Εξερευνήστε, ακόμη λίγο….το όρος Αιγάλεω και Ποικίλο

Πάμε μια βόλτα στο Ποικίλο; Πολλά τα καθημερινά προβλήματα, έχουμε και το μνημόνιο πάνω από τα κεφάλια μας, το κίνημα στα κάτω του, οι φωνές που μας εκφράζουν δυσεύρετες και δυσδιάκριτες. Γι’ αυτό σας λέω. Πάμε μια βόλτα στο Ποικίλο; Να ξελαμπικάρει λίγο και το μυαλό μας.
Γιατί να πάμε; Καλά δεν είμαστε εδώ;...
Ναι, πολύ καλά. Αλλά, πρέπει να βρούμε νέες κερδοφόρες πηγές...
Για πάμε λοιπόν…

Ο Δημήτρης Χατζόπουλος στο βιβλίο του " Όρος Αιγάλεω - Ποικίλο, αρχαίο ΔΕΜΑΣ Βοσκοί και σπήλαια" γράφει:
 Πολλάς ημέρας χρειάζεσθε για να εξερευνήσετε το εσωτερικόν του Αιγάλεω, όπου εις κορυφάς των βουνών του και εις άλλα σημεία παρατηρούνται λείψανα αρχαίας οχυρώσεως. Περιηγηταί και εκδρομείς σπανιώτατα τον ανεβαίνουν, αλλά ούτε οι κυνηγοί τον αγαπούν. Είναι το ησυχότερον αττικόν όρος και αν θέλετε να χαρήτε πλήρη ορεινήν ερημίαν, πλησίον των Αθηνών, σας την παρέχει ο Αιγάλεως, ευχάριστον. 
Εκεί δε βλέπετε τα μεγαλήτερα φίδια της Αττικής, τας μεγαλητέρας χελώνας και τους μεγαλητέρους γυπαετούς...
Περίπου δεν υπάρχει κορυφή των βουνών του Αιγάλεω χωρίς ίχνη αρχαίας οχυρώσεως…Ολίγη επομένως η ρυτινοσυλλογή και κατά το πλείστον αι περιφέρειαί του ενοικιάζονται ως βοσκαί δια πρόβατα και γίδια. Ταύτα παραμένουν το χειμώνα, ότε όλοι οι βουνοί και η λαγκαδιές του όρους ανήκουν εις τον ποιμενικόν κόσμον…
Διαβάστε ολόκληρη την περιγραφή του όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ (το 1922) εδώ: http://www.scribd.com/doc/34435180

Χάρτης του 1942, από το αρχείο του Ανδρέα Μηλιώνη: Διακρίνεται μεταξύ των άλλων και το χωριό Στεφάνι, πάνω από τα σημερινά Νεόκτιστα Ασπροπύργου(1) 

Ο «Πύργος» στο λόφο Πυργάθι, το «αρχαίο τοίχος του Δέματος», o Munn και οι Χάρτες του Κάουπερτ.(2)

Η κυκλική βάση του "ΠΥΡΓΟΥ" σχεδιασμένη από τον Mark H.Munn στο βιβλίο του "The Defence of Attica".(8)
Το αρχαίο τοίχος του Δέματος και ο Πύργος στο λόφο Πυργάθι, από το 400 π.Χ. είναι δίπλα μας (Ασπρόπυργο και Άνω Λιόσια). 
Αναφέρονται σε εργασίες πολλών Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων, ερευνητών και περιηγητών, αλλά εμείς οι νεοέλληνες κάνουμε οτιδήποτε για να σβήσουμε τα ίχνη της ιστορίας.

 Στο λόφο Πυργάθι, νοτιοδυτικά του αρχαίου τοίχους, διασώζεται και στις μέρες μας η βάση του κυκλικού Πύργου του Δέματος. Ήταν παρατηρητήριο και παράλληλα φρυκτωρία. Σημειώνουμε ότι σε κοντινή απόσταση υπήρχε ένα μονοπάτι που ξεκινούσε από τον Κηφισό και έφτανε μέχρι τον Ασπρόπυργο. 

Ο χαρτογράφος Κάουπερτ που εργάστηκε συστηματικά για να αποτυπώσει την Αττική, επέλεξε την περιοχή του Όρους Αιγάλεω – Ποικίλο να της δώσει το όνομα PYRGOS. 

Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαστε με την έρευνα για την ιστορία και το περιβάλλον της Δυτικής Αθήνας – Αττικής, προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε ποιος ήταν ο λόγος που επέλεξε ο Κάουπερτ να δώσει το όνομα PYRGOS στο χάρτη της περιοχής. 

Το ερώτημα είναι σοβαρό και δεν πρέπει να βιαστούμε να απαντήσουμε «εφ΄ άπαξ» και με αυστηρή βεβαιότητα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι 27 από τους 28 Χάρτες της Αττικής που αποτύπωσε με τους συνεργάτες του ο Κάουπερτ, έχουν τίτλους γνωστών βουνών (π.χ. Athens – Hymettos, Pentelikon, Tatoi, Phyli) και περιοχών (Salamis, Eleusis, Laurion, Marathon κ.λπ). 

Μόνο ο PYRGOS (IV χάρτης) έχει όνομα χωρίς να δικαιολογείται 100% ο τίτλος του. Για τον "Πύργο" υπάρχουν πολλές αναφορές από αρχαιολόγους και περιηγητές. Η σημαντικότερη απ΄ αυτές που έχουμε υπ΄ όψιν μας είναι του Mark H. Munn. 

(3)Για να ανέβει κάποιος ενδιαφερόμενος στον λόφο  του Ασπροπύργου και να επισκεφτεί τον "Πύργο" δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν τρία μαντριά στην περιοχή και γενικά το «τοπίο» είναι αφιλόξενο. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως και το αρχαίο ΔΕΜΑΣ, έτσι και ο ΠΥΡΓΟΣ είναι ορατός μέσω του Google Earth.(2)

Η κυκλική βάση του αρχαίου "Πύργου" του τοίχους στο λόφο του Ασπροπύργου

Το Αρχαίο Δέμας 

Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα της "Ομάδας Παυσανίας" Η ονομασία «Δέμας ή Δέσις» προέρχεται από το ότι «δένει» δύο βουνά. Το τοίχος βρίσκεται στο στενότερο σημείο μεταξύ των Ορέων Πάρνηθας και Αιγάλεω (Ποικίλον Όρος). Είναι  λυπηρό στις μέρες μας να μην ασχολείται  κανείς με  την ιστορική μας κληρονομιά. Αντιθέτως επιτρέπουμε να την «βομβαρδίζουν»,να την υπονομεύουν με εκρηκτικά, με διανοίξεις Περιφερειακών οδών,όπως στο Αιγάλεω,και αλλού: δείτε την ιστοσελίδα του Δήμου Α.Λιοσίων.

Το τμήμα του τοίχους που έχει απομείνει από κοντά. Πιθανόν η αρχή του καταστράφηκε από το εργοστάσιο ασβεστοποιίας που βλέπετε.

Η ομάδα από το xpolis γράφει:

"Για πρώτη φορά εντοπίσαμε τυχαία (το 1998) ως Φίλοι της Ορεινής  Πεζοπορίας (Νίκος Καρούνης, Γιώργος Μάντζιος, Κώστας Φωτεινάκης) κάτι ερείπια στην περιοχή των Νεοκτίστων Ασπροπύργου. Κάναμε μια παράκαμψη από το φαράγγι Ζαστάνι και είδαμε έκπληκτοι ερείπια κτισμάτων, με δωμάτια και διαδρόμους μεταξύ τους". 

