Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Armenian, Assyrian and Hellenic Genocide News Archives

Το γεγονός.
Τέσσερις Κούρδοι συγκέντρωσαν μια ομάδα χριστιανών γυναικών στην αυλή του καθεδρικού ναού. Με την απειλή των όπλων τις ανάγκασαν να συγκεντρώσουν όλα τα βιβλία που θα μπορούσαν να βρουν στη βιβλιοθήκη του ναού και να τα σωριάσουν στην αυλή. Γρήγορα η αυλή ήταν γεμάτη με τα βιβλία, το ένα πάνω στο άλλο. Όταν η βιβλιοθήκη είχε πια αδειάσει, ένας από τους άνδρες τους έβαλε φωτιά. Ένας από τους υπόλοιπους, έκλεισε την πόρτα της αυλής εγκλωβίζοντας τις γυναίκες και τα παιδιά μέσα, και με την απειλή όπλου άρχισε να αποσπά τα φοβισμένα παιδιά από την αγκαλιά των μανάδων τους, και να τα ρίχνει στη φωτιά. Οι μητέρες που ενστικτωδώς έσπευδαν να σώσουν τα παιδιά τους, σκοτώνονταν επί τόπου, καθώς οι άνδρες τις πυροβολούσαν και τις έριχναν κι αυτές μέσα στις φλόγες. Οι άνδρες αυτοί, δεν σταμάτησαν να τροφοδοτούν τη μεγάλη φωτιά έως ότου όλες οι γυναίκες είχαν εξολοθρευτεί.. Στην αυλή μετά, δεν υπήρχαν παρά μόνο στάχτες. Ένα δεκάχρονο κοριτσάκι που επέζησε αυτής της σφαγής, έγινε αργότερα ένας αυτόπτης μάρτυρας. Οι σύζυγοι και οι άντρες συγγενείς αυτών των γυναικών είχαν ήδη σφαγιαστεί.
Sabri Άτμαν γράφει:
"Αυτή είναι μία από τις πολλές ιστορίες της γενοκτονίας που σήμερα - περίπου 90 χρόνια αργότερα - με έφερε σε ένα διαμέρισμα στο Jakobsberg, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή στα βόρεια της Στοκχόλμης. Καθόμαστε σε ένα μικρό σαλόνι με τις περσίδες χαμηλωμένες για να κρατήσουμε έξω την ισχυρή ακτινοβολία του ήλιου. Μιλάμε για το παρελθόν μας. Τρεις από τους άντρες στο δωμάτιο έχουν ζήσει στη φυλακή, με ποινές από 11 έως 15 έτη. Εγώ ήμουν πολύ μικρός για να είμαι πολιτικά ενεργός στις αρχές της δεκαετίας του '70 και του '80. Σε σύγκριση με τους άλλους είμαι Ασσύριος, αλλά είμαστε όλοι γεννημένοι στην Τουρκία. Όλοι ενδιαφερόμαστε για τις καταστάσεις στην πατρίδα μας, για την ανάπτυξή της, και είμαστε όλοι συγγραφείς σε μια ιστοσελίδα που ονομάζεται Nasname.  Ένα δικτυακό τόπο από τους διανοούμενους Κούρδους της Διασποράς. Το δωμάτιο είναι ακόμα γεμάτο με δραστηριότητες. Ένας από τους άνδρες ο Behzat Bilek, ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στην παρουσίαση γνωστή σαν Berzan Boti. Η πραγματική του ταυτότητα διατηρήθηκε απόρρητη λόγω του φόβου για αντίποινα στη δράση του, μια ενέργεια που ονειρευόταν πολύ καιρό να κάνει". 
Sabri Άτμαν
Θεραπεύοντας το πνεύμα και το σώμα
Το Σιίρτ είναι τώρα μια πόλη στη νοτιοανατολική Τουρκία, που κατοικείται κυρίως από Κούρδους. Μέχρι το 1915 όμως ήταν η πατρίδα μεγάλου αριθμού χριστιανών. Εκείνη τη χρονιά η Οθωμανική Τουρκία ξεκίνησε έναν ιερό πόλεμο εναντίον των «απίστων». Τρομερές σφαγές συνέβησαν στο Σιίρτ και την γύρω περιοχή και όλοι οι ντόπιοι χριστιανικοί πληθυσμοί δολοφονήθηκαν βάναυσα. 
Το Έτος του Ξίφους – το 1915 όπως το ονόμασαν οι Ασσύριοι.
 Αυτή είναι παλιά ιστορία τώρα. Ποιος νοιάζεται ακόμα γι 'αυτήν μετά από τόσα χρόνια; ένας ιδιαίτερος Κούρδος από το Σιίρτ νοιάζεται. Είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος με ένα βαρύ φορτίο στη συνείδησή του. Πώς να βρει την ψυχική του ηρεμία, γνωρίζοντας ότι ο παππούς του ήταν ένας από τους δράστες των φρικτών εγκλημάτων που έγιναν στο Σιίρτ;
Σιίρτ - δρόμος στο κέντρο της παλιάς πόλης
Ο Behzat Bilek μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι είναι εγγονός ενός Κούρδου «δράστη» από το Σιίρτ. Θέλησε να ζητήσει συγγνώμη για τη γενοκτονία και θέλησε αυτό να το κάνει με μια πραγματική πράξη. Έτσι, ο Behzat δίνει πίσω το μερίδιο της γης που κληρονόμησε από τον παππού του, η οποία είχε κατασχεθεί από τους Ασσυρίους. Ο Behzat λέει ότι δεν γνώριζε τίποτα σχετικά για τη γενοκτονία έως ότου ενηλικιώθηκε και άρχισε την έρευνα αυτή. Ποτέ δεν διδάχθηκε κάτι σχετικό στο σχολείο και στο σπίτι του ήταν επίσης ταμπού.
Είναι ο πρώτος που ενεργεί επίσημα για να ζητήσει συγχώρεση.
Το Ιστορικό Μήνυμα του Behzat Bilek
"O Α' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ένα πολύ γνωστό γεγονός διεθνώς. Η εκδήλωση του στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έλαβε χώρα στα τέλη του 1915. Η Γενοκτονία έγινε εις βάρος όλων των χριστιανικών μειονοτήτων που ζούσαν εκεί. Το Cimencik, το χωριό μου, της επαρχίας Eruh, ήταν ένα από τα μέρη όπου συνέβησαν πολλά απ’ αυτά τα ατυχή γεγονότα. Έχω ερευνήσει προσωπικά αυτό το γεγονός και τις πολλές διαφορετικές του πτυχές. Σήμερα, το γεγονός αυτό, το σύγχρονο κράτος εξακολουθεί όχι μόνο να το αρνείται και να το διαστρεβλώνει για πάνω από 93 χρόνια, αλλά και κάθε αναφορά σ’ αυτό θεωρείται ταμπού. Δεν ήθελα απλά να επικαλεστώ αυτό που οι ιστορικοί έγραψαν ή θεωρούν τεκμηριωμένο. Έχω ακούσει ακόμη τις ομολογίες ανθρώπων που δεν ήταν μόνο μάρτυρες σ’ αυτή την τραγική γενοκτονία, αλλά έλαβαν μέρος σαν δράστες σε αυτές τις σφαγές . Όπου τα άτομα αυτά μπορούν να περιγραφούν σαν «ένοχοι». Έχω συναντήσει αυτούς τους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο και τους άκουσα λίγο πριν το θάνατό τους. Στα χρόνια της γενοκτονίας, πολλοί Ασσύριοι δολοφονήθηκαν, η γη τους κατασχέθηκε, και οι λίγοι από αυτούς που επέζησαν εξισλαμίσθηκαν. Τα εγγόνια αυτών των εξισλαμισμένων ατόμων εξακολουθούν να ζουν σήμερα στο χωριό μας.
Τότε, ανακάλυψα ότι η γη που κληρονόμησα εγώ  τα αδέλφια μου και οι αδελφές μου από τον πατέρα μου, ήταν στην πραγματικότητα η γη αυτών των ανθρώπων (Ασσύριοι), οι οποίοι σφαγιάστηκαν το 1915. Δεν ανήκε σε μας. Τώρα δεν μπορώ να βρω τις σωστές λέξεις που να περιγράφουν την ντροπή, ενοχή, τον πόνο και τις τύψεις συνείδησης που ζω. Προτού πάρω την απόφασή μου της μεταβίβασης των τίτλων, εδώ και πολλά χρόνια έχω σκεφτεί πολύ, και προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στα παπούτσια αυτών των ανθρώπων που υπήρξαν τα θύματα της γενοκτονίας.
Παρά τους προσωπικούς απολογισμούς και την έκφραση της λύπης και της συγγνώμης μου προς πολλούς Ασσυρίους και Αρμένιους ιδιώτες που συνάντησα δεν με εγκατέλειπε η πίεση της συνείδησης μου από αυτό που κληρονόμησα. Ακόμα κι αν προσωπικά δεν έχω άμεση εμπλοκή με την γενοκτονία που έγινε τότε, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να κάνω κάτι που να υπερβαίνει τη συγγνώμη. Για τον λόγο αυτό,αποφάσισα το κτήμα που έχω κληρονομήσει από τους προγόνους μου, να το επιστρέψω στους πραγματικούς του ιδιοκτήτες τους Ασσύριους, μέσω της Seyfo Center μιας οργάνωσης η οποία εργάζεται για την αναγνώριση της γενοκτονίας τους.
Αυτή η πράξη μου γίνεται με τη δική μου ελεύθερη βούληση και δεν έχω επηρεαστεί από οποιαδήποτε ομάδα ή οργάνωση, ούτε υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος, οικογενειακή και προσωπική πρόθεση ή άλλος λόγος που να βρίσκεται πίσω από αυτήν.
Οι τρομακτικές πλευρές της γενοκτονίας έχουν περιγραφεί με λεπτομέρειες σε πολλά βιβλία και τεκμηριώνονται με πολλά ιστορικά έγγραφα. Η ευθύνη για τη γενοκτονία λόγω της φύσης της, (είναι μια οργανωμένη πολιτική δράση) βαραίνει αναμφίβολα κατά του κράτους που είναι η συνέχεια της τότε Αυτοκρατορίας .
Εντούτοις, έχοντας δηλώσει ότι η κύρια ευθύνη εμπίπτει κατά του επίσημου κράτους, αυτό δεν αφήνει απ’έξω από την ευθύνη και όσους εκτέλεσαν αυτά τα σχέδια, ούτε αφαιρεί την ενοχή τους. 
Σε αυτή την γενοκτονία αυτοί που την έφεραν εις πέρας είναι το ίδιο ένοχοι για τις ενέργειές τους όσο και εκείνοι που πήραν την απόφαση να την εφαρμόσουν. Σε αυτή την ιστορική ενοχή, σαν άνθρωπος με την ανθρωπιστική έννοια, δεν θα μπορούσα να αφήσω το αίσθημα της ντροπής να συνεχιστεί. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι καθήκον μου να μην καθυστερήσω άλλο τη συγγνώμη για τα θύματα της γενοκτονίας και να επιστρέψω οτιδήποτε έχουμε, και έχει κατασχεθεί από αυτούς. Γιατί το να ζω με ιστορικές ενοχές- ακόμα κι αν δεν έχω άμεση σχέση με τη γενοκτονία- και να μην παίρνω θέση παραμένοντας σιωπηλός τη στιγμή που γνωρίζω, είναι σαν να συνεχίζω το έργο του εκτοπισμού τους.  Με αυτή την πράξη μου, θα ήθελα να βάλω ένα τέλος σε μια ιστορική ενοχή που συνέβη πριν από πολλά χρόνια και κρατήθηκε στη σιωπή.
Εξ ονόματος των παππούδων μου, ζητώ συγγνώμη και σας ζητώ να τους συγχωρήσετε. Η απόφασή μου να ζητήσω συγγνώμη έχει να κάνει με τον ερχομό της πραγματικής ειρήνης με τους ανθρώπους που υπήρξαν τα θύματα της γενοκτονίας".
(Αποσπάσματα από την ομιλία του Behzat Bilek )
Συνέχεια εδώ http://www.atour.com/~aahgn/news/20090718a.html
Δημοσιεύτηκε στις 26/5/2009 στο Seyfo Center από τον Νούρι Kino.
Ένας καλός άνθρωπος από το Siirt
Ο πρόεδρος της Seyfo Center, Sabri Άτμαν, μοιάζει ανακουφισμένος ακριβώς όπως και ο Behzat. Ο Sabri φοβόταν ότι η εκδήλωση  παράδοσης της  συμβολαιογραφικής πράξης μπορεί να υπονομευθεί. Εξηγεί: «Φυσικά ή αγωνία ήταν όχι για τη γη, αλλά για τη δράση. Η τελετή στο σουηδικό κοινοβούλιο είναι ένα ιστορικό γεγονός. Δεν είναι μόνο η αρχή για την αναγνώριση της γενοκτονίας, είναι επίσης ένα πρώτο βήμα προς τη συμφιλίωση. http://www.seyfocenter.com/
Σχετικές πληροφορίες.
Ο Sabri Άτμαν είναι Σουηδός υπήκοος, και αυτός είναι ο λόγος που η επίσημη παράδοση των τίτλων κυριότητας του ακινήτου πραγματοποιήθηκε στο σουηδικό κοινοβούλιο.Ένας άλλος λόγος οφειλόταν στο γεγονός ότι πολλά μέλη του Σουηδικού κοινοβουλίου έχουν εμπλακεί σε συζητήσεις με την Τουρκία για την αναγνώριση της γενοκτονίας
Το βίντεο έχει σκληρές σκηνές.
Μικρά Ασία -Μέρος Α - Mikra Asia

