Είμαστε στον τέταρτο χειμώνα μετά ΔΝΤ, και οι αντιδράσεις μας είναι ακόμη αποσπασματικές ή διασπασμένες, αναποτελεσματικές, ή αν τις κρίνουμε με μεγαλύτερη επιείκεια ανεπαρκείς για τις ανάγκες που υπάρχουν.
Δεν εννοούμε εδώ τις πολιτικές αντιδράσεις, αλλά την αλληλέγγυα οικονομία και δικτύωση, και κυρίως τις δομές που επιτρέπουν κάποια απασχόληση και την φροντίδα όσων έχουν βρεθεί έξω από τον κοινωνικό ιστό.
Για να δούμε που βρισκόμαστε θα συνεχίσουμε με επίκαιρα κείμενα σχετικά με την Κοινωνική Οικονομία, μιας και η επίσημη Κοινωνική Πρόνοια ήταν έτσι κι αλλιώς από τις δομές που φυτοζωούσε και πριν την κρίση, και με τον ερχομό της κατέρρευσε. Τι πιο λογικό λοιπόν η αλληλέγγυα και κοινωνική οικονομία και τα σχετικά δίκτυα να αναπτυχθούν στην θέση αυτού του μεγάλου κενού;
Όμως τι έγινε πραγματικά;
Θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το τοπίο, λέγοντας από τώρα πως καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά και στο επόμενο κείμενο, γιατί έχουμε εξελίξεις πιθανόν αρνητικές απέναντι σε κάθε αυθόρμητη και ιδιωτική αλληλέγγυα πρωτοβουλία.
Παλιότερα γράφαμε με ανακούφιση, πως (κλικ εδώ) επιτέλους το Ελληνικό κράτος έβαλε τις βάσεις της Κοινωνικής Οικονομίας ψηφίζοντας δύο σχετικά σχέδια νόμου,δίνοντας την εντύπωση πως η χώρα μας θα μπορέσει τελικά μετά από χρόνια, να εναρμονιστεί με τα όσα ισχύουν στην Ευρώπη.
(Τον νόμο 216/2011 (Ν.4019) και ΦΕΚ( 221/2012) για την Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα).Η πραγματικότητα έρχεται σήμερα να διαψεύσει την αισιοδοξία μας,και κάνει αναγκαία την επιστροφή στον διάλογο με βασικό το ερώτημα:
Τι είναι στη πραγματικότητα η Κοινωνική Οικονομία;
Πολλά τα ερωτηματικά που την συνοδεύουν.Σε ποιους απευθύνεται; Ποιες είναι οι αρχές της;
Οι παρακάτω ερμηνείες δεν είναι προϊόντα ατομικής σκέψης, αλλά έχουν διατυπωθεί σε ημερίδες, συνέδρια, φυλλάδια και άλλα έντυπα επισήμως από το κράτος, στην διαδικασία σύγκλισης με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Είναι 2005, και η μόνη δομή που αποτελεί (φορολογικά)εξαίρεση για το κράτος είναι οι ΚΟΙΣΠΕ, ενώσεις ανθρώπων με χρόνια προβλήματα. Διαβάστε τις αρχές που επικαλούνται εδώ:http://www.equal-greece.gr/images/logo/FINAL%20POLITIKI.p.pdf
Και συνεχίζουμε.
Το πεδίο δράσης της Κοινωνικής Οικονομίας βρίσκεται ανάμεσα στο Δημόσιο και το Ιδιωτικό.
Εκεί ακριβώς στο μεγάλο κενό που δημιουργείται ανάμεσα στον Ιδιωτικό και τον Δημόσιο τομέα, καλείται και πρέπει από τη φύση της να καλύψει η Κοινωνία των Πολιτών με τη δημιουργία ενός Τρίτου Τομέα.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων αυτών είναι ο εθελοντισμός, η αλληλεγγύη και η άμεση δημοκρατία.
Ο Τρίτος Τομέας ή αλλιώς «Κοινωνική Οικονομία», σαν στόχο έχει να εντάξει στην αγορά εργασίας τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Προσπαθεί στην δημιουργία θέσεων εργασίας στις οποίες θα αξιοποιούν τα άτομα που ο πρώτος τομέας τα θεωρεί μη παραγωγικά ή μη ικανά για εργασία τις ικανότητές τους.
Αλλά στηρίζει και δραστηριότητες που συμβάλλουν στο κοινό καλό όπως είναι τα περιβαλλοντικά ζητήματα, η ενημέρωση,και άλλα.
Ο Τρίτος τομέας στηρίζεται πρωτευόντως στο Κοινωνικό κεφάλαιο και δευτερευόντως στο Οικονομικό.
Το κοινωνικό αυτό κεφάλαιο διέπεται από αξίες και άυλες έννοιες που καθοδηγούν το οικονομικό κεφάλαιο με σκοπό τη δημιουργία κοινωνικού οφέλους. Κάτω από το πρίσμα αυτό, η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί την έκφραση την οργάνωση και τη δραστηριοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών στο οικονομικό πεδίο.
Το κοινωνικό κεφάλαιο επενδύει στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον.
Εν τω μεταξύ, εκατομμύρια ευρώ έρρευσαν από την Ε.Ε τα προηγούμενα χρόνια και δόθηκαν στις ΜΚΟ και την εκκλησία, οι οποίες αφέθηκαν να λειτουργήσουν ανεξέλεγκτα κατά γενική ομολογία όλων των κομμάτων, με αποτέλεσμα να μείνει ακάλυπτος ο τομέας των ανθρώπων.
Όλα τα άλλα θέματα καλύφθηκαν και τα γνωρίζετε, μην γινόμαστε κουραστικοί,εκτός από τις ανθρώπινες ανάγκες στις καταστροφές. Εκτός από χρήματα, κτίρια, ακόμη και νησιά, παραχωρήθηκαν γι'αυτούς τους σκοπούς. Και καλώς δόθηκαν,αν αντίστοιχα είχαν φροντιστεί και οι ανθρώπινες ανάγκες. Γεμίσαμε με δήθεν εθελοντικούς οργανισμούς που ζουν από τα χρήματα της Ε.Ε,και αγχώνονται για τις ντομάτες του Θιβέτ και τα αυγά των πουλιών. Και όσοι ασκούν ένα κάποιο έργο, έχουν καρπωθεί επίσημες χρηματοδοτήσεις, που μοίρασαν κατά το δοκούν.
Είναι προσοδοφόρο επάγγελμα η φιλανθρωπία με τα λεφτά των άλλων;
Δείτε εδώ που δίνονται προς διαχείριση τα κονδύλια για τους έχοντες ανάγκη μέσω του opekepe.
Και τώρα βιώνουμε όλοι την καταστροφή.Όλοι.Ακόμη και οι πλούσιοι.Απλά με άλλο τρόπο.
Και οι άστεγοι άνθρωποι στην πόλη μας δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα μπάνιο,δεν έχουν περίθαλψη, δεν υπάρχει μια θυρίδα να βάλλουν δυο προσωπικά τους αντικείμενα, και όλοι αυτοί οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί δεν βρίσκουν έναν τρόπο να εκδώσουν επιταγές-κουπόνια σίτισης, και τους υποχρεώνουν να βρίσκονται σε εξευτελιστικές ουρές.Τι είναι τελικά;
Ο Τρίτος αυτός τομέας της οικονομίας έχει ήδη εμφανιστεί με την μορφή αστικών ή αγροτικών συνεταιρισμών, διαφόρων Ιδρυμάτων πολιτιστικών και περιβαλλοντικών, φιλοζωικών συλλόγων και μικροπιστωτικών φορέων.
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και αξιών. Αλλά ποιος τις καθορίζει αυτές;
Έννοιες όπως κοινωνική φροντίδα, ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, προάσπιση των δικαιωμάτων, αναψυχή, συμμετοχική δημοκρατία, ξένες για τον συμβατικό τομέα της οικονομίας, και σχετικά άγνωστες ως φοβικές στο κράτος πρόνοιας αποτελούν το κύριο χώρο ανάπτυξης του Τρίτου τομέα, αφού οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με τις ανάγκες της κοινωνίας και είναι ξένες στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο.