Λίγα χρόνια αργότερα είδαμε  τον ερειπωμένο οικισμό στο βιβλίο του Χρήστου Ρούσου «ανθίζοντας και μοιρολογώντας» (2000) με την εξής περιγραφή: «Απομεινάρια κτισμάτων που πιθανόν να ήταν ποιμνιοστάσια, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο να είναι κτίσματα βυζαντινής περιόδου λόγω του προσεγμένου χτίσματος – κάποια εκκλησία ή μικρό μοναστήρι» 

Δεν υιοθετούμε πλήρως τις εκδοχές του Χρήστου Ρούσου, όμως συμφωνούμε ότι το «χτίσιμο είναι προσεγμένο» και πως ο οικισμός δεν ήταν κτισμένος για ανθρώπους που θα έμεναν εκεί μόνο για μια φορά στη ζωή τους και για λίγο χρόνο.

Δώδεκα χρόνια αργότερα,στις 30/5/2010, επισκεφθήκαμε τη χαράδρα με αποκλειστικό σκοπό την γενικότερη εξερεύνηση του χώρου. 

Η πρόσβαση έχει γίνει ακόμα πιο δύσβατη λόγω της βλάστησης και των άγριων χόρτων και δεν συνιστούμε την εξερεύνηση το καλοκαίρι λόγω της ζέστης αλλά και λόγω των φιδιών..

Διαβάστε περισσότερα για τις εμπειρίες της ομάδας:(6)

Μεγαρίδα

Συνεχίζουμε το ταξίδι μέσα από το λεύκωμα «Περπατώντας στο όρος Αιγάλεω»

Η κυρά - Δέσποινα στο μαντρί της, στην Άνω Νεάπολη πριν από λίγα χρόνια.
Πρακτικές καταστροφής .
Οι ανθρωπινές παρεμβάσεις στο όρος Αιγάλεω, είναι συνεχείς από την αρχαία εποχή με κορύφωση τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια ιδιαίτερα σημεία: Το αρχαίο τείχος, που κατέβαινε από την ψηλότερη κορυφή του προς την Ιερά οδό. Η αρχαία Ιερά οδός στο στενό του Δαφνιού που ένωνε τις ιερές πόλεις των Αθηνών και της Ελευσίνας. Εκεί υπάρχει το παράξενο ιερό της θεάς Αφροδίτης το Αφροδίσιον, κοινώς ντουλαπάκια. 
Η Μονή του Δαφνιού με τα εξαιρετικά ψηφιδωτά της, που είναι χτισμένη πάνω στο αρχαίο ιερό του θεού Απόλλωνα και διάσπαρτα υπάρχουν σε διάφορα σημεία αρκετά εξωκκλήσια. Στην πορεία του χρόνου, δημιουργήθηκαν διάφορα ασβεστοκάμινα στους πρόποδες του βουνού που χρησιμοποιούσαν την ασβεστολιθική του πέτρα για την παρασκευή ασβέστη. Ακολούθησαν τα νταμάρια που έκοβαν τις πέτρες του βουνού και έφτιαχναν οικοδομικά υλικά. 
Οι τεράστιες πληγές που άνοιξαν στις πλαγιές του, ήδη από τη δεκαετία του 1960 ολοένα και πλήθαιναν και ανέβαιναν σε πιο ακατοίκητες περιοχές, ώσπου οι πόλεις τα εκτόπισαν και μεταφέρθηκαν αλλού. Τώρα όσα νταμάρια δεν οικοπεδοποιήθηκαν, χρησιμοποιούνται σαν αθλητικά κέντρα, χώροι αναψυχής, παιδότοποι, θέατρα βράχων και για άλλες χρήσεις από τους όμορους δήμους.
Τις περασμένες δεκαετίες στην περιοχή Σχιστού, υπήρχε χωματερή σκουπιδιών που μόλυνε ποικιλοτρόπως τη γύρω περιοχή. Σήμερα, έχει μπαζωθεί και οι προσπάθειες που έγιναν για ανάπλασή της και χρήση της από τους πολίτες, έμειναν ημιτελείς. Εκεί κοντά, αναπτύσσεται ραγδαία το Βιομηχανικό Πάρκο Σχιστού, με τεράστια κτίρια ιδιωτικών επιχειρήσεων και φυσικά το βουνό είναι κατάσπαρτο από πυλώνες της ΔΕΗ, ενώ στις κορυφές του υπάρχουν "δάση" από κεραίες κινητής τηλεφωνίας...

Νεκροταφεία αυτοκινήτων

Οι αγροτικοί δρόμοι που ανοίχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες για τις δενδροφυτεύσεις και την πυρόσβεση και η ελεύθερη είσοδος αυτοκινήτων σε αυτούς τα τελευταία χρόνια, αποτελούν πληγή για την χλωρίδα και την πανίδα του όρους. Δεκάδες αυτοκίνητα, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, κατακλύζουν τους βιότοπους του βουνού και όταν τα κυνηγετικά σκυλιά βγουν απ' τα αμάξια και αρχίσουν την υποτιθέμενη εκπαίδευσή τους, σαρώνουν τη βλάστηση και εκδιώκουν τα λίγα άγρια ζώα και πτηνά που δε βρίσκουν μέρος να ησυχάσουν. Η "εκπαίδευση" αυτή γίνεται ανεξέλεγκτα όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμα και την περίοδο που υποτίθεται ότι απαγορεύεται. Οι πυρκαγιές που κατά καιρούς ξεσπούν στο βουνό, εκχερσώνουν ορισμένα τμήματα δάσους που σε λίγα χρόνια αν δεν βοσκηθούν, θα γίνουν λόγγος από θάμνους. 
Εκτός όλων αυτών των ορατών επεμβάσεων του ανθρώπου, το όρος Αιγάλεω δέχεται και τις αόρατες, όμως πολύ επικίνδυνες για όλους μας αλλαγές των κλιματολογικών συνθηκών, την ανομβρία, το φαινόμενο τον θερμοκηπίου και πάνω απ' όλα την ατμοσφαιρική μόλυνση από το λεκανοπέδιο της Αθήνας και το υπερβιομηχανοποιημένο Θριάσιο Πεδίο.
Υπάρχει ελπίδα; 
Μια πρώτη σκέψη για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και στο βουνό της γειτονιάς μας, είναι να προφυλάξουμε όσο γίνεται, τη "μοναδικότητά" του. Να το αφήσουμε να βρίσκει μόνο του το δρόμο προς την καλύτερη επιβίωση και συμβίωση των οργανισμών που φιλοξενεί και οι επεμβάσεις μας να είναι πάντα προς όφελος της χλωρίδας και της πανίδας του. Πρέπει να σταματήσει η αθρόα εισβολή αυτοκινήτων και μηχανών σε όλη του την έκταση. Οι κυνηγοί, οι φυσιολάτρες, αλλά και οι απλοί πολίτες, ας το γνωρίσουν με την πεζοπορία και τον υγιή τρόπο ζωής. Ας κλαδέψουμε τα δέντρα του, ώσπου να προσαρμοστούν στο δασικό τρόπο ζωής, με προσοχή όπου βρίσκεται καταφύγιο ζώου. Ελπίζουμε λένε οι συγγραφείς,ότι αυτό το λεύκωμα θα είναι αφετηρία καλής γνωριμίας με το όρος Αιγάλεω, κυρίως για όσους μένουν κοντά του και στην ουσία το αγνοούν.

Πέρδικες

Ο Κορυδαλλός είναι πουλί που ζει περισσότερο στο έδαφος από οπουδήποτε αλλού, όπου και φτιάχνει και την φωλιά του. Σήμερα τα πουλιά  έχουν σχεδόν εξαλειφθεί από τον Δήμο που φέρει το όνομα τους. Οι φωτογραφίες από τον Ηλία Κρούπη. Είναι Λιμενικός, κυκλοφορεί με ποδήλατο, και συχνάζει στο Αιγάλεω όρος, τα βουνά και τον Κορυδαλλό.

