Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνική οικονομία- Θεωρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κοινωνική οικονομία- Θεωρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Η εκδήλωση για τους συνεταιρισμούς και την Κοινωνική Οικονομία

Γεια σας φίλοι
Δείτε αποσπάσματα από την εκδήλωση με θέμα το συνεργατισμό που έγινε στις 23 Οκτωβρίου 2016, στο χώρο του συνεταιρισμού "Συν+πραξις Μεσογαίας" .
Στο πάνελ ήταν από τη ΒΙΟΜΕ ο Κώστας Χαριτάκης, από το Ροκάνι ο Στράτος Χατζηγιαννάκης και από τον Ολοκληρωμένο Συνεταιρισμό Αθηνών ο Θοδωρής Παντελάδης. 
Το συντονισμό έκανε ο Σταμάτης Αρναούτης, μέλος του συνεταιρισμού που διοργάνωσε την εκδήλωση.


Α' μέρος


Β' μέρος



Γ' μέρος


Το σχετικό κάλεσμα είχε δημοσιευθεί στις  21 Οκτωβρίου 2016 εδώ:



Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Ενημερωτική εκδήλωση για την Κοινωνική Οικονομία


Κοινωνική Οικονομία


Η εκδήλωση γίνεται για να λυθούν οι απορίες  που έχουν δημιουργηθεί μετά την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου.
Αν θέλετε να ενημερωθείτε ή να θέσετε τα δικά σας ερωτήματα θα έχετε την ευκαιρία να τα εκφράσετε σε μέλη του σχετικού υπουργείου. 

Ιδού και η πρόσκληση:

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Θεσμίζοντας την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Καλησπέρα φίλοι
Τα προβλήματα με το ιστολόγιο συνεχίζουν με αποτέλεσμα η πρόσβαση να μην είναι εύκολη και η ανάρτηση κειμένων να αποτελεί -σχεδόν- περιπέτεια. Ακόμη, διάφορες "αναβαθμίσεις" της google εξαφάνισαν τη λίστα με τα ιστολόγια που παρακολουθούσαμε και διαβάζαμε,δυσλειτουργία που έχει γενικό χαρακτήρα όπως  φαίνεται από παράπονα κι άλλων ιστολόγων στις σχετικές πλατφόρμες βοήθειας. Σε αναμονή λύσης των όσων συμβαίνουν, σήμερα αναδημοσιεύουμε τις παρατηρήσεις του Αντώνη Μπρούμα(*) από τη Βαβυλωνία σχετικά με τα κενά του νέου νόμου για την Κοινωνική Οικονομία.
Ο νέος νόμος 4430/2016  (κλικ)ισχύει από 1/11/2016.
Η εικόνα δική μας-έχει και συνέχεια

Στις 14 Ιουλίου τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία (ΚΑΟ). Ρητός σκοπός του σ/ν είναι η δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τους φορείς της ΚΑΟ. Το συγκεκριμένο σ/ν αποτελεί μέρος του «παράλληλου προγράμματος» της κυβέρνησης και διακηρυγμένο πυλώνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την εποχή του πολύπαθου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης». Είχε προηγηθεί ο Ν. 4019/2011 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο είχαν τεθεί οι βάσεις της εγχώριας κρατικής ρύθμισης του κοινωνικού τομέα της οικονομίας.

Το υπό διαβούλευση σ/ν της κυβέρνησης κάνει ορισμένα δειλά βήματα μπροστά σε σχέση με τον υφιστάμενο Κοινωνική  οικονομία- Θεωρία, Αλληλέγγυα οικονομία, Εργασιακά Θέματα, . Ταυτόχρονα όμως προωθεί επιμέρους σκοπούς ξένους προς τα συμφέροντα της ΚΑΟ, που αυξάνουν τις εξαρτήσεις από το κράτος και παγιώνουν την παραπληρωματικότητα της ΚΑΟ σε σχέση με την αγορά. Πιο συγκεκριμένα, το σ/ν εισάγει κατάλληλα κριτήρια για τον χαρακτηρισμό των φορέων της ΚΑΟ, όπως την απόλυτη ισότητα στη λήψη των αποφάσεων, τη δίκαιη κατανομή των αμοιβών και την περιορισμένη διανομή του πλεονάσματος της παραγωγής.

Ωστόσο, δεν βαθαίνει την δημοκρατία και τον δημοκρατικό έλεγχο στο εσωτερικό των φορέων της ΚΑΟ σε σχέση με τον Ν. 4019/2011. Τέτοιο βάθεμα θα ήταν δυνατό με την πρόβλεψη της δυνατότητας για την ύπαρξη θεσμών ανακλητότητας, μομφής και εναλλαξιμότητας στα όργανα της διοίκησης, για την ανάκληση αποφάσεων της διοίκησης από τη Γενική Συνέλευση, για τη συχνότερη από δύο έτη εναλλαγή προσώπων στη διοίκηση, για την οικονομική και διοικητική διαφάνεια καθώς και για συγκεκριμένα δικαιώματα της μειοψηφίας των συνεταίρων. Το πιο σημαντικό, επιτρέπει κόντρα στις καλύτερες παραδόσεις του συνεταιριστικού κινήματος, όπως άλλωστε και ο Ν. 4019/2011, την πρόσληψη από φορείς ΚΑΟ εργαζομένων, μη-μελών του συνεταιρισμού και επομένως διαιωνίζει τον εύλογο φόβο νόθευσης της δημοκρατίας του θεσμού και χρήσης του ως οχήματος εμπορευματικοποίησης της εργασίας και δολώματος για την ιδιωτικοποίηση κρατικά παρεχόμενων υπηρεσιών.

Επίσης, το σ/ν δεν προβαίνει σε ποσοτικοποίηση της δίκαιης κατανομής των αμοιβών με κίνδυνο η πρόβλεψη αυτή να αποτελέσει απλό ευχολόγιο. Τέτοια ποσοτικοποίηση θα ήταν η απαγόρευση σε φορείς της ΚΑΟ μίας διαφοράς ανώτατων/κατώτατων απολαβών οποιουδήποτε είδους, η οποία θα ξεπερνούσε τους τρείς βασικούς μισθούς. Τέλος, το σ/ν δεν απαγορεύει την διανομή του πλεονάσματος, ακολουθώντας έτσι την συντηρητική λογική μέσα στο συνεταιριστικό κίνημα ότι οι συνεταιρισμένοι παραγωγοί είναι και εξατομικευμένοι ιδιοκτήτες του συνεταιρισμού. Μία εναλλακτική ριζοσπαστική λογική δεν λογίζει τους συνεταιριστές ως μικρο-ιδιοκτήτες αλλά ως συνεταιρισμένους παραγωγούς για το γενικότερο κοινωνικό όφελος. Η μη διανομή του πλεονάσματος συγκροτεί τον συνεταιρισμό με όρους κοινής, όχι ατομικής ή κρατικής, ιδιοκτησίας και σωρεύει το πλεόνασμα ως αναγκαίο παραγωγικό κεφάλαιο για την διαρκή επιδίωξη της κοινωνικής ωφέλειας.

Εντούτοις, το σ/ν κατατρύχεται από σοβαρά προβλήματα ως προς την γενική του κατεύθυνση. Έτσι, ναι μεν διευρύνει το παραγωγικό πεδίο της ΚΑΟ σε σχέση με τον Ν. 4019/2011, εισάγοντας τις πρόσθετες δυνατότητες παραγωγικής δραστηριότητας στους τομείς της συλλογικής ωφέλειας των συνεταιρισμένων εργαζομένων, των κοινωνικών υπηρεσιών γενικού συμφέροντος, της κοινωνικής καινοτομίας και της βιώσιμης ανάπτυξης. Ωστόσο, με τον τρόπο αυτόν καταδικάζει την ΚΑΟ στα οριοθετημένα αυτά πεδία παραγωγικής δραστηριότητας και, συνεπώς, σε σχέση παραπληρωματικότητας με την ιδιωτική οικονομία της αγοράς, που απλώνεται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής αναπαραγωγής. Το πιο σημαντικό, αποκλείει την γενικευμένη επέκταση της ΚΑΟ στη βασισμένη στα κοινά παραγωγή. Αποθαρρύνει έτσι τη σύμπραξη των κοινοτήτων των κοινών με τους φορείς της ΚΑΟ και την ενίσχυση αμφότερων των δύο αυτών μορφών κοινωνικής παραγωγής. Μία σύμπραξη, που μπορεί να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, αν οι φορείς της ΚΑΟ αναπτύσσονται στα πεδία οριοθέτησης των κοινοτήτων των κοινών, όπου είναι αναγκαία η ένταση εργασίας και όπου η κυριαρχία του αγοραίου συστήματος ροής αξίας πάνω στη σφαίρα των κοινών καθιστά δυσχερή την ανάπτυξη οικονομιών δώρου.

Επιπλέον, όπως έχει δείξει η εμπειρία της Βενεζουέλας, οι πιο επιτυχημένες συνεταιριστικές μορφές του 21ου αιώνα είναι οι κοινοτικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, που διαχειρίζονται τοπικούς πόρους και ανάγκες και όπου συμμετέχει και η τοπική κοινωνία. Τέτοιοι συνεταιρισμοί αντλούν την δύναμή τους από το ρίζωμα στην τοπική κοινότητα και από την ενδυνάμωση ενός κοινοτικού συνταγματισμού, που καταργεί στην πράξη τους ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς μεταξύ πολιτικής και οικονομίας του αστικού τρόπου σκέψης. Η προοπτική αυτή θα μπορούσε να βρει την αντανάκλασή της στον νόμο μέσα από την πρόβλεψη μίας νέας μορφής κοινοτικού συνεταιρισμού για την παραγωγή κοινοτικών προϊόντων/υπηρεσιών γενικότερου ενδιαφέροντος με την συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και με δυνατότητα παραχώρησης χρήσης τοπικών πόρων από το κράτος υπό όρους βιωσιμότητας.

Εν γένει, από το σ/ν λείπει η πνοή μιας γενικής κατεύθυνσης για τη σύσταση του κοινωνικού τομέα της οικονομίας, ενός τομέα που οριοθετείται από τον τομέα της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς. Αντίθετα, διαπνεέται από τη λογική, που επικρατεί και στην ΕΕ, με βάση την οποία ΚΑΟ και ιδιωτική οικονομία ταυτίζονται με την ΚΑΟ να συνιστά στην ουσία κομμάτι της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς. Η ταύτιση ΚΑΟ και κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, που προβλέπεται σε πολλά σημεία του σ/ν, όπως και στον υφιστάμενο Ν. 4019/2011, αποτελεί άδικη εξίσωση της μεταχείρισης άνισων καταστάσεων.
 Στηρίζεται δηλαδή στη λανθασμένη αντίληψη ότι οι φορείς της ΚΑΟ παράγουν και διανέμουν μόνο εμπορεύματα και κεφάλαιο και όχι εναλλακτικές αξίες αλληλεγγύης, συνεργασίας, μοιράσματος, συλλογικότητας, που είναι εξίσου ή και περισσότερο κοινωνικά ωφέλιμες, εντούτοις όμως «αόρατες» για το κυρίαρχο σύστημα ροής αξίας.
 Και στην εξίσου λανθασμένη αντίληψη πως οι φορείς ΚΑΟ μπορούν να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις τις κερδοσκοπικές επιχειρήσεις στην αγορά. 
Εκτός των ρυθμιστικών αδικιών της τυπικής ισότητας ουσιαστικά άνισων καταστάσεων μία προσέγγιση ομαδοποίησης της ΚΑΟ με την ιδιωτική οικονομία της αγοράς έχει την πρόσθετη επίπτωση ότι συμπεριλαμβάνει την ΚΑΟ στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου απαγόρευσης κρατικών ενισχύσεων, του βασικού οχήματος της ΕΕ για την εμπορευματικοποίηση τομέων της παραγωγής, και επί της ουσίας απαγορεύει την ευνοϊκή ρύθμιση των φορέων ΚΑΟ έναντι των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων. 

Έτσι, τέτοιου τύπου ιδεολογικές συλλήψεις γύρω από τη ρύθμιση της ΚΑΟ καταδικάζουν μέσω της κρατικής επιβολής την τελευταία σε παραπληρωματικό μαξιλαράκι απορρόφησης των αρνητικών εξωτερικοτήτων της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς. Και πάντως σαμποτάρουν τον εκπεφρασμένο σκοπό του σ/ν για τη δημιουργία ενός «ευνοϊκού περιβάλλοντος» για τους φορείς της ΚΑΟ.

Τέλος, το σ/ν επιβαρύνει σημαντικά τα διαχειριστικά κόστη για τη σύσταση και λειτουργία των φορέων ΚΑΟ την ίδια στιγμή που με αλλεπάλληλες νομοθετικές πρωτοβουλίες των τελευταίων ετών η σύσταση και λειτουργία των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων έχει υπεραπλουστευτεί. Υπάγοντας δε στο ΓΕΜΗ τις ΚΟΙΝΣΕΠ τους επιβάλλει ένα πρόσθετο ετήσιο κόστος της τάξης των περίπου 150€. 
Αυτό όμως που θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το εγχείρημα της ΚΑΟ στην Ελλάδα είναι η απονομή στο μητρώο κοινωνικής οικονομίας εξουσιών ελέγχου της σκοπιμότητας των δραστηριοτήτων των φορέων ΚΑΟ. Με τις σχετικές διατάξεις του σ/ν το μητρώο κοινωνικής οικονομίας αποκτά τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει για το αν η καθημερινή δραστηριότητα των φορέων ΚΑΟ καλύπτει τους όρους υπαγωγής σε αόριστες νομικές έννοιες, όπως η κοινωνική ωφέλεια, η κοινωνική καινοτομία και η βιώσιμη ανάπτυξη. 