Οικονομικό μοντέλο που ο τρίτος τομέας δεν έρχεται να γκρεμίσει όπως πολλοί θεωρητικοί της «επανάστασης» θα επιθυμούσαν, αλλά έρχεται να διορθώσει, να συμπληρώσει και να βελτιώσει.
Και τα ερωτήματα επανέρχονται.
-Εκφράζει οπωσδήποτε μια επιχειρηματική πολιτική χαμηλού οικονομικού κέρδους την κοινωνική οικονομία;
-Η Συνεταιριστική επιχειρηματικότητα είναι απαραίτητα και πάντα μέρος της κοινωνικής οικονομίας;
-Οι χρηματοδοτούμενες από το κράτος ΜΚΟ αποτελούν τελικά μορφές κοινωνικών επιχειρήσεων;
Η ασάφεια που υπάρχει σχετικά με την έννοια της κοινωνικής οικονομίας γεννά και τα ερωτηματικά, που δεν ξέρω πόσοι από μας είναι έτοιμοι να τα απαντήσουν. Αλλά θα πρέπει να τα απαντήσουμε και μάλιστα γρήγορα και με σαφή τρόπο για να αποδείξουμε το αυτονόητο.
Ότι ο άνθρωπος προηγείται του χρήματος. Το χρήμα δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά ένα μέσο για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου.
Αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα μέρος του κειμένου του αλλά και των σχολίων, γιατί είναι ενδεικτικά της εικόνας που έχουν οι Έλληνες για την εναλλακτική και αλληλέγγυα οικονομία.
Για ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ. Γράφει ο τέκι.
Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής μέρος 12ο : Η εργασία, οι αμοιβές κι ο χρόνος
Η από τα κάτω οργάνωση των ανθρώπων, λύνει τόσα πολλά προβλήματα των σημερινών κοινωνιών, που όταν συμβεί, όλοι θα αναρωτιούνται γιατί σκατά δεν το έκαναν νωρίτερα . Κανονικά θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθώ με τους τρόπους οργάνωσης, αλλά επειδή ξύπνησα με όρεξη για άλλα, θα το πιάσω λίγο ανάποδα.
Ο οικονομισμός που μας βαράει όλους, δεν μας έχει επιτρέψει να παραδεχθούμε αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε στην προσωπική μας εμπειρία. Πως η εργασία δεν αποτελεί μόνο έναν τρόπο βιοπορισμού. Αποτελεί και ένα είδος κοινωνικοποίησης, κάτι που δίνει δομή στο χρόνο μας, μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι (γι’αυτό και όταν δεν το κάνει, νιώθουμε άσχημα για δαύτη), κάτι που μας δίνει αξία. Και η αξία αυτή δεν είναι απαραίτητα εγχρήματη. Ίσα ίσα η εγχρήματη αξία δεν μας προσφέρει χαρά παρά έμμεσα και εξ αντανακλάσεως. Θα πρέπει να ξοδέψουμε αυτή την εγχρήματη αξία για να πάρουμε χαρά, ή (στο πιο προχωρημένο στάδιο anal retentiveness παράνοιας που βρίσκονται κάποιοι σαν εμένα) θα πρέπει να δούμε τον λογαριασμό μας να ανεβαίνει στην τράπεζα ως χαρά για μια μελλοντική φαντασιακή χαρά που θα πάρουμε κάποτε, όταν λχ θα καθόμαστε στο βερολίνο και θα ασχολούμαστε με πράγματα για τα οποία κανείς δεν θα μας έδινε ένα χρηματικό αντάλλαγμα, ή θα τα δώσουμε στα παιδιά μας για να είναι αυτά χαρούμενα ή ή ή.
Πόσες εκθέσεις έχουμε γράψει στο σχολείο για την αποξένωση? Κι όχι άδικα διότι όταν κοιτάξουμε τριγύρω μας βλέπουμε ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από δαύτη. Πόσες ταινίες έχουμε δει που περιγράφουν τον τρόμο του κενού μόλις ο άνθρωπος σταματήσει να δουλεύει? Πόσοι το έχουμε δει σε ανθρώπους τριγύρω μας? Η εργασία, ή μάλλον η απασχόληση σε κάτι που το θεωρούμε χρήσιμο κι ευχάριστο είναι λοιπόν πολύ πιο σημαντική από την απλή επιβίωση. Με αυτό δεν εννοώ ότι ένας άνεργος που σκέφτεται 2 φορές αν θα χτυπήσει εισιτήριο στο λεωφορείο δεν έχει ανάγκη από χρήματα και θα πρέπει να είναι υπεράνω, εννοώ ότι, όταν σκεφτόμαστε την εργασία μόνο ως επιβίωση, ξεχνάμε πολλές από τις άλλες έννοιες που αυτή εμπεριέχει.Η καταστροφή της εργασίας.
Καθώς η ανεργία έχει χτυπήσει παραπάνω από το 1/3 του ενεργού πληθυσμού, κι αν προσθέσουμε σε αυτούς τους υπόλοιπους που θα ήθελαν να βρουν μια κάποια δουλειά αλλά δεν τολμούν καν να το δηλώσουν, έχουμε μια τεράστια απώλεια παραγωγής. Όπως έχω γράψει και παλιότερα, για μια οικονομία δεν υπάρχει μεγαλύτερο είδος σπατάλης από την ανεργία. Φυσικά οι στούρνοι αυτού του κόσμου θα σας πουν ότι η σοβιετική μας οικονομία δεν παράγει πράγματα που είναι επιθυμητά σε τιμές ανταγωνιστικές γι’ αυτό και βρίσκεται κάτω από το όριο της πλήρους απασχόλησης. Κάτι που φυσικά είναι αλήθεια, αλλά όχι με τον τρόπο που τον θεωρεί ένας στούρνος. Διότι ο στούρνος θεωρεί χρήσιμη και απαραίτητη τη θέση του διοικητή της εμπορικής τράπεζας που μοιράζει θαλασσοδάνεια και καταστρέφει τη δυναμική μιας οικονομίας από αυτό που έμαθε στο πρώτο έτος της σχολής και ονομάζεται miss-allocation of capital. Δηλαδή χρήση πολύτιμων πόρων σε άχρηστα πράγματα (που έχουν λχ καλή προμήθεια).
=
Επιπλέον, οι στούρνοι αυτού του κόσμου αποκρύπτουν το ευχάριστο γεγονός πως δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές για να δουλεύουμε όλοι 8ωρο. Ακόμα και σε οικονομίες με εμπορικό πλεόνασμα όπως η γερμανική, δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές για να δουλεύουν όλοι 8ωρο. Και το εμπορικό πλεόνασμα σημαίνει ότι κάποιος κλέβει εργατοώρες από μια άλλη οικονομία. Αλλά και μόνο η έννοια του κλέβω εργατοώρες είναι μια διαστροφή που υφίσταται μόνο επειδή στο σύστημά μας η ανάγκη για λιγότερη εργασία ορίζεται σαν κατάρα (ανεργία) και όχι σαν ευχή.
=
Μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση λοιπόν, έχει ακόμα μεγαλύτερο έλλειμα από εργασία. Στην ουσία βρίθει από δουλειές που πρέπει να γίνουν. Η διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν οι πόροι για να γίνουν αυτές οι δουλειές, δηλαδή τα χρήματα. Όμως όπως έχουμε μάθει από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι εγχρήματοι πόροι που λείπουν δεν είναι παρά μια σύμβαση μεταξύ των ανθρώπων που το κράτος επιβάλει και ορίζει την ποσότητά τους, κι όχι κάτι που ορίζεται από τη φύση. Αυτή η “μικρή” λεπτομέρεια ήταν μια μεγάλη ανακάλυψη των οικονομικών, καθότι ο 19ος αιώνας βασανιζόταν από ένα τεράστιο και εντελώς παράλογο φετίχ. Τον κανόνα του χρυσού και την ιδέα της σπανιότητας του εγχρήματου κεφαλαίου. Παρότι όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι έχουν κατανοήσει αυτή τη μικρή σύμβαση, οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι για λόγους προσωπικού οφέλους και ιδεολογικής άρνησης φροντίζουν να την αποκρύπτουν από το ευρύ κοινό. Έτσι λοιπόν καθώς η πιστωτική φούσκα της τελευταίας 30ετίας βασίζεται ακριβώς στη σύμβαση πως το χρηματικό κεφάλαιο παράγεται κατά βούληση με μια απλή εντολή, οι φιλελεύθεροι θέλουν ο πολύς κόσμος να συνεχίζει να πιστεύει ότι ισχύει και για το κράτος, αυτό που βίωνε ο ίδιος ως καθημερινότητα. Τα χρήματα δεν βγαίνουν από τον εκτυπωτή του σπιτιού μας, ούτε απλά προσθέτοντας ένα νούμερο στο excelακι με τα έσοδα/έξοδα μας και βρίσκονται σε μια μόνιμη σπανιότητα (φρόντισαν όμως μέσω της παραχωρησης στις τράπεζες στην εξαίρεση από τον κανόνα, αυτή η σπάνη να μην ισχύει για τους ίδιους). Μια τέτοια υποκριτική αφήγηση έκανε πρόσφατα ο ίδιος ο διοικητής της κεντρικής γερμανικής τράπεζας και το γεγονός πως δεν γελάνε ακόμα και οι πέτρες στη γερμανία με τον παραμυθά, έχει να κάνει με το πόσο κοντά στο ελληνικό 2009, βρίσκεται ακόμα η γερμανική κοινωνία.