Και ακόμη μερικές φωτογραφίες του Τάσου Λύτρα, περιπατητή και ερευνητή της χλωρίδας του Ποικίλου.

Η Alectoris graeca                                  

Η Zerynthia polyxena, περιλαμβάνεται ως προστατευόμενο είδος στο π.δ. 67/81 και επίσης στο παράρτημα IV της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για την προστασία της άγριας πανίδας(4)

Η Melanargia russiae, προστατεύεται από την ελληνική νομοθεσία (π.δ. 67/81) και περιλαμβάνεται στο Red data book of European butterflies ως απειλούμενο είδος.

 Οι πληγές στα βουνά  από τα λατομεία.

                Και σήμερα;ποια είναι η εικόνα;                         

Ανεξέλεγκτη χωματερή 

Μια ανεξέλεγκτη χωματερή αναπτύσσεται στη λεωφόρο Σχιστού και στους γύρω από αυτήν παράδρομους, λόγω της ύπαρξης του κυριακάτικου παζαριού αλλά και άλλων παραγόντων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κίνδυνοι μολύνσεων αλλά και πυρκαγιών. Ήδη, από τις αρχές του χρόνου μέχρι σήμερα έχουν εκδηλωθεί έντεκα πυρκαγιές. Από την Ελευθεροτυπία 

Ακολουθήσαμε την απερίγραπτη Λεωφόρο Σχιστού...στην Άγρια Δύση γράφουν από τη διαρκή κίνηση Χαϊδαρίου.Δείτε όλες τις εικόνες.(4) 

                         

Και τι λένε οι κάτοικοι; 
Δεν έκαναν τίποτα τρία χρόνια μετά.Αντίθετα,

κόβονται δένδρα

Είναι κατάλληλη μέρα σήμερα να δείξουμε με εικόνες ένα έγκλημα το οποίο συμβαίνει στην περιοχή μας. Το οποίο διαπιστώσαμε, επί τόπου, με παρουσία μεγάλου κλιμακίου μας, στην περιοχή "Παλιά Χωροφυλακή", λίγες εκατοντάδες μέτρα πάνω από τον Άγιο Δημήτρη στο Σχιστό Κορυδαλλού. Είναι κατάλληλη μέρα, γιατί σήμερα φυτεύτηκαν αρκετές χιλιάδες δένδρα στην ευρύτερη περιοχή. Δενδροφύτευση, σε τέτοια έκταση, ίσως ξαναγίνει μετά από πολλά χρόνια πάλι.Όμως, εξαιτίας της παρέμβασης μικρών ή μεγαλύτερων συμφερόντων στην περιοχή συμβαίνει και το αντίθετο. Κόβονται δένδρα. Πολλά, μεγάλα και καταπράσινα δένδρα. Κόβονται συνειδητά, από ανθρώπινο χέρι. Και αυτό αποτελεί ένα καθημερινό, διαρκές έγκλημα.Τα κοψίματα είναι φρέσκα και οι κορμοί έχουν "σπρωχτεί" σε μια έκταση χαράδρας πίσω από το υποψήφιο οικόπεδο.
Το Δασαρχείο, ο Δήμος, η Αστυνομία, έχουν υποχρέωση να συμμαζέψουν αυτή την ασυδοσία που εκδηλώνεται με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο στο βουνό.

Τονίζουμε ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Η οριοθέτηση έχει αρχίσει με κόκκινη μπογιά και πασαλάκια.

Νεαρός Αετός του είδους Αετογερακίνα πάνω από τα σπίτια του Κορυδαλλού

Κι'άλλα ανδραγαθήματα 

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τον Κορυδαλλό. Για να γίνουν τα "πρώην λατομεία" αντί για το "Αθλητικό Κέντρο Κορυδαλλού" μία τεράστια χωματερή γεμάτη μπάζα, χρειάστηκαν περίπου 3 χρόνια και 18.000.000 ΕΥΡΩ για την απαλλοτρίωση καθώς κι άλλα 4.679.080 ΕΥΡΩ για την πρώτη εργολαβία. Όταν τώρα δύο χρόνια μετά διαβάζεις τα Δελτία Τύπου του Δήμου για το Αθλητικό Κέντρο που κατέληξε μία χωματερή πώς νιώθεις;18.000.000 ΕΥΡΩ οι εκτάσεις και 4.679.080 ΕΥΡΩ το έργο όλα θαμμένα κάτω από τα μπάζα...22.679.080 ΕΥΡΩ του Ελληνικού λαού και αποκτήσαμε  χωματερή που δεν είχαμε...

Με θέα

                                                      

Καθημερινά οι κάτοικοι στον Aνω Κορυδαλλό βλέπουν τις σιδερένιες πόρτες  να ανοίγουν, τα φορτηγά να μπαινοβγαίνουν και να αδειάζουν μπάζα στην δημόσια έκταση.

Κάλεσμα από το xaidari.blogspot.com και το http://xpolis.blogspot.gr

 Όσοι θέλουν το Όρος Αιγάλεω και το Ποικίλο πραγματικά βουνό... και θέλουν να αγωνιστούν για την υπεράσπιση του χαρακτήρα του, ας επικοινωνήσουν άμεσα μαζί μας.
Η απώλεια του εδάφους είναι σοβαρή, και απαιτεί συνεχή στήριξη για να σταματήσει και να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση.

Οι φωτογραφίες αντλήθηκαν από:
http://aegaleo-mountain.blogspot.com/
http://epitropiagona.blogspot.com/
http://mirmigi.blogspot.com/
http://vourkari.blogspot.com/
http://www.halkidona.gr/
http://myrentis.gr/
http://limnik.blogspot.com/
http://korydallos.blogspot.com/2010/09/blog-post_2022.html
(1) Αναρτήθηκε από OIKO.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου
http://xpolis.blogspot.com/2010/07/1922.html
(2) http://ieraodo.blogspot.com/2010/08/o-munn-i.html
(3)http://ieraodo.blogspot.com/2010/08/mark-h-munn-defense-of-attica-dema-wall.html
(4)http://xaidari.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html
(5)τείχος Μεγαρίδας-7-Φωτογραφίες
http://picasaweb.google.com/vourkari/aPZDNH#5474411774528758322
Πρώτη επίσκεψη http://xpolis.blogspot.gr/2010/05/blog-post_25.html
Δεύτερη επίσκεψη (6)http://xpolis.blogspot.com/2010/06/blog-post_08.html
http://www.dimosliosion.gr/Articles.aspx?LangID=1&FolderID=0b0afba1-115f-43a5-ad72-2fc30fcd1f56&year=&searchstr=&PageNo=17&EntityID=69b27030-0b8f-4eae-8639-81767b092c16
(7)http://paysanias.blogspot.com/2008/11/blog-post_08.html
 http://neagenia-neagenia.blogspot.com/2010/10/blog-post_26.html,
 http://16xronipoli.blogspot.com/
Οι χάρτες της Αττικής από τον Κάουπερτ εδώ.http://ieraodo.blogspot.com/2010/06/blog-post_2460.html
(8)H. Munn "The Defense of Attica The Dema Wall and the Boiotian War of 378-375 B.C." από τη βιβλιοθήκη του University of California.
Γράψτε ένα σχόλιο

«Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή. Πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά»

Τέταρτο μέρος
Ο τίτλος είναι από τα συνθήματα στους τοίχους, (από τοίχο στο Μεταξουργείο) πολύ σχετικό με τη νοοτροπία που κυριαρχεί στην Ελληνική κοινωνία και εκφράζει με έναν άλλο τρόπο μια θυμοσοφία.... του δρόμου"μακριά από εμάς κι’ όπου θέλει ας είναι"

Λίμνη Κουμουνδούρου, Σκαραμαγκάς . 2009

 Μετά τη φωτιά

Ασπρόπυργος- Χωματερή

Σήμερα, όποιος περπατήσει στις απόμερες γωνιές αυτής της πόλης δεν θα δυσκολευτεί να καταλάβει πόσο εύκολα μπορούν οι άνθρωποι να αφανίσουν ποταμούς, βουνά, λίμνες και δάση, και τελικά τις ζωές των άλλων.

conteiners,βυθισμένα σκάφη και σκουπίδια μαζί.