http://www.youtube.com/watch?v=X9vVgIdrvqo
Από τη σειρά "Το Πανόραμα του Αιώνα" που προβλήθηκε στην ΕΤ1. Τα βίντεο αποκαλύπτουν σημαντικά σημεία της ιστορικής αλήθειας σε αντίθεση με την προπαγάνδα που ασκείται από τα επίσημα κράτη και επιβάλλεται στα σχολεία.
- Διωγμοί των Ελλήνων - Amele Tamburu
- Η Σφαγή των Αρμενίων

Ο Επίσκοπος Χαλδαίας Addai Sher
Ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Χαλδαίων σεβασμιότατος Addai Sher ζούσε στο Σιίρτ εκείνη την εποχή. Ήταν υπεύθυνος για το νέο καθεδρικό ναό, που ξεκίνησε στα 1895. Καθ 'όλη τη θητεία του στο Σιίρτ ο Αρχιεπίσκοπος ήταν γνωστός κυρίως για τη συλλογή πολύτιμων παλαιών χειρογράφων και βιβλίων, για τη βιβλιοθήκη του ναού. Ο Αρχιεπίσκοπος Sher ήταν και ο ίδιος συγγραφέας έργων με θεολογικά, φιλοσοφικά και γλωσσικά θέματα. Αυτά τα βιβλία της συλλογής του ρίχτηκαν στη φωτιά από τους  Κούρδους που  δολοφόνησαν τις χριστιανές γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους. Στη συλλογή υπήρχε και ένα πολύτιμο χειρόγραφο στα Συριακά, το μοναδικό αντίγραφο μιας διατριβής του θεολόγου Θεόδωρου Μοψουεστίας, σχετικά με τις δύο φύσεις του Χριστού σε ένα πρόσωπο, γραμμένο τον 6ο αιώνα, και φημολογείται ότι ίσως έχει σωθεί από τις φλόγες. Ο Σεβασμιότατος Sher το είχε τυλιγμένο σε ειδική θήκη και διέταξε τον υπηρέτη του να το κρύψει σε ένα πηγάδι, γνωστό ως Ayn Salib που βρισκόταν κοντά στην κατοικία του. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είχε ένα φρικιαστικό τέλος. Ήταν φίλος με έναν Κούρδο Αγά και όταν ξεκίνησαν οι σφαγές του 1915 ο Sher κατέφυγε σε ένα χωριό που ανήκε σε αυτόν. Ο  Sher πήγε να κρυφτεί σε μια σπηλιά έξω από το χωριό, αλλά τελικά οι στρατιώτες που τον έψαχναν βρήκαν τον χώρο που κρυβόταν, και ο Αρχιεπίσκοπος μεταφέρθηκε πίσω στο χωριό. Εκεί αφού βασανίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και τελικά εκτελέστηκε. Αυτό συνέβη τον Ιούνιο του 1915. Ο παππούς του Behzat Bilek πρέπει να είχε ακούσει για την εκτέλεση και να ήταν ένας από τους δράστες των σφαγών στο Σιίρτ.