Στην πράξη ο έλεγχος σκοπιμότητας του μητρώου πάνω στους φορείς ΚΑΟ αυξάνει σε επικίνδυνο βαθμό την εξάρτηση από τη βούληση του κράτους, ενώ καθιστά τους φορείς ΚΑΟ έρμαια στις εκάστοτε δυνάμεις που επικρατούν στην κρατική γραφειοκρατία. Τέτοιος βαθμός εξάρτησης και ελέγχου σκοπιμότητας δεν υφίσταται για καμία άλλη νομική μορφή, κερδοσκοπική ή μη, και δημιουργεί σοβαρή αβεβαιότητα για τους ανθρώπους που επιθυμούν να βιοποριστούν ή ήδη βιοπορίζονται μέσα από δομές κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

ΥΓ.Με τον Αντώνη έχουμε βρεθεί σε πολλές συνελεύσεις για τα ζητήματα της Κοινωνικής Οικονομίας συντομ[ΚΑΟ]και η κριτική του στον νέο νόμο μας εκφράζει.
Σχετικά κείμενα
Φάτε ΦΕΚ-είναι νόστιμα...
κάλεσμα για την αλληλέγγυα, κοινωνική και συνεργατική οικονομία
Προβλήματα με την ανάπτυξη της Κοινωνικής Οικονομίας

(*)Ο Αντώνης Μπρούμας είναι δικηγόρος με ειδίκευση σε θέματα τεχνολογίας, ανεξάρτητος ερευνητής και ακτιβιστής των ψηφιακών δικαιωμάτων. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατέχει μεταπτυχιακά διπλώματα στη φιλοσοφία του δικαίου (Πανεπιστήμιου Αθηνών) καθώς και στο δίκαιο πληροφορικής και ηλεκτρονικών επικοινωνιών (Πανεπιστήμιο Strathclyde, UK). Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει επίσης συνεισφέρει επιμέρους κεφάλαιο σε σχέση με τα ψηφιακά δικαιώματα στον υπό έκδοση συλλογικό τόμο "Handbook of Media Law and Policy" του διεθνούς εκδοτικού οίκου "Routledge". Τα βασικά του πεδία ενδιαφέροντος, έρευνας και συγγραφής επικεντρώνονται γύρω από τη διάδραση του δικαίου, της τεχνολογίας και της κοινωνίας. 
Ο Αντώνης ασκεί σήμερα ενεργή δικηγορία με έμφαση στον κλάδο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και είναι αρχισυντάκτης του ιστοτόπου νομικού ενδιαφέροντος www.lawandtech.eu 

Πηγή:http://contributors.hackademy.gr/2012/07/blog-post_13.html

συνεχίζεται

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Συζήτηση για την Κοινωνική Οικονομία και τα συνεργατικά εγχειρήματα


συνεργατικά εγχειρήματα


Η Κοινωνική Οικονομία έγινε το θέμα των ημερών για άλλη μια φορά,λόγω του ότι προχθές ψηφίστηκε το νέο Νομοσχέδιο.Ο "Τρίτος τομέας" έχει  ξεσηκώσει άλλον έναν γύρο από αντιδράσεις. Την ώρα που η ανεργία μαστίζει την ελληνική κοινωνία,η κυβέρνηση διαχειρίζεται τους πόρους για τους ανέργους σαν λάφυρα για τους ημετέρους, όπως και εσείς θα ακούσατε. Όσοι ενδιαφέρεστε και είστε κοντά, θα ακούσετε περισσότερα  στη συζήτηση που μας καλεί ο Συνεταιρισμός Συν+πραξις Μεσογαίας .

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Σεμινάρια Κοινωνικής Οικονομίας για εκπαιδευτές και Κοινωνικές Επιχειρήσεις




Η ενίσχυση των εγχειρημάτων της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας αλλά και η ανάπτυξη μιας ομάδας εκπαιδευτών/τριών για την υποστήριξη τους αποτελούν τον διττό στόχο του εκπαιδευτικού σεμιναρίου που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, 
από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Νοεμβρίου 2016. 

Διοργανώνεται από τον Κόμβο για την Κοινωνική Οικονομία, Ενδυνάμωση και Καινοτομία σε συνεργασία με το Simon Fraser University (SFU), το Community Evolution Foundation (CEF) και το Ίδρυμα Χάινριχ Μπελ Ελλάδας.

Οι συμμετέχοντες/ουσες θα εξοικειωθούν με ένα ευρύ φάσμα θεματικών οι οποίες εκτείνονται από ζητήματα θεωρητικών προσεγγίσεων μέχρι πρακτικά εργαλεία, ενώ θα δοθεί και πιστοποίηση από το Simon Fraser University.

Το σεμινάριο αποτελείται από δύο μέρη που απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό στόχου το καθένα αλλά συνδέονται οργανικά μέσα από κοινές θεματικές ενότητες που απευθύνονται και στις δύο ομάδες συμμετεχόντων/ουσιών, ενώ οι 
εκπαιδευτές/τριες θα πλαισιώσουν την ενότητα που τους/τις ενδιαφέρει στο μέρος του σεμιναρίου που απευθύνεται στα εγχειρήματα.

Συγκεκριμένα:

Μέρος Α: Απευθύνεται σε όσους και όσες επιθυμούν να λάβουν πιστοποίηση εκπαιδευτή/τριας ΚΑΛΟ
Αριθμός συμμετοχών: 12 άτομα
Διάρκεια: 72 ώρες (12 ημέρες των 6 διδακτικών ωρών)
Κόστος συμμετοχής για την κάλυψη λειτουργικών εξόδων: 100 Ευρώ

Μέρος Β: Απευθύνεται σε μέλη εγχειρημάτων της ΚΑΛΟ και σε όσους και όσες επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στο πλαίσιο της ΚΑΛΟ
Αριθμός συμμετοχών: 18 άτομα
Διάρκεια: 72 ώρες (12 ημέρες των 6 διδακτικών ωρών)
Κόστος συμμετοχής για την κάλυψη λειτουργικών εξόδων: 50 Ευρώ/ανά εγχείρημα

Παρακαλούμε να δηλώσετε συμμετοχή με τη συνημμένη αίτηση στο e-mail info@komvos-seei.net μέχρι τις 16/9/2016. 

Θα δοθεί προσοχή στην ισόρροπη κατανομή διαφορετικών ειδικοτήτων και προτεραιότητα στις περιοχές της Αττικής και της νησιωτικής Ελλάδας διότι σχεδιάζεται επανάληψη 
του σεμιναρίου στη Θεσσαλονίκη. Το συνολικό κόστος συμμετοχής ζητείται ως συμβολή στην κάλυψη των λειτουργικών εξόδων.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα:

Σοφία Αδάμ, 6977201279
Χρήστος Γιοβανόπουλος, 6978450126
Ανδρέας Καρίτζης: 6972661028
https://gr.boell.org/el/2016/08/25/ekpaideytiko-seminario-gia-tin-kalo


Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Στη διαβούλευση το Σχέδιο Νόμου για την "Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία"



Η Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ουρανία Αντωνοπούλου, θέτει από 14 Ιουλίου 2016 και ώρα 14.00 σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση το σχέδιο νόμου «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της». Με την προτεινόμενη ρύθμιση στοχεύει στην ανάπτυξη του τομέα της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, μέσω της δημιουργίας ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος, που θα διευκολύνει τη συμμετοχή όσων πολιτών το επιθυμούν σε παραγωγικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον και οργανώνονται με τη διάχυση πρακτικών δημοκρατίας, ισότητας, αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων και των τοπικών κοινωνιών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η Αναπληρώτρια Υπουργός καλεί τους κοινωνικούς εταίρους και κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχουν καταθέτοντας προτάσεις, προκειμένου να βελτιωθούν οι διατάξεις του νομοσχεδίου. 
Η Αναπληρώτρια Υπουργός Ουρανία Αντωνοπούλου
Εδώ το Νομοσχέδιο http://www.opengov.gr/minlab/?p=3381
Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την 24/07/2016 και ώρα 14:00.
Παλιότερο κάλεσμα
Μπείτε στον κόπο να σχολιάσετε,τώρα, που μας δίνεται η δυνατότητα παρέμβασης.
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε θέσεις εργασίας - κανονικές- μόνο από τύχη μπορούν να υπάρξουν και στο μέλλον περιμένουμε τα πράγματα  να χειροτερέψουν!
Δεν είναι ακαδημαϊκό το ζήτημα, λίγο από το χρόνο μας απαιτεί σήμερα αλλά αν τελικά ψηφιστεί όπως είναι, θα πρέπει να  ακολουθήσουμε τα έχουν αποφασιστεί πιθανόν για πολλά χρόνια μετά.(όπως συνέβη  και με τον Ν.4019/2011)
Τα 5 τελευταία χρόνια που αυτός ισχύει έχει παρερμηνευθεί και έχει "παιδέψει"όσους ξεκίνησαν ένα παρόμοιο εγχείρημα.
Σε πέντε ημέρες τελειώνει η διαβούλευση και τα σχόλια που έχουν γίνει είναι ελάχιστα.
Σε επόμενο κείμενο θα γίνει μια προσπάθεια να αναλυθούν τα ασαφή σημεία του νομοσχεδίου.
Βοηθήστε να μαθευτεί:πείτε το στους γνωστούς σας που βρίσκονται στην ανεργία ή σε άλλη έκτακτη ανάγκη.
Στείλτε μας σχόλιο ή e-mail,αν χρειάζεστε κάποια διευκρίνηση.



Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

1ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία


Το 1ο ευρωπαϊκό φόρουμ κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, στις 28 Ιανουαρίου 2016, ξεκίνησε ως μια στρατηγική πρωτοβουλία της Ομάδας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (στην διοργάνωση συμμετείχαν και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ  Κωνσταντίνα Κούνεβα και Στέλιος Κούλογλου).Το φόρουμ σαν στόχο είχε να στηρίξει την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία (ΚΑΟ) ως νέα μορφή υγιούς επιχειρηματικής οικονομικής δραστηριότητας ,και ως η μοναδική ορατή διέξοδος αντιμετώπισης της οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης!

Στην απογευματινή συνεδρία, ο αντικαταστάτης της Υφυπουργού Εργασίας κ.Ιωάννης Μπάρκας,ανέπτυξε* τις θέσεις της κυβέρνησης .
Μπορείτε να  δείτε  την ομιλία του εδώ, στα πρώτα λεπτά.

Εδώ το πρόγραμμα  και ο πλήρης κατάλογος  των συμμετεχόντων σε μορφή pdf.
http://efsse.org/wp-content/uploads/2016/01/Programme_EFSSE16.pdf

Εδώ οι οργανισμοί που συμμετείχαν στο EFSSE 2016
http://efsse.org/participants/organisations/

Σημαντική εκπροσώπηση στο συνέδριο είχε και η Ελλάδα.Ανάμεσά τους και ένα μέλος από την ομάδα μας. 
Δεκάδες ήταν οι πρωτοβουλίες  που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 1ου Ευρωπαϊκού Φόρουμ :

Ο Γκόραν Γέρας αφηγήθηκε πώς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ένωσαν δυνάμεις και δημιούργησαν την Ebanka, την πρώτη «ηθική τράπεζα» για στήριξη των αποκλεισμένων στην Κροατία.
Ο Χαβιέρ Γκουέμες εξήγησε πώς κοινωνικές επιχειρήσεις όπως η Ilunion κατάφεραν να συμπράξουν για να προσφέρουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες πρόσβασης σε άτομα με αναπηρίες.
Ο Φραντσέσκο Πιόβιτσι εξιστόρησε πώς οι πολίτες απάντησαν στην κρατική αδιαφορία για την προσφυγική κρίση ιδρύοντας την οργάνωση «Μεσογειακή Ελπίδα» στη Λαμπεντούζα για να συνδράμουν στην κάλυψη των αναγκών των εγκλωβισμένων προσφύγων.
Η Παλόμα Αρόγιο της Ισπανικής Συνομοσπονδίας Συνεργατικών Επιχειρήσεων έδειξε πώς οι πολίτες στις γειτονιές αυτοοργανώθηκαν για να λύσουν το πρόβλημα της στέγης, αποκαθιστώντας εγκαταλειμμένα ή ακατάλληλα κτίρια τα οποία μετέτρεψαν σε κοινωνική κατοικία για τους πιο ευάλωτους πολίτες.
Η Βελγίδα Βαλεντίν Καϊμί παρουσίασε την κινητοποίηση εκατοντάδων πολιτών που έφτιαξαν την Κοινωνική Πλατφόρμα για μια Οδηγία Δημοσίων Αναθέσεων και Προμηθειών για να περιληφθούν οι κοινωνικές και αλληλέγγυες επιχειρήσεις στους δημόσιους διαγωνισμούς.
Δείτε μερικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση:
1st European Forum on Social and Solidarity Economy
https://www.youtube.com/watch?v=9dubjVfPx5c

Σε μια εποχή λιτότητας και ανεργίας, όπου μόλις το 1% του πληθυσμού ελέγχει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου,επισήμαναν οι διοργανωτές, η συνεργατική, συνεταιριστική και αλληλέγγυα οικονομία φαντάζει ως η μοναδική διέξοδος 
αντιμετώπισης της οικονομικής και πολιτιστικής κρίσης.