Σκαραμαγκάς 2009

Το Λιμάνι του Σκαραμαγκά το σούρουπο

Η προσπάθειά μας να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει στον Σκαραμαγκά στηρίχτηκε σε ό,τι έχει δημοσιευτεί κατά καιρούς σε εφημερίδες, περιοδικά και ενημερωτικά sites. 
Επίσης σε sites διαφόρων υπηρεσιών του δημοσίου, σε δημόσιες δηλώσεις, συνεντεύξεις ή αναφορές αρμοδίων. Ιδιαιτέρως κατατοπιστικός ήταν ο τοπικός τύπος καθώς και τα έντυπα και τα sites των δημοτικών παρατάξεων και συλλογικοτήτων της περιοχής μας. 
Τέλος, αξιοποιούμε τη ζωντανή μας πείρα.
 Πιθανόν κάποιος να εντοπίσει ανακρίβειες ή λάθη εκτίμησης στη σύντομη ενημερωτική έκθεση που ακολουθεί.
 Όμως ελπίζουμε ότι ακόμη και μ’ αυτά, που άλλωστε είναι αιτία διαλόγου, συμβάλλουμε στην ευαισθητοποίηση όλων μας και στην απόκτηση μιας συνολικής θεώρησης από τους πολίτες της περιοχής μας.

1. Μικρό ιστορικό. Τι και σε ποιόν ανήκει.
Από το 1937 μικρός χώρος στον Σκαραμαγκά οριοθετείται με σκοπό να

χρησιμοποιηθεί από το Βασιλικό (τότε) Ναυτικό για την κατασκευή και τη συντήρηση πλοίων του.Το 1956 ο χώρος αυτός αγοράζεται από τον Νιάρχο. 
Επίσης μέχρι το 1957 στην ιδιοκτησία του Νιάρχου περιέρχονται με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις α) παραπλήσιες δημόσιες εκτάσεις, β) οικόπεδα ιδιοκτητών. Από το 1960 ως το 1974 114 θαλάσσια στρέμματα- η παλιά ωραία παραλία του Σκαραμαγκά- μετατρέπονται, με προσχώσεις και μπαζώματα, σε γη που ποτέ δεν πληρώθηκε στο Δημόσιο και που μέχρι σήμερα χρησιμοποιείται από τους εκάστοτε επιχειρηματίες (κράτος ή ιδιώτες).
 Ο Νιάρχος διατηρεί την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση των χώρων αυτών μέχρι το 1985. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, λόγω του διεθνούς ανταγωνισμού τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αντιμετωπίζουν κρίση και, κατά την πάγια τακτική που και σήμερα, σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής κρίσης, βλέπουμε, η ιδιωτική χασούρα φορτώνεται στις πλάτες της κοινωνίας, ήτοι η επιχείρηση στο σύνολό της αγοράζεται από το δημόσιο. Τη διαχείριση αναλαμβάνει αρχικά η ΕΤΒΑ, και στη συνέχεια η Τράπεζα Πειραιώς.

Το 2002 αγοράζεται από τη γερμανική εταιρεία HDW (που αργότερα, το 2004, συγχωνεύτηκε με την Thyssen Krupp) η επιχείρηση ‘Ναυπηγεία Σκαραμαγκά Α.Ε.’.
Δύο είναι τα σημαντικά εδώ: α) δεν αγοράστηκε και η γη. 
Αυτή βάσει σύμβασης παραχωρήθηκε για χρήση στη γερμανική εταιρεία. 
Άρα εξακολουθεί να ανήκει στο δημόσιο, συγκεκριμένα στην ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου)
 και β) Η παραχώρηση έγινε για ναυπηγοεπισκευαστικές εργασίες μόνο, ενώ νεότερη σύμβαση επιτρέπει και τη χρήση για παραγωγή τροχαίου υλικού (βαγόνια τραίνων)δείτε το όλο: http://www.scribd.com/doc/9778030/-

Πέραμα, θυμάσαι;

Αναδημοσιεύουμε από το: http://peramatarisperama.blogspot.com/2010/02/blog-post.html(ένα ιστολόγιο που δεν υπάρχει πια).

Δεν φαίνεται ποιος είναι υπεύθυνος γι'αυτή την αφίσα,αλλά μερικοί από εμάς μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να κολυμπάμε σ'αυτές τις θάλασσες.

Μέχρι τη δεκαετία του '70 όλοι μας απολαμβάναμε τη θάλασσα στις ακτές του Περάματος κάτω από τα πεύκα...
Από τότε, Ο.Λ.Π.και εργολάβοι λεηλατούν ασταμάτητα και τα κατέχουν όλα. 
Οι ακτές ξεπουλήθηκαν από ΟΛΕΣ τις δημοτικές αρχές. 
Δεν ξεπουλήθηκαν όμως τα όνειρα μας. Να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν. 
Δεν υποχωρούμε ούτε υποτάσσουμε τα όνειρα μας στην απληστία του κεφαλαίου. 
ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΣΤΕ- ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΟΥΜΕ -ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΕΛΟΣ -ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Να ξέρω τέλος πάντων γιατί πεθαίνω!

Κερατσίνι, ιχθυόσκαλα, και  δίπλα η ΑΗΣ Αγίου Γεωργίου. Ξεκίνημα του 2009 και το θερμοηλεκτρικό αυτό εργοστάσιο συνεχίζει και λειτουργεί . και . λειτουργεί . . .  

νέφος

Φωτιά και πάλι

Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν αβοήθητοι, πεινασμένοι, ή από αρρώστιες ξεχασμένες πια στη Δύση, εμείς οι "πολιτισμένοι" πεθαίνουμε από  αρρώστιες της αφθονίας και της απληστίας, μητέρας όλων των κακών. 
Οι κανόνες που θεσπίστηκαν κατά την περίοδο της βιομηχανικής ανάπτυξης, 200 χρόνια πριν, μας έφτασαν στα σημερινά αδιέξοδα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της καθημερινής ζωής.
Επί 20 έτη (από το 1979 έως το 1999), ο ΧΑΔΑ Σχιστού δεχόταν-εκτός των άλλων- τα ραδιενεργά απόβλητα του εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων της Δραπετσώνας στη θέση Λακκώματα.
Εκτιμάται ότι στην εν λόγω χωματερή έχουν καταλήξει περισσότεροι από 10 εκατομμύρια τόνοι φωσφογύψου (καλύπτουν έκταση 125 στρεμμάτων), του ορυκτού υλικού σε μορφή σκόνης, το οποίο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ράδιο (Ra-226). 
Επιπλέον εκτιμάται ότι στη χωματερή αυτή έχουν βρει «στέγη» 2 εκατ. τόνοι αδρανών και ογκωδών στερεών αποβλήτων και 1 εκατ. τόνοι αστικών στερεών αποβλήτων,κ.α)
Πυρκαγιές: Σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία από το έτος 1985 έως το έτος 2000 μόνο στην περιοχή του Ποικίλου εκδηλώθηκαν 74 πυρκαγιές, από τις οποίες οι περισσότερες στα όρια του δάσους με τον αστικό ιστό. 
Μη αποκατάσταση ΧΑΔΑ Σχιστού: Παρ’ όλο που η χωματερή σταμάτησενα λειτουργεί το 2003 και το 2004 ξεκίνησαν τα έργα αποκατάστασής της, από τα 125 στρέμματα που έχουν καλυφθεί με φωσφογύψο έχουν εξυγιανθεί με χρηματοδότηση του ΥΠΕΧΩΔΕ μόνο 50 στρέμματα ενώ υπολείπεται η αποκατάσταση 75 στρεμμάτων. 
Επειδή ο φωσφογύψος δεν μπορεί να απομακρυνθεί, το ραδιενεργό υλικό καλύφθηκε με ειδικές μεμβράνες και στη συνέχεια επιστρώθηκε με χώμα. Τα απόβλητα αυτά παρουσιάζουν αυξημένη φυσική ραδιενέργεια, λόγω του ότι ο φωσφογύψος συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά Ραδίου-226 (Ra-226). 
Σύμφωνα με την «Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας» (ΕΕΑΕ), που διενήργησε δειγματοληπτικούς ελέγχους, οι συγκεντρώσεις Ra-226 στις εναποθέσεις φωσφογύψου είναι αυξημένες και κυμαίνονται από 580 έως 1180 Bq/kg, ενώ οι τυπικές συγκεντρώσεις στα ελληνικά εδάφη κυμαίνονται από 15 έως 100 Bq/kg. 
Διαβάστε όλη την έκθεση εδώ :http://www.scribd.com/doc/34831997

