Ζεόλιθοι ιδιότητες και χρήσεις

Το κείμενο που ακολουθεί είναι συνέχεια της ανάρτησης Τα κοιτάσματα και η ελευθερία
 Είναι ένα μικρό απόσπασμα από την εξαιρετική διπλωματική εργασία της Μαρίας Παπαϊωάννου που δημοσιεύθηκε το 2012. Για ολόκληρο το κείμενο δείτε στο τέλος. Περιέχει πολλές  χρήσιμες πληροφορίες τόσο για τους φυσικούς όσο και για τους συνθετικούς ζεόλιθους.
Εισαγωγή
Oι ζεόλιθοι είναι φυσικά πορώδη υλικά με τεράστια ιοντοανταλλακτική ικανότητα χάρη στην οποία μπορούν να καθαρίζουν τον οργανισμό του ανθρώπου και το νερό δεσμεύοντας μέταλλα και οργανικές ενώσεις. Το όνομά τους το πήραν από τα αρχαία Ελληνικά, όπου ζέω σημαίνει βράζω και λίθος σημαίνει πέτρα, γιατί όταν θερμανθούν, αποβάλλουν, με τη μορφή φυσαλίδων, το νερό που έχουν συγκρατήσει, δίνοντας την εντύπωση ότι βράζουν.
Μερικοί τους ονομάζουν «πέτρες της ζωής». Είναι φυσικά προϊόντα με πολλές δυνατότητες χάριν της μοναδικής τους κρυσταλλικής δομής που παγιδεύει μέταλλα και οργανικές ενώσεις τις οποίες αποσύρει με ασφάλεια από το ανθρώπινο σώμα και αυτό επειδή οι ζεόλιθοι είναι από τα λίγα
αρνητικά φορτισμένα προϊόντα στη φύση.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, κυρίως στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, οι ζεόλιθοι μπορούν να βρουν αρκετές εφαρμογές σε διάφορους τομείς.
 Όμως, η μεγάλη ζήτηση των φυσικών ζεόλιθων, καθώς και η αδυναμία ανεύρεσης επαρκών εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων οδήγησε τους επιστήμονες στην παρασκευή συνθετικών ζεόλιθων. Με τους τελευταίους καταπιάνεται η παρούσα διπλωματική εργασία, όπου παράγεται
ζεόλιθος από βιομηχανικά παραπροϊόντα [1].
Ιστορικά στοιχεία περί Ζεόλιθων
Οι ζεόλιθοι ανακαλύφθηκαν το 1756 από τους γεωλόγους και το 1950 η βιομηχανία άρχισε να παρασκευάζει συνθετικούς ζεόλιθους.

Ζεολιθικά κοιτάσματα
σχηματίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια από τις εκρήξεις των ηφαιστείων όταν λάβα με στάχτη χύθηκαν στους ωκεανούς. Εκεί δημιουργήθηκε αντίδραση ανάμεσα στα ηφαιστειακά υλικά και το χλωριούχο νάτριο των ωκεανών. Οι Αμερικανοί το δοκίμασαν ως υπόστρωμα καλλιέργειας στις πρόσφατες διαστημικές αποστολές τους.
Ζεολιθικά κοιτάσματα υπάρχουν και στην Ελλάδα, κυρίως βόρεια (Πετρωτές Έβρου)
με πολύ μεγάλη καθαρότητα (95%) αλλά και στις Κυκλάδες, όπου δεν έχει δοθεί
ακόμη άδεια εκμετάλλευσής τους. Καλύτεροι από όλους για γεωργική και κτηνοτροφική χρήση είναι αυτοί που είναι πλούσιοι σε ένα είδος ζεόλιθου που ονομάζεται κλινοπτιλόλιθος
 ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΖΕΟΛΙΘΟΥ
Οι ζεόλιθοι αποτελούν μια μεγάλη ομάδα ένυδρων αργιλιοπυριτικών ορυκτών των
αλκαλίων και των αλκαλικών γαιών, που ανήκουν στην ομάδα των τεκτοπυριτικών και η ανακάλυψή τους έγινε το 1756 από τον Σουηδό ορυκτολόγο Freiherr Alex Frederick Cronstedt.
