Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Συλλογικές αναπαραστάσεις..

Φίλοι και Οχθροί, καλές γιορτές να έχετε. Εδώ, η όρεξη για "σοβαρές" κουβέντες μας πέρασε (για μέρες ήταν ανέφικτη η σύνδεση στο blog),οπότε, ας γελάσουμε λίγο.


 yōkai ‏@kperifanos  
θαυματουργη αριστερη κυβερνηση εκανε το απλο φως αγιο, αλλα τετοιοι αχαριστοι ειστε
konel_vlachar ‏@konel_valar  
Κι εκεί που κάθεται δίπλα στο Άγιο Φως η @olgagerovasili ακούγεται μια φωνή 
"ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΟΙ ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ" 
*ψάχνει Λαφαζάνη κάτω από κάθισμα*
 γιοπσoς @giopso  
Για τους Συριζαίους το άγιο φως το 2012 ήταν αρχηγός κράτους που έκανε δηλώσεις.
Το 2016 είναι Σάββατο.
Ουστ καραγκιόζηδες.

Ας ελπίσουμε πως δεν θα επιβεβαιωθεί αυτό
 laiko stroma @laikostroma  
-Ιησού, τι θα γίνει; Θα κάνουμε καμιά επανάσταση να διώξουμε τους Ρωμαίους;
-Δεν ήρθα να σώσω λαούς αλλά ψυχές
*Ιησούς από την Αντεπαναστέτ

Καθηγητής Μυστήριος ‏@Prof__Occultis  
Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο επί κοντώ σημειώθηκε στη Ζάκυνθο
https://pbs.twimg.com/media/CCSe8CKW0AAnkX4.jpg(κλικ)

 yōkai ‏@kperifanos  
"Θα βαζεις mega και θα βλεπεις alter"
-Γερων Αορατοχερισιος ο Αγοριτης
@georgemakaronisΔεν σε είδα όμως να κάνεις πλάκα με τους μουσουλμανους..
 konel_vlachar ‏@konel_valar  
τι να μας πει ο Μωάμεθ ρε συ. έκανε κανα θαύμα; ντιπ αντι-showbiz

 Σαδεντρέπεσαι ‏@kyrosgranazis_ 
Δεν έχω πρόβλημα με τους θρησκους, εχω πολλους φίλους θρησκους, αρκεί να μην βγαίνουν στους δρόμους και προκαλούν με αναστασεις και θαυματα

 ΨΥΧΙΚΗ_ΔΙΑΡΡΟΙΑ @jimxcon 
Εντάξει, ρε μαλάκες! παραδινόμαστε. Κερδίσατε!


ΚαρβουΝινα Retweet
 αναρχοΐσκιωτο @me1not1a1number  
αν υπάρχει ένας τρόπος να πολεμήσουμε το κατεστημένο είναι σε πρώτη φάση με την απόρριψη των "δώρων" που μας δίνει με τη μορφή των γιορτών
 αναρχοΐσκιωτο @me1not1a1number  
ακόμα κι ο πιο βλάσφημος δικαιώνει τη θρησκεία όταν μοιράζεται λίγη πετσούλα με τους άλλους χριστιανούς δίπλα στο ψημένο πτώμα

αναρχοΐσκιωτο @me1not1a1number  
οι φίλοι και σύντροφοι που σουβλίζουν αρνιά ή το κάνουν ασυνείδητα άρα δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης ή το κάνουν συνειδητά άρα θα τ' ακούνε

ΚαρβουΝινα @Karvounina  
Ανωμαλία παντου, ευλόγησον

 Χαλξξ @DrHalxx   Ευπάλιο, Ελλάς
Πανέξυπνο να πηγαίνεις αναπαράσταση νεκρικής πομπής σε διάδρομο νοσοκομείου. 
"θα πεθάνετε" "ΟΛΟΙ" #epitaphios

Κλείνουμε αυτήν την παρένθεση με έναν σύγχρονο Χριστιανικό ύμνο
("Επικούρα" όπως τον αναφέρει η konel_vlachar )  
Έμαθα Ελεύθερος Να Ζω (Ελεύθεροι Μοναχοί) 
Video : https://www.youtube.com/watch?v=6en12sFJKmc

Εικόνες και πηγές
https://twitter.com/Karvounina
https://twitter.com/konel_valar
https://twitter.com/kyrosgranazis
https://twitter.com/kperifanos
https://twitter.com/laikostroma

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

Mάζεμα βολβών για τουρσί και τρόποι φυτέματος

Σήμερα ακολουθούμε τις οδηγίες που αναφέρει  ο komianos από  το Κοπανάκι Μεσσηνίας  για να εκμεταλλευτούμε τις γευστικές και τονωτικές ιδιότητες των βολβών.



Μάζεμα βολβών 

 Οι βολβοί είναι ένα είδος άγριου κρεμμυδιού που γίνονται ένα εξαιρετικό έδεσμα. Βρίσκονται σε αφθονία στα βουνά και αν ξέρει κανείς να τους αναγνωρίζει,(*) μπορεί να τους μαζεύει και να τους κάνει τουρσί. Στο έδαφος φαίνονται να εξέχουνε μερικά πλατιά φυλλαράκια μεγέθους ανάλογο των βολβών. Απαραίτητα εργαλεία ένα λεπτό τσαπί καλολιμαρισμένο ένα σκαλιστίρι προαιρετικά και ένα σακούλι. Σκάβουμε προσεκτικά γύρω-γύρω και γύρω στα δέκα εκατοστά βάθος βρίσκεται ο βολβός. Το χαρακτηριστικό του είναι ότι αν τον ξεφλουδίσουμε λίγο είναι ροζ – άσπρος. Είναι λίγο κουραστικό το μάζεμα επειδή οι βολβοί είναι λίγο βαθιά, αλλά όταν θα είναι έτοιμοι για φάγωμα δεν θα το μετανιώσετε.
Το μάζεμα των βολβών γίνεται τον Μάρτιο μέχρι τα μέσα Απριλίου και των μπουμπουκιών την άνοιξη.
(*) μπορούν να βρεθούν και στις λαϊκές αγορές. Αν και είναι ενδημικά φυτά στην Ελλάδα και την Μέση Ανατολή, ωστόσο καλλιεργούνταν ήδη από τα Ελληνικά και Ρωμαϊκά χρόνια.




βιότοπος – περιγραφή
Το συναντούμε με τις ονομασίες Βολβός, Καλογριές, Σκορδούλακας, Βροβιός, άγριος Μάνης, Κουρκουτσέλια, Κρεμμυδούλες, Σκυλοκρέμμυδα, Ασκορδούλακας.
H λατινική ονομασία του βοτάνου είναι  Muscari comosum.(L.) Mill (Μούσκαρι το εύοσμον). Ανήκει στην οικογένεια των Λιλιιδών.

Το γένος Muscari περιλαμβάνει 50 είδη βολβωδών φυτών που η κοινή τους ονομασία είναι σταφυλοϋάκινθοι (διότι το άνθος τους μοιάζει με αυτό του Υάκινθου).
Ευδοκιμεί  σε υψόμετρο από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι  και τις υποαλπικές περιοχές της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Είναι πολυετές βολβώδες φυτό, με εύρωστο βλαστό που φτάνει σε ύψος τα 20 έως 30 εκατοστά. Δεν έχει φύλλα στο βλαστό. Στη βάση του φυτού υπάρχουν 3 έως 7 φύλλα με φάρδος μέχρι 20 χιλιοστά, γραμμοειδή, κοντύτερα από τον βλαστό. Ανθοταξία μακρουλή, αραιά. Στο κάτω μέρος γόνιμα άνθη, κωδωνοειδή, καστανόλευκα, με 6 οδόντες κιτρινομπέζ και στην κορυφή άνθη άγονα, μπλε, βιολε.

Από τις αγορές της Ιταλίας(1)
 Διατηρημένοι σε λάδι οι  βολβοί χρησιμοποιούνται ως νοστιμιά μόνοι τους ή σε σαλάτες και γαρνιτούρες.
Δοκιμάστε την συνταγή 
1)Παίρνουμε τους βολβούς που μαζέψαμε και τους καθαρίζουμε. Κόβουμε τις ρίζες και επάνω μπορούμε να αφήσουμε ένα κομμάτι βλαστού.
2)Βράζουμε τους βολβούς ώσπου να τρυπιούνται με το πιρούνι.
3)Τους αφήνουμε στο νερό για περίπου 24 ώρες για να ξεπικρίσουν.
4)Φτιάχνουμε άρμη: Διαλύουμε αλάτι μέσα σε νερό(2) ώσπου να επιπλεύσει ένα αυγό.
5) Τους αφήνουμε γύρω στις 12 ώρες στην άρμη. Μπορούμε πριν τους βγάλουμε να τους δοκιμάσουμε για να δούμε αν έγιναν όσο αλμυροί τους θέλουμε.
6)Τους ξεπλένουμε και τους βάζουμε σε νερό με ξύδι και κάποιο βότανο (μάραθο, δεντρολίβανο,δάφνη,πιπέρια,κ.ά,δείτε πιο κάτω και την συνταγή από την Ιταλία).
Οι βολβοί είναι έτοιμοι και μπορούμε να τους φάμε μαζί με λάδι. Εαν μας βγούνε αλμυροί ή πολύ ξιδάτοι μπορούμε να τους αφήσουμε στο νερό ή στο λάδι να γλυκάνουν. Αντίστοιχα μπορούμε να τους ξαναβάλουμε σε αλάτι ή ξύδι για να γίνουνε πιο πικάντικοι.
(2)καλύτερα να το έχουμε βράσει από πριν.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Είναι φαρμακευτικό φυτό γνωστό από την αρχαιότητα.  Ο Διοσκουρίδης έγραφε ότι κάνει καλό στο στομάχι και στα διαστρέμματα, την ποδάγρα και τους πόνους των αρθρώσεων, σε μορφή καταπλάσματος. Εγραφε επίσης ότι ο βολβός, μόνος του ή σε συνδυασμό με άλλα βότανα κάνει καλό σε πολλά δερματικά προβλήματα. Θεωρείται ακόμη πως ξυπνά την σεξουαλική επιθυμία!
Τους βολβούς οι Ελληνες τους έτρωγαν από την αρχαιότητα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η ελληνική κουζίνα τους χρησιμοποιεί με τον ίδιο τρόπο, χιλιάδες χρόνια τώρα,ψημένους και αρτυμένους στο ξύδι, όπως ακριβώς περιγράφει ο Διοσκουρίδης.
 Τα άνθη του βολβού γίνονται ομελέτα. Στην Κρήτη οι βολβοί είναι αγαπημένο φαγητό. 
Υπάρχουν χώρες, όπως η Αγγλία, που θεωρούν τους βολβούς δηλητηριώδεις. Στη χώρα μας όμως οι βολβοί τρώγονται μαγειρεμένοι εδώ και χιλιετίες χωρίς να έχουν αναφερθεί δηλητηριάσεις από αυτούς. Ισως μόνο βαρυστομαχιές σε περίπτωση υπερκατανάλωσης( η κατανάλωσή τους πρέπει να γίνεται με μέτρο).
 ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΟΛΒΩΝ
Όταν σκοπεύουμε να μαζέψουμε ένα φαρμακευτικό φυτό, καλό είναι να ΄χουμε στο μυαλό μας ένα συνδυασμό από οικονομικούς, οικολογικούς (περιβαλλοντικούς) και θεραπευτικούς στόχους.
Για να μην ερημώνονται οι περιοχές πίσω μας, πρέπει να φροντίζουμε ώστε στη θέση των φυτών που μαζέψαμε μελλοντικά να ξαναφυτρώσουν και άλλα όμοια.
Γι΄ αυτό, αν χρειάζεται όταν σκάβουμε για να  ξεριζώσουμε το βολβό, καλό είναι ν΄ αφήνουμε μερικά νεαρά φυτά με τους βολβούς τους ώστε τα άνθη τους να ρίξουν τους σπόρους τους τριγύρω για να έχουμε και του χρόνου βολβιά. Οι σπόροι που πέφτουν στο έδαφος μοιάζουν σαν μικρά σκάγια, είναι πολύ σκληροί και αργούν να σκάσουν ιδιαίτερα  λόγω της ξηρότητας και της μορφολογίας του ορεινού εδάφους.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Επιθυμία μας, όταν μαζεύουμε το φυτό, είναι να έχει τις περισσότερες δραστικές ουσίες. Αυτό, κυρίως, το πετυχαίνουμε με το μάζεμα λίγο πριν από την καρποφορία, όταν το φυτό βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη.
Υπάρχουν όμως ένα σωρό άλλοι λόγοι, που επηρεάζουν τη δραστικότητά του. Έτσι, το πότε γίνεται το μάζεμα αλλάζει από τόπο σε τόπο, ανάλογα με το κλίμα. Γενικά, στα ζεστότερα κλίματα οι θεραπευτικές ουσίες είναι πιο δραστικές απ΄ τα κρύα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι λάτρεις αυτού του ιδιαίτερου εδέσματος προτιμούν τα δικά μας θεραπευτικά φυτά ιδίως της Πελοποννήσου και της Κρήτης.
Ολόκληρο το κείμενο (εδώ)
Εικόνα από:
(1)Ιταλικές Παραδόσεις Τρόφιμα & Συνταγές
Και μια ακόμη συνταγή μαγειρέματος (εδώ)