Από πλευράς Κομισιόν, ο επικεφαλής της Γενικής διεύθυνσης για την εσωτερική αγορά, Μισέλ Κατινά, τόνισε ότι η κοινωνική οικονομία αποτελεί προτεραιότητα. Είναι εξάλλου ένα σημαντικό και αυξανόμενο μέρος της οικονομίας με έναν στους τέσσερις επιχειρηματίες στην Ευρώπη να δρα σε αυτόν τον τομέα.
Η Επιτροπή έχει κάνει, σύμφωνα με τον Κατινά, πιο ορατές τις επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας βελτιώνοντας το νομικό περιβάλλον. Επιπλέον έχει συστήσει ομάδα 70 εμπειρογνωμόνων, από τους οποίους έχει ζητηθεί να συστήσουν δράσεις στην επιτροπή και τα κράτη μέλη. 
Η σχετική έκθεση θα είναι έτοιμη τον Οκτώβριο του 2016 και θα παρουσιαστεί τον Δεκεμβρίου του 2016. 
Παράλληλα 4 Γενικές διευθύνσεις εργάζονται με στόχο τη βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση για τις κοινωνικές επιχειρήσεις.

Η εκπρόσωπος της γενικής διεύθυνσης για την Απασχόληση, Ανν Μπράντς, μίλησε για 1,2 δισ. ευρώ, τα οποία έχουν προγραμματιστεί να διατεθούν από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για την κοινωνική οικονομία σε μια επταετία. Επιπλέον, ανακοίνωσε τη σύσταση ενός δικτύου για την προώθηση ευφυών μορφών επενδύσεων, ώστε τα κράτη μέλη να κινητοποιηθούν με στόχο να προωθήσουν την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την κοινωνική καινοτομία στα εθνικά τους προγράμματα.
Σταγόνα στον ωκεανό καθώς αντιστοιχούν 171 εκατ. ευρώ τον χρόνο για 28 κράτη-μέλη.
Αυτές οι τοποθετήσεις δεν έμειναν αναπάντητες, καθώς σε αυτό το φόρουμ καταδείχθηκαν οι διαφορές αντίληψης που υπάρχουν ανάμεσα στους θεσμούς και τους φορείς της Κ.ΑΛ.Ο για το τι είναι εν τέλει κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και ποιος είναι ο ρόλος της.

«Να σταματήσει η Κομισιόν να συγχέει τα πράγματα: άλλο Κ.ΑΛ.Ο κι άλλο “κοινωνική επιχειρηματικότητα”», ήταν η απάντηση της αντιπροέδρου της GUE/ NGL Μαρί Κριστίν Βερζιά, ενώ ο Ιβόν Πουαριέ του καναδικού δικτύου REDEC εξήγησε πως στον αντίποδα της πολυδιαφημισμένης «εταιρικής ευθύνης» και της κερδοσκοπικής επιχειρηματικότητας που μασκαρεύεται ως κοινωνική, «η Κ.ΑΛ.Ο δεν είναι μια άλλη μορφή επιχειρηματικότητας, αλλά ένα εναλλακτικό πλήρες οικοσύστημα οργάνωσης, παραγωγής, δικτύωσης, χρηματοδότησης που εστιάζει στην αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα».
Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.efsyn.gr/arthro/kalo-na-legetai-0
Περισσότερα για τους εισηγητές εδώ:
*Η ανάρτηση έγινε κυρίως για να μοιραστούμε μαζί σας τα όσα ειπώθηκαν ως επίσημες θέσεις της κυβέρνησης.
Συνεχίζεται

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Που βρίσκεται ο τομέας της Κοινωνικής Οικονομίας στην Ελλάδα σήμερα;


Ο Γκέρχαρντ Μπρόυλινγκ*(σύμβουλος Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας) με αφορμή τη συμμετοχή του στο συνέδριο με θέμα «Οι κοινωνικές επιχειρήσεις ως εργαλείο ανάπτυξης», συνομίλησε με την «Εποχή» κάνοντας μια πρώτη αποτίμηση του που βρίσκεται ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας στην Ελλάδα σήμερα, αλλά και των προοπτικών που υπάρχουν για την περαιτέρω ανάπτυξή της.
Ας τον ακούσουμε.
Τη συνέντευξη πήρε η Τζέλα Αλιπραντή στις 07 Δεκεμβρίου 2015 

 Τζέλα Αλιπραντή :Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και η χρησιμότητα των κοινωνικών επιχειρήσεων συγκριτικά με τις ιδιωτικές εταιρείες και την εταιρική κοινωνική ευθύνη;
Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν δημιουργηθεί για το κέρδος των ιδιοκτητών και των επενδυτών τους. Ένα τέτοιο σύστημα τείνει να αυξάνει την ανισότητα στην κοινωνία. Επιπλέον, η επίτευξη κέρδους ως προτεραιότητα εμπεριέχει τον κίνδυνο της παράβλεψης των κοινωνικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων. 
Αντίθετα, οι κοινωνικές επιχειρήσεις έχουν συσταθεί με σκοπό να ωφελήσουν την κοινωνία και βασίζονται στην πεποίθηση της υπεροχής των ανθρώπων απέναντι στο κεφάλαιο, στις αξίες της εμπιστοσύνης και της αλληλεγγύης στους πιο αδύναμους, της συνεργασίας και της βιωσιμότητας, της διαφάνειας και της δημοκρατικής λήψης αποφάσεων. 
Ως αποτέλεσμα, οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, οι τοπικές κοινότητες, οι πολίτες και οι μελλοντικές γενιές επωφελούνται από το έργο τους.
 Η οικονομική κρίση και οι κοινωνικές της συνέπειες έχουν καταβαραθρώσει την καταναλωτική εμπιστοσύνη και τα επίπεδα αξιοπιστίας των ιδιωτικών εταιρειών. Ως εκ τούτου, ορισμένες προνοητικές, μεγαλύτερες επιχειρήσεις (χωρίς σαφή κοινωνική αποστολή) δεσμεύτηκαν οικειοθελώς να αναπτύξουν τις επιχειρηματικές τους πρακτικές πάνω σε μια σειρά ηθικών προτύπων, όπως το όφελος για τους καταναλωτές, τις αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας, το σεβασμό της νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, την αειφόρο παραγωγή. 
Αυτό ονομάζεται εταιρική κοινωνική ευθύνη (ΕΚΕ). 
Ωστόσο, ενώ η ΕΚΕ δεν αλλάζει τον πρωταρχικό στόχο, που είναι το κέρδος, αποτελεί ένα βήμα για την αποτροπή ή τον περιορισμό πιθανών δυσμενών κοινωνικών ή περιβαλλοντικών συνεπειών, που σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν από τις κυβερνήσεις και να επιβαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες.

 Τ.Α :Μπορείτε να περιγράψετε μερικά επιτυχημένα παραδείγματα κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ευρώπη;
Σε πολλές χώρες βλέπουμε μοντέλα κοινωνικών επιχειρήσεων που ξεκίνησαν συγκρατημένα αλλά αναπτύχθηκαν με τον καιρό, γιατί άλλαξαν τους κανόνες της κοινοτικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ένταξης, της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και βρήκαν νέους τρόπους για την ενσωμάτωση των μεταναστών και των προσφύγων. 
Τα παραδείγματα καλύπτουν όλους τους τομείς της οικονομίας. 
Τα CAP Markets, είναι μεσαίου μεγέθους συνοικιακά σουπερμάρκετ στη Γερμανία και απασχολούν άτομα με αναπηρίες. Τη λειτουργία του κάθε καταστήματος αναλαμβάνει μια ανεξάρτητη τοπική οργάνωση ατόμων με αναπηρία, αλλά η επωνυμία ανήκει σε έναν συνεταιρισμό προστατευμένων παραγωγικών εργαστηρίων. 
Η αλυσίδα των CAP Markets αναπτύσσεται σταθερά από το 1998 και τώρα έχει ξεπεράσει τα 100 μαγαζιά, δίνοντας αξιοπρεπή δουλειά σε πάνω από 1300 άτομα, εκ των οποίων το 60% είναι με αναπηρία. 
Άλλο παράδειγμα είναι το γκρουπ SOS στη Γαλλία που καταπιάνεται με κάθε μορφή κοινωνικής φτώχειας, παράγοντας αγαθά και υπηρεσίες στους τομείς της υγείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, των δικαιωμάτων των παιδιών, της κοινωνικής και επαγγελματικής ένταξης, της στέγασης εργαζομένων με χαμηλά εισοδήματα, της αειφόρου ανάπτυξης και του δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου.
 Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Γάλλοι πολίτες επωφελούνται από τις υπηρεσίες του. 
Το γκρουπ SOS έχει 10.000 υπαλλήλους που εργάζονται σε 44 κοινωνικές επιχειρήσεις και 300 άλλες οργανώσεις στη Γαλλία και στο εξωτερικό.
 Επίσης, η EcoPower είναι ένας βελγικός συνεταιρισμός ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με πάνω από 50.000 μέλη, που παράγει πράσινη ηλεκτρική ενέργεια, εξυπηρετώντας περισσότερα από 40.000 νοικοκυριά της Φλάνδρας. Κάθε χρόνο επενδύει περισσότερα από 5.000.000 ευρώ σε συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Παράλληλα, παροτρύνει τους ανθρώπους να καταναλώνουν ενέργεια με ορθολογικό τρόπο και τους ενθαρρύνει να ακολουθήσουν το συνεταιριστικό μοντέλο ως μορφή επιχειρηματικής δραστηριότητας.


Η κοινωνική επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα

 Τζέλα Αλιπραντή: Πώς εξελίσσεται ο τομέας της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα;
Σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η κοινωνική οικονομία στην Ελλάδα είναι, ακόμα, αδύναμη. 
-Οι κοινωνικές επιχειρήσεις δεν έχουν φωνή και ταυτότητα που να βασίζονται σε κοινές αξίες. 
-Δεν επηρεάζουν τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας για μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές και για την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα, ούτε έχουν αντιπροσώπευση στους φορείς που διαχειρίζονται την απορρόφηση κονδυλίων από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία και το Ταμείο Επενδύσεων. 
-Οι κοινωνικές επιχειρήσεις δεν έχουν καμία απήχηση. Είναι ελάχιστα αποδεκτές ως μοντέλα επιχειρηματικότητας και δεν αναγνωρίζεται ευρέως η δυνατότητά τους να αναδιαμορφώσουν την ελληνική κοινωνία και οικονομία. 
-Πολλές κοινωνικές επιχειρήσεις δεν έχουν βιώσιμο επιχειρηματικό μοντέλο, επαρκείς πόρους και ικανότητες για να αναπτύξουν και να ιεραρχήσουν τις δραστηριότητές τους. Υπάρχει, ωστόσο, μια σειρά κοινωνικών επιχειρήσεων που έχουν συσταθεί υπό διάφορες νομικές μορφές και θα μπορούσαν να θεωρηθούν φάροι της αναδυόμενης κοινωνικής επιχειρηματικής κοινότητας. 
Αυτό οφείλεται στο ότι κατάφεραν να έχουν μια σχετικά βιώσιμη χρηματοδότηση, προέρχονται από πρωτοβουλίες πολιτών ή υπεύθυνες ΜΚΟ και έχουν έναν αξιόλογο κοινωνικό αντίκτυπο. Επιπλέον, φορείς υποστήριξης κοινωνικών επιχειρήσεων και οργανώσεις κοινωνικής χρηματοδότησης άρχισαν να συνεργάζονται και δημιούργησαν ένα φόρουμ για την ανταλλαγή πρακτικών και εμπειριών μεταξύ τους: το Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας.
Θα πρέπει να βοηθηθεί η μεταβίβαση των επιχειρήσεων που χρεοκοπούν σε συνεταιρισμούς εργαζομένων. Αυτό πρωταρχικά απαιτεί την τροποποίηση του νομικού πλαισίου σχετικά με την πτώχευση, ώστε να αποφευχθεί πάνω απ' όλα η μη καταβολή των δεδουλευμένων στους πρώην εργαζόμενους, αλλά και η απώλεια θέσεων εργασίας και ο κίνδυνος της μακροχρόνιας ανεργίας.

