Σελίδες

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Η κολοκύθα και οι αδελφές της



Η κολοκύθα.
Της κολοκυθιάς σήμερα για να είμαστε σε αρμονία με τα πολιτικά δρώμενα. Καταλαβαίνετε νομίζω. Η δόση έρχεται -την βλέπουμε-δεν θα έρθει, έρχεται αν,κ.τ.λ. Το ίδιο συμβαίνει και με την ενημέρωση. Μισές ειδήσεις, καθόλου ρεπορτάζ κραυγαλέοι τίτλοι μόνο για να τραβήξουν την προσοχή, άντρες που δεν έχουν τι να πουν  και δεν ξέρουν με τι να πολεμήσουν  μιλούν για τα παντελόνια τους, ε,ας μιλήσουμε κι εμείς για μαγικά φυτά που κάνουν τη φτώχεια πλούτο,και γίνονται παλάτια που χωρούν όλα τα όνειρα.
Μέχρι να δούμε το ζωντάνεμα της υπαίθρου, αυτό που θα γίνει με φόρους στα  εισοδήματα  στα νερά και στα πετρέλαια, απαγορεύσεις στις φυτεύσεις  τις ποικιλίες κ.ά, ας περισώσουμε  ότι απέμεινε, ο καθένας ότι μπορεί, ακόμη και μικρό. Τα σποράκια της κολοκυθιάς που αγοράσαμε.
Μέχρι και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η κολοκύθα ήταν μία από τις τρεις βασικές τροφές του δυτικού κόσμου. Σημαντική πηγή αμύλου και  βιταμινών, αυτά τα παράδοξα φρούτα της γης είχαν μεγάλη διατροφική αξία όσο η διατήρηση των τροφίμων ήταν δύσκολη  πριν  την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού και της ψύξης.
Πανδαισία ζωής-το σπίτι της Σταχτοπούτας
Οι γλυκοκολοκύθες  δεν έλειπαν από κανένα σπίτι και ενώ είναι από τις τροφές  που βοηθούν προστατεύουν και  ρυθμίζουν πολλά θέματα υγείας, σήμερα τις έχουμε ξεχάσει. Χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο και ο κύριος λόγος γι' αυτό είναι η αφθονία τόσων άλλων πιο εύκολων στην παρασκευή  τροφίμων αλλά και  η παράκαμψη της εποχικότητας.
Η κολοκύθα είναι ένας διατροφικός θησαυρός. Η ζουμερή  υπόγλυκη σάρκα της είναι πλούσια πηγή βιταμινών  Ε, Α, C,  βιταμινών του συμπλέγματος Β, (Β1,Β2, Β3,Β6  Β9) μετάλλων και  ιχνοστοιχείων όπως σίδηρο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, χαλκό, μαγγάνιο,κ.ά..
Μας παρέχει πλήθος  από αντιοξειδωτικά (τα περισσότερα καροτενοειδή)και διαιτητικές ίνες που βοηθούν το σώμα να αντιμετωπίσει τον εκφυλισμό. Ανάλογες ευεργετικές επιδράσεις έχουν και οι σπόροι της οι οποίοι είναι πλούσια πηγή  ψευδαργύρου.
Βοτανικό όνομα: Κολοκύθι το πεπονόμορφο (Cucurbita pepo)
Είναι αναρριχητικά φυτά με μεγάλα φύλλα και  άνθη,από τη μεγάλη οικογένεια  Cucurbitaceae,και τα βρίσκουμε σε πολλά είδη. Από την ίδια οικογένεια είναι τα πεπόνια, τα αγγούρια, και τα καρπούζια,αλλά τις μαγικές δυνάμεις τις έχει κρατήσει η κολοκύθα για τον εαυτό της. Δίνει  καρπούς σε πολλά σχήματα και χρώματα, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, λευκό, μπλε,με ή χωρίς αυλακώσεις. Καλλιεργείται σε ψυχρές και εύκρατες περιοχές,σχεδόν σε όλο τον κόσμο και είναι εύκολο φυτό.
Το δικό μου απόκτημα από το χωριό.
Βοτανική χρήση. Σπόροι.
Οι σπόροι περιέχουν σημαντικά λιπαρά οξέα, αιθέρια έλαια, φυτικές ορμόνες, βιταμίνες, ιδιαίτερα  Ε, σίδηρο, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, σελήνιο,κ.ά. Αυτά τα συστατικά έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, ρυθμίζουν πολλά συστήματα και το επίπεδο των ορμονών στο σώμα.  Είναι μια καλή πηγή  πρωτεϊνών, πλούσια πηγή L-τρυπτοφάνης και φυτοστερολών, και θεωρείται πως βοηθούν στη συρρίκνωση του προστάτη, και κατευνάζουν το άγχος. Οι Ινδιάνοι Τσερόκι αλλά και άλλες φυλές χρησιμοποιούν τους κολοκυθόσπορους ως ανθελμινθικό και  για τη θεραπεία της νυχτερινής ούρησης στα παιδιά. Είναι χρήσιμοι σε όλα τα προβλήματα της ουροδόχου κύστης και τις  παθήσεις του προστάτη, και βοηθούν στην απαλλαγή από τα παράσιτα των εντέρων. Οι σπόροι χρησιμοποιούνται  όπως είναι ή σαν έλαιο, και μπαίνουν για νοστιμιά σε σούπες, σαλάτες και αρτοσκευάσματα.Τους βρίσκουμε πια καθαρισμένους να πωλούνται σε προσιτή τιμή, με την κλασική  τους μορφή σαν Passatempo, αλλά μπορούμε να φτιάξουμε και τους δικούς μας.
Πως τους φτιάχνουμε. Για ένα φλιτζάνι σπόρους κολοκύθας χρειαζόμαστε 2 κουταλιές ελαιόλαδο ή άλλο πιο απαλό στη γεύση λάδι (καλαμποκέλαιο)και μισή κουταλιά χοντρό αλάτι . Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 165 βαθμούς. Βάζουμε το λάδι σε τηγάνι και μόλις ζεσταθεί- σε μέτρια φωτιά- σοτάρουμε τους σπόρους ανακατεύοντας συχνά ώσπου να ροδίσουν λίγο, περίπου για 5 λεπτά. Με  κουτάλα τους μεταφέρουμε και τους απλώνουμε μέσα σε στεγνό ταψί. Τους πασπαλίζουμε με το αλάτι και τους ψήνουμε για 15 λεπτά περίπου,μέχρι να γίνουν τραγανοί. Τους βγάζουμε από το φούρνο και τους αφήνουμε να κρυώσουν πριν τους  αποθηκεύσουμε σε αεροστεγές δοχείο.
POTIRON OU COURGE ?
Ιστοσελίδα με πληροφορίες για τα είδη.
Ποια κολοκύθα είναι πιο γλυκιά; Δεν υπάρχει κανόνας για το ποια κολοκύθα είναι πιο γλυκιά καθώς η γεύση εξαρτάται από το σπόρο και το έδαφος στο οποίο καλλιεργήθηκε. Συνήθως όσο πιο βαθύ είναι το χρώμα της σάρκας, τόσο γλυκύτερη είναι στη γεύση. Όλα τα είδη της όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκές ή αλμυρές συνταγές, αρκεί να τις χειριστούμε κατάλληλα.
Η κολοκύθα στην κουζίνα: 
 Στην Ελληνική κουζίνα οι κολοκύθες γίνονται  κυρίως πίτες γλυκές και λιγότερο αλμυρές,όμως η γλυκιά τους σάρκα  είναι κατάλληλη για πολλές χρήσεις. Στις κουζίνες της Βόρειας Ευρώπης  η κολοκυθόσουπα και οι τάρτες με πουρέ κολοκύθας είναι αγαπημένα παραδοσιακά εδέσματα. Στις Ευρωπαϊκές χώρες ακόμη, οι διακοσμητικές ποικιλίες της κολοκύθας εμφανίζονται σχεδόν παντού στα τέλη Νοεμβρίου, σε καταστήματα  σπίτια και  δρόμους . Σκαλισμένες  περίτεχνα χρησιμεύουν σαν λυχνοστάτες και είναι απαραίτητα συμβολικά στοιχεία τις νύχτες του Halloween που σχετίζονται με μάγισσες και σκουπόξυλα .
Ιδέες 
Ο πιο απλός τρόπος  να μαγειρέψουμε την κολοκύθα είναι :την κόψουμε σε μικρά κομμάτια, να την πασπαλίσουμε με ζάχαρη και κανέλα,και να την ψήσουμε στο φούρνο ή στο τηγάνι μέχρι να μαλακώσει.
Μπορούμε αφού  την ψήσουμε με βούτυρο ή ελαιόλαδο στον φούρνο ή στο τηγάνι, να τη χρησιμοποιήσουμε  σαν γέμιση σε τάρτες,να πυκνώσουμε μια σούπα λαχανικών,ή να τη βάλουμε στο κέικ στη θέση των καρότων.
Γίνεται ωραία αν την ψήσουμε στο φούρνο με πατάτες και εξωτικά μπαχαρικά όπως κύμινο,κόλιαντρο, μαχλέπι και πολύχρωμα πιπέρια. Εάν είναι άγλυκη, προτιμάμε τις αλμυρές συνταγές  με τυριά.
Η κολοκύθα  επειδή συνδυάζεται εξίσου καλά με ζάχαρη και μπαχαρικά ή με αλάτι και τυριά είναι ιδανική πρώτη ύλη για να φτιάξουμε  πίτες, μπισκότα και κέικ.
Και εδώ εύκολες συνταγές
Η βραβευμένη γλυκιά κολοκυθόπιτα της κας Ελένης από τη θεσσαλονίκη, την οποία αξίζει να δοκιμάσετε.Από το ιστολόγιο της lopis
Συνταγή για κολοκυθόπιτα αλμυρή 
http://www.youtube.com/watch?v=sW_dKjh8Hc0
Εύκολη, με εισαγόμενα τυριά που λιώνουν,και μπορείτε να αντικαταστήσετε με δικά μας .
Μπουρέκι με  Κολοκύθα
Κολοκυθόπιτα γλυκιά παραδοσιακή,από την Ξηρομερίτισσα
Συνταγές της γιαγιάς - γλυκιά κολοκυθόπιτα


Cucurbita maxima Blanco
Το καθάρισμα.
Η σκληρή φλούδα της κολοκύθας και το άβολο μέγεθός της δυσκολεύουν το καθάρισμά της. Για να γίνει πιο εύκολο, με ένα μεγάλο κοφτερό μαχαίρι την κόβουμε προσεκτικά  στη μέση με φορά από κοτσάνι σε κοτσάνι, όπως κάνουμε και με το καρπούζι. Αν θέλουμε να φτιάξουμε άλλη συνταγή και όχι πίτα,κόβουμε την κολοκύθα ξανά στη μέση και μετά σε μικρότερα κομμάτια. Καθαρίζουμε προσεκτικά με ένα κοφτερό μαχαίρι κάθε κομμάτι από τη σκληρή φλούδα.
Προετοιμασία για κολοκυθόπιτα: για να αφαιρέσουμε τη σάρκα την ξύνουμε  με ένα κουτάλι, τραβώντας την προς το μέρος μας. Βάζουμε το υλικό σε σουρωτήρι ανακατεύουμε με λίγο αλάτι, και τοποθετούμε επάνω ένα βάρος. Το αφήνουμε  να στραγγίσει για 1 ώρα τουλάχιστον. Μετά θα πιέσουμε  δυνατά ανάμεσα στις χούφτες μας τη σάρκα για να βγάλει και το υπόλοιπο νερό.


