Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεσομακροπρόθεσμες συναρτήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεσομακροπρόθεσμες συναρτήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016
Σάββατο 11 Απριλίου 2015
Πως τον θέλεις τον Θεό;
Synetos Realistis @syn_realistis ·
Δεν με εκπλήσσει η πίστη στο θεό. Υπάρχουν κι άνθρωποι που πιστεύουν στο αόρατο χέρι των αγορών.
Synetos Realistis @syn_realistis
O Xριστός πέθανε αλλά δεν μιζέριασε. Καινοτόμησε.
Σήκωσε τα μανίκια και αναστήθηκε!
Δραχμαντινετζάντ @giopso
Άρτα, επιτάφιος με φωτεινό σταυρό για να προσέχουν τα αεροπλάνα που πετάνε χαμηλά
Άρτα, επιτάφιος με φωτορυθμικά. Με ντισκόμπαλλα & από τα ηχεία το Jesus Christ Superstar θα γίνονταν πάρτι :Ρ
Δραχμαντινετζάντ @giopso ·
Στην Άρτα έφτιαξαν επιτάφιο με φωτορυθμικά. Του χρόνου θα τους κάνω δώρο mp3 player & μετά τη λιτανεία θα τον κάνουμε μπιτσόμπαρο.
Αρσεναλίστας @arsenalistas91 ·
Νομίζω πως κάποιος πέθανε πάλι. Ίδια μέρα κάθε χρόνο ρε φίλε.
Τουζού©?@athina_tou_zou
Κορίτσια,έτσι όπως ντύνεστε για τον Επιτάφιο σε λίγο θα αρχίσουν να περνάνε από κάτω σας
Avraam Papazoglou @avraampapas ·
εσύ πέρνα τον κ ενα χέρι λούστρο. ER @kurosawa7
Να ρωτήσω, επειδή παίζει να έχω κάνει μαλακια, τον επιταφιο τον περνάμε από κάτω ή από πάνω;
Creme de la Creme @adrymonitis ·
Σε κάθε χωριό αυτής της χώρας, το πιο ακριβό κτίριο ειναι η εκκλησία, οχι το σχολείο.
[εσεις συνεχίζετε να απορείτε γιατι καταντήσαμε ετσι;]
Δραχμαντινετζάντ retweeted
Στιουης® @news_kid ·
Θειτσες αν βλέπατε τον χριστο σημερα στον δρόμο θα κρυβατε την τσάντα σας καθώς ηταν μαλλιας με μουσια
Δραχμαντινετζάντ?@giopso
Μετά το ταξίδι στη Μόσχα ο Τσίπρας πήγε στην Αγία Αικατερίνη. Να δεις που τον Λαφαζάνη τον φωνάζει Ρασπούτιν.
ΠοντιαΧαμηλοβλεπούσα @alexandrats91 ·
Ο Τσιπρας εκανε πολιτικη περιφορα
prezakus @prezakus · 9 Απρ
Φέτος σουβλίζουμε γαλοπούλα. Πρώτη φορά αριστερά.
pasta masai ® @pasta_masai · 9 Απρ
χιόνια στα βουνά, κρύο, βροχές,μπερδεύομαι, εγω καλου κακου, εκτός από τα αυγά που έβαψα, στόλισα κι ενα δεντρο
ΤΕΡΜΑΤΙΖΕΤΑΙ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟ> Δίκαιη Κατάρα added,
bill_zen @bill_zen_master
Οι άθεοι χλευάζουν τον Χριστό και τα πάθη Του,άραγε χλευάζουν και τον σατανά? Γιατί δεν βλέπω κάτι τέτοιο...........
Dimitri Deliolanes retweeted
Η Νηστευσασα Σωτηρiα @H_Sotiria · 9 Απρ
Τρώω σαλιγκάρια και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.
Dim. Papadimoulis@papadimoulis
Η έλευση του Αγίου Φωτός με αεροπλάνο κ τιμές αρχηγού κράτους, άρχισε το 1988. Η όλη τελετή, είναι πολυέξοδη κ υπερβολική για τις μέρες μας.
zaphod b @aeisixtir
@papadimoulis και γιατι την κανουμε συντροφε; Μας αναγκασε κανενας;
Anna Karenina @bb_annagou31
@papadimoulis κυριε Παπαδημούλη εσεις ειστε κυβέρνηση τωρα. Πράξτε τα
Πάνος Ζέρβας @panos2222
@papadimoulis Τι τραβάτε κι εσείς οι αριστεροί...
Δραχμαντινετζάντ @giopso ·
Μεγάλη βδομάδα και ξέπλυναν τις αμαρτίες μας οι 80 άνθρωποι που κατοικούν στην Γαύδο...
Κρανος, ωτοασπιδες, πυροσβεστηρας. Ειμαι ετοιμος για να παω να δω ανασταση
Και οι δικές μας ευχές: Καλή Ανάσταση για όλους
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
Οι τρεις... τρόικες
Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Συνήθως είμαι ανεκτικός με τους πολιτικούς. Αλλωστε δεν ανήκω σ' εκείνους που πιστεύουν ότι οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τα δεινά μας είναι αυτοί και μόνο αυτοί. Δική μας επιλογή αποτελούν, εμείς τους εμπιστευόμαστε τις τύχες μας, εμείς τους επιτρέπουμε να διαχειρίζονται την εξουσία όπως τη διαχειρίζονται.
Υπάρχουν, όμως, δύο μέρες τον χρόνο που ο κανόνας αυτός δεν ισχύει. Η μια ήταν η χθεσινή, η επέτειος της 25ης Μαρτίου. Η άλλη είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Σε αυτές τις δύο μέρες η εικόνα ενός πολιτικού στην τηλεόραση με εκνευρίζει και η όποια δήλωση βγει από τα χείλη του με εξαγριώνει. Δεν αντέχω να τους ακούω να απευθύνουν συστάσεις που ποτέ δεν τήρησαν, να προβάλλουν αρχές που ποτέ δεν υπηρέτησαν και να υποδεικνύουν συμπεριφορές που ποτέ δεν επέδειξαν.
Κυρίως δεν αντέχω να τους ακούω να επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο μονότονα τις ίδιες κοινοτοπίες και να μη βρίσκουν το θάρρος να πουν δυο - τρεις αλήθειες, υπό μορφήν αυτοκριτικής, που να πιάσουν τόπο και να δώσουν την ευκαιρία στους νεότερους να καταλάβουν πως για άλλους λόγους πρέπει να θυμόμαστε τις μεγάλες ιστορικές στιγμές και όχι γιατί αποτελούν την αφορμή για παρελάσεις, πανηγύρια, χορούς και εθνικοπατριωτικές φαιδρότητες.
Περίμενα να βρεθεί έστω κι ένας που να επισημάνει ως κορυφαίο δίδαγμα εκείνου του ξεσηκωμού τις ολέθριες επιπτώσεις της διχόνοιας και των προσωπικών φιλοδοξιών. Και ήλπιζα να βρει και το θάρρος να το συνδέσει με όσα βιώνουμε τα πέντε τελευταία χρόνια σε αυτόν τον τόπο όχι μόνο εξαιτίας των προβλημάτων που οι ίδιοι προκαλέσαμε αλλά και εξαιτίας των κομματικών και προσωπικών επιδιώξεων του ενός και του άλλου.
Και περίμενα να βρεθεί έστω κι ένας που να έχει το θάρρος να μιλήσει με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό για τον καταλυτικό ρόλο που έχουν διαδραματίσει διαχρονικά οι σύμμαχοί μας -και ειδικά οι... τρόικες- στην ιστορία αυτού του τόπου.
Μια τρόικα -η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία- συνέβαλε με την επέμβασή της στο Ναβαρίνο να γίνουμε ελεύθερο κι ανεξάρτητο κράτος.
Μια άλλη τρόικα -το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα και η ΕΕ- μας διέσωσε από τη χρεοκοπία. Και σε μια άλλη τρόικα -τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Γιούνκερ- προσέφυγε για βοήθεια προ ημερών ο Αλ. Τσίπρας.
bartzinopoulos@hotmail.com
«E» 26/3
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014
«Τι έγινε το Πολυτεχνείο;»
 |
| 1973 |
41 χρόνια μετά
Απολογία
Δεν έχω να τους πω τίποτα παρά μόνο απολογητικά λόγια. Ας μη τα πάρουν όλα τοις μετρητοίς και ας χαράξουν τη δική τους πορεία. Μόνο για τους Έλληνες και τα τοιαύτα με τα οποία τους τριβελίζουμε το μυαλό θα πω δυο λόγια. Σε κάθε λιβάδι φυτρώνουν
λουλούδια και αγκάθια. Έτσι είναι και η κοινωνία μας.
Αυτό συμβαίνει σε όλους τους λαούς αυτό γίνεται και στην Ελληνική κοινωνία. Όταν τα αγκάθια σκεπάσουν το κάθε τι ο τόπος γίνεται αδιάβατος. Ζούμε φαίνεται στην εποχή όπου κάθε ανθός μαραίνεται πρόωρα, κάθε χαρά συνθλίβεται βάναυσα και κάθε αξία λοιδορείται ανενδοίαστα. Στις εποχές αυτές όμως γεννιούνται οι πραγματικοί Άνθρωποι που οδηγούν την ιστορία. Και δεν χρειάζεται να είναι ήρωες, ούτε είναι αρκετό να ονομάζονται Έλληνες.
Φταίμε οι παλαιότεροι γιατί πολλοί από μας ανεχτήκαμε περισσότερο απ ότι έπρεπε τον ψυχικό και νοητικό μας εκμαυλισμό. Νικηθήκαμε από τις σειρήνες
του ρηχού ευδαιμονισμού. Το σαθρό μας βάθρο υποχώρησε και η ψεύτικη ζωή μας γκρεμίστηκε με πάταγο.
Αύριο, τα φερέφωνα της υποτέλειας θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο. Στις ειδήσεις ο Σαμαράς θα αντιστέκεται στην Τρόικα, κάποιοι ανόητοι ίσως κάψουν κάποιους
κάδους σκουπιδιών στην Αθήνα. Κάποιο έγκλημα θα προκύψει και οι ειδικοί θα κάνουν τις γνωματεύσεις τους.
Ο Άδωνις θα τσιρίζει, ο Μπένυ θα ωρύεται, και η Φατμαγκούλ θα περνάει τις δύσκολες μέρες.
Στα πρωινάδικα θα γίνεται διαγωνισμός ανοησίας και κακογουστιάς, ενώ το απόγευμα ίσως λυθεί το μυστήριο αν η άγνωστη σε μας Κούλα πήρε δύο κιλά και φαίνεται η
κυτταρίτιδά της. Της πάει άραγε τώρα το εφαρμοστό τζίν ή πρέπει να φορέσει κάτι πιο ανάλαφρο;
Οι νέοι που φεύγουν για την ξενιτιά για να βρουν δουλειά, οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι που δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους θα πάρουν ένα
λεπτό προβολής έστω για τα προσχήματα. Το πρόγραμμα θα διακοπεί για μια σημαντική είδηση. Ο βουλευτής Θανάσης Άβουλος αντιστέκεται και μπορεί να μη ψηφίσει
το νέο νόμο για τη φορολόγηση των προβάτων.
