Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Η Δύναμη των ομάδων


Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση λειτούργησε  αποκαλυπτικά για τον τρόπο ζωής 
μας. Όπως αποδείχθηκε πολύ σύντομα, είμαστε όλοι λίγο έως πολύ, ευάλωτοι στα όσα οι πληρωμένοι πολιτικοί σχεδίασαν για το μέλλον μας. Όλοι  βιώνουμε τις επιπτώσεις της κρίσης η οποία δεν ορίζεται  μόνο από τη μείωση στο τζίρο των καταστημάτων και την φορολογία στα εισοδήματά μας. 
Ακόμη και όσοι έχουν περάσει το κατώφλι της  μεσαίας τάξης είδαν τα παιδιά τους να αλλάζουν χώρα κι έμειναν να τα "χαίρονται" απ'το  Skype
Δυστυχώς, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας, βαδίζουμε με γοργά βήματα σε κοινωνίες με εκατομμύρια άνεργους, νεόπτωχους και νεοάστεγους. 
Για μας τους Έλληνες, βασική πηγή  κακοδαιμονίας, «το κράτος» .
Αυτοί όχι  εμείς...
Αλλά το φαινόμενο  της υποτίμησης και της εξαθλίωσης της ζωής δεν είναι ελληνικό, είναι παγκόσμιο και δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στην κρίση που συμβαίνει στην Ανατολή. Εξαπλώνεται από κράτος σε κράτος σε όλο τον κόσμο και είναι εύκολο να το διαπιστώσει όποιος παρακολουθεί τα γεγονότα, απλά για εμάς είναι σοκαριστικό. 
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες  η αστυφιλία και η τεχνολογία είχαν σαν αποτέλεσμα την αποξένωση την ανασφάλεια και τον φόβο. Φόβο για το αύριο,για την αρρώστια, την ανεργία, το φαγητό, την προσωπική δύναμη.


Γιορτή δίπλα στα ρακοκάζανα
Λαός λάτρης της επικοινωνίας και των καφενείων πριν εξαντληθούμε  στις άσκοπες συζητήσεις για το ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν  οι κρατούντες την εξουσία-η χώρα μας πωλείται και πωλείται φτηνά-ίσως και να μας ωφελήσει να εντάξουμε στο ρεπερτόριο των προσφιλών μας θεμάτων συζήτησης τη δυνατότητα συστέγασης. 
Να σχεδιάσουμε μόνοι μας το αύριο ενώνοντας πόρους και δυνάμεις. 
Τι κάνουμε;
-Οικιστικούς συνεταιρισμούς, κοινότητες στην Επαρχία ή στις Πόλεις.

-Συγκατοικούμε και έχουμε κοινούς χώρους εστίασης κ.λ.π.

Τη δική του αναφορά στο επείγον αυτό πρόβλημα κάνει και το ιστολόγιο http://astoiko.eu,στο κείμενο που ακολουθεί. 
 Ας δούμε τι έχει να πει.
Π.χ., στο παράδειγμα των 25 νοικοκυριών που δίνει στη σελίδα "Τι Να Κάνουμε", αρκετός κόσμος που δεν έχει σπίτι δικό του ή απλά θέλει να μείνει με παρέα, θα μπορούσε να μένει σε ένα κοινό κτίριο ή  σε περιαστικό αγρόκτημα, ή σε κοντινά σπίτια  με κοινούς χώρους εστίασης, συνάθροισης ,διαμοιρασμό των υποχρεώσεων, κ.λ.π.
ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΤΩΡΑ, ΑΦΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ 
ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ!
Διαβάστε ολόκληρη την πρόταση εδώ:
http://astoiko.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=18&Itemid=141{1}
Αλλά, δεν αρκεί η στέγη για τον άνθρωπο. 
Δημιουργούμε συνεταιρισμούς και παράγουμε  είδη πρώτης ανάγκης, δηλαδή τροφή και ενέργεια και, ανάλογα με τις δεξιότητες των μελών οτιδήποτε άλλο μπορούμε να προσφέρουμε, προϊόντα ή υπηρεσίες.
Εδώ περισσότερα :http://astoiko.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=6&Itemid=107