Τι βρίσκουμε στην αγορά.
 Οι ντόπιες ποικιλίες κολοκυθιών όπως έγινε και με άλλα είδη τα τελευταία χρόνια «εξορίστηκαν» από τα χωράφια και τη θέση τους κατέλαβαν ξένες, πιο παραγωγικές ποικιλίες που δίνουν προϊόντα ελκυστικά στην όψη, αλλά όχι στη γεύση.Αυτές που βρίσκουμε συχνότερα και είναι εγχώριες είναι του είδους  Cucurbita maxima, ή  Curcubita moscata.
 Προσέχουμε στην αγορά μας η κολοκύθα να είναι σκληρή, και χωρίς χτυπήματα. Το κοτσάνι θα πρέπει να είναι καλά στερεωμένο γιατί  αν έχει ξεκολλήσει υπάρχει μεγάλη πιθανότητα  να  έχει προσβληθεί από μύκητες.
 Μια  λύση αν θέλουμε  μικρή ποσότητα είναι να αγοράσουμε τις μικρές κολοκύθες που κυκλοφορούν πλέον στην αγορά και το βάρος τους δεν ξεπερνά το 1-1½ κιλό. Συχνά  όμως θα βρούμε στα μάρκετ να πωλείται η  γλυκιά κολοκύθα  τεμαχισμένη σε μικρότερα κομμάτια, τυλιγμένη σε διάφανη μεμβράνη,όπως και τα καρπούζια. Το κόστος της είναι χαμηλό.Όπως δείχνει η εικόνα πιο κάτω,πριν λίγες ημέρες πουλιόταν προς 60 λεπτά το κιλό.
Συντήρηση
Οι κολοκύθες μπορούν να συντηρηθούν σε περιβάλλον σκοτεινό στεγνό και δροσερό, για όλο το χειμώνα. Η κομμένη κολοκύθα τυλιγμένη σε μεμβράνη κρατάει στο ψυγείο για μερικές μέρες .
Τριμμένη στον τρίφτη και σε σακουλάκι τροφίμων, διατηρείται για 2 μήνες τουλάχιστον στην κατάψυξη.

Πρόσφατη εικόνα από σούπερ μάρκετ
Three Sisters 
Οι περισσότερες  φυλές Ινδιάνων αποκαλούν  την κολοκύθα μία από τις 3 αδελφές.
Η ονομασία  αυτή καθιερώθηκε  από τη συνήθεια των καλλιεργητών  να  φυτεύουν το καλαμπόκι μαζί με μια φασολιά και μια κολοκυθιά, έτσι ώστε και οι τρεις καλλιέργειες  να επωφελούνται η μία από την  άλλη. Όταν το καλαμπόκι φυτρώσει μερικά εκατοστά,  γύρω από τη βάση του φυτεύουν μια φασολιά  και μία κολοκύθα. Το στέλεχος  του καλαμποκιού  λειτουργεί σαν  πέργκολα για τα  φασόλια, και τα φασόλια προσφέρουν άζωτο στο έδαφος για το καλαμπόκι. Η κολοκύθα καλύπτει το έδαφος  και  διατηρεί την υγρασία που χρειάζεται, ενώ συγχρόνως  λειτουργεί  σαν καταφύγιο για τις ρηχές ρίζες του καλαμποκιού.(διαβάστε περισσότερα στο σύνδεσμο) Αυτή η συνήθεια έφτασε μέχρι τις μέρες μας, και μάλιστα το 2009  αποτυπώθηκε και σε νόμισμα. Οι Ινδιάνοι σε όλη τη Βόρεια Αμερική συνηθίζουν αυτή την  καλλιέργεια με μικρές παραλλαγές στους κήπους τους, ενώ οι Anasazi, οι Tewa και άλλες φυλές  περιλαμβάνουν συχνά και μια "τέταρτη αδελφή" στην πρακτική τους, το  "Rocky Mountain "(Cleome serrulata ) που προσελκύει τις μέλισσες  και γονιμοποιεί τη φασολιά και την κολοκυθιά
Εικόνες και πηγές
Από τη Βικιπαίδεια.
http://www.cumaea.gr/herbs/squash.html
 http://www.motherearthnews.com/Nature-Community/2001-02-01/The-Three-Sisters.aspx#ixzz2BfVgZsHA
http://www.eufic.org/
Συνταγές της γιαγιάς - γλυκιά κολοκυθόπιτα
http://leimonas.blogspot.com/2011/11/blog-post_09.html
http://ndb.nal.usda.gov/

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Τρύπια βάρκα



Γράφει ο αγρόσχολος στις  05/06/2012 στο .agronews.
MEΡΑ
Μαθήµατα οργάνωσης παραδίδουν οι Γάλλοι τευτλοκαλλιεργητές, που µέσω της ισχυρής Συνοµοσπονδίας τους (CGB) έχουν πείσει ήδη τον νέο Γάλλο υπουργό Γεωργίας, Στεφάν Λε Φολ, να
ασκήσει πιέσεις στις Βρυξέλλες για παράταση του καθεστώτος ποσοστώσεων της ζάχαρης µέχρι το 2020.
Οι εγχώριοι τευτλοκαλλιεργητές περιµένουν στωικά… το τέλος!
****
Γκούβρα
Μια φορά κάθε 40 χρόνια, το χαλάζι που έπεσε στην καρδιά του θεσσαλικού κάµπου! Και δεν είναι που καταστρέφονται κόποι µίας ζωής, δεν φτάνει που σε τρώει η γραφειοκρατία µέχρι να βρεις µια στάλα βοήθεια από τον ΕΛΓΑ, έχεις και τους πολιτευτές να πηγαινοέρχονται µε τους παρατρεχάµενους στα καφενεία και να δηλώνουν την παρουσία τους, εν όψει της 17ης Ιουνίου, οι
ανίκανοι, την ώρα που κόσµος έχει τον καηµό του!  

****
Αφραγκία
Εν τω μεταξύ, τα πράγματα έχουν φθάσει στο απροχώρητο! Η έλλειψη ρευστότητας υποχρέωσε ήδη αγρότες είτε να αφήσουν χωράφια ακαλλιέργητα, είτε να προχωρήσουν σε υποτυπώδη
σπορά και καλλιεργητική φροντίδα! Η αφραγκία από τη μια και η κατάρρευση των συνεταιρισμών από την άλλη, κάνουν  τα «τσακάλια» του εμπορίου εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και να  κινούνται με… τιμές Αθηνών και όχι Βρυξελλών!
****
Φόλα
∆ύο συναντήσεις µέσα σε µια βδοµάδα είχαν οι θεσµικοί της Μεσογείων µε τον Μωρίς Ραβέλ, ο οποίος απ’ ό,τι φαίνεται το έχει µάθει καλά το ποίηµα και ήδη τους «κάνει πλάτες» στο πραξικόπηµα που οργανώνουν για τον έλεγχο της κατάστασης στο κίνηµα! Ξέροντας και οι δύο πλευρές πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιµο, πέραν των επίσηµων συναντήσεων, βρίσκονται σε ανοιχτή γραµµή κλείνοντας τις υποθέσεις στο «φτερό» και µε αµοιβαίο όφελος! ∆ύστυχε αγρότη!

