Σήμερα θα κάνουμε μια βόλτα στα λιβάδια για να ανταμώσουμε ένα από τα πιο συνηθισμένα αγρωστώδη το Anthoxanthum odoratum L. (κοιν. Ανθόξανθο.)
Έναν στενό συγγενή του αμερικανικού είδους Hierochloe odorata που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, με ισχυρό ευχάριστο άρωμα που θυμίζει φρεσκοκουρεμένο γκαζόν .
Το γλυκό χορτάρι της Άνοιξης ή sweetgrass( ή Anthoxanthum στη Μεσόγειο ) είναι ένα αρωματικό χόρτο της οικογένειας Poaceae .
Το βοτανικό του όνομα Hierochloe odorata ή «Ιερή Χλόη», έχει προφανώς ελληνική προέλευση γεγονός που μας "προκαλεί" να θυμηθούμε την ιστορία και τη χρησιμότητά του του.
Το φυσικό του περιβάλλον είναι τα υγρά εδάφη σε λιβάδια και βουνά αλλά ευδοκιμεί σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος έχει ήλιο και υγρασία.
Στις μέρες μας βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, σε 10.000 περίπου είδη και η οικονομική του σημασία κυμαίνεται.
Στην ελληνική χλωρίδα ευδοκιμεί το είδος Anthoxanthum odoratum, που εμφανίζεται νωρίς την άνοιξη και αποτελεί καλή τροφή(1) για τα ζώα διότι είναι πρώιμο.
Έχει ευχάριστο άρωμα με νότες βανίλιας που οφείλεται στην κουμαρίνη(1) που περιέχει και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. Όταν το χόρτο αποξηραίνεται γίνεται πιο έντονο και μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια.
Το Sweetgrass έχει ένα απαλό, σχεδόν υπνωτικό αποτέλεσμα και για πολλούς σήμερα είναι ένα χρήσιμο βοήθημα για να μπουν σε κατάσταση διαλογισμού.
Σε κάποια μέρη στη Βόρεια Ευρώπη σκορπίζεται ως αρωματικό στους ναούς την ημέρα της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Κάποτε, είχε πολλές περισσότερες χρήσεις στην καθημερινή ζωή- και θεραπευτικές -οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί (όπως στην κατασκευή καλαθιών, ψαθών και χαλιών, ως βότανο για τα κρυολογήματα,το βήχα κ.ά.)
Ήταν χρήσιμο στην ύφανση και σαν οικοδομικό υλικό.
Αλλού είναι ακόμη κτηνοτροφικό φυτό, αλλού διακοσμητικό, ή ζιζάνιο.
Εικόνα από http://www.ecoseeds.com/nativenames.html |
Το γλυκό γρασίδι ήταν και είναι πολύ διαδεδομένο στους ιθαγενείς λαούς της Αμερικής.
Όνομα: Hierochloe odorata (L.) P. Beauv. Γένος:Hierochloe
Εικόνα από [3] |
Εικόνα από [3] |
Τα φύλλα τα αποξηραίνουν και τα διατηρούν σε πλεξούδες για το ιδιαίτερο άρωμα που έχουν[έχει νότες βανίλιας] .Τις καίνε για να κρατήσουν μακριά τα έντομα.
Οι πλεξούδες καίγονται σε μια σειρά εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένων των τελετών ειρήνης, στις μυήσεις, σε τελετές εξαγνισμού, σε αφιερώματα στους προγόνους,κ.ά.
Οι στάχτες του χρησιμεύουν στην απολύμανση των τελετουργικών εργαλείων στη διακόσμηση του σώματος και των ιερών αντικειμένων .
Τα μακριά βλαστάρια τα χρησιμοποιούν στο πλέξιμο καλαθιών.
Παλιότερα με τις ίνες του φυτού ύφαιναν ρούχα και χαλιά.
Θεραπευτικά έχει διάφορες χρήσεις κυρίως εξωτερικά.
Το τσάι από τα αποξηραμένα φύλλα του [αφού τα μουλιάσουν σε νερό-όπως και του καπνού]τα χρησιμοποιούν σε γαργάρες για το βήχα και τον πονόλαιμο,καθώς και για τον ερεθισμό του δέρματος που προκαλείται από την έκθεση σε ισχυρούς ανέμους και το κρύο. Ακόμη σαν απολυμαντικό και κατευναστικό σε παθήσεις των ματιών.
Οι Blackfoot μασούσαν το χόρτο για να έχουν αντοχή σε τελετές που απαιτούσαν παρατεταμένη νηστεία.
Εικόνα από εδώ [3] |
(1) Δηλητηριώδη Φυτά για την Κτηνοτροφία [κλικ]
[2]Τι είναι η κουμαρίνη;
Είναι ένα φυτοχημικό με γεύση ανάλογη της βανίλιας. Βρίσκεται σε διάφορα φυτά όπως τα φασόλια, τη λεβάντα, τη γλυκόριζα, τις φράουλες, τα βερίκοκα, τα κεράσια, την κανέλα και το γλυκό γαρίφαλο. Η κουμαρίνη είναι υπεύθυνη για τη γλυκιά μυρωδιά του φρεσκοκομμένου σανού και χρησιμοποιείται συχνά ως αρωματική ουσία στα τεχνητά αρώματα. Μπορεί να εμφανιστεί είτε ελεύθερη είτε συνδυασμένη με γλυκόζη (γλυκοζιτική κουμαρίνη).Είναι τοξική για τον άνθρωπο και τα βοοειδή σε υψηλές δόσεις .
Πληροφορίες από εδώ:http://www.food-info.net/gr/qa/qa-fi61.htm
Αναφορές και εικόνες από:
Όμορφα καλάθια
http://www.ecoseeds.com/nativenames.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Hierochloe_odorata
Εδώ[http://www.ecoseeds.com/sweetgrass.html]περισσότερα για καλλιέργεια.
http://linnaeus.nrm.se/flora/mono/poa/hiero/hieralp.html[3]Εικόνα από [https://aromatherapycontessa.com/]
https://en.wikipedia.org/wiki/Anthoxanthum_aristatum
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=CELEX%3A32014R0855
http://www.fao.org/Ag/agp/agpc/doc/gbase/data/pf000422.htm