=
Στην ελλάδα αυτή η σπανιότητα του εγχρήματου κεφαλαίου που έχει παραλύσει την οικονομία, επιβάλλεται από την νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, και εκεί στηρίζουν το βασικό τους επιχείρημα οι οπαδοί της δραχμής. Ότι δηλαδή η πολιτική της εκτ, είναι κουρδισμένη προς το συμφέρον των μεγάλων χωρών με αποτέλεσμα οι μικρές να εμφανίζουν φαινόμενα αντίστοιχα με τις κρίσεις που δημιουργούσε τον 19ο αιώνα ο κανόνας του χρυσού. (έχουν δίκιο φυσικά σε αυτό, αλλά έχω γράψει δύο σεντόνια με τις ενστάσεις μου ας μην επεκταθούμε τώρα).
=
Ποιος είναι ο παραλογισμός όλης αυτής της κατάστασης. Πως στην ύφεση πράγματι καταστρέφονται μερικές εντελώς αδιάφορες και άχρηστες εργασίες* που απομυζούσαν δυναμική από την οικονομία μας, όπως το υπάλληλος ή διευθυντής σε ένα από τα 3.300 τραπεζικά καταστήματα (πού να μην υπήρχαν και τα ATM δηλαδή) ή το ιδιοκτήτης ενός από τα 4.500 καταστήματα κινητής τηλεφωνίας. Δυστυχώς όμως έχουν καταστραφεί πολύ πολύ περισσότερες χρήσιμες εργασίες ακριβώς διότι η κυβέρνηση θεωρεί το δικαίωμα στην τραπεζική, πολύ ανώτερο από το δικαίωμα στην υγεία ή την παιδεία. Έτσι λοιπόν το γεγονός πως τα παιδιά δεν έχουν δασκάλους, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ανάγκη από δασκάλους.
=
Αυτή η μεγάλη ανισορροπία είναι δραματική για πολλούς ανθρώπους. Είτε δασκάλους χωρίς δουλειά, είτε για τα παιδιά χωρίς δασκάλους, όμως αντί να καθόμαστε να κοιτάμε τι θα κάνει το κράτος γι’ αυτό, για εμένα είναι πολύ πιο σημαντικό να καλύψουμε το κενό πολύ πριν το κράτος σκεφτεί να το κάνει. Κι εδώ μπαίνει η πολύ σημαντική οργάνωση από τα κάτω.*πριν προσβληθείτε προσπαθήστε να διαχωρίσετε μεταξύ του άχρηστες εργασίες και του άχρηστοι άνθρωποι, διότι μόλις 2 παραγράφους πιο πάνω εξήγησα πως δεν υπάρχουν άχρηστοι άνθρωποι.
Η οργάνωση
Είναι δύσκολο πράγμα το παραδέχομαι, ειδικά έτσι όπως έχουμε εκπαιδευθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Ακόμα και η αριστερά διατηρεί μια κρατικίστικη αντίληψη στο ζήτημα, πως το κράτος -σχεδόν ως από μηχανής θεός που βρίσκεται πάνω απο την κοινωνία- θα πρέπει να λύσει όλα μας τα προβλήματα. Γι’ αυτό και υπάρχει ένας εγγενής φόβος πως αν η κοινωνία καλύψει με τοπικές οργανώσεις από τα κάτω, αυτά που το κράτος αρνείται να παράσχει, τότε οι φιλελεύθεροι θα έχουν κερδίσει. Νομίζω όμως πως αυτό είναι μια πλάνη. Η οργάνωση της κάθε τοπικής κοινωνίας δεν καταστρέφει την ιδέα των κοινών αγαθών που το κράτος προσφέρει. Ίσα ίσα εμπεδώνει το συναίσθημα πως το κράτος είμαστε εμείς και τα αγαθά αυτά είναι κοινά, ακριβώς διότι και τυπικά το κράτος γινόμαστε εμείς. Υποκαθιστώντας τις υπηρεσίες υγείας του κράτους από μια τοπική οργανωση του δήμου λχ, δεν μειώνουμε την ανάγκη για το αγαθό της υγείας ως δημόσιο αγαθό, την κρατάμε ζωντανή ως δεδομένο για μια ευνομούμενη κοινωνία. Για να κέρδιζαν οι φιλελεύθεροι θα ήταν σαν να λέμε πως οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι ασθενείς που έπαιρναν μέρος στο εγχείρημα να σταματήσουν να πιστεύουν στη δημόσια υγεία επειδή την εξασκούν οι ίδιοι. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί, διότι όλοι αυτοί με την ενέργεια τους, βούτηξαν το δάχτυλο στην πηγή της κοινωνικής εξουσίας.
=
Αν κάτι καταστρέφεται από αυτή τη διαδικασία είναι η ύπαρξη ενός κράτους που βρίσκεται ως αυτόνομος παίκτης έξω και πέρα από την κοινωνία. Αντίληψη και πρακτική που είναι ενγενής στο κράτος, αλλά καθόλου επιθυμητή.
=
Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα και να πούμε ότι το κράτος δεν μας αφορά. Όπως προσπαθούσα να εξηγήσω και στο "σοσιαλισμό για όσους γουστάρουν", ένα εχθρικό κράτος μπορεί να σε καταστρέψει ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας απλά και μόνο τους κανόνες. Άρα για εμένα τα δύο πράγματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα. Το κράτος είναι απαραίτητο να είναι φιλικό ή φιλικά αδιάφορο, αλλά χωρίς την παρέμβαση της ίδιας της κοινωνίας το κράτος θα γίνει ξανά ανεξέλεγκτο, αρτηριοσκληρωτικό, εχθρικό και θα εξυπηρετεί την ίδια εσωτερική ελίτ του. Ίσα ίσα λοιπόν αυτή η διπλή δράση, μας λύνει το τεράστιο πρόβλημα της κότας και του αυγού. Του πώς δηλαδή θα φτιάξουμε ένα κράτος που να δουλεύει προκειμένου να φτιάξουμε μια κοινωνία που να λειτουργεί και να “ευτυχεί” χωρίς να έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Το πρόβλημα του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης
Πριν λοιπόν σας απλώσω το μεγαλειώδες σχέδιό μου (τσάμπα περιμένετε), θα ήθελα να βάλω κι άλλη μια υποσημείωση. Στην αναρχοαριστερή κουλτούρα, υπάρχει μια αντίθετη τάση από την κρατικίστικη αριστερή. Διότι στη δεύτερη οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται οικονομικίστικα και εγχρήματα, κλασικό παράδειγμα το κατώτατος μισθός 1.300 ευρώ του κκε -το οποίο δεν έλεγε τίποτα ούτε για τη χρησιμότητα ούτε για την ποιότητα αυτής της εργασίας (το αίσθημα της αποξένωσης της εργασίας στην εσσδ στην οποία οι κκεδες ακόμα προσβλέπουν ήταν πολύ συχνά μεγαλύτερο από αυτό στη δύση). Ενώ στην πρώτη προσπαθούν να κάνουν κατευθείαν το άλμα στον απο-εμπορευματοποιημένο κομουνισμό των ινδιάνικων φυλών. Εκεί που όταν χρειάζεσαι ένα καινούργιο ρούχο, πας στη μεγάλη σκηνή και παίρνεις τα υλικά για ένα ρούχο. Μόνο που εκεί σκοντάφτουν σε 2-3 πολύ σημαντικά προβλήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με τα ελεύθερα αγαθά που πάσχιζα να εξηγήσω στον σοσιαλισμό για όποιον γουστάρει. Από τη στιγμή που ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα αγαθά και οι υπηρεσίες δεν είναι ελεύθερα και από τη στιγμή που οι αναρχοαριστερές ομάδες δεν έχουν τους πόρους ή τη δυνατότητα να επιβάλουν την απελευθέρωση των αγαθών (με το να προσφέρουν μαζικά σε μηδενική τιμή άπειρες ποσότητες αγαθών προκειμένου να αποεμπορευματοποιηθούν), συμβαίνουν λίγο πολύ τα εξής. Η παραγωγή των αγαθών ανατίθεται στα μέλη της ομάδας, τα μέλη της ομάδας σπαταλάνε ίδιους πόρους για την παραγωγή του αγαθού, και η μεγάλη ζήτηση που προκαλεί η μηδενική τιμή, αρχίζει να εξαντλεί τους ιδεολόγους παραγωγούς. Ας το πάρουμε με ένα ευτελές (κοστολογικά) παράδειγμα για να δείξουμε πως ακόμα και ο διαμοιρασμός κάτι που πρακτικά είναι δωρεάν, δημιουργεί τεράστια πίεση.