 Τζέλα Αλιπραντή:Πώς θα μπορούσε να βοηθήσει η κοινωνική επιχειρηματικότητα στη μείωση της ανεργίας και τη ανοικοδόμηση της οικονομίας στην Ελλάδα;
Μέχρι τώρα, το εύρος και η εμβέλεια των δραστηριοτήτων της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα είναι μάλλον περιορισμένα και ως εκ τούτου δεν έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν, βραχυπρόθεσμα, στην απασχόληση με καίριο τρόπο.
 Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να αναπτυχθούν νέα μονοπάτια για τη δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων, προκειμένου να δημιουργήσουν ή να διατηρήσουν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας. 
Συγκεκριμένα, πρέπει να ενισχυθούν οι υφιστάμενοι παραδοσιακοί μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί για τη δημιουργία εισοδήματος από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, σύμφωνα με την κοινωνική τους αποστολή. Δηλαδή, να μετατραπούν οι πρωτοβουλίες και οργανώσεις του μη κερδοσκοπικού τομέα εξ ολοκλήρου σε κοινωνικές επιχειρήσεις ή να δημιουργηθεί μια εταιρεία τεχνοβλαστός (spin-off)*, που θα επανεπενδύει μέρος των κερδών στη μητρική της οργάνωση. 
Επίσης, θα πρέπει να βοηθηθεί η μεταβίβαση των επιχειρήσεων που χρεοκοπούν σε συνεταιρισμούς εργαζομένων.
 Αυτό απαιτεί την τροποποίηση του νομικού πλαισίου σχετικά με την πτώχευση, ώστε να αποφευχθεί πρώτιστα η μη καταβολή των δεδουλευμένων στους πρώην εργαζόμενους, αλλά και η απώλεια θέσεων εργασίας και ο κίνδυνος της μακροχρόνιας ανεργίας. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτύξει μια πλουραλιστική οικονομία, στην οποία διαφορετικά επιχειρηματικά μοντέλα, όπως η αυτοαπασχόληση, η μικρο-επιχειρηματικότητα, οι οικογενειακές επιχειρήσεις, οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί και οι κοινωνικές επιχειρήσεις, οι δημόσιες επιχειρήσεις και οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν τη θέση τους και αναπτύσσουν επιχειρηματικές σχέσεις μεταξύ τους. Αυτό, προς το παρόν, δεν συμβαίνει στην Ελλάδα. Ωστόσο, όταν θα έχει δημιουργηθεί ένας σημαντικός αριθμός οικονομικά ενεργών και βιώσιμων συνεταιρισμών και κοινωνικών επιχειρήσεων, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για ένα νέο τύπο υπεύθυνης ελληνικής επιχείρησης, που θα ανοίξει το δρόμο για μια πιο πλουραλιστική οικονομία στην Ελλάδα και θα διαδώσει τις αξίες και τις αρχές που χαρακτηρίζουν την κοινωνική επιχειρηματικότητα.

Ενίσχυση εν μέσω λιτότητας

 Τζέλα Αλιπραντή:Είναι δυνατή η ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας;
Το παράδειγμα της Αργεντινής δείχνει ότι η δημοσιονομική και οικονομική κρίση προκάλεσαν κρίση στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό οφείλεται στις πολιτικές λιτότητας, που περιλαμβάνουν τη σταδιακή απόσυρση του κράτους από τις δημόσιες υπηρεσίες εκπαίδευσης και υγείας, σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις. Προωθήθηκε, όμως, η δημιουργία οργανισμών που βασίζονται στην αμοιβαία βοήθεια και τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την κοινοτική συνεργασία και την αυτοδιαχείριση, που ασχολούνται με την παροχή βοήθειας για πρόσβαση σε στέγη, πίστωση, ασφάλιση, τρόφιμα, περίθαλψη και κοινωνικές υπηρεσίες. 
Παρόμοιες πρωτοβουλίες παρατηρούνται και στην Ελλάδα. Αυτό που λείπει είναι η επαγγελματική συμβουλευτική υποστήριξη και μια πλατφόρμα για αμοιβαία μάθηση, ώστε να μην ακολουθούνται, τυφλά, μονοπάτια και προσεγγίσεις που δεν λειτουργούν καλά.
Οι κοινωνικές επιχειρήσεις και οι φορείς υποστήριξής τους θα πρέπει να ξεκινήσουν μια διαδικασία δημιουργίας κοινής ταυτότητας, που θα βασίζεται σε κοινές αξίες και αρχές, πρακτικές, συμπεριφορά, οράματα και ανησυχίες. Θα πρέπει να υπάρξει μια ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ τους, όπως και με αντίστοιχες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, σχετικά με τις καθημερινές πρακτικές.

Τζέλα Αλιπραντή :Τι πρέπει να γίνει για την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα;
Καταρχάς, οι κοινωνικές επιχειρήσεις και οι φορείς υποστήριξής τους θα πρέπει να αποκτήσουν μια κοινή ταυτότητα, που θα βασίζεται σε κοινές αξίες, αρχές, πρακτικές, συμπεριφορά, οράματα και ανησυχίες. 
Θα πρέπει να υπάρξει ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ τους και με αντίστοιχες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. 
Σε συνεργασία με την κοινωνική επιχειρηματική κοινότητα, η κυβέρνηση θα πρέπει να αναπτύξει μια ολοκληρωμένη στρατηγική και ένα σχέδιο δράσης για τις κοινωνικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός διάφανου και βιώσιμου συστήματος παροχής συμβουλευτικών και χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στις κοινωνικές επιχειρήσεις.

 Τζέλα Αλιπραντή :Η οικονομία, εν γένει, διαμορφώνει τις κοινωνικές σχέσεις. Η κοινωνική επιχειρηματικότητα τι είδους σχέσεις διαμορφώνει μέσα στην κοινωνία;
Η κοινωνική επιχειρηματικότητα βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ», την ανιδιοτέλεια πάνω από τον εγωισμό, όπως διατυπώθηκε από τον ιδρυτή της Grameen Bank και κάτοχο του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης Muhammad Yunus. Η συμμετοχή στις κοινωνικές επιχειρήσεις δημιουργεί και ενισχύει το κοινωνικό κεφάλαιο με τη μορφή της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της διαφάνειας, της αλληλεγγύης και της ευθύνης για τα πιο αδύναμα στρώματα, της βιωσιμότητας και της διατήρησης σπάνιων φυσικών πόρων για την επόμενη γενιά και της δημοκρατικής λήψης αποφάσεων,με σκοπό η οικονομική ανάπτυξη να περιέλθει στον έλεγχο των εργαζομένων.

Μετάφραση: Ματίνα Καραγιαννίδου – Σταμπουλή
*Ο Gerhard Bräunling ήταν συντονιστής στο Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας 
που έγινε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο,στις 9-10 Νοεμβρίου 2015,στη συζήτηση με θέμα:
Xρηματο-οικονομικά εργαλεία για την ενίσχυση των Επιχειρήσεων της Κοινωνικής Οικονομίας.


Τα σχόλια για τα όσα αναφέρει,στο επόμενο.
Συνεχίζεται

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Η Κοινωνική Οικολογία και ο Κομμουναλισμός του Murray Bookchin

Οι βασικές αρχές της Κοινωνικής Οικολογίας, εισαγωγή στο Κομμουναλιστικό μοντέλο και αντιρρήσεις.
Συγγραφή άρθρου: Αλκιβιάδης Γούναρης - Μ.Δ.Ε. Ηθικής Φιλοσοφίας Παν/μίου Αθηνών 

Η οικολογική κρίση που βιώνουμε, αποτελεί ένα από τα μείζονα προβλήματα του αιώνα που διανύουμε και πυροδοτεί έντονες αντιπαραθέσεις σε πολιτικό, κομματικό, επιστημονικό αλλά κι επιχειρηματικό επίπεδο. Για το γόνιμο όμως διάλογο και την ουσιαστική αντιμετώπιση της, είναι σημαντικό να αποσαφηνιστούν οι φιλοσοφικές βάσεις του προβλήματος και να επιχειρηθεί η θεμελίωση της θεωρίας στην πράξη. 
Ο Murray Bookchin, αναζητά τις βαθιές αιτίες της οικολογικής κρίσης στις κοινωνικές δομές και κατασκευάζει ένα θεωρητικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, του οποίου προτείνει την πολιτική εφαρμογή. 
Στο δοκίμιο αυτό, θα επιχειρήσω να περιγράψω συνοπτικά τη φιλοσοφική βάση της θεωρίας του Bookchin, τις βασικές αρχές της κοινωνικής οικολογίας και του κομμουναλιστικού μοντέλου οικολογικής κοινωνικής οργάνωσης, καθώς και τις κύριες αντιρρήσεις των «πράσινων» οικολόγων κατά του κινήματος της κοινωνικής οικολογίας και το αντίστροφο. 
Τέλος θα αποπειραθώ μια σύντομη κριτική, που ελπίζω να αποτελέσει έδαφος για περαιτέρω διάλογο.
Σελίδα 2

Από τον Μαρξισμό στην Οικολογία 
Ο Murray Bookchin , αμερικανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, θεωρείται ο θεμελιωτής της κοινωνικής οικολογίας. Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1921 από γονείς μετανάστες, δραστηριοποιημένους στο ρωσικό επαναστατικό κίνημα του 1917. Από πολύ νέος εντάχθηκε στη κομμουνιστική νεολαία, απ’ όπου όμως διαγράφτηκε λόγω των τροτσισκιστικών του παρεκκλίσεων. Αναμίχθηκε ενεργά στο αμερικανικό συνδικαλιστικό κίνημα και από το 1960 και μετά ακολούθησε ακαδημαϊκή πορεία ως κύριος εκφραστής του κινήματος της Κοινωνικής Οικολογίας. Με πλούσια συγγραφική δράση και ασκώντας κριτική στον παραδοσιακό Μαρξισμό, ο Bookchin διακρίθηκε ως καθηγητής οικοφιλοσοφίας και κοινωνικής οικολογίας σε σημαντικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Αποτελεί μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της αριστερής ελευθεριακής διανόησης, που ακολούθησε, συνέχισε και ξεπέρασε την αναρχική παράδοση του Κροπότκιν. Επηρεασμένος στα νεανικά του χρόνια από τους Ηράκλειτο, Αριστοτέλη Hegel και Marx, υιοθέτησε στη συνέχεια τις θέσεις των Horkheimer και Adorno και της κριτικής σχολής της Φραγκφούρτης και κατηγόρησε τον Habermas για εξαμερικανισμό της γερμανικής φιλοσοφίας. Το 1974 ίδρυσε και διηύθυνε το Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας, ενώ παραμένοντας οπαδός του σύγχρονου κοινωνικού αναρχισμού, εισηγήθηκε τον κομμουναλισμό, ως εναλλακτικό αριστερό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά την πολιτική εφαρμογή της κοινωνικής οικολογίας. 

Η Κοινωνική Οικολογία και ο Άνθρωπος 

Η κοινωνική οικολογία είναι μια σύγχρονη ριζοσπαστική οικολογική θεωρία, που τοποθετείται απέναντι τόσο στις παραδοσιακές ανθρωποκεντρικές οικολογικές θεωρίες που αναγνωρίζουν απόλυτη ηθική αξία μόνο στον άνθρωπο , όσο και στις βιοκεντρικές οικολογικές τάσεις (όπως η «βαθιά οικολογία» η οικοσοφία κλπ) που υποστηρίζουν ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν εγγενή ηθική αξία . 
Ο Murray Bookchin, εισηγητής της θεωρίας, υποστηρίζει ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε για εγγενείς ηθικές αξίες όλων των έμβιων όντων, διότι το μόνο που κάνουμε, είναι να μεταφέρουμε ανθρώπινες έννοιες σε ένα εξωκοινωνικό περιβάλλον και να διαμορφώνουμε μια ανθρωπομορφική αντίληψη για τη φύση. 
Αντιθέτως για να κατανοήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα οικολογικά προβλήματα θα πρέπει να τα αντιληφθούμε ως κοινωνικά προβλήματα αφού για τους κοινωνικούς οικολόγους, φύση και ανθρώπινη κοινωνία αποτελούν ένα όλον. Η ανθρώπινη φυσική κατάσταση και ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν είναι δυο αντιθετικές έννοιες. Η «πρώτη», όπως την αποκαλεί ο Bookchin, φύση, είναι η φυσική υπόσταση του ανθρώπου ως έμβιου όντος, ή ως βιοεξελικτικής ιστορίας, ανάλογης των υπολοίπων έμβιων όντων του πλανήτη, η οποία όμως παράγει πολιτισμό, δηλαδή μια «δεύτερη» φύση, η οποία είναι ένα εξ’ ίσου φυσικό δημιούργημα όσο η «πρώτη». 

Δηλαδή, φύση και πολιτισμός δεν αποτελούν ένα δυισμό, αλλά μια ολότητα στην οποία ο δεύτερος (ο πολιτισμός) μπορεί να αποτελέσει δυνητικά τον μοναδικό εγγυητή μιας ηθικής που θα διασφαλίσει την προστασία του ενιαίου οικοσυστήματος. 

Σελίδα 3
Κύρια Σημεία της Θεωρίας της Κοινωνικής Οικολογίας
Ο Bookchin θεωρεί ότι η οικολογική κρίση που βιώνουμε (ρύπανση, εξάντληση φυσικών πόρων, τρύπα του όζοντος, κλιματολογικές αλλαγές κλπ.) οφείλεται σε κοινωνικές αιτίες. Κι όταν λέμε κοινωνικές αιτίες δεν εννοούμε ούτε την τεχνολογική ανάπτυξη, ούτε τον υπερπληθυσμό που συχνά ενοχοποιούνται για τις περιβαλλοντικές καταστροφές.
 Εννοούμε τους μηχανισμούς, που παράγουν τα κοινωνικά προβλήματα και που εντοπίζονται στις οικονομικές δομές και τις κρατούσες πολιτικές ιδεολογίες. 
Για να επιλυθούν τα οικολογικά προβλήματα είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν και να λυθούν τα εσωτερικά προβλήματα της κοινωνίας.
 Για τους κοινωνικούς οικολόγους, η καταστροφή των δασών του Αμαζονίου πχ, είναι αποτέλεσμα του ίδιου μηχανισμού που δημιουργεί το κοινωνικό πρόβλημα του ρατσισμού, του σεξισμού κλπ. 

Επομένως, για να ξεπεραστεί η οικολογική κρίση πρέπει να ξεπεραστεί πρώτα η κοινωνική κρίση. 

