Εορταστική ανάρτηση αποχαιρετισμού του παλαιού χρόνου.
τον Σοπενχάουερ.... είπαμε εορταστικό κλίμα.
Τα Πάθη του Κόσμου
Ο Σοπενχάουερ ξαναγίνεται της μόδας. Η εποχή μας που δεν πιστεύει σε τίποτα, βρίσκει σε αυτόν μια απάντηση στο μηδενισμό της. Ο άνθρωπος της σύγχρονης κοινωνίας, μια αληθινή επιθυμητική μηχανή, αντιστοιχεί στον τυφλό και τρελό μηχανισμό που σκιαγραφεί ο Σοπενχάουερ. Πηγαίνει από επιθυμία σε επιθυμία, δίχως να βρίσκει ικανοποίηση. Μόλις μια επιθυμία ικανοποιηθεί, μια άλλη τη διαδέχεται.
Τη φήμη του ο Αρθούρος την οφείλει στον πεσιμισμό του. Χαρακτηριστικά λέει : «Κάθε επιθυμία είναι μια απογοήτευση που δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί, και κάθε ικανοποίηση είναι μια αναγνωρισμένη απογοήτευση. Η ικανοποίηση επιφέρει μια κατάπαυση της οδύνης . Όμως την διαδέχεται μια άλλη : αυτή της πλήξης.
Ο άνθρωπος λοιπόν παλινδρομεί αέναος ανάμεσα στην οδύνη και την πλήξη, και καταλήγει ότι «ο πόνος είναι η ζωή η ίδια»
-Αυτό που απασχολεί τους ανθρώπους είναι πρώτο να διασφαλίσουν την ύπαρξη τους και δεύτερο να ελαφρώσουν το βάρος της ζωής τους, δηλαδή να γλιτώσουν από την πλήξη. Η ζωή του ανθρώπου αιωρείται όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στο πόνο και την πλήξη, αυτά είναι τα δύο έσχατα στοιχεία της.
-Η ηθική πρόοδος είναι μια φενάκη, οι πόλεμοι οι τρομοκρατία και η εγκληματικότητα μας υπενθυμίζουν ότι άνθρωπος παραμένει πάντα σκληρός. Η επιστημονική πρόοδος είναι μια ψευδαίσθηση.
-Μπορεί κανείς ακόμη να θεωρήσει τη ζωή μας ως ένα επεισόδιο που ταράζει ανώφελα τη μακαριότητα και την ηρεμία του μηδενός. Είναι ένα καθήκον το οποίο πρέπει να εκπληρώσουμε με κόπο και μόχθο.
-Σε κάθε στιγμή, χρειάζεται στον καθένα μας ορισμένη δόση από έγνοιες , από πόνους ή από ταλαιπωρία, όπως χρειάζεται έρμα στο πλοίο για να ισορροπεί και να κρατάει ευθεία πορεία.
-Τα τρία πιο μεγάλα αγαθά της ζωής, υγεία νιότη και ελευθερία, όσο τα έχουμε δεν τα συνειδητοποιούμε, δεν τα εκτιμάμε, παρά μόνο αφού τα χάσουμε, διότι και αυτά είναι αρνητικά αγαθά.
Αισθανόμαστε τον πόνο, αλλά όχι την απουσία πόνου : Αισθανόμαστε την έγνοια, αλλά όχι την ξεγνοιασιά: Το φόβο, αλλά όχι την ασφάλεια: όπως αισθανόμαστε την πείνα και δίψα και μόλις αυτές εκπληρώνονται δεν μένει τίποτα.
-Η πιο αποτελεσματική παρηγοριά σε κάθε περίπτωση δυστυχίας, σε κάθε περίπτωση πόνου είναι να στρέψουμε τα μάτια μας σε εκείνους που είναι ακόμα πιο δυστυχισμένοι από εμάς: αυτό το αντίδοτο είναι στις δυνατότητες του καθένα.
Η Μεταφυσική του Έρωτα.
Πιο συγκριμένα ο Σοπενχάουερ γράφει : Κάθε τρυφερός έρωτας, όποιους αιθέριους τρόπους κι αν χρησιμοποιεί για να εκφραστεί, έχει στην πραγματικότητα τις βαθιές του ρίζες στο φυσικό ένστικτο των φύλων και μάλιστα δεν είναι τίποτε άλλο έξω από αυτό το εξειδικευμένο, καθορισμένο και απολύτως εξατομικευμένο ένστικτο.
-Στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο διακυβεύεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από το σχεδιασμό της επόμενης γενιάς.
-Όταν το άτομο ασχολείται μόνο με τις ατομικές του προσδοκίες, τότε η φύση πρέπει να δελεάσει το άτομο με κάποια αυταπάτη.