Υπάρχει διέξοδος;
Παραμερίστε τα όλα, παραμερίστε και μας και
τραβήξτε μπροστά. Με όπλο τη γνώση και τη θέληση,
αρματωθείτε με ΄΄ φλογισμένες αστραπές ΄΄ . Το μέλλον
που σας επιφυλάσσουν είναι σκοτεινό, η ζωή σας
αναλώσιμη. Και όπως ξέρετε κανένας δεν γεννιέται για
δεύτερη φορά.
Του Κ. Σκούρα
συνταξ. εκπαιδευτικού(1)
Ιστορικά: Οι άλλοι νεκροί του πολυτεχνείου
Εδώ και 37 χρόνια, κάθε 17 Νοέμβρη, αποτελεί μια ημέρα αμφιλεγόμενη ως προς το περιεχόμενο και το νόημα του τι ακριβώς «γιορτάζεται». Γεγονός αποτελεί η επισημοποίηση αυτή της ημέρας και η θεσμική της αναγνώριση, μέσα από την κατάθεση στεφανιών από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, τις δηλώσεις περί επικράτησης της «δημοκρατίας» καθώς και τις σχολικές γιορτές. Έπειτα ξεκινούν οι αναλύσεις και οι τηλεοπτικές φανφάρες συμμετεχόντων στα εξεγερτικά γεγονότα και στην κατάληψη του πολυτεχνείο, όπου παλιοί αγωνιστές νυν καρεκλοκένταυροι της εξουσίας διατρανώνουν την ξεφτίλα τους.
Καμία άλλη κοινωνική εξέγερση δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο στυγνά για την εγκαθίδρυση της «κοινωνικής ειρήνης» και της συναίνεσης στην κρατικοποίηση και ενσωμάτωση των κοινωνικών ριζοσπαστικών διεκδικήσεων. Τέτοιες «γιορτές» διατυμπανίζουν το πάγωμα του κοινωνικού ανταγωνισμού και την έλευση της εθνικής συμφιλίωσης -το τέλος της ιστορίας- είναι όμως πραγματικά έτσι;
Μετά την πτώση της Χούντας οι εργατικοί αγώνες στην Ελλάδα γνωρίσουν μια πρωτόγνωρη άνθιση. Στην πρώτη γραμμή βρίσκεται το εργοστασιακό προλεταριάτο, με σκληρές, ανυποχώρητες απεργίες (Ιζόλα, AEGE, ΙΤΤ, Λάρκο, Εσκιμό, Πίτσος, Μαντούδι, Ναυπηγεία και δεκάδες άλλες). Σταδιακά, το απεργιακό κύμα αγκαλιάζει σχεδόν κάθε κλάδο εργαζομένων. Τα αιτήματα ξεκινάν από τα άθλια μεροκάματα, τις συνθήκες εργασίας, την ανεργία, την ελευθερία του συνδικαλισμού και καταλήγουν συχνά σε πολιτικές απεργίες. Πολλές φορές οι απεργοί καταφέρνουν να επιβάλλουν τα αιτήματά τους ή ένα μεγάλο μέρος τους, μετά από σκληρό αγώνα. Το καλύτερο παράδειγμα είναι η θρυλική απεργία των μεταλλωρύχων στη ΜΑΔΕΜ ΛΑΚΚΟ, που οι απεργοί άντεξαν τις συγκρούσεις, τις συλλήψεις, τις καταδίκες, την αστυνομική τρομοκρατία επί 2 χρόνια και 3 μήνες(!) μέχρι που ανάγκασαν τον Μποδοσάκη να λυγίσει.
Παράλληλα στις διαδηλώσεις, παρά την εσωτερική καταστολή του ΚΚΕ, εκφράζονται έντονες συγκρούσεις.
Μόλις το Μάη του ‘76 η κυβέρνηση Καραμανλή ψηφίζει τον αντεργατικό νόμο 330, με στόχο ακριβώς να εμποδίσει το ξέσπασμα των απεργιών. Για απάντηση έρχεται η πρώτη πανεργατική απεργία στην Ελλάδα μετά από δεκαετίες.
 |
| Ομόνοια Μάιος 1976 |
 |
| Εξαιρετικό φωτορεπορτάζ από το: aixmi.files.wordpress.com |
Παρά τον αισχρό ρόλο των ρεφορμιστών που κατήγγειλαν τα επεισόδια σαν “προβοκάτσια για την ανατροπή της δημοκρατίας”, ο σπόρος των μαχητικών κινητοποιήσεων είχε πέσει. Από κει και μετά, είναι εκατοντάδες οι εργατικές κινητοποιήσεις που θα συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Οι συλλήψεις απεργών είναι το άλλο όπλο της κυβέρνησης. Ειδικά μετά το 77 καταφεύγει όλο και συχνότερα σε συλλήψεις απεργών με τις πιο απίθανες κατηγορίες. Σειρά έχουν τα δικαστήρια που μοιράζουν εξοντωτικές ποινές φυλάκισης. Σε κάθε σημαντικό αγώνα, οι πιο πρωτοπόροι αγωνιστές συνήθως βρίσκονται στη φυλακή.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟ ΒΟΥΛΩΝΕΙ”
Παράλληλα με την καταστολή των εργατικών αγώνων η κυβέρνηση προχωρά σε επίθεση στην πολιτική πρωτοπορία του κινήματος, στην άκρα αριστερά και τις οργανώσεις της Είναι η περίφημη θεωρία του “αριστεροχουντισμού”. Σύμφωνα με αυτή, “ύποπτα στοιχεία” από την άκρα αριστερά και τους νοσταλγούς της χούντας συνεργάζονται άμεσα ή έμμεσα για να εκτρέψουν την δημοκρατικοποίηση της πολιτικής ζωής. Με τη θεωρία του “αριστεροχουντισμού”, η κυβέρνηση του Καραμανλή δήλωνε την πρόθεσή της να χτίσει τη “δημοκρατία της μεταπολίτευσης” τσακίζοντας τα δύο “άκρα”. Στην πραγματικότητα, βέβαια, απευθυνόταν αποκλειστικά στην αριστερά, αφού η άκρα δεξιά στελέχωνε την κρατική μηχανή. Κορύφωση αυτής της τακτικής ήταν η επέμβαση με όπλα στα μπλοκ της άκρας αριστεράς και των ανρχοαυτόνομων, στο Πολυτεχνείο το ’80 και η δολοφονία του Κουμή και της Κανελοπούλου. |
| Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1980-(εδώ) |
Η κυβέρνηση Ράλλη είχε απαγορέψει τη χρονιά εκείνη στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και σύμφωνα με την απαγόρευση οι διαδηλωτές επιτρέπονταν να φτάσουν μόνο ως το Σύνταγμα και εκεί να διαλυθούν.
Η πλειοψηφία της ΕΦΕΕ πειθάρχησε παρά τους λεονταρισμούς των προηγουμένων ημερών, αλλά κάμποσες χιλιάδες διαδηλωτών αποφάσισαν να ακολουθήσουν την αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος-Β' Πανελλαδική κ.α.) επιχειρώντας να συνεχίσουν προς την αμερικανική πρεσβεία.
«Η πορεία ανέβηκε την οδό Σταδίου, συνέχισε στην πλατεία Συντάγματος, όπου συγκεντρωμένοι στο πεζοδρόμιο πολίτες διαφόρων παρατάξεων έβριζαν όσους συμμετείχαν, και μπήκε στην οδό Β.Σοφίας. Στο ύψος της βουλής είχαν παραταχθεί οι “δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης”. Για λίγα λεπτά τα δύο μέτωπα έμειναν ακίνητα και ανταλάχθηκαν κάποιες φράσεις. Στην συνέχεια το μπλοκ των διαδηλωτών έκανε τα πρώτα βήματα προς τον σχηματισμό των Ματ και τότε αυτά επιτέθηκαν. Η μάζα των διαδηλωτών ήταν πυκνή και η υποχώρηση ήταν δύσκολη» (Μαρτυρία από το Εντός Εκτός Εναλλάξ).
Στη συνέχεια τα ΜΑΤ μετέτρεψαν το κέντρο της Αθήνας σε πραγματικό σφαγείο με δυό νεκρούς διαδηλωτές (Κανελλοπούλου, Κουμής) τουλάχιστον δυό τραυματίες από σφαίρες εκατοντάδες σπασμένα κεφάλια, συλλήψεις κλπ
Στις 10 το βράδυ της ίδιας ημέρας ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει: «Μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου» ... Οι οργανώσεις της άκρας Αριστεράς τον κατηγορούν ότι βοήθησε την κυβέρνηση της ΝΔ «σαν να έχει αναλάβει από τώρα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης» (Προκήρυξη ομάδα Πρωτοβουλίας Πολυτεχνείου '80). (Το Βήμα)Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις "οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων" που "αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού", διευκρινίζοντας απλώς ότι "για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις".
Μια βδομάδα αργότερα στη Βουλή έγινε πολύωρη συζήτηση για τα γεγονότα.
"Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη", έλεγε ο Γ. Ράλλης.
Ενώ ο Γιάννης Ζίγδης: "Η βασική αιτία του κακού είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί ένα Σώμα που αποτελεί ντροπή, τα ΜΑΤ. Δεν είναι αστυνομία αυτό, αυτό είναι Σώμα ΕΣ-ΕΣ, είναι χειρότερο από την ΕΣΑ, τα μέλη του είναι κακούργοι, όχι ότι οι άνθρωποι γεννήθηκαν κακούργοι, αλλά εκπαιδεύονται για να γίνουν κακούργοι. Τους είδα στη Ρόδο, όπου επετέθηκαν εναντίον ενός λαού που έκανε μια ειρηνική παρέλαση. Επετέθηκαν με τέτοια λύσσα, που δεν έχω δεί ούτε στους Ιταλούς φασίστες, όταν ήμουν παιδί στη Ρόδο (...) Ας έχουμε μια ειδική συνεδρίαση για το αν μπορεί μια Δημοκρατία να διατηρεί κρατικά όργανα , τύπου ΜΑΤ. Αυτά είναι μόνο για τους 'Χίτλερ', μόνο για τους 'Μουσολίνι'. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν σε μια δημοκρατική Πολιτεία".
Στην ίδια συζήτηση, Παπανδρέου και Φλωράκης, αρκέστηκαν σε υποδείξεις περί του χώρου και του χρόνου κατά τον οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις θα έπρεπε να ανοίξουν τα κεφάλια των διαδηλωτών. "Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει", έλεγε ο Ανδρέας. Ήξερε ότι για να φτάσει στην εξουσία όφειλε να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις. (ΙΟΣ της Ελευθεροτυπίας).Για τους θανάτους διατάχτηκε ΕΔΕ, η οποία φυσικά δεν κατέληξε πουθενά, ως είθισται Οι δράστες των δύο θανάτων έμειναν ατιμώρητοι καθώς όσοι από τους αστυνομικούς κατηγορήθηκαν για τα επεισόδια της 16ης Νοέμβρη του 1980, αθωώθηκαν 7 χρόνια αργότερα.
Πέντε χρόνια μετά την δολοφονία της Κανελλοπούλου και του Κουμή.
Οι “σοσιαλιστές” είναι στη εξουσία με σύνθημα “για ακόμα καλύτερες μέρες” και με άγρια οικονομικά μέτρα.
Υπουργοί δημόσιας “τάξης” : Τσούρας, Κουτσόγιωργας.