Το ανταγωνιστικό «πνεύμα» της φιλελεύθερης αγοράς, η ελεύθερη οικονομία, ο καταναλωτισμός, το περιβόητο “grow or die” των σύγχρονων επιχειρήσεων, ο απόηχος του μύθου της προόδου (που μετέτρεψε το βακωνικό όραμα της επιβολής του ανθρώπου στη φύση, στον εφιάλτη της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο και παράλληλα στην αλόγιστη οικολογική καταστροφή), δεν είναι τίποτε άλλο, από έκφραση της υπολανθάνουσας νοοτροπίας της κυριαρχίας, που έχουν υιοθετήσει οι άνθρωποι εδώ και αιώνες και που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε απόλυτα «φυσική». 

Το «λάθος», στο οποίο οφείλεται αυτή η παρέκκλιση, και που έχει ως αντίκτυπο τόσο την οικολογική καταστροφή όσο και τον εγκλωβισμό του ανθρώπου σε έναν οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, βρίσκεται στην ερμηνεία των φυσικών γεγονότων με ανθρώπινα μέτρα και όρους. Ο Bookchin θεωρεί, ότι υπάρχει άμεση ανάγκη αλλαγής του τρόπου που αισθανόμαστε την εμπειρία και έτσι εισάγει την ανάγκη αλλαγής του τρόπου που βιώνουμε τον κόσμο. Ο άνθρωπος προβάλει τις δικές του νοοτροπίες και ανησυχίες στη φύση για να την ερμηνεύσει και στη συνέχεια ακολουθώντας το παράδειγμα της (όπως το έχει ερμηνεύσει) θεωρεί ότι την μιμείται, κατασκευάζοντας νοητικά άλλοθι μέσα από τις θεωρίες της φυσικής φιλοσοφίας όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα ερμηνεύει διάφορα φυσικά φαινόμενα ως ανταγωνισμό ή ανάπτυξη και στη συνέχεια πράττει ανταγωνιστικά, θεωρώντας ότι αυτό είναι «φυσικό» αφού συμβαίνει στη φύση... 

Οι χαρακτηρισμοί, που τόσο φυσιολογικά υιοθετούμε μιλώντας π.χ. για «φειδωλή φύση» (αναφερόμενοι στους φυσικούς πόρους), ή για νόμο της «ζούγκλας» και για δίκαιο του ισχυρού (αναφερόμενοι σε αυτό που αποκαλούμε ελεύθερη αγορά) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μύθευμα, μια προβολή του ανθρώπινου ανταγωνισμού και των δικών μας κοινωνικών σχέσεων πάνω στη φύση. Τα λιοντάρια δεν είναι «βασιλιάδες» των ζώων ούτε τα μυρμήγκια «ταπεινοί» εργάτες. Η φύση δεν είναι ιεραρχική και δεν χαρακτηρίζεται από ισχυρούς και παρίες. Τα πάντα στην φύση είναι συμπληρωματικά και το φαινομενικά πιο αδύναμο με τα ανθρώπινα μέτρα μπορεί να αποδειχθεί πανίσχυρο. Είναι αποδεδειγμένο ότι η επιβίωση ενός οικοσυστήματος εξαρτάται από τη βιοποικιλότητα, όπου και ο πιο φαινομενικά αδιάφορος οργανισμός είναι σημαντικός. Γι αυτό και τα οικοσυστήματα της ερήμου, που είναι φτωχά σε αριθμό ειδών, καταρρέουν. Στα οικοσυστήματα τα λιοντάρια παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο με τα μυρμήγκια και τους αετούς. Η ιεραρχία, που έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι υπάρχει στη φύση είναι θεσμικό και κοινωνικό φαινόμενο και όχι βιολογικό . 

Ο Bookchin τονίζει ότι «η φύση, απαλλαγμένη από τις ανθρωποκεντρικές ηθικές παγίδες, αποτελεί έναν κόσμο συμμετοχής και αλληλεπίδρασης των μορφών ζωής που οι πλέον ξεχωριστές ιδιότητές του είναι η γονιμότητα, η δημιουργικότητα και η σκοπιμότητα... Έναν κόσμο που τον χαρακτηρίζει η συμπληρωματικότητα και αποτελεί το υπόβαθρο για μια ηθική της ελευθερίας περισσότερο παρά της κυριαρχίας» . Η φύση για τον Bookchin είναι ένας αστερισμός από κοινότητες, που δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές. Η συμβίωση των ειδών απαιτεί αμοιβαιότητα και όχι σύγκρουση. Όπως τονίζει ο Tracer για τη συμβίωση, «στη φύση ικανότερος είναι αυτός που βοηθάει τον άλλο να επιζήσει» ...και όχι αυτός που τον εξαφανίζει. 

Η φύση, δεν αποτελείται απ΄ κοινότητες που αντιπαλεύουν η μία την άλλη, σε έναν διαρκεί αγώνα επιβίωσης. Αντίθετα, αποτελείται από κοινότητες που συμπληρώνουν η μία την ύπαρξη της άλλης. Η ολότητα αυτή, που χαρακτηρίζει το σύστημα των κοινοτήτων, δεν αντιπροσωπεύει ένα ΟΛΟΝ μεταφυσικό, που εν τέλει ταυτίζει το υποκείμενο με το αντικείμενο. Δεν είναι το ΕΝ μιας στωικής ενικότητας αντίστοιχης με αυτή που υποθέτει η βαθιά οικολογία . Για τους κοινωνικούς οικολόγους, η ολότητα είναι η ενότητα των κοινοτήτων και των συστημάτων. Είναι η τακτοποιημένη ενότητα μιας ποικιλομορφίας, που δεν είναι στατική, αλλά μεταβαλλόμενη. Η ολότητα ως ολοκλήρωση πολλών δυνατοτήτων. Αυτή η ολότητα της φύσης και κατ’ επέκταση της κοινωνίας δεν είναι νομοτελειακή και προκαθορισμένη αλλά αποτελεί ένα δυναμικό σύστημα δυνατοτήτων και όχι βεβαιοτήτων. Μ’ αυτή την έννοια, η κοινωνική οικολογία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η φιλοσοφία του γίγνεσθαι και της δυνατότητας . Μια φιλοσοφία, που αντί της υποταγής σε μια προκαθορισμένη εξέλιξη, τονίζει την δυνατότητα της εξέλιξης. Ο Bookchin συνδυάζοντας τον Ηράκλειτο με τον Αριστοτέλη, υιοθετεί μια εντελέχεια, που είναι «ανοιχτή» στις δυνατότητας πραγμάτωσης μεταφέροντας έτσι ένα μήνυμα ελευθερίας, αυτοδιαφοροποίησης και αυτοοργάνωσης. Αυτή η οπτική σκοπιά, θέτει ουσιαστικά στο περιθώριο τον δαρβινικό ντετερμινισμό και την νομοτέλεια για την επιβίωση του ισχυρότερου, που χρησιμοποιήθηκαν από ολοκληρωτικές θεωρίες του παρελθόντος (φυσιολατρία Χίτλερ και κοσμολογική διαλεκτική Στάλιν). Πρόκειται ουσιαστικά, για μια εκτόπιση της φιλοσοφίας της φύσης, όπως την αντιλαμβανόμασταν μέχρι σήμερα, από την διδασκαλία των σοφιστών μέχρι την Χομπσιανή ηθική. Η κοινωνική οικολογία φωτίζει μια άλλη πλευρά του φυσικού κόσμου, τονίζοντας: 

1. τη γονιμότητα της φύσης 

2. την τάση να εξελίσσεται προς μια αυξανόμενη ποικιλομορφία 

3. την απεριόριστη ικανότητα της να διαφοροποιεί τις ζωικές μορφές δημιουργώντας πολυπλοκότερα είδη. 

4. την συμπληρωματικότητα των ειδών 

Η νέα αυτή ανάγνωση της φύσης θέτει μια διαφορετική βάση για την οικοδόμηση τόσο μιας νέας οικολογικής ηθικής όσο και μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης. 

Η κοινωνική οικολογία, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως «πράσινος ανθρωπισμός», εισάγοντας την ηθική της συμπληρωματικότητας και της ποικιλομορφίας, επιχειρεί να θεραπεύσει τις ουσιώδεις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων, που οδηγούν στην οικολογική κρίση, αλλά και στις παρεκκλίσεις από την «φυσιολογική» ανθρώπινη ζωή, που αυτά (τα προβλήματα) συνεπάγονται. 

Σελίδα 4
Κομμουναλισμός : Η νέα κοινωνική οργάνωση 
Οι θέσεις της κοινωνικής οικολογίας, που αντιστρέφουν την εικόνα φύσης και κοινωνίας από σύστημα ιεραρχικά δομημένο, ανταγωνιστικό, προσανατολισμένο στην νομοτελειακή πρόοδο και στον αγώνα για την επιβίωση του ισχυρού, σε σύστημα ισοδυναμίας, συμπληρωματικότητας, αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης προσανατολισμένο στην «ανοιχτή εξέλιξη» και στον «αγώνα» για την διατήρηση της ποικιλομορφίας, αποτελούν και το υπόβαθρο για την πολιτική εφαρμογή της. Με στόχο την αναδιάταξη των κοινωνικών σχέσεων, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να επιβιώσει μέσα σε μια προστατευμένη και όχι εύθραυστη ισορροπία με τη φύση, ο Bookchin προτείνει τον κομμουναλισμό ως το ιδανικό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης. 

Ο κομμουναλισμός, που τ’ όνομά του παραπέμπει στο παραδοσιακό επαναστατικό σύνθημα για μια «κομμούνα των κομμούνων» και συνδέεται ιστορικά με την κομμούνα του Παρισιού του 1871 , είναι ένα σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο οι σχεδόν αυτόνομες τοπικές κοινότητες συνδέονται με χαλαρούς δεσμούς σε μια μορφή ομοσπονδίας. 

Ο κομμουναλισμός αντλεί στοιχεία τόσο από τον μαρξισμό όσο και από τον κοινωνικό αναρχισμό. Από τον μαρξισμό δανείζεται την οργανωμένη αντιπαράθεση με το κεφαλαιοκρατικό μηχανισμό, καθώς και την προσπάθεια συστηματοποίησης ενός έλλογου σοσιαλισμού, που ολοκληρώνει φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική και οικονομία, συμπληρώνοντας τη θεωρία με πράξεις. Με τον κοινωνικό αναρχισμό συμφωνεί στην αναγνώριση των ιεραρχικών δομών, ως το βασικό πρόβλημα για την συγκρότηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, καθώς και στις βασικές αρχές που αφορούν: 

1. μια ομοσπονδία αποκεντρωμένων κοινοτήτων 

2. μια σταθερή αντίσταση στον κρατισμό 

3. μια πίστη στην άμεση δημοκρατία 

4. και ένα όραμα μιας ελευθεριακής κοινωνίας 

Πλατφόρμα του κομμουναλιστικού συστήματος αποτελούν οι αυτοδιοικούμενοι δήμοι στους οποίους οι παραδοσιακές ιεραρχικές δομές αντικαθίστανται με μια ελεύθερη συμβίωση ανθρώπων, όπου οι αποφάσεις για τα κοινά παίρνονται σε μια πρόσωπο με πρόσωπο ανταλλαγή δημιουργικών ιδεών και επιχειρημάτων, μέσα από διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. 

Με εξαίρεση την αντίληψη για την άμεση δημοκρατία ο κομμουναλισμός υιοθετεί τα περισσότερα στοιχεία του κοινωνικού αναρχισμού. Συγκεκριμένα ο κομμουναλισμός δεν απορρίπτει την διαδικασία τής κατά πλειοψηφία λήψης των αποφάσεων, ενώ οι αναρχικοί θεωρούν ότι η έννοια «πλειοψηφίας – μειοψηφίας» είναι εξουσιαστική και γι’ αυτό προτείνουν την συναινετική λήψη αποφάσεων, κάτι που μπορεί να οδηγήσει όμως στην απραξία και στην διάλυση της κοινωνίας. Οι κομμουναλιστές προτείνουν αντίθετα, την δημιουργική αξιοποίηση της μειοψηφίας, χωρίς να βάλλουν στο περιθώριο τις ενστάσεις και τις διαφορετικές της απόψεις. Τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών, αναλαμβάνει να υλοποιήσει ένα ομοσπονδιακό συμβούλιο, με ανακλητά μέλη τα οποία εκ περιτροπής ασκούν τα οργανωτικά καθήκοντα της κοινότητας. 

Ένα τέτοιο μοντέλο πραγματοποιεί το ιδανικό μιας ανθρωπιστικής έλλογης κοινωνίας και στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την φιλία (με τη αρχαιοελληνική έννοια του όρου) οι οποίες αντικαθιστούν το υλικό κέρδος, τον εγωτισμό και τους αναγκαστικούς νόμους. 

Ο κομμουναλισμός, υποστηρίζει ο Bookchin, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την επιστροφή της έννοιας της ολιγάριθμης αριστοτελικής πόλης, που αποτελεί μια φυσική επέκταση του οίκου, και όπου οι άνθρωποι είχαν τη ευκαιρία να αναπτύξουν τις δυνατότητές τους και να προσεγγίσουν τον τελικό τους σκοπό. 