******
Μπουρλότο
Να σκεφτείτε ότι την ώρα που οι πολιτικοί και  κλαδικοί εκπρόσωποι κλείνουν δουλειές διά ίδιον όφελος, οι επαγγελµατίες του αγροτικού χώρου δέχονται απανωτά χτυπήµατα χωρίς κανένας να ενδιαφέρεται! Από τη µια καλούνται να πληρώσουν µε µετρητά όλα τα αγροτικά εφόδια που έχουν άµεση ανάγκη κι από την άλλη χρηµατοδοτούν µε την αξία των προϊόντων που παράγουν ολόκληρη την αγορά, αφού ως γνωστόν πληρώνονται µε 6 µήνες και ένα χρόνο καθυστέρηση! 
****
Υβρίδια
Η παρακµή της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας επήλθε τον 5ο αιώνα. Μαστιζόµενη από πολιτική αστάθεια και αφού δέχτηκε επιθέσεις από µεταναστεύοντες πληθυσµούς, το δυτικό τµήµα της αυτοκρατορίας διαιρέθηκε σε ανεξάρτητα βασίλεια τον 5ο αιώνα.Το ανατολικό τµήµα, του οποίου η κυβέρνηση είχε σαν έδρα την Κωνσταντινούπολη, επιβίωσε της κρίσης και συνέχισε να υφίσταται για µια ακόµη χιλιετία, µέχρι που τα υπολείµµατά του κατακτήθηκαν από την ανερχόµενη Οθωµανική Αυτοκρατορία.
Είναι κάποιες φορές που κι αυτή η χώρα δείχνει να µην θέλει να σωθεί! Ένας λαός κουρασµένος από τον ρηχό λόγο και τις παλινωδίες των πολιτικών, ηγεσίες αδύναµες να ανταποκριθούν 
στα κελεύσµατα των καιρών,  µια κοινωνία, ασύντακτη, χωρίς όραµα, ποτισµένη µε το όπιο της κατανάλωσης… που χάνει!
*
Κανένας λαός δεν σώθηκε επειδή το ήθελαν οι άλλοι! Αντίθετα, πολλές κοινωνίες χάθηκαν επειδή ακριβώς δεν πίστεψαν στη δύναµή τους! Τα πράγµατα είναι απλά! Το µεταπολιτευτικό µοντέλο της ψεύτικης ευηµερίας µε εύκολα δανεικά έλαβε τέλος!
Τώρα χρειαζόµαστε διοικητική ανασυγκρότηση (µικρό, ευέλικτο κράτος), εθνικό σχέδιο για ένα νέο παραγωγικό µοντέλο µε βάση τη γεωργία, τον τουρισµό και τον ανθρώπινο πολιτισµό. Απόφαση 
χρειάζεται!
Διαβάστε τη συνέχεια. Πηγή:www.agronews.gr
Τι δικό σας σχόλιο;

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι




Άλλο ένα  υφάδι απ΄της ζωής μας τον καμβά ξηλώθηκε σήμερα. Στα 82 του χρόνια ο Χρόνης Μίσσιος, ο άνθρωπος με την "ξεχωριστή ιστορία" μας άφησε για άλλους κόσμους. Όμως δεν μας άφησε μόνους. Ο λόγος του απλός και καθαρός έμεινε  να μας θυμίζει όσα  αξίζει να κρατήσουμε. Ακλόνητος και αντικειμενικός στην κριτική του  καθόλου δεν άρεσε ούτε ταίριαξε με την επίσημη αριστερά. Και πως να ταιριάξει όταν γράφει: "Μα τι περιμένεις, σαν ο Μάρξ, που ήθελε να λευτερώσει τον κόσμο, δεν μπόρεσε να λευτερώσει τον εαυτό του… Το ξέρεις δα πως ήταν “μοιχός”, γαμούσε κρυφά την υπηρέτριά του, δηλαδή και αφεντικό με δούλα και υπόδουλος στην παντρειά… Μα πώς αλλιώς, αφού στην φιλοσοφική του ανάλυση “ξέχασε” το “συνουσιάζομαι άρα υπάρχω” και το αντικατέστησε με την μαλακία του Καρτέσιου: “σκέφτομαι άρα υπάρχω…” Κι αφού μόνο εμείς “σκεφτόμασταν”, εμείς υπήρχαμε, κι όσο σκεφτόμασταν, τόσο χάναμε την επαφή μας με τη ζωή…"
 ή,
“Τα κόμματα μας τελείωσαν, Μιχάλη. Χωρίστηκαν κι αυτά σε κεφάλι και κορμί, σε αρχηγούς και οπαδούς. Μόνο όσοι γουστάρουν να ασκούν εξουσία και να εξουσιάζονται, όσοι νοιώθουν μοναξιά και ανασφάλεια, ανήκουν πλέον στα κόμματα, από κοινωνικές εκφράσεις έγιναν κοινωνικά εκτοπλάσματα. Δεν διακονούν την κοινωνία, δεν την απελευθερώνουν, επιβλήθηκαν στην κοινωνία και την δολοφονούν. Είναι πολύ εύκολο, ξέρεις, και αφάνταστα ανακουφιστικό, να εκχωρείσαι, να απαλλάσσεσαι από πάσαν ατομικήν ευθύνην. Κι εδώ που τα λέμε, τα αδιέξοδα όπου μας οδήγησαν -και που με κομπασμό τα ονομάζουν “πολιτισμό” – οι επιλογές του ανθρώπου, εξαντλούνται ανάμεσα στον αφηρημένο λόγο του αρχηγού, που καλύπτει όλη την τραγικότητα και την κτηνωδία της πραγματικότητας, στη λατρεία των συμβόλων, στο ανάκλιντρο του ψυχαναλυτή και στο ζουρλομανδύα… Η απόλυτη ταύτιση της εξουσίας -σκοπών, μέσων και μεθόδων- με μοναδικό σκοπό πως θα κατακτήσουν μεγαλύτερο κομμάτι εξουσίας και περισσότερους οπαδούς, πως θα βάλουν τις “μάζες” να δουλέψουν καλύτερα, κατατρώγοντας τα σωθικά τους και δολοφονώντας τη μήτρα που της γέννησε, είναι η κοινή τους συνισταμένη… Το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων που βίωσαν την πιο βάρβαρη εξουσία των πιο υψηλών ιδανικών: ένα μπουκάλι κόκα κόλα… Γεμίσαμε από λέξεις που δεν κοστίζουνε τίποτα πια, μαρμαρωμένες στο παρελθόν από την κακιά μάγισσα της εξουσίας. Ποιος θα τις λευτερώσει; ποιος θα τις αναστήσει; ποιος θα τις καθαρίσει από τον τρόμο, την οδύνη και την απάτη;… Αποσπάσματα από  “τα κεραμίδια στάζουν”.Χρόνης Μίσσιος, 1991, σελ 73-76.Διαβάστε τη συνέχεια

Στις αφηγήσεις του, με τέχνη φώτιζε "τους εσωτερικούς μας εχθρούς'"

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξανα-υπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τι την κάνουμε ρε, αντί να τη ζήσουμε; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την…

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις. Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις; Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...

Έτσι, μ’ αυτή την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό».

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...

Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...

Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και εμείς οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’ τη ζωή μας, χαιρόμαστε.

Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.

Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές από την ταράτσα για να μην πεθάνει. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια…

Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει ευτυχισμένος μόνον σε σχέση ελευθερίας και ευτυχίας με τους συνανθρώπους του, σε συναισθηματική αρμονία με τον εαυτό του, αλλιώς γίνεται σκατό ανθρώπινο, το πιο άχρηστο και επικίνδυνο πράγμα δηλαδή, διότι και το σκατό των ζώων ακόμα είναι ευλογία θεού για τα λουλούδια και τα φυτά. Μόνο ο άνθρωπος, που τρώει και καταστρέφει τα πάντα, παράγει άχρηστα και επικίνδυνα πράγματα, και για τη φύση και για τη ζωή.

Χρόνης Μίσσιος 1930-2012
Το πρώτο του βιβλίο το  “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς… ” παρουσιάστηκε το 1985 από τις εκδόσεις Γράμματα, και τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του στη συνείδηση κοινού.
Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο το “Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;” το 1988.
Ακολούθησαν
(1991)Τα κεραμίδια στάζουν,
(1996)Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι,
(2001)Ντομάτα με γεύση μπανάνας, και άλλα.
Όλη η βιβλιογραφία του μπορεί να βρεθεί εδώ: http://chronismissios.wordpress.com/
Αφιέρωμα  στο Χρόνη  Μίσσιο με πολλές παραπομπές έχει ο τσαλαπετεινός εδώ
Εικόνες και πηγές
http://www.alfavita.gr/arthra
http://logomnimon.wordpress.com

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Οι περιπέτειες της Ελληνικής Φέτας συνεχίζονται στο εξωτερικό.