=
Ας πούμε λοιπόν πως μια ομάδα αποφασίζει να μοιράζει δωρεάν καφέ στο κέντρο της αθήνας κάθε πρωί. Ο καφές κοστίζει ελάχιστα και για χάρη του παραδείγματος ας υποθέσουμε πως είναι τσάμπα. Μέσα σε λίγο καιρό η δυναμική της αγοράς θα κάνει τη ζήτηση δωρεάν καφέ πολύ μεγάλη για 2-3 λόγους. 1. οι εργαζόμενοι θα πίνουν παραπάνω καφέ, 2. οι εργαζόμενοι δεν θα αγοράζουν καφέδες από τους γρηγόρηδες αυτού του κόσμου και 3. οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν καν κίνητρο να φτιάχνουν τον καφέ στη δουλειά από τη στιγμή που μπορούν να κατέβουν 2 δρόμους παρακάτω και να πάρουν δωρεάν έναν λαχταριστό καφέ.
=
Τι έχουμε λοιπόν? Έχουμε μια ομάδα που προσπαθεί με το παράδειγμά της να απο-εμπορευματοποιήσει κάτι τόσο εξευτελιστικά φθηνό όπως ένα ποτήρι καφέ και να δείξει με το παράδειγμα στον κόσμο πως είναι ηλίθιοι να πληρώνουν 2-3-4ευρώ για κάτι τέτοιο. Όμως ακόμα κι αν όλη η ομάδα δουλεύει 8ωρα σε βάρδιες, πολύ γρήγορα θα πρέπει να δουλεύει με ρυθμούς βέγγου και η ζήτηση δεν θα ικανοποιείται. Για την ακρίβεια η αύξηση της ζήτησης θα μετριαστεί μόλις η ουρά μεγαλώσει τόσο, που κάποιοι θα προτιμήσουν κάποια από τις παλιότερες εναλλακτικές αντί να περιμένουν στον δρόμο.
=
Ακόμα χειρότερα, όσο πιο γαμάτο καφέ φτιάχνει η ομάδα μας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η επιμονή για την ουρά και άρα η ζήτηση.
=
Ποιο είναι το στρατηγικό σφάλμα στο παραπάνω παράδειγμα? Πώς όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχει το εγχείρημα, τόσο πιο αδύνατη γίνεται η πραγματοποίησή του. Σύντομα τα μέλη της ομάδας θα πάθουν υπερκόπωση και ταυτόχρονα θα αρχίσουν να νιώθουν και την αδικία μπροστά τους. Όταν τα στελέχια με τα iphone θα περιμένουν στην ουρά για δωρεάν καφέ αντί να αντιγράψουν το παράδειγμά τους μέσα στην επιχείρησή τους, τότε η στιγμή που το ποτήρι του καφέ θα ξεχειλίσει θα είναι κοντά.
=
Η αντίδραση των μελών της ομάδας θα είναι λογική έτσι όπως είναι στημένο το παιχνίδι, αλλά καταστροφική για το αποτέλεσμα του εγχειρήματός τους. Θα αναγκαστούν είτε να σεχταρίσουν, προσφέροντας καφέ μόνο σε κάποιους και άρα “αποδεικνύοντας” πως δεν υπάρχουν ελεύθερα αγαθά, είτε θα το εγκαταλείψουν ολοσχερώς απογοητευμένοι και κουρασμένοι. Όμως δεν θα φταίει ο στόχος τους για την αποτυχία αλλά μια παγίδα που οι φαντασιώσεις των ίδιων έστησαν. Διότι κάτι που ξεχνάμε όταν μιλάμε για τη ρομαντική φαντασίωση των κομουνιστών ινδιάνων με τη μεγάλη κεντρική τέντα, είναι πως εμείς δεν ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία. Και στα όρια των πόλεων αυτό είναι πολύ δύσκολο να συμβεί. Διότι μια μικρή κοινότητα μπορεί να γεμίσει ντροπή τον “τεμπέλη” ινδιάνο που δεν συμμετέχει στο κυνήγι ή κλείνει τη μύτη του αηδιασμένος κάθε φορά που πρέπει να τρίψουν τα δέρματα. Ο κομουνισμός είναι πιο εύκολος σε μικρές κοινότητες όπου τα μέλη γνωρίζονται μεταξύ τους και άρα μπορούν να αλληλοελέγχονται στο κομμάτι “ο καθένας με τις δυνατότητές του” χωρίς να χρειάζεται αυτό να παίρνει μια τυπική απρόσωπη μορφή όπως το χρηματικό αντίτιμο για έναν καφέ, ή το συμβόλαιο ενός εργοδότη μ’ έναν εργαζόμενο.
=
Ταυτόχρονα εδώ βλέπουμε κι ένα άλλο πρόβλημα του εθελοντισμού. Ο εθελοντισμός είναι κάτι υπέροχο και καλύπτει πολλές από τις ανάγκες που καλύπτει η εργασία, όχι όμως και τον βιοπορισμό (μιλάμε για τον πραγματικό εθελοντισμό, όχι τις ΜΚΟ με τα τζιπ και τα στελέχια με τους παχυλούς μισθούς). Έτσι ο εθελοντής θα πρέπει να καλύπτει τις βιοποριστικές του ανάγκες με έναν άλλο τρόπο. Κι αν αυτός ο τρόπος είναι η περιουσία που του άφησε η θειά του, έχει καλώς. Αν όμως αυτός ο τρόπος σημαίνει παράλληλη εργασία, τότε ο εθελοντής γνωρίζουμε ότι υπερεργάζεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γουστάρει να κάνει την εθελοντική δουλειά και πολλές φορές η εθελοντική εργασία του προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την αλλοτριωμένη βιοποριστική του εργασία. Σημαίνει όμως ότι κουράζεται κάνοντας κάτι που δεν είναι πολύ βιώσιμο ή άνθρωπινο για τον ίδιο (γι’ αυτό και το ονομάζουμε αλτρουισμό) .
=
Όμως όλο αυτό το σχήμα βάζει πολύ σημαντικά όρια στο ποιος μπορεί να προσφέρει εθελοντική εργασία. Διότι δεν μπορείς να πας στον άνεργο και να του πεις κάνε δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία στα παιδάκια που μένουν πίσω στο σχολείο, χωρίς να του προσφέρεις έναν τρόπο για να επιβιώνει αξιοπρεπώς. Αυτό ακριβώς το λογικό (αλλά εξαιρετικά σεχταριστικό και εγωιστικό) επιχείρημα κρύβεται πίσω από τη βδελυρή ανακοίνωση ενός συλλόγου αδιόριστων εκπαιδευτικών όταν καταδίκασαν μια τοπική ελμε που ανακοίνωσε τη δωρεάν εθελοντική ενισχυτική διδασκαλία από τα εργαζόμενα μέλη της στα παιδιά της περιοχής τους.