Ο Martin Niepage
Άλλες μαρτυρίες
Για το ίδιο θέμα γράφει ο Martin Niepage που ήταν καθηγητής το 1915 στη *Γερμανική Τεχνική Σχολή στο Χαλέπι. Ο Martin Niepage αφήνει ντοκουμέντα για το πώς έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων και καταγράφει πολλά από τα συμβάντα αυτά με  λεπτομέρειες στα κείμενά του.
Οι δηλώσεις του βρίσκονται μεταξύ άλλων, στα πολιτικά αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας.
Η ωμή αλήθεια με έμμεσο τρόπο έρχεται στο φως. Η πλήρης έκθεση του Niepage για το Νοέμβρη του 1916 έχει ήδη εμφανιστεί σε αγγλική μετάφραση, με τον τίτλο «Η φρίκη του Χαλεπίου» 
(  The New York Times - Σύγχρονη Ιστορία Vol 5)
Για την μετέπειτα ζωή του Μάρτιν Niepage λίγα είναι γνωστά. 
*Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου,  σύμμαχος και αρωγός της Τουρκίας είναι η  Γερμανία.Οι πληροφορίες είναι από εδώ: www.shlama.be
Το κείμενο σε pdf  αν θέλετε να το κρατήσετε.
ARMENIE
Dr Martin Niepage - The Horrors of aleppo - 1975
English Version
*
Άλλοι μάρτυρες
Beatrice Rohner: Ελβετή νοσοκόμα και αρωγός των προσφύγων στο Χαλέπι το 1915 - 1917. Έχει καλεσθεί σαν αυτόπτης μάρτυρας  της γενοκτονίας. Έστειλε τότε πολλές  επιστολές και αναφορές για την κατάσταση  των ορφανών. Οι δηλώσεις της βρίσκονται μεταξύ άλλων, στα πολιτικά αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών  της Γερμανίας.Πηγή
Αργοπέθαιναν, ήταν φανερό. Αυτοί δεν ήταν εχθροί, δεν ήταν ούτε κακοποιοί, δεν ήταν τίποτα του κόσμου τούτου πια – ήταν μονάχα μαύρες σκιές, φαντάσματα της πείνας και του λοιμού, σωριασμένα ανάκατα μες στο πρασινωπό σκοτάδι.
 Κουβαλημένοι από κάθε γωνιά της ακτής με όλη τη νομιμότητα των χρονικών συμβάσεων, χάνονταν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, τρέφονταν με ανοίκειες τροφές, αρρώσταιναν, γίνονταν άχρηστοι, και τότε τους επέτρεπαν να συρθούν λίγο πιο κει και να αναπαυθούν. Τζόζεφ Κόνραντ
*
Οι περιπέτειες της αναγνώρισης
Η 24 Απριλίου, είναι ημέρα μνήμης  για τη γενοκτονία των Αρμενίων, που σφαγιάστηκαν βάρβαρα από τους Οθωμανούς, ανάμεσα στο 1915 και το 1923.
Ο Αμερικανός πρόεδρος με την ευκαιρία της 96ης επετείου της σφαγής των Αρμενίων ζήτησε χθες από την Άγκυρα να αναγνωρίσει «πλήρως» τις σφαγές. Ωστόσο, απέφυγε να χαρακτηρίσει «γενοκτονία» τις σφαγές των Αρμενίων.
«Έλεγα πάντα τη γνώμη μου γι΄αυτό που συνέβη το 1915 και η γνώμη μου για τα γεγονότα αυτά δεν έχει αλλάξει», τόνισε ο Ομπάμα.
«Μια πλήρης και ειλικρινής αναγνώριση είναι προς το συμφέρον όλων μας», υπογράμμισε.
Για τον πρόεδρο Ομπάμα  η αμφισβήτηση της ιστορίας αποσταθεροποιεί το παρόν και αμαυρώνει τη μνήμη όσων χάθηκαν, ενώ το να λαμβάνει κανείς υπόψη του το παρελθόν βοηθάει να τεθούν οι στέρεες βάσεις για ένα κοινό, ειρηνικό μέλλον με ευημερία».
 Δημοσιεύτηκε στις 24 Απριλίου 2011 από τη zougla.gr.
Προσαρμογή από άρθρο του Νουρί Kino και το
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο ξένων ιστοσελίδων.
Γράψτε ένα σχόλιο.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Τα "ψώνια" της Κate Middleton για τον γάμο.