Οι ζεόλιθοι απαντούν ως γεωλογικά αποθέματα σε όλο τον κόσμο, ιδίως σε πετρώματα που τμηματικά ή στο σύνολό τους έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Έτσι εξηγείται η συχνή παρουσία τους σε γεωγραφικές περιοχές με πρόσφατη ηφαιστειογενή δραστηριότητα. Προέρχονται από την υδροθερμική εξαλλοίωση διάφορων αργιλιοπυριτικών ορυκτών, όπως αστρίων και αστριοειδών και καλύπτουν κυρίως μικρές κοιλότητες, σχισμές και αρμούς βασαλτικών λαβών
και λιγότερο συχνά γρανιτών και γνευσίων.
Αρχικά, ενδιαφέρον για τους ζεόλιθους έδειξαν οι συλλέκτες ορυκτών λόγω της καλοσχηματισμένης κρυσταλλικής τους δομής.
Το τέλος της δεκαετίας του 1950 αναγνωρίσθηκαν ως το κύριο συστατικό πολυάριθμων
ηφαιστειακών πετρωμάτων που είχαν εναποτεθεί σε λίμνες των δυτικών ΗΠΑ, και σε 7
θαλάσσια κοιτάσματα της Ιταλίας και της Ιαπωνίας.
Έκτοτε έχουν αναφερθεί ζεολιθοφόρες περιοχές σε περισσότερες από 40 χώρες. Η ευρεία
αυτή γεωγραφική κατανομή τους, η υψηλή περιεκτικότητά τους και η καθαρότητα
των ιζηματογενών κοιτασμάτων, τα οποία είχαν το πλεονέκτημα να εντοπίζονται σε
μικρό βάθος, σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες φυσικοχημικές ιδιότητες τους, προσέδωσαν στους
φυσικούς ζεόλιθους τεράστιο εμπορικό ενδιαφέρον. Μέχρι σήμερα, η εμπορική χρήση
τους έχει αυξηθεί ραγδαία, κυρίως λόγω της εφαρμογής τους στη γεωργία, αλλά και σε
πολλά πεδία της βιομηχανίας και της κτηνοτροφίας.
Από τους φυσικούς ζεόλιθους περισσότερο διαδεδομένοι και με τη μεγαλύτερη οικονομική σημασία είναι ο κλινοπτιλόλιθος, ο χαβαζίτης, το ανάλκιμο, ο εριονίτης, ο ευλανδίτης, ο λωμονίτης, ο
μορδενίτης, ο νατρόλιθος και ο ψιλλινίτης. Μεταξύ των παραπάνω, ο κλινοπτιλόλιθος
και το ανάλκιμο απαντούν σε μεγαλύτερες ποσότητες στα φυσικά κοιτάσματα.
Η γεωγραφική κατανομή των ζεολιθικών κοιτασμάτων στον Ελληνικό χώρο
εντοπίζεται κυρίως σε πολλές περιοχές της Θράκης και στο νησί Πολέγιος του Αιγαίου
πελάγους. Κοιτάσματα απαντούν επίσης και σε αλλά νησιά του
νοτιοανατολικού Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους. Πρόκειται κυρίως για κοιτάσματα που
σχηματίστηκαν από τη μεταμόρφωση πυροκλαστικών πετρωμάτων, σε ανοικτά
υδρολογικά συστήματα από τη δράση, είτε ταυτόχρονα μετεωρικού και θαλασσινού
νερού, είτε από την κυκλοφορία υδροθερμικών νερών που αναμιγνύονται με θαλασσινό νερό.
Η παρουσία του κλινοπτιλόλιθου είναι ιδιαίτερα συχνή στα πετρώματα της Θράκης, του Ιόνιου αλλά και του Αιγαίου πελάγους [4].

Η δομή του ζεόλιθου
Οι ζεόλιθοι είναι αργιλοπυριτικά ορυκτά, τα οποία ανήκουν στην ομάδα των τεκτοπυριτικών. Το πλέγμα τους σχηματίζει διαύλουs (channels) ή κοιλότητες (cavities) με διάμετρο 2-7 nm, εντός των οποίων συγκρατούνται, συνήθως χαλαρά, μόρια νερού και κατιόντα (κυρίως Ca, Na, K), υπό ανταλλάξιμη μορφή (σχήμα 1). Η ύπαρξη αυτών των μεγάλων κοιλοτήτων που γεμίζουν με μόρια
νερού, διαφοροποιεί τους ζεόλιθους από τις άλλες ομάδες των τεκτοπυριτικών ορυκτών (άστριους και αστριοειδή), τα οποία, σε αντίθεση με τους ζεόλιθους, έχουν συμπαγή δομή. Tα μόρια
νερού, από κοινού με τα κατιόντα, έχουν την δυνατότητα να μετακινούνται εντός των
διαύλων του κρυστάλλου και να ανταλάσσονται με άλλα κατιόντα, χωρίς να
επηρεάζεται, σημαντικά, η δομή του πλέγματος, προσδίδοντας στους ζεόλιθους την
ικανότητα της ιοντοεναλλαγής [2].