Χοροπηδώντας γύρω από το αδιέξοδο.
Ευτυχώς για πολλούς ανθρώπους, το χρέος τους προς τον συνάνθρωπο που ζορίζεται, ξεπερνά όλα τα εμπόδια που περιγράφω και ακόμα πιο ευτυχώς οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν συνήθως διάφορες αριστερές φαντασιώσεις στο μυαλό τους. Και γι’ αυτό βλέπουμε τριγύρω να δημιουργούνται σιγά σιγά προσπάθειες από τα κάτω. Κοινωνικά ιατρεία, προσπάθειες συλλογής των φαγητών που περισσεύουν από τα εστιατόρια κλπ κλπ. Όμως όλα αυτά θα αποκτούσαν άλλη δυναμική αν μπορούσαμε να άρουμε τα βαρίδια που τα κάνουν γολγοθά να πραγματοποιηθούν.
=
Χωρίς το κράτος, η άρση των βαριδιών είναι περιορισμένη άλλα όχι αδύνατη. Στα αγαθά και τα εμπορεύματα, δίνω στην ουσία αυτό που εγώ θεωρώ ως ενδιάμεση λύση. Πολεμάς ανεμόμυλους όταν σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη κοινωνία πας να εισάγεις ένα ελεύθερο αγαθό χωρίς να διαθέτεις μαζική συμμετοχή στην απο-εμπορευματοποίηση, αλλά μπορείς σχετικά εύκολα να πολεμήσεις αυτή την εμπορευματοποίηση μειώνοντας της. Και χωρίς να το καταλάβεις σύντομα διάφορα αγαθά θα γίνουν ελεύθερα ή σχεδόν ελεύθερα (διότι δεν νοείται ελεύθερο αγαθό που χρειάζεται κάποιο χρόνο για να παραχθεί). Το σημαντικό όμως είναι να φτιάξεις δομές που από τη φύση τους είναι σταθερές κι όχι ασταθείς. Στο παράδειγμα του καφέ, θα πρέπει η επιτυχία του εγχειρήματος με κάποιο τρόπο να αντιμετωπιστεί ως αυτό που είναι κι όχι ως μια κατάρα
=
Ένα πράγμα που πρέπει να συμβεί λοιπόν προκειμένου τέτοιου είδους οργανώσεις να έχουν ισχύ, είναι να μπορέσει να δραστηριοποιηθεί σε αυτές το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη και ταυτόχρονα τον περισσότερο χρόνο. Δηλαδή οι άνεργοι. Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διασφαλίζεται η επιβίωσή τους από τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα καθώς δεν έχουν άλλους πόρους να το πράξουν.
=
Ένα δεύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με την έλλειψη χρηματικών πόρων που λειτουργούν ως κεφάλαιο κίνησης. Ένας υδραυλικός δεν έχει δουλειά κι ένας καθηγητής εξίσου, αλλά ο υδραυλικός έχει μια κόρη που χρειάζεται βοήθεια και ο καθηγητής έχει σάπιες σωλήνες. Κανείς από τους δύο δεν έχει χρήματα για κάτι που και οι δύο χρειάζονται.
=
Το πρώτο πρόβλημα λύνεται με το μέτρο της σταδιακής απο-εμπορευματοποίησης. Αυτό σε πρωτόλειο στάδιο έγινε με το κίνημα με τις πατάτες, εμένα όμως οργανωτικά μου αρέσουν περισσότερο και μου φαίνονται πιο σταθερά και διαφανή εγχειρήματα τύπου κολεκτιβών εργασίας. (θα αφιερώσω άλλη τεχνική σε αυτά). Υπάρχουν δεκάδες αγαθά (όπως ο καφές) των οποίων η υπεραξία όταν αυτό το προϊόν φτάνει στον τελικό καταναλωτή είναι δραματική. Σε αυτή την υπεραξία θα πρέπει να στοχεύσουμε και να επιστρέψουμε το μεγαλύτερο κομμάτι πίσω στην κοινωνία και τους εαυτούς μας.
=
Όμως σήμερα θα ασχοληθώ περισσότερο με το δεύτερο πρόβλημα, που είναι το πρόβλημα των πιστώσεων. Προτείνω λοιπόν τη δημιουργία (γίνεται σε έναν μήνα σε περίπτωση που κάποιος γραφειοκράτης σας πει ότι θέλει “σχεδιασμό” και 1.500.000 ευρω) ενός ebay, μιας αγοράς δηλαδή αγαθών και υπηρεσιών η οποία θα λειτουργεί με δύο νομίσματα. Το κυριότερο νόμισμα ονομάζεται χρόνος και το δευτερεύων θα είναι το παλιό καλό ευρώ μας.
=
Ο χρόνος λοιπόν είναι το μοναδικό εκείνο αγαθό που κανείς μας (πλούσιος ή φτωχός) δεν θα αποκτήσει ποτέ περισσότερο και ταυτόχρονα είναι εκείνο το αγαθό που κανείς μας δεν μπορεί να συσσωρεύσει σε υπερβολικό βαθμό (γιατί μπορείς να δουλεύεις διπλάσια από έναν άλλο, αλλά όχι πενταπλάσια). Έτσι λοιπόν μια αγορά που λειτουργεί με την αρχή της ανταλλαγής χρόνου, είναι μια αγορά εγγενώς πιο δίκαιη και ισότιμη με όλους
=
Για αρχή δεν χρειάζεται καν να βάλεις αυστηρά όρια κοστολογικού ελέγχου, διότι πολύ απλά ένας άνεργος καθηγητής που θα ανταλλάξει μερικά ιδιαίτερα με έναν υποεργαζόμενο οδοντίατρο, στην ουσία δεν νιώθουν ριγμένοι μεταξύ τους.
=
Ένα από τα βασικά προβλήματα κάθε αγοράς είναι η αδυναμία συνάντησης της ζήτησης με την προσφορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Αυτά τα δύο είναι αλληλοεξαρτώμενα.
Στα παζάρια της περσίας του μεσαίωνα οι έμποροι μεταξύ τους αντάλλασσαν τσεκ (από που νομίζετε προέρχεται η λέξη?) με ευκολία μεγαλύτερη από αυτή που σήμερα καταθέτεις τα χρήματά σου στην τράπεζα. Γιατί συνέβαινε αυτό? Διότι όλοι οι έμποροι γνωρίζονταν μεταξύ τους και δεν υπήρχε μεγαλύτερη εγγύηση από το καλό σου όνομα (καθώς το κράτος δεν θα έφερνε τους μπάτσους να σε σώσουν από έναν μπαταχτσή έμπορο). Αυτό όμως περιορίζει το μέγεθος της αγοράς (δύσκολα μπορείς να γνωρίζεις παραπάνω από 200 ανθρώπους), κάτι που χτύπαγε στο άλλο πρόβλημα της αγοράς, δηλαδή τη μη συνάντηση της ζήτησης με την προσφορά. Είναι προφανές πως στην αθήνα θα υπάρχουν πολλοί καθηγητές και γιατροί διαθέσιμοι, αλλά πολύ λίγοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Ένα πανελλαδικό μη κερδοσκοπικό ebay λοιπόν, θα μπορεί να φέρει κοντά ομάδες ανθρώπων με διαφορετικά αγαθά να ανταλλάξουν και διαφορετικές ανάγκες να ζητήσουν. Και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης καθώς οι αγοραστές και οι πωλητές θα βαθμολογούνται για τις μεταξύ τους συναλλαγές. Μια ομάδα ιατρών όλων των ειδικοτήτων θα μπορούσε να πάει διακοπές για κανένα μήνα (ανα δύο ή ανά τρεις) σε κανένα βουνό και στο ενδιάμεσο να κοιτάξει τις ανάγκες του τοπικού πληθυσμού με αντάλλαγμα τυρί γάλα, αυγά, κατσικάκια και λουκάνικα (σλουρπ) για όλο το χρόνο (αυτό έχει bug, πρέπει να μάθουμε στη γιαγιά να εξηγεί το πρόβλημα της από το βιντεοτηλέφωνο όταν οι γιατροί δεν θα είναι εκεί).