Η οικονομία, δεν παίζει κανένα ρόλο στη ευτυχία των ανθρώπων γι’ αυτό και στόχος του συστήματος είναι να δημιουργήσει μια δημοτική οικονομία χωρίς ατομική ιδιοκτησία, ιδιωτικές επιχειρήσεις ή συνεταιρισμούς και κοινοπραξίες. Οι εργαζόμενοι των διάφορων ειδικοτήτων δεν θα είναι εργάτες με ιεραρχική δομή, αλλά πολίτες που εισφέρουν ο καθένας συμπληρωματικά τα προσόντα του και την ειδίκευσή του στο κοινό εγχείρημα. Δεν πρόκειται φυσικά για μια κοινωνία «αφθονίας» και «καταναλωτικών» αγαθών, αλλά για έναν ποιοτικό τρόπο ζωής, όπου τα αγαθά θα αποκτώνται ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός, μέσα από την συνεισφορά στα κοινά, η οποία θα εξασφαλίζει όλα όσα χρειάζονται για να καλυφθούν οι πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες. 

Πρόκειται ουσιαστικά, για μια ηθική οικονομία, όπου το χρήμα και τα αγαθά δεν αποτελούν αυτοσκοπό αλλά ούτε προϋπόθεση για την ευημερία και την ποιότητα της ζωής. 

Ο Bookchin γνωρίζει, ότι η μετάβαση σε μια κομμουναλιστική κοινωνία δεν μπορεί να γίνει ούτε εκ των άνω, αλλά ούτε με επανάσταση, γι’ αυτό προτείνει μια βήμα- βήμα μεταρρύθμιση. Ξεκινώντας σε πρώτη φάση με την επιδίωξη θέσπισης νέων κανόνων μεταξύ λαού και κεφαλαίου, προχωρώντας παράλληλα στην ίδρυση οργανισμών και ινστιτούτων, που θα διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στη κοινωνική μεταρρύθμιση, και προτείνοντας στη συνέχεια την συμμετοχή κομμουναλιστών σε δημοτικά συμβούλια και τοπικές εκλογές, υποδεικνύει ουσιαστικά μια ρεαλιστική στρατηγική σταδιακής πολιτικής εφαρμογής του κομμουναλισμού.

Σελίδα 5
Αντιπαραθέσεις, Ενστάσεις και Κριτική 
Τόσο το σχέδιο του κομμουναλισμού, όσο και η θεωρία της κοινωνικής οικολογίας, έχουν δεχτεί ποικίλες κριτικές αλλά έχουν στρέψει και σθεναρά τις βολές τους κατά άλλων οικολογικών θεωριών και ελευθεριακών συστημάτων. 
Ο Bookchin χρησιμοποιεί καυστικά τον όρο «οικο-λα-λα», για να χαρακτηρίσει τον ανορθολογισμό, που υποστηρίζει ότι διακρίνει τη βαθιά οικολογία και το κόμμα των πρασίνων. Οι αντιφατικές τους θέσεις, που από τη μια πλευρά εκφράζουν μια θεϊστική εκδοχή της οικολογίας και από την άλλη μια ανθρωπομορφική γη, και μιλάνε για μια εγγενή αξία των όντων (μεταξύ των οποίων και των ιών ή των μικροβίων) εξισώνοντας την ηθική του ανθρώπου με την ηθική του μυρμηγκιού, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παραβλέπουν την ουσία της ανθρώπινης παρακμής και οδύνης. Με πολλές αναφορές στις οικοφασιστικές και βιοκεντρικές αντιλήψεις του ναζισμού (νόμοι της φύσης, υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, πανθεϊσμός κλπ) ο Bookchin υποστηρίζει, ότι οι βιοκεντρικοί οικολόγοι απομακρύνονται από την ουσιαστική αντιμετώπιση οποιουδήποτε σοβαρού οικολογικού προβλήματος. 

Κατά τον Bokkchin, ο πολιτικός κίνδυνος της βαθιάς οικολογίας, που μπορεί να θεωρηθεί ότι εκφράζει τα συμφέροντα της παγκόσμιας τράπεζας, των αμερικανικών γεωργικών επιχειρήσεων και της αστικής τάξης, προέρχεται από την ευκολία με την οποία γίνονται δεκτές οι απόψεις της σε μια περίοδο απλοϊκότητας και κοινωνικού αναλφαβητισμού 

Από την άλλη πλευρά οι οπαδοί της βαθιάς οικολογίας με τη σειρά τους ασκούν κριτική για τη προτεινόμενη από τους κοινωνικούς οικολόγους σχέση μας με τη μη ανθρώπινη φύση. Μήπως τελικά η πρόταση για μια οργανική-αναρχική αρμονική συμβίωση με τον πλανήτη υποδηλώνει την ανικανότητά μας να τον διαχειριστούμε υπεύθυνα; Για αυτούς η Κοινωνική Οικολογία δεν είναι παρά μια μασκαρεμένη ανθρωποκεντρική οικολογία αφού εν τέλει ο κύριος σκοπός της είναι η ευημερία των ανθρώπων. 

Ένα κεντρικό σημείο της θεωρίας της κοινωνικής κοινωλογίας που έχει δεχτεί κριτική, είναι η μη επαρκής απόδειξη της αιτιακής σχέσης ανάμεσα στις ιεραρχικά δομημένες κοινωνίες και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αν και αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες είχαν αποκαταστήσει μιαν εξαιρετικά συνεργατική σχέση με το μη ανθρώπινο περιβάλλον, δεν μπορεί κανείς εκ προοιμίου να απορρίψει την περίπτωση ύπαρξης μη ιεραρχικών κοινωνιών που έβλαψαν το περιβάλλον όπου έζησαν . 

Παράλληλα οι πράσινοι σχολιάζουν το πολιτικό σκέλος της κοινωνικής οικολογίας ως ουτοπικό και ρομαντικό. 

Κριτική όμως έχει ασκηθεί και από την πλευρά των ελευθεριακών ριζοσπαστικών κινημάτων, για το αν πράγματι υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής του κομμουναλισμού. Από λειτουργική σκοπιά οι σημερινές πόλεις απέχουν πολύ από το ιδανικό μέγεθος της αριστοτελικής πόλης, και το γιγάντιο μέγεθός τους μάλλον απαγορεύει τέτοια οργάνωση. Από την άλλη πλευρά, δήμοι που παίρνουν πρωτοβουλίες και αναπτύσσουν δημοτικές επιχειρήσεις για το κοινό όφελος, είναι αδύνατον να ακολουθήσουν έστω και εν μέρει το κομμουναλιστικό μοντέλο, αφού οι διαδικασίες και τα πρότυπα οργάνωσής τους είναι αναγκαστικά βασισμένα στα θεσμικά πρότυπα και στους νόμους του κράτους στο οποίο ανήκουν. 
Κατά τη γνώμη μου, ο προβληματισμός για την συνολική κατασκευή του Bookchin, αγγίζει τον προβληματισμό για το μέλλον της αριστεράς. Μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τη μετατροπή του σε «ανύπαρκτο» σοσιαλισμό, η μετάβαση στον κομμουνισμό μοιάζει πιο ουτοπική από ποτέ. Ο Bookchin γνωρίζοντας όσο λίγοι, το άτοπο της μέχρι σήμερα νοούμενης σοσιαλιστικής οργάνωσης, αντιλαμβάνεται το δίπολο μεταξύ φιλελευθερισμού και κοινοτισμού, που οργανώνεται στη σύγχρονη πολιτική σκέψη. Ανεξάρτητα με τη μορφή του φιλελευθερισμού είτε αυτός λέγεται συντηρητικός, κοινωνικός, νέος, ή οτιδήποτε άλλο, ο Bookchin θέλει να τοποθετήσει απέναντί του το εκλιπών «αντίπαλον δέος» που θα κρατήσει ζωντανή και θα εξελίξει την αριστερή παράδοση. Ο κίνδυνος να μπει το όραμά του στο καλάθι των κοινοτιστών είναι ορατός, όμως αυτός φαίνεται να επιδιώκει να αποτελέσει τον νέο «τρίτο δρόμο».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που θα χαρακτήριζαν τον κομμουναλισμό ως κοινοτιστική πολιτική αντίληψη, μόνο και μόνο επειδή τοποθετείται απέναντι στον φιλελευθερισμό. 

Εν πρώτοις, φαίνεται ότι ο Κομμουναλισμός (communalism) σαν πολιτικό σύστημα κοινωνικής οργάνωσης είναι ειδικότερος από τον Κοινοτισμό (communitarism) ο οποίος αποτελεί μια ευρύτερη ηθική αντίληψη. Σύμφωνα με τον κοινοτισμό, οι συλλογικού χαρακτήρα αξίες, όπως αμοιβαιότητα, εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη είναι συνυφασμένες με συλλογική φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ευημερία των ανθρώπων, μπορεί να επιτευχθεί αν καθιερωθεί κοινοτικός τρόπος διαβίωσης και συμπεριφοράς των ανθρώπων, σύμφωνα με κοινές συλλογικού χαρακτήρα αξίες . 

Οι αξίες αυτές δεν είναι απαραίτητα απόλυτες και καθολικές για όλες τις κοινότητες των ανθρώπων όπως για παράδειγμα είναι διαφορετικές οι αξίες και η ηθική των κοινοτήτων των παλαιστινίων, και των ισραηλιτών, των φανατικών μουσουλμάνων και των προτεσταντών χριστιανών. Όμως, αντίθετα με τη σχετικότητα του κοινοτισμού, οι εισηγητές του κομμουναλισμού θεωρούν ότι οι αξίες των κοινοτήτων είναι καθολικές και απόλυτες αφού αντανακλούν την ολότητα που διακρίνει τη φύση και εναρμονίζονται με αυτήν. Δηλαδή ο Bookchin αντικαθιστά, στην ουσία, την απόλυτη αλήθεια της αυθεντίας, με την αλήθεια της φύσης, η οποία όμως δεν είναι η αλήθεια που μέχρι σήμερα αντιλαμβανόμασταν! Παρ’ ότι είναι ειλικρινά γοητευτική η θέαση μιας φύσης συμπληρωματικής, γόνιμης, ενωτικής, αμοιβαίας, αλληλέγγυας, ελεύθερης και πολυποίκιλης, δεν παύει να είναι μια αυθαίρετη «θέαση». Η ορθολογική αυτή αντίληψη για τη φύση είναι εξ’ ίσου αυθαίρετη με την θέαση της φύσης ως ανταγωνιστική, ιεραρχική, νομοτελειακή και οτιδήποτε άλλο. Η φύση είναι αυτό που είναι ανεξάρτητα από το πως εμείς την ερμηνεύουμε. Η ερμηνεία και η ορθολογική ανάλυση είναι ιδιότητες της διάνοιας ενός φυσικού όντος, του ανθρώπου εν προκειμένω και δεν ανάγονται στο όλο, δηλαδή στη φύση. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα στο οικοδόμημα του Bookchin. Κάνει το ίδιο ακριβώς λάθος, που κατηγορεί ότι κάνουν οι θεωρίες των φυσικών φιλοσόφων. Προσδίδει στη φύση χαρακτηριστικά ανθρωπομορφικά, υιοθετεί μια άλλη ερμηνεία της, χτίζει πάνω της μια νέα θεωρία που τελικά επιχειρεί να εφαρμόσει πολιτικά. Επί πρόσθετα, παρ’ ότι τοποθετεί τον άνθρωπο μέσα στην φύση, όπως κάνουν οι βιοκεντρικοί οικολόγοι, δεν αποφεύγει να καταλήξει σε μια ανθρωποκεντρική οικολογική θέση αφού ο τελικός του σκοπός είναι η ανθρώπινη ευημερία, που θα διασφαλίσει και ως θεματοφύλακας την οικολογική ηθική. 

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, θεωρώ ότι η προσπάθεια του Bookchin να αντιπαραθέσει απέναντι στον καταστροφικό για το περιβάλλον φιλελευθερισμό της «ελεύθερης» αγοράς ένα οικολογικό μοντέλο ελευθεριακής κοινωνικής οργάνωσης, είναι εξαιρετική. Αν δεχτούμε ότι το μέλλον είναι ανοιχτό σε δυνατότητες, τότε και η φιλοσοφία του γίγνεσθαι, όπως αυτοχαρακτηρίζεται η κοινωνική οικολογία, θα παίξει καθοριστικά τον συμπληρωματικό ρόλο της μέσα στην πολυποίκιλη ολότητα της οικολογικής και πολιτικής φιλοσοφίας. 

Σελίδα 6
Βιβλιογραφία 
Bookchin Murray: «Κοινωνικός Αναρχισμός ή Life Style Αναρχισμός» 
Εκδόσεις Ισνάφι, Ιωάννινα 2005
Bookchin Murray: «Τι είναι Κοινωνική Οικολογία» 
Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα 2000
Bookchin Murray: «Η σύγχρονη οικολογική κρίση» 
Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα 1993
Bookchin Murray: “The Communalist Project” , Harbinger, spring 2003
Bookchin Murray: «Ο μύθος του υπερπληθυσμού», 
Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1997
Πελεγρίνης Θ.: «Λεξικό της Φιλοσοφίας» Ελληνικά Γράμματα, 2004
Πρωτοπαπαδάκης Ε.: «Οικολογική Ηθική» εκδόσεις Α. Σάκκκουλας, Κομοτηνή, 2005
Tracer William: “Symbiosis”, Van Nostund Reinhold, New York 1970
Αναδημοσίευση από:
Σχετικά κείμενα



Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Η Διαβούλευση για την Κοινωνική Επιχειρηματικότητα



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 28 Φεβρουαρίου 2013-Αθήνα

Διαβούλευση για το Στρατηγικό Σχέδιο για την Κοινωνική Επιχειρηματικότητα
Το Στρατηγικό Σχέδιο για την ανάπτυξη του τομέα της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας, έχει αναρτηθεί προς δημόσια διαβούλευση. (Ήταν ανοιχτή σε παρατηρήσεις έως τις 15 Μαρτίου 2013, 17:00).
 Σχόλιο
Διαβάστε τις παρατηρήσεις που έγιναν από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το "ζήτημα" της Κοινωνικής Οικονομίας.