-Η αυταπάτη αυτή δεν είναι άλλη από το ένστικτο. Είναι αυτό, τις περισσότερες φορές που αντιπροσωπεύει το αισθητήριο του είδους, τα συμφέροντα του είδους απέναντι στη θέληση.
-Ο γάμος είναι μια παγίδα της φύσης.
(Αυτά που υποστηρίζει για τις γυναίκες σχετικά με τις δυνατότητες που έχουν και τον προορισμό τους είναι ακατάλληλα για το γιορτινό κλίμα. Δείτε περισσότερα στο λινκ)
Ηθική
Η αρετή δεν διδάσκεται, όπως δεν διδάσκεται και οι μεγαλοφυΐα. Το να ελπίζει κανείς ότι τα συστήματα ηθικής και οι ηθικές αρχές μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους πιο ενάρετους, ευγενείς και αγίους είναι εξίσου ανόητο με το να φαντάζεται ότι τα εγχειρίδια αισθητικής μπορούν να γεννήσουν ποιητές, γλύπτες, ζωγράφους και μουσικούς.
Υπάρχουν τρεις μόνο κινητήριες δυνάμεις των ανθρωπίνων ενεργειών και όλα τα δυνατά αίτια πορεύονται αποκλειστικά από τις τρεις αυτές δυνάμεις .
Αυτά είναι:
α) ο εγωισμός, που θέλει το δικό του καλό και δεν γνωρίζει όρια.
β) η κακία που θέλει το κακό του άλλου, και φτάνει μέχρι την πιο ακραία σκληρότητα.
γ) η ευσπλαχνία, που θέλει το καλό του άλλου που φτάνει μέχρι τη γενναιοδωρία, και τη μεγαλοψυχία.
Κάθε ανθρώπινη ενέργεια πρέπει να ανάγεται σε ένα από τα τρία αυτά κίνητρα ή ακόμη και δε δύο ταυτόχρονα.
-Ο εγωισμός εκ φύσεως δεν γνωρίζει όρια: ο άνθρωπος έχει μια και μοναδική απόλυτη επιθυμία, να συντηρήσει την ύπαρξη του, να απαλλαγεί από κάθε πόνο. Η πρώτη μας σκέψη είναι πάντοτε να δούμε αν ένας άνθρωπος μπορεί να μας είναι χρήσιμος σε κάτι.
-Αν δεν μπορεί να μας χρησιμεύει σε κάτι, δεν έχει καμία αξία.
Κράτος.
Το κράτος, αυτό το αριστούργημα του ευφυούς και υστερόβουλου εγωισμού, αυτό το άθροισμα όλων των ατομικών εγωισμών, έχει εναποθέσει τα δικαιώματα του καθενός στα χέρια μιας δύναμης απείρως ανώτερης από τη δύναμη του ατόμου, η οποία και εξαναγκάζει το τελευταίο αυτό να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων.
-Κατά αυτόν τον τρόπο εξουδετερώθηκε ο υπέρμετρος εγωισμός σχεδόν όλων, η κακία πολλών και η αγριότητα ορισμένων.
Που αλλού θα μπορούσε ο Δάντης να αναζητήσει το μοντέλο και το περιεχόμενο της κόλασης του, αν όχι στο δικό μας κόσμο;
Διαβάστε κι άλλο
Αντανακλάσεις των παραπάνω ιδεών στις πολιτικές ειδήσεις του πλανήτη Ελλάδα.
Μετά τον Κατραμτζαφέρη, τον Μητσοτάκη, τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας και τον Πατριάρχη Μόσχας ζητούν αποφυλάκιση του Εφραίμ και ο Καβάλα Μπέος και ο Μάκαρος Ψωμιάδης. Τις αιτήσεις πρωτοκόλλησε και παρέδωσε ιδιοχείρως στον πρόεδρο της Δημοκρατίας Π. Καπούλια ο Αγαπούλας αυτοπροσώπως. Η διοίκηση των φυλακών Κορυδαλλού επιτρέπει να επισκέπτεται τον κτηματία Εφραίμ και η Παναγία ως στενή συγγενής του, αφού ο Εφραίμ διαχειρίζεται το περιβόλι της. Μόλις έμαθε ο Εφραίμ ότι πολύς κόσμος τον διαολοστέλνει ζήτησε χαρτί από το γιατρό για ν’ αποφύγει να πάει στο Διάολο.
-Χαρτί γιατρού προσκόμισε στον φερόμενο ως πρωθυπουργό Παπαδήμιο και η έβδομη υπερδόση μας προς δικαιολόγησιν της απουσίας της.