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Κάλεσμα συμμετοχής στις εργασίες του διημέρου με θέμα: Άμεση Δημοκρατία και Αυτοδιαχείριση


για

Τις 21-22 ΜΑΙΟΥ 2016, στη Νομική Σχολή Αθηνών
 Καλούμε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχει στις εργασίες του ΔΙΗΜΕΡΟΥ αυτού με τις ακόλουθες προς το παρόν θεματικές. 
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ 
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Εκτός από τις εισηγήσεις και τις ανοικτές συζητήσεις, θα υπάρχουν εργαστήρια από αυτοδιαχειριζόμενα, συνεταιριστικά και συνεργατικά εγχειρήματα, κοινωνικά εγχειρήματα από το χώρο της υγείας της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, εκδοτικά εγχειρήματα, εγχειρήματα από το χώρο των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τοπικές  ανοιχτές συνελεύσεις εγχειρήματα από το χώρο της οικονομίας, της παραγωγής και των υπηρεσιών (εργοστάσια, εγχειρήματα από τον αγροτικό χώρο, εγχειρήματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, εγχειρήματα από  το χώρο της εστίασης)  που θα ήθελαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
email amesidimokratia.aftodiaxirisi@gmail.com
τηλέφωνα 6977990887-6980290981-6944759628
Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 


ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΡΧΩΝ
Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε ως κοινωνία μιας χρεοκοπημένης χώρας, η επιτακτική ανάγκη είναι ο προσανατολισμός για έξοδο από αυτές. Οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, προήλθαν από το κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα που οδήγησε στην χρεοκοπία. Το σύστημα αν και αποκαλείται δημοκρατικό, εν τούτοις είναι ολιγαρχικό, διότι κυβερνούν οι ολίγοι, και όχι οι πολλοί, όχι η κοινωνία. Μία πολιτική ελίτ νομοθετεί προς όφελος των ολίγων ισχυρών, τραπεζών, επιχειρηματιών, κεφαλαιοκρατών και ΜΜΕ. Αυτό το ολιγαρχικό πολιτικο-οικονομικό σύστημα έχει αποτύχει, αλλά δεν έχει καταρρεύσει. Είναι πάντοτε παρόν και συνεχίζει την πορεία της καταστροφής με όλες τις κυβερνήσεις, της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς.  
Η ανάγκη λοιπόν για ριζική αλλαγή του αποτυχημένου πολιτικού οικονομικού συστήματος είναι εμφανής. Μία αλλαγή που θα αγκαλιάσει όλους τους κοινωνικούς τομείς: οικονομική διαχείριση, κοινωνικούς  και πολιτικούς θεσμούς, αξιακό σύστημα και ιδεολογία. Τίθεται έτσι σαφώς το ζήτημα ενός άλλου δρόμου, του δρόμου  της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας. Αυτό συνεπάγεται την ισότητα όλων των πολιτών, την άμεση ελεύθερη, ισότιμη και αποφασιστική  συμμετοχή τους σε κάθε θεσμό της κοινωνίας. Με τον τρόπο αυτό   η άμεση δημοκρατία εφαρμόζεται παντού, και οι πολίτες αποφασίζουν οι ίδιοι για το περιεχόμενο και τις διαδικασίες λειτουργίας σε όλους τους τομείς της παραγωγής και της οικονομίας, της πολιτικής και του πολιτισμού  
Η άμεση δημοκρατία δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσα από τον αγώνα της κοινωνίας, με την αυτοσυγκρότησή της σε αυτόνομο πολιτικό υποκείμενο, με αυτοοργάνωση και άμεση συμμετοχή, χωρίς ανάθεση σε κόμματα και αντιπροσώπους. Έτσι όμως τίθεται το ζήτημα της πολιτικής, διότι πολιτική δεν είναι τα κόμματα, οι εκλογές, η γραφειοκρατία και η αντιπροσώπευση – αυτά αποτελούν ακύρωση και αναίρεσή  της. Πολιτική είναι όταν η κοινωνία αυτοκαθορίζεται, αμφισβητεί τους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς και αγωνίζεται για άλλους, που εξασφαλίζουν τα κοινά αγαθά, την ισότητα, την ελευθερία, τη συμμετοχή, την αυτοδιαχείριση και τη δημοκρατία.  Αυτά όμως λείπουν σήμερα. Επομένως το  βασικό ζήτημα είναι το πώς μπορεί να υπάρξει το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας στις σημερινές συνθήκες σε κάθε κοινωνικό τομέα.
Μεγάλο ρόλο στην απουσία του προτάγματος, στη δημιουργία και την αποτελεσματικότητα του αμεσοδημοκρατιοκύ κινήματος δημοκρατικού κινήματος, παίζουν οι διαφορετικές απόψεις γύρω από την έννοια της δημοκρατίας. Ακόμη και τα ανώτατα πολιτειακά όργανα μίλησαν για άμεση δημοκρατία τις ημέρες του ψευδεπίγραφου εκτονωτικού δημοψηφίσματος. 
Οι διαστρεβλώσεις επιχωριάζουν και στους χώρους της Αριστεράς, οι οποίοι, από τότε που η έννοια της άμεσης δημοκρατίας αναδύθηκε στον δημόσιο χώρο με το κίνημα των πλατειών το 2011, την χρησιμοποιούν συσκοτίζοντάς την, προσπαθώντας να αποκομίσουν κομματικά και εκλογικά οφέλη. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη ανάγκη πρώτον, να διευκρινισθεί τι είναι η άμεση δημοκρατία ως πολίτευμα, ως καθεστώς, ως πρόταγμα, ως διαδικασία και ως κοινωνία. 
Δεύτερον, να γίνει συζήτηση για το πώς μπορεί να χαραχθεί ο δρόμος προς αυτήν, τι είδους θεσμικές αλλαγές χρειάζονται και ποιες είναι εφικτές, με ιδιαίτερη αναφορά στην χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Ένα παρήγορο και ελπιδοφόρο γεγονός είναι η δημιουργία από την ίδια την κοινωνία εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης  σε ποικίλους κοινωνικούς και παραγωγικούς τομείς (ΒΙΟ.ΜΕ κ.ά.). Αυτά τα κοινωνικά εγχειρήματα είναι αντιαυταρχικά, αντιιεραρχικά, αντιγραφειοκρατικά, και στηρίζονται σε συμμετοχικές συλλογικές πρακτικές, με οριζόντια λειτουργία. Εκτός του ότι αυτά εξασφαλίζουν την καθημερινή επιβίωση, αγωνιζόμενα ανάμεσα στις συμπληγάδες της ιδιωτικής και της κρατικής οικονομίας, ταυτοχρόνως εκπαιδεύουν τους συμμετέχοντες στην αυτοδιεύθυνση, κτίζουν την εξισωτική αντίληψη, την ηθική του κοινού αγαθού, την αίσθηση του κοινού χώρου και χρόνου. 
Έτσι τα εγχειρήματα της αυτοδιαχείρισης προσεγγίζουν κατά κάποιον τρόπο τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας και μπορούν να αποτελέσουν προπαίδεια γι’ αυτήν. Θέτουν επί πλέον το βασικό ζήτημα της μετάβασης από το κοινωνικό στο πολιτικό, διότι, εάν τα επί μέρους κοινωνικά εγχειρήματα δεν συντονισθούν και δεν συνδεθούν με ένα αμεσοδημοκρατικό πρόταγμα τότε υπάρχουν δύο αρνητικές συνέπειες: α) Ο δημόσιος χώρος αφήνεται στα κόμματα, τους γραφειοκράτες και τα ΜΜΕ να τον λυμαίνονται αμείλικτα, και β) Αυτά τα ίδια τα εγχειρήματα παραμένουν απομονωμένα και αδύναμα σε ένα αδίστακτο καπιταλιστικό και ολιγαρχικό σύστημα. 
Η δύναμη όμως γεννιέται μόνον όταν οι άνθρωποι συνασπίζονται για να δράσουν, και εξαφανίζεται όταν οι άνθρωποι διασκορπίζονται και εγκαταλείπουν ο ένας τον άλλον.
Είναι εμφανές λοιπόν πως η άμεση δημοκρατία και η αυτοδιαχείριση είναι τα δύο βασικά ζητήματα που σηματοδοτούν την χειραφετητική πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Χωρίς την ανάδειξή τους και την προώθησή τους δεν μπορεί να υπάρξει χειραφέτηση και διέξοδος. Αυτός θα είναι ένας από τους βασικούς σκοπούς στο διήμερο: να συζητηθούν τα πιο πάνω ζητήματα, να γίνει ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών, να εμπλουτισθεί ο διάλογος, να ορισθούν οι έννοιες και τα νοήματα. Ο αγώνας για τις σημασίες και τις έννοιες είναι και αυτός πολιτικός αγώνας. Αν άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση σημαίνει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο αντίστοιχα, αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς να πάρουμε τις έννοιες στα χέρια μας. 
Σκοπός επίσης είναι να υπάρξουν πρωτοβουλίες που θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός αμεσοδημοκρατικού διακριτού πόλου, ο οποίος σήμερα είναι ανύπαρκτος. Είναι όμως αναγκαίος, αφ’ ενός για να συντονίσει και να διαδώσει τις ιδέες της άμεσης δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης, αφ’ ετέρου για να ενώσει και να εντάξει τα άτομα και τις επί μέρους συνιστώσες της αυτοδιαχείρισης, των συλλογικοτήτων και άλλων παρεμφερών κινήσεων σε ένα ριζοσπαστικό αμεσο δημοκρατικό πρόταγμα. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Τι πρωτοβουλίες και τι κινήσεις χρειάζονται; Το σημαντικό πάντως που παίζει ρόλο είναι η βούληση και η δράση για έναν τέτοιον πόλο, που θα αποτελέσει το μέσον για τη διεκδίκηση ενός πολιτικού-κοινωνικού δημοσίου χώρου και χρόνου, για την απαιτούμενη αμεσοδημοκρατική πολιτική κοινωνική αλλαγή.  
Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Περί αλληλεγγύης και άλλων δαιμονίων