Γαλοτύρι 
Το κείμενο είναι του Λεωνίδα Κουμάκη από το www.casss.gr. και έχει δημοσιευθεί στις 5 Ιουνίου 2012. Το βρήκαμε στο blog  Αγριάδα, και ο τίτλος είναι:
 Φέτα: Πλήρης γελοιοποίηση της «προστασίας» της από τους Κοινοτικούς Κανονισμούς 
Ένα ακόμη αρνητικό γεγονός, μια πικρή διαπίστωση για την τύχη που έχουν τα  προϊόντα που παράγουμε,και έχουν ιδιαίτερη αξία. Δείτε στη συνέχεια.
Τα προϊόντα του *Τυροκομείου Αρβανίτη  συγκεντρώνουν συνεχώς πλήθος βραβείων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το τελευταίο δωδεκάμηνο μόνο:
- Στον  Παγκόσμιο Διαγωνισμού Τυριού που διεξάγεται κάθε δύο χρόνια στο Wisconsin των Ηνωμένων Πολιτειών (Μάρτιος 2012) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε ένα χρυσό (Φέτα Αρβανίτη) και ένα αργυρό μετάλλιο (Ντόπιο τυρί Νοεοχωρούδας) ανάμεσα σε 2.502 συμμετοχές από 24 χώρες του κόσμου!
 Στο 3ο   Φεστιβάλ Ελληνικού Γάλακτος και  Τυριού (Οκτώβριος 2011) το Τυροκομείο Αρβανίτη απέσπασε 8 διακρίσεις – περισσότερες από οποιοδήποτε τυροκομείο της χώρας μας.
 Η ομάδα του ΒΗΜΑgourmet επέλεξε για το 2011 το «Φρέσκο τυρί Τσαντίλας Αρβανίτη» ανάμεσα στα 100 καλύτερα Ελληνικά προϊόντα
Ειδικά για τον διαγωνισμό World Championship Cheese Contest που αφορά την παγκόσμια γαλακτοβιομηχανία, αξίζει να σημειωθεί ότι οι συμμετοχές διαχωρίζονται σε 82 συνολικά κατηγορίες μεταξύ των οποίων υπήρχαν και δύο που αφορούσαν αποκλειστικά την FETA (FETA και FETA Flavored)
Στον παγκόσμιο διαγωνισμό η κατηγορία FETA(η κατά τα άλλα Ελληνικότατη φέτα) συγκέντρωσε συμμετοχές από.... πλήθος χωρών που «παράγουν» κάλπικη «Φέτα». Και όχι μόνο αυτό: κάλπικες «φέτες» βραβεύτηκαν από Δανία, Νότια Αφρική, Καναδά, Αυστρία, Ρουμανία και ... Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!
BUENOS AIRES
Στην δεύτερη κατηγορία του διαγωνισμού που αφορούσε την «αρωματισμένη» Φέτα στην οποία δεν υπήρξε καμιά ελληνική συμμετοχή (FETA Flavored, δηλαδή φέτα που «αρωματίζεται» με πιπέρι, βασιλικό, σκόρδο, ντομάτα και ότι άλλο τραβάει η ψυχή του «παραγωγού») οι Ηνωμένες Πολιτείες   «απέσπασαν» 13 βραβεία και η Δανία 3. Αν λοιπόν κρίνουμε από τις συμμετοχές και τις βραβεύσεις, η «αυθεντική» Ελληνική φέτα παράγεται πλέον ελεύθερα σε ολόκληρο τον κόσμο παρά την «προστασία» της από την Κοινοτική Νομοθεσία!
Η περιπέτεια της  φέτας μπήκε σε κρίσιμη φάση όταν «κατοχυρώθηκε» σαν ένα προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Ελλάδα με Κοινοτικό Κανονισμό του 1996. Η λυσσαλέα αντίδραση Δανών, Γερμανών και Γάλλων οι οποίοι, αφού πρώτα δημιούργησαν μια απομίμηση της ελληνικής φέτας και έκλεψαν την επιτυχία της στις αγορές του κόσμου χρησιμοποιώντας το όνομα της για «δικά τους» κάλπικα προϊόντα, βάλθηκαν να ακυρώσουν τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996, κάτι που πέτυχαν τρία χρόνια αργότερα (1999) όταν το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κάτω από την τεράστια οικονομική πίεση των κολοσσών της Ευρωπαϊκής Γαλακτοβιομηχανίας, ακύρωσε τον Κοινοτικό Κανονισμό του 1996.
Η δικαιολογημένη ελληνική αντίδραση απέναντι σε τερατώδη οικονομικά συμφέροντα, είχε πενιχρά «όπλα»: Το δίκαιο και την αλήθεια που παραδόξως αποδείχτηκαν αποτελεσματικά, αφού το αίτημα για την κατοχύρωση της ελληνικής φέτας έγινε εκ νέου δεκτό και το 2002 αναγνωρίστηκε και πάλι στην Φέτα Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης με αποκλειστική χώρα παραγωγής την Ελλάδα (Απόφαση 314/14.6.2002 Συμβουλίου Επιτρόπων Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων).
Η νέα, κοινή προσφυγή Δανίας και Γερμανίας απορρίφτηκε το 2005 με την απόφαση Νο 92 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
*
Ακόμα και η Kraft Foods (δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία τροφίμων του κόσμου,
με παρουσία σε 170 χώρες και τζίρο 55 δις $),«καταδέχτηκε» να κλέψει την Ελληνική Φέτα
με θρασύτατη διαφήμιση ... ότι παράγεται με τον «ελληνικό τρόπο»!!!

Athenos Kopped
Τι και αν έχασαν την νομική μάχη οι κολοσσοί των παγκόσμιων γαλακτοβιομηχανιών; Η κάλπικη «φέτα» τους συνεχίζει να παράγεται ανενόχλητη και να «απλώνεται» σε ολόκληρο τον κόσμο. Τι κι΄αν η Κοινοτική Νομοθεσία καθίσταται υποχρεωτική και στις τρίτες χώρες με τις οποίες η Ε.Ε υπογράφει εμπορικές συμφωνίες; Η κάλπικη «φέτα» συνεχίζει να παράγεται χωρίς κανένα εμπόδιο σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Νότια Αφρική κ.λ.π.
Η ιστορία της Ελληνικής φέτας θυμίζει την ρήση «τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου»: Οι πανίσχυρες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες γαλακτοβιομηχανίες πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την «προστασία» της Ελληνικής φέτας από την Κοινοτική νομοθεσία αλλά αν κανείς τολμήσει να «θίξει» κάποια από τις κατοχυρωμένες «ονομασίες» τους – ούτε ψύλλος στον κόρφου του!
Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε σιωπηλοί το γεγονός της «βράβευσης» (και μάλιστα σε παγκόσμιο διαγωνισμό) πλήθους κάλπικων προϊόντων που γράφουν την ένδειξη FETA και παράγονται σε .....ολόκληρο τον κόσμο! Τέτοια γελοιοποίηση του Κοινοτικού Δικαίου από τους «ισχυρούς», τέτοια περιφρόνηση στα νόμιμα και πλήρως κατοχυρωμένα δικαιώματα της ελληνικής τυροκομίας δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε και οι πλέον απαισιόδοξοι από αυτούς που επί δύο περίπου δεκαετίες έδωσαν νικηφόρες «μάχες» μέσα στην Ευρωπαϊκή αρένα, χάνοντας όμως στην πράξη τον «πόλεμο της φέτας» που κέρδισαν πανηγυρικά στα χαρτιά με Ευρωπαϊκή βούλα και υπογραφή!
=
*To Τυροκομείο Αρβανίτη βρίσκεται απλώνεται σε μια  έκταση 20.000 τ.μ.και οι εγκαταστάσεις του είναι πιστοποιημένες με το σύστημα ποιότητος ISO 22000,ενώ γίνεται  και βιολογική διαχείριση των λυμάτων.
Στο πρόγραμμα των προϊόντων του  υπάρχουν και «ξεχασμένες» παραδοσιακές γεύσεις της πατρίδας μας που επανακυκλοφόρησαν σε ιδιαίτερα ελκυστικές συσκευασίες - όλες διατίθενται είτε στα ράφια των αλυσίδων λιανικής, είτε σε επιλεγμένα σημεία της μαζικής εστίασης περιλαμβάνονται προϊόντα ιδιαίτερης διατροφικής αξίας όπως Αγελαδινό Τυρί, Ανθότυρο, Ντόπιο Τυρί, Φέτα ΠΟΠ, τα Ποντιακά τυριά Γαής και Πλεξούδα, Κατσικίσιο Τυρί Χαλκιδικής, Κασέρι Π.Ο.Π., Κεφαλοτύρι Αγελαδινό ρόδα, Κεφαλοτύρι Πρόβειο, Μανούρι Π.Ο.Π., Μυζήθρα, Ορεινό Ημίσκληρο, Σαγανάκι, Καπνιστό Τυρί Θεσσαλονίκης, Σουλουγούνι, Φρέσκο Τυρί Τσαντίλας και Κατσικίσιο Τυρί Τσαντίλας Παραδοσιακό.
Τα προϊόντα του Τυροκομείου εξάγονται σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ξένων χωρών.
Γράψτε ένα σχόλιο.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη


Φοβηθείτε βρε, καταστροφολογία.....
Η φύση δεν αγαπά τους δειλούς,ούτε τα κενά. Τους πρώτους τους χρησιμοποιεί ως τροφή για τους δυνατότερους, και τα δεύτερα τα συμπληρώνει με ότι της βρίσκεται. Αργότερα, αν  αυτές οι τυχαίες συναρμογές δεν είναι λειτουργικές, τις επαναπροσδιορίζει με διάφορους τρόπους. Η φύση  έχει περίπλοκη φαντασία και άπειρες δυνατότητες.
Παράγει τα πάντα.
Ρολόγια...
Πασιφλώρα(5)
Είναι ένας ακούραστος επιστήμονας που φτιάχνει αρώματα, χρώματα, εικόνες,ορμόνες και πρωτεΐνες, φάρμακα,

phiopogon japonicus 

ομορφιές........

Αχινός
και τέρατα.......

εικόνες  που κινούνται και μεταμορφώνουν ...
  Είναι αεικίνητη σαν παιδί. 
Της αρέσει να αλλάζει ασχολίες και παραστάσεις, να σπάει τα παιχνίδια της και να φτιάχνει άλλα. Όλη  η δράση της κινείται γύρω από τη μορφές και τη μεταμόρφωση.


Άλλοτε θυμώνει,



Άλλοτε προσπαθεί να μας τραβήξει την προσοχή,(4)

Και κάποιες φορές, κάνει μεγάλες πλάκες. Φυτεύει αγαλματάκια στους κήπους!
Οι άνθρωποι λένε οι παλιές δοξασίες είναι τα παιδιά της,  γι'αυτό  τα αγαπά και τα φροντίζει ακόμη.
Είναι  σπουδαίος μάγος.
Και οι μορφές  με τη γεωμετρία τους είναι η γλώσσα επικοινωνίας της.

Ruscus hypoglossum από κοντά


Ruscus hypoglossum.
Οι πληγές μας.
Στη σκέψη των περισσοτέρων οι  έννοιες ηθική, υποχρέωση ανταπόδοσης  και νόμοι στη φύση,  δεν υπάρχουν.
Το "αυξάνεστε και  πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη" έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά στο ασυνείδητο του σύγχρονου ανθρώπου, ώστε  το εγώ του έπαψε να νιώθει αναλώσιμο και άρχισε να βλέπει τα πάντα όλα γύρω του σαν τέτοια. 
Ακόμη και τα άτομα της ίδιας του της οικογένειας.
Charybdis maritima(4)

Στους αιώνες που πέρασαν, κάθε φυλή που "διάβηκε" το κατώφλι της κοινωνικοποίησης  άρχισε να σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο.
Π ρ ό ο δ ο ς. . .
Μετά απ'αυτό το στάδιο, όλα τα υπόλοιπα  έγιναν  εργαλεία του "είναι" του ατόμου, "το ντεκόρ" που  του παρέχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα ώστε να δραπετεύει από την καθημερινότητα και τις ευθύνες της. Μόνο που αυτό δεν είναι φυσιολογικό, και δεν είναι κανόνας της φύσης!!!!
Κάκτος(1)
 (2)Scilla dimartinoi 

Είδωλα....