=
Μόνο η φαντασία και κάποιες αντικειμενικές συνθήκες περιορίζουν τη δυνατότητα της αγοράς αυτής και με λίγη φαντασία αρκετές από τις αντικειμενικές δυσκολίες ξεπερνιούνται. Θα πιάσω κάποιες από τις λεπτομέρειες της σε επόμενη τεχνική, διότι της αξίζει και ταυτόχρονα φτάσαμε πάλι τις 3.500 λεξεις. http://www.techiechan.com/?p=1786
Σχόλια κάτω από το κείμενο.
Δόκτωρ Α.12/09/26
Μια και πιάνεις το πράγμα συνήθως εκ της οικονομικής του βάσεως, ας βάλουμε μέσα στο παιχνίδι και μερικές κοινωνικές και θεσμικές παραμέτρους, που εφευρέθηκαν ακριβώς από προηγούμενες κοινωνίες για να λυθούν τέτοια ζητήματα αξιοπιστίας/εμπορικής πίστης κ.ο
Waste1
όταν πετάω πρώτος το γάντι δεν μπορώ παρα να μη χαρώ για όσους το σηκώνουν
συμφωνώ πως είναι επιθυμητό να υπάρχουν κοινότητες και ότι αυτές δεν χρειάζεται ούτε να έχουν απαράίτητα δεσμούς εντοπιότητας (χωριό) ή αίματος (φατρία/ ρωμαική φαμίλια). Όταν είπα ebay το εννοούσα ως αγορά όχι ως μορφή ατομικών συναλλαγών (χωρίς να τις αποτρέψεις αν κάποιος είναι αρκετά αυτιστικός και θέλει να δουλεύει μοναχός).
τηρώντας τις νεωτερικές δυτικές παραδόσεις δεν μου αρέσει η ιδέα της συντεχνίας όμως, διότι η μακροημερευση της συντεχνίας βρίσκεται στην απόκρυψη κι όχι στο μοίρασμα της γνώσης. Αλλά φυσικά στο ebay που φαντασιώνομαι 5 τρανς μηχανικοί αυτοκινήτου θα έχουν ένα συνεργείο και παρά δίπλα 6 βίγκαν θα ειδικευονται στα ηλεκτικά αυτοκίνητα και 8κάγκουροι παραπέρα θα κάνουν μετατροπες και θα βάζουν νικελένιες εξατμίσεις. Και κάποια στιγμή θα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ο κάγκουρας θα χρειαστεί μια μαλακία που δεν την ξέρει και θα πάει από το τρανσάδικο να ζητήσει βοήθεια (όπου θα τον σφυράνε και θα λένε πως η μαμά του ήταν γλυκατζού). Ή αν ντραπει πολύ θα μπει στο wiki “Vinyl and Burned rubber” που οι τρανσούδες μαζεύουν τις τεχνικές τους. Σε αυτό λοιπόν το χαωτικό αλμοδοβαρικό πλαίσιο μιας μεγάλης πόλης το καλό όνομα θα μπορεί να μεταφέρεται μέσω αυτής της ηλεκτρονικής αγοράς.
δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιορίσεις τη μορφή που θα έχουν οι μικρό “κοινότητες” και δεν υπάρχει κανένας λόγος το κράτος να κανονίζει τις ζωές τους. Μπορεί η μία βίγκαν να σηκωθεί να φύγει και να πάει στους μεταλλάδες που τρωνε νυχτερίδες. Θα φάει αρκετή πίεση από τις φίλες της γιαυτή την αλλαγή αλλά αυτό είναι αρκετό, δεν υπάρχει λόγος να εμποδίσουμε την κινητικότητα. Αλλωστε αν ένας τύπος τον ένα μήνα είναι βίγκαν, τον άλλο μεταλλάς και τον τρίτο swing maniac και όλα αυτά τα κάνει για να αποφύγει τις υποχρεώσεις της κάθε ομάδας, πολύ γρήγορα θα τον παίρνουν χαμπάρι. δεν τίθεται δηλαδή ιδιαίτερο πρόβλημα παρασιτισμού για να βάλεις στεγανά.
-
Ειτε αρεσει ειτε οχι οι πολιτες και το κρατος βρισκονται σχεδον στον πατο του βαρελιου και αυτο δινει την δυνατοτητα να θεσεις στεραια θεμελια για νεες κοινωνικες δομες και πολιτικες συμμαχιες. Το ιδιο εγινε και στη νησο των δρυιδων μετα το περας του βΠΠ. Οι indigenous της βρετανης αδραξαν την ευκαιρια και δημιουργησαν τις κοινωνικες δομες που επιθυμουσαν, πχ το δημοσιο συστημα υγειας και ασφαλισης (ασχετα αν σιγα σιγα πανε να το μαμησουν).
Waste12/09/27
εγώ έφυγα πριν απο δύο χρόνια οπότε νιώθω πως η επαφή μου είναι ακόμα πολύ κοντινή, το καταλαβαίνω κάθε φορά που κατεβαίνω κάτω. Στην ουσία αυτό που δεν άντεχα και ένιωθα γραφικός, ήταν τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Άρα δεν με απασχολεί πολύ κατά πόσο κάτι είναι “εφικτό” , διότι το εφικτό είναι μια πολύ ρευστή κατάσταση. Μπορεί να είναι οι εκλογές του 2007 ή μπορεί να είναι και το σύνταγμα. Οπότε εγώ απλώνω τις φαντασιωσεις μου για τον κόσμο, που παραδόξως πως σε κάποιους αρέσουν. Αυτοί ισως να δημιουργήσουν τις δικές τους μικρο-κοινότητες ίσως να γίνουν κυριαρχη άποψη και να μας μισούν τα παιδιά μας ή ίσως απλά να ξεχαστούν και να μη γίνουν τίποτα. Προσπαθώ να μην ανησυχώ για τα πράγματα τα οποία δεν μπορώ να έλεγξω, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να τα αλλάξω στο μέτρο που μπορώ.
october12/09/26
Καλησπέρα Τέκι,
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι τη στιγμή που οι εθελοντές φίλοι μας θα αρχίσουν να ενοχλούν το σύστημα με την αποεμπορευματοποίηση, τότε οι οργανωμένες ομάδες συμφερόντων θα τους επιτεθούν με κάθε μέσο και θα τους εξαφανίσουν ;
Ποιος σου είπε ότι οι άνθρωποι “διάλεξαν” την εμπορευματοποίηση και τις εγχρήματες συναλλαγές ;
Μήπως απλά τους επιβλήθηκαν, συχνά και με τη βία ;
polifimos kanenas12/09/27
εδω υπαρχει και το χαρακτηριστικο παραδειγμα των creditos (ανταλλακτικο νομισμα στην αργεντινη της χρεοκοπιας). μολις οι ανθρωποι απο αναγκη αρχισαν να συμμετεχουν ευρεως και γλυκαθηκαν απο την αυτοοργανωση, το κρατος τους σαμποταρε με καθε δυνατο τροπο.
εφτασαν μαλιστα στο σημειο να εκτυπωσουν χιλιαδες πλαστα ανταλλακτικα κουπονια ωστε να διαλυσουν το εγχειρημα εκ των εσω.
με το σαιτ τυπου ebay ισως να λυνεται αυτο το προβλημα, αλλα ετσι μενουν στην απεξω οι μη χρηστες ιντερνετ που ειδικα στην επαρχια δεν ειναι λιγοι. νομιζω καπου το θιγεις αυτο.
τεσπα, το ζουμι ειναι οτι κατι τετοιο σιγουρα θα πολεμηθει λυσσαλεα απο κρατος και εμπορους πασης φυσεως. βεβαια ακομα κι οταν ηττηθει, αν εχει προλαβει να λειτουργησει με μεγαλη μαζικοτητα και για ενα σεβαστο χρονικο διαστημα, ισως θα εχει αποφερει σημαντικη πτωση τιμων σε διαφορα αγαθα που ειναι εξοργιστικα ακριβα στην ελλαδα, ακομα και σε συγκριση με βορειοευρωπαικες χωρες.