(*)

Γράφει η Ειρήνη Γαϊτάνου
Πηγή: k-lab
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας… και γι’ αυτό την χτυπούν
Έλεγε κάπου πριν λίγο καιρό ο σύντροφος Σάββας Μιχαήλ ότι ένας λαός που δείχνει τέτοιες ποιότητες και ποσότητες αλληλεγγύης δεν είναι ένας ηττημένος λαός. Από τότε, το σκέφτομαι συχνά. Νομίζω ότι περιγράφει πράγματι μια νέα δυναμική της ελπίδας. Η σημερινή στιγμή είναι ιδιαίτερα δύσκολη: συμπυκνώνει μια εξαετία μνημονίων, οικονομικής και πολιτικής κρίσης, πολιτικών αδιεξόδων και σοβαρών ηττών, σημαντικής ανάτασης του κινήματος αλλά επικράτησης των ορίων του αντί μιας τομής, μετασχηματισμού της επένδυσης στην αυταπάτη μιας κοινοβουλευτικής διεξόδου με βάση τα (προφανώς εγκεφαλικά) σχήματα του πρώτη-φορά-αριστερά και ούτε-ρήξη-ούτε-υποταγή σε ένα νέο ΤΙΝΑ, και αδυναμίας να αρθρωθεί μια συνεκτική και συγκεκριμένη πολιτική εναλλακτική. Οι ήττες είναι αναμφισβήτητα υπαρκτές – έχει όμως αυτός ο λαός ηττηθεί;

Κινήματα….
Ένας ηττημένος λαός, θα κλεινόταν στο σπίτι του. Θα ανέπτυσσε ατομοκεντρικά και κανιβαλικά αντανακλαστικά. Θα επικρατούσε σε αυτόν το σώζων-εαυτό-σωθήτω και η απονομιμοποίηση κάθε συλλογικής αναπαράστασης. Θα στρεφόταν μαζικά σε αντιδραστικές, μαύρες επιλογές. Σίγουρα πάντως δεν θα επιδείκνυε ένα τέτοιο αντανακλαστικό απέναντι στους/ις πρόσφυγες, σαν αυτό που βλέπουμε τους τελευταίους μήνες. Σύμφωνα με μια έρευνα της διαΝΕΟσις , το 58% των Ελλήνων (πάνω από 5 εκατομμύρια Έλληνες με την αναγωγή) έχουν συνδράμει με κάποιον τρόπο υπέρ των προσφύγων: έχουν προσφέρει ήδη πρώτης ανάγκης και χρηματική βοήθεια, ή έχουν συμμετάσχει σε διάφορες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης (στην ίδια έρευνα, τα στοιχεία της οποίας είναι συνολικά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα, ένα συντριπτικό ποσοστό που φτάνει το 84% δηλώνει θετικά συναισθήματα απέναντι στους πρόσφυγες). 
Τους τελευταίους μήνες, οι εικόνες είναι συντριπτικές: κάτοικοι των περιοχών στις οποίες βρίσκονται πρόσφυγες, τους φιλοξενούν στα σπίτια τους, για ένα μπάνιο, ένα φαγητό και μια μικρή γιορτή, ή για μήνες ολόκληρους. Ανοίγουν τις πόρτες τους και προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες που περνούν απέξω. Στα νησιά, βουτούν στη θάλασσα για να σώσουν ανθρώπους από τις αναποδογυρισμένες βάρκες. Μοιράζονται αυτά που δεν έχουν, ανοίγουν τις αγκαλιές τους και τις καρδιές τους. Δένουν και μπλέκουν τις ιστορίες τους, θυμούνται τα παρελθόντα τους, φαντάζονται μαζί τα μελλούμενα τους.
Δεν είναι φυσικά αυτή η μοναδική εικόνα: υπάρχουν κι εκείνοι που χρεώνουν 5 ευρώ τα νερά και τις τουαλέτες στα μαγαζιά τους, ή που, “αγανακτισμένοι”, συμπράττουν με τους φασίστες επιτιθέμενοι ενάντια σε πρόσφυγες και αλληλέγγυους/ες (όπως στη Χίο πρόσφατα). Υπάρχει πάντα το “εδώ” και το “εκεί”, το εμείς και οι άλλοι. Πρέπει όμως να μπορούμε να δούμε κάθε φορά τη δεσπόζουσα εικόνα, και τη δυναμική της: και σήμερα, αναμφισβήτητα το εμείς μας νικάει το ξένο και αλλότριο τους. Και αυτό το εμείς μας, δεν είναι ένα απλό, ανθρωπιστικό αντανακλαστικό (είναι φυσικά και αυτό) – είναι στην πραγματικότητα ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, με όλες τις δυναμικές και τις δυνατότητες ενός κινήματος.

…. και πρωτοπορίες
Κάθε κίνημα έχει φυσικά την “πρωτοπορία” του. Και η πρωτοπορία του παρόντος κινήματος είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που κινητοποιήθηκαν προσφέροντας χρόνο, εργασία και την ψυχή τους, επιδιώκοντας να σταθούν αλληλέγγυοι/ες στους πρόσφυγες. Χιλιάδες άνθρωποι, που έχουν ανατρέψει πλήρως τις ζωές τους όπως τις ήξεραν, για να ζήσουν μια ζωή που αποκτά ξανά την ουσία της. Συμμετέχουν σε δομές αλληλεγγύης σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ταξιδεύουν, για μια βδομάδα ή για μήνες, στα νησιά και στα σύνορα, για να συνδράμουν όπως μπορούν. Έρχονται από όλο τον κόσμο και μένουν στην Ελλάδα μετακινούμενοι/ες στις περιοχές διαμονής των προσφύγων. Αφήνουν στην άκρη τις δουλειές τους, τις καθημερινότητες τους, τους φίλους και τις οικογένειες τους, για να κάνουν βάρδιες στους χώρους διαμονής προσφύγων. 
Φεύγουν από τη δουλειά τους κάθε απόγευμα πηγαίνοντας εκεί, κάνουν βραδινές βάρδιες, δεν κοιμούνται, παίρνουν άδειες για να πάνε στην Κατεχάκη ή στο γιατρό μαζί με τους πρόσφυγες, πλένουν και ράβουν ρούχα. Η έννοια του ελεύθερου χρόνου δεν υπάρχει (ή, όλος ο χρόνος γίνεται ελεύθερος). Μαθαίνουν όλη τη νομοθεσία, παρακολουθούν όλες τις πολιτικές εξελίξεις, γίνονται οι ίδιοι/ες δικηγόροι/ γιατροί/ μάγειρες/ καθαριστές/ κουβαλητές.
 Είναι δικηγόροι/ γιατροί/ μάγειρες/ καθαριστές/ κουβαλητές, και αυτό που κάνουν ως εργασία για την επιβίωση τους, το προσφέρουν απλόχερα το υπόλοιπο της μέρας τους για την επιβίωση των ανθρώπων.
Άσυλο, επανεγκατάσταση ή οικογενειακή επανένωση; Ποιος δικαιούται τι, τι αλλάζει, και γιατί έπεσε το skype ; Πώς φτιάχνεται το βρεφικό γάλα; Που θα βρούμε πόσιμο νερό; Έτοιμο το φαγητό, μαζευτείτε. Έπεσε πάλι η ασφάλεια – έσπασε ο σωλήνας – μας τελείωσαν οι σκηνές – κάποιος έχασε τον αριθμό του κινητού του – πώς πάμε στην Κατεχάκη; – που θα βρούμε οδοντίατρο – φέρτε το καφάσι για να πιάσουμε τη μπάλα που έπεσε ξανά στη θάλασσα – πότε θα ανοίξουν τα σύνορα; – φοβάμαι – έλα να μάθουμε χορούς. Όλη η ζωή, όλες οι εκφάνσεις της, πλεγμένες σε ένα απίστευτο στεφάνι.
 Η βάρδια σου τελείωσε εδώ και ώρες, γιατί δε φεύγεις; -Έλα μωρέ, και πού να πάω καλύτερα; (- Borders? Open? – No, the new agreement says that the borders are closed. – OK. Then, Monday? Open?)
Πρόκειται για μια συγκλονιστική προσωπική και πολιτική εμπειρία. Οι αλληλέγγυοι/ες μαθαίνουν κουρδικά – αραβικά – φαρσί. Οι πρόσφυγες μαθαίνουν ελληνικά.
 Όλοι/ες μαζί μιλάνε σπαστά και αστεία αγγλικά. Οι Έλληνες/ίδες μιλάνε στα ελληνικά κι οι πρόσφυγες απαντάνε σε κουρδικά – αραβικά – φαρσί. Όλοι/ες έχουν κατεβάσει στα κινητά προγράμματα μετάφρασης και αραβικούς χαρακτήρες και τα τηλέφωνα πάνε κι έρχονται. Γελούν, και φυσικά, όχι απλά συνεννοούνται, αλλά επικοινωνούν, δένονται, αγαπιούνται. Πολλές φορές, πολύ βαθύτερα από άλλες περιπτώσεις, που η δυνατότητα επικοινωνίας είναι, υποτίθεται, πολύ πιο εύκολη και αυτονόητη. 
Κι αυτή η επικοινωνία αφορά φυσικά και τους αλληλέγγυους/ες μεταξύ τους, άνθρωποι που μέχρι χτες δεν γνωρίζονταν κι όμως δημιουργούν σχέσεις ζωής. 
Αλληλέγγυοι/ες και πρόσφυγες αγκαλιάζονται στα κρύα, τις χαρές και τις λύπες. Αποχαιρετιούνται κλαίγοντας, δίνουν υποσχέσεις ζωής, θα τις τηρήσουν. Δείχνουν φωτογραφίες των ζωών τους, ανταλλάσσουν φωτογραφίες, διηγούνται ιστορίες. Γνωρίζουν κουλτούρες, διερευνούν διαφορετικότητες, τις δέχονται, τις θέλουν, συνεχίζουν. Δουλεύουν μαζί, βλέπουν προβολές ταινιών, ζωγραφίζουν, ακούνε μουσικές, παίζουν μπάλα, διαδηλώνουν.
(Αυτά που ζούμε αυτό τον καιρό, οι σχέσεις, οι σκέψεις, οι εμπειρίες, οι δυσκολίες κι οι χαρές, οι αγωνίες και τα γλέντια, οι συζητήσεις, οι αγκαλιές, δε χωράει μια ζωή να τα διηγηθεί κανείς. Και κυρίως, αλλάζουν ριζικά τις ζωές μας – κι είναι μόνο η αρχή, γιατί, έτσι κι αλλιώς, θα ζήσουμε μαζί).