*Νοέμβρης 1985. Ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς πυροβολείται και δολοφονείται από τον αστυνομικό Αθ. Μελίστα στα Εξάρχεια, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου, μετά τη ρίψη βόμβας μολότοφ σε κλούβα της αστυνομίας.(2)
 |
| 1985 Αυθόρμητη διαδήλωση μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά από τα ΜΑΤ. |
«Τι έγινε το Πολυτεχνείο;»
Γι αυτό που ζούμε σήμερα, δεν φταίει κανείς από μας…
Όλοι μας.. «αθώοι»..;
Μας πονάει να παραδεχτούμε, ότι βάλαμε τη ζωή μας στις
.. ράγες της διεκπεραίωσης…
Πάψαμε να μιλάμε..
Χάσαμε ακόμα και την ομορφιά της υποκειμενικής μεταφοράς των γεγονότων εκείνων των ημερών…
Μας κουράζουν ακόμα και οι κουβέντες…
Το μόνο που μας απέμεινε, είναι αυτοί οι «άγνωστοι» πιτσιρικάδες, που εκτεθειμένοι μπροστά στις κάμερες, απαντώντας στην ερώτηση «τι έγινε στο Πολυτεχνείο»,
μας χλευάζουν…
Πού να τολμήσουμε να ρωτήσουμε τα δικά μας;
Παιδιά…
Μας τρομοκρατεί ο πανικός της απάντησης…
Αναδημοσίευση από (εδώ)
 |
| Ιανουάριος 1990-Πορείες και συγκρούσεις μετά την αθώωση Μελίστα |
Τα γεγονότα διηγείται λεπτομερώς ο Γιάννης Φιλιππαίος .Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Σχολιαστής» Νο 85, Μάρτης 1990.
*Ιανουάριος 1991. Μία μέρα μετά τη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης της Αθήνας κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις διαδηλωτών με τα ΜΑΤ σε Πάτρα και Αθήνα. Από τα εκατοντάδες δακρυγόνα που ρίχτηκαν, κάποιο προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο «Λιβάς» και στο κτίριο Κ. Μαρούσης. Νεκρά από ασφυξία ανασύρθηκαν τέσσερα άτομα. Η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση, κάνοντας λόγο για «εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς», παρά την ύπαρξη πολλών επώνυμων μαρτύρων για την αιτία της πυρκαγιάς. Εξι χρόνια αργότερα, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, η πυρκαγιά χαρακτηρίστηκε βομβιστική ενέργεια και αποδόθηκε είτε σε ρίψη βόμβας μολότοφ από τους αναρχικούς, είτε σε ρίψη δακρυγόνων με ειδικά τουφέκια από τους αστυνομικούς.(2)
*2006-2007: Είναι οι χρονιές των μαζικών πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων των φοιτητών ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στο νόμο-πλαίσιο. Σε όλες τις πορείες δημιουργείται πανδαιμόνιο από τις αναίτιες σφοδρές επιθέσεις των ΜΑΤ. Την ημέρα ψήφισης του νόμου πλαισίου, πραγματοποιείται μία από τις μεγαλύτερες πανεκπαιδευτικές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών. Η αστυνομία απαντά με γενικευμένη βία κατά μαθητών και φοιτητών, που θεωρήθηκε πρωτοφανής. Οι συγκρούσεις είναι σφοδρές και στα νοσοκομεία μεταφέρονται δεκάδες τραυματίες. Σημειώνεται επίσης πογκρόμ συλλήψεων.
 |
| 2010 |
Μια αφορμή έψαχναν φαίνεται στο επιτελείο της αστυνομίας για να προχωρήσουν σε μαζικές προσαγωγές.
2010
 |
| Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ η ΕΛ.ΑΣ. σκουπίΖΕΙ... Και όταν αυτή δόθηκε το έκαναν. Εγκλώβισαν και προσήγαγαν 290 άτομα -ανάμεσά τους εφήβους και ανηλίκους- μετά την ουσιαστική λήξη της πορείας για την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου, εμπλουτίζοντας τα αρχεία τους, συγκεντρώνοντας στοιχεία από δεκάδες άτομα που περικύκλωσαν στο Πεδίον του Αρεως. |
 |
| ΚΝΑΤ και ΜΑΤ ΜΑΖΊ! |
*Τον περασμένο Δεκέμβριο επικρατεί ξανά αναβρασμός στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Στις διαδηλώσεις, μοτοσικλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ επιτίθενται σε μέλη της οργάνωσης «Δικαίωμα». Συλλαμβάνουν ένα διαδηλωτή, στον οποίο χρεώνουν ότι φορούσε κουκούλα και τους επιτέθηκε (κακούργημα). Φωτογραφικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η ΕΛ.ΑΣ. ψεύδεται και η ομάδα καταθέτει μηνύσεις εναντίον των αστυνομικών ΔΙΑΣ. Τον ίδιο χρόνο καταγράφονται περιστατικά διεμβολισμού διαδηλωτών από μηχανές της ΕΛ.ΑΣ.
Αλλά και στην Κερατέα, τα ΜΑΤ συμπεριφέρονταν σαν στρατός κατοχής. Καταγράφηκαν δεκάδες τραυματισμοί πολιτών, ενώ οι μαρτυρίες των κατοίκων αναφέρουν ρίψη χημικών με κατευθείαν βολή στους διαδηλωτές!
Περισσότερα εδώ:http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=275477
 |
| Θαυμάστε τους !"Εδώ το όργανον της τάξεως" προσπαθεί να πατήσει τον διαδηλωτή! |
Οι τιμητές!
Όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι που έχουν κάνει θεσμό την ανομία μας καλούν και σας καλούν* να γιορτάσουμε μαζί το Πολυτεχνείο.Κάλεσμα για συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου έκανε και η ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ
Το Πολυτεχνείο έγινε σύμβολο γιατί μας δίδαξε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα. Για όλες τις εποχές, για όλες τις καταστάσεις» τονίζει η ΑΔΕΔΥ.
Ευ. Βενιζέλος: Καθήκον όλων μας η προάσπιση της Δημοκρατίας ...
Ο κ. Βενιζέλος αναφέρει πως το Πολυτεχνείο, εκτός από κορυφαία αντιδικτατορική εξέγερση και διαχρονικό σύμβολο(3) αντίστασης και αγώνα, υπήρξε η μήτρα της μεταπολίτευσης.
Γράφει για την προηγούμενη επέτειο ο Σ. Ιωαννίδης, Προέδρος ΟΝΝΕΔ!
Το σημερινό Πολυτεχνείο, δε βρίσκεται Τοσίτσα και Πατησίων. Και συνεχίζει το περίεργο σκεπτικό του αφού πρώτα πει το γνωστό"Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973, αποτέλεσε σύμβολο αντίστασης κατά της Χούντας, ενώ σηματοδότησε την αρχή του τέλος της".Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
http://www.matrix24.gr/2013/11/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1/
και ένας ευφυής σχολιαστής του απαντά
LaScapigliata 05/12/2013
Φήμες λένε ότι το σύνθημα που έχουν διαδώσει οι αριστεροί «Ψωμί, Παιδεία,Ελευθερία» είναι προπαγάνδα και ψέμα. Το αληθινό σύνθημα που φώναζαν στο Πολυτεχνείο είναι «Καινοτομία, Επιχειρηματικότητα, Ελευθερία της Αγοράς».
41 χρόνια μετά, αυτή η «συναίνεση» είναι τουλάχιστον ύποπτη. Και όσοι μιλούν για "ήρωες" ξεχνούν να αναφέρουν πως καμιά ζωή δεν δικαιώνεται με το θάνατο
 |
| Από την φοιτητική πορεία στο Πολυτεχνείο 2014 |
Μηχανική επανάληψη συνθημάτων,κατάθεση στεφάνων,γαρύφαλλα στο κεφάλι -μνημείο του κήπου, συγκίνηση γιατί το απαιτεί η ημέρα, κλπ,κλπ.
Κι αν το ξεχνούν καλό θα ήταν να τους το θυμίσετε, να πυκνώσουν τις επετείους μνήμης.
Αφήστε αυτούς να συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής και εσείς βρείτε άλλους τρόπους να διεκδικήσετε τα δίκια σας."Κάντε τις γιορτές σας"αλλού.
Τόσες πλατείες και άλση μπορούν να σας φιλοξενήσουν!
Αν αποζητάτε την "αλλαγή" βρείτε τους δικούς σας τρόπους.
Άλλωστε εσείς, όλ'αυτά τα ηρωικά τα έχετε χιλιο-ακούσει. Στις σχολικές σας γιορτές κάθε χρόνο τα παίξατε σκετσάκια είπατε τα σχετικά ποιήματα,τα τραγουδήσατε νισάφι!
Έχουν γίνει πολλά "Πολυτεχνεία "από τότε για να λογαριάζεται αυτό σαν κάτι ιδιαίτερο δεν νομίζετε;
«Τι έγινε το Πολυτεχνείο;»
Φοιτητές διέκοψαν εκδήλωση του Πανεπιστημίου Πατρών για το Πολυτεχνείο
Διακόπηκε απότομα, το μεσημέρι της Παρασκευής, εκδήλωση στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Πατρών για τον εορτασμό της 41ης επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ, φοιτητές εισήλθαν στην αίθουσα, λίγο πριν τις 12:30, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα και δεν άφησαν να μιλήσει ο καθηγητής του παιδαγωγικού τμήματος δημοτικής εκπαίδευσης, Δημήτριος Βεργίδης, ο οποίος συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών τον Νοέμβριο του 1973.
Ύστερα από λίγη ώρα η εκδήλωση διακόπηκε και όσοι βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα αποχώρησαν. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=650608
Και η απάντηση..τα ίδια και τα ίδια..οι ασεβείς νέοι
Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Πατρών καταγγέλλει παρόμοιες παρεμβάσεις λεκτικής βίας, που δεν έχουν καμία σχέση με τα γεγονότα της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ:http://www.matersci.upatras.gr/aggregator/sources/1
41 χρόνια μετά
Τι πραγματικά συνέβη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ...
Οι τέσσερις γνωστές και μη εξαιρετέες σελίδες της Πανσπουδαστικής Νο8
Η_κατάληψη_της_Νομικής
Το χρονικό των φοιτητικών συγκεντρώσεων και των επεισοδίων
Πηγές και εικόνες
(1)http://www.limnosreport.gr/archives/25323
(2)http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=275477
http://viwtika.blogspot.gr/2009_11_01_archive.html
Ιστορικά: Οι ξεχασμένοι νεκροί της αστυνομικής βίας
http://m2.facebook.com/story.php?story_fbid=486389668080085&id=465144536871265
http://ohifront.wordpress.com
(3)Ετυμολογία >σύμβολο < αρχαία ελληνική σύμβολον < συμβάλλω, βάζω μαζί(2)http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=275477
http://viwtika.blogspot.gr/2009_11_01_archive.html
Ιστορικά: Οι ξεχασμένοι νεκροί της αστυνομικής βίας
http://m2.facebook.com/story.php?story_fbid=486389668080085&id=465144536871265
http://ohifront.wordpress.com
Ιστορία της λέξης. Το σύμβολο χρησίμευε σαν σημείο αναγνώρισης. Η λέξη σήμαινε ένα αντικείμενο που είχε χωριστεί σε δύο μέρη από δύο ανθρώπους. Όταν αυτοί συναντιόντουσαν αργότερα, ο καθένας είχε επάνω του ένα μέρος του συμβόλου. Αρκούσε λοιπόν να μπουν τα δύο
κομμάτια μαζί (συμβάλλω) για να ξαναγίνει το αρχικό αντικείμενο και, έτσι, να αναγνωριστούν οι δύο άνθρωποι.http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF
Σάββατο 5 Απριλίου 2014
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν για την κρίση
 |
| Ζίγκμουντ Μπάουμαν |
Ο επίτιμος καθηγητής κοινωνιολογίας μιλά για την κρίση, τον καταναλωτισμό, τις μορφές αντίστασης, την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και το πώς βλέπει το μέλλον.