Το στοίχημα εδώ δεν είναι ούτε οικολογικό, ούτε οικονομικό ή πολιτικό, αλλά όλα αυτά μαζί με κεντρικό σημείο αναφοράς  τη βελτίωση της καθημερινότητας  που θα επωφεληθούν όσοι συμμετέχουν σ' αυτή τη συνέργεια.
Ο στόχος δεν είναι να επανέλθουμε εκεί που ήμασταν πριν την κρίση αλλά να δημιουργήσουμε ένα βιώσιμο τρόπο ανάπτυξης/ζωής και μια καθημερινότητα βασισμένη σε αξίες που τώρα  ανακαλύψαμε ή επανεκτιμήσαμε. 
Ο φόβος  της μοναξιάς, η απειλή για τα  χειρότερα που παραμονεύουν ειδικά για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, να  γίνει ελπίδα για κάτι καλύτερο. 
 Όποιος αντιλαμβάνεται πόσο κρίσιμο είναι να υπάρχει ένα διαφορετικό όραμα για το μέλλον, μπορεί να εκτιμήσει θετικά αυτό το εγχείρημα. 

Δεν είναι εύκολο σχέδιο - και εδώ εμπόδιο δεν είναι τα χρήματα αλλά οι προθέσεις όσων θα εμπλακούν γιατί σύντομα θα αμφισβητηθούν.
Όσον αφορά την λειτουργία του δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε για άλλη μια φορά την Αμερική.Υπάρχουν εγχειρήματα σε όλο τον κόσμο που έχουν δημοσιεύσει τα απαραίτητα βήματα  και τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν σε κάθε στάδιο υλοποίησης.

 Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά [συνεχίζεται]
Σχόλιο
Το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει. Οι προτάσεις που καταθέτει το  http://astoiko.eu, μπορούν με νόμιμο τόπο να υλοποιηθούν,αρκεί κάποιοι να εργαστούν γι'αυτό. Στις μέρες μας, υπάρχει σοβαρή ανάγκη να ενεργοποιηθούν όσοι είναι σε θέση να το κάνουν.Περιμένουμε  τις δικές σας προτάσεις, τις πρωτοβουλίες, τη συμμετοχή,ή τις αντιρρήσεις σας.
{1}τα λινκ μπορεί να μην οδηγούν στο ιστολόγιο,γι'αυτό το κείμενο θα συνεχιστεί με όσα είχαμε κρατήσει σε παλιότερο αφιέρωμα.
Γράψτε ένα σχόλιο

2 σχόλια:

  1. υπάρχει μεγάλη έλλειψη συναιτεριστικής αντίληψης στην χώρα... Μόνο ο Βενιζελισμός εκεί γύρω στα 1920 το πέτυχε λίγο... αλλά σύντομα άφησε τις "νεανικές μούρλες" ψάχνω πχ το συναιτερικό ψωμάδικο τότε... επίσης όταν ήταν οι εποχές της Οθωμανίας υπήρχαν οι συντροφιές... μετά το 20 το χάος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα διαφωνήσω καθόλου σε όσα επισημαίνεις Ακράτ όντας εμπλεκόμενη για πολλά χρόνια με τα σχετικά θέματα.
      Όμως υποσχέθηκα να αναπτύξω τα θετικά της συγκατοίκησης/αλληλουποστήριξης έστω για τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους ,στη δική σου ανάρτηση και δεν θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω μόνο τα αρνητικά που μπορεί να προκύψουν στην υλοποίηση μιας τέτοιας συλλογικής προσπάθειας σε αυτό το πρώτο κείμενο-παρά μόνο επιγραμματικά,λίγο πριν το τέλος.
      Είναι βέβαιο ότι η κοινωνία μας δεν βρίσκει αυτές τις λύσεις ακόμη "ελκυστικές" ή αναγκαίες.Δεν τις συζητά καν.
      Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να παραβλέπουμε τις αντικειμενικές δυσκολίες της ζωής στις μεγάλες και αφιλόξενες πόλεις ή να υποτιμούμε λύσεις στα σχετικά ζητήματα γιατί οι περισσότεροι τις θεωρούν ιδεολογικά ουτοπικές. Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε γύρω από αυτά τα θέματα,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

      Διαγραφή

Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.