Ψαριανός Γρ. Ομιλία, Νομοσχέδιο Βιοποικιλότητας, 08.03.11

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=SyW_MG1KgRs#at=83
Δείτε στιγμιότυπα από το τσίρκο, το δικό μας τσίρκο. Στα λίγα λεπτά αυτής της ομιλίας, ο Δημήτρης Ψαριανός καταφέρνει να περιγράψει όλες τις παρακμιακές νοοτροπίες που μας διέπουν και καταστρέφουν αυτόν τον τόπο που κάποτε γνωρίσαμε σαν Ελλάδα.
Μιλά για τα χρυσόβουλα και το κτηματολόγιο που ποτέ δεν έγινε, για το πώς σ’αυτή χώρα μπορεί να γίνεται μεταφορά συντελεστή δόμησης από την Σιβηρία στο ...Χαλάνδρι και πολλά άλλα…ναι αυτά γίνονται σήμερα…και τα λέει μποστά στις άδειες καρέκλες στην Βουλής.
Άσχετο, αλλά και κάπως σχετικό(γιατί  παθαίνω κάτι με τα χρυσόβουλα)  θυμάμαι ένα παλαιότερο κείμενο, όπου λεει:
Τις οθωμανικές απογραφές επικαλείται ο Γκρούεφσκι για να αποδείξει τη Μακεδονικότητά τους....γράφει σχετικά ο kostasxan πέρυσι.(1)
Έτσι είναι. Δεν έχουν μόνο οι Έλληνες χρυσόβουλα, έχουν κι άλλοι. Και γνωρίζουν ότι τα χρησιμοποιούμε. Γιατί όχι και αυτοί; πατέντα είναι;
Και αφού έχουμε ομολογήσει και ακούσει τις αμαρτίες μας τι κάνουμε;να δούμε πρώτα τους αρμόδιους τι λύσεις επιλέγουν για τις δύσκολες ημέρες που περνάμε.
ΥΠΕΚΑ.18 Απριλίου 2011:παρουσίαση του προγράμματος
«Βιοκλιματικές Αστικές Αναπλάσεις».
Το Πρόγραμμα θα παρουσιάσει η Υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη...(2)δείτε σχετικά.
20 Απριλίου 2011,
«Φωτοβολταϊκά πεζοδρόµια» προωθεί το ΥΠΕΚΑ...(2)
Και αφού το θέμα είναι το περιβάλλον σήμερα, πάρτε ενδιαφέροντα στοιχεία που απαντούν στην ερώτηση "ποιος καίει το πολύ κάρβουνο"
Οι πονηρούληδες και υποκριτές «Ευρωπαίοι» http://archaeopteryxgr.blogspot.com/2011/04/blog-post_05.html
Και δείτε πως καταστρέφουν τη φύση για να σώσουν δήθεν το κλίμα.
Η ιστορική «Ράχη Στεφανίου» ισοπεδωμένη…
φωτογραφίες από την καταστροφή στο
http://stephanionwindaction.wordpress.com/
Απαξίωση σε όλα τα επίπεδα.
Το πεπρωμένο μας σαν χώρα σκιαγραφείται μέρα με την ημέρα όλο και πιο καθαρά. Το δείχνουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μας, οι τίτλοι των θεμάτων που έχουν τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα σ’αυτές και στα ηλεκτρονικά μέσα, η αποδοχή και ο χρόνος ενασχόλησης με το φατσομπούκι και την τηλεόραση.Το δείχνουν τα ξενόφερτα reality shows όπου κάθε λογής άνθρωποι δεν τόχουν σε τίποτα να χάσουν την όποια ιδιωτικότητά τους για δέκα λεπτά προβολής.
Πάρτε επίκαιρους τίτλους του τρόπου ζωής που μας ενδιαφέρει περισσότερο.
-Τι να κάνεις με τα αγκάθια που απειλούν τη σχέση σου.
-20 χρονια μεγαλύτερος, τι να κάνεις.
-Πονηρές κινήσεις για να τον ερεθίσεις.
-Ανάσταση μαλλιών με σούπερ χτενίσματα!
-Τα ενδιαφέροντα γενέθλια της Βικτόρια Μπέκαμ.
-Δεν πίστευα ότι θα κάνω άλλο παιδί πριν από τα 33 μου.
-Οι διαφορές της Κέιτ από την Νταϊάνα,και φυσικά ο τίτλος της ανάρτησης.
Είναι φανερό προς τα που πηγαίνουμε. Το λέει ο τοίχος.
Το δείχνουν οι κομμάτια και θρύψαλα δρόμοι μας, τα αμάζευτα σκουπίδια μας. Η ασχήμια των πόλεών μας. Και το ότι αφήνουμε να μας απασχολούν μόνο τα χωρίς αξία ζητήματα μπορεί να σημαίνει ότι η άρνηση είναι τόσο μεγάλη, επειδή οι προκλήσεις είναι τόσο πολύ αποθαρρυντικές .
Ή,  ακόμη και αν υπήρχε κάποια σκοπιμότητα στο να μας αποσπάσει την προσοχή μακριά από τους εαυτούς μας και τους πραγματικούς κινδύνους, τα έχει καταφέρει. Και τώρα;
Αυτό τα ανάπηρο και αποπροσανατολισμένο όραμά μας ,αυτή η ψευτοαυτοπεποίθηση περιπλεγμένη με την άρνησή μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της θέσης μας σε σχέση με τη Γη και τις ευθύνες μας, είναι φανερό που οδηγεί. Ή δεν είναι;
Καινοτομίες...
Ο πολιτισμός που γνωρίσαμε είναι παρελθόν. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Το σύστημα καταρρέει στα επιμέρους, και ομολογείται από όλους. Λύσεις δεν υπάρχουν, μόνο κάποιες λίγες ευκαιρίες για  επανόρθωση έμειναν. Μετράμε μέρες. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι παγκόσμιας αλλαγής. Σε ένα σταυροδρόμι όπου θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις μετρώντας με ακρίβεια τις συνέπειες, ξεχνώντας εκείνα τα γνωστά μεσοβέζικα «όπου υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση». Είναι η στιγμή που την "αντίδραση" θα χρειαστεί να προσέξουμε και όχι τα οφέλη.
Ακροβατούμε στα όρια
Την Ιαπωνία την σάρωσε ένα τσουνάμι, και την Αμερική ένας τυφώνας, δείχνοντας ξεκάθαρα πόσο οι δομές μας δεν μπορούν να σταθούν στις περιστάσεις, όσο και αν επιθυμούμε το αντίθετο.
Μόνο αν έχουμε ανοιχτό μυαλό και ευλυγισία μπορεί να τα καταφέρουμε.
Ά, και αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας. Όπως συμβαίνει με αυτές τις αράχνες.(3)
Ένα πολύ παράξενο συμβάν έλαβε χώρα στο Πακιστάν, το οποίο χτυπήθηκε από δυνατές πλημμύρες που διήρκεσαν αρκετές εβδομάδες. Όσο η στάθμη του νερού ήταν πολύ υψηλή, πολλές αράχνες ανέβηκαν στα δένδρα για να σωθούν, και δημιούργησαν πάνω σε αυτά ιστούς! Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε. 
Διαβάστε και δείτε περισσότερα (εδώ)
(1)http://kostasxan.blogspot.com/2010/11/blog-post_9818.html
(2)http://www.econews.gr/2011/04/20/fotovoltaika-pezodromia-ypeka/
(3)http://paysanias.blogspot.com/2011/04/blog-post_13.html
Γράψτε ένα σχόλιο.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Εδώδιμα και αποικιακά.

Από την πυθία στην πιθανότητα: Μέρος Ι
Θνητοί, φαρμακοποιοί, και γιατροί, απόγονοι του Κενταύρου Χείρωνα γεια σας!

Υποθέτω ότι τώρα που με διαβάζετε είναι απόγευμα, ή βράδυ, κι αυτό γιατί στον 21ο αιώνα δεν έχετε ανάγκη από χρησμούς πρωί-πρωί! Πηγαίνετε λοιπόν, φτιάξτε πρώτα ένα καλό, ζεστό καφέ, ή ένα ωραίο μυρωδάτο τσάι, και πριν το πιείτε, φέρτε το κοντά στη μύτη σας, και τραβήξτε μια δυνατή εισπνοή για να μυρίσετε το άρωμά του κι εσείς, κι εγώ. Ναι, καλά το καταλάβατε! Είμαι η Πυθία! Μόνο που από τότε που μου κάνατε έξωση από το μαντείο των Δελφών, κατοικώ στο μυαλό σας. Συντροφεύω τις δημιουργικές σκέψεις σας, και με τους χρησμούς μου σας βοηθώ να βρίσκετε μόνοι σας λύση στα προβλήματά σας, όταν οι επιστημονικοί, φιλοσοφικοί, και θρησκευτικοί τσελεμεντέδες δεν έχουν να σας προτείνουν κάποια λογική και εφικτή λύση στα προβλήματά σας. Ναι, ναι σας άκουσα, μη φωνάζετε! Πονοκεφαλιάζω εύκολα γιατί το μυαλό σας με πιέζει όταν τσινάει! Δεν είμαι αδελφή του Μορφέα. Ο Μορφέας σας κάνει να ονειρεύεστε κόσμο καλύτερο μόνο όταν κοιμάστε, είτε ξαπλωτοί, είτε όρθιοι. Δεν θα πέσω στο επίπεδό του! Γιατί γνωρίζω πολύ καλά, και δεν χρειάζεται να μασουλάω δάφνη και κόκα γι’ αυτό, ότι ο ύπνος και ο θάνατος είναι αδέρφια. Εγώ δεν θα σας κάνω ποτέ να ονειρευτείτε ενώ κοιμάστε γιατί σας θέλω ονειροπόλους και όχι φαντασιόπληκτους. Όπως καταλάβατε, πελάτες μου είναι οι ονειροπόλοι, γιατί μόνο αυτοί δικαιούνται να είναι ρεαλιστές. Οι άλλοι, δεν είναι ρεαλιστές, είναι συμβιβασμένοι. Ευτυχώς, στην κλάση των συμβιβασμένων δεν ανήκουν οι φαρμακοποιοί, γιατί είμαι η προστάτιδά τους. Του π...., ε....με συγχωρείτε, του Οιδίποδα ήθελα να πω, του Οιδίποδα να είμαστε συμβιβασμένοι!