Δημόσια Διαβούλευση
1. Στη σελίδα 20 αναφέρεται ότι "στα υποψήφια εταιρικά σχήματα θα συμμετέχουν κατ' ελάχιστο ένας τοπικός φορέας με δημόσιο χαρακτήρα". Στους περιφερειακούς μηχανισμούς στήριξης θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η συμμετοχή των ΟΤΑ ή άλλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, η
οποία θα πρέπει να είναι θεσμικά κατοχυρωμένη ώστε ο ΟΤΑ ή το ΝΠΔΔ να μπορεί να είναι ο συντονιστής.
2. Στη σελίδα 24 για τις Αναπτυξιακές Συμπράξεις αναφέρεται ότι "Οι Αναπτυξιακές Συμπράξεις, εφόσον συνεχίσουν τη λειτουργία τους... δικτυώσεις μεμονωμένων φορέων". Τα έσοδα που θα
έχει μια Κοιν.Σ.Επ. από παροχή υπηρεσιών αναμένεται να είναι ελάχιστα δεδομένου ότι οι περισσότερες Κοιν.Σ.Επ. στην αρχή της λειτουργίας τους δεν διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους ούτε για τα λειτουργικά τους έξοδα, πολύ περισσότερο για να καταβάλλουν χρήματα σε Αναπτυξιακές Συμπράξεις. Οι τελευταίες, εφόσον δεν έχουν έσοδα από άλλες πηγές (θα μπορούσαν να έχουν έσοδα από την υποχρεωτική εισφορά των ΟΤΑ εφόσον συμμετέχουν),αναμένεται να σταματήσουν να λειτουργούν. Επίσης, οι συμπράξεις αυτές δεν θα πρέπει να αλλάξουν μορφή και θα πρέπει να παραμείνουν ως Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες, για να είναι ευέλικτες και να μην τους επιβάλλεται η φορολογία που ψηφίστηκε με την κατάργηση των φορολογικών ελαφρύνσεων (άρθρο 10 παρ. 3 Ν.4019/2011).
3. Σε ότι αφορά την επιχορήγηση των αρχικών επιχειρησιακών σχεδίων (Δράση 8, σελίδα 34) αναφέρεται ότι "για τη λήψη της ενίσχυσης απαιτείται η προσκόμιση ισόποσης εγγυητικής επιστολής μέχρι την υλοποίηση του δείκτη φυσικού αντικειμένου..." Εφόσον δυνητικοί δικαιούχοι είναι όλα τα φυσικά πρόσωπα που απαρτίζουν την αρχική εταιρική σύνθεση της Κοιν.Σ.Επ. και έχουν την
ιδιότητα του εργαζόμενου σε αυτή, δηλαδή τα μέλη-εργαζόμενοι τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι νέοι,άνεργοι, ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και χωρίς αρχικό κεφάλαιο σε μια τόσο δυσμενή οικονομική συγκυρία, είναι πρακτικά ανέφικτο να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την
έκδοση εγγυητικών επιστολών ώστε να επιχορηγηθεί το αρχικό επιχειρησιακό τους σχέδιο.
By Γιώργος Ανθούλης on 14/3/2013 9:06 πμ

Στη σελίδα 29 αναφέρεται ότι "για τις υπηρεσίες συμβουλευτικής που θα παρέχονται από ιδιώτες συμβούλους θα χορηγείται voucher ..." Εφόσον το επιχειρηματικό σχέδιο της Κοιν.Σ.Επ. θα έχει ήδη αξιολογηθεί θετικά, θα πρέπει το voucher (επιταγή) να χορηγείται έγκαιρα ή σε δύο φάσεις, μια
αρχικά και μια κατά την ολοκλήρωση της παροχής υπηρεσιών από τον ιδιώτη σύμβουλο, προκειμένου να επισπευθούν οι διαδικασίες, και να μπορέσει η Κοιν.Σ.Επ. να υλοποιήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα το επιχειρησιακό της σχέδιο.
By Γιώργος Ανθούλης on 14/3/2013 9:15 πμ

Δημόσια Διαβούλευση
Η προσθήκη, με σαφείς αναφορές στο στρατηγικό σχέδιο (*σελ. 8,9, 13,15,16,17,18,19), ότι θα περιλαμβάνονται στις διακρατικές συνεργασίες φορείς και ειδικοί σύμβουλοι και των κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, και όχι αποκλειστικά και μόνο των κοινωνικών επιχειρήσεων, θα
συμβάλλει στην επιτυχή περάτωση του στρατηγικού σχεδίου για την Κοινωνική Οικονομία στην χώρα μας. Επίσης, πέρα από την πρόνοια για επαγγελματική κατάρτιση και παροχή εκπαίδευσης σχετικά με την ανάπτυξη επιχειρηματικών δεξιοτήτων, προτείνουμε τη σαφή αναφορά στη
συνεταιριστική εκπαίδευση, μιας και πρόκειται για εκπαίδευση νευραλγικής σημασίας αφού αφορά στην εύρυθμη εσωτερική λειτουργία της ίδιας της επιχείρησης.
By Δίκτυο Κ.Α.Π.Α. on 14/3/2013 2:41 μμ

Δημόσια Διαβούλευση
Ειναι ένα συστημικο, ολιστικη σχέδιο που αν εφαρμοσθεί όπως εχει σχεδιαστεί και αν επελεχθουν ειδήμονες θα εχει τεράστια επιτυχία και θα ειναι παγκόσμιο μοντέλο best practice. Αλλα ειναι φοβερά κρίσιμο να επιλέγουν Καταλληλοι, αξιόπιστοι, υπεύθυνοι, ηθικοί, γνωστές, εξειδικευμένοι, αποτελεσματικοί, τεχνοκρατικοι επιστήμονες και επαγγελματίες /ατομα και φορείς να το υλοποιήσουν.
Ειναι Τεράστια ευκαιρία για τη χώρα μας και έχετε πολυ μεγάλη ηθική ευθύνη. Το στρατηγικό πλάνο της Τεχνικης Επιτροπης Παρακολουθησης ξεκινάει με μια πολυ σημαντική παραδοχή οτι η ΚΟ είναι μέσο απασχόλησης, επιχειρηματικοτητας, βιωσιμότητας (ανθεκτικότητα,διατηρησιμη), ανάπτυξης. Ερώτηση 1) ειναι η τεχνική επιτροπή παρακολούθησης ίδια με την τεχνική επιτροπή καθοδήγησης; Ποια ειναι τα κριτήρια σύστασης της;

Ερώτηση 2) πως ο ΠΜ θα ξεκινήσει το τετράμηνο τον μαρτη 2013 αφού δεν υπαρχει ακόμη ο ΚΜ; Ερώτηση 3) τα χρονοδιαγράμματα εχουν ένα χρονικό έλλειμμα. Λένε μαρτη ενώ μαρτη κλείνει η διαβούλευση. Άρα περιμένουμε κάποια παράταση;
Ερώτηση 4) η εγγυητική ισοποσου καταβολή για δράσεις 8,9,10 πως θα τους δοθεί εγγυητική επιστολή ότανανήκουν στις non bankable ομάδες του πληθυσμού και όταν δεν εχουν εισοδήματα; Ερώτηση 5) δεν δίδονται προδιαγραφές μελών παρατηρητηρίου, ΚΜ και τεχνικής
επιτροπής καθοδήγησης. Θεωρώ οτι ειναι παρα πολυ σημαντικο αυτο για την αποτελεσματικότητα όλου του στρατηγικού πλανου.
Ερώτηση 6) η δράση 7 εκπαίδευσης απο ποιους φορείς θα υλοποιείται; Μπορούν τα ΠΜ οι θερμοκοιτιδες, τα onestopshops και το οσρατηρητηριο να τις εκτελούν ή πρέπει αν ειναι ΚΕΚ ή να συνεργάζονται με ΚΕΚ για αυτο;
Ερώτηση 7) ο συντονιστής εταίρος του ΠΜ μπορει να ειναι ΚοινΣεπ, ιδιωτικη εταιρεία ή πρέπει να ειναι δημόσιος φορέας; Δεν αποκλείεται πάντως απο την περιγραφη ποιος απο τα μέλη της αναπτυξιακής σύμπραξης θα εχει την ιδιότητα του συντονιστή.
Θέματα προς επίλυση:

Α) ασφάλιση με ΙΚΑ ενώ πολλές ιδιότητες επαγγελματικές ανήκουν σε ταμεία ΟΑΕΕ ΟΓΑ κτλ ενώ ειναι μονιμοι εργαζόμενοι ΚοινΣεπ και πρέπει να δικαιούνται διανομής.
Β) πρέπει να δίδεται απόδοση κεφαλαίου για κοινωνικούς επενδυτές σε κοιν.σ.επ. Για να μπορούν να έλξουν τέτοια κεφάλαια Και να μην στηρίζονται σε χρηματοδοτησεις Να υπαρχει (capital cap)
Γ) Πρέπει να μην φορολογείται η υποχρεωτική επανεπένδυση σε θέσεις εργασίας ειναι παράλογο
Δ) πρέπει να δίδεται διανομή κερδών σε μετόχους που δεν εργάζονται με ένα dividend cap (οριο) για να μπορούν να έλξουν σημαντικούς χρηματοδότες με ισχυρή κεφαλαιουχικες δομή και know how οι Κοιν.Σ.Επ.
 Ε) Πρέπει να μπορώ να κάνω την επανεπένδυση όταν κρίνεται κατάλληλο και αποτελεσματικο απο το επιχειρηματικο μου πλάνο και οχι μεσα στην κάθε οικονομική χρήση ειναι παράλογο. Μέσω της
ιδιότητας μου της ακαδημαϊκής Λέκτορας Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας, ερευνητικής στην κοινωνικη επιχειρηματικότητα στο City College και Brunel University, της συμβουλευτικής σε άτομα, δήμους κ περιφέρειες σαν Σύμβουλος του The Hub Athens και της Zita Social Ltd UK.
www.socialenterprises.org.gr
By Φιόρη Α. Ζαφειροπουλου Λέκτορας Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας on 14/3/2013 5:23 μμ

