυτά ας υποθέσουμε ότι είναι τα βασικά.
Στα χρόνια που πέρασαν, ο τουρισμός μετέτρεψε τον τοπικό μας πολιτισμό σε καταναλωτικά προϊόντα, με αποτέλεσμα την σχεδόν οριστική απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας. Αρνούμενοι  την ταυτότητά μας, για να μη δείχνουμε απλοί και οπισθοδρομικοί, παραδοθήκαμε σε κάθε  είδους ξενόφερτη αλχημεία, που  αποτελείωσε ότι τα καρτέλ και οι κυβερνήσεις ξεκίνησαν. Το αποτέλεσμα είναι αυτά τα μπασταρδεμένα πιάτα που σερβίρονται παντού, και τα απούλητα τοπικά προιόντα. Είναι σχεδόν σαν να ντρεπόμαστε για τις παραδοσιακές συνταγές και συνήθειές μας. Δείτε τους καταλόγους μας. Τα πιάτα μας χρειάζονται απαραίτητα κρέμα γάλακτος, το λαδόξυδο αποκαλείται πλέον -βινεγκρέτ-αλλά συχνά και το λαδολέμονο, όπως τους τύχει. Τα Ελληνικά λεμόνια αντικαταστάθηκαν στις συνταγές απο πορτοκάλια, και  σιγά-σιγά  από το μπαλσάμικο, και απο τα λάιμ της Νοτίου Αμερικής.
Τι είναι τα λάιμ;

food styling;

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν φαίνεται να θέλουν να αφιερώσουν το χρόνο που είναι αναγκαίος ώστε να ενημερώνεται το κοινό, και βασιζόμενοι στη σιωπή της πλειοψηφίας των πολιτών βρήκαν πρόσφορο έδαφος εκμαυλισμού της ζωής- με την επιβολή μιας συγκεκριμένης οπτικής- η οποία  θεωρείται πλέον αυτονόητη.
Αντιθέτως έχουν γεμίσει τα  κανάλια με εκπομπές μαγειρικής, όχι ότι και ότι, αλλά της λεγόμενης ξενιστί-γκουρμέ -κουζίνας.
Όπου σε αυτήν των υψηλών απαιτήσεων «δημιουργική μαγειρική» οι σεφ αντί να μαγειρεύουν, σχεδιάζουν σαν ζωγράφοι ενώνοντας κάθε τι παράταιρο αρκεί το οπτικό αποτέλεσμα να είναι αυτό που πρέπει. Σε υποστήριξη αυτών των πρακτικών  δανείζονται -και εισάγουν ύπουλα στο μυαλό μας- λέξεις από την αισθητική, όπως βελούδινο, πούδρα και τζελ, κ.ά, μετακινώντας ότι σημείο αναφοράς είχαμε σχετικά με τα τρόφιμα.
Έτσι φαντάζει λογική η έκφρασης «σοφιστικέ κρέας και ψήσιμο», και όποιος κατάλαβε.
 Α, και το ψήσιμο δηλώνει κυρίως μια έλλειψη τεχνικής ή φαντασίας, και ειδικά για τα ψάρια. Μας βομβαρδίζουν με συνταγές αλλόκοτες, όπως «αγγουρόσουπα με μπύρα» και αναρωτιέμαι αν αυτό είναι μόδα που θα περάσει, ξεπεσμός, ή είναι βαλτοί όπως μερικοί πιστεύουν.
Εδώ και αρκετά χρόνια δεν παρακολουθώ τηλεόραση, αλλά τυχαίνει, και όταν τυχαίνει πάντα βρίσκεται κάτι να με εκνευρίζει όπως εχθές που έπεσα σε μια συνταγή, που περιείχε:μαύρες ταλιατέλες(που το χρώμα δίνεται από το μελάνι της σουπιάς, και έχουν έντονη γεύση) στρείδια, κρέμα γάλακτος, κονιάκ, καγιέν, σκόρδο, κρεμμύδι, μοτσαρέλα, παρμεζάνα και άλλα 5-6 υλικά που δε συγκράτησα.
Ήμαρτον, με τον αχταρμά* βάλε και ένα γάιδαρο να δέσει.
Δεν μπορώ, φουρκίστηκα.
Μετά τη γενιά που κατέστρεψε την πολιτική μας ζωή, τώρα έχουμε τη γενιά που μεγάλωσε με τα βαζάκια αλεσμένης τροφής να μας χτυπά τη λογική.
(ήταν και η πρώτη γενιά που συναντήθηκε με τις προτηγανισμένες πατάτες).
Σήμερα, και με την προτροπή πολλών ειδικών, διαβάζουμε ή ακούμε αυτό: Προτιμείστε τροφές που περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα όπως τα λιπαρά ψάρια -σολομό, τόνο, πέστροφα και σκουμπρί-προσέξτε τη σειρά, και την προέλευση των ψαριών έχει νόημα.
Μετά από αυτά όλοι στη χώρα μας γνώρισαν και αγάπησαν τον σολομό. Το σκουμπρί κανείς;(μυρίζει κιόλας). Θα είχε νόημα να γίνει μια έρευνα, για το πόσες φορές το χρόνο οι νοικοκυρές ψωνίζουν σκουμπρί.