…η ιδέα της αυτορυθμιζόμενης αγοράς αποτελούσε καθαρή ουτοπία. Ένας τέτοιος θεσμός δεν θα μπορούσε να υπάρξει για μεγάλη χρονική διάρκεια δίχως να εκμηδενίσει την ανθρώπινη και φυσική υπόσταση της κοινωνίας. Οδηγεί στην φυσική εξόντωση του ανθρώπου και στην ερήμωση του περιβάλλοντός του. Αναπόφευκτα, η κοινωνία  θα πάρει μέτρα αυτοπροστασίας.
Karl Polanyi  1944
carpobrotus edulis

Εύθραυστη Γη

Ίσως, ήρθε ο καιρός να αρχίσει η αποανάπτυξη.(3) Μπορούμε να ζήσουμε  σε χαμηλότερες ταχύτητες,  με περισσότερο ελεύθερο χρόνο,σε καθαρότερο περιβάλλον,και με λιγότερα σκουπίδια Ξέρετε, υπάρχουν παντού και στο Δυτικό κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε άλλα μέτρα, απλά δεν προβάλλονται ως πρότυπο. Ας ξαναγυρίσουμε στις παλιές γειτονιές μας και ας τις φτιάξουμε από την αρχή να είναι βολικές.(από σχόλιο)
Η ιστορία συνεχίζεται…
Εικόνες και πηγές.
Ruscus hypoglossum
(1)Ο κάκτος peyote ανήκει στα ενθεογενή φυτά. Είναι φυτό με ψυχοενεργά αποτελέσματα, από το οποίο  οι "μάγοι"  Ινδιάνοι λάμβαναν  τον χυμό του και χρησιμοποιούσαν στις θρησκευτικές τελετές τους. Το δραστικό αλκαλοειδές που περιέχει ( μεσκαλίνη)προκαλεί παραισθήσεις ανάλογες  με του LSD .
Περισσότερα εδώ: http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_LSD.htm
(3)26 octobre 2009, par Eric Dupin
http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?mot256
http://egpaid.blogspot.gr/2009/11/1_29.html
https://sites.google.com/site/perivos/photographies/oi-pleges-mas
http://www.theplantlist.org
(4)https://en.wikipedia.org/wiki/Drimia_maritima
http://natura2009.atfreeforum.com
(5)Pulsatilla-http://en.wikipedia.org/wiki/File:Pulsatilla_patens01(js).jpg
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE
 (2)Scilla και Charybdis. Αυτό το κείμενο  γεννήθηκε με αφορμή  τη  φράση που ακούγεται πολύ συχνά τελευταία " βαδίζουμε  ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη". 
Κάπως έτσι, μου ήρθε η ιδέα  να ψάξω να βρω αν τα έχουμε και σε φυτά. Και,ναι τα έχουμε και είναι πανέμορφα!!

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.



Του κάτω κόσμου τα πουλιά .Νίκος Δημητράτος.

http://www.youtube.com/watch?v=gbboHsBvJ5Q&feature=related

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά.
***
Ένα τραγούδι κορυφαίο δοσμένο με ψυχή, μια εκπληκτική ερμηνεία, χαμένο μέσα στο χαζοχαρουμένο κλίμα του όλα καλά.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής

Η μόνη εκδοχή της ερμηνείας του που βρήκα από εκπομπή κρατικού καναλιού, υποχρεωτικής γιαπίστικης χαράς.
Μήτε η τέχνη έμεινε αμόλυντη. Εκεί που πρέπει να σιωπήσουν, να σεβαστούν ή να κλάψουν, γελάνε και χειροκροτούν κουνώντας  το κεφάλι δεξιά κι αριστερά, αλλά  ισορροπία  δεν βρίσκεται πια.
Έχει χαθεί.
Έχει χαθεί για πάντα.
*Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Όπως έλεγε ο άλλος ποιητής ο Κώστας   Καρυωτάκης

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

"Η αραβική εξέγερση κι οι ψεύτικοι φίλοι της"


Αναδημοσιεύουμε ένα περσινό(1.4.2011)κείμενο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου από την "Καθημερινή"  .
Μια ανασκόπηση της διάταξης των δυνάμεων στην Μέση Ανατολή, τα τελευταία χρόνια, 
το ξεκίνημα της αναταραχής στη Συρία. Η εξέλιξη  της εξέγερσης δραματική. Ανθρώπινες ζωές θυσιάζονται καθημερινά όχι μόνο στη Συρία αλλά και στις γειτονικές χώρες και αυτοί που πρέπει και μπορούν, δεν κάνουν τίποτε σπουδαίο για να σταματήσει το κακό. 
Όλοι έχουν συμφέροντα που προσπαθούν να ισορροπήσουν. Ένα εμπάργκο επιβλήθηκε πέρυσι στην πώληση ελαφρών όπλων  για τα μάτια του κόσμου, και η χρηματοδότηση για τα υπόλοιπα συνεχίστηκε κανονικά. Αδιέξοδα.
Ανθρώπινα αδιέξοδα. Θηριωδίες. Άσκοπη περιφρόνηση της ζωής.
Τους τελευταίους τρεις μήνες το Χαλέπι και άλλες πόλεις  βομβαρδίζονται καθημερινά.
 Σοκαριστικά βίντεο με εν ψυχρώ δολοφονίες αμάχων, τυφλά χτυπήματα  και ομαδικές εκτελέσεις έχουν κατακλύσει το youtube. Τι κάνουν εκεί οι άνθρωποι; πως ζουν;τι να γράψουμε γι'αυτούς; και σε τι θα τους  βοηθήσει; 
΄Ενα τραγούδι για την ειρήνη της καρδιάς. Από καρδιάς και ας μην φτάνει.
Cheikh Hamza Chakour : Syrian Master of the mystical song

http://www.youtube.com/watch?v=1Jl4Di-BL90

Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου γράφει:
Σε ιστορικών διαστάσεων γεγονός αναδεικνύεται η αραβική εξέγερση. Aν και διανύει ήδη τον τέταρτο μήνα της, συνεχίζει να επεκτείνεται σαν χιονοστιβάδα, με τον δικτάτορα Σάλεχ της Υεμένης έτοιμο να συνοδεύσει τους Μπεν Αλί και Μουμπάρακ στην έξοδο και το καθεστώς της Συρίας να δέχεται ισχυρούς κραδασμούς. Αν και η κατεύθυνση των εξελίξεων δεν είναι δεδομένη -ιδίως μετά την αιματηρή αντεπανάσταση του Καντάφι και την ξένη επέμβαση στον λιβυκό εμφύλιο- φαίνεται ότι βαίνουμε προς τεκτονικού χαρακτήρα ανατροπές στην περιοχή με την εντονότερη γεωπολιτική αστάθεια και τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα του πλανήτη.
Τα εύφλεκτα σύνορα
Η πρώτη Αραβική Εξέγερση του 1916-1918, υπό τον Σαρίφ Χουσεΐν είχε στόχο τη χειραφέτηση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τη συγκρότηση μεγάλου, ανεξάρτητου κράτους των Αράβων, από το Αλέπο μέχρι το Άντεν. Για τον σκοπό αυτό, οι Άραβες συμμάχησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τους Αγγλογάλλους, οι οποίοι πολεμούσαν τους συμμάχους των Γερμανών, Οθωμανούς. Ωστόσο, Γάλλοι και Βρετανοί, με τη διαβόητη συμφωνία Σάικς- Πικό, διαμοίρασαν τα αραβικά εδάφη σε προτεκτοράτα, ενώ η διακήρυξη του Μπάλφουρ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με την υπόσχεση για εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη.
Οι πρώτες εικόνες της φυγής προς την Τουρκία.Οι άνθρωποι κρύβονται φοβούμενοι τα αντίποινα.
Η αποδυνάμωση των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πυροδότησε τη δεύτερη αραβική αφύπνιση. Τα αραβικά κράτη που προέκυψαν αναγκάσθηκαν, στο περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου, να επιλέξουν όχθη. Οι συντηρητικές μοναρχίες αναζήτησαν προστασία στις ΗΠΑ, ενώ τα κοσμικά, εκσυγχρονιστικά καθεστώτα του παναραβισμού, τύπου Νάσερ ή Μπάαθ, βρήκαν στήριξη στην ΕΣΣΔ. Οι στρατιωτικές ήττες από το Ισραήλ και η υποταγή των αραβικών κρατών στην Pax Americana, με ορόσημο τον πρώτο πόλεμο κατά του Ιράκ, το 1992, κατέδειξαν την αποτυχία και των δύο εκδοχών της ανάπηρης, αραβικής ανεξαρτησίας.
Το τρίτο κύμα της αραβικής αφύπνισης εμφανίζει ριζικές διαφορές με τα προηγούμενα: δεν ξεκίνησε από τα πάνω -από φωτισμένους αξιωματικούς ή παράτολμους φύλαρχους- αλλά από τα κάτω, από τους ανώνυμους φοιτητές της Ταχρίρ και της Σαναά, τους βιομηχανικούς εργάτες της Μαχάλα και του Σουέζ, τους μηχανικούς και τους δικηγόρους της Βεγγάζης. Δεν προέταξε αλυτρωτικούς, εθνικούς στόχους εναντίον του Ισραήλ και των Δυτικών υποστηρικτών του, αλλά τις λαϊκές, δημοκρατικές απαιτήσεις μιας εσωτερικής, «κοινωνικής Ιντιφάντα».
Εκτοπισμός
Ωστόσο, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ιμπέρ Βεντρίν, έχει δίκιο όταν βλέπει στα δραματικά γεγονότα των ημερών μας την «Αυγή ενός νέου αραβικού εθνικισμού» (Financial Times, 28/3/2011). Και μόνο η ταχύτητα εξάπλωσης της πυρκαγιάς, από την Τύνιδα μέχρι το Άντεν, αποτελεί ένδειξη ανθεκτικότητας του μεγάλου «αραβικού έθνους», που διεκδικεί μια καλύτερη ένταξη στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, υπερβαίνοντας τον κατακερματισμό και την απολυταρχία που το καταδικάζουν σε περιθωριοποίηση. Η αναγέννηση του νασερισμού στην Αίγυπτο, το πέρασμα ιστορικών στελεχών των Ελεύθερων Αξιωματικών με τη λιβυκή επανάσταση, ο σημαντικός ρόλος των κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών κομμάτων στην Ιορδανία και στην Υεμένη, ενισχύουν αυτό το συμπέρασμα.
Τα παιδιά μπορούν ακόμη να παίζουν
Η Δύση και το Ισραήλ υποδέχθηκαν με ψυχρότητα τις αραβικές εξεγέρσεις, καθώς βολεύονταν μια χαρά με τους Μουμπάρακ, Καντάφι, Σάλεχ, και πάει λέγοντας. Ο πιο άμεσος φόβος ήταν μια εξέλιξη «α λα Ιράν»: ύστερα από έναν πρώτο γύρο, λαϊκής - δημοκρατικής επανάστασης με αστική - κοσμική ηγεσία, να ακολουθήσει ένας δεύτερος, που θα φέρει στην εξουσία ένα ριζοσπαστικό Ισλάμ - αυτή τη στιγμή, τη μόνη οργανωμένη, σε πανεθνική κλίμακα, δύναμη στις περισσότερες αραβικές χώρες.
Αμηχανία,και αίτηση για βοήθεια αλλά από ποιόν; το βλέμμα των παιδιών περιγράφει καλύτερα την κατάσταση.
Το στοίχημα για τις μεγάλες δυνάμεις είναι αν θα καταφέρουν να «πειθαρχήσουν» την αραβική εξέγερση, με ένα συνδυασμό μέσων: τον έλεγχο της εκρηκτικά αβέβαιης μεταπολίτευσης από τον στρατό (Αίγυπτος, Τυνησία, Υεμένη), την ανοχή - συνενοχή στην καταστολή εξεγέρσεων από συμμαχικά στρατεύματα (της Σαουδικής Αραβίας στο Μπαχρέιν) και την «απαγωγή» της λιβυκής εξέγερσης μέσω μιας ξένης επέμβασης, που οδηγεί στην εξουθένωση και των δύο στρατοπέδων και ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση «ειρηνοποιών».
Δεν είναι κατασκήνωση προσκόπων...Είναι παιδιά που κινδυνεύουν
Ωστόσο, ακόμη κι αν η αραβική εξέγερση λυγίσει κάτω από το τεράστιο βάρος της αποστολής της, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Οι όποιοι αυριανοί ηγέτες του αραβικού κόσμου θα αναγκασθούν να κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις στις μάζες που έσπασαν το φράγμα του φόβου και ωρίμασαν πολιτικά, μέσα σε τρεις μήνες, όσο δεν θα ωρίμαζαν μέσα σε μια ζωή. Όσο για την Αμερική και το Ισραήλ, πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα έχουν απέναντί τους πιο διεκδικητικά κράτη, με μεγαλύτερη πολιτική και ηθική ισχύ. 
Όπως οι πλημμυρίδες του Νείλου, η αραβική εξέγερση είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, που κάποτε θα καταλαγιάσει, αλλά μόνο αφού γονιμοποιήσει όλη την περιοχή γύρω του.
Cheikh Hamza Chakour 