κι αυτη η προκλητικη ακριβεια βεβαια, οφειλεται στον ιδιο απλο λογο για τον οποιο οι περισσοτεροι ανθρωποι στη χωρα, δεν αυτοοργανωνομαστε μεσα σ αυτο το ζοφερο σκηνικο:
προκειμενου να πεσουμε τοσο χαμηλα ωστε συνεργαστουμε με το γειτονα μας, προτιμαμε ακομα και το σαμαρα
Waste12/09/27
με λουκάνικα σπερχιάδας για ένα χρόνο, σου φτιάχνω wireless internet για χωρια 1000 κατοικων με 3.DSL. είσαι μέσα ?
είχα και κάτι γνωστους στο awmn αλλά αυτοί μπορεί να γουστάρουν γουρουνοπούλες
Conspiraki Theologist12/09/27
Ναι του πέρασε. Τι που το ξέρω? του χω βάλει trojan στον εγκέφαλο. Άσε που το (ξαναματά)γράφει ο άνθρωπας: “Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα και να πούμε ότι το κράτος δεν μας αφορά. Όπως προσπαθούσα να εξηγήσω και στο σοσιαλισμό για όσους γουστάρουν, ένα εχθρικό κράτος μπορεί να σε καταστρέψει ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας απλά και μόνο τους κανόνες. Άρα για εμένα τα δύο πράγματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα. Το κράτος είναι απαραίτητο να είναι φιλικό ή φιλικά αδιάφορο, αλλά χωρίς την παρέμβαση της ίδιας της κοινωνίας το κράτος θα γίνει ξανά ανεξέλεγκτο, αρτηριοσκληρωτικό, εχθρικό και θα εξυπηρετεί την ίδια εσωτερική ελίτ του”
Για την αδελφική σχέση Κράτους και Βίας just say(press) my name
october12/09/27
Είμαι σίγουρος ότι το σκέφτηκε. Αλλά διάβολε, στις 3500 λέξεις δεν βρήκα κάτι ενθαρρυντικό, παρά μια εξήγηση του πώς πιθανώς θα αποτύχει το κίνημα του καφέ.
Μήπως, αντί να πάμε καρφί στην αποεμπορευματοποίηση, να σκεφτούμε πρώτα πώς θα φτιάξουμε το φιλικότερο κράτος, τους συνεταιρισμούς, τις Μαριναλέντες κτλ ;
Και πώς θα προστατέψουμε τις …αρνίσιες κοινωνίες μας από τους μαυρους, κόκκινους και γκρί λύκους ;
Waste12/09/27
φυσικά η εμπορευματοποίηση δεν είναι μια αγαθή διαδικασία και το ξέρουμε πολύ καλά ιστορικά αυτό. Ομως θα πρέπει να ορίσεις τις οργανωμένες ομάδες συμφερόντων και τι μπορούν να κάνουν αυτές για να επιτεθούν. Αν λοιπόν αυτές οι ομάδες συμφερόντων κατάφεραν με νύχια και με δόντια να κερδίσουν τις εκλογές του ιούνη, κάτι μου λέει πως τα έχουν φάει τα ψωμιά τους. Κάτι που ξεχνάμε συχνά για τον 19ο αιώνα είναι πως δεν υπήρχε κανενός είδους έστω και δυτικού τύπου δημοκρατία. Εδώ αυτούς τους αχάριστους 3 χρόνια τους ζορίσαμε (και όχι όλους) και είναι έτοιμοι να κάνουν επανάσταση.
το κράτος λοιπόν είναι βία αλλά η βία που επιτρέπεται σε κάθε δεδομένη στιγμή δεν είναι απόλυτη. Γιαυτό και λέω πως δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς το κράτος, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μόνο με το κρατος.
Sternos12/09/26
Καιρός του ήταν…
Συμφωνώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της αφήγησης.
Η μια αντίρρηση που έχω (και νομίζω ότι φτάνει να αποδομήσει το ιδανικό σενάριο σου) είναι η εξής…
Ένταξη με τα μικρές δουλείες, τον χρόνο και τις υπηρεσίες. Όταν όμως ο υδραυλικός θέλει 8 μέτρα χαλκό-σωλήνα, για να φτιάξει το μπάνιο του καθηγητή, από ποιον θα το αγοράσει?
Ποιος θα δώσει τα χρήματα?
Άλλα έστω ότι κάνει και ένα μερεμέτι στο σιδερά που πουλάει σωλήνες και το παίρνει δωρεάν (έχοντας κάνει στην ουσία 2 μεροκάματα, έναντι του ενός μεροκάματου για αντάλλαγμα από τον καθηγητή).
Ο Σιδεράς όμως χωρίς ρευστό δεν θα μπορεί να κάνει παραγγελία από το εργοστάσιο ή από το εξωτερικό (σύνηθες).
Εκεί δημιουργείται ένα critical gap που λέμε και στο χωριό μου.
Αποτέλεσμα του, είναι να εξαφανιστεί το ρευστό και να απομονώσει την κοινωνία-χωρα από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ακολουθεί την ρώτα μας.
Waste12/09/27
Γιαυτό και η αγορά θα είναι μικτή. Δεν υπάρχει λόγος όλα να ανταλλάσσονται σε εργατοώρες και αρχικά θα υπαρχει και μια ελάχιστη ανταλλακτική ισοτιμία. θα καταπιαστώ σε επόμενο θέμα με το πως σκεφτομαι οτι μπορει να λειτουργει μια τετοια αγορα και ποια είναι τα προβλήματά της.
Εχει πλάκα που όλοι σκέφτονται την κούβα, τελικά αυτή η γαμιόλα η κούβα κάτι καλό θα πρέπει να έχει κάνει στη φαντασίωση των ανθρώπων. Εγω δεν μιλάω καν για ένα πλαίσιο έξω από το ευρώ. Το σχεδιο μου είναι currency agnostic. Ο χερ μητσος που θα έρχεται διακοπές, ή θα πρέπει να επισκευάζει μερτσεντέ για να πληρώσει τις διακοπες του ή να πληρώσει σε ρευστό. και τα δύο είναι μια χαρά.
η κυρα σούλα που έχει λεφτά μπορεί να πληρώσει τον υδραυλικό το ότι κάνεις το χρήμα πιο αδιάφορο δεν σημαίνει πως το εξαφανίζεις από την εξίσωση.
Sternos12/09/28
Γνωρίζεις ότι υποστηρίζω την ιδέα, όμως οφείλω να κάνω τον συνήγορο του τριβόλου.
1.Θεωρητικό κομμάτι
Θεωρητικά η ιδέα περί ανταλλαγής χρόνου-υπηρεσιών αντί χρήματος θεωρώ ότι είναι βαθύτατα συστημική.
Αν ήμουν καπιταλιστικό γουρούνι θα παρακαλούσα να βρεθούν πιστοί να το εφαρμόσουν.
2. Γιατί – Εξήγηση – Απολογία (παράδειγμα μέσω υπερβολής )
Γιατί έρχεται ο Techie με τις ιδέες του και παίρνει την εξαθλιωμένη και χωρίς ρευστό “πλέμπα” που ζει μέσα στις “λάσπες” και τους παροτρύνει με την εναλλακτική του…
“-Εδώ μέσα στις λάσπες, αν σκάψουμε λίγο μπορούμε να βρούμε νοστιμότατα σκουλήκια για να επιβιώσουμε…”
“-Έτσι λοιπόν ας οργανωθούμε, εγώ θα σκάβω για σκουλήκια, εσύ για βατράχια και ο άλλος για σαλιγκάρια στα χόρτα… “-θα τα ανταλλάσσουμε θα δίνουμε και 4-5 στην Μαρία που θα τα μαγειρεύει και θα τρόμε…
” -Άμα και όταν μας περισσεύουν, θα τα ανταλλάσσουμε με τον Γιώργο που κλέβει φαρμακεία και θα παίρνουμε χάπια για την διάρροια”.
Έτσι δεν χρειαζόμαστε λεφτά, ούτε το παλιό – σύστημα.
3 Αποτέλεσμα – Απολογισμός
Αποτέλεσμα το εξαθλιωμένο μέρος τις κοινωνίας έφτιαξε τον μηχανισμό του να λειτουργεί”αυτόνομα” τρώγοντας βατράχια και γλυκά “σκουλήκια” μέσα στις λάσπες, ενώ η “elite” δεν ανησυχεί για καμιά επανάσταση των εξαθλιωμένων “slum-dogs”.