Σήμερα, τα τρόφιμα μειώνονται, και τα καλύτερα τα καταναλώνουν οι  προνομιούχοι, ενώ η πείνα και ο υποσιτισμός απειλεί  εκατομμύρια  ανθρώπων. Και όλους εμάς όπως φαίνεται,αφού οι περισσότερες τροφές μας έρχονται απο μέρη που δεν γνωρίζουμε, και κυρίως έχουν μικρή θρεπτική αξία. Επομένως, η μόνη εφικτή λύση προς το παρόν είναι η επιστροφή στο παρελθόν, με ενίσχυση της αυτάρκειας, πίσω στο φαρμακείο της φύσης που είναι πλούσιο σε ποικιλία. Στη διατροφή και τις συνήθειες των παππούδων μας όπου τα άγρια χόρτα δεν ήταν ζιζάνια για πέταμα αλλά το κάθε τι χρησίμευε σε κάτι  που γνώριζαν.

Πάμε να γνωρίσουμε τη γλυστρίδα

Τι κάνει; τρώγεται, και μάλιστα με πολλούς τρόπους.
Είναι τραγανή και δροσερή σαν το αγγούρι και το μαρούλι, και τρώγεται σκέτη σαν σαλάτα αρτυμένη με λαδόξυδο, λίγο σκόρδο και αλάτι.
Τα τρυφερά κοτσάνια και τα φύλλα της εμπλουτίζουν ευχάριστα τη γνωστή μας  χωριάτικη.
Μπορεί να συνοδευτεί  με αγγούρι, λίγο σκόρδο(λιωμένο) και λαδόξυδο.
Στο τζατζίκι, μπορεί να αντικαταστήσει το αγγούρι.
Μπορεί να αναμειχθεί με αγγούρι, ή με ατζούρι,ντομάτες, μαϊντανό, κρεμμύδι, κάππαρη, μαρούλι.
Ακόμη, μαγειρεύεται  γιαχνί με πατάτες ή με κοτόπουλο, και σίγουρα θα βρείτε πολλές ακόμη συνταγές στο διαδίκτυο.
Η Αντράκλα ή γλυστρίδα, (επιστημονική ονομασία. Ανδράχνη η ολησθηρίς, Portulaca oleracea) είναι  φυτό του γένους Πορτουλάκα.
Είναι πλούσια σε βιταμίνες C, D, και Ε, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, και ακόμη περιέχει ασβέστιο,και ωφέλιμα λιπαρά οξέα(λινολεϊκό οξύ).
Σαν βότανο, θεωρείται ότι είναι καθαρτικό του αίματος, και καλό διουρητικό, αλλά και μετά απο μακρόχρονη χρήση  αφροδισιακό.Έχει δράση μαλακτική και επουλωτική, ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και βοηθά σε πολλές πεπτικές διαταραχές. Κυρίως όμως φτιάχνει τη διάθεση.
Τρώγοντας γλυστρίδα, καθαρίζει το αίμα και χαμηλώνει η πίεση.
Η γλυστρίδα, φυτρώνει την άνοιξη και ανθίζει και καρπίζει τον Μάιο με Ιούνιο. Ο βλαστός της είναι λείος, έρπει στο έδαφος, είναι σαρκώδης, όπως και τα φύλλα της, ενώ τα άνθη της είναι μικρά κίτρινου χρώματος και κατά δέσμες. Οι φαρμακευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα.