Τι; Παραξενευτήκατε με τον Οιδίποδα; Πιείτε άλλη μια γουλιά καφέ, και μην ξεχάσετε να μυρίσετε πριν πιείτε. Και πίνοντας, μάθετε λοιπόν ότι ο μπαμπάς μου, ο Θεός Απόλλωνας, στα μυθικά χρόνια έκανε μια βόλτα μέχρι τον ομφαλό της Γης, το κέντρο του κόσμου. Η περιοχή αυτή λεγόταν τότε Πυθώ. Ο μπαμπάς μου έφτασε μέχρι την Πυθώ με τα πόδια, χωρίς τζιπ, αγροτικά και τέτοια κόλπα! Σαν να μην έφτανε η κούρασή του, μαθαίνει ότι μέσα σε μια σπηλιά της περιοχής, κάτω από το έδαφος που σήμερα βρίσκεται το μαντείο, κατοικοέδρευε ο τοπικός νταβατζής, ο τρομερός δράκοντας Πύθων, μαζί με τη γυναίκα του την Δελφύνη.
Τσαντίζεται λοιπόν ο δικός μου, βγάζει το τόξο του, και σκοτώνει και τον Πύθωνα και την Δελφύνη, έτσι όπως σκοτώνεται το κακό από το καλό, το σκοτάδι απ’ το φως, η αρρώστια από το φάρμακο. Από τότε, ο Απόλλωνας ονομάστηκε Πύθιος, κάτι που φαίνεται ότι του άρεσε τόσο πολύ, που με βάφτισε Πυθία, και με έμαθε να μαντεύω, για να βοηθάω τους ανθρώπους.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ανάγκη είχαν από μένα οι άνθρωποι εκείνη την εποχή! Έβλεπαν έναν άνθρωπο που είχε οίδημα στα πόδια, τον Οιδίποδα δηλαδή. Επειδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια, διέδωσαν ότι η καρδιά του φτερούγιζε μόνο για τη μάνα του! Τα υπόλοιπα τα ξέρετε από τις τραγωδίες.
Όταν ο Τειρεσίας του είπε ότι είχε παντρευτεί τη μάνα του, την Ιοκάστη, ο Οιδίποδας έβγαλε τα μάτια του, και με οδηγό την Αντιγόνη, κατέφυγε ως ικέτης στο δάσος των Ευμενιδών στον Κολωνό, όπου κι εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Κολοκύθια! Σε μένα ήρθε ο άνθρωπος για να βρει τη γιατρειά του! Απλά δεν το’ πανε οι Τραγωδοί, γιατί την εποχή εκείνη μόνο οι Θεοί είχαν το δικαίωμα και τη γνώση να θεραπεύουν. Έρποντας λοιπόν ο Οιδίποδας με παρακάλεσε να του μαντέψω τι να κάνει για να γιατρευτεί. Τότε εγώ, η Πυθία, τον έβαλα να ξαπλώσει λίγο για να σκεφτεί τον παρακάτω χρησμό που του έδωσα:
Σε δάσους τόπο φωτεινό, πηγή θα συναντήσεις.
Μα ούτε πουλί γλυκολαλεί, ούτε βατράχι κρώζει,
κι ούτε άνθρωποι, ούτε Θεοί στον τόπο εκείνο πάνε,,
να παίξουν, να γελάσουνε, να πιουν, να ξεδιψάσουν.
Κατάρα τον φωνάζουνε γιατί έχασαν δικούς τους.

Σκύψε, και κόψ’ το βότανο που ήλιος δεν το βλέπει,
που αψηφάει το νερό, τις πέτρες και τη λάσπη,
που χει καμπάνα τ’ άνθη του κι αγκάθια στο βλαστό του,
εκείνο που σου φαίνεται πιο άσχημο απ’ όλα.
Φαρμάκι κρύβει μέσα του, και δύναμη, κι αντάρα
γιατί όλοι το στραβοκοιτούν και το τσαλαπατάνε.
Βγάλ’ το φαρμάκι απ’ το χυμό, της Γης είναι το δώρο,
για εκείνους που αρρώστησαν, και πια δεν αγαπιούνται».
Δακτυλίτιδα
Ο Οιδίποδας άκουσε το χρησμό μου, και μπερδεύτηκε. Χρησμός ήταν αυτός, ή απόσπασμα από εκπομπή του Νέστορα Μάτσα; Σαν έξυπνος που ήταν όμως, περίμενε στο δάσος των Ευμενιδών μέχρι το 1785. Εκεί πέρασε ενας ιατρός ο William Withering. Έδωσε στον Οιδίποδα να φαει δακτυλίτιδα και σώθηκε. Το 1867, ο φαρμακοποιός Claude Nativel απομονώνει τη διγιταλίνη στη δακτυλίτιδα και σώζει εκατομμύρια ανθρώπους από την καρδιακή ανεπάρκεια. Έτσι, αγαπητοί μου γιατροί και φαρμακοποιοί, οι πρόγονοί σας ανακάλυψαν ότι η Πυθία που έχουν στο μυαλό τους, τον οδήγησε στο πρώτο αξίωμα για την ανακάλυψη ενός φαρμάκου! Ερεύνα και μη πίστευε! Για να φτιάξεις ένα φάρμακο πρέπει να παρατηρείς και να ψάχνεις.
Πόσα και πόσα φάρμακα δε γέννησε αυτός ο χρησμός... Η ασπιρίνη, η πενικιλίνη, η κορτιζόνη, η αδρεναλίνη, οι σουλφοναμίδες, η cis-πλατίνη, η ρεζερπίνη, η ατροπίνη, τα αναισθητικά, τα γαγγλιοπληγικά, τα αντικαταθλιπτικά και πολλές άλλες κατηγορίες φαρμάκων, από το δικό μου χρησμό προέκυψαν.
Και τότε έγινε το λάθος!
(συνεχίζεται....) στο εμπνευσμένο,και πολύ όμορφα γραμμένο Ιστολόγιο του φαρμάκου.
Σχόλια δικά μας:Κληρώθηκε να είναι το πρώτο από μια σειρά κειμένων που θα μας θυμίζουν τα φυσικά φάρμακα, και κάποιους εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης στις σημερινές απαιτητικές συνθήκες. Μα γιατί να είναι αυτό το πρώτο θα ρωτήσετε. Η απάντηση θα είναι κάπως περιληπτική. Ο Οιδίποδας κατέληξε να βιώνει μια τραγωδία γιατί δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει σωστά τους οιωνούς. Του δόθηκαν τουλάχιστον 3 φορές, και δεν τους κατανόησε. Λεπτομέρειες μπορείτε να ζητήσετε και εσείς και εμείς από άλλους πιο κατάλληλους αναλυτές. Αν προσέξετε στα λινκ που έχουμε, θα βρείτε και ικανούς, και αρκετούς. Όπως έχουμε δηλώσει σε παλιότερα κείμενα και στα προφίλ μας, είμαστε κατά της λεηλασίας της φύσης και υπέρ της λογικής αξιοποίησής της, και η ρητορική για την πράσινη ανάπτυξη, μας βρίσκει σε άλλα σύμφωνες, και σε άλλα τη βρίσκουμε εμείς παραπλανημένη ή ελλιπή. Είναι λογικό να  νιώθουμε μεγάλη χαρά όταν βρίσκουμε ανθρώπους που εμπνέονται από την παράδοση και μας θυμίζουν τους θησαυρούς της. Ο άνθρωπος πίσω από το ιστολόγιο του φαρμάκου, είναι ένας απ’αυτούς. Και η άνοιξη η εποχή που γίνεται η συλλογή πολλών βοτάνων.
Διαβάστε και το υπόλοιπο.
Aπό την Πυθία στην πιθανότητα μέρος ΙΙ
http://emitak.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
Εικόνες απο το ίδιο ιστολόγιο.
Γράψτε ένα σχόλιο.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

"Έκλειψη" στο δαχτυλίδι της φωτιάς

Oργανικά και ανόργανα όντα.
Τόπος Γη.
Τα φυτά, τα έντομα, τα ζώα και οι άνθρωποι. Μορφές ζωής σε διαφορετική τάξη συνείδησης.
Κρίση και διάκριση, συνείδηση και πνεύμα, είναι τα επιπλέον δώρα του ανθρώπου που τον τοποθετούν σε άλλη βαθμίδα από τη χλωρίδα και την πανίδα.
150 χρόνια βιομηχανικής ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας ήταν αρκετά ώστε να λεηλατήσουν, να μολύνουν, και να αλλάξουν για πάντα την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Η ύβρις
Το έδαφος,η θάλασσα,ο αέρας,η τροφή,το σκηνικό των πόλεων,οι οικονομίες μας -όλες αυτές οι απαραίτητες συμβάσεις  για την ύπαρξή μας - τα θεωρήσαμε δεδομένα  και ανεξάντλητα, σε θέση να  τροφοδοτούν για πάντα την παραγωγή μας, την κατανάλωσή μας, και να δέχονται τα απορρίμματά μας.