Τη συνέντευξη πήραν η Ντίνα Δαβάκη και ο Δημήτρης Μπούκας*
Η Ελλάδα και η Νότια Ευρώπη διέρχονται μια παρατεταμένη οικονομική κρίση και δέχονται συνέχεια σκληρά μέτρα λιτότητας. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτά που συμβαίνουν;
Τα μέτρα συνδέονται με τα δάνεια που ζητούνται. Είναι σημαντικό όμως να δει κανείς για ποιο σκοπό χρησιμοποιούνται τα δάνεια που δίνονται στην Ελλάδα. Αν χρησιμοποιούνται για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τότε απλά τρέφεται η ρίζα του προβλήματος και οι πολιτικές λιτότητας θα συνεχιστούν αμείωτες. Οι οικονομικές κρίσεις έχουν να κάνουν όχι με καταστροφή του πλούτου, αλλά με αναδιανομή του. Σε κάθε κρίση υπάρχουν πάντα κάποιοι που κερδίζουν περισσότερα χρήματα σε βάρος των άλλων. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, μετά την κρίση έχει παρατηρηθεί μια αργή ανάκαμψη, όμως το 93% του επιπλέον ΑΕΠ που δημιουργήθηκε κατέληξε μόνο στο 1% του πληθυσμού.
Στα βιβλία σας έχετε πολλές φορές αναφερθεί στον καταναλωτισμό της σύγχρονης, μετανεωτερικής κοινωνίας. Σε τι βαθμό υπάρχει συμβατότητα μεταξύ καταναλωτισμού και μέτρων λιτότητας;
Μέχρι το 1970, υπήρχε μια κυρίαρχη κουλτούρα αποταμίευσης και οι άνθρωποι δεν ξόδευαν χρήματα αν δεν τα είχαν προηγουμένως κερδίσει. Μετά το 1970, και με τη συνδρομή πολιτικών, όπως ο Ρέϊγκαν, η Θάτσερ και θεωρητικών όπως ο Φρίντμαν, το καπιταλιστικό σύστημα αντιλήφθηκε ότι υπήρχε παρθένο έδαφος που μπορούσε να κατακτηθεί. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν αυτή που είχε πει ότι ο καπιταλισμός αναζωογονείται μέσω νέων παρθένων περιοχών. Αλλά προέβλεψε λανθασμένα ότι όταν το σύστημα κατακτήσει όλα τα παρθένα εδάφη θα καταρρεύσει. Αυτό που δεν προέβλεψε ήταν ότι ο καπιταλισμός θα αποκτούσε την ικανότητα να δημιουργεί τεχνητές παρθένες περιοχές και να τις κατακτά.
Μία από αυτές είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν χρέη. Έτσι εφευρέθηκαν οι πιστωτικές κάρτες. Διαμορφώθηκε λοιπόν μια κουλτούρα διαφορετική από αυτή της αποταμίευσης.
Τώρα πλέον μπορούσε κανείς να ξοδεύει χρήματα που δεν είχε αποκτήσει. Η φάση μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης, που διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, βασίστηκε σε αυτήν ακριβώς την πίεση για δανεισμό. Κι όταν κανείς χρωστούσε η αντίδραση των τραπεζών δεν ήταν, όπως παλιότερα, να στείλουν τον κλητήρα, αλλά το αντίθετο: έστελναν ένα πολύ ευγενικό γράμμα, με το οποίο προσέφεραν ένα νέο δάνειο για να αποπληρωθεί το προηγούμενο χρέος!
Αυτό συνεχίστηκε για τριάντα χρόνια, μέχρι που ο Κλίντον εισήγαγε τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου που σήμαινε ότι ακόμη και οι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να καλύψουν τα έξοδά τους με τα έσοδα μπορούσαν να πάρουν στεγαστικά δάνεια κλπ. Τελικά αυτή η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και έτσι δημιουργήθηκε η χρηματοπιστωτική κρίση.
Παρόλα αυτά, η καπιταλιστική οικονομία φαίνεται να αντέχει. Είχαμε, για παράδειγμα, το κίνημα "Καταλάβετε τη Wall Street", το οποίο έτυχε μεγάλης προσοχής από τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο. Στο μόνο μέρος που δεν έγινε αισθητό ήταν στην ίδια τη Wall Street, η οποία λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Και αυτό είναι το πρόβλημα.
Κυριαρχεί η ιδέα, στο μυαλό της κας Μέρκελ και των άλλων πολιτικών, ότι ο μόνος τρόπος είναι να υποστηρίζονται οι τράπεζες για να μπορούν να δίνουν περισσότερα δάνεια. Αλλά αυτή είναι μια πολύ κοντόφθαλμη πολιτική, αφού αυτή η παρθένα περιοχή του καπιταλισμού έχει πια εξαντληθεί: Οποιοσδήποτε μπορούσε να χρεωθεί, έχει χρεωθεί! Ακόμα και τα εγγόνια σας είναι ήδη χρεωμένα, δεν υπάρχει αμφιβολία. Θα πληρώνουν αυτά τα τριάντα χρόνια καταναλωτικού οργίου. Κι ενώ στην αρχή η παρθένα περιοχή των ανθρώπων που χρεώνονται απέφερε τεράστια κέρδη, βαθμιαία τα κέρδη αυτά λιγόστεψαν και τώρα είναι μηδαμινά, σύμφωνα με το νόμο της φθίνουσας απόδοσης. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τώρα είναι ότι η χώρα επενδύει σε φαντάσματα, αυτό ακριβώς είναι οι τράπεζες που δίνουν δάνεια!
Ποια είναι η διέξοδος, αν, όπως είπατε σε μια ομιλία σας, «έχει το μέλλον Αριστερά»;
Μου ζητάτε να απαντήσω ένα ερώτημα το οποίο πολύ πιο έξυπνοι άνθρωποι, όπως ο Στίγκλιτς, δυσκολεύονται να απαντήσουν. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν ριζικές λύσεις.
Κι εκείνο που με ανησυχεί, είναι ότι μεταξύ των πολιτικών θεσμών που έχουμε στη διάθεση μας δεν υπάρχει ούτε ένας που να είναι σε θέση να παράσχει μακροπρόθεσμες λύσεις.
Ολες οι κυβερνήσεις υπόκεινται στους, κατά τον R.D.Laing [1], διπλούς δεσμούς, που στην περίπτωση των κυβερνήσεων, για να χρησιμοποιήσω μια αναλογία, συνίστανται στις πιέσεις που δέχονται. Από τη μία για να επανεκλεγούν πρέπει να αφουγκράζονται τα αιτήματα του λαού, εκούσια ή ακούσια, και να υποσχεθούν την ικανοποίησή τους. Από την άλλη, όλες οι κυβερνήσεις, δεξιές κι αριστερές,αδυνατούν να τηρήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις λόγω των χρηματιστηρίων και των τραπεζών. Για παράδειγμα, όταν η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σαρκοζί συναντήθηκαν μια Παρασκευή να διαβουλευτούν για το μνημόνιο της Ελλάδας, έλαβαν και κοινοποίησαν κάποιες αποφάσεις και έτρεμαν όλο το σαββατοκύριακο μέχρι να ανοίξουν τα χρηματιστήρια τη Δευτέρα.
Δεν ξέρω αν η άποψη του Laing είναι σωστή ή λάθος ως προς την οικογένεια, αλλά θεωρώ ότι έχω δίκιο όταν υποστηρίζω πως ισχύει στην περίπτωση των κυβερνήσεων. Ο κόσμος ψηφίζει από απογοήτευση. Εχουμε ολοένα και πιο συχνές εναλλαγές Δεξιάς και Αριστεράς.
Στα πλαίσια της ίδιας κρίσης, ο αριστερός Θαπατέρο ηττήθηκε από τον δεξιό Ραχόι στην Ισπανία, ενώ στη Γαλλία ο δεξιός Σαρκοζί αντικαταστάθηκε από τον σοσιαλιστή Ολάντ. Αυτό ακριβώς εννοώ με τον όρο διπλοί δεσμοί.
Από τη μία η πίεση του εκλογικού σώματος και από την άλλη το παγκόσμιο κεφάλαιο, χρηματιστήρια, τράπεζες, επενδυτές, που υπερβαίνουν οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Μέχρι και οι ΗΠΑ είναι καταχρεωμένες. Φαντάζεστε να ζητήσουν οι δανειστές της αμερικανικής κυβέρνησης άμεση εξόφληση του χρέους; Η αμερικανική οικονομία θα καταρρεύσει εν ριπεί οφθαλμού. Σε συνθήκες διπλών δεσμών, τόσο στην ψυχολογία όσο και στην μακροοικονομία, δεν υπάρχει επιτυχής διαφυγή. Πρέπει να αλλάξει το σύστημα εκ βάθρων και αυτό χρειάζεται χρόνο.
Ναι, χρειάζεται ριζική λύση. Ποιά η γνώμη σας για τα κινήματα στη Νότια Ευρώπη; Εμείς ελπίζουμε πως τα κινήματα βάσης φαίνονται να ενισχύονται ολοένα. Είναι η πρώτη φορά, που στην Ελλάδα παρατηρούνται ομοιότητες με τα μέσα της δεκαετίας του ’70, μετά την πτώση της δικτατορίας. Υπάρχει συσπείρωση των πολιτών και νομίζουμε πως είναι πολύ καλός οιωνός και ελπιδοφόρος.
Είναι η μόνη ελπίδα. Στο «Ημερολόγιο μιας κακής χρονιάς» ο Νοτιοαφρικανός συγγραφέας Κούτσι επανεξετάζει τις βασικές αρχές που διέπουν τη σκέψη μας, τα θεμέλια του στοχασμού μας που θεωρούνται δεδομένα. Ο αρχαίος ελληνικός όρος είναι «δόξα» και υποδηλώνει τις ιδέες με βάση τις οποίες σκεπτόμαστε, που όμως δεν αμφισβητούμε (ΣτΜ «δοξασία» στα νέα ελληνικά). Μας διευκολύνουν να κατανοήσουμε τι γίνεται γύρω μας ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, αλλά δεν υπόκεινται σε έλεγχο. Τις αποδεχόμαστε σιωπηρά. Ο Κούτσι τις θέτει σε αμφισβήτηση. Και λέει λοιπόν: «Αν θέλουμε πόλεμο, τον έχουμε. Αν επιθυμούμε ειρήνη, μπορούμε να την αποκτήσουμε. Αν αποφασίσουμε πως τα έθνη πρέπει να δρουν σε καθεστώς ανταγωνισμού και όχι φιλικής συνεργασίας, αυτό θα γίνει». Επομένως, κάθε αλλαγή είναι εφικτή.