Η ποσότητα του προσροφημένου νερού στους διαύλους (ζεολιθικό νερό) κυμαίνεται από 10-25% του αφυδατωμένου μέλους. Το νερό αυτό αποβάλλεται, συνεχώς, με θέρμανση πάνω από 1000C και μπορεί, να επαναπροσροφηθεί, με σταδιακή μείωση της θερμοκρασίας. Συνήθης ανταλλαγή εντός των καναλιών του πλέγματος των ζεόλιθων, είναι η αντικατάσταση του Ca2+ από Na+και K+και αντίθετα.
Οι ζεόλιθοι είναι λευκοί ή άχρωμοι όταν είναι καθαροί, ενώ η παρουσία προσμίξεων
(π.χ. οξειδίων σιδήρου) καθιστά πολλούς από αυτούς έγχρωμους.
Η πυκνότητά τους κυμαίνεται από 2-2,3 g/cm3και το ότι είναι σχετικά μικρή οφείλεται στην παρουσία
του νερού, που πληρεί τους διαύλους του ζεολιθικού πλέγματος. Σήμερα έχουν αναγνωρισθεί και περιγραφεί περισσότερα από 50 είδη φυσικών ζεόλιθων και άλλα 100, περίπου, έχουν παρασκευαστεί στο εργαστήριο (συνθετικοί ζεόλιθοι).
Εν τούτοις, μόνο 7 από αυτά και συγκεκριμένα τα ορυκτά μορντενίτης, κλινοπτιλόλιθος, φερριερίτης, χαμπαζίτης, εριονίτης, φιλλιπσίτης και ανάλκιμο
απαντούν σε ικανοποιητικές ποσότητες, ώστε να θεωρούνται εκμεταλλεύσιμα υλικά.
Από αυτά ο μορντενίτης και ο χαμπαζίτης θεωρούνται ως τα πλέον ενδιαφέροντα είδη
όσον αφορά την ικανότητα προσρόφησης. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περισσότερες από 1000 εμφανίσεις ζεολιθικών κοιτασμάτων, σε 40 περίπου χώρες, εντός ηφαιστειοκλαστικών πετρωμάτων[2]

Είδη  ζεολίθων
Έχουν αναγνωριστεί πάνω από 50 είδη ζεολίθων στη φύση και άλλα 100 περίπου έχουν παρασκευαστεί στο εργαστήριο. Μερικά είδη είναι τα εξής:
Ανάλκιμος, Χαβαζίτης, Κλινοπτιλόλιθος, Εριονίτης, Χιουλανδίτης, Μορντενίτης,
Νατρόλιθος, Φιλιπσίτης, Σκολεσίτης, Στελλερίτης, κά.
(Την παράγραφο με την χημεία του ορυκτού την παρέλειψα.Ανατρέξτε στο κείμενο αν σας ενδιαφέρει).
Ιδιότητες ζεόλιθου 
Οι ζεόλιθοι χαρακτηρίζονται από τις ακόλουθες ιδιότητες:
1. Ενυδάτωση υψηλού βαθμού
2. Μικρή πυκνότητα και μεγάλο κενό όγκο, κατά την ενυδάτωση
3. Σταθερότητα κρυσταλλικής δομής
4. Μεγάλη ιοντοανταλλακτική ικανότητα
5. Ομοιομορφία διαύλων μοριακού μεγέθους
6. Ικανότητα προσρόφησης (αερίων και ατμών)
7. Ικανότητα κατάλυσης
Ικανότητα προσρόφησης
Οι ζεόλιθοι βρίσκουν ευρεία εφαρμογή ως προσροφητικά υλικά.