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Zέα Ζειά ή triticum dicoccum




Εδώ και  χρόνια, μια ομάδα ανθρώπων με δυσανεξία στη γλουτένη του σταριού, αναζητά ποικιλίες που να την περιέχουν σε μικρότερο ποσοστό, ή  ψάχνει για προϊόντα που παρασκευάζονται από άλλους σπόρους και δεν την περιέχουν καθόλου. Επειδή η φιλολογία που αναπτύχθηκε για το θέμα ήταν πλούσια και έφτασε και στα λιβάδια της συνομωσίας, αναρτούμε αυτές τις διευθύνσεις σήμερα,και κάποια άλλη στιγμή θα επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία για τα δημητριακά.
Θα δούμε την δυνατότητα αγοράς της Ζέας σαν αλεύρι για το σπίτι μας, ή την προμήθεια  των σπόρων  της για φύτευση, μέσα από ανακοινώσεις  που δημοσιεύθηκαν το τελευταίο διάστημα.
Το Συνεταιριστικό Δίκτυο  Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Αλληλέγγυο όπως δήλωσε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του, δίνει  την ευκαιρία  προμήθειας  αλεύρου Ζέας σε πολύ καλή τιμή.
 Η  Ζέα έρχεται στο σπίτι σας, με αντικαταβολή, στα 0.80 λεπτά του ευρώ το  κιλό, συν τα μεταφορικά έξοδα λέει η ανακοίνωση. 
Στην ανακοίνωσή τους περιγράφουν  και τις περιπέτειες  που πέρασαν μέχρι να γίνει αυτό εφικτό.
Ας τους ακούσουμε.
Ο πολιτικός στόχος που θέσαμε ως Κίνημα πέρσι, τέτοια περίπου  εποχή, ήταν  να επιστρέψει στην Πατρίδα της η Ζέα, το πανάρχαιο αυτό  δημητριακό με τη χαμηλή περιεκτικότητα σε γλουτένη και τα
υψηλά αμινοξέα. Η προσπάθεια συνάντησε πολλές δυσκολίες, κυρίως και  δυστυχώς με ανθρώπους στους οποίους εμπιστευτήκαμε την  καλλιέργειά της και με τους οποίους συναποφασίσαμε να δοθεί
στους αγρότες/ενδιαφερόμενους, σε συμβολική τιμή.
Αντί αυτού, αποφασίσθηκε μονομερώς να πωληθεί στα 3 ευρώ το  κιλό. Την ίδια ώρα, κάποιοι ελλαδέμποροι,  παριστάνοντας τους  «μοναδικούς κληρονόμους» του πανάρχαιου αυτού δημητριακού,  αρνιόντουσαν ακόμη και να δώσουν έστω και έναν σπόρο, στους  αγρότες/ενδιαφερόμενους, πουλώντας τους μόνο το αλεύρι  στα 6, 7, και 8 ευρώ το κιλό!!!
Ως Κίνημα το οποίο υπηρετεί εδώ και χρόνια τον τόπο και τον Λαό μας με εντιμότητα και αξιοπρέπεια, παραδίδουμε στους ενδιαφερόμενους αλλά και στους αγρότες, δύο εναλλακτικές:
1.    Τα πλήρη στοιχεία του αγροτικού συνεταιρισμού, από τον οποίο μπορείτε να  παραγγείλετε κατ’ ευθείαν και χωρίς μεσάζοντες.
2.    Την προαγορά μέσω του Συνεταιριστικού Δικτύου  Κοινωνικής Αλληλεγγύης, «Αλληλέγγυον», έτσι ώστε να γίνει  μαζική παραγγελία.
  Για την πρώτη περίπτωση, τα στοιχεία του Αγροτικού  Συνεταιρισμού της Μπολόνια είναι:
Κεντρικά Γραφεία:  Via Cento,  5.3 40.016 San Giorgio di Piano (BO).
Τηλέφωνο: + 39 051 537111. Υπεύθυνος: Pietro Cerioli
Τηλέφωνο: + 39 051 537218,  Email pcerioli@caip.it.
Συνεργάτες: Angela Benini, Τηλέφωνο: + 39 051 537284,
Email abenini@caip.it. Donato Squicciarini,
Τηλέφωνο:  + 39 051 537273,
 Email: squicciarini@caip.it. FrancaFiori,
Tel. + 39 051 537258, Email: ffiori@caip.it.
Η κεντρική σελίδα του Συνεταιρισμού είναι: http://caip.it/
 Για τη δεύτερη περίπτωση, της προαγοράς και μαζικής  παραγγελίας, επικοινωνήστε με το «Αλληλέγγυον», Αγίας Σοφίας  50, Κολωνός.
Τηλέφωνο-2105141443. Email: allilegion@gmail.com και  διεύθυνση στο διαδίκτυο, www.allilegion.gr
Η ανακοίνωση είναι από:aorata-gegonota.blogspot.gr
Άλλη μία  πρόσκληση (παλιότερη)για διάθεση σπόρων από παραδοσιακές ποικιλίες από το "Αγρόκτημα"
Διαθέσιμα μετά το θέρος, δηλαδή τον Αύγουστο,θα υπάρχουν πλέον εκτός των σύγχρονων ποικιλιών και  κάποιες παραδοσιακές ποικιλίες σιτηρών όπως
  •    Μονόκκοκο σιτάρι ποικιλία Καπλουτζάς  (Triticum monococcum L)
  •    Μαλακό σιτάρι ποικιλία Σκυλόπετρα (ή σκληρόπετρα;) (Triticum aestivum)
  •    Σίκαλη ποικιλία Βεύη Φλώρινας (Secale cereale)
  •    Εξάστιχο Κριθάρι (Hordeum vulgare)
  • Η σελίδα του Αγροκτήματος είναι:  http://www.e-agroktima.gr/poikilies.html για όποιον αναζητά  επαφή με καλλιεργητές.
  • Σπόροι
Μια προσπάθεια από τη Βουλγαρία
"Η οικολογική γεωργία είναι φιλοσοφία και όχι αυτοσκοπός. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν πρέπει να δηλητηριάζεις τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο, τον ίδιο σου τον εαυτό, μια και ο ίδιος συμμετέχεις στη διαδικασία της παραγωγής και της κατανάλωσης".
Με τα λόγια αυτά εξηγεί η κα Έλλη Ηλίεβα, στη συνέντευξή της  την απόφασή της να αναγεννήσει την καλλιέργεια του σιταριού των αρχαίων Θρακών, του μονόκοκκου σιταριού Λιμέτς.
 "Η καλλιέργειά του άρχισε σχετικά πρόσφατα στη Ν. Βουλγαρία, αλλά δεν έχει εξαπλωθεί μια η παραγωγή είναι μικρή και δεν αποδίδει μεγάλα κέρδη", μας λέει η κα Ηλίεβα.
"Η καλλιέργεια του λιμέτς χρονολογείται, σύμφωνα με τα στοιχεία που μας δίνει η αρχαιοβοτανική, πριν από τουλάχιστον οκτώ χιλιάδες χρόνια. Στα εδάφη της σημερινής Βουλγαρίας το πρωτοκαλλιέργησαν οι Θράκες πριν πέντε με έξι χιλιάδες χρόνια. Χαρακτηριστικό για το λιμέτς είναι ότι ωριμάζει 12 μήνες και δεν περιέχει γλουτένη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό μια και όσοι πάσχουν από δυσανεξία στην ουσία αυτή μπορούν να το καταναλώνουν άφοβα".
"Ο τρόπος επεξεργασίας του λιμέτς διαφέρει από αυτόν του συνηθισμένου σιταριού", εξηγεί η κα Ηλίεβα. "Το καλό αλεύρι είναι το αλεύρι ολικής άλεσης, μια και τα στοιχεία που περιέχει βοηθούν σημαντικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Το σιτάρι λιμέτς περιέχει 33% περισσότερη πρωτεΐνη από το συνηθισμένο και για το λόγο αυτό είναι πολύ πιο θρεπτικό".
"Το σιτάρι λιμέτς καλλιεργείται και σε άλλες περιοχές της Βουλγαρίας", συνεχίζει. "Ο πρόεδρος της Ένωσης καλλιεργητών βότανων, Εμίλ Ελμάζοφ, από τον οποίο πήρα σπόρους για να αρχίσω την παραγωγή μου, το καλλιεργεί στην περιοχή του Κεντρικού Αίμου. Ο κ. Ελμάζοφ το αλέθει σε ένα παλιό μύλο με μυλόπετρες. Με τον τρόπο αυτό το αλεύρι από το σιτάρι λιμέτς διατηρεί καλύτερα την ποιότητα και τα συστατικά του και η γεύση του είναι εκπληκτική.  Το λιμέτς φυτεύεται στα τέλη Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου και ωριμάζει μετά από 12 μήνες.Συνέχεια
Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης
Παρατείνεται έως και 17 Δεκεμβρίου 2012, η ημερομηνία υποβολής αιτήσεων
Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και  Τροφίμων,  η περίοδος υποβολής των αιτήσεων ενίσχυσης για τα επενδυτικά σχέδια Ε1. του Μέτρο 123Β και την  «Αύξηση της Αξίας των Δασοκομικών Προϊόντων», ορίζεται η περίοδος από 30 Ιουλίου 2012 έως και 17 Δεκεμβρίου 2012.
Και εκεί έξω στην αγορά τι συμβαίνει;
Πέρυσι ανακοίνωναν  τιμές για το σιτάρι τη μία μετά την άλλη όπως έλεγαν οι Ενώσεις, με «οροφή» όμως τα 25 λεπτά (22/6/2011)Πηγή.agrotypos.gr
Φέτος,
TΙΜΕΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ 2012
Εμπόρευμα-Μονάδα. Μέτρησης-Τιμή
Βαμβάκι-σεντς/λίμπρα-68,59€
Καλαμπόκι-ευρώ/τόνος- 208,00€
Ρύζι -σεντς/10 λίμπρες-137,70€
Σιτάρι-ευρώ/τόνο-280,00€
Πηγή http://www.agronews.gr/