Είναι θέμα πολιτικής βούλησης…
Στη θέση των ιδιωτικών επιχειρήσεων, μπορούμε να έχουμε συνεταιρισμούς. Oταν έκανα τη διατριβή μου για υφηγεσία στο LSE, το θέμα μου ήταν η κοινωνιολογική ανάλυση του βρετανικού εργατικού κινήματος. Πώς από την παρακμή του στο τέλος του 19ου αιώνα εδραιώθηκε και απέκτησε ισχύ τον 20ο. Δεν έγινε χάρη στις τράπεζες, ούτε χρηματοδοτήθηκε από ιδρύματα. Ενισχύθηκε όμως από το συνεταιρισμό καταναλωτών Ροτσντέιλ, που ήταν ο πρώτος συνεταιρισμός το 19ου αιώνα. Τα μέλη του αποφάσισαν να σταματήσουν να αγοράζουν από τα μαγαζιά, να μην πληρώνουν τους κεφαλαιούχους, αλλά να διανέμουν τα έσοδα του συνεταιρισμού στα μέλη του και στις τοπικές κοινότητες. Ο Ροτσντέιλ δεν ήταν ο μόνος, υπήρχαν κι άλλοι. Υπήρχαν τα ταμεία αλληλοβοήθειας, που με μια μικρή συνδρομή, τα μέλη σε περίπτωση δυσκολίας μπορούσαν να δανειστούν χρήματα και να μην καταφύγουν στην τράπεζα. Αυτά τα ταμεία δεν ήταν κερδοσκοπικά. Επομένως δεν είναι αποκύημα της φαντασίας του Κούτσι αλλά εφικτό το να γίνουν αλλαγές. Προΰποθέτουν όμως επανάσταση στο επίπεδο της κουλτούρας και νοοτροπίας.
Στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν παρόμοιες πρωτοβουλίες των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, που παρακάμπτουν το μεσάζοντα και αγοράζουν από τους παραγωγούς και πωλούν σε τιμές κόστους απευθείας στους καταναλωτές. Μόνο έτσι μπορούν να αντεπεξέλθουν οι πολίτες , των οποίων η αγοραστική δύναμη έχει μειωθεί στο μισό από τις αλλεπάλληλες περικοπές. Πρόκειται για έγκλημα…
Αν τελικά η αλλαγή νοοτροπίας έχει αρχίσει, είναι μια αργή και μακροπρόθεσμη διαδικασία, που πρέπει να υπερνικήσει ισχυρότατους αντιπάλους. Ετσι όταν μιλάμε για λύσεις, το μείζον πρόβλημα δεν είναι το να βρούμε το τι είναι αναγκαίο να γίνει. Σ’ αυτό εύκολα μπορούμε να πετύχουμε σύγκλιση απόψεων. Το θέμα είναι το ποιός θα το κάνει.
Μήπως οι αγανακτισμένοι πολίτες;
Σίγουρα όχι τα πολιτικά κόμματα, οποιασδήποτε απόχρωσης. Ούτε οι κυβερνήσεις, που δεν ελέγχουν την οικονομία, οι δυνάμεις τις οποίας είναι παγκόσμιες. Τα κράτη είναι εξ ορισμού υποχρεωμένα να δρουν στα πλαίσια της επικράτειάς τους. Η οικονομία δεν ασχολείται πλέον με το τοπικό επίπεδο, τη νομοθεσία του τόπου, τις προτιμήσεις ή σύστημα αξιών των κατοίκων του. Μόλις διαπιστωθεί σύγκρουση, παίρνουν τους laptop, τα i-pad και i-phones και μετακομίζουν σε χώρες σαν το Μπανγκλαντές, όπου βρίσκουν απρόσκοπτη πρόσβαση σε εργατικά χέρια που κοστίζουν 2 δολάρια τη μέρα. Υπάρχει αυτό που ο Ισπανός κοινωνιολόγος Μανουέλ Καστέλς αποκαλεί «χώρο των ροών» (space of flows). Εκατομμύρια δολλάρια μεταφέρονται ελεύθερα με το πάτημα ενός πλήκτρου στον υπολογιστή. Έτσι λοιπόν, από τη μια μεριά έχουμε την εξουσία, που είναι απελευθερωμένη από τον πολιτικό έλεγχο και από την άλλη έχουμε την πολιτική, που συνεχώς πάσχει από έλλειμα εξουσίας, μια και η εξουσία εξατμίζεται στον χώρο των ροών.
Εννοείτε ότι η πολιτική είναι τοπική, ενώ η εξουσία παγκόσμια…
Ακριβώς. Και ο πιο αδύναμος κρίκος δεν είναι η κοινότητα, η πόλη ή οποιαδήποτε άλλη μορφή τοπικότητας, αλλά το ίδιο το κράτος, που είναι παγιδευμένο μεταξύ δύο πυρών, του έθνους από τη μια και των αγορών από την άλλη. Και οι πρωτοβουλίες που αναφέρατε γεννιούνται στο υπο-εθνικό επίπεδο. Οι θεσμοί του εθνικού επιπέδου (κόμματα, κυβέρνηση, βουλή κλπ) δε μπορούν ν’αντεπεξέλθουν στη διπλή αυτή πίεση. Οι πολίτες στην προσπάθεια τους να προστατευθούν από τις επιπτώσεις αυτών των ανώνυμων δυνάμεων της αγοράς αντιδρούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή οργανώνονται με γνωστούς τους, γείτονες, με όλους αυτούς με τους οποίους αντιλαμβάνονται από κοινού, πως η βελτίωση του τόπου τους θα έχει θετικό αντίκτυπο σε όλους και δεν είναι ανταγωνιστικό παιχνίδι με νικητές και ηττημένους.
Γίνεται στις μέρες μας συχνά λόγος για δίκτυα…
Ξέρετε, αντιμετωπίζω τον όρο αυτον με δυσπιστία. Τα δίκτυα έχουν να κάνουν με την επικοινωνία και η επικοινωνία περικλείει ταυτόχρονα τη δυναμική της σύνδεσης και τη δυναμική της αποσύνδεσης. Προτιμώ να μιλώ για κοινότητα, γιατί αυτός ο όρος εμπεριέχει την έννοια της δέσμευσης, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση των δικτύων. Σήμερα, μπορεί κανείς να έχει εκατοντάδες φίλους σε ένα online δίκτυο και απλά κάποια στιγμή να σταματήσει να επικοινωνεί με κάποιους, χωρίς να χρειαστεί καν να εξηγήσει γιατί ή να ζητήσει συγγνώμη.
Στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε ποσοστό περίπου 27% για πρώτη φορά στην ιστορία. Η δέσμευσή του είναι ότι θα σταματήσει την αποπληρωμή του χρέους και τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί.
Από μια άποψη ήταν ευτυχής συγκυρία που η Αριστερά δε μπόρεσε να γίνει κυβέρνηση. Μπορώ να φανταστώ τη δυσκολία της θέσης της απέναντι σε πολιτικές που έχουν επιβληθεί, όχι από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά από τις ανώνυμες δυνάμεις της αγοράς. Όσο ισχυρή θέληση και καλή οργάνωση και να έχουν τα κόμματα, δε νομίζω ότι μπορούν να καταφέρουν κάτι αν δεν αλλάξει το σύστημα. Όπως ανέφερα, εκείνο που παρατηρείται σήμερα είναι η αποκοπή της εξουσίας από την πολιτική. Ως εξουσία αντιλαμβάνομαι την ικανότητα να κάνει κανείς κάποια πράγματα. Ως πολιτική αντιλαμβάνομαι την ικανότητα να αποφασίζει κανείς τι πρέπει να γίνει. Παλιότερα, το ζητούμενο ήταν να επιβάλλει κανείς τη δική του πολιτική ατζέντα. Ήταν δεδομένο ότι το κράτος θα υλοποιούσε την όποια ατζέντα. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν εννοώ ότι το κράτος είναι τελείως ανίσχυρο, αλλά ότι έχει περιορισμένα περιθώρια ελιγμών. Έτσι, μπορεί π.χ. να αποφασίσει ποιούς θα φορολογήσει περισσότερο, αλλά δεν έχει λόγο στα μεγάλα προβλήματα. Όλοι οι πολιτικοί θεσμοί που δημιουργήθηκαν μεταπολεμικά βασίζονταν στην αντίληψη ότι το κράτος είναι ικανό να διαχειριστεί την οικονομία, την άμυνα, όπως και τις πολιτισμικές νόρμες μιας κοινωνίας.
Αλλά τώρα πια η ιδέα της εθνικής κυριαρχίας αποτελεί αυταπάτη, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα έθνος που να είναι κυρίαρχο. Ακόμη και πολύ θαραλλέοι πολιτικοί, όπως ο Λούλα στη Βραζιλία, χρειάζεται να παρακολουθούν τις αντιδράσεις των αγορών όταν υιοθετούν τη μια ή την άλλη πολιτική. Αντίθετα, κυριαρχούν τα χρηματιστήρια που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παρακολουθούν τις ισοτιμίες των νομισμάτων κι όταν εντοπίσουν μια αδυναμία να τη διογκώνουν μέχρι να πάρει διαστάσεις τεράστιου προβλήματος μέσω των ΜΜΕ και της πληροφορικής, ώστε να οδηγήσουν σε πτώση των μετοχών και υποτιμήσεις και να δημιουργήσουν συνθήκες κερδοσκοπίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Πώς μπορεί να επέλθει η αλλαγή; Πώς είναι δυνατόν το σύστημα της αγοράς να παραμένει τόσο σταθερό σ’ένα περιβάλλον γενικής ρευστότητας, για να χρησιμοποιήσουμε δικούς σας όρους;
Όπως σάς είπα, δε βλέπω κάποια αρχή ικανή να επιβάλει κάτι διαφορετικό και πιστεύω ότι για να υπάρξει θα περάσουν δεκαετίες, δεν είναι κάτι που θε εμφανιστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Η μόνη ριζική λύση που βλέπω είναι να εδραιωθεί ένας τρόπος ζωής που θα καταστήσει το υπάρχον σύστημα έκπτωτο. Δηλαδή, να σταματήσει το σκεπτικό τού να δανείζεται κανείς για την απόκτηση αυτοκινήτου ή σε επίπεδο κρατών το να καταφεύγουν σε δανεισμό για να μειώσουν τους φόρους για τους πολύ πλούσιους, και να υιοθετηθεί ένας τρόπος ζωής, που θα παρέχει σε κάποιο βαθμό ασφάλεια σε όλους. Σε τέτοιο περιβάλλον οι κερδοσκόποι δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.
Δηλαδή ένας αντικαταναλωτικός τρόπος ζωής.
Ακριβώς. Το μισό πρόβλημα είναι ο υπερβολικός, καταναλωτισμός της σπατάλης, που κυριαρχεί. Γι’ αυτό και κανένα επίδοξο κόμμα εξουσίας δεν υπόσχεται στους ψηφοφόρους πως θα πατάξει τον καταναλωτισμό. Δεν μιλάμε φυσικά για λιτότητα, αλλά για αλλαγή νοοτροπίας και τρόπου ζωής με έμφαση στην ικανοποίηση των αναγκών και όχι την ικανοποίηση των καταναλωτών. Ο κόσμος τότε δε θα σπαταλάει χρήματα για την απόκτηση διάφορων gadgets, όπως για παράδειγμα το να αγοράζεις καινούριο κινητό, χωρίς το παλιό να έχει βλάβη…
Αυτό γίνεται γιατί οι κατασκευαστές των gadgets διασφαλίζουν ότι μόλις εισαχθεί το νέο μοντέλο μιας συσκευής τα παλιότερα θα γίνουν παρωχημένης τεχνολογίας και αυτό ακριβώς τονίζουν όταν τα διαφημίζουν. Τέτοια τεχνάσματα χρησιμοποιούν για να παγιδεύουν τους καταναλωτές.