ΕΡΓΟΣΕ (ΚΛΙΚ)
 

(Και οι προβληματισμοί από τη δεκαετία του 50 επιστρέφουν)
Αν η τεχνολογία αφεθεί ν' ακολουθήσει τη δική της λογική, τότε μπορεί να καταλήξει  σε μια καρκινωματική απόφυση που θα θέσει σε κίνδυνο το συγκροτημένο σύστημα του ανθρώπου και της κοινωνικής ζωής.

Περίπατος στο ...χρόνο(1)

Το όρος Αιγάλεω βρίσκεται στα δυτικά του λεκανοπεδίου της Αττικής και το χωρίζει από το Θριάσιο Πεδίο. "Αιγάλεων όρος" το αναφέρουν ο Ηρόδοτος και ο Θουκιδίδης. 
Εκτείνεται από το Πέραμα ως το Καματερό. Τα διάφορα τμήματα του βουνού ονομάζονται από το νότο προς το βορρά: Σκαραμαγκάς, Κορυδαλλός, βουνό Δαφνίου, Ποικίλο. 
Το ύψος του είναι 468 μ. Τα πετρώματά του είναι κυρίως ασβεστολιθικά και έχει έδαφος πετρώδες με λίγα λιβαδάκια ανάμεσα στις βραχώδεις περιοχές. Από άλλες περιοχές βλάστησης έχουμε φρυγανότοπους, θαμνότοπους και λίγα μικρά δάση από πεύκα, χαρουπιές, κυπαρίσια, αγριελιές κ.ά. από δεντροφυτεύσεις των τελευταίων δεκαετιών. Προς τα δυτικά, στους πρόποδες του όρους υπάρχει η μικρή λίμνη Κουμουνδούρου που είναι περιφραγμένη και φιλοξενεί πλήθος υδρόβιων φυτών, ζώων και πτηνών. 
Διάσπαρτες στο όρος είναι πολλές μικρές σπηλιές, ξερές λαγκαδιές και μικρά στενά φαράγγια, με σπουδαιότερο το φαράγγι Ζαστάνη.

Εικόνα από τον εγκαταλειμμένο οικισμό του Προφήτη Ηλία, στην Άνω Νεάπολη

Στους πρόποδες και τις πλαγιές   του βουνού σκαρφαλώνουν οι πόλεις του Περάματος, Κερατσινίου, Νίκαιας, Κορυδαλλού, Αγίας Βαρβάρας (Αιγάλεω), Χαϊδαρίου και άλλες προς τα Βόρεια και Δυτικά που συνεχώς επεκτείνονται προς τα πάνω, καταλαμβάνοντας ολοένα και περισσότερο ζωτικό χώρο από το βουνό. 
Στο τμήμα που συνορεύει με το Δήμο Νίκαιας, βρίσκονται οι γειτονιές της Ανω Νεάπολης που δυστυχώς σε ορισμένα μέρη φθάνουν σχεδόν μέχρι τις κοντινές κορυφές του βουνού.

Η πετροραγία φυτρώνει σε βραχότοπους και ανθίζει την άνοιξη

Στο όρος Αιγάλεω υπάρχουν επίσης αρκετές αλεπούδες που τους θερινούς μήνες κατεβαίνουν τη νύχτα μέχρι κάτω στην πόλη για να ψάξουν την τροφή τους στους κάδους των σκουπιδιών.

Το στουρέκι είναι ωραίος μικρός θάμνος με μικρά σαρκώδη φύλλα. 

Αναπτύσσεται σε ξηρούς τόπους και ανθίζει αρχές Μάρτη.

 Οι περιοχές που ήταν λόγγος και δάσος μέχρι τη γερμανική κατοχή  ερημώθηκαν σχεδόν, όταν οι πεινασμένοι κάτοικοι των πειραϊκών συνοικιών έκοβαν τα δέντρα και τους θάμνους για να ζεσταθούν ή τα πουλούσαν στη μαύρη αγορά. 

Η υλοτομία στο όρος Αιγάλεω είχε αρχίσει ήδη από τη δεκαετία του 1910. 

Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησε η οικοπεδοποίηση, η παράνομη δόμηση, η ένταξη στο σχέδιο πόλης και βέβαια η ασύδοτη βόσκηση από κοπάδια αιγοπροβάτων μέχρι κάτω στις κατοικημένες περιοχές όπου παλιότερα εκτρέφονταν πολλά γελάδια και χοίροι. 

Το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε ορισμένες περιοχές αλλά με σαφή μείωση των κοπαδιών. Η υπερβόσκηση έφερε μεγάλες καταστροφές στη χλωρίδα και στην πανίδα του βουνού. Αναπτύχθηκαν υπέρμετρα κάποια είδη όπως ο ασφόδελος, η κρεμμύδα, η ασφάκα κ.ά. που δεν τρώγονται από τα ζώα και σχεδόν εξαφανίστηκαν άλλα είδη που σήμερα τα βλέπουμε να ξαναπαρουσιάζονται εκεί όπου δε γίνεται βόσκηση. 

Υπομονετικά περίμεναν όλα αυτά τα χρόνια να αναπτυχθούν και πάλι, οι αγριελιές, τα πουρνάρια, οι γλαντινιές, τα ρείκια, τα στουρέκια καιάλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα φυτά. Αυτό γίνεται τα τελευταία χρόνια και ο επισκέπτης του βουνού μπορεί να δει νέα είδη φυτών που παλιότερα δεν τα συναντούσες εύκολα παρά μόνο σε απομονωμένα τμήματα του βουνού».

(1)Αποσπάσματα από άρθρο του Ριζοσπάστη αφιερωμένο στο λεύκωμα «Περπατώντας στο όρος Αιγάλεω» που εξέδωσε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Νίκαιας.
Συγγραφείς η Σκευούλα Τσελέκου και ο Ηλίας Μπαρούνης. http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5016052&publDate=29/3/2009
Οι φωτογραφίες του Σκαραμαγκά είναι από:
http://thriasiofoto.blogspot.com
http://piraeus-port.blogspot.com
Συνεχίζεται
Γράψτε ένα σχόλιο.

Το Νησί!!

Πριν αφήσουμε πίσω μας την Ελευσίνα για να ανηφορίσουμε στο βουνό, υπάρχουν ακόμη κάποια στοιχεία σχετικά με τον κόλπο και τα νησιά που υπάρχουν εκεί, που αξίζει να σταθούμε.