Δημόσια Διαβούλευση
Η θεσμοθέτηση και λειτουργία της Κοινωνικής Οικονομίας, ως μέσου προσωρινής αντιμετώπισης της ανεργίας, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Δε μπορεί όμως να υποκαταστήσει την προσπάθεια της πραγματικής ανάπτυξης και της πραγματικής οικονομίας, που στοχεύουν στην ουσιαστική και σε βάθος χρόνου αντιμετώπιση της ανεργίας. Ο ν.4019/12 όπως κατέληξε το αρχικό νομοσχέδιο, με τις γνωστές κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις στη συνεδρίαση της Βουλής
(συνεδρίαση ΣΙΓ’ ,14 και 15 Σεπτεμβρίου 2011) άλλαξε περιεχόμενο και στόχευση, με αποτέλεσμα να διαστρεβλωθείη ορθή έννοια της κοινωνικής οικονομίας. 1) Με την πρόσθεση στις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. συλλογικού σκοπού και της λέξης «παραγωγικού» δόθηκε η δυνατότητα να βαφτίζονται
καθαρά εμπορικές επιχειρήσεις σε ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.και στη συνέχεια να λειτουργούν ανταγωνιστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα, αφού ο έλεγχος από το μητρώο των ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. είναι ελαστικός ως ανύπαρκτος.
Έτσι καφετέριες, κινηματογράφοι, επιχειρήσεις καθαριότητας ονομάστηκαν ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. καταστρατηγώντας κάθε έννοια περί ελεύθερου ανταγωνισμού, όπως αυτός ορίζεται Ν.3959/2011, αφού αυτές οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να επιχορηγούνται από ΟΤΑ και απολάμβαναν ειδικών
φορολογικών ελαφρύνσεων. Με την αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης και τη φορολόγηση αυτών των ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. αποκαταστάθηκε μερικώς η ισονομία. Άρα ρητή υποχρέωση ενός ευνομούμενου κράτους είναι η φορολογική ισότητα των συνεταιρισμών αυτού του είδους, για να μη
καταλήξουμε στους γνωστούς συνεταιρισμούς που στηρίχτηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και
κατασπατάλησαν πόρους συμμετέχοντας στην καταστροφή της οικονομίας μας.
 2) Με τη δυνατότητα επιχορήγησης από τους ΟΤΑ δίνεται η ευκαιρία για άλλη μια φορά στην Τ.Α. η
δυνατότητα κατασπατάλησης πόρων και η δημιουργία «δημοδίαιτων» πολιτών που έτσι δεν αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και καινοτόμες δράσεις για να λειτουργήσει η επιχείρηση τους. Άρα πρέπει ξεκάθαρα να αποκλειστεί η δυνατότητα επιχορηγήσεων ή χρηματοδοτήσεων από τους
ΟΤΑ και όπως αφαιρέθηκε από το άρθρο 8 η φράση «τακτικό προϋπολογισμό» , να αφαιρεθεί και η φράση «οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ και Β’ βαθμού».
Διαφορετικά θα εξελιχθούν οι ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. σε νέας μορφής δημοτικές επιχειρήσεις, ανεξέλεγκτες ως προς τις προσλήψεις και τη διαχείριση δημοτικού χρήματος, αυξάνοντας και άλλο τη μαύρη τρύπα στα οικονομικά των ΟΤΑ με «ελαστική»συνείδηση.
3)Στο νομοθετικό πλαίσιο πρέπει να ξεκαθαριστεί οριστικά μέχρι ποιο σημείο εννοείται ο «παραγωγικός σκοπός» αφού με την ελαστικότητα είδαμε να δημιουργούνται ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. με πολύ εξειδικευμένο αντικείμενο, που απαιτεί υψηλή επιστημονική κατάρτιση, μεγάλη επαγγελματική εμπειρία και συγκεκριμένα τυπικά προσόντα(επαγγελματική επάρκεια με διαπίστευση από
επιμελητήρια, εγγραφή σε μητρώα όπως μελετητικά πτυχία, κατοχή διαπιστευμένων εργαστηρίων κ.λ.π.) που κανένα ή ελάχιστα μέλη τα διαθέτουν. Έτσι για παράδειγμα με την
καθοδήγηση του δήμου της Κω έχουν συσταθεί ΚΟΙΝΣΕΠ με αντικείμενο πολεοδομία, χωροταξία, έλεγχο ποιότητας υδάτων, ρύπανση περιβάλλοντος κ.α., με μέλη που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο, χωρίς εμπειρία, και έγινε προσπάθεια μέσω επιχορηγήσεων και προγραμματικών
συμβάσεων, να τους ανατεθούν εκπόνηση σχεδίων πόλης, πολεοδομήσεις, έλεγχος ποιότητας υδάτων, κ.α. κατά παράβαση των νόμων περί εκτέλεσης έργων.
 4)Πρέπει να ξεκαθαριστεί και τονιστεί η απαγόρευση δωρεάν παραχώρησης ακίνητης περιουσίας των ΟΤΑ ή του δημοσίου, αφού αυτό αντίκειται σαφώς στον κώδικα δήμων αλλά και στις συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού, δημιουργεί δε ζημία στα οικονομικά των δήμων. Για παράδειγμα στο
δήμο Κω έχουν παραχωρηθεί δημοτικά ακίνητα για στέγαση ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. με γενικές αναφορές περί προώθησης τοπικών προϊόντων, ενώ δεν είναι παρά κοινά εστιατόρια η καφετέριες!!!!
 5)Η λειτουργία του ηλεκτρονικού μητρώου καταχώρησης των ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. πρέπει να συμβάλει στη
διαφάνεια, με ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών, όπως γίνεται με το πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ», ώστε να γνωρίζουν οιπολίτες τη συγκρότηση τους και να γίνεται έλεγχος στα μέλη τους, αν πληρούν τα κριτήρια συμμετοχής που θέτει ο νόμος.
6)Είναι στη σωστή κατεύθυνση η συγκρότηση Π.Μ.Υ. ανά περιφέρεια αφού έτσι δίνεται η δυνατότητα καλύτερου συντονισμού, ελέγχου και υποστήριξης των ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. οι οποίες άλλωστε δεν μπορεί να περιορίζουν το αντικείμενο και την δράση τους στα στενά όρια μιας πόλης ή ενός νησιού
ή να δημιουργούνται πολλές ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. με το ίδιο αντικείμενο ανά περιφέρεια και να καταλήγουν όλες ζημιογόνες.
7)Η κατάθεση εγγυητικής επιστολής είναι επίσης στη σωστή κατεύθυνση, αφού έτσι εξασφαλίζεται ο χώρος από «αεριτζήδες» και πιθανούς καιροσκόπους, που θα τρέξουν να ωφεληθούν πρόσκαιρα. Το ίδιο σωστή είναι η υποχρέωση ελάχιστης τριετούς συμμετοχής. Τέλος μέσα από το στρατηγικό σχέδιο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας,πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες παρεμβάσεις και διορθωτικές βελτιώσεις στο νομοθετικό πλαίσιο για να μην καταλήξουν οι ΚΟΙΝΣΕΠ ένας ακόμη αποτυχημένος θεσμός, τον οποίο θα κληθούμε μα πληρώσουμε όλοι οι πολίτες.
By Γιώργος Κυρίτσης πρώην δήμαρχος Κω, επικεφαλής μείζονος μειοψηφίας δήμου Κω on 15/3/2013 2:34 μμ

Δημόσια Διαβούλευση
Γενικά Εμπόδια • Ασυνεννοησία, μη ενημέρωση και αδυναμία των υφιστάμενων υπηρεσιών του κράτους ώστε να διαχειριστούν τη νέα μορφή επιχείρησης. Ακόμα μάλιστα δεν την αναγνωρίζουν ως τέτοια μορφή. • Ο νόμος 4019/11 αντί να βασιστεί στην πολύχρονη και επιτυχημένη ευρωπαϊκή
εμπειρία, βασίστηκε περισσότερο πάνω σε παλαιότερο των συνεταιρισμών (χαρακτηριστικό είναι πως για πολλά θεσμικά θέματα απαιτείται δικηγόρος με εμπειρία σε συνεταιρισμούς).
Το ίδιο λάθος φαίνεται να γίνεται εδώ. Η ευρωπαϊκή εμπειρία πρέπει να αξιοποιηθεί περαιτέρω. Η ευελιξία πρέπει να είναι βασικό ζητούμενο. • Η αλλαγή του καθεστώτος μη φορολόγησής τους, έπαψε ένα από τα ελάχιστα κίνητρα δραστηριοποίησης νέων κοινωνικών επιχειρηματιών
Άξονας
1 • Παροχή οδηγιών αντιμετώπισης θεμάτων σχετικών με τις Κοιν.Σ.Επ. προς τις Περιφέρειες, καθότι ο κοινωνικός χαρακτήρας τους τις διαφοροποιεί σε σχέση με τις υπόλοιπες επιχειρήσεις και χρήζουν ειδικής αρωγής, καθώς και προτεραιότητα διεκπεραίωσης στη βάση ότι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις συνεισφέρουν καθοριστικά στην καταπολέμηση της ανεργίας
Συνθετότητα των αναφερόμενων εκπαιδευτικών και συμβουλευτικών δομών ειδικά όταν γνωρίζουμε την ανεπάρκεια προσωπικού των υπηρεσιών που καλούνται να βγάλουν εις πέρας αυτό το έργο. Το παρόν σχέδιο είναι τεχνοκρατικά δομημένο και φαίνεται να αγνοεί τις πρακτικές δυσκολίες εφαρμογής. •
Με τη δράση 3 ουσιαστικά πετιέται το μπαλάκι τους ΠΜ για εύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης
Με το παρόν σχέδιο οι ΠΜ αποκτούν πρωταγωνιστική θέση, ενώ δε γίνεται αναφορά στους ΟΤΑ 1ου βαθμού (δήμοι) οι οποίοι λόγω εγγύτητας με την κοινωνία και ως γνώστες των τοπικών ιδιαιτεροτήτων είναι οι πλέον κατάλληλοι να φέρουν εις πέρας αυτό το σχέδιο. Την παραπάνω θέση
ενισχύει ο παράγοντας της νησιωτικότητας. Οι δήμοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τις τοπικές ανάγκες και μπορούν να δώσουν σωστές κατευθύνσεις οργάνωσης των Κοιν.Σ.Επ. Αν η αρμοδιότητα δοθεί στις περιφέρειες, θα γίνεται πρακτικά διπλή δουλειά καθώς οι τελευταίες θα πρέπει να
ενημερώνονται τις τοπικές ανάγκες πάλι από τους δήμους.
 • Ο ένας μηχανισμός ανά περιφέρεια κρίνεται ανεπαρκής. Αν δεν υιοθετηθεί η προηγούμενη παρατήρηση περί εμπλοκής των δήμων, τουλάχιστον να υπάρχει εξαίρεση στις νησιωτικές περιφέρειες όπως του Νοτίου Αιγαίου με τουλάχιστον 2 ενεργούς μηχανισμούς
 Άξονας 2
 • Οι υπηρεσίες θερμοκοιτίδας όπως αναφέρονται βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση, αφενός λόγω της άνευ όρων εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα, αφετέρου λόγω του κόστους που συνεπάγεται αυτή η εμπλοκή. Επίσης δημιουργούνται συνθήκες δυνητικής αδιαφάνειας και σπατάλης στο μοίρασμα
των κονδυλίων που θα διατεθούν
Οι όροι χρηματοδότησης είναι προβληματικοί. Λάθος και οι εγγυητικές επιστολές στο ύψος της επιχορήγησης τη στιγμή που δε θα υπάρχει στην πλειονότητα των Κοιν.Σ.Επ. αρχικό κεφάλαιο
 • Η δράση 9 στοχεύει στη δημιουργία θέσεων εργασίας αλλά πετυχαίνει να δημιουργεί επισφαλείς
επιχειρήσεις. Εφόσον οι εργαζόμενοι που απαρτίζουν τις ΚοινΣΕπ είναι κατά βάση άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, πως θα έχουν κεφάλαιο ώστε να προσλάβουν άτομα; Θα έπρεπε να προκαταβάλλεται ένα ποσό για τη στήριξη των ΚοινΣΕπ στα πρώτα τους βήματα
που να προβλέπει ένα τμήμα να πηγαίνει σε μισθούς, και αυτή η δράση να είναι συμπληρωματική ως επιβράβευση των εταιριών που καταφέρνουν να προσλάβουν επιπλέον άτομα.
Αυτή τη στιγμή η πλειονότητα των υφιστάμενων Κοιν.Σ.Επ. αδυνατεί να κάνει πρόσληψη ακόμα και στα ιδρυτικά της μέλη!
Άξονας 3
Ανεπάρκεια πηγών χρηματοδότησης του άξονα 3
Αξιοποίηση των ειδικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων για απευθείας χρηματοδότηση συνεταιριστικών επιχειρήσεων. Απόκτηση τεχνογνωσίας από την Ευρώπη για τον τρόπο συμμετοχής και διεκδίκησης από τις ελληνικές Κοιν.Σ.Επ.
 • Δράση 10 γιατί επιστρεπτέα χρηματοδότηση;;;; Οι Κοιν.Σ.Επ. είναι νομικά πρόσωπα που
αντί να στοχεύουν στο κέρδος, διαθέτουν τα κέρδη τους (πέραν του μισθού) και δράσεις κοινωφελείς για την κοινωνία και μόνο 5% για δημιουργία αποθεματικού. Πρακτικά είναι αδύνατο και κυρίως παράλογο να επιστραφούν επιχορηγήσεις, εκτός φυσικά της περίπτωσης μη συμμόρφωσης με τους κανόνες και τη νομοθεσία.
Γενικές παρατηρήσεις
Η Κοιν.Σ.Επ. δε μπορούν να βασιστούν-παρά μόνο επικουρικά- σε δανειοδοτήσεις από τραπεζικά
ιδρύματα καθότι σε αυτές συμμετέχουν αποδεδειγμένα άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες πληθυσμού και ως εκτούτου δεν έχουν κεφάλαιο για να εξυπηρετήσουν δάνεια. Εκ του νόμου οι Κοιν.Σ.Επ. είναι εταιρίες που δεν αποσκοπούν στο κέρδος παρά μόνο στο βιοπορισμό των μελών τους.Επιπρόσθετα επανεπενδύουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους προς όφελος της κοινωνίας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, τα χρηματοδοτικά εργαλεία δε μπορεί να είναι
πανομοιότυπης λογικής με αυτά του ιδιωτικού τομέα.
 • Αναγνώριση και ενθάρρυνση της δυνατότητας που έχουν οι δήμοι να παραχωρούν κατά χρήση ακίνητα ή να δίνουνεπιχορηγήσεις στις Κοιν.Σ.Επ. και επιτάχυνση της δαιδαλώδους και ιδιαίτερα χρονοβόρας διαδικασίας έγκρισηςπου σήμερα απαιτείται, εφόσον φυσικά τηρούνται όλες οι
νόμιμες προϋποθέσεις
Η πολυπλοκότητα δε διασφαλίζει τη διαφάνεια, αντιθέτως αφήνει χώρο για δυσάρεστες εκπλήξεις
By Κοιν.Σ.Επ. Ιπποκρατικός Κήπος on 15/3/2013 3:16 μμ
Ολόκληρο το κείμενο εδώ:
http://195.167.92.159:8443/diaveykeko/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7.aspx

Πολυπλοκότητα ; μπα......διαβάστε

Στρατηγικό Σχέδιο για την ανάπτυξη του τομέα της Κοινωνικής  Επιχειρηματικότητας
Αθήνα
Φεβρουάριος 2013
PDF] 

Τελευταία Νέα
7 Φεβρουαρίου 2013
Κατάργηση φοροαπαλλαγών για ΚΟΙΝΣΕΠ
Με το άρθρο 10, παρ. 2 του Ν.4110/2013 "Ρυθμίσεις στη φορολογία εισοδήματος, ρυθμίσεις θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών και λοιπές διατάξεις", καταργείται
η παρ. 3 του άρθρου 10 του ν. 4019/2011.
ΦΕΚ 17/2013 - Ν.4110
Ναι,πριν τη διαβούλευση!!!!
Σχόλια δικά μας;...αναμένονται