Φυσικά. Τα διαφημιστικά κόλπα αρχίζουν από τις διαφημίσεις στην παιδική τηλεόραση, όταν π.χ. τα νέα μοντέλα αθλητικών παπούτσιών παρουσιάζονται με τέτοιον τρόπο, που κάνει τα παιδιά να αισθάνονται πως θα γίνουν ρεζίλι στο σχολείο αν εμφανιστούν με παλιότερα. Μ’αυτόν τον τρόπο ασκούνται πιέσεις από παντού και απαιτείται θάρρος και αντοχή για να αντισταθεί κανείς στον καταναλωτισμό. Κάποιοι το κατορθώνουν και δημιουργούνται μικροί πυρήνες, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία υπάρχει το κίνημα slow food, που έχει εξαπλωθεί σε 160 χώρες. Ή το Cittaslow, που αποσκοπεί στην επιβράδυνση του ρυθμού ζωής στα αστικά κέντρα και στη διασφάλιση της ποιότητας ζωής αντί για την ποιότητα της κατανάλωσης. Τέτοιες πρωτοβουλίες, αποτελούν «νησάκια» σε ένα αρχιπέλαγος. Από αυτό το σημείο ως τη ριζική αλλαγή νοοτροπίας είναι μακρύς ο δρόμος.
Με παρηγορεί όμως η σκέψη πως κάθε πλειοψηφία στην ιστορία ξεκίνησε ως μειοψηφία κι έτσι το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις κινήσεις που αναφέραμε. Δεν έχω δυστυχώς άλλο όραμα να σας προσφέρω.
Ποιός θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος των διανοούμενων σε αυτήν την προσπάθεια;
Η διανόηση έχει γίνει κι αυτή ένα προϊόν που πωλείται και αγοράζεται και αυτό ισχύει για όλους, τόσο συντηρητικούς όσο και προοδευτικούς. Παλιότερα, ας πούμε στη δεκαετία του ’30, υπήρχαν διανοούμενοι με κάποιο όραμα, κομμουνιστικό ή ακόμη και φασιστικό. Σήμερα, οι διανοούμενοι με όραμα είναι πολύ λίγοι. Ο Μισέλ Φουκώ έχει πει ότι δεν υπάρχουν πια ολοκληρωμένοι διανοούμενοι: οι πανεπιστημιακοί στηρίζουν τα πανεπιστήμια, οι καλλιτέχνες τα θέατρα, οι γιατροί τα νοσοκομεία, η κάθε κατηγορία τα δικά της επαγγελματικά συμφέροντα. Λείπουν οι διανοούμενοι που θα στοχαστούν με πλαίσιο αναφοράς την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Αυτή η απουσία έχει να κάνει με τη σχετικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της γνώσης;
Οι διαδικασίες της εμπορευματοποίησης, της απορρύθμισης, του ατομισμού χαρακτηρίζουν όλες τις πλευρές της σύγχρονης κοινωνίας. Έτσι δεν υπάρχουν πια «κέντρα βάρους», σημεία συνεύρεσης, και «εργοστάσια αλληλεγγύης». Όλα είναι σκόρπια, ρευστά. Συνεργαζόμαστε στιγμιαία για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος και στη συνέχεια μεταπηδάμε σε κάτι άλλο όταν βαρεθούμε και όχι όταν το πρόβλημα έχει επιλυθεί. Δεν υπάρχει αγκυροβόλι.
Αν λοιπόν, όπως περιγράφετε και στα βιβλία σας, ζούμε πια σε ένα μεταμοντέρνο, ρευστό κόσμο, μια ρευστή μετανεωτερικότητα, ποιά θα είναι η διάδοχη κατάσταση;
Χρησιμοποιώ, όπως ίσως ξέρετε, τον όρο interregnum, που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Τίτο Λίβιο για να περιγράψει την κατάσταση στη Ρώμη μετά το θάνατο του Ρωμύλου, που βασίλεψε για 37 χρόνια, όσο ήταν τότε ο μέσος όρος ζωής. Μετά το θάνατό του, ελάχιστοι Ρωμαίοι θυμούνταν τη Ρώμη πριν το Ρωμύλο. Οπότε επικρατούσε μια κατάσταση τραγικής αβεβαιότητας και έλλειψης προσανατολισμού μέχρι να βρεθεί βασιλιάς. Ο Γκράμσι δανείστηκε τον όρο και τον προσάρμοσε για να περιγράψει μια κατάσταση, όπου οι παλιές πρακτικές δεν είναι πια αποτελεσματικές, ενώ νέοι τρόποι δεν έχουν ακόμα εφευρεθεί. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψουμε ποιοί θα είναι αυτοί οι τρόποι. Ίσως σε άλλα σημεία της υδρογείου να έχουν ήδη βρεθεί και να μην το γνωρίζουμε.
Αυτό το μαθαίνουμε πάντα εκ των υστέρων.
Στη διάρκεια του 20ου αιώνα, ούτε ένα από τα γεγονότα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας δεν είχε προβλεφθεί. Όλα αποτέλεσαν εκπλήξεις και ο κόσμος δεν μπορούσε να πιστέψει, πως συνέβαιναν. Οταν μελετούσα την ιστορία του εργατικού κινήματος στη Βρετανία και έκανα έρευνα στα αρχεία της Guardian στο Μάντσεστερ, διαπίστωσα πως ούτε μια φορά μέχρι το 1870 δεν είχε γίνει αναφορά στην βιομηχανική επανάσταση, ούτε στην κοιτίδα της, το Μάντσεστερ. Ο κόσμος δεν είχε αντιληφθεί πως ζούσε τη βιομηχανική επανάσταση.
Επομένως, αν τώρα ζούμε μια μετα-ρευστή επανάσταση, μόνο τα παιδιά σας θα τη συνειδητοποιήσουν.
Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Ο συμπατριώτης σας Κορνήλιος Καστοριάδης, όταν, λόγω των ριζοσπαστικών του θέσεων, ερωτήθηκε αν στόχος του ήταν να αλλάξει τον κόσμο απάντησε «Ούτε κατά διάνοια. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου να αλλάξω τον κόσμο. Αυτό που επιθυμώ είναι να αλλάξει η ανθρωπότητα από μόνη της, όπως έκανε τόσες φορές στο παρελθόν». Αυτή είναι οπτική αισιόδοξου ανθρώπου.
Την προσυπογράφετε σε τελική ανάλυση;
Δεν θα προλάβω να το δω, γιατί είναι μακροπρόθεσμο. Όμως ελπίζω ο 21ος αιώνας να είναι αφιερωμένος στην επανασύνδεση εξουσίας και πολιτικής, μέσα από συλλογική δράση και κοινούς στόχους. Η διάκριση μεταξύ αισιόδοξης και απαισιόδοξης στάσης κατά τη γνώμη μου είναι λογικά εσφαλμένη, αφού δεν εξαντλεί όλες τις πιθανότητες. Ποιός είναι ο αισιόδοξος; Όποιος πιστεύει πως ο κόσμος ως έχει εδώ και τώρα, είναι ο καλύτερος δυνατός.
Ποιός είναι ο απαισιόδοξος; Αυτός που σκέφτεται πως ίσως ο αισιόδοξος να έχει δίκιο. Υπάρχει και ο Καστοριάδης μεταξύ των δύο θέσεων, που λέει πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και έλπιζε πως κάποτε θα πραγματοποιηθεί. Όσον αφορά στο απώτερο μέλλον, η άποψη του είναι σωστή, όχι όμως όσον αφορά στο άμεσο μέλλον. Όσο για μένα, είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος και μακροπρόθεσμα αισιόδοξος. Δεν βλέπω ριζοσπαστικές αλλαγές σύντομα, αλλά είμαι σίγουρος, πως είναι στο πρόγραμμα.
[1] Ο ψυχίατρος R.D. Laing, ορίζει ως «διπλούς δεσμούς», τα διαφορετικά αντιφατικά μηνύματα στα οποία είναι εκτεθειμένα τα μέλη της οικογένειας λόγω της ταυτόχρονης επιρροής της κοινωνίας και της οικογένειας και την ανάγκη να απαντήσουν σε πολύ συχνά παράλογες προκλήσεις για να μην τιμωρηθούν.
*Συνέντευξη του Ζ. Μπάουμαν στην Ντ. Δαβάκη και τον Δ. Μπούκα για την Εποχή
Το βρήκαμε στο http://rednotebook.gr/details.php?id=12163
Πέμπτη 3 Απριλίου 2014
ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΓΙΝΑΜΕ ΜΑΛΛΙΑ ΚΟΥΒΑΡΙΑ*
Η κατάσταση ως έχει σήμερα μέσα από σχόλια αναγνωστών από εδώ www.capital.gr/
ΚΑΤΕΡΙΝ πρίν 3 ώρες
Τι καταλαβαμε απ'οσα ακουσαμε ως τωρα?
Αυτα που λιγο πολυ συζητουσαμε και αντιλαμβανομασταν.Οτι αρχικα η κυβερνηση κρατουσε στο απυροβλητο την ΧΑ ως μελλοντικο κυβερνητικο μπαλαντερ.Κατοπιν κατ'απαιτησιν αλλων και βλεποντας την θεαματικη της ανοδο, που δεν ηταν τιποτε αλλο απο μια κυβερνητικη
δυσαρεσκεια, την εριξε στον λακκο των λεοντων, με αρκετες αφορμες εκ μερους της.
Οτι βεβαιως ηταν ενα προμελετημενο πολιτικο παιχνιδι, μονο που αρχισε να θεριζει θυελλες.
Γιατι αφ'ενος μεν απο τον διαλογο συμπεραινουμε οτι ο εξ'απορρητων και ότι στενος συνεργατης του πρωθυπουργου κ Μπαλτακος διατηρουσε εξαιρετικες σχεσεις με την ΧΑ (δεδηλωμενος αλλωστε αντικομμουνιστης) οχι χωρις τις ευλογιες ανωθεν, αφετερου ο πρωθυπουργος "επεσε" απο
τα συννεφα, ασχετως εαν ειχε στενη σχεση μαζι του απο το 1982.
Οτι ομολογει πως υπηρξε ωμη παρεμβαση στο εργο της δικαιοσυνης απο τον υπουργο δικαιοσυνης κ Αθανασιου που μαλιστα το χαρακτηρισε Τρικυμία χωρίς ουσιαστική βάση και χωρις παρεμβαση (λεμε τωρα...) και τον κ Δενδια.
Μετα βδελυγμιας απαντες αποσειουν την κατηγορια αυτη ως ψευδη και στοχοποιουν ΜΟΝΟ τον κ Μπαλτακο.
Η προσωπικη του ατζεντα κατα τον κ Βοριδη φυτρωσε μονη σαν τα μανιταρια.
Το ιδιο και η εισαγγελευς...Κοντοχωριανη η ξανθια η κ Ευτερπη?
Εγραψε ομως...
Εχουν περασει αρκετες ωρες μετα την αποκαλυψη Κασιδιαρη και δεν κατορθωσαν ακομη να συνταξουν ενα κυβερνητικο ανακοινωθεν...πανικος στα επιτελεια, λες και φιμωθηκαν απο τον... Ερντογαν.
Οτι ο Κασιδιαρης ως υποδικος, καταφερε να δημοσιοποιησει ενα στοιχειο που ως προιον υποκλοπης, οι δικαστες θα απερριπταν.