Μικρή συμβολή στην ιστορία της νήσου του Αγίου Γεωργίου.
Γράφει ο Παναγιώτης Βελτανισιάν
Η νησίδα του Αγ. Γεωργίου βρίσκεται στον όρμο των Παλουκίων μεταξύ Ναυστάθμου και Καματερού. Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων καταγράφει στο στενό μεταξύ Σαλαμίνας και Αττικής δύο νήσους, τις Φαρμακούσες, όπου στη μία αναφέρει ότι υπάρχει ο τάφος της Κίρκης! 
Η πληροφορία αυτή οδήγησε τον Ερρίκο Σλήμαν να προβεί στην πρώτη του ανασκαφή κατά την παραμονή του στην Ελλάδα στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυράδων, βορειοανατολικά της Σαλαμίνας, στο στόμιο του Ελευσινιακού κόλπου. 
Στη μεγαλύτερη από τις δύο νήσους εντόπισε μαζί με τη σύζυγό του Σοφία ένα μεταβυζαντινό κτίσμα (ίσως εκκλησία). Συνέχισε την αναζήτησή του για τον τάφο της Κίρκης στη νήσο Λέρο (Λέρα ή Νέρα) βόρεια του Ναυστάθμου και σήμερα ενωμένη με επιχωμάτωση με τον τελευταίο. Εκεί έκανε ανασκαφή σε μια φρυκτωρία. Άπρακτος κι απογοητευμένος εγκατέλειψε τη Σαλαμίνα. 
Πάντως έχει επισημανθεί πως το σύμπλεγμα των δύο νησίδων που αποτελούσαν τις Φαρμακούσες είναι δυνατό να είναι η νησίδα του Αγίου Γεωργίου μαζί με τον σημερινό ύφαλο, πάνω στον οποίο σήμερα υπάρχει βάση κυβόλιθου. 
Συνεπώς ο τάφος της Κίρκης ήταν χτισμένος στον ύφαλο αυτό, ο οποίος κατά την αρχαιότητα θα ήταν κάπως υπερυψωμένος από την επιφάνεια της θάλασσας. 
Πολύ πιθανό επίσης να ήταν το ταφικό αυτό μνημείο στην ανατολική άκρη της νησίδας του σημερινού Αγ. Γεωργίου και πάνω σ’ αυτό να ανοικοδομήθηκε η αρχική παλαιοχριστιανική βασιλική.
Εξάλλου, οι βυζαντινοί συνήθιζαν να ανεγείρουν εκκλησίες πάνω σε αρχαία ερείπια. 
"Οι ταξιδιώτες που έφθαναν στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, έπρεπε να παν στον Άγη-Γιώργη της Σαλαμίνας όπου ήταν το λοιμοκαθαρτήριο, κι έμεναν 21 μέρες, και αν τύχαινε κανένα κρούσμα χολέρας στο μεταξύ ανάμεσα στους ταξιδιώτες έπρεπε να μείνουν άλλες 21 μέρες".
Γράφει η Πηνελόπη Δέλτα.
" Η εγκατάσταση του λοιμοκαθαρτηρίου ήταν ελεεινή. Η μητέρα δεν μπόρεσε ν’ αποφασίσει να πάμε κει να κάνομε κάθαρση. Ενοικίασε ο πατέρας τηλεγραφικώς ένα βαποράκι της εταιρίας του Γουδή, και περάσαμε από το βαπόρι της γραμμής στο πλοίο του Γουδή, όπου εγκατασταθήκαμε σε καμπίνες και κουκέτες".
Τα επόμενα χρόνια λειτούργησε ως Παράρτημα του Δημόσιου Ψυχιατρείου˙ με τη λειτουργία αυτή είναι περισσότερο γνωστό το νησί του Αγ. Γεωργίου και παραβλέπεται η υπόλοιπη σημαντική προσφορά του ως Λοιμοκαθαρτηρίου στη νεότερη ελληνική ιστορία. Το 1967 παραχωρήθηκε από το Δημόσιο στο Ναύσταθμο και το 1982 συνδέθηκε μ’ αυτόν με ισχυρή επιχωμάτωση. 
Το θαλάσσιο χώρο της νήσου εκμεταλλεύονται ακόμη και σήμερα οι Κουλουριώτες οστρακαλιείς. Ο ναός μάλιστα ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένος με τους κατοίκους του Καματερού μιας και αυτοί τακτικά φρόντιζαν την εκκλησία, ιδίως κατά την περίοδο της εορτής του Αγίου. 
Να σημειωθεί πως Καματεριώτικα λατίνια και περάματα έκαναν δρομολόγια από το Καματερό στο νησί μέχρι τη λήξη της λειτουργίας του Ψυχιατρείου μεταφέροντας εμπορεύματα και επισκέπτες. Πρόσφατα, κατά τη διάνοιξη δρόμου στα βόρεια του νησιού εντοπίστηκε ομαδική ταφή.
 Αυτή χρειάζεται να συνδεθεί με την εγκατάσταση κλιβάνου απολύμανσης των νεκρών από χολέρα˙ γνωστή αυτή η εγκατάσταση με το όνομα «Φουρνάκι». 
Σήμερα, το νησί του Αγ. Γεωργίου είναι έρημο. Τα οικήματα, παρά την παλαιότητά τους (1865), διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση. Κατά την επίσκεψή μας στο εσωτερικό τους παρατηρήθηκε μόνο σαθρότητα των ορόφων.
(Tο άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Επικοινωνία”, τεύχ. 3, Ιούλιος 2001).
Κατά το παραπάνω έτος η νησίδα του Αγίου Γεωργίου μετατράπη σε Υγειονομοφυλάκειο και οικοδομήθηκαν οι οικίες που υπάρχουν σήμερα στο νησί. Σύμφωνα με τη δημοσιευμένη μελέτη του Σαλαμίνιου Αντωνίου Β. Βιρβίλη (νομικού) για το Λοιμοκαθαρτήριο του Αγ. Γεωργίου, επισημαίνεται πως από το 1858 μέχρι το 1865 ο θαλάσσιος χώρος μπροστά από τον Αγ. Γεώργιο χρησιμοποιήθηκε ως αγκυροβόλιο των πλοίων όπου έρχονταν από χώρες όπου είχε ξεσπάσει χολέρα για επιτηρητική κάθαρση.
 Το 1865 μετατρέπεται σε Υγειονομικό Φυλάκειο και, σύμφωνα με την εντοιχισμένη ενεπίγραφη στήλη, κατασκευάστηκαν η αποβάθρα, οι δρόμοι και ανακαινίστηκε η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Στις εγκαταστάσεις του αντιμετωπίστηκαν κρούσματα χολέρας και χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τη διαδικασία της κάθαρσης.
 Ενδεικτικά αναφέρεται πως το 1884 10 ιστιοφόρα, 25 ατμόπλοια και 1239 επιβάτες, υπέστησαν κάθαρση. Αντιμετωπίστηκαν επίσης οι επιδημίες του 1892, του 1900, του 1911 και του 1913.
 Μετά τη Ρωσική Επανάσταση (1917) δέχθηκε προσφυγικούς ελληνικούς πληθυσμούς, ενώ από την επόμενη χρονιά αντιμετώπισε τμηματικά 6.500 στρατιώτες του Δ´ Σώματος Στρατού που είχαν παραδοθεί στους Γερμανούς και μεταφερθεί στο Görlitz και μετά τη λήξη του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το 1924 δέχθηκε σταδιακά πάνω από 100.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες για κάθαρση. Το 1939-40 κατασκευάστηκαν νέα κτίρια στην ανατολική άκρη της νήσου (όπου το σημερινό φυλάκιο του Π.Ν.). Κατά τη γερμανική κατοχή 1940-44 χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα του ανώτατου στρατιωτικού προσωπικού. Διοικητής του Στόλου ήταν ο Völkam και υποδιοικητής ο Videise. Μετά την αποχώρηση (12-10-1944), οι εγκαταστάσεις του λεηλατήθηκαν. Το τελευταίο κρούσμα χολέρας που αντιμετώπισε ήταν το 1947.
1.Γεωγραφικά», Θ´, 12.
2. Κανείς συγγραφέας της αρχαιότητας δεν καταγράφει τη νήσο αυτή. Πιθανό να ήταν συνδεδεμένη τότε με ισθμό με την υπόλοιπη Σαλαμίνα.
3. Y. Lolos, Heinrich and Sofia Schliemann in
Αρχείο Πην. Δέλτα, «Πρώτες ενθυμήσεις» τόμος Γ´, επιμέλεια Π. Α. Ζάννας, εκδ. Ερμής, Αθήνα 1980, σελ. 85.
7. Πάλλα, ό.π., σελ. 211-212.
8. Αντωνίου Β. Βιρβίλη, «Το Λοιμοκαθαρτήριο του Αγ. Γεωργίου Σαλαμίνος», Περιοδικό «Φιλοτέλεια», τεύχη 590, 591, 592 (1988), απ’ όπου και τα στοιχεία που παραθέτονται
10. Κατά τον Θεοφ. Π. Καπαραλιώτη ίσως να πρόκειται για ομαδική ταφή Μικρασιατών προσφύγων που λόγω κακουχιών κατέληξαν στη νήσο, όπου και τάφηκαν. Πληροφορία από Αναστ. Π. Κεχαγιά
Στις πληροφορίες φτάσαμε χάρις σε μια παραπομπή από το περιοδικό Βάκιλλος.
Στο περιοδικό θα βρείτε ακόμη πολλά κείμενα που σχετίζονται με τη Σαλαμίνα και τους ανθρώπους της.
Αφήνοντας πίσω μας την Ελευσίνα. Ασπρόπυργος –Εκκαμινεύματα