Τα μόρια H2O πληρούν τα κενά του πλέγματος και σχηματίζουν υδάτινες
σφαίρες γύρω από τα ανταλλάξιμα κατιόντα. Όταν το H2O απομακρυνθεί, προσροφώνται
επιλεκτικά, από τα άδεια κανάλια, μόρια μικρής διαμέτρου, ενώ
τα μεγαλύτερου μεγέθους μόρια εκδιώκονται. Αυτή η ιδιότητα των ζεόλιθων, που επιτρέπει σε μια μεγάλη ποικιλία υλικών να δεσμεύονται, τους δίνει τον χαρακτηρισμό “μοριακά κόσκινα”.
Η ικανότητα των ζεόλιθων για προσρόφηση, εξαρτάται, κύρια, από το εύρος των διαύλων και είναι συνάρτηση του αριθμού των ατόμων οξυγόνου (6, 8, 10 ή 12), που οριοθετούν το εύρος αυτό. Έτσι, ζεόλιθοι, των οποίων οι δακτύλιοι αποτελούνται από 8-12 τετράεδρα, είναι δυνατό να προσροφήσουν εκτός από τα απλά κατιόντα και οργανικά μόρια. Η ικανότητά τους αυτή προσδιορίζεται από την ποσότητα του περιεχόμενου H2O, όταν οι ζεόλιθοι είναι πλήρως ενυδατωμένοι. Σε μερικούς ζεόλιθους ο όγκος αυτών των διαύλων, ο οποίος περιέχει H2O, μπορεί να φτάσει και 50% του συνολικού τους όγκου.

Οι φυσικοί ζεόλιθοι  
Οι φυσικοί ζεόλιθοι απαντώνται σαν δευτερογενή ορυκτά σε κοιλότητες βασικών
πυριγενών πετρωμάτων, συνήθως ηφαιστείων. Στην Ελλάδα συναντιούνται μέσα στα
ηφαιστειακά στρώματα της Σαντορίνης, της Θράκης, της Μυτιλήνης και αλλού. Ο
πρώτος ζεόλιθος ανακαλύφθηκε από τον Cronstedt το 1756, ο οποίος διαπίστωσε ότι
ορισμένα ορυκτά θερμαινόμενα παρήγαγαν φυσαλίδες λόγω της απομάκρυνσης νερού.
Τα συγκεκριμένα ορυκτά ανήκαν στην οικογένεια του ζεόλιθου στιλβίτη. Στη φύση, οι
ζεόλιθοι σχηματίζονται εκεί όπου το εντός των πόρων νερό, του ηφαιστειακού βράχου συγκεκριμένης χημικής σύστασης, αντιδρά με στερεό υλικό. Τα πιο κοινά αντιδρώντα
υλικά είναι η ηφαιστειακή ύαλος, η πορώδης κρυσταλλική ύαλος, ο μοντμοριλλονίτης,
τα παγιόκλαστα, οι άστριοι, ο νεφελίνης και ο χαλαζίας [7].
Συνθετικοί  ζεόλιθοι 
Μέχρι σήμερα, αν και έχουν αναγνωρισθεί 50 διαφορετικά είδη φυσικών ζεόλιθων, τα
οποία έχουν σχετικά σταθερές ιδιότητες και χαμηλότερο κόστος απόκτησης, έχουν παρασκευασθεί συνθετικά περισσότερα από 100 είδη με στόχο την κάλυψη των αναγκών της βιομηχανίας. Οι συνθετικοί ζεόλιθοι έχουν ένα ευρύτερο φάσμα ιδιοτήτων και μεγαλύτερες κοιλότητες από τους αντίστοιχους φυσικούς, καθώς αν και μερικοί φυσικοί ζεόλιθοι εμφανίζονται σε μεγάλες ποσότητες, δεν είναι όλοι τους ποιοτικοί. Οι συνθετικοί ζεόλιθοι παρήχθησαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του '50. Σήμερα έχουν συντεθεί περισσότεροι από 100 διαφορετικοί ζεόλιθοι, και η ετήσια
παραγωγή συνθετικών ζεολίθων υπερβαίνει τους 12.000 τόνους.
Η σύνθεση του Μοντερνίτη το 1948 από τον Barrer σηματοδότησε την εποχή των συνθετικών ζεόλιθων. Οι ζεόλιθοι δεν είχαν βρει οποιαδήποτε σημαντική εμπορική χρήση έως ότου ανακαλύφθηκαν και αναπτύχθηκαν οι συνθετικοί ζεόλιθοι.