«O πολιτισμός σας θα σβήσει μόλις κοπεί το ρεύμα» 
διαβάζαμε στους τοίχους της Αθήνας.
Ένας επιζών ζεσταίνεται σε ένα καταφύγιο έκτακτης ανάγκης στο Otsuchi στις 16 Μαρτίου.(2)
Τα ξύλα είναι βρεγμένα όπως φαίνεται.
"Άλλη μια παρηγορητική διαπίστωση είναι ότι παρ’όλη την ασχήμια και τις αιματηρές αναφλέξεις, το σύνολο του κόσμου βρίσκεται ακόμη σε κάποια σχετική συνοχή.
 Και από το διάστημα φαντάζει ίδιος ο πλανήτης. Το σύνολο παραμένει όμορφο".
Αυτά γράφαμε λίγους μήνες πριν.
«Άρνηση» είναι μια λέξη με πολλές ερμηνείες και νοήματα. Tώρα, ότι αποκαλέσαμε  πολιτισμό δοκιμάζεται με το χειρότερο τρόπο, και για να συνεχίσουμε να ζούμε, χρειάζεται:
Αποδοχή του προβλήματος, ιεράρχηση των αναγκών, και ένα νόημα που να αιτιολογεί τα δεινά.
 Επαναπροσδιορισμός της μορφοδιάταξης υπό το έλεος των δυνάμεων της φύσης

Ολόκληρος ο πλανήτης κινδυνεύει από ένα πυρηνικό Αρμαγεδδώνα που είμαστε ελεύθεροι να αγνοήσουμε, αλλά με τι συνέπειες;
Αλλά ακόμη και αν αναλάβουμε την ευθύνη να τα αλλάξουμε όλα, η αποκατάσταση θα είναι το έργο πολλών γενεών.



 Οι ανίκητες δυνάμεις της Φύσης

           
Αναζητώντας τα αγαπημένα πρόσωπα.


Ο  Yoshikatsu Hiratsuka  κλαίει μπροστά από  το σπίτι του που κατέρρευσε με το γιο του να εξακολουθεί να αγνοείται, και ίσως να είναι κάτω από τα ερείπια, στην πόλη Onagawa στο νομό Miyagi στις 17 Μαρτίου.


Χιονίζει μες στη νύχτα
Κι εσύ αντίκρυ σου έχεις
Μια στρατιά ολάκερη από πολιτείες
Μια στρατιά που σκοτώνει
Ό,τι πιο ωραίο έχουμε
Την ελπίδα, τα παιδιά, τη λευτεριά,τη νοσταλγία
Χιονίζει μες στη νύχτα
Απόψε θα κρυώνουνε
Τα μουσκεμένα πόδια σου
Αποσπάσματα από στίχους του Ναζίμ Χικμέτ που με στοίχειωσαν όταν είδα αυτές τις εικόνες.
Σαν παιδιά, όλοι ζήσαμε σε έναν κόσμο μεταξύ αλήθειας και μύθου. Παριστάναμε κάτι άλλο από αυτό που ήμασταν πραγματικά, παίζοντας ρόλους που αντλούσαμε από τα παραμύθια και αργότερα από ταινίες, δίναμε ζωή σε κούκλες και παιχνίδια, πολλοί είχαμε ακόμη και αόρατους φίλους. Πώς φτάνει όμως κάποιος από τα ψέματα της παιδικής του ηλικίας, (που τον βοηθούν να διαμορφώσει την ταυτότητά του), στα ενήλικα ψέματα, που κάνουν ακριβώς το αντίθετο;
Μυθομανείς ενήλικοι με αντάλλαγμα λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ευκολίας; Μυθομανείς ενήλικοι που -συγχέουν- και καταχωρούν τις  καταστροφικές αντιπαραθέσεις μαζί  με τις εικονικές για να γλιτώσουν τις συνέπειες;
Φταίει ότι τα πακέτα  συλλογικού τρόμου έρχονται με τέτοια συχνότητα, ώστε ασυνείδητα οι περισσότεροι για να αποφύγουμε τις μεγάλες αλυσιδωτές συνέπειες προτιμούμε το ψέμα μιας υποτιθέμενης κανονικότητας;
Τότε τι άλλο μένει να κάνουν τα παιδιά μας;
Σαν να μην έφτανε αυτό, στη συννεφιά του μυαλού μας προστέθηκε άλλο ένα πέπλο.Της πυρηνικής μόλυνσης.
"Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: γιατί ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να ζήσω",γράφει  ο Τάσος Λειβαδίτης.
" Μόνο καμιά φορά, μ’ ένα μυστικό που το ‘χα μάθει από παιδί, ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο αλλά εκεί, κανείς δε με γνώριζε."
Πόσα ψέματα  και παραμύθια χρειάζεται ο καθένας για να ξεφύγει από την σκληρή πραγματικότητα; Αλλά πόσους ακόμη γύρους  τρόμου αντέχει ο πλανήτης;
Η βιομηχανία της διασκέδασης που διαχειρίζεται με επιτυχημένο τρόπο τις ψευδαισθητικές ανάγκες -κι εδώ βρίσκονται οι αιτίες πολλών μετασχηματισμών που έχει υποστεί η κοινωνία-δεν θα άφηνε ούτε αυτή την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.
Τα περί του «τέλους του κόσμου» θέματα έγιναν άλλο ένα "προϊόν" που με βοηθό το σύγχρονο μάρκετινγκ αποφέρει ευρά,πολλά ευρά.
"Δες πρώτος την επόμενη λαίλαπα, μάθε τι άλλο έκρυβαν oι ασκοί  του Αιόλου,πέθανε χωρίς τα περιττά σου κιλά"...
Όπως περίπου ομολογεί η φωνή στον τοίχο...
Έτσι, πολλοί βρίσκουν το κουράγιο-ναι το κουράγιο- και αντί να ρωτούν πως ζω; πως θα ζω; τι νόημα έχουν όλα αυτά; και τι θα κάνουμε, συζητούν για το αν ήταν φυσική ή τεχνητή η καταστροφή, λες και αυτό, θα μπορούσε να αλλάξει πια το αποτέλεσμα.
Η βιαιότητα του θανάτου δεν μπορεί να εξουδετερωθεί παρά με την άρνησή του λένε οι πατέρες της εκκλησίας ερμηνεύοντας τις γραφές.

