Αλμυρίκια

Αλμυρίκι

Πιστεύω πως οι περισσότεροι θα είστε στις εξοχές και το κείμενο που ακολουθεί αφορά ένα δέντρο που συναντάμε στις περισσότερες παραλίες της χώρας μας. Τα Αλμυρίκια  είναι δέντρα ή θάμνοι (ανάλογα με το είδος), που αυτοφύονται σε πολλές περιοχές της  Α. Μεσογείου,και της Ελλάδας.Τα βρίσκουμε σε παραλίες  πολύ κοντά στη θάλασσα, αλλά και σε όχθες ποταμών και σε αλμυρά έλη.
Φυτεύονται κατά μήκος των ακτών για τη δημιουργία ανεμοφρακτών, αλλά και για τη σκιά τους.
Όπως  θα διαπιστώσετε και από τις εικόνες, το δέντρο πότε το βρίσκουμε  να αναφέρεται σαν  Αλμυρίκι,  πότε Αρμυρίκι, ή στον πληθυντικό Αρμυρίκια. Αρμυρίκια  ή αρμύρες όμως ονομάζονται (στα μάρκετ και τις λαϊκές αγορές σήμερα) και κάποια χόρτα με τα οποία συγγενεύουν μόνο στο ότι τα βρίσκουμε να ευδοκιμούν στα ίδια μέρη.
Γι'αυτά τα χόρτα  είχαμε γράψει σχετικά. Εδώ  Το κείμενο ήταν:
Αλιμιόνη και αρμυρίκι
Από τότε βρίσκω συχνά  μπροστά μου την ερώτηση αν τρώγονται στις λέξεις αναζήτησης και έτσι θεώρησα σωστό να μιλήσουμε γι'αυτό σήμερα. Τα χόρτα τρώγονται, τα δέντρα απ'όσο γνωρίζω όχι, και  ένα  χαρακτηριστικό τους που γνωρίζω καλά είναι, ότι είναι σπουδαία αλλεργιογόνα!!!
Γι'άλλη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά στο πρόβλημα της προσφώνησης κάποιων φυτών, αλλά και στην εναλλαγή των συμφώνων, γνωστή συνήθεια των Ελλήνων.
Στη βοτανική, το δέντρο αποκαλείται  Αλμυρίκι.
Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, ενώ έχει  μεγάλη αξία να διατηρήσουμε την παράδοση και τα τοπικά ονόματα, στα βότανα και τα χόρτα  η εμμονή στις τοπικές προσφωνήσεις δεν είναι και πολύ θετική συνήθεια  συχνά δε, μπορεί να είναι επικίνδυνη. Στο μέλλον θα ασχοληθούμε  με ένα τέτοιο πρόβλημα. Η  τεκμηρίωση της εθνοβοτανικής γνώσης  η σωστή κατάταξη όσο και το όνομα, είναι πολύτιμη διαδικασία που μπορεί να ολοκληρωθεί εύκολα σήμερα με το ίντερνετ. Όλοι εμείς, οι απλοί καταναλωτές  μπορούμε να συμβάλλουμε σ'αυτό αλλάζοντας όσες λανθασμένες ή ασαφείς συνήθειες μας πέρασαν, κάνοντας τις διορθώσεις όπου χρειάζεται. Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, γιατί κάποια φυτά τα βρίσκουμε να έχουν πολλά ονόματα, ή συνώνυμα που δεν αναφέρονται. Σημειώνω εδώ να προσέξετε τη σύγχυση με την αγριο-αγκινάρα και το γαϊδουράγκαθο, σε εικόνες και κείμενα, και συνεχίζουμε.
Tο αλμυρίκι ή αρμυρίκι (επιστ. Ταμαρίς, Tamarix) γράφει και η Ελληνική Βικιπαίδεια...
Συνομοταξία:Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία:Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Τάξη:Ιώδη
Οικογένεια:Ταμαριδοειδή (Tamaricaceae)
Γένος: Ταμαρίς (Tamarix)L.
Το αλμυρίκι έχει δυνατό ριζικό σύστημα που φτάνει σε μεγάλο βάθος, και αυτό το προστατεύει από τους ανέμους.Τα κλαδιά του είναι λεπτά και τα φύλλα του πολυάριθμα και λεπιοειδή.