-Οι Τούρκοι χρονιάρες μέρες ακολουθούν τη γνωστή τους συνήθεια να μας ξεφτιλίζουν. Τώρα μέσω του πρώην πρωθυπουργού τους Γιλμάζ ισχυρίζονται ότι δεν είμαστε ικανοί ούτε να κάψουμε τα δάση μας και χρειαζόμασταν δήθεν βοήθεια ποιων; Τούρκων πρακτόρων.
Αίσχος!
Περισσότερα εδώ:blog-akis.blogspot.com
Βιβλιογραφία
Ο Κόσμος ως βούληση και ως παράσταση:Αρθούρος Σοπενχάουερ.
Τα Πάθη του Κόσμου
Ο Σοπενχάουερ ξαναγίνεται της μόδας. Η εποχή μας που δεν πιστεύει σε τίποτα, βρίσκει σε αυτόν μια απάντηση στο μηδενισμό της. Ο άνθρωπος της σύγχρονης κοινωνίας, μια αληθινή επιθυμητική μηχανή, αντιστοιχεί στον τυφλό και τρελό μηχανισμό που σκιαγραφεί ο Σοπενχάουερ. Πηγαίνει από επιθυμία σε επιθυμία, δίχως να βρίσκει ικανοποίηση. Μόλις μια επιθυμία ικανοποιηθεί, μια άλλη τη διαδέχεται.
Τη φήμη του ο Αρθούρος την οφείλει στον πεσιμισμό του. Χαρακτηριστικά λέει : «Κάθε επιθυμία είναι μια απογοήτευση που δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί, και κάθε ικανοποίηση είναι μια αναγνωρισμένη απογοήτευση. Η ικανοποίηση επιφέρει μια κατάπαυση της οδύνης . Όμως την διαδέχεται μια άλλη : αυτή της πλήξης.
Ο άνθρωπος λοιπόν παλινδρομεί αέναος ανάμεσα στην οδύνη και την πλήξη, και καταλήγει ότι «ο πόνος είναι η ζωή η ίδια»
-Αυτό που απασχολεί τους ανθρώπους είναι πρώτο να διασφαλίσουν την ύπαρξη τους και δεύτερο να ελαφρώσουν το βάρος της ζωής τους, δηλαδή να γλιτώσουν από την πλήξη. Η ζωή του ανθρώπου αιωρείται όπως το εκκρεμές, ανάμεσα στο πόνο και την πλήξη, αυτά είναι τα δύο έσχατα στοιχεία της.
-Η ηθική πρόοδος είναι μια φενάκη, οι πόλεμοι οι τρομοκρατία και η εγκληματικότητα μας υπενθυμίζουν ότι άνθρωπος παραμένει πάντα σκληρός. Η επιστημονική πρόοδος είναι μια ψευδαίσθηση.
-Μπορεί κανείς ακόμη να θεωρήσει τη ζωή μας ως ένα επεισόδιο που ταράζει ανώφελα τη μακαριότητα και την ηρεμία του μηδενός. Είναι ένα καθήκον το οποίο πρέπει να εκπληρώσουμε με κόπο και μόχθο.
-Σε κάθε στιγμή, χρειάζεται στον καθένα μας ορισμένη δόση από έγνοιες , από πόνους ή από ταλαιπωρία, όπως χρειάζεται έρμα στο πλοίο για να ισορροπεί και να κρατάει ευθεία πορεία.
-Τα τρία πιο μεγάλα αγαθά της ζωής, υγεία νιότη και ελευθερία, όσο τα έχουμε δεν τα συνειδητοποιούμε, δεν τα εκτιμάμε, παρά μόνο αφού τα χάσουμε, διότι και αυτά είναι αρνητικά αγαθά.
Αισθανόμαστε τον πόνο, αλλά όχι την απουσία πόνου : Αισθανόμαστε την έγνοια, αλλά όχι την ξεγνοιασιά: Το φόβο, αλλά όχι την ασφάλεια: όπως αισθανόμαστε την πείνα και δίψα και μόλις αυτές εκπληρώνονται δεν μένει τίποτα.
-Η πιο αποτελεσματική παρηγοριά σε κάθε περίπτωση δυστυχίας, σε κάθε περίπτωση πόνου είναι να στρέψουμε τα μάτια μας σε εκείνους που είναι ακόμα πιο δυστυχισμένοι από εμάς: αυτό το αντίδοτο είναι στις δυνατότητες του καθένα.
Η Μεταφυσική του Έρωτα.
Πιο συγκριμένα ο Σοπενχάουερ γράφει : Κάθε τρυφερός έρωτας, όποιους αιθέριους τρόπους κι αν χρησιμοποιεί για να εκφραστεί, έχει στην πραγματικότητα τις βαθιές του ρίζες στο φυσικό ένστικτο των φύλων και μάλιστα δεν είναι τίποτε άλλο έξω από αυτό το εξειδικευμένο, καθορισμένο και απολύτως εξατομικευμένο ένστικτο.