Λάχανα



Αναπάντεχες συναντήσεις στο δρόμο με "ζιζάνια". Ανάμεσα στην πέτρα και το κλιματιστικό, σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του Πειραιά, το άγριο λάχανο μεγαλώνει με την ησυχία του περιμένοντας δεν ξέρω και εγώ τι για να κλείσει τον κύκλο του.
Collard στον αγγλόφωνο κόσμο
Κουράστηκα πολύ να βρω εικόνες του μαυρολάχανου, γι'αυτό αρκεστείτε στις παραπάνω.

Αλλά η έκπληξη δεν τελείωσε εκεί. Αρκετά  τετράγωνα πιο κάτω, μερακλήδες κάτοικοι έχουν βαρεθεί να βλέπουν τα άδεια παρτέρια  των δημαρχαίων,και έχουν απλώσει τις καλλιέργειες τους. Λάχανα πάλι!!
Και γυρνώντας στο σπίτι, με περίμενε και το φίλεμα από τη θεία απ'το χωριό.
Συγχρονικότητα !!! Το σύμπαν άκουσε την γκρίνια μου* είμαι σίγουρη. Ας μαγειρέψουμε λοιπόν.
Ενδεικτικά θα αναφέρω δύο συνταγές και οι δύο από την Ποντιακή κουζίνα που αξιοποιούν τα μαυρολάχανα.
Η πρώτη είναι λάχανα με φασόλια και η δεύτερη ντολμάδες.

Άγρια λάχανα, μαυρολάχανα ή απλά Λάχανα. Τροφή που πολλοί σνομπάρουν "για τους φτωχούς και τα γαϊδούρια" έλεγαν παλιότερα.
Γυφτολάχανα τα λένε στα περισσότερα μέρη και τα προορίζουν για τα ζώα, γιατί δεν  έμαθαν να τα τρώνε.
Θρεπτική αξία λάχανου
Σε όλο τον κόσμο θεωρείται ότι τα λάχανα είναι υγιεινά τρόφιμα, είναι πλούσια σε βιταμίνη C και περιέχουν πολλές θρεπτικές ουσίες με ισχυρές αντικαρκινικές ιδιότητες, όπως η σουλφοραφάνη. Όπως και το μπρόκολο, αποτελούν πηγή Indole-3-carbinol, φυτοχημικό που ενισχύει την επιδιόρθωση του DNA, δρα ως ανταγωνιστής των οιστρογόνων, καθυστερεί την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων,και  είναι πλούσια πηγή χλωροφύλλης. Το λάχανο περιέχει μεταξύ άλλων σημαντικές ποσότητες γλουταμίνης,  αμινοξέος με αντιφλεγμονώδεις και άλλες σπουδαίες για το σώμα ιδιότητες. Πέραν της προστατευτικής  του δράσης, είναι μια εξαιρετική πηγή βιταμινών και ιχνοστοιχείων, που είναι απαραίτητα για την υγεία των κυττάρων. Το βράσιμο όμως  μειώνει τα επίπεδα αυτών των ουσιών. Λόγω των χαμηλών λιπαρών και των πολλών φυτικών ινών που περιέχει,  συνηθίζεται στις δίαιτες.
Θρεπτική αξία ανά 100 g 
Ενέργεια  (36 kcal) Υδατάνθρακες 7,1 g Λίπος 0,4 g Πρωτεΐνη 3 g
Βιταμίνη Α equiv.575 μg (64%)
Βιταμίνη C 26 mg (43%)
Βιταμίνη Κ 623 μg (593%)
Ασβέστιο 210 mg (21%)
Παράδοση
Τα λάχανα όπως και τα άλλα φυτά της ίδιας οικογένειας (Brassicaceae-μπρόκολο, κουνουπίδι, κάρδαμο) βοηθούν τα κύτταρα ν’ απαλλαγούν από τις τοξίνες, και τις ελεύθερες ρίζες. Έτσι είναι καλή επιλογή τροφής για την επόμενη μέρα  μετά από ένα βαρύ μεθύσι. Γνωστά σαν  λαχανίδες στη λαϊκή ιατρική,  υπήρξαν το οικογενειακό εφεδρικό γιατρικό για κάθε νόσο. Ο χυμός  από τα φρέσκα φύλλα και τους μίσχους - του άσπρου λάχανου συνήθως- ήταν μια θεραπεία για την ουρική αρθρίτιδα, τη βρογχίτιδα, τους πυρετούς,τα κρυολογήματα, τις φλεγμονές, τα προβλήματα της κυκλοφορίας του αίματος,κ.ά. Τον πολτό των φύλλων  τον χρησιμοποιούσαν  για την θεραπεία των πληγών, σε ασθένειες του μαστού των γυναικών, και τις αρθρίτιδες(σαν επίθεμα).
Οι  αντιβακτηριδιακές και αντικαρκινικές ιδιότητες του λάχανου στις μέρες μας έχουν επιβεβαιωθεί από πολλές κλινικές έρευνες. Παρασκευασμένο σαν τουρσί το άσπρο λάχανο διατηρεί την υψηλή του περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και στη λαϊκή ιατρική υπήρξε ένα  αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισης του σκορβούτου.
Βρίσκουμε τα λάχανα να τρώγονται σαν παραδοσιακό πιάτο την Πρωτοχρονιά, σε πάρα πολλά σημεία του κόσμου, μαζί με  κρέας, ή φασόλια  ή μπιζέλια , για να εξασφαλιστεί ο πλούτος για τον επόμενο χρόνο, θεωρώντας ότι  τα φύλλα του μοιάζουν με τα χρήματα. Και στα δικά μας Βόρεια μέρη. Συνηθίζεται να μαγειρεύονται  με κρέας  φρέσκο,καπνιστό ή παστό,συχνότερα με χοιρινό.
Τα τυπικά καρυκεύματα για τα λάχανα  είναι τα κρεμμύδια, το ξύδι, πιπέρι  μαύρο και  άσπρο, και οι κόκκινες καυτερές πιπεριές.

Λαχανάκια Βρυξελλών, αλλά μου φαίνονται κάπως......
Καμία από τις  ποικιλίες λάχανου που γνωρίζουμε σήμερα δεν είναι νέα. Οι Έλληνες γνώριζαν τα λάχανα όπως και τα γογγύλια,  πριν ακόμη από την χριστιανική εποχή, και καλλιεργούσαν  διάφορα είδη τους συμπεριλαμβανομένων και αυτών με τα μεγάλα πράσινα  φύλλα. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα, από που έρχονται τα πρώτα φυτά. Τα άγρια ​​λάχανα που μοιάζουν με τα σημερινά διασταυρώθηκαν με άλλα φυτά, και  έχουν γίνει οι ποικιλίες που βρίσκουμε σήμερα, όπως το άσπρο και κόκκινο λάχανο, το μπρόκολο, κουνουπίδι, τα λαχανάκια Βρυξελλών, και το χρένο για να αναφέρουμε μόνο μερικά.