Εφαρμογές και χρήσεις ζεολίθων 
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί κυρίως στο εξωτερικό αλλά και στη
χώρα μας -από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης- οι ζεόλιθοι μπορούν να
βρουν αρκετές εφαρμογές, λόγω των ξεχωριστών ιδιοτήτων τους.
Έτσι, λοιπόν, οι ζεόλιθοι:
Στη Χημεία: Μπορούν επιλεκτικά να απορροφήσουν ιόντα που εγκαθιστούν στις δομικές κοιλότητές τους (μοριακά κόσκινα). Μερικοί ζεόλιθοι χρησιμοποιούνται ως μοριακά κόσκινα για να αφαιρέσουν προσμίξεις ύδατος και νιτρικών από το φυσικό αέριο.
Στη Βιομηχανία καταλυτών: Μπορούν να δεσμεύσουν μεγάλα μόρια και να τα
βοηθήσουν να σπάσουν σε μικρότερα κομμάτια. Οι ζεόλιθοι χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στην διάσπαση μεγάλων οργανικών μορίων που βρίσκονται στο πετρέλαιο σε μικρότερα μόρια που αποτελούν τη βενζίνη, μια διαδικασία αποκαλούμενη καταλυτική διάσπαση.
Στα Φίλτρα: Μπορούν να αλληλεπιδράσουν με το ύδωρ για να απορροφήσουν ή να
απελευθερώσουν ιόντα (ιοντική ανταλλαγή). Οι ζεόλιθοι χρησιμοποιούνται ως αποσκληρυντικά νερού, για να αφαιρέσουν ιόντα ασβεστίου, τα οποία αντιδρούν με το σαπούνι στον σχηματισμό αφρού. Το ύδωρ φιλτράρεται με ζεόλιθο φέροντα νάτριο, ο οποίος απορροφά το ασβέστιο και απελευθερώνει ιόντα νατρίου στο ύδωρ.Όταν ο ζεόλιθος δεν μπορεί να απορροφήσει άλλο ασβέστιο, μπορεί να αναγεννηθεί με ξέπλυμά του με άλμη (ένα κορεσμένο διάλυμα χλωριούχου νατρίου), η οποία αποβάλλει τα ιόντα ασβεστίου και τα αντικαθιστά με νάτριο.

rizospastis 2003

Στο Περιβάλλον: Οι ζεόλιθοι συμβάλλουν σε ένα καθαρότερο και ασφαλέστερο περιβάλλον με πολλούς τρόπους. Χρησιμοποιούνται στον εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο λόγω της εκλεκτικής ικανότητας των ζεόλιθων να απορροφούν το άζωτο από την ατμόσφαιρα.
 Στα απορρυπαντικά σκόνης, οι ζεόλιθοι αντικαθιστούν τα επιβλαβή φωσφορικά άλατα μειώνοντας έτσι το πρόβλημα της ρύπανσης και του ευτροφισμού των θαλασσών.
Με την προσθήκη τους στο πλύσιμο -σε κατάλληλη μορφή- μπορεί να μειώσουν την ποσότητα του
απορρυπαντικού έως και 70% και να εξαλείψουν την ανάγκη μαλακτικού. Αυξάνουν τη
διάρκεια ζωής των υφασμάτων και μειώνουν τις πιθανές αλλεργίες που προκαλούν οι
χημικές ουσίες των απορρυπαντικών.
Σαν στερεά οξέα, οι ζεόλιθοι μειώνουν την ανάγκη σε διαβρωτικά υγρά οξέα.
Ως οξειδοαναγωγικοί καταλύτες, μπορούν να αφαιρέσουν τους ατμοσφαιρικούς ρύπους, όπως τα αέρια μηχανών και τα CFCs που προκαλούν την μείωση του όζοντος. Χρησιμοποιούνται στο διαχωρισμό των επιβλαβών οργανικών ουσιών από το ύδωρ, και στην αφαίρεση των ιόντων βαρέων μετάλλων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που παράγονται από την πυρηνική διάσπαση, από το νερό. Χρησιμοποιούνται επίσης στην αποθήκευση ηλιακής ενέργειας, καθώς και ως υλικά καθαρισμού λυμάτων, εφόσον ο κλινοπτιλόλιθος χρησιμοποιείται για να καθαρίσει τα ιόντα αμμωνίου (NH4
+) από τα αστικά λύματα και τα γεωργικά απόβλητα. Επίσης, βοηθάνε στον έλεγχο των οσμών -κυρίως αμμωνίας και υδροθείου-σε χώρους συντήρησης και αποθήκευσης τροφίμων, σε
κτηνοτροφικές μονάδες και ιχθυοκαλλιέργειες.