Τωρα το εμαθε προεκλογικα η Ελλαδα ολοκληρη.
Παιζουν στα ισα ρωσικη ρουλετα.
Θα ακολουθησουν και αλλα?
Μονον ο Κασιδιαρης γνωριζει και αυτοι που μιλησαν μαζι του.
Καποιοι θα καταφυγουν σε lexotanil σημερα, πιθανως και σε υπογλωσσια.
Και φυσικα δεν υπηρξε ουτε καν η ευθιξια μιας αυθορμητης παραιτησης των υπολοιπων δυο υπουργων...τωρα ειναι αργα, ακομη και αν τους...ανασχηματισουν.
Αντ'αυτου, ακουμε δηλωσεις οτι η Ελλαδα επεστρεψε.
Που κυριε Σαμαρα?
Στο βαθυ τουνελ που την χωσατε δεν υπαρχει φως, μονο σαπιλα και πτωμαινη.
Ποιον πειθουν, ειναι ολοφανερο...μονον τον εαυτο τους.
Το κεφαλι μας στην αμμο το βαζουμε μονο αν πιστεψουμε οτι ο Μπαλτακος τα εκανε ολα μονος του, γιατι παραγκες δεν εχει μονο το ποδοσφαιρο....
Δειλοι, μοιραιοι κι αβουλοι αντάμα, προσμενουμε, ισως,
καποιο θαμα... αδίκως
pantits πρίν 3 ώρες
Κουιζ :
Πως λέγεται η χώρα όπου γιός κυβερνητικού μεγαλοστελέχους πλακώνει στο ξύλο βουλευτές αντίπαλου κόμματος και οι αστυνομικοί τον συνοδεύουν έξω αντί να τον συλλάβουν ;
Και άλλο κουιζ :
Τι μεγάλη πατατα πάλι θα κάνει η Συριζα τις επομενες ημερες, μην τυχον και προηγηθεί στις δημοσκοπήσεις ;
Μα καλύτερα να κλείσουμε αυτή την συγκινητική ημέρα με ένα άσμα!!!
Πάμε όλοι μαζί
Απέθανε ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλοςτην πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα 'φερνε το τέλος ( x2)
Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν (x2)
Οι πρωθυπουργοί
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8cHGxLM0TJY#t=3
Μάρκος Βαμβακάρης -Ζωντανή εκτέλεση του Δημήτρη Τσαουσάκη.
Μάγκες στις πόρτες!
Όσο για τον τίτλο,έχει φροντίσει η παράδοση να μας δώσει συμπυκνωμένα τα νοήματα των όσων συμβαίνουν ή θα συμβούν, γιατί είναι παλιοκαταστάσεις αυτές κι ας φαίνονται πρωτόγνωρες...
*Σύνθετη έκφραση που δηλώνει αγανάκτηση για την και καλά παρακμή του ανδρικού φύλου με την εμφάνιση διάφορων φαινομένων όπως οι στρέι, οι μετρό, η τριχοφοβία και τα παρόμοια.
Δευτερευόντως, περιγράφει την ανάμιξη ή και το νταλαβέρι προσώπων από πολύ διαφορετικά περιβάλλοντα, ηθικές αξιολογήσεις και καταβολές ο καθένας, ανθρώπων των οποίων ο συγχρωτισμός και η συναναστροφή μας προξενεί έκπληξη μάλλον δυσάρεστη.
Πιο συγκεκριμένα, οι χρήσεις της έκφρασης κυμαίνονται ως εξής:
Για να επικρίνουμε τον πολιτικό αμοραλισμό αυτών που είναι με άλλο κόμμα το πρωί και άλλο το βράδυ (άλλωστε οι αγγλοαμερικανοί λένε για την διαπλοκή πως όλοι στο ίδιο κρεβάτι καταλήγουν).
Περισσότερα εδώ:
http://www.slang.gr/lemma/show/poustides_kai_palikaria_giname_mallia-koubaria_10317/
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
«Αναζητώντας τα ίχνη της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα»
Με αφορμή την επέτειο από τις μαζικές κινητοποιήσεις των Αθηναίων τον Μάρτιο του 1943 ενάντια στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης των γερμανικών αρχών κατοχής
Ο ρ/σ «105.5 Στο Κόκκινο» διοργανώνει συλλογικό περίπατο με τίτλο:
«Αναζητώντας τα ίχνη της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα»
που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 9 Μαρτίου στις 11:00 το πρωί με αφετηρία τα Προπύλαια.
Η ξενάγηση στους δρόμους της Αθήνας θα γίνει από τον ιστορικό Μενέλαο Χαραλαμπίδη.
Στόχος του περιπάτου είναι η περιήγηση στους δρόμους και τα κτίρια της Αθήνας όπου σημειώθηκαν οι σημαντικότερες αντιστασιακές κινητοποιήσεις του αθηναϊκού λαού κατά την περίοδο της Κατοχής και η ανάδειξη ενός σημαντικού μέρους της ιστορίας της που παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστο:
Μέσα από την αφήγηση σε κάθε σταθμό του περιπάτου θα γίνει προσπάθεια να ανασυσταθεί η μνήμη της κατοχικής Αθήνας, της Αντίστασης και των θυμάτων του αντιστασιακού αγώνα.
Μετά το τέλος του περιπάτου θα ακολουθήσει συζήτηση στο Πολυτεχνείο (αμφιθέατρο Γκίνη) με τον ερευνητή, Μανώλη Κασσιμάτη και τον ιστορικό Μενέλαο Χαραλαμπίδη ενώ παράλληλα θα προβληθεί σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από την περίοδο της Κατοχής.
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012
Αναζητώντας ομοιότητες
Λ. Παπαδήμος : Οι αξίες και τα ιδανικά των ηρώων του 1821 δείχνουν το δρόμο.
Πρόσθεσε ότι «για να πετύχουμε χρειάζεται ενότητα, αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη.
Ήταν μια θαυμάσια, εντυπωσιακή παρέλαση με την οποία τιμήσαμε τους ήρωες του 1821, οι οποίοι με γενναιότητα, αυτοθυσία και πίστη μας έδωσαν την ελευθερία μας »είπε μετά το τέλος της στρατιωτικής παρέλασης για την 25η Μαρτίου".
*
Και θεωρητικά πάντα, αν υποθέσουμε πως συμφωνούμε με τα παραπάνω, (τα ιδανικά και τις αξίες) πάμε να θυμηθούμε τις σχετικές ιστορίες όσο πιο σύντομα γίνεται.
Του λαβωμένου Κλέφτη
Και πάρτε το μαχαίρι μου τασημοχάντσερό μου
Και φκιάστε μου το μνήμα μου και φκιάστε το κιβούρι
Νάναι πλατύ, νάναι μακρύ, να πέρνη δυό νομάτους
Να στέκορτός να πολεμώ, να πέφτω, να γιωμίζω.
Και στη δεξιά μου την μεριά αφήστε παραθύρι,
Να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά, της άνοιξης ταηδόνια.
Ο θάνατος του Κλέφτη
Σωσμένο από τον Γκαίτε
Και φέρτε ΜΟU και ταμπουρί πικρά να το βαρέσω
Να πω τραγούδια θλιβερά, τραγούδια μοιρολόγια
Πικρό πούναι το βάρημα, φαρμακερό το βόλι.
Μην πείτε πως απέθανα μήτε πως μεσκοτώσαν
Μόνε πως επαντρεύθηκα πολύ μακρυά στα ξένα.
Η αφήγηση ωραίων, θαυμαστών και ηρωικών πράξεων του παρελθόντος ήταν πάντα και για όλους τους λαούς το νήμα που οδηγούσε και ύφαινε το μέλλον. Αυστηρά και δωρικά, σοβαρά σαν τους ήρωες που περιγράφουν, τα τραγούδια που λέμε Ιστορικά λειτουργούσαν άλλοτε σαν χρονικά, άλλοτε σαν μουσικοί μύθοι και συχνά χρησίμευαν σαν μάθημα ιστορίας.
«Κάθε κορφή και φλάμπουρο κάθε κλαδί και κλέφτης. Κι όταν το παίρν 'η άνοιξη κι ανοίγουν τα κλαδάκια, γεμίζουν τα βουνά κλεφτιά και τα λαγκάδια σκλάβους ».
Τι νά ναι ο αχός που γίνεται κ 'η ταραχή η μεγάλη,
'Σ τη μέση' ς το Κεράσοβο και 'ς τη μεγάλη χώρα?
Ο Μπουκουβάλας πολεμάει με τους Μουσουχουσαίους.
Πέφτουν τα βόλια σα βροχή, και τα βουνά βογγάνε.
Κ 'ένα πουλάκι φώναξε ναπό ψηλό κλαράκι.
«Πάψε, Γιάννη μ ', τον πόλεμο, πάψε και το τουφέκι,
να κατακάτση ο κουρνιαχτός, να σηκωθή η αντάρα,
να μετρηθή κ 'η κλεφτουριά, να μετρηθή τασκέρι. "
Μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φοραίς και λείπουν πεντακόσιοι,
μετριούνται τα κλεφτόπουλα και λείπουν τρεις λεβένταις.
Ο Γιάννης Μπουκουβάλας, ο γενάρχης της ακαρνανικής οικογενείας των Μπουκουβαλαίων, ανεδείχθη περί τα μέσα του ΙΗ 'αιώνος ως επιτυχώς αντιταχθείς και προστατεύσας ελληνικάς κοινότητας της Ακαρνανίας και των Αγράφων κατά των ληστρικών επιδρομών της αλβανικής φάρας των Μετσιοχουσάτων (η Μουσουχουσαίων).
Η φάρα αύτη, εις ην ανήκε και ο διαβόητος Αλή πασάς, λαβούσα το όνομα από του προπάππου τούτου Μουσταφά ή Μέτσιο Χούσο (υιού του Χούσο), ζήσαντος περί τα τέλη του ΙΖ 'και τας αρχάς του ΙΗ' αιώνος, ισχυράς ληστρικάς συμμορίας καταρτίζουσα, δεν περιωρίζετο εις την λήστευσιν και καταδυνάστευσιν των πλησίον του Τεπελενίου χωρίων, αλλ 'επεξέτεινε τας επιδρομάς αυτής και πέραν των ηπειρωτικών συνόρων.
Ουχί δ 'άπαξ συνεκρούσθη προς την αρματωλικήν οικογένειαν των Μπουκουβαλαίων, ως συνάγεται εκ διαφόρων δημοτικών ασμάτων τούτου δ' ένεκα και ο Αλή πασάς έτρεφε μίσος κατά πάντων των μελών της οικογενείας ταύτης. Περιφανεστέρα πασών των συγκρούσεων τούτων φαίνεται ότι εθεωρείτο η παρά το Κεράσοβον (άγνωστον αν το Κεράσοβον του Μεσολογγίου ή το των Αγράφων), την οποίαν εξυμνεί το άσμα. -
Ο Γιάννης Μπουκουβάλας μετέσχε και της επαναστάσεως του 1769, καταφυγών μετά την καταστολήν ταύτης εις Ρωσίαν.
Του Λιβίνη
(1685)
Τρία μεγάλα σύγνεφα 'ς το Καρπενίσι πάνε,
τό να φέρνει αστραπόβροντα, τάλλο χαλαζοβρόχια,
το τρίτο το μαυρύτερο μαντάτα του Λιβίνη.