και οι κλασικές πρωτοπορίες;
Σε αυτή την ιδιότυπη πρωτοπορία είναι φυσικά δεκάδες συλλογικότητες, που προτάσσουν τον αγώνα των προσφύγων, τη δική τους αυτοοργάνωση και ενεργοποίηση, τα αιτήματα και τα δικαιώματα τους – συλλογικότητες που αναβαπτίζονται στην επαφή τους με το προσφυγικό, και άλλες που δημιουργούνται τώρα, μπροστά στη νέα ανάγκη, και φέρνουν, ξανά, σε επικοινωνία διαφορετικότητες ενωμένες στον κοινό αγώνα. Που οργανώνουν την αλληλεγγύη, διοργανώνουν διαδηλώσεις και εκδηλώσεις, παρεμβαίνουν στην κοινωνία. Η εμπειρία αυτή μετασχηματίζει αναμφισβήτητα τόσο την πολιτική δράση όσο και τους ανθρώπους της. Σε κοινωνικό επίπεδο εξάλλου, η αφετηρία έχει ιδιαίτερα θετικά χαρακτηριστικά, λαμβάνοντας υπόψη τόσο το πλατύ κοινωνικό κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, όσο και στην ιδιαίτερα ανεπτυγμένη πολιτική συνειδητοποίηση: είναι ενδεικτικό ότι, στην έρευνα της διαΝΕΟσις που αναφέραμε παραπάνω, οι ευθύνες για το προσφυγικό ζήτημα αποδίδονται κατά σειρά (και συντριπτικά) στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τους πολέμους και την ελληνική κυβέρνηση.
Η γνωστή διαχωριστική γραμμή, μέσα στην υπάρχουσα αριστερά και τις δυνάμεις του κινήματος, αναδύεται και πάλι. Από τη μία πλευρά, οι συλλογικότητες, ομάδες και οργανώσεις, που επιχειρούν να επικοινωνήσουν με αυτή τη διαδικασία, ακόμα κι αν είναι με κάποιες – γνωστές κι αυτές – ευκολίες ή αγκυλώσεις. Από την άλλη όμως, εκείνες που δε διαπλέκονται, που η στιγμή περνά και πάλι δεν τις ακουμπά, που απαξιώνουν ή καταγγέλλουν με ευκολία, ή στην καλύτερη περίπτωση διοργανώνουν μια αυτοαναφορική διαδήλωση κατά τα γνωστά. 
Επιπλέον, ακόμα και στην “πρώτη” πλευρά, αναδεικνύεται ξανά η αδυναμία κοινής δράσης, μετωπικών εγχειρημάτων, κοινής συζήτησης, συντονισμού σε επίπεδο πολιτικής διαπάλης και πρακτικής. Σε κάθε περίπτωση όμως, η εμπλοκή τους με το προσφυγικό ζήτημα είναι σημαντική αφετηρία που αναδιατάσσει αντικειμενικά με καλύτερους όρους την πολιτική συζήτηση. (“Τι είναι επείγον; Να στεγάσουμε και να δώσουμε φαΐ σε εκατό οικογένειες ή όσες μπορούμε τέλος πάντων; Ή να χτυπήσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του (πορείες, πολιτική πίεση, ανυπακοή, σαμποτάζ στρατοπέδων/μεταφοράς, τρύπες στα σύνορα κλπ); Όλα είναι ταυτόχρονα επείγοντα με τρομακτικό τρόπο και πρέπει επιπλέον να βρούμε τον τρόπο να πούμε διαφορετικά τη λέξη επείγον. Να την πούμε έτσι που να την πιστέψουμε επιτέλους.” )
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν αναδύεται μια πολύ πλούσια συζήτηση, και οι απαντήσεις δεν είναι δεδομένες ή απλές: Ποια είναι τα όρια της αλληλεγγύης, ποια είναι η σχέση με τις υπάρχουσες δομές, τι βαθμοί ανεξαρτησίας απαιτούνται, πώς πολιτικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται ένας τέτοιος αγώνας, ποιες είναι οι ειδικές δυσκολίες του, ποια είναι η ισορροπία μεταξύ αυτοοργανωμένων δομών/πρωτοβουλιών, και της απαίτησης από το κράτος να αναλάβει τη στοιχειώδη ευθύνη για την επιβίωση των προσφύγων; Ποια είναι αυτή η ισορροπία μεταξύ του αγώνα για την επιβίωση σήμερα, και μιας αντικαπιταλιστικής στρατηγικής στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία; Αυτά και τόσα άλλα ερωτήματα αναδύονται καθημερινά, σε συζητήσεις, συλλογικές διαδικασίες και προβληματισμούς, μεταξύ ανθρώπων με πολυετή δράση στο κίνημα αλλά και άλλων που συμμετέχουν για πρώτη φορά. Αυτή είναι μια συζήτηση απολύτως αναγκαία, όμως υπάρχει ένας στοιχειώδης όρος για να γίνει: η αφετηριακή πραγματική εμπλοκή με την πραγματική κίνηση των πραγματικών ανθρώπων. Εδώ, όπως και σε τόσα άλλα κινήματα, η εγκεφαλική, ιδεοληπτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα. Μπορεί να καθησυχάσει, να απεμπλέξει, να διευκολύνει, αλλά, σε τελική ανάλυση, στην ίδια την υπόθεση, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα.