-Στην πραγματικότητα, αυτό το οποίο διακυβεύεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από το σχεδιασμό της επόμενης γενιάς.
-Όταν το άτομο ασχολείται μόνο με τις ατομικές του προσδοκίες, τότε η φύση πρέπει να δελεάσει το άτομο με κάποια αυταπάτη.
-Η αυταπάτη αυτή δεν είναι άλλη από το ένστικτο. Είναι αυτό, τις περισσότερες φορές που αντιπροσωπεύει το αισθητήριο του είδους, τα συμφέροντα του είδους απέναντι στη θέληση.
-Ο γάμος είναι μια παγίδα της φύσης.
(Αυτά που υποστηρίζει για τις γυναίκες σχετικά με τις δυνατότητες που έχουν και τον προορισμό τους είναι ακατάλληλα για το γιορτινό κλίμα. Δείτε περισσότερα στο λινκ)
Η αρετή δεν διδάσκεται, όπως δεν διδάσκεται και οι μεγαλοφυΐα. Το να ελπίζει κανείς ότι τα συστήματα ηθικής και οι ηθικές αρχές μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους πιο ενάρετους, ευγενείς και αγίους είναι εξίσου ανόητο με το να φαντάζεται ότι τα εγχειρίδια αισθητικής μπορούν να γεννήσουν ποιητές, γλύπτες, ζωγράφους και μουσικούς.
Υπάρχουν τρεις μόνο κινητήριες δυνάμεις των ανθρωπίνων ενεργειών και όλα τα δυνατά αίτια πορεύονται αποκλειστικά από τις τρεις αυτές δυνάμεις .
Αυτά είναι:
α) ο εγωισμός, που θέλει το δικό του καλό και δεν γνωρίζει όρια.
β) η κακία που θέλει το κακό του άλλου, και φτάνει μέχρι την πιο ακραία σκληρότητα.
γ) η ευσπλαχνία, που θέλει το καλό του άλλου που φτάνει μέχρι τη γενναιοδωρία, και τη μεγαλοψυχία.
Κάθε ανθρώπινη ενέργεια πρέπει να ανάγεται σε ένα από τα τρία αυτά κίνητρα ή ακόμη και δε δύο ταυτόχρονα.
-Ο εγωισμός εκ φύσεως δεν γνωρίζει όρια: ο άνθρωπος έχει μια και μοναδική απόλυτη επιθυμία, να συντηρήσει την ύπαρξη του, να απαλλαγεί από κάθε πόνο. Η πρώτη μας σκέψη είναι πάντοτε να δούμε αν ένας άνθρωπος μπορεί να μας είναι χρήσιμος σε κάτι.
-Αν δεν μπορεί να μας χρησιμεύει σε κάτι, δεν έχει καμία αξία.
Κράτος.
Το κράτος, αυτό το αριστούργημα του ευφυούς και υστερόβουλου εγωισμού, αυτό το άθροισμα όλων των ατομικών εγωισμών, έχει εναποθέσει τα δικαιώματα του καθενός στα χέρια μιας δύναμης απείρως ανώτερης από τη δύναμη του ατόμου, η οποία και εξαναγκάζει το τελευταίο αυτό να σέβεται τα δικαιώματα των άλλων.
-Κατά αυτόν τον τρόπο εξουδετερώθηκε ο υπέρμετρος εγωισμός σχεδόν όλων, η κακία πολλών και η αγριότητα ορισμένων.
Που αλλού θα μπορούσε ο Δάντης να αναζητήσει το μοντέλο και το περιεχόμενο της κόλασης του, αν όχι στο δικό μας κόσμο;
Διαβάστε κι άλλο
Αντανακλάσεις των παραπάνω ιδεών στις πολιτικές ειδήσεις του πλανήτη Ελλάδα.
-Χαρτί γιατρού προσκόμισε στον φερόμενο ως πρωθυπουργό Παπαδήμιο και η έβδομη υπερδόση μας προς δικαιολόγησιν της απουσίας της.
-Οι Τούρκοι χρονιάρες μέρες ακολουθούν τη γνωστή τους συνήθεια να μας ξεφτιλίζουν. Τώρα μέσω του πρώην πρωθυπουργού τους Γιλμάζ ισχυρίζονται ότι δεν είμαστε ικανοί ούτε να κάψουμε τα δάση μας και χρειαζόμασταν δήθεν βοήθεια ποιων; Τούρκων πρακτόρων.
Αίσχος!
Περισσότερα εδώ:blog-akis.blogspot.com
Βιβλιογραφία
Ο Κόσμος ως βούληση και ως παράσταση:Αρθούρος Σοπενχάουερ.