Είναι φυτά εξαιρετικά ανθεκτικά στην ξηρασία και την αλατότητα του εδάφους, και ευνοούνται θα λέγαμε από το ράπισμα  του θαλασσινού νερού.
Τα αλμυρίκια ευδοκιμούν και σε πολύ ξερές περιοχές.
Ο Δρ Γιόζεφ Βάιτς, αυθεντία σε θέματα αναδάσωσης στο Ισραήλ, γράφει: «Το πρώτο δέντρο που φύτεψε ο Αβραάμ στο χώμα της Βηρσαβεέ ήταν ένα αλμυρίκι. Ακολουθώντας το παράδειγμά του, πριν από τέσσερα χρόνια φυτέψαμε δύο εκατομμύρια αλμυρίκια στην ίδια περιοχή. Ο Αβραάμ είχε δίκιο. Εξακριβώσαμε ότι το αλμυρίκι είναι ένα από τα λίγα δέντρα που ευδοκιμούν στο νότο, όπου το ύψος της ετήσιας βροχόπτωσης είναι μικρότερο από έξι ίντσες .Μολονότι το αλμυρίκι είναι γενικά κοντό δέντρο, το είδος Tamarix aphylla φτάνει μερικές φορές σε ύψος τα 18 μ.
Ένα άλλο είδος αυτού του δέντρου (ταμάριξ η μαννοφόρος Tamarix mannifera) εκκρίνει σταγόνες μελιτώδους χυμού, οι οποίες συλλέγονται και σε ορισμένα μέρη πουλιούνται στους προσκυνητές ως «μάννα». Αυτή η ουσία, όμως, δεν έχει καμιά σχέση με το μάννα που χορηγούνταν στον Ισραήλ στην έρημο, εφόσον το αληθινό μάννα αποτελούσε θαυματουργική προμήθεια και συλλεγόταν από το έδαφος. (The Reader’s Digest), Μάρτιος 1954, σ. 30.

Κατά μήκος του ποταμού Κολοράντο

Διάφορα είδη  που βρέθηκαν στην Αμερική σήμερα αντιμετωπίζονται σαν σοβαρή απειλή για τα τοπικά οικοσυστήματα. Τα είδη  Tamarix εισήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του 19ου αιώνα  σαν καλλωπιστικά δέντρα σκιάς.
Στη δεκαετία του 1930 η δενδροφύτευση τους  κατά  εκατομμύρια έγινε για την καταπολέμηση της διάβρωσης του εδάφους  στις μεγάλες  έρημες πεδιάδες, αλλά σήμερα αποτελούν πρόβλημα που απασχολεί τους τοπικούς φορείς.Τα Αλμυρίκια είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικά με τα υπόλοιπα είδη, και είναι επιθετικοί σφετεριστές του νερού. Αναπτύσσονται γρήγορα σε κατεστραμμένες περιοχές από πλημμύρες και φωτιά, μπορεί μ' αυτά να γίνει αποκατάσταση σε παρόχθια  και  ερημοποιημένα μέρη, αλλά  η παρουσία τους με τα χρόνια αυξάνει  την αλατότητα των επιφανειακών  εδαφών, αποκλείοντας  άλλα  ενδημικά φυτά. Σχετικές Αναφορές
Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά είδη, τα σημαντικότερα είναι:
1. Σμυρναίικο αλμυρίκι. (Tamarix smyrnensis - Ταμαρίς η σμυρναίικη)
Θάμνος ή και μικρό δέντρο που δεν ξεπερνά τα 2 μέτρα ύψος. Τα άνθη του είναι ανοικτορόδινα και βρίσκεται κυρίως σε ρέματα της νότιας Ελλάδας.
2. Γαλλικό αλμυρίκι. (Tamarix gallica - Ταμαρίς η γαλλική),
Θάμνος ή μικρό δέντρο. Τα κλαδιά του έχουν κοκκινωπό χρώμα και τα άνθη του είναι ρόδινα. Βρίσκεται σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Γαλλίας και στην Ελλάδα σε αρκετές παραλίες του
Αιγαίου.
3. Κοινό αλμυρίκι ή της Αττικής. (Tamarix hampeana - Ταμαρίς η χαμπεανή)
 Δέντρο που φτάνει τα 10 μέτρα ύψος.Βρίσκεται σε παραλίες ολόκληρης της Ελλάδας. Με πολύ πυκνή φυλλωσιά και μικροσκοπικά λευκορόδινα άνθη.
4.Κρητικό αλμυρίκι. (Tamarix parviflora - Ταμαρίς η μικρανθής, συνών. Tamarix cretica)
 Θάμνος ή μικρό δέντρο που δεν ξεπερνά τα 3 μέτρα ύψος. Τα φύλλα του είναι στενόμακρα, σκούρα πράσινα και τα άνθη του ρόδινα. Φύεται στις όχθες ρυακιών, ρεμάτων και ποταμών της Κρήτης.