Και φυσικά, η προσπάθεια καταστολής τους
Για να επιστρέψουμε στην αρχή, αν αυτός ο λαός πράγματι δεν είναι ηττημένος, αν η κατάσταση που περιγράφουμε επανατοποθετεί μια νέα δυναμική της ελπίδας, τότε, για την εξουσία, αυτός ο λαός πρέπει να τρομοκρατηθεί και να κατασταλλεί. Και πρώτη πρώτη, η πρωτοπορία του. Αυτό είναι το γαϊτανάκι που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται τις τελευταίες μέρες, με όλη τη συζήτηση περί “επικίνδυνων” και “ύποπτων” αλληλέγγυων.
Το υπόστρωμα φυσικά έχει στρωθεί εδώ και καιρό. Με την προβολή της κάθε Βαρδινογιάννη και του κάθε Σάκη Ρουβά από τα ΜΜΕ ως “υποδείγματα φιλανθρωπίας.” 
Με την προσπάθεια αποπολιτικοποίησης όλης αυτής της διαδικασίας, απογύμνωσης της από το πολιτικό της περιεχόμενο, και απόδοσης αποκλειστικά “φιλανθρωπικών” χαρακτηριστικών, και μάλιστα με όρους λύπησης, θυματοποίησης και τελικά ρατσιστικής αντιμετώπισης και κατωτεροποίησης των προσφύγων. Με την προώθηση συγκεκριμένων ΜΚΟ, με τον βρώμικο ρόλο τους και τα λεφτά που πάνε κι έρχονται (αλλά στους πρόσφυγες δε φτάνουν). Ακόμα και με διάφορες πρωτοβουλίες με υποτιθέμενο στόχο την αλληλεγγύη, που όμως, καθώς είναι σε άμεση επικοινωνία με την κυβέρνηση, διαχειρίζονται τελικά είδη πρώτης ανάγκης, ανθρώπους και επιλογές, σε άμεση σύμπνοια με την κυβερνητική στρατηγική.
Φυσικά, εδώ και έξι μήνες που το κύμα αλληλεγγύης που περιγράφουμε έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή, το κράτος σφύριζε αδιάφορα όσο μετακύλυε σε αυτό την ευθύνη του προβλήματος: όταν μέσα στον Αύγουστο οι αλληλέγγυοι/ες ζούσαν στο Πεδίο του Άρεως για να συνδράμουν τους 500 πρόσφυγες που έμεναν εκεί, ήταν καλά. Όλο το φθινόπωρο και το χειμώνα που ταξίδευαν στα νησιά και έπαιρναν στις πλάτες τους την επιβίωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υπό την πλήρη απουσία του κράτους, ήταν καλά. Όταν μαγείρευαν συσσίτια, βουτούσαν στις θάλασσες για να σώσουν ανθρώπους, έστηναν δομές επιβίωσης, ήταν καλά. Όταν ζούσαν οι ίδιοι/ες στο όριο της επιβίωσης, αρρώσταιναν από την εξάντληση και συνεισέφεραν από αυτά που δεν είχαν, ήταν καλά. Όταν φιλοξενούσαν στα σπίτια τους, τους χώρους τους, τις καταλήψεις τους, τις εργατικές τους λέσχες, πρόσφυγες για να κάνουν ένα μπάνιο και να φάνε αξιοπρεπώς, να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες που θα έπρεπε να τις καλύπτει το κράτος χωρίς δεύτερη κουβέντα, ήταν καλά. Όταν έμεναν στο λιμάνι μαζί με 5000 πρόσφυγες, και το κράτος δεν κάλυπτε ούτε τα στοιχειώδη, ήταν καλά. Όσο δεν υπήρχε προσωπικό στις επιτροπές ασύλου, τις δομές κοινωνικής πρόνοιας, τα νοσοκομεία, και όλα αυτά καλύπτονταν όπως-όπως από αλληλέγγυους/ες, ήταν καλά. Όσο η κυβέρνηση δεν είχε καμία στρατηγική για το θέμα, όσο υπήρχε η “έκτακτη ανάγκη” κι αν επαφιόταν στην ίδια, θα πέθαιναν άνθρωποι κατά εκατοντάδες, αλλά υπήρχε ο ελληνικός λαός στη θέση της, ήταν καλά. (Στην έρευνα της διαΝΕΟσις, πρώτοι στην κλίμακα της αξιολόγησης της συνεισφοράς στο προσφυγικό έρχονται οι κάτοικοι των νησιών, και τελευταία η ελληνική κυβέρνηση – προτελευταία η Frontex).
Σήμερα, που η κυβέρνηση είναι πλέον έτοιμη (λέμε τώρα), να υλοποιήσει την τρομοκρατική, κατασταλτική (και επιχειρηματική) πολιτική της, μετά την υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας  και αφού άρχισε να φαίνεται πού θέλουν να πάνε το πράγμα, οι αλληλέγγυοι/ες γίνονται ξαφνικά ύποπτοι/ες και επικίνδυνοι/ες. 
Τα ΜΜΕ εξαπολύουν επιτέλους ελεύθερα την προπαγάνδα τους εναντίων προσφύγων και αλληλέγγυων. Τα στρατόπεδα ετοιμάζονται, στην πλειοψηφία τους χωρίς την κατοχύρωση στοιχειωδών όρων για την ανθρώπινη επιβίωση, και σε στρατιωτικοποιημένο πλαίσιο ημι-κλειστών και απομονωμένων δομών. Φυσικά, η πρόσβαση σε αυτά των αλληλέγγυων δε συζητιέται: μόνο οι “διαπιστευμένοι” έμμισθοι συνεργάτες κυβέρνησης και ΜΚΟ θα μπαίνουν. 
Τα Μητρώα Εθελοντών και οι πιστοποιήσεις στοχεύουν στον θεσμικό και τυπικό αποκλεισμό του ελληνικού λαού από την αλληλεγγύη.
Στο επίκεντρο βρίσκονται η Ειδομένη και το λιμάνι, οι δυο βασικοί χώροι συγκέντρωσης προσφύγων που βρίσκονται εκτός αυστηρού εγκλεισμού. 
Στην Ειδομένη, τα ψευδή ρεπορτάζ για υποτιθέμενες βόμβες μολότοφ σ.6 (μα κι αυτή η προπαγάνδα της εξουσίας, δεν έχει καν φαντασία!), έδωσαν τη θέση τους σε βασανισμούς αλληλέγγυων από την αστυνομία . Αντίστοιχα εξελίσσεται η επιχείρηση, μέσα από πολλά διαφορετικά μονοπάτια, απαξίωσης του λιμανιού και τρομοκράτησης των ανθρώπων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την εκκένωση του: απειλές από το λιμενικό, σοβαρή έλλειψη προμηθειών, σίτισης και πόσιμου νερού, τρομοκράτηση προσφύγων και αλληλέγγυων, φασίστες στα μετόπισθεν, διαρκείς προειδοποιήσεις για βίαιη εκκένωση. Μάλιστα, στον χώρο της Πέτρινης αποθήκης, όπου διαμένουν περίπου 1500 πρόσφυγες, και ο τρόπος οργάνωσης αποκτά διαρκώς βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, αυτοοργάνωσης των προσφύγων και δημοκρατικής συγκρότησης των αλληλέγγυων μέσα από συνέλευσησ.8, τα φαινόμενα αυτά είναι εντονότερα. Στο στόχαστρο βρέθηκε και ο Συντονισμός για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό Εργατικών Σωματείων, Φοιτητικών Συλλόγων και Συλλογικοτήτων, που είτε αντιμετώπισε προσαγωγές και απαγόρευση μοιράσματος των υλικών του, είτε στοχοποιήθηκε ως “ΜΚΟ-φάντασμα” κατασυκοφαντώντας και διαστρεβλώνοντας πλήρως την πολιτική του παρέμβαση. Τις δε τελευταίες μέρες, το λιμάνι αστυνομοκρατείται, συχνά κλείνεται η είσοδος, εμποδίζεται η πρόσβαση δικηγόρων και αλληλέγγυων κλπ.

Το δικό μας όπλο λοιπόν;
Η αλληλεγγύη, λέει εκείνο το παλιό σύνθημα. Η αλληλεγγύη, και η ζωή. Γιατί, όπως είπαμε, πρόσφυγες και αλληλέγγυοι/ες, θα ζήσουμε μαζί. Όπως έγραφαν στην καταγγελία για την Praxis που παρατέθηκε παραπάνω ο Χρήστος, η Μαριάννα, η Ξανθούλα, η Στέλλα, ο Σπύρος, ο Βαγγέλης κι η Μυρτιά, “αν η λύση που ετοιμάζει το ελληνικό κράτος ή οι ΜΚΟ, είναι η απομόνωση και ο εγκλεισμός, εμείς θα επιμένουμε και πάλι. 
Η λύση δεν βρίσκεται στις φυλακές, αλλά στα σπίτια μας και στις γειτονιές μας.” Δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε, και κυρίως, δεν σταματάμε. Στην πέτρινη αποθήκη του Πειραιά, όταν ήρθαν και μας απείλησαν με συλλήψεις, η απάντηση μας ήταν, κυριολεκτικά, γέλια, τραγούδια και χοροί, από πρόσφυγες και αλληλέγγυους/ες μαζί.
Αγωνιζόμαστε: “Για εμάς, η λύση του προσφυγικού περνάει από την εξάλειψη της αιτίας που αναγκάζει ανθρώπους να εγκαταλείπουν τους τόπους τους, το σταμάτημα δηλαδή των πολέμων στις χώρες καταγωγής τους και όχι τους φράχτες, τα κλειστά σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη βίαιη εκκένωση των πόλεων μας. Ζητάμε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των προσφύγων, να ανοίξουν τα σύνορα και να παρασχεθεί άσυλο. Καταγγέλλουμε τις επαναπροωθήσεις και την αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης και της Ε.Ε. που παραβιάζει ακόμα και διεθνείς συνθήκες … 
Ζητάμε να δημιουργηθούν ανοιχτές δομές φιλοξενίας που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης και απροσπέλαστες φυλακές σε απομακρυσμένες περιοχές.” 
Η πολιτικοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση αυτού του αγώνα κατακτιέται μέρα με τη μέρα. Ενάντια σε κάθε μορφή θυματοποίησης και πατερναλισμού, το κίνημα αλληλεγγύης βλέπει τους πρόσφυγες ως αυτοτελή πολιτικά υποκείμενα, που έχουν δικαίωμα και είναι ικανά να λαμβάνουν αποφάσεις για τη ζωή τους, κι εμείς, στο πλάι τους, θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους τα δικαιώματα, τις επιλογές και τις μορφές πάλης τους.

“Όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα σου γράφω ξανά ποιήματα”, γράφει το σύνθημα στη φωτογραφία παραπάνω, σε έναν τοίχο της βομβαρδισμένης Συρίας. Ζωή, και πόλεμος, μαζί. Επιβίωση και αγώνας. Αλληλέγγυοι/ες και πρόσφυγες. Μαζί. Κι έτσι το φως θα νικάει το σκοτάδι, τα μάτια θα βουρκώνουν από χαρά και αγάπη, η ποίηση θα γεννιέται ξανά, η ελπίδα δε θα είναι κενή λέξη παρηγοριάς ή αυταπάτης, αλλά πραγματική δυναμική και δυνατότητα. Θα ζήσουμε, μαζί.


Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Μία εκδοχή για το μέλλον της Ελλάδας: Υπάρχει όντως σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού;

"End the ECB dictatorship" Ευρώπη 2015!

Ένα κείμενο του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο*
(Ήρθε πριν λίγες ημέρες  στο email και ενώ σε γενικές γραμμές είναι σωστή η οπτική του σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα, ειδικά "ενδιαφέρουσες"  είναι οι συμμαχίες που προτείνει...στο τέλος). Διαβάστε.

Δεν είναι μήτε φαντασία μήτε παράκρουση η ιδέα (αλλά και η βεβαιότητα) πως υπάρχει προ πολλού ένα σχέδιο καταβαράθρωσης όλου του ελληνικού κόσμου – στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Και τα γεγονότα ως τώρα μάλλον το επιβεβαιώνουν. 
Το σχέδιο πρέπει να έχει αρχίσει περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με το πρώτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τις αντιαμερικανικές «κορώνες» με τις οποίες άφθονα συνοδευόταν και οι οποίες θα μπορούσαν σιγά-σιγά να «διαφθείρουν» τον ελληνικό λαό, «ταγμένο» στο δυτικό άρμα (ποιός είπε: Ανήκομεν στην Δύση;!), και να τον στρέψει προς ανατολάς, με όλες τις συνέπειες που θα προέκυπταν. 
Έτσι, αργά αλλά σίγουρα, και μόνο με οικονομικά μέσα (τώρα πια τόσο εξελίχθηκε το «σύστημα», που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς όπλα για να διαλύσεις ένα κράτος και έναν λαό: αρκούν και με το παραπάνω τα…χρήματα!) η εφαρμογή του σχεδίου μπήκε σε κίνηση αρχικά με στόχο την ελληνική βιομηχανία: ένας συνεχής αφανισμός των βιομηχανικών δομών όπου, με κάποιο τρόπο(υπάρχουν τόσοι τρόποι!) μια μια στις βιομηχανίες στέρευαν τα λεφτά, έπρεπε να μειωθεί το εργατικό προσωπικό, υπήρχε ανυπέρβλητη αδυναμία αγοράς υλικών και βέβαια πώλησης προϊόντων, έως ότου η συρρίκνωση έφτανε σε τέτοιο σημείο φθοράς που η μόνη λύση ήταν πια το κλείσιμο. 
Ορισμένες βιομηχανικές μονάδες, και μεγάλου μεγέθους, δήθεν τις αναλάμβαναν οι ξένοι (συνήθως Γερμανοί), αλλά μόνο και μόνο για να απολύσουν τους εργαζομένους και να βάλουν λουκέτο μη έχοντας κανέναν συμφέρον να λειτουργήσουν.
 Οι συνέπεια όλης αυτής της διαδρομής ήταν μια και τραγική: δεν θα υπήρχε πλέον καμία ελληνική βιομηχανική παραγωγή άξια λόγου και όλα τα προϊόντα θα έπρεπε να εισαχθούν από το εξωτερικό, αρχίζοντας από τα οικιακά μέχρι και τα λεωφορεία των αστικών και μη συγκοινωνιών! Συνάμα, το χρηματοδοτικό σύστημα «στραγγάλιζε» μια μετά την άλλη και τις ελληνικές βιοτεχνίες, η παραγωγή των οποίων επισκίαζε πολύ και επηρέαζε αρνητικά τις εισαγωγές ξένων προϊόντων στην Ελλάδα: μέγα φταίξιμο, για το οποίο η ελληνική βιοτεχνία έπρεπε να τιμωρηθεί και να εξοντωθεί, όπερ και έγινε με σεβαστή μεθοδικότητα. Και στην βιομηχανία και στην βιοτεχνία το κεντρικό ρόλο στον αφανισμό έπαιξε φυσικά το ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο, το οποίο προδοτικά και σε αγαστή συνεργασία (και υπακοή) με τις μεγάλες, κεντρικές ή όχι, τράπεζες των δυτικών χωρών και την εποπτεία και έμπνευση των αμερικανικών τραπεζικών λόμπυ, διέλυσαν μέσα σε 15 χρόνια όλον περίπου τον ελληνικό βιομηχανικό ιστό, αφήνοντας ελάχιστα απομεινάρια που τα επόμενα και παρόντα «Μνημόνια» πάνε να εξαϋλώσουν με γοργούς ρυθμούς. 