Η προσθήκη ζεόλιθου σε λίμνες αλλά και σε άλλους υδάτινους όγκους μπορεί να εμπλουτίσει το νερό σε οξυγόνο και μειώνει το φαινόμενο του ευτροφισμού. Παράλληλα, βοηθάει στην ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό πολλών υδρόβιων οργανισμών.
Στην ταφή ραδιενεργών αποβλήτων: Στις πυρηνικές εγκαταστάσεις Hanford στο
Richland, της Ουάσιγκτον, ραδιενεργό στρόντιο-90 (Sr 90) και καίσιο-137 (καίσιο 137) έχουν αφαιρεθεί από διαλύματα ραδιενεργών αποβλήτων με το πέρασμά τους από δεξαμενές φυσικού ζεολίθου κλινοπτιλόλιθου.
Ζεόλιθοι επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί για να καθαρίσουν ραδιενεργά απόβλητα από τις πυρηνικές
εγκαταστάσεις του Three Mile Island και αλλού.
Το διοξείδιο του θείου (SO2) είναι ένας ρύπος που παράγεται με το κάψιμο του άνθρακα υψηλής περιεκτικότητας σε θείο. Είναι μια σημαντική αιτία της όξινης βροχής.
Οι φυσικοί ζεόλιθοι είναι τα αποτελεσματικότερα φίλτρα που έχουν βρεθεί για την απορρόφηση του διοξειδίου του θείου από τα αέρια αποβλήτων. Δεδομένου ότι οι προσπάθειες να βελτιωθεί η ατμοσφαιρική ποιότητα συνεχίζονται, οι ζεόλιθοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν να καθαρίσουν τα αέρια από τις εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας που καίνε άνθρακα
υψηλής περιεκτικότητας θείου.
Στα Τρόφιμα: Οι ζεόλιθοι χρησιμοποιούνται επίσης στην υδρογόνωση των φυτικών ελαίων και σε πολλές άλλες βιομηχανικές διαδικασίες που περιλαμβάνουν οργανικές ενώσεις. Πιο συγκεκριμένα στη διατροφή ζωών η πρώτη χρήση του ζεόλιθου ήταν ως ζωοτροφή στην Ιαπωνία, 1968, ως προσθετικό.
Στην διατροφή των ζώων γενικά τα αποτελέσματα είναι από καλά έως άριστα. Τα ζώα παρουσιάζουν γρήγορη ανάπτυξη ευρωστία και μειώνονται οι πιθανότητες ασθένειας ή θανάτου.
Επιτυγχάνεται καλύτερη αφομοίωση θρεπτικών και αποδοτικότητα τροφής, μείωση των αμμωνιακών
ριζών στο κυκλοφορικό, που δεσμεύονται από τον ζεόλιθο και σταδιακά αποβάλλονται, με αποτέλεσμα την καλύτερη μετατροπή του αζώτου της τροφής σε ζωική πρωτεΐνη.
Χρησιμοποιούνται επίσης στις ιχθυοκαλλιέργειες και τις μυδοκαλλιέργειες.
 Επίσης, ο ζεόλιθος αναμεμειγμένος με άμμο στα δοχεία των μικρών κατοικίδιων απορροφά τις οσμές.
Στην Ιατρική: Ο κλινοπτιλόλιθος διεγείρει (προκαλεί) την παραγωγή αντισωμάτων
με επακόλουθη την αναστολή της εκδήλωσης ορισμένων ασθενειών. Μειώνει τα 19
αμμωνιακά επίπεδα στο αίμα. Απομακρύνει τις τοξικές ουσίες από τον οργανισμό.