Και η ιεράρχηση των αναγκών;ποιός θα ασχοληθεί;
Θεωρίες και αντιπαραθέσεις για την οικονομική κατάσταση, απασχολούν το νου των περισσοτέρων. Αποπροσανατολίζουν και μετατοπίζουν στην κλίμακα των αναγκών τις προτεραιότητες αντικαθιστώντας με επιτυχία τη σειρά. Οι ομάδες που ασχολούνται με τα κοινά χωρισμένες  σε ανταγωνιστικές παρατάξεις, μας τροφοδοτούν αδιάλειπτα με ανακοινώσεις, αλλά καμία πλευρά δεν φαίνεται να ξέρει τι να κάνει, και τι να προτείνει μπροστά στον κίνδυνο  μιας εκτεταμένης κατάρρευσης του συστήματος. Ποιος είναι υποχρεωμένος άλλωστε; ποιος είναι αρμόδιος; αυτό δεν είναι πολιτικό θέμα.
Πάμε πάλι. Αποδοχή της πραγματικότητας.
Μέσα σε ένα χρόνο ολόκληρος ο παλιός τρόπος ζωής μας έχει αρχίσει να περνά στην ιστορία. Είμαστε έτοιμοι να χρονολογήσουμε σε εποχή προ-ΔΝΤ-και μετά. Όλα γύρω μας μετατοπίστηκαν,οι βεβαιότητες εξανεμίστηκαν,ο χρόνος επιταχύνθηκε,ή εμένα έτσι μου φαίνεται.
Και τι έρχεται; ποιος θέλει να δει; κανείς δεν θέλει να κοιτάξει μπροστά,οι περισσότεροι προτιμούν να κοιτούν πίσω.

Εκεί που κατοικούν οι βεβαιότητες.
Κάποιοι, οι λιγότεροι, αντιλαμβάνονται ότι τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω από τη Μεσόγειο προδιαγράφουν ένα ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον και περιθώρια οι πράξεις μας να μας οδηγήσουν σε άλλη μια αποτυχία δεν υπάρχουν. 

Άλλοι νιώθουν ακόμη ασφαλείς, γιατί είναι μακριά μας. Το εισπράττω σε συζητήσεις που γίνονται. Οι περισσότεροι λένε τι να κάνω; δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Εντάξει συνέχισε να διασκεδάζεις.
Ζήτω το έθνος, και πάμε στα ουζερί να ξεχάσουμε.
Με μπακαλιάρο από τη Νορβηγία. Με καλαμαράκια από τον Ινδικό,και χταπόδια από την Τυνησία. Όχι δεν θα μιλήσω για σούσι, έχω όρια. Συμφωνώ. Η Ιαπωνία είναι μακριά.

Δείτε 
Αλλά ο χρόνος αντίδρασης είναι πάντα μια κρίσιμη παράμετρος σε όλα τα εγχειρήματα. Το τάιμινγκ αγγλιστί.
Την επείγουσα ανάγκη να βρεθούν λύσεις για την αποφυγή της κοινωνικής και περιβαλλοντικής κατάρρευσης, δε μπορεί να την αντικαθιστούν οι αντιπαραθέσεις για την εξωτερική πολιτική,την ταξική κυριαρχία, την τρόικα, την οικονομική υποτίμηση,κ.λ.
Κανείς δεν ξέρει τι έρχεται, ή κανείς δεν θέλει να κοιτάξει;
Οι κίνδυνοι και οι φόβοι στολίζονται με κατάλληλα θεωρητικά ονόματα, ταξινομούνται και αποθηκεύονται σαν επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσουμε στο στίβο της αντιπαράθεσης και,
έτσι κανείς δεν διακρίνει τον ίδιο «κίνδυνο» και κάποιοι μεταξύ μας φτάνουν να ερμηνεύουν κυνικά το αιματοκύλισμα του γείτονα σαν
"γεωπολιτική ευκαιρία"
ή
"Τεράστια  διπλωματική ευκαιρία  για την κυβέρνηση"
Άλλοι κίνδυνοι, γίνονται γεωγραφικοί όροι που η θέση τους πια βρίσκεται μόνο στις εγκυκλοπαίδειες.
Το δακτυλίδι της φωτιάς, ή το ηφαιστειακό τόξο.
Τι είναι αυτό; ε;
Τόξερες ότι πάνω του ζεις όταν αποφάσισες να χτίσεις το 8όροφο και να ζήσεις στον 6ο;
Oι λέξεις είναι φορείς εννοιών και οι πολιτικοί και άλλοι σχεδιαστές προσέχουν καλά πού τις τοποθετούν, ώστε να φορτίσουν ή να αποφορτίσουν τα γεγονότα.
Και,
Η παρακμή οδηγεί στη σύγχυση; ή το αντίστροφο;
"Ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σοσιαλισμός είναι ακριβώς το αντίθετο." λέει εύστοχα ο τοίχος.
O πολιτισμός που εμπιστευτήκαμε  και συνεχίζουμε να υπηρετούμε, απειλεί πλέον την Ακεραιότητα της ζωής, την  βιολογική μας ακεραιότητα και την κοσμική τάξη των πραγμάτων.
Τι λέτε έχουμε κι άλλα περιθώρια για τη συνέχεια  μας;
Και τώρα; ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνουμε;
Εικόνες:
(1)(Yomiuri Shimbun / AFP Εικόνες / Getty)
(2)(Νταμίρ Sagolj / Reuters)
http://www.boston.com/bigpicture/2011/03/japan_continuing_crisis.html
http://www.boston.com/bigpicture/2011/03/japan_one_week_later.html
Τα συνθήματα στους τοίχους
Άλλες φορές χιουμοριστικά και άλλοτε καυστικά, τα συνθήματα στους τοίχους αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία έκφρασης που δεν έχει άλλο τρόπο να ακουστεί.
Από εδώ:http://photokafenes.wordpress.com/
Γράψτε ένα σχόλιο

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Θέλουμε κι άλλο.Και να το λέμε ανάπτυξη.

Οι καιροί περίεργοι, μας τροφοδοτούν νέα ερωτήματα, ή μας γυρνούν σε παλιές καταστάσεις που δεν εξετάσαμε σε βάθος. Σαν κοινωνία μοιάζουμε με νήπια που τα άφησαν μπροστά σε μια τούρτα χωρίς κουτάλια,και βουτούν και τρώνε με τα χέρια τους, και λερώνονται, λερώνονται και τα κάνουν χάλια. Αλλά με αυτή την εικόνα μπορεί και να γελάς. Με τις ειδήσεις των ημερών δε γελάς, χάνεσαι. Στο σωρό των ερωτημάτων που γεννιούνται.
Ο έλεγχος, ποιός έλεγχος;
Νέοι νόμοι τροποποιούν άρθρα παλαιότερων, εδάφια έρχονται και πάνε, ποιες τάξεις αφορούν; ποιες πράξεις; ποιος ασχολείται; ποιος μπορεί να τα παρακολουθεί όλα αυτά; 
και τι κάνουμε μετά;
Ισως κάτι να μας διαφεύγει από τη νομική και πολιτική ουσία λέει τελειώνοντας στο κείμενο.
Διαβάστε: http://vlemma.wordpress.com/2011/03/29/atimorisia-pothen-esxes/

Σίγουρα κάτι μας διαφεύγει, διαφορετικά δεν θα έμπαινε και το επόμενο ερώτημα.
Τα όργανα των Ελλήνων πολιτών είναι δημόσια περιουσία;
Το να γίνει κάποιος δωρητής οργάνων σώματος είναι μια απόφαση που στηρίζεται στην κοσμοθεωρία του, στην ιδεολογία του, στην προσωπικότητά του, ακόμη και στη θρησκεία του. Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν διά νόμου.
Η αντιστροφή αυτή θέτει σημαντικά νομικά ζητήματα βιοηθικής, όπως και κάθε περιορισμός ή "αναδιατύπωση" της αυτοδιάθεσης του ατόμου,γράφει για το ίδιο θέμα ο e-Lawyer
http://elawyer.blogspot.com/2011/03/blog-post_31.html
Μεσσαπία : τα τοξικά Απόβλητα και το νερό με το εξασθενές χρώμιο
(από την Ημερησία 2.4.2011)
Κύκλωμα διακίνησης επικίνδυνων αποβλήτων μολύνει επί... χρήμασι. Στα ίχνη μαφιόζικου κυκλώματος που διακινεί -αποκομίζοντας τεράστια κέρδη- τοξικά απόβλητα, τα οποία χρησιμοποιούνται ως καύσιμα στις βιομηχανίες, βρίσκονται οι αστυνομικές αρχές με τη συνδρομή των επιθεωρητών Περιβάλλοντος.
http://environmentfood.blogspot.com/2011/04/blog-post_03.html