Ασπρόπυργος- εκκαμινεύματα στο έλεος του αέρα(1)

Εγκαταλειμμένες  εγκαταστάσεις 

Εθνική οδός-2008

Η αρχαιοκαπηλία στη Σαλαμίνα.
Το κείμενο αυτό αποτελεί μέρος της δημοσίευσης "Ο πολιτισμός: ένα παζάρι επί πιστώσει". Από μια πρώτη καταγραφή του Παναγιώτη Βελτανισιάν.

Η παρουσίαση των φυγαδευμένων έργων της αρχαίας ελληνικής κεραμικής και πλαστικής τέχνης που προέρχονται από τη Σαλαμίνα ήταν εντελώς ενδεικτική. Υπάρχουν σίγουρα περισσότερα έργα που βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία του εξωτερικού, αποκτημένα με ύποπτες διαδικασίες κάποιων σκοτεινών
«διαδρομών» που εν πολλοίς οφείλονται σε πολιτικές χρόνια ακροπολο-κεντρικές. Διαδρομές σαν αυτή στο πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου το μαρτυρούν.  
Ολόκληρο το δημοσίευμα υπάρχει στο β’ τεύχος του περιοδικού ‘Βάκιλος’. 
Για περισσότερα :http://www.periodikobakilos.blogspot.com/ απ’ όπου μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα το έντυπο.