«Σε σένα, Μήτρο μου γαμπρέ, Σταθούλα ψυχογιέ μου,
αφήνω τη γυναίκα μου, το δόλιο μου το Γιώργη,
που ναι μικρός για φαμελιά κι 'άπ' άρματα δεν ξέρει.
Και σα διαβή τα δεκαννιά και γίνη παλληκάρι,
ελάτε να ξεθάψετε τα δόλια τάρματά μου,
που τά χωσα 'ς την εκκλησιά, μέσα' ς το άγιο βήμα,
να μη τα πάρουν τα σκυλιά κι 'ο Τουρκοκωσταντάκης. "
Κατά το δεύτερον έτος του ενετοτουρκικού πολέμου (1685) επαναστατήσαντες ηνώθησαν μετά των Ενετών αρματωλοί τινες της Στερεάς Ελλάδος, εν οις και ο εκ Καρπενισίου Λίβινης. Ούτος κατενίκησε μεν τους Τούρκους, συγκροτήσας μάχην εν τω άνωθεν του χωρίου Γόλιανης του δήμου Καρπενισίων λόφω, όστις έκτοτε ονομάζεται του Λίβινη, αλλά μικρώ ύστερον καταδιωκόμενος υπό των Τούρκων της Ευρυτανίας και της Φθιώτιδος έπεσεν εν Αραχώβη του δήμου Παρακαμπυλίων της Ευρυτανίας. Το προκείμενον άσμα αναφέρει τας τελευταίας θελήσεις αυτού, διατάσσοντος να παραδοθούν τα όπλα του εις τον ανήλικον υιόν του, ότε ηβήσας θα δύναται να φέρη και να τίμηση αυτά.
Καθώς το τραγούδι μοιράζεται, μεταβάλλεται σε συνθετικό έργο ολόκληρων γενεών. Από τόπο σε τόπο αναπλάθεται είτε γιατί δεν το θυμούνται, είτε γιατί χρειάζεται να το προσαρμόσουν σε νεώτερα γεγονότα γι'αυτό και οι διάφορες παραλλαγές.
Του Κατσαντώνη
Α '
Αυτού που πας μαύρο πουλί, μαύρο μου χελιδόνι,
να χαιρετάς την κλεφτουριά κι 'αυτόν τον Κατσαντώνη.
Πε του να κάνη φρόνιμα κι 'όλο ταπεινωμένα,
δεν ειν 'ο περσινός καιρός να κανη όπως θέλει,
φέτος το πήρε γκέντσιαγας, το πήρε ο Βέλη Γκέκας,
ζητάει κεφάλια κλέφτικα, κεφάλια ξακουσμένα.
Κι 'ο Κατσαντώνης τό μαθε, και το σπαθί του ζώνει,
και παίρνει δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια,
χαμπέρι στέλνει 'ς την Τουρκιά,' ς αυτόν το Βέλη Γκέκα.
«Όπου θα τά βρη τα παιδιά, ας τά βρη κι 'ας τα πάρη!»
*
Κι 'ο Βέλη Γκέκας έτρωγε' ς ενού παπά το σπίτι.
Τρία κοράσια τον κερνούν κ 'οι τρεις ξανθομαλλούσαις,
η μια κερνάει με το γυαλί, η άλλη με το κρουστάλλι,
η τρίτη νη καλύτερη με τασημένιο τάσι.
Κ 'εκεί που τρώγαν κ' έπιναν κ 'εκεί που λακριντίζαν,
μαύρα μαντάτα τού ρθανε από τον Κατσαντώνη.
"Να βγης, Βέλη μου, 'ς τ' Άγραφα, να βγης ν 'ανταμωθούμε.»
Κι 'ο Βελή Γκέκας τ' άκουσε πολύ του κακοφάνη,
'Σ τα γόνατα σηκώθηκε και το σπαθί του ζώνει.
"Που είσαι, τσαούση ογλήγορε, μάσε τα παλληκάρια,
να πάμε να βαρέσουμε το σκύλο Κατσαντώνη. "
*
Κι 'ο Κατσαντώνης πρόφτασε, κακό καρτέρι του είχε.
Κι 'ο Βελή Γκέκας πάει μπροστά με εξ εφτά νομάτους.
«Πού πας, Βέλη ντερβέναγα, ριτσάλη του βεζίρη?
-'Σ Εσέν «Αντώνη κερατά,« ς εσένα παλιοκλέφτη.
-Δεν Είν 'εδώ τα Γιάννινα, δεν ειν' εδώ ραγιάδες,
για ναν τους ψένης σαν τραγιά, σαν τα παχιά κριάρια,
εδώ ναι λόγκοι και βουνά και κλέφτικα τουφέκια,
βαριά βροντούν, πικρά βαρούν, φαρμακερά πληγώνουν. "
*
Τρεις μπαταριαίς του ρήξανε, τη μια μεριά «ς την άλλη
η μια τον πήρε ξώδερμα, η άλλη 'ς το κεφάλι,
κ 'η τρίτη η φαρμακερή τον πήρε' ς την καρδιά του.
Το στόμα του αίμα γέμισε, ταχείλι του φαρμάκι,
κ 'η γλώσσα τ' αηδονολαλεί, τα παλληκάρια κράζει.
"Που είσαι, τσαούση ογλήγορε, έλα παρ 'τ' άρματά μου,
να μην τα πάρη η κλεφτουριά κι 'ο σκύλος Κατσαντώνης. "
Β '
Έχετε γεια, ψηλά βουνά και δροσεραίς βρυσούλαις,
και σεις Τσουμέρκα κι 'Άγραφα, παλληκαριών λημέρια.
Αν δήτε τη γυναίκα μου, αν δήτε και το γιο μου,
ειπέτε τους πως μ 'έπιασαν με προδοσιά κι' απάτη.
«Ηύρανε, ξαρμάτωτο« Αρρωστημένο μ ς το στρώμα,
ωσάν μωρό 'ς την κούνια του,' ς τα σπάργανα δεμένο.
*
Παίρνουν ν 'ανθίσουν τα κλαριά κ' η πάχνη δεν τ 'αφήνει,
θέλω κ 'εγώ να σ' αρνηθώ και δε μ 'αφήνει ο πόνος.
Σύρε να ειπής της μάννας σου, να μη σε καταρειέται,
τι θα την κάμω πεθερά, τι θα την κάμω μάννα.
*
Άιντε και βάνε τάρματα, κ 'έλα' ς την Κρύα Βρύση,
να περπατάμε 'ς τα βουνά,' ς της Λιάκουρας τα χιόνια,
να σαι τς αυγούλας η δροσιά και του Μαγιού η πάχνη,
και μέσα 'ς το λημέρι μου να λάμπης σαν την Πούλια.
Ο Κατσαντώνης, διάσημος κλέφτης της Αιτωλίας, Ακαρνανίας και των Αγράφων, συνήψε πολλάς μάχας προς δερβεναγάδες του Αλή πασά, κατά τα πρώτα έτη του παρελθόντος αιώνος. Πρωτοπαλλήκαρον ων του Δίπλα, ανεγνωρίσθη κατά το 1800 ως καπετάνιος υπό τούτου, ταχθέντος υπ 'αυτόν. Η περιφανεστέρα ανδραγαθία του ήτο ο φόνος του προσφιλούς εις τον Αλήν Αλβανού Βελή Γκέκα, ο οποίος δι 'ισχυράς δυνάμεως Αλβανών κατεδίωκεν αυτόν εις τα Άγραφα (1806). Το επόμενον έτος 1807 πάσχων εξ ευλογίας και νοσηλευόμενος εις την θέσιν Μοναστηράκι της Ευρυτανίας, οπού ευρίσκοντο και πέντε μόνον εκ πάντων των συντρόφων του, καταδοθέντος του κρησφυγέτου του, συνελήφθη αιχμάλωτος υπό του Γιουσούφ Αράπη, φονευθέντων μετά πείσμονα άμυναν των συντρόφων του και τραυματισθέντος του αδελφού του Γεώργη, του επονομαζομένου Χασιώτη. Απαχθείς δε είς Ιωάννινα κατεδικάσθη υπό του Αλή πασά εις σκληρόν θάνατον, δια σφύρας θλασθέντων των οστών αυτού.
Κλέφτικα: Γέννημα των χρόνων της τουρκοκρατίας, αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και θέματα, εγκωμιάζουν τα κατορθώματα των κλεφτών και αναφέρονται στη σκληρή ζωή τους. Κοιτίδα τους είναι κυρίως η Στερεά Ελλάδα και η Πελοπόννησος.
Γράφοντας για το κλέφτικο, ο Κλωντ Φωριέλ, που πρώτος δημοσίευσε συλλογή ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, το 1824, στο Παρίσι, σχολιάζει: «Ο, τι περισσότερο ξεχωρίζει αυτά τα βουνίσια τραγούδια από τα υπόλοιπα είναι ένα μοναδικά ρωμαλέο ύφος · είναι μια, πώς να το πω, άγρια τόλμη στη σύλληψη, στη σύνθεση και στις σκέψεις, που η απλότητα και το καθημερινό ύφος της έκφρασης τις κάνει να ξεπετάγονται πιο ζωντανές απ 'ό, τι θα πετύχαινε μια γλώσσα εμφατική και πιο στολισμένη.
Υπάρχει κάποια αναλογία, κάποια αρμονία ανάμεσα στην ιδιοφυΐα των κλεφτών και σ 'εκείνη των ποιητών, που θα μας έκανε να νομίζουμε πως οι τελευταίοι θα μπορούσαν να μάχονται σαν τους πρώτους, κι αυτοί πάλι να τραγουδούν σαν τους άλλους · Αισθάνεται κανείς σ' όλες αυτές τις συνθέσεις την επίδραση των τόπων που τις ενέπνευσαν · αισθάνεται πως πρωτοβγήκαν στα βουνά. (Βλ. Το βιβλίο του Φωριέλ «Ελληνικά δημοτικά τραγούδια», εκδ επιμέλεια. Αλέξης Πολίτης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1999, τόμ. Α).
Μετά την απελευθέρωση ως συνέχειά τους θεωρούνται τα ληστρικά (δεν συμπεριελήφθησαν στην εκλογή Πολίτη) λόγω της γενικότερης κοινωνικής και ιστορικής ρευστότητας, αλλά και της σύγχυσης που επικράτησε. Συνέχεια εδώ
Αλλά " η τιμητική " εξελίχθηκε κάπως έτσι .....
με "ελεύθερους σκοπευτές στις ταράτσες" |
| Έβαλαν ΤΗΝ Αστυνομία ΝΑ διαφυλάξει ΤΗΝ παρέλαση Των Στρατιωτικών !!! |
Οι Αρχές της χώρας, λέει το αμερικανικό Business Week, «έχουν εφαρμόσει μαζικά μέτρα Διάμετρος: Ασφαλείας ΜΕ ΤΗΝ Χρήση ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ελευθέρων σκοπευτών Της αστυνομίας Από ΤΟΝ φόβο διαδηλώσεων εναντίον Των μέτρων λιτότητας που ΘΑ μπορούσαν ΝΑ διαταράξουν τις εθνικές παρελάσεις Συνέχεια Εδω:
Και όπως ορθά επεσήμανε ο Σίλας, " έβαλαν την Αστυνομία να διαφυλάξει την παρέλαση των Στρατιωτικών ".... Διεθνής πρωτοτυπία !!
Εικόνες
http://evivakhe.blogspot.com/
Κείμενα
http://www.myriobiblos.gr/afieromata/dimotiko/txt_kleftika.html
http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.albums&id=28
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)