Στην δεκαετία του ’80 ο μόνος τομέας που παρέμεινε άθικτος ήταν ο γεωργικός, όπου δημιουργήθηκαν πολλές εστίες χρηματοδότησης του αγροτικού κόσμου, υποστήριξης του εισοδήματός του και διευκόλυνσης των αναγκών του, είτε μέσω υλικών προνομίων είτε μέσω φορολογικών ευεργετημάτων. 
Η σχετική κρατική παρέμβαση υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκή (δεν είναι του παρόντος η ανάλυση των παράπλευρων αρνητικών αποτελεσμάτων αυτής της άπλετης αγροτικής ευνοιοκρατίας). Οπότε στην ουσία παράλληλα με την καταβύθιση της βιομηχανίας προχωρούσε μια γεωργική φαινομενικά ανάταση, ειδικά με τις άφθονες κοινοτικές επιδοτήσεις με τις οποίες πλούτισαν οι αγρότες, ενώ οι υποχρεωτικές αλλαγές καλλιεργειών διαστρέβλωσαν το ελληνικό γεωργικό τοπίο, και αυτό φάνηκε μερικά χρόνια μετά όταν η εγχώρια παραγωγή τόσο μειώθηκε που άρχισαν μαζικές εισαγωγές αγροτικών προϊόντων από το εξωτερικό. 
Ήταν φυσικό και έπρεπε να μη δοθεί η εντύπωση μιας ολικής καταστροφής και να δοθεί στον λαό η εντύπωση ότι όλα πάνε καλά, αφού το πρώτο στοιχείο που δηλώνει μια ευμάρεια είναι η δυνατότητα εξεύρεσης τροφής: όταν ο κόσμος βρίσκει τα φαγώσιμα που θέλει, δεν μπορεί παρά να πειστεί πως ζει στον καλύτερο δυνατό κόσμο και εύκολα υπερβαίνει την παρατήρηση της μείωσης της ελληνικής παραγωγής και αύξησης των ξένων προϊόντων. 
Και ποσώς τον ενδιαφέρει αυτό όταν, επιπλέον, μέσω των «έξυπνων» τραπεζικών «προγραμμάτων», το χρήμα ρέει αβίαστα με το ένα δάνειο πάνω στο άλλο και την προοπτική γρήγορης και ανώδυνης εξόφλησης με τις τόσες πιστώσεις στη διάθεση να κυκλοφορούν και να υπόσχονται ευτυχία και επιτυχία. 
Με τόσο χρήμα στις τράπεζες και στις τσέπες, τί σημασία αν αυτός ο ίδιος κόσμος δεν αγόραζε πια ελληνικά βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα διότι η ελληνική βιομηχανία δεν υπήρχε σχεδόν πια και τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα όλο και λιγόστευαν εξαιτίας της διάλυσης των αγρών: καμία τέτοια σκέψη δεν περνούσε από το μυαλό του μιας και είχε την ευχέρεια να αγοράσει ανάλογα ξένα, μπορεί και καλύτερα, κατά τη γνώμη του! 
Βέβαια, στο σχέδιο μελετήθηκε επακριβώς και όλο το παράλληλο «σύστημα διαφθοράς» που έπρεπε να μεγιστοποιηθεί, να επεκταθεί και να οριστικοποιηθεί ει δυνατόν σε όλο το φάσμα των ιδιωτικών και δημοσίων σχέσεων. 

Ειδικά όμως, και με ειδική προσοχή και σκοπιμότητα, στον μεγάλο κόσμο του Δημοσίου όπου το φαγοπότι μπορούσε να κρυφθεί μέσα σε δαιδαλώδεις ατραπούς. 
Το αποτέλεσμα; Μια «τρύπα» τεραστίων διαστάσεων για μια μικρή οικονομία σαν την ελληνική: 320 δισεκατομμύρια ευρώ – είπαν – στην δημόσια διαχείριση (και τώρα μας λένε πως το χρέος ήταν 800 δις, αλλά φοβήθηκαν να το πουν!), ένα βάραθρο που επιδεινώθηκε δραματικά όταν η Κεντρική Τράπεζα της ΕΕ, αγοράζοντας τα ιδιωτικά ως τότε δάνεια της Ελλάδας από τις αντίστοιχες τράπεζες, τα μετέτρεψε σε δημόσια μεταβιβάζοντας τα στα αντίστοιχα κράτη των ιδιωτικών τραπεζών έτσι ώστε αυτά να γίνουν απ’ τη μια μέρα στη άλλη, εκ του μηδενός, οι μεγαλύτεροι και σκληρότεροι πιστωτές της Ελλάδας δίχως να έχουν δώσει ποτέ αυτά λεφτά στην Ελλάδα και η Ελλάδα να βρεθεί χωρίς χρήμα και με χρέη δυσβάσταχτα προς τους εταίρους της ΕΕ. 
Όλοι γνωρίζουμε τώρα τις συνέπειες των Μνημονίων και το γεγονός ότι το ένα Μνημόνιο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να χρειαστεί κάποια στιγμή και ένα επόμενο. Με αυτόν τον τρόπο, μετά τις φάσεις της βιομηχανικής εξόντωσης και της βιοτεχνικής εξάρθρωσης, της καταστροφής του κοινωνικού ιστού μέσω της σταδιακής εκμηδένισης αμοιβών και συντάξεων συμπεριλαμβανομένων και των δυνατοτήτων περίθαλψης στην υγεία, ενώ το ιδιωτικό χρέος προς τις τράπεζες γίνεται ανεπούλωτη πληγή, η τελευταία (και φαρμακερή) φάση, το 3ο Μνημόνιο, φαίνεται πως προβλέπει την εξαφάνιση και του αγροτικού πλέγματος, του μοναδικού δικτύου επιβίωσης που θα μπορούσε να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να μείνει στην επιφάνεια και να μη βουλιάξει. 
Με λιγοστές εξαγωγές, με μειωμένες εισαγωγές, η αγροτική παραγωγή για εγχώρια χρήση παρέμενε η τελευταία σωτήρια λέμβος. Τα μνημονιακά μέτρα που με επιμονή τώρα ζητούν να χτυπηθούν όλες οι γεωργικές δραστηριότητες, είναι φανερό πως αποσκοπούν σε μόνο μια έκβαση: στην εξουδετέρωση της αγροτικής παραγωγής και γενικά στην εξαφάνιση των περισσότερων ενεργειών που σχετίζονται με την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρουσιάζει η επιφάνεια της γης. Εάν και η παραγωγικότητα της γης ακυρωθεί και λείψουν δραματικά τα προϊόντα της γης, θα μείνουν μόνο τα προϊόντα εισαγωγής (όσο περισσότερο περιορισμένης λόγω έλλειψης χρημάτων) και δεν υπάρχει πιθανότητα πιστωτικής άνεσης διότι οι τραπεζικές πηγές ελαχιστοποιούνται, τότε ο στραγγαλισμός του πληθυσμού είναι η τελική καταδίκη της Ελλάδας. 
Και αυτό όλα δείχνουν πως είναι ο τελικός σκοπός του σχεδίου. Για την αποφυγή αυτής της κατάστασης είναι δυνατόν οι πιστωτές να ζητήσουν από την Ελλάδα να πουλήσει όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, πάνω στην επιφάνεια της γης όπως και μέσα στον θαλάσσιο χώρο, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να βρεθεί στα χέρια ξένων αγοραστών. 

Ακραία περίπτωση μεν, διόλου αμελητέα δε. Και δεν αναφέρομαι εδώ σε όλη τη σκευωρία που υφαίνεται και εκδηλώνεται (όσο παράλογο αυτό κι αν φαίνεται) και αποσκοπεί στην πολλαπλή υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας και εκμηδένιση της ελληνικής παράδοσης και ιστορικής/γεωγραφικής οντότητας. Μη ξεχνάμε τη παρότρυνση του Κίσσιντζερ για τον «ατίθασο ελληνικό λαό» που «μας παρενοχλεί στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής»(Turkish Daily News 17.2.97, Η Καθημερινή 24.8.97 και Το Βήμα της Κυριακής 31.8.97). Άλλο ένα κεφάλαιο που χρειάζεται ξεχωριστή, αλλά και επείγουσα πραγμάτευση. 