Αλμυρίκι το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στη θάλασσα

5.Το κόκκινο αλμυρίκι.
Το δένδρο αυτό είναι αυτοφυές, πολυετές, φύεται στην Κρήτη αλλά και σε πολλά μέρη της υπόλοιπης Ελλάδας. Τα φύλλα του είναι μικρά και έχουν ανοικτό πράσινο χρώμα. Το συναντούμε συνήθως σε πεδινά μέρη αλλά και σαν διακοσμητικό στις άκρες των δρόμων. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα. Ανθίζει στις αρχές της άνοιξης. Τα κόκκινα κλαδιά του γεμίζουν λουλούδια. Όταν είναι ανθισμένο τα λουλούδια του είναι πολύ περισσότερα από τα φύλλα του. Είναι φυτό που δίνει πολλή γύρη και μέλι. Η πλούσια ανθοφορία του, και το υπέροχο άρωμα που βγάζουν τα λουλούδια του, προσελκύουν τις μέλισσες. Είναι ένα από τα καλλίτερα μελισσοκομικά φυτά.

Το κόκκινο αλμυρίκι.

Έχει και άλλα που ανθίζουν το φθινόπωρο η μόνη διαφορά είναι στο χρώμα των λουλουδιών.Αυτά που ανθίζουν το φθινόπωρο τα λουλούδια τους είναι λευκά προς το σταχτί χρώμα και τα λουλούδια τους τα κάνουν στις άκρες των κλαδιών σε ταξιανθίες. Αυτά τα λουλούδια ροδίζουν λίγο και είναι κατα μήκος των κλαδιών, λουλουδιάζει όλο το δένδρο.

  Σκιά από -θαμνώδη-αρμυρίκια στο Τολό.

Παρά τα μειονεκτήματα, τα  αλμυρίκια είναι  ένα από σημαντικά δέντρα της ερήμου, που παρέχουν φιλόξενη σκιά και κάλυψη για πολλά ζώα.
Aπό τις αρχές των ιστορικών χρόνων  τα δέντρα βρέθηκαν στο επίκεντρο της θρησκευτικής ζωής για πολλούς λαούς σε όλο τον κόσμο. Δέντρα με εξέχουσα θέση στα ιερά κείμενα είναι και τα Αλμυρίκια.
Είναι  άραγε η πηγή του μάννα της Αγίας Γραφής,όπως  ισχυρίζονται όσοι το συλλέγουν και το πουλούν στις αγορές στη Μέση Ανατολή;.

Ένα ταλαιπωρημένο δενδρύλλιο που ξέμεινε στην άκρη του δρόμου.Διαβάστε την ιστορία του.

Ακολουθεί μια συνταγή με τα χόρτα, από το ηλεκτρονικό  Ψαράδικο
Ψητές σουπιές με αρμυρίκια και σαλάτα ντομάτας 
Πηγές και  εικόνες
Παραπομπές από τη Βικιπαίδεια.
 Σκιά από αρμυρίκια στο Τολό.
www.argolikeseidiseis.blogspot.com
Το κόκκινο αλμυρίκι.
http://johnybee.blogspot.gr/2010/05/blog-post.html
Τα αλμυρίκια ευδοκιμούν σε πολύ ξερές περιοχές
http://wol.jw.org/pt/wol/d/r11/lp-g/1200004314