Απομακρύνει τις αφλατοξίνες που εισάγονται στον οργανισμό από την κατανάλωση
αλλοιωμένων τροφίμων. Έχει αντιδιαρροϊκή και αντιεντεροτοξική δράση. Παρουσιάζει αντιβακτηριακή δράση, αντικαρκινική και αντιϊκή δράση. Φυσικά πυριτικά ορυκτά, συμπεριλαμβανομένου του κλινοπτιλολίθου, έχει αποδειχθεί ότι παρουσιάζουν διάφορες βιολογικές δράσεις και έχουν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς ως βοηθητικά εμβολίων αλλά και στην θεραπεία της διάρροιας. Μια νέα χρήση πολύ λεπτόκοκκου ζεολίθου κλινοπτιλολίθου είναι η πιθανή βοηθητική
του δράση στην αντικαρκινική θεραπεία. Η εφαρμογή κλινοπτιλολίθου σε αυτή την μορφή σε ποντίκια
και σκύλους που πάσχουν από ποικίλους τύπους όγκων οδήγησε στη βελτίωση στη γενική κατάσταση της υγείας τους, επέκταση της διάρκειας ζωής τους, και τη μείωση στο μέγεθος των καρκινικών όγκων. Τοπική εφαρμογή του κλινοπτιλολίθου σε καρκίνους δέρματος των σκύλων μείωσε αποτελεσματικά τον όγκο και την έκτασή τους.
 Επιπλέον, μελέτες τοξικολογίας στα ποντίκια και τους αρουραίους κατέδειξαν ότι η εφαρμογή αυτή δεν έχει αρνητικές επιδράσεις.
Εργαστηριακές μελέτες σε ιστοκαλλιέργειες έδειξαν ότι ο λεπτόκοκκος κλινοπτιλόλιθος
εμποδίζει την πρωτεϊνική κινάση B, προκαλεί την δράση αντικαρκινικών πρωτεϊνών, και
μπλοκάρει την αύξηση διάφορων καρκινικών κυττάρων [3].
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο κλινοπτιλόλιθος θεωρείται φυσικός αποτοξινωτής του οργανισμού μας, καθώς:
1. Εγκλωβίζει τις ελεύθερες ρίζες μην αφήνοντας να ενεργήσουν, λειτουργώντας ως ισχυρό αντιοξειδωτικό και έτσι, μπορεί να δώσει σημαντική βοήθεια σε προβληματικά κύτταρα.
2. Βοηθά στην εξάλειψη των βαρέων μετάλλων, ιδίως του μόλυβδου, υδράργυρου, καδμίου, αρσενικού, αλουμινίου, κασσίτερου και του σιδήρου, χωρίς να αφαιρεί τα υγιή ιόντα και μέταλλα. Επίσης, προσροφά τα ραδιενεργά μέταλλα όπως του καισίου και στροντίου-90, τα φυτοφάρμακα, τα ζιζανιοκτόνα, καθώς και άλλες τοξίνες από το σώμα, ουσίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση πολλών προβλημάτων υγείας. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν περί τις 100.000 χημικές ουσίες γύρω μας (από τα φυτοφάρμακα στα τρόφιμα, το νερό που πίνουμε, τα αέρα που αναπνέουμε κ.ά.)
3. Τείνει να παγιδέψει τα αλλεργιογόνα από την κυκλοφορία του αίματος και την πεπτική οδό προτού να μπορέσει το σώμα να αντιδράσει, μειώνοντας κατά συνέπεια τα συμπτώματα από τα διάφορα τρόφιμα και τις περιβαλλοντικές αλλεργίες.
4. Ίσως να βελτιώνει την ηπατική λειτουργία με την εξάλειψη των φυτοφαρμάκων και ζιζανιοκτόνων από το σώμα.
5. Αποτελεί ένα ισχυρό αντιϊικό φυσικό προϊόν. Μάλιστα σε περιπτώσεις έρπητα ζωστήρα τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά. Επίσης προκαταρκτικές μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να ανακουφίσει τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την σκλήρυνση κατά πλάκας, την ηπατίτιδα C, καθώς και το κοινό κρυολόγημα ή 20 την γρίπη. Δημιουργεί μια φυσική ασπίδα στον οργανισμό με τη δημιουργία ενός άριστου επιπέδου pH (μεταξύ 7,35 και 7,45), η οποία με τη σειρά της ενεργοποιεί την υγιή λειτουργία του εγκεφάλου και ταυτόχρονα ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ παράλληλα δρα σαν άριστο φυσικό ισοτονικό.
6. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ζεόλιθος δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας και ευφορίας κυρίως λόγω της εξάλειψης των τοξινών, ενώ σύμφωνα με προκαταρκτική έρευνα φαίνεται να συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγής σεροτονίνης από τον οργανισμό.
7. Φαίνεται να έχει θετική συνδρομή στην οισοφαγική παλινδρόμηση και την καούρα και να βοηθά στη βελτίωση της λειτουργία ζωτικών οργάνων, επειδή αυτά δεν επιβαρύνονται. Αυξάνει την ενέργεια και βελτιώνει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών από τον πεπτικό σωλήνα.
8. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους, καθώς δεσμεύει και αποβάλλει πολλές βλαβερές ουσίες που εισβάλουν στον οργανισμό μέσω της τροφής, του νερού και του αέρα.
9. Επίσης, είναι πολύτιμος σύμμαχος στις δίαιτες αδυνατίσματος, καθώς παρουσιάζει την ικανότητα να δεσμεύει τα παραπροϊόντα του μεταβολισμού και τα βαρέα μέταλλα που απελευθερώνονται από τη λιπόλυση αλλά και το κάψιμο του λίπους, με συνέπεια αυτά να μην παραμένουν στον οργανισμό, αλλά να αποβάλλονται αποτελεσματικότερα. Είναι εξαιρετικά ασφαλής και μη τοξικός, τα ίχνη του εξαλείφονται εντελώς από το σώμα μέσα σε 6 με 8 ώρες χωρίς να αφήνει κανένα κατάλοιπο, δεν έχει καμία γεύση ή οσμή και μπορεί να λαμβάνεται με άδειο στομάχι, παρουσιάζοντας μηδαμινές παρενέργειες που αντιμετωπίζονται με διακοπή της χρήσης για μερικές ημέρες ή με μείωση της ποσότητας [1].
Οικοδομική χρήση: Στην οικοδομική, τόσο ως δομικοί λίθοι όσο και στην παραγωγή τσιμέντων, ως υποκαταστάτες του περλίτη και της κίσσηρης. Στην κατασκευή των συμπιεσμένων σανίδων, σαν υλικό πλήρωσης. Στην κατασκευή ελαφρών τούβλων μεγάλης αντοχής
 Στη βιομηχανία λιπαντικών
 Ως αποξηραντικά και απορροφητικά υλικά.
 Στη χαρτοβιομηχανία ως πληρωτικό υλικό σε αντικατάσταση των αργίλων
 Στη φυτική παραγωγή, στις αγροκαλλιέργειες, για τη βελτίωση της απόδοσης του εδάφους.
 Στην βιομηχανία λιπασμάτων.
 Στην υδροπονία
 Στην απορρύπανση εδαφών

Στις βιομηχανικές εφαρμογές χρησιμοποιούνται συνθετικοί ζεόλιθοι υψηλής καθαρότητας, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερες κοιλότητες από τους φυσικούς ζεολίθους.
Αυτές οι μεγαλύτερες κοιλότητες επιτρέπουν στους συνθετικούς ζεολίθους να  απορροφήσουν ή να κρατήσουν μεγαλομόρια που οι φυσικοί ζεόλιθοι δεν μπορούν[3].
Τελειώνοντας, το αυτονόητο ερώτημα που γεννιέται στον καθένα μας, είναι πώς ένα τέτοιο φυσικό υλικό με τόσες ιδιότητες, που υπάρχει σε επάρκεια στη χώρα μας, χρησιμοποιείται ελάχιστα, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η δικαιολογία του μεγάλου κόστους δεν μπορεί να καλύψει την επιβάρυνση τόσο του περιβάλλοντος όσο και της ανθρώπινης υγείας. Μάλλον αυτό που λείπει είναι η βούληση και η παρέμβαση από την πλευρά της πολιτείας [5]
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΜΑΡΙΑ -ΑΘΗΝΑ 2012
Δείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ:http://dspace.lib.ntua.gr/bitstream/123456789/6519/3/papaioannoum_zeolite.pdf
Αν έχετε χρησιμοποιήσει το ορυκτό, μιλήστε μας για την εμπειρία σας.
Εικόνες
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=1763636&publDate=4/5/2003
www.iatrikionline.gr
www.katohika.gr