Μόνο που, ευτυχώς, η κατάπτωση της εκμετάλλευσης των ικανοτήτων της γης από γεωργική άποψη μπορεί να αντισταθμιστεί και να αντιμετωπιστεί με άλλου είδους εκμεταλλεύσεις, χωρίς να αγνοηθεί όμως και η γεωργική. Το ελληνικό υπέδαφος είναι πάμπλουτο σε ορυκτά. Και η εκμετάλλευση αυτών των ορυκτών είναι τεράστια και ωραία πρόκληση για αποδοτικές – σε παγκόσμια κλίμακα – επενδύσεις, ιδίως αν αυτές γίνουν με ελληνικά κεφάλαια που τώρα βρίσκονται ασφαλή βέβαια (ως πότε όμως;!) αλλά άγονα σε ξένες τράπεζες και που θα είναι δυνατόν να δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας αν διευκολυνθούν οι διαδικασίες δραστηριοποίησης των πρωτοβουλιών εισαγωγής τους στην Ελλάδα.
 Με αυτή την προοπτική λοιπόν αξίζει τον κόπο να αναφερθούν εδώ τα γεωλογικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και τότε να ειπωθεί ότι η Ελλάδα είναι στην ΕΕ πρώτη σε βωξίτη, σε ψευδάργυρο, σε αλουμίνα και σε χρωμίτη, ενώ παγκοσμίως είναι πρώτη σε περλίτη, νικέλιο, υδρομαγνησίτη και λευκόλιθο. 
Επιπλέον η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο σε μπετονίτη. Όσο για τον χρυσό, τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα στην Ευρώπη βρίσκονται στην Μακεδονία και στην Θράκη, με αξίες που ξεπερνούν τα 70 δις ευρώ. 
Εξάλλου η Ελλάδα βρίσκεται στην 32η θέση παγκοσμίως για κατοχή χρυσού: 112,5 τόνους (στοιχεία Μαρτίου 2015). Πολύ σημαντικές επιδόσεις θα μπορούν να επιδείξουν και οι επενδύσεις σε δυο αστείρευτες πηγές ενέργειας: στην ηλιακή και στην αιολική, στις οποίες η Ελλάδα, λόγω της ειδικά ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, παρουσιάζει σπουδαίες δυνατότητες, όχι μόνο για την κάλυψη των εγχωρίων αναγκών, αλλά και για εξαγωγές με πρόσθετο κέρδος. Συγχρόνως επιτυγχάνεται και μεγάλη μείωση εισαγωγών πετρελαίου και συναφών εξόδων. Μια άλλη αλήθεια είναι ότι η μορφολογία του εδάφους της Ελλάδας ευνοεί μια δυναμική κτηνοτροφική παραγωγή, ενώ η καθαριότητα των ελληνικών θαλασσών μπορεί να γίνει πρόδρομος μιας εκτεταμένης ιχθυοκαλλιέργειας με σημαντικά εξαγωγικά μερίδια. 
Εκτός τούτου, το κλίμα στην Ελλάδα δίνει ευχέρεια νέων, «πρωτότυπων» και άφθονων αγροτικών παραγωγών (φρούτα, λαχανικά, όσπρια) η χρηματική αξία των οποίων είναι δυνατόν να διαμορφωθεί σε αξιόλογα ύψη εάν έχουμε υπόψη μας ότι αυτά τα νέα, λίγο-πολύ εξωτικά αγροτικά προϊόντα, είναι ανάρπαστα σε πάμπολλες χώρες και επιπλέον ακριβά, δηλαδή κερδοφόρα για την Ελλάδα. 
Μια άλλη επωφελής λύση είναι η ενισχυμένη προώθηση των μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων. Όλων αυτών δοθέντων, επομένως, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι επενδύσεις – προπαντός ελληνικές, αλλά και αλλοδαπές – διαθέτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα προσαρμογής και ανάπτυξης με σημαίνουσες προοπτικές κέρδους για τους επενδυτές, μείωσης της ανεργίας και ασφαλούς παραγωγής πλούτου για την χώρα. 
Τα εκατοντάδες εκατομμύρια (ίσως και δις) ευρώ στις ξένες τράπεζες των Ελλήνων φοροφυγάδων ή μη, καθαρού ή βρώμικου χρήματος, με κατάλληλες κινήσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και με ενδεδειγμένα, στοχευμένα προγράμματα πιστεύω πως είναι σε θέση να βάλουν πάλι την Ελλάδα σε τροχιά ανάτασης και βελτίωσης όλων των οικονομικών παραμέτρων, καταργώντας ένα ικανό μέρος των δυσάρεστων επιπτώσεων από τα καταστρεπτικά Μνημόνια. 
Η ύπαρξη καλής διάθεσης και βούλησης εξόδου από το τέλμα όπως και η αναγκαιότητα της ιδέας του καλού της πατρίδας από όλους τους ενδιαφερόμενους, είναι αναμφίβολο πως, και μέσα σε ένα χρόνο μόνο, η καλυτέρευση της γενικής κατάστασης θα είναι ορατή. 
Εάν προστεθεί επίσης και κάποια πολιτικο-οικονομική επιτυχία με τους ξένους πιστωτές, τότε η εικόνα της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να εμφανιστεί κάτω από πολύ πιο ευνοϊκό φως. 

Τέλος, η θεώρηση της πορείας της μελλοντικής ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να μην περιλάβει και την επείγουσα εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές από το Ιόνιο στην Μεσόγειο. 
Αυτό βέβαια προϋποθέτει την κήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ειδικά εκείνης νότια της Κρήτης. Γνωρίζουμε πως υπήρξαν στο παρελθόν επίμονες πιέσεις των ΗΠΑ ώστε η Ελλάδα να μη προβεί σε τέτοιου είδους κήρυξη! Η σημερινή Ελλάδα όμως, με το νερό στο λαιμό, δεν έχει πια την πολυτέλεια να αγνοήσει το συμφέρον της για να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς και κατ’ επέκταση τους Τούρκους! 
Γι’ αυτόν τον λόγο η επιβίωση του ελληνικού λαού προέχει και πρέπει να γίνει ο μοχλός για «ανυπακοή» στις «επιθυμίες» των τουρκο/αμερικάνων και παράλληλη γρήγορη πραγματοποίηση της ΑΟΖ. Αμέσως προηγουμένως όμως επείγει αφάνταστα η σύναψη μιας οικονομικο-στρατιωτικής συμφωνίας με Κύπρο και Ισραήλ, δυο χώρες που ήδη διαθέτουν δικές τους ΑΟΖ εκμεταλλεύσιμες, και ιδίως με Ισραήλ, η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει την δυνατότητα και τη δύναμη να μην ανέχεται τις αμερικάνικες «απαιτήσεις» γιατί είναι οι ΗΠΑ που έχουν ανάγκη από το Ισραήλ και όχι το αντίθετο! 
Με την δύναμη αυτής της συμφωνίας η Ελλάδα πολύ πιο εύκολα μπορεί να κηρύξει την ΑΟΖ της εφόσον έχει υπογράψει και την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που της δίνει αυτό το δικαίωμα ανεξάρτητα απ’ την ύπαρξη τυχόν ενστάσεων όμορων χωρών.
 Άλλο τα 12 μίλια για τα οποία η Τουρκία επικαλείται το casus belli, όσο παράνομο κι αν είναι, και άλλο η ΑΟΖ προστατευμένη από την διεθνή Σύμβαση (την οποία μόνο η Τουρκία και η Βενεζουέλα δεν υπέγραψαν). 
Στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει με την ΑΟΖ και το Ισραήλ στρατιωτικό σύμμαχο. 
Εξάλλου από την ελληνική ΑΟΖ και οι ΗΠΑ θα μπορούν να έχουν και οφέλη, πράγμα μάλλον αδύνατο εάν η ΑΟΖ πέσει στα χέρια της Τουρκίας. 
Και είναι αναμφισβήτητο ότι ορίζοντας η Ελλάδα την δική της ΑΟΖ με νομότυπη βάση τις διεθνείς Συμβάσεις, κανείς δεν θα της κηρύξει πόλεμο διότι κανείς δεν είναι τόσο τρελός να διακινδυνεύσει μια παγκόσμια σύρραξη. Απλά χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα, θέληση και επιμονή. Καιρός είναι η ελληνική κυβερνητική ηγεσία να επιδείξεις αυτές τις αρετές για την ανάληψη της μόνης πολιτικής που απομένει προς το συμφέρον και το μέλλον του ελληνικού λαού.
 *Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής
Αναδημοσιεύεται από εδώ:http://wp.me/p3kVLZ-vo2

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Πρόγραμμα στέγασης αιτούντων άσυλο με χρηματοδότηση UNHCR


Η ανακοίνωση που ακολουθεί ήρθε στο e-mail και την μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη(*).
Η προηγούμενη αντίστοιχη είναι αυτή:η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) δρομολογούν πρόγραμμα παροχής 20.000 θέσεων υποδοχής για αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα
http://ec.europa.eu/greece/news/2015/20151214_joint_declaration_el.htm
Αν συμφωνείτε σκεφτείτε αν έχετε τη δυνατότητα εσείς ή κάποιοι οικείοι σας και αν θέλετε προωθείστε το μήνυμα όπου νομίζετε.


Καλησπέρα από το SolidarityNow
Στηρίζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη, το «αλληλεγγύη-SolidarityNow» αναπτύσσει Πρόγραμμα Στέγασης και Φιλοξενίας για πρόσφυγες με έμφαση στις ευπαθείς ομάδες οι οποίες στερούνται το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της στέγασης.

Σκοπός της πρωτοβουλίας
«Σκοπός της πρωτοβουλίας, είναι να συνεισφέρουμε στη λύση του προβλήματος της στέγασης και διαβίωσης των συνανθρώπων μας που αιτούνται άσυλο με σκοπό τη μετεγκατάστασή τους σε άλλες χώρες της ΕΕ. Μέσω του προγράμματος, που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την Ύπατη Αρμοστεία στην Ελλάδα, ευάλωτες ομάδες που τα τελευταία χρόνια ζουν και μετακινούνται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, θα φιλοξενούνται σε σπίτια στην Ελλάδα», σημειώνει ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης, Γενικός Διευθυντής του «αλληλεγγύη-SolidarityNow». 
Και συνεχίζει: «Στο αλληλλεγγύη-SolidarityNow, πιστεύουμε ότι εξασφαλίζοντας αξιοπρεπείς συνθήκες σε μετακινούμενους πληθυσμούς, ενισχύεται ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη με την οποία είναι δυνατό να ξεπεραστεί οποιαδήποτε μορφής κρίσης: ανθρωπιστική, πνευματική, οικονομική, πολιτική».

Το πρόγραμμα και η χρηματοδότησή του
Το πρόγραμμα ενθαρρύνει τη συμμετοχή Ελλήνων πολιτών και μεταναστών που διαβιούν στην Ελλάδα, σε μια έμπρακτη απόδειξη αλληλεγγύης προς τους ευάλωτους ανθρώπους, μέσω της προσφοράς αξιοπρεπούς στέγασης στις δικές τους κατοικίες.
Για την υποστήριξη ατόμων που πληρούν τις προϋποθέσεις μετεγκατάστασης και άλλων αιτούντων άσυλο, το «αλληλεγγύη-SolidarityNow», δημιουργεί 600 θέσεις φιλοξενίας στην Αττική και 100 θέσεις στη Θεσσαλονίκη, και στην ευρύτερη περιοχή των δύο πόλεων. 
Συγκεκριμένα, όσοι πολίτες επιθυμούν να προσφέρουν το σπίτι τους για φιλοξενία αιτούντων άσυλο θα λαμβάνουν συμβολική οικονομική ενίσχυση –π.χ. ποσό της τάξης των 300 ευρώ για τετραμελή οικογένεια για διάστημα ενός μήνα- προκειμένου να καλύψουν τις βασικές καθημερινές δαπάνες που προκύπτουν από τη συγκατοίκηση. Να σημειωθεί επίσης ότι οι επισιτιστικές ανάγκες των ατόμων που θα φιλοξενηθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκατοίκησης, δεν θα επιβαρύνουν το νοικοκυριό καθώς θα καλύπτονται σταθερά και σε μηνιαία βάση με κουπόνια τροφίμων (μηνιαία κουπόνια αξίας 250 ευρώ ανά οικογένεια των δύο ατόμων ή 150 ευρώ ανά άτομο).