Γλυστρίδες

Που τις βρίσκουμε; εμείς στις πόλεις στις λαικές αγορές, οι υπόλοιποι τις βρίσκουν πολύ εύκολα σε κάθε χωράφι, αλλά και στις γλάστρες. Παραγωγή  αντράκλας είναι δύσκολο να γίνει, αφού βρίσκεται... παντού! Ωστόσο όταν προέρχεται από καθαρά χωράφια, τότε η γευστική και η θεραπευτική της αξία είναι μεγαλύτερη.

Μαζεύουμε τα φύλλα και τα τρυφερά βλαστάρια το καλοκαίρι τα οποία χρησιμοποιούμε φρέσκα για φαγητό, ή τα αποξηραίνουμε  για να γίνουν αργότερα αφέψημα.

Προετοιμασία: πλένουμε τις γλυστρίδες όπως και τα άλλα χορταρικά, 4-6 φορές, και αν θέλουμε να αποθηκεύσουμε κάποια ποσότητα στο ψυγείο,τις αφήνουμε πρώτα να στεγνώσουν καλά. Διατηρούνται καλά για 3-4 ημέρες  αν τις έχουμε με το σουρωτό, και αφού πρώτα έχουν στραγγίξει από τα νερά του πλυσίματος.
Λαογραφία
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας πιστεύουν ότι η κατανάλωση αντράκλας φέρνει ευφράδεια και ταχύτητα λόγου με συνέπεια αν κάποιος μιλά γρήγορα και συνέχεια, οι συνομιλητές του να τον παρατηρούν με την ερωτηματική φράση: "γλυστρίδα έφαγες;"
Πηγή:
* αχταρμάς=Λέξη τουρκικής προελεύσεως, που σημαίνει ανακάτεμα, το γνωστό άνω κάτω. Η λέξη είναι συνώνυμη με την αραβική «κουλουβάχατα».
http://www.slang.gr/lemma/show/axtarmas_6559/
Βιολογικοί σπόροι λαχανικών αν ψάχνετε,εδώ:
http://biosporos.gr/ecommerce/index.php?cPath=58_21
Εικόνες:
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_100002_29/01/2006_1285343
http://aromatikafyta.blogspot.com/2011/03/blog-post_1113.html
Τα κείμενα οι εικόνες και οι πληροφορίες που παρουσιάζονται  εδώ, έχουν στόχο  να δημιουργήσουν το ερέθισμα στον αναγνώστη  να γνωρίσει τις χρήσιμες ιδιότητες κάποιων φυτών, που μπορεί να χρησιμοποιήσει  στην μαγειρική. Η αναφορά στις φαρμακευτικές τους ιδιότητες είναι μόνο ενδεικτική και δεν αποτελεί  συμβουλή. Όποιος θέλει να γίνει χρήστης των βοτάνων θα πρέπει να απευθύνεται  σε καλά εκπαιδευμένους ιατρούς. 
Και ναι υπάρχουν κι αυτοί.
Γράψτε ένα σχόλιο.