Προτεινόμενα φασόλια.
Μαύρα λάχανα με φασόλια
Υλικά
300 γραμ. φασόλια κόκκινα, ή πολύχρωμα, ή τα συνηθισμένα λευκά της φασολάδας.
 1 κόκκινη πιπεριά καυτερή
1 κούπα τσαγιού ελαιόλαδο
2 μεγάλα κρεμμύδια
1 φλιτζάνι σάλτσα ντομάτας(προαιρετικά)
2 κουταλιές κοφτές της σούπας αλάτι
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι καλαμποκίσιο (ή σταρένιο που έχουμε  καβουρδίσει για λίγο).
800 γρ μαυρολάχανα
Βάζουμε  τα φασόλια να βράσουν, όπως κάνουμε και στη φασολάδα. Τα έχουμε μουλιάσει από το βράδυ,και πετάμε το νερό του πρώτου βρασμού. Στη συνέχεια τα βάζουμε μέσα σε νερό βρύσης να βράσουν οριστικά. Πλένουμε 3-4 φορές τα λάχανα, και τα κόβουμε όπως θα κόβαμε χοντρά το μαρούλι. Τα βάζουμε σε κατσαρόλα που να τα χωράει, ανάβουμε το μάτι στη μεγαλύτερη θερμοκρασία, τα περιχύνουμε με το μισό λάδι,και τα γυρνάμε με μια κουτάλα μέχρι να μαραθούν ενώ αργότερα χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά.
Θα είναι έτοιμα όταν αλλάξουν χρώμα, και  μειωθεί ο όγκος τους. Κλείνουμε το μάτι και περιμένουμε να βράσουν τα φασόλια. Μόλις τα φασόλια μαλακώσουν, τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα με τα λάχανα χωρίς το νερό το οποίο κρατάμε  κάπου, μήπως  και χρειαστεί(αν δεν βάλουμε σάλτσα,θα χρειαστούμε μια κούπα ζωμό)
Στην κατσαρόλα που βράσαμε τα φασόλια τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο με το υπόλοιπο λάδι,και μόλις πάρει χρώμα προσθέτουμε τη σάλτσα τα πιπέρια και το αλάτι,και τα αφήνουμε να βράσουν για λίγο μόνα τους . Δεν κλείνουμε το μάτι και ενοποιούμε σ'αυτήν την κατσαρόλα όλα τα υλικά με τη θερμοκρασία σε μέτρια σκάλα. Βάζουμε  στο φαγητό 10 λεπτά πριν το τέλος το καλαμποκίσιο αλεύρι.Το φαγητό μας είναι έτοιμο μισή ώρα μετά αφότου ενώσαμε τα υλικά μας.
Όσα φύλλα και κοτσάνια  μας περίσσεψαν ή δεν μπορούν να τυλιχθούν, μπορούμε πριν τα πετάξουμε χωρίς σκέψη στα σκουπίδια, να πάρουμε το χυμό τους σε αποχυμωτή αν έχουμε, ή το ζωμό τους βράζοντάς τα για λίγο, ή να τα ψιλοκόψουμε και να μπουν στην κατάψυξη για την επόμενη φασολάδα.
Εικόνα από την στήλη μαγειρικής των latimes.(1)
Μια εναλλακτική λύση που συνηθίζω- γιατί δεν αγαπούν όλοι τις Ποντιακές συνταγές- είναι να φτιάχνω την κλασική φασολάδα που όλοι γνωρίζουμε, και στο τέλος να προσθέτω τα λάχανα αφού έχω αφαιρέσει μια ικανή ποσότητα φαγητού.
 Όσο για τη γεύση, όσοι έχετε δοκιμάσει τα εξωτερικά πράσινα φύλλα του λευκού λάχανου έχετε πάρει  μόνο μια ιδέα. Γευστικά το μαυρολάχανο είναι νοστιμότερο. Έχει τη δική του έντονη προσωπικότητα, όπως και το κάρδαμο. Στις λαϊκές αγορές σήμερα, βρίσκουμε μια ποικιλία με μικρά και τρυφερά φύλλα που μοιάζουν πολύ και γίνονται βραστή σαλάτα, μα δεν έχουν την ίδια γεύση.
Δεν συνηθίζουν μόνο οι Πόντιοι το πάντρεμα των φασολιών με λάχανα και άλλα χόρτα. Είναι πολύ διαδεδομένη συνήθεια στην Ν.Αμερική και στην Αφρική,και γίνεται με πολλά είδη.Δείτε το άρθρο για να πάρετε ιδέες.(1)
Brassica oleracea var. capitata 
Η καλλιέργεια και η αποθήκευση
Το φυτό εμπορικά καλλιεργείται για τα ελαφρώς πικρά βρώσιμα φύλλα του. Όπως και τα άλλα λάχανα είναι διαθέσιμα σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά είναι πιο νόστιμα και  θρεπτικά τους κρύους μήνες, μετά την πρώτη παγωνιά. Τα καλύτερα,  είναι τα φύλλα που συλλέγονται πριν φτάσουν στο μέγιστο μέγεθός τους. Όταν ωριμάσουν πολύ χαλάει η υφή τους, γίνονται ινώδη,και τότε πραγματικά προορίζονται για τα ζώα, ή μπορούμε να κρατήσουμε  τον χυμό τους αν έχουμε αποχυμωτή.  Ακόμη, μπορούμε αφού τα πλύνουμε, να τα ψιλοκόψουμε  όπως το μαρούλι και να τα κρατήσουμε στην κατάψυξη, όπου μαλακώνουν. Όπως και να χει,θέλουν άλλους χειρισμούς στο μαγείρεμα από τα νέα φύλλα. Η ηλικία δεν  επηρεάζει τη γεύση, μόνο την υφή .

 Τα φρέσκα φύλλα του λάχανου  μπορούν να αποθηκευτούν μέχρι και 10 ημέρες στα επαγγελματικά  ψυγεία,  και  για  τρεις ημέρες στα οικιακά.
Μπορούν αφού πλυθούν και κοπούν, να καταψυχθούν και να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Πώς και πότε σπέρνουμε λάχανα
Η αναπαραγωγή τους γίνεται εύκολα με σπόρο είτε απευθείας στον κήπο, είτε στη γλάστρα.
Έχουν αναπτυχθεί πολλές ποικιλίες λάχανου που χαρακτηρίζονται από την εποχή,(πρώιμες ή όψιμες), το σχήμα, το βάρος , το χρώμα, και την υφή της κεφαλής (σκληρή ή μαλακή).
Διαβάστε περισσότερα για την καλλιέργεια: http://kalliergo.gr/home-kalliergo/laxano-kalliergeia-plirofories-19092011.html


Λαχανοντολμάδες
Υλικά:
500 γραμ. κιμά από μοσχάρι, ή και λίγο από αρνί.
50 φύλλα λάχανου(είναι μεγάλα)
3 κρεμμύδια, ψιλοκομμένα
Μισό φλιτζάνι  του τσαγιού σάλτσα ντομάτας
Μισή κούπα του τσαγιού  ρύζι  γλασέ ή ότι άλλο έχουμε.
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
Μία κούπα του τσαγιού  ελαιόλαδο.
Μισή κούπα του τσαγιού νερό.
2 κοφτές κουταλιές  της σούπας  αλάτι
1  κοφτό κουταλάκι του γλυκού μαύρο πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού καυτερή πιπεριά τριμένη ή σε σκόνη.
Μερικά κλωνάρια σέλινο
Προαιρετικά
1  ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο
1  ματσάκι ψιλοκομμένο δυόσμο
Στους ντολμάδες με κρέας τα μυρωδικά δεν είναι απαραίτητα. Αν αντικαταστήσουμε το κρέας με 200 γραμ.ρύζι,  τότε σίγουρα θα συμπεριλάβουμε τα πράσινα μυρωδικά, και θα τσιγαρίσουμε και τα κρεμμύδια και το ρύζι.
Τα σκούρα λάχανα γίνονται καλύτεροι ντολμάδες χωρίς κρέας,και είναι πολύ εύκολοι στο τύλιγμα.
Προετοιμασία: Σε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει βουτάμε τα φύλλα  λάχανου για  να ζεματιστούν για πολύ λίγο.Μόλις αλλάξουν χρώμα είναι έτοιμα.. Τα βγάζουμε σε σουρωτό να κρυώνουν.
Κόβουμε τα κρεμμύδια . Στη συνέχεια  σοτάρουμε τον κιμά στο λάδι και το  βούτυρο ανακατεύοντας μέχρι να  πάρει χρώμα . Προσθέτουμε  τα κρεμμύδια  και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε  για να μην κολλήσουν για 3-4 λεπτά, και  στη συνέχεια σβήνουμε με τη σάλτσα ντομάτας τα πιπέρια και το αλάτι. Περιμένουμε  για 3-4 λεπτά και προσθέτουμε λίγο νερό. Όταν το κρέας είναι σχεδόν έτοιμο θα προσθέσουμε το ρύζι   και θα κλείσουμε τη φωτιά αφήνοντας τα υλικά 10 λεπτά  για να τραβήξουν τα υγρά. Ανοίγουμε το φύλλα και τυλίγουμε* τους ντολμάδες όπως κάνουμε και με τα αμπελόφυλλα. Με το μαχαίρι αφαιρούμε όσο μπορούμε το μεσαίο σκληρό κοτσάνι. Τοποθετούμε τους ντολμάδες στη σειρά στην κατσαρόλα που την έχουμε στρώσει με τα σκληρά μέρη των φύλλων, και λίγο λάδι.  Σκεπάζουμε  από πάνω με ένα γερό πιάτο που να εφαρμόζει, και ρίχνουμε  τόσο νερό ώστε να αγγίζει  το  πιάτο, και το υπόλοιπο λάδι.  Όταν αρχίσει να βράζει χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε για 20 λεπτά. Τα αφήνουμε να κρυώσουν πριν τα σερβίρουμε.
*Αν έχει τραβήξει όλα τα υγρά η γέμιση, προσθέτουμε  λίγες κουταλιές νερό ακόμη ώστε να μην είναι πολύ στεγνό το υλικό μας.
Εικόνες και πηγές
http://kitchenproject.com/history/Brussels-Sprouts/index.htm
(1)http://www.latimes.com/features/la-fo-greens-top10,0,3051445.story
Οι συνταγές είναι της οικογένειας.
*Η πρώτη εικόνα είναι δική μου.Μόλις το είδα, εκτός του ότι στάθηκα και το φωτογράφησα,άρχισα να το μαλώνω γιατί δεν ήρθε να φυτρώσει στις γλάστρες μου.Η γκρίνια που έλεγα.