Υλοποίηση του Προγράμματος
Το αλληλεγγύη-SolidarityNow απευθύνει έκκληση σε  όλους τους πολίτες και τους μετανάστες που διαβιούν στη χώρα. Ζητάμε να επιδείξουν για άλλη μια φορά την αλληλεγγύη τους προσφέροντας τη φιλοξενία τους σε ανθρώπους που τη χρειάζονται περισσότερο.
«Οι νέες εξελίξεις αφήνουν πολλά ερωτηματικά σε σχέση με την προστασία των πληθυσμών γι’ αυτό ζητάμε την υποστήριξη των πολιτών προκειμένου να μπορέσουμε να αναδείξουμε την πίστη μας στο ανθρωπιστικό ιδεώδες που μέχρι στιγμής έχουμε επιδείξει ως χώρα. 
Γι’ αυτό “ποντάρουμε” στο στοίχημα της φιλοξενίας ως μία συμβολική κίνηση αλληλεγγύης στην πράξη», σημειώνει η Έλλη Ξένου, Διευθύντρια Προγραμμάτων του «αλληλεγγύη-SolidarityNow».
Και συνεχίζει: «Σε αυτή τη μεγάλη πράξη αλληλεγγύης είναι σημαντικό να γνωρίζουν όσοι ανταποκριθούν στην έκκλησή μας, ότι δεν είναι μόνοι τους.
 Είμαστε στο πλευρό τους. Τόσο οι φιλοξενούμενοι όσο και οι φιλοξενούντες θα έχουν πρόσβαση σε δωρεάν ιατρικές, νομικές και άλλες υπηρεσίες που παρέχουμε στα Κέντρα Αλληλεγγύης μας, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. 
Στη διάρκεια της φιλοξενίας και της συγκατοίκησης θα υποστηρίζονται και θα καθοδηγούνται από εκπαιδευμένη ομάδα κοινωνικών επιστημόνων».

Τι πρεσβεύει το Πρόγραμμα και ποια είναι η φιλοσοφία του
Με την υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δημιουργούνται 20.000 θέσεις υποδοχής στην Ελλάδα.
Κατά την παραμονή τους στη χώρα μας, είναι σημαντικό να προσφερθούν στους πληθυσμούς αυτούς τα βασικά και αυτονόητα: στέγη και τροφή. Αποτελεί προτεραιότητα για εμάς να τους προσφερθούν ανθρώπινες και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Είναι σημαντικό να αισθανθούν ξανά καλοδεχούμενοι μετά από ένα επικίνδυνο ταξίδι ξεριζωμού.
Επιδιώκουμε να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας να δουν αυτούς τους ανθρώπους με τα μάτια ενός συγγενή, ενός φίλου που ανοίγει το σπίτι του, τους υποδέχεται και τους φιλοξενεί. Και μοιράζεται: το χώρο του, τη φιλία του, το τραπέζι του, τον πολιτισμό του.   

Αθήνα, 4 Απριλίου 2016

Για περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, μπορείτε να επικοινωνείτε στο filoxenia@solidaritynow.org / και:
Dr. Eda Gemi, Συντονίστρια Προγράμματος, τηλ. 210 6772500
Ιωάννα Φουρκιώτου (για Θεσσαλονίκη), τηλ. 6949084488
Για συνεντεύξεις:
Σοφία Ιωάννου, Διευθύντρια Επικοινωνίας  και Ανεύρεσης Πόρων: 
sophia@solidaritynow.org | τηλ. 210 6772500, 6937 251997
Ακολούθησέ μας!
Facebook: SolidarityNow
Twitter: @Solidarity_Now
Instagram: Solidarity_Now
www.solidaritynow.org
http://www.solidaritynow.org/grafeio-tupou_gr/news_gr.html?id=92&lang=_gr

(*)Αυτές δεν είναι παρά προσωρινές  και "πρόχειρες" λύσεις. Η συμφωνία της 18ης  Μαρτίου  δεν έπρεπε να έχει υπογραφεί. Ο Ναζισμός τους δεν ξεπλένεται όσο κι αν καλοπιάνουν τους Έλληνες, όσο κι αν παριστάνουν τους ανθρωπιστές.


Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Με αφορμή το έγγραφο του Wikileaks



                                               και τη συγχρονικότητα....

 Zeta Kontaxi ‏@Zetakon 
έγγραφο του Wikileaks αποκαλύπτει την πρόβλεψη του ΔΝΤ για την ελληνική διάσωση και το δημοψήφισμα της ΕΕ http://www.independent.co.uk/news/world/eur ope/imf-predicts-greek-default-will-coincide-with-eu-referendum-claims-wikileaks-a6964676.html

Kafros... ‏@O_Kafros 
 έκανε Retweet Yanis Varoufakis
Yanis Varoufakis @yanisvaroufakis
Για όποιον αμφέβαλε ότι Τρόικα = παρακρατικό τάγμα αναποτελεσματικών  ψευτοτεχνοκρατών που υπονομεύουν την Ευρώπη https://wikileaks.org/imf-internal-20160319/transcript/IMF%20Anticipates%20Greek%20Disaster.pdf
Ο χρήστης Kafros... πρόσθεσε,Οι Κύπριοι είχαν αμφιβολίες Γιανη.... μέχρι χθες  
Αν έκανες την δουλειά σου 7 μήνες  δεν θα ειχαμε 3ο μνημονιο

αφού.....
Ο χρήστης sfyrodrepano πρόσθεσε,
sfyrodrepano ‏@sfyrodrepano  31 Μαρ
Ο Δραγασάκης φαινόταν από παλιά πόσο μεγάλο αστέρι θα γίνει κ δε μας έχει απογοητεύσει 
Ο χρήστης sfyrodrepano έκανε Retweet Γιάννης Δραγασάκης
Γιάννης Δραγασάκης @YDragasakis
Με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, τα χρήματα που θα πέσουν στην οικονομία θα ναι περισσότερα απ' όσα θα αφαιρεθούν με τα μέτρα #ert

αφού.....
Miltos ‏@miltostr  
Το Πάσχα η Ελλάδα θα βγει από το μνημόνιο, είπε ο Καμμένος. 50 μέρες μετά θα αναληφθεί στους ουρανούς. Αν όχι αυτή, οι καταθέσεις σας...

κι αυτό..
Maria Denaxa @mdenaxa
Κι αυτό => Χρεοκοπία της Ελλάδας τον Ιουλιο προβλέπει το ΔΝΤ  https://twitter.com/wikileaks/status/716185490521595904

Thomas Mavrofides Retweet
 HuffPost Greece ‏@HuffPostGreece  
Γεροβασίλη για Wikileaks : Απαιτούμε εξηγήσεις για το εάν η επιδίωξη συνθηκών χρεοκοπίας στην Ελλάδα αποτελεί επίσημη θέση του ΔΝΤ

 Thomas Mavrofides @ blacktom1961  
Ώρα να σηκώσουμε το πέπλο της μυστικότητας και #Let_Light_IN Στήριξε το αίτημα ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΩΡΑ! https:// you.wemove.eu/campaigns/diaf aneia?utm_medium=twitter&utm_source=generic&utm_campaign=b5cweXFiMq  …

Πρόσκληση σε Συνέντευξη Τύπου σχετικά με την υποθήκευση της χώρας

ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ  ΜΕ ΘΕΜΑ:
ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ – 3Ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΝΕΟ ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ ΥΦΑΡΠΑΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ 
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Την Δευτέρα 4 Απριλίου 2016, στις 13:00, στην αίθουσα του 3ου ορόφου της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20), ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κασιμάτης, ο Σύλλογος Συνταξιούχων Δικηγόρων Ελλάδος, η Νομική Επιτροπή Υπεράσπισης της περιουσίας του Ελληνικού λαού, η Πρωτοβουλία Πολιτών κατά της Υφαρπαγής της Δημόσιας Περιουσίας (ΑΝΤΙ-ΤΑΙΠΕΔ) και τα Κινήματα κατά της πώλησης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, του ΟΛΠ, των 14 αεροδρομίων, του Αστέρα Βουλιαγμένης κ.ά., ενώνουμε τις δυνάμεις μας σε έναν κοινό αγώνα και δίνουμε Συνέντευξη Τύπου για να ενημερώσουμε 
διεξοδικά τον Ελληνικό λαό για την τελική υποθήκευση του συνόλου της χώρας που 
επισφραγίζεται με το τρίτο μνημόνιο.
Το καλοκαίρι που πέρασε υπογράφτηκε η πλέον επαχθής δανειακή σύμβαση (Γ’ Δανειακή Σύμβαση), η οποία χειροτέρεψε τη θέση του λαού και της χώρας μας, αναβαθμίζοντας παράλληλα τη θέση των δανειστών.
Μεταξύ των απεχθέστατων, για τη ζωή των Ελλήνων, προβλεπομένων σ’ αυτήν τη Δανειακή Σύμβαση είναι και η μετατροπή του γνωστού πια σε όλους μας ΤΑΙΠΕΔ σε νέο υπερ-ταμείο υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας του Ελληνικού λαού. Μιας 
περιουσίας της οποίας είμαστε χρήστες και διαχειριστές και οφείλουμε να αξιοποιούμε και να παραδίδουμε ακέραιη στις επόμενες γενιές.
 Παίρνουμε την πρωτοβουλία αρχικά να ενημερώσουμε αναλυτικά τον ελληνικό λαό και να 
τον καλέσουμε σε εγρήγορση, υπερασπιζόμενοι τη δημόσια περιουσία, ως ελάχιστη υποχρέωση σε όσους αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, αλλά και ως αδιαπραγμάτευτο χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές, στις οποίες επ’ 
ουδενί δεν μας επιτρέπεται να παραδώσουμε μια χώρα «κουφάρι».

Σχετικά κείμενα
«΄Όχι» γράφει ο δημοσιογράφος, «αυτό δεν είναι το σενάριο της επόμενης ταινίας του James Bond, είναι η απομαγνητοφώνηση μιας συνομιλίας, ανάμεσα στους επικεφαλής των διαπραγματεύσεων του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου. 
Του Μιχαήλ Στυλιανού,από ΒΑΘΥ, Δευτέρα, 28 Σεπτεμβρίου 2015