Ο κόλπος της Ελευσίνας από τη Σαλαμίνα

Το επόμενο κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο δημοσιευμένο το 2003 στο Βήμα, που περιγράφει τη διαχρονικότητα του προβλήματος. Δια στόματος των εχόντων την εξουσία.
Ελευσίνα: Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
H άγνοια για την πολιτιστική μας κληρονομιά, η οποία δυστυχώς μαστίζει όλους μας, έχει οδηγήσει ώστε ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Ελευσίνα υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα της αρχαιότητας, όπου «άνθησε» η λατρεία της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Ακόμη πιο λίγοι γνωρίζουν ότι εκεί ετελούντο τα Ελευσίνια Μυστήρια αλλά και τη μυστικότητα που κάλυπτε το ακριβές περιεχόμενό τους.
H  πλειονότητα των κατοίκων του Λεκανοπεδίου αλλά και αυτών ακόμη που κατοικούν ή εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας αν ερωτηθούν για την πόλη αυτή θα απαντήσουν εν χορώ πως πρόκειται για μια τεράστια απρόσωπη και γκρίζα εργατούπολη, άναρχα δομημένη, με έντονη βιομηχανική δραστηριότητα, δίχως ίχνος πρασίνου και αθλητικών εγκαταστάσεων η οποία αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα ατμοσφαιρικής, θαλάσσιας, αλλά και εδαφικής ρύπανσης! Και δεν έχουν άδικο, καθώς στην ευρύτερη περιοχή της Ελευσίνας (Θριάσιο Πεδίο) έχουν δημιουργηθεί μερικές από τις μεγαλύτερες - κρατικές και ιδιωτικές - βιομηχανικές μονάδες της Ελλάδας. Συγκεκριμένα λειτουργούν: 2 διυλιστήρια, 2 χαλυβουργεία με υψικαμίνους, 2 εργοστάσια τσιμέντου, 2 ναυπηγεία, 1 βιομηχανία πυρομαχικών. Παράλληλα, ολοένα και περισσότερες εταιρείες αποθήκευσης και μεταφορών μετακομίζουν στην περιοχή αυξάνοντας ραγδαία τόσο την ίδια την κυκλοφορία των οχημάτων όσο και το ποσοστό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που προκαλείται από τους ρύπους των τροχοφόρων. Σημειωτέον πως περισσότερες από τις μισές βιομηχανικές μονάδες που λειτουργούν εκεί είναι εκτός των ορίων της βιομηχανικής περιοχής, όπως αυτήν την ορίζει η νομοθεσία.
Βέβαια ο μεγάλος αυτός αριθμός δραστηριοτήτων του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα στην περιοχή εξασφαλίζει θέσεις εργασίας για τους κατοίκους της Ελευσίνας. Παρά ταύτα, οι δείκτες ανεργίας στην περιοχή αυξάνονται απειλητικά. Ελάχιστοι θα αναφερθούν στον τεράστιο αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής. Και ακόμη λιγότεροι θα κάνουν λόγο για τον χώρο που αναλαμβάνει να στεγάσει, να συντηρήσει και να διαφυλάξει την τεράστια αυτή πολιτιστική κληρονομιά που μας παραδόθηκε, με άλλα λόγια δηλαδή για το Μουσείο της Ελευσίνας.
Ο αρχαιολογικός χώρος.
H ιστορία τόσο της πόλης όσο και της γύρω περιοχής δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή εικόνα της Ελευσίνας που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. H περιοχή αυτή που κατοικείται από τα μεσοελλαδικά χρόνια είναι κυρίως γνωστή για τα Ελευσίνια Μυστήρια και για τον τραγικό ποιητή Αισχύλο. Κατά την αρχαιότητα μάλιστα, η πόλις της Ελευσίνας θεωρούνταν μία εκ των πέντε ιερών πόλεων αποτελώντας έτσι σημαντικότατο θρησκευτικό κέντρο λατρείας.
Όπως και όλα τα ιερά της Ελλάδας, το ιερό της Ελευσίνας διέθετε μεγάλα στωικά οικοδομήματα, βωμούς για θυσίες, θησαυρούς, περιοχές με τα σπίτια των ιερέων, άφθονα κτίσματα για αποθήκευση ή για διοικητικές υπηρεσίες και φυσικά τον ιερότατο χώρο του Τελεστηρίου που κατά την παράδοση χτίστηκε για πρώτη φορά τη μυκηναϊκή εποχή για να κατοικήσει η θεά των σιτηρών, της βλάστησης και της γονιμότητας Δήμητρα. Ακριβώς στο ιερό αυτό «άνθησε» και η λατρεία της θεϊκής δυάδας της Δήμητρας και της κόρης αυτής, της Περσεφόνης, στο όνομα των οποίων τελούνταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Ακριβώς στον θρησκευτικό χώρο αυτό, όπου κατά την αρχαιότητα η αίγλη, ο σεβασμός και το ηθικό δέος περιέβαλλαν, οφείλεται και σήμερα η ιστορική μνήμη και η φόρτιση που ο περιβάλλων χώρος προσδίδει ή καλύτερα οφείλει να προσδίδει!
Το μουσείο της πόλης.
Κοντά στο λυκούργειο διατείχισμα, που χώριζε το ιερό από την πόλη της Ελευσίνας, μέσα στον σημερινό αρχαιολογικό χώρο βρίσκεται το κτίριο του μικρού Αρχαιολογικού Μουσείου της Ελευσίνας. Χτισμένο το 1890, σε σχέδια του αρχιτέκτονα I. Μούση και έχοντας υποστεί μια μικρή επέκταση το 1892, το Μουσείο Ελευσίνας φιλοξενεί στις έξι αίθουσές του πλούσια σειρά αντικειμένων χρονολογουμένων από τα μεσοελλαδικά χρόνια (1900-1600 π.X.) ως τα πρώιμα χριστιανικά.
Το Μουσείο Ελευσίνας, όπως μόλις προαναφέρθηκε, οικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Και ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη μεγάλη του συμβολή για τη στέγαση, προστασία και ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων όλα αυτά τα χρόνια, νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιτακτική πλέον ανάγκη για άμεση ανέγερση ενός νέου μουσείου, αντάξιου της σημασίας του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας, που θα πληροί τις μουσειολογικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Σε ότι έχει να κάνει με το υπάρχον οικοδόμημα, είναι εμφανές ότι αντικατοπτρίζει τις μουσειακές αντιλήψεις και τις υλικοτεχνικές δυνατότητες του προηγούμενου αιώνα. Αλλά και πέραν τούτου, θεωρείται πολύ μικρό για να φιλοξενήσει τον μεγάλο αυτό αρχαιολογικό θησαυρό. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ήδη το 1898, οκτώ μόλις χρόνια μετά την κατασκευή του, αρχαιολόγοι επισήμαιναν ότι «το Μουσείο υπερπληρώθη αρχαιοτήτων»! Πόσο μάλλον σήμερα, 120 χρόνια μετέπειτα, με την αρχαιολογική σκαπάνη να έχει προχωρήσει φέρνοντας στο φως και άλλα σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα.
Τι κάνει η πολιτεία.
Το πέρασμα του χρόνου όμως δεν έφερε στην επιφάνεια μόνο νέα αρχαιολογικά ευρήματα. Έφερε ποσοτικές αλλά και ποιοτικές μεταβολές στη χρήση της γης καθώς: διπλασιάστηκε η περιοχή κατοικίας, πολλαπλασιάστηκε η περιοχή βιομηχανίας και άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων, υποδιπλασιάστηκε η περιοχή της γεωργίας, επιχωματώθηκαν με μεταλλουργικές σκουριές και αδρανή υλικά περισσότερα από 1.000 στρέμματα θάλασσας, αλλάζοντας έτσι τη μορφολογία της ακτής. Και όλα αυτά δίχως καμία μελέτη. 
Όλα αυτά δίχως κανέναν σχεδιασμό και πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να επικρατεί η εικόνα που έχουμε σήμερα όλοι στο μυαλό μας για την πόλη της Ελευσίνας. 
Είναι αλήθεια ότι και η παρούσα αλλά και η προηγούμενη δημοτική αρχή καταβάλλουν προσπάθειες για την ανάδειξη της αρχαίας Ελευσίνας. 
Αλλά όλες αυτές οι προσπάθειες δεν μπορούν να αποδώσουν αν η πολιτεία, και πιο συγκεκριμένα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, δεν επιδείξει το ανάλογο ενδιαφέρον για την ανάδειξη και προβολή του αρχαιολογικού πλούτου της πολιτείας αυτής. H άγνοια του ευρύτερου κοινού για την Ελευσίνα αποτυπώνεται με τον περιορισμένο αριθμό των ατόμων που επισκέπτονται τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο. Συγκεκριμένα κατά το 2002 οι επισκέπτες ανήλθαν σε λιγότερα από περίπου 20.000 άτομα, από τα οποία τα 10.000 ήταν με οργανωμένες μαθητικές επισκέψεις. Τα μεγέθη είναι κατά προσέγγιση. Διότι παρά τις προσπάθειές μου δεν κατόρθωσα να βρω τους ακριβείς αριθμούς.
Μείζον πρόβλημα η στέγαση των αρχαιοτήτων. Το πρώτο μέλημα μιας πολιτείας που θα λειτουργούσε σωστά θα ήταν να προχωρήσει στην ανέγερση ενός νέου, σύγχρονου μουσείου που να καλύπτει τις σημερινές ανάγκες αλλά και να στεγάζει και να αναδεικνύει τα πλούσια ευρήματα των τελευταίων αρχαιολογικών ερευνών στην Ελευσίνα. Το εγχείρημα δεν παρουσιάζει αξεπέραστες δυσκολίες. Διότι υπάρχουν οι προς τούτο χώροι. Αφού ο αρχαιολογικός χώρος συνορεύει με ανενεργά εργοστάσια τα οποία έχουν περιέλθει στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας. Θα πρέπει επιτέλους η Τράπεζα αυτή να αντιληφθεί την ευρύτερη αποστολή της. Και να μην περιορίζεται μόνο σε οικονομικές συναλλαγές. Θα πρέπει η Τράπεζα αυτή, η οποία άλλωστε φέρει τον βαρύ τίτλο «Εθνική» να συνειδητοποιήσει ότι στόχος πρέπει να είναι η αξιοποίηση της τεράστιας κτηματικής της περιουσίας προς το συμφέρον ολόκληρου του ελληνικού λαού. Και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί η Εθνική Τράπεζα πρέπει να ζητάει από το Δημόσιο υπέρογκα ποσά για να μεταβιβάσει σε αυτό άχρηστα για αυτήν ακίνητα, τα οποία άλλωστε έχει αποκτήσει έναντι «πινακίου φακής», ενώ θα έπρεπε να αρκείται στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων όπως αυτές εκάστοτε προσδιορίζονται από το υπουργείο Οικονομικών.
Φευ,όμως, καθώς από πλευράς υπευθύνων, κυβέρνησης δηλαδή και ΥΠΠΟ, δυστυχώς ουδείς λόγος γίνεται, ουδείς σχεδιασμός υπάρχει και καμία πρωτοβουλία για την Ελευσίνα δεν έχει ληφθεί ωσάν το μέρος αυτό να μην έχει παρελθόν, να μην έχει ιστορία! Πλήρης αδιαφορία για έναν τόπο τόσο σημαντικό, οι γωνιές του οποίου φωνάζουν και καταμαρτυρούν για τη ζωή που πέρασε και οι αρμόδιοι του υπουργείου απαξιωτικά δεν αφουγκράζονται. Και ακόμη χειρότερα. Με πράξεις της η πολιτεία ενεργεί σε βάρος του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας. Συγκεκριμένα, σε ένα τελείως άσχετο νομοσχέδιο για την τουριστική εκπαίδευση (N. 3105 ΦΕΚ, τεύχος A', αρ. φύλλου 29, 10 Φεβρουαρίου 2003) περιελήφθη διάταξη (άρθρο 41, παρ. 6) με την οποία επιτρέπεται η ανέγερση οχλουσών και μη βιομηχανικών εγκαταστάσεων σε επαφή με τον αρχαιολογικό χώρο!!! Δυστυχώς αυτή είναι η αδήριτη πραγματικότητα. Ο κ. Ιωάννης M. Βαρβιτσιώτης είναι βουλευτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=153241&ct=34&dt=17/08/2003#ixzz131ittuk9
Εικόνες(1): http://thriasiofoto.blogspot.gr

Γράψτε ένα σχόλιο.