Διαβάστεhttp://kartesios.com/?p=29498

Και εδώ:
Ρωτά ο Zaphod με αφορμή ένα κείμενο στο «Βήμα»
Εσείς που τη γράψατε τη ρημάδα την ιστορία (και κοντεύετε να γίνετε μέρος της προϊστορίας) τι μάθατε από αυτήν; Διαβάστε το.
http://mallon-akindynos.blogspot.com/2011/04/blog-post_03.html#more
Και υπάρχει σωστός τρόπος να εκδηλώνεται η οργή;
Οργή προς λάθος κατεύθυνση είναι ο τίτλος του κειμένου. Συνεχίστε στο :
http://ellinaki.blogspot.com/2011/03/blog-post_30.html
Βιβλιοπωλεία Φλωράς σε περιπέτειες.
Διαβάστε την ανακοίνωση.
From: ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Sent: Sunday, April 03, 2011 9:17 PM
To: mail@stefanostzoumakas.gr
Subject: Κηδεία εταιρείας που τα έβαλε με τα καρτέλ
http://papaioannou.wordpress.com/2011/04/03/.
 Ζητούνται 1000000 ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ που να…
λένε ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.
Η Ευρωπαική ένωση μπορεί να έχει κανονισμούς για το κοκορέτσι αλλά δεν έχει κανένα εργαλείο για να ελέγξει τι κάνει το κάθε κράτος με τα πυρηνικά του εργοστάσια !!
Η Τραγωδία της Ιαπωνίας μας θυμίζει ότι η Ραδιενέργεια δεν γνωρίζει σύνορα, μας λέει το Theoulini(1) και αναρτά ένα κάλεσμα ώστε να μαζευτούν 1.000.000 υπογραφές από όλες της χώρες της Ευρώπης.
Παρακαλώ ελάτε και φέρτε και τους φίλους σας. Τουλάχιστον άλλον ένα.
(Ο σύνδεσμος παραπέμπει στο facebook).
http://www.causes.com/causes/593602-1000000-europeans-say-no-thank-you-to-nuclear-plants/about
Το παρελθόν επιστρέφει.
«Απλήρωτη» εργασία: Η νέα κανονικότητα;
Στο :CNN FORTUNE (2) http://management.fortune.cnn.com/2011/03/25/unpaid-jobs-the-new-normal/
Συγχωνεύουν σχολεία-νοσοκομεία. Γιατί όχι και εκκλησίες;
Την ίδια ώρα που εργάτες μένουν άνεργοι ή τους πετσοκόβουν το μισθό και τα δικαιώματα, η εκκλησία παραμένει αφορολόγητη και απορροφά ένα σωρό επιδοτήσεις (κρατικές ή ευρωπαικές)και η πολιτεία πληρώνει τους μισθούς των παπάδων. Συνέχεια:
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/03/blog-post_2637.html
Ποτέ δεν θα σ' εγκαταλείψουν όταν τους έχεις ανάγκη
Δείτε το βίντεο.
http://ths-ellinidas.blogspot.com/2011/03/blog-post_6096.html
Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να σε ειδοποιούν για τους κινδύνους με αυτό τον ξεκάθαρο τρόπο:
Οι άμεσες επιπτώσεις στα ψάρια και τους υπόλοιπους θαλάσσιους οργανισμούς πάντως, εκτιμάται πως θα είναι μικρές, καθώς μετά την καταστροφή του Τσέρνομπιλ, αν και τα ψάρια στις λίμνες της ευρύτερης περιοχής μολύνθηκαν με ραδιενεργό κάσιο, δεν φάνηκαν να παρουσιάζουν σημαντικά προβλήματα υγείας- αν και στις επόμενες γενιές παρατηρήθηκαν γενετικές ανωμαλίες. Ο κύριος κίνδυνος έγκειται στην είσοδό τους στην διατροφική αλυσίδα.(απόσπασμα από κάποια εφημερίδα,δεν έχει σημασία ποια,αλλά τι να καταλάβεις;)
Στις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες στρέφονται αφρικανικά κράτη, με την Κένυα να ηγείται της τάσης.
Οι πληθυσμιακές πιέσεις που αντιμετωπίζουν τα αφρικανικά κράτη καθιστούν τη στρατηγική αυτή αναπόφευκτη Η Νότια Αφρική ήταν μέχρι το 2008 η μοναδική καλλιεργητής γενετικά τροποποιημένων σιτηρών, ενώ η Μπούρκινα Φάσο και η Αίγυπτος είχαν αρχίσει την ίδια εποχή την καλλιέργεια τροποποιημένου βάμβακα. Σήμερα, η Κένυα, η Τανζανία, η Ουγκάντα, το Μαλάουι, το Μάλι, η Ζιμπάμπουε, η Νιγηρία και η Γκάνα πραγματοποιούν δοκιμαστικές καλλιέργειες γενετικά τροποποιημένων σιτηρών, ρυζιού, σόργκουμ και βάμβακα. Aπό την
http://www.kathimerini.gr/ με στοιχεία από REUTERS
Και αυτό, για το κλίμα των ημερών.
Μ' αρέσει που θα έχω και γω μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας, όπως εμείς ακούγαμε για χούντα και 2ο παγκόσμιο. Αλλιώς θα με πέρναγαν για πολύ φλώρο...
http://korydallos.blogspot.com/2011/04/blog-post_04.html
Και αυτό.
Από το '45 γεννιούνται ακόμα παραμορφωμένοι άνθρωποι στη Χιροσίμα.
Απ' αυτό και μετά, μέχρι πότε θα γεννιούνται;
http://vasiliastismonaxias.blogspot.com/2011/03/blog-post_31.html
Θέλουμε κι άλλο. Και να το λέμε ανάπτυξη.
Το Βήμα Online .
Κινέζοι ερευνητές δημιούργησαν γενετικώς τροποποιημένες αγελάδες που παράγουν «ανθρώπινο» γάλα. Οι επιστήμονες από τα Κρατικά Εργαστήρια Αγροβιοτεχνολογίας στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο της Κίνας εισήγαγαν ανθρώπινα γονίδια σε 300 γαλακτοπαραγωγές .....

ΦΛΙΤΣ..ΦΛΙΤΣ...
Άλλοι τίτλοι:
Εκατόμβη νεκρών από τις συγκρούσεις
Ακτή Ελεφαντοστού
Πυρά και χημικά με 409 τραυματίες στην Υεμένη
Προσπαθούν να φράξουν τη ρωγμή
Θα είναι μια μακρόχρονη μάχη
Ιαπωνία
Νέο αιματοκύλισμα στο Πακιστάν
Ισχυρός σεισμός 7 Ρίχτερ στην Ινδονησία
Αφγανιστάν... δύο παιδιά την ημέρα
Αναστέλλεται η λειτουργία της ελληνικής πρεσβείας στη Λιβύη
«Κιβωτός – παλαιοί σπόροι και νέες καλλιέργειες»
Ελλάδα- στο Μουσείο Μπενάκη-
ΥΓ.Η ζωή αξίζει ακόμη, σαν έκθεμα τουλάχιστον…
Εικόνες: από το:
(1)http://theoulini.blogspot.com/2011/03/1000000.html
Από το λεύκωμα του Στάθη «Τα ανδρείκελα», εκδόσεις Λιβάνη, και Ελευθεροτυπία.
http://kartesios.com/?p=29498
(2)το ρεπορτάζ του CNN, μεταφρασμένο στα ελληνικά:
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/03/blog-post_1285.html
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο ξένων ιστοσελίδων.
Γράψτε ένα σχόλιο.