Έτσι δημιουργείται ένα δίλημμα αν τελικά τέτοιες μορφές αυτοσυντήρησης αυτο-οργάνωσης μας “αποπλανούν- καθυστερούν” από την ευθεία ρήξη με την εξουσία και στην ουσία ταυτόχρονα “προστατεύουν” την εκάστοτε εξουσία – “elite”.
Στο πρακτικό θέμα θα επανέλθω με την επόμενη “μαξιλαροθήκη” (αφού εσύ έχεις αναλάβει τα σεντόνια )
Waste12/09/28
λολ λολ, έχει πλάκα που έχετε την τάση να συνδιάζετε το μη χρηματικό με το κακής ποιότητας (σκουλίκα και άραχνες). Τα άρθρα που διαβάζεις εδώ φαντάζομαι δεν τα βρίσκεις κακα. Δεν πληρώνεις τίποτα γιαυτά. Το ίδιο θα ισχυεί και για τα μαθήματα που θα κάνουν στο παιδί σου, και για το καζανάκι σου που σταζει και τα αυγά χωρίς αντιβιωτικά κλπ κλπ.
ξεχνάς λοιπόν στο παράδειγμά σου πως η ελιτ δεν ζει αυτόνομα. Ζει παρασιτώντας επάνω σου. Αν λοιπόν του αρνηθείς τη δυνατότητα να παρασιτεί επάνω σου , ξαφνικά παύει να είναι ελίτ γιατί παύει να ελέγχει. παυει να προσφέρει εργασία, παύει να προσφέρει προιόντα. Πριν λοιπόν υιοθετήσεις το σύστημα μου μικρό καπιταλιστικό γουρουνάκι, προσεχε που πατάς, διότι υιοθετώντας το θα πρέπει να ανταγωνιστείς (τιμολογιακά μιλώντας) καποιον ειναι χαρούμενος με πολύ μικροτερη υπεραξία. Κι εσύ δεν μπορείς να επιβιώσεις ως παλιά επιχείρηση με πολύ μικρή υπεραξία
Sternos12/09/28
Το να με αποκαλέσεις εσύ “καπιταλιστικό γουρουνάκι” είναι τίτλος τιμής για έμενα.
Όμως, όσο εσύ θα ανταλλάσσεις αυγά με τραχανά, το καλό μας κράτος θα δίνει αβέρτα “δουλείες” και χρήμα στα μεγαλύτερα καπιταλιστικά γουρουνάκια, του συστήματος, όποτε η ελίτ δεν θα πάψει να ξεμένει από ρευστό.
Επίσης, στην ιδέα σου έχεις κάνει μια παραδοχή που ίσως είναι σαθρή… ότι όλα τα μελή- συμμετέχοντες είναι κάλοι καλόπιστοι άνθρωποι και δεν έχουν ίχνος πλεονεξίας. Ίσως αν κάπου έβαζες ένα τυράκι (ρευστού, εξέλιξης, συγκέντρωσης πλούτου) το έκανε πιο δελεαστικό.
Όλα τα παραπάνω με την κυνική μου παραδοχή ότι η ανθρώπινη φύση και ιδικά η ελληνική, δεν έχει και πολλά ψήγματα αθωότητας.
Ας ξεκινήσουμε καλύτερα από πιο άπλα (βασικά) όπως γράφει και ένας φίλος παρακάτω και βλέπουμε…
Waste12/09/29
που θα βρίσκει το κράτος αυτό τα χρήματα για να δίνει δουλειές αβέρτα? θα βάλει την κεντρική τράπεζα να τα τυπώσει? αν ναι δεν πειράζει θα έχει (αναγκαστεί να) κάνει αυτό που αρνείται με πείσμα. αλλα σου λέω αν το πείραμα είναι τόσο επιτυχημένο θα έχεις την πλειοψηφία ήδη στις εκλογές και το κράτος θα ειναι ενα κρατος που εκλέχθηκε απο εσένα
το ebay δεν λειτουργεί με το δεδομένο των καλόπιστων ανθρώπων. Από που λοιπόν η ιδέα είναι διαβλητή στους κακόβουλους?
Sternos12/09/30
Καταλαβαίνεις ότι η ιδέα “μπάζει” αλλά δεν θέλεις να ο παραδεχτείς και και αναγκάζεσαι να κάνεις λογικά άλματα στον συλλογισμό σου. (Για αυτό το συζητάμε από beta να το βελτιώσουμε) Σίγουρα μια τέτοια πλατφόρμα θα ήταν αρκετά “πιασάρικη” να παρουσιαστεί σε κάποιο TEDx (ειδικά στην Ελλάδα).
Μια απάντηση στα κλεφτά, για το που θα βρει τα λεφτά το κράτος να ταΐσει την ελίτ.. δες που πάει το IBC, δες ο Μπομπολας που θα ξανακλείσει τον ηλεκτρικό για για να ξανά λειάνει τις γραμμές να μην κάνουν θόρυβο… που θα πάει ο ΟΠΑΠ… Δεν έχει το κράτος και τους δίνει έναντι φιλετάκια κοψοχρονιάς.
Anway, αν πιστεύεις ότι θα γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό εγώ είμαι μέσα.
Πρακτικό πρόβλημα 1.
Αν εμφανιστούν πρόθυμες κυρίες που θα προσφέρουν “εκτόνωση-μασαζ” στο ανταλλακτήριο υπηρεσιών δεν θα δημιουργηθεί ένας ψηλό συνωστισμός και διαστρέβλωση του μοντέλου? (π.χ. οι αγρότες που έσπρωχναν αβέρτα επιδοτήσεις στα κατά τόπους μπαρ με αλλοδαπές).
Πρακτικό πρόβλημα 2.
Ο Γιωργής δουλεύει σε εργαστήριο ανάλυσης τροφίμων είναι ελεύθερος πλην kinky και θα ήθελε ένα μασαζάκι από τα παραπάνω και καν 2 ψιλές στο κωλαράκι, πως θα μπορούσε να ανταλλάξει τις υπηρεσίες του με μια από τις εν λόγο κυρίες?… αφού δεν νομίζω ότι θα έδειχναν ενδιαφέρον στην πραμάτεια του.
Πρακτικό πρόβλημα 3.
Από την κρίση πλήττονται μερικές ομάδες εργαζομένων περισσότερο από κάποιες άλλες (π.χ. μηχανικοί, πωλητές κλπ) αυτό δεν θα δημιουργήσει ένα πληθωρισμό και υπερπροσφορά στις συγκεκριμένες υπηρεσίες?
Υ.Γ.1 Έχεις σκεφτεί να παίζει μετά από κάθε θέμα ζωντανός διάλογος με τίποτα Ventrilo σε VPN (hamachi). Πλάκα θα είχε.
Υ.Γ.2 Επίσης βρήκα αυτά τα sites “tsibato.γρ + doitnow.γρ” που μοιάζει σαν πλατφόρμα με αυτό που περιγράφεις… άλλα αυτοί εκεί ακόμα είναι πίσω και χρησιμοποιούν ακόμα χρήματα
LovePhysics12/09/27
Είναι τέλειο!!!!!
εγώ είμαι μέσα σε οπιαδήποτε τέτοια κίνηση.
Με χαρά θα προσφέρω τις παιδαγωγικές μου δεξιότητες, σε παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και θέλουν να μάθουν μαθηματικά, φυσική, χημεία.
Απλά θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να τιμολογηθεί δικαίως η οποιαδήποτε εργασία οποιουδήποτε επαγγελματία.
Δηλαδή εγώ να λάβω τα αυγά και τα τυριά της γιαγιούλας στο χωριό, αλλά πως στην ευχή θα κάνω ιδιαίτερα στο εγγονάκι της που υποφέρει από ΔΕΠΥ και όλοι τεμπέλη τον ανεβάζουν, τεμπέλη τον κατεβάζου.
Και αν ακόμα ξεπεράσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και δουλέψει το σύστημα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα μας την πέσουν οι τράπεζες.
Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που θα κάνουμε είναι να αντικαταστήσουμε το προιον των τραπεζών (χρήμα) με το δικό μας χρόνο.
Και αυτό δεν θα αρέσει σε πολλά χρυσά αγόρια
Waste12/09/27
μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι οι τράπεζες θα είμαστε ήδη εξουσία. το θέμα μας είναι να μην είμαστε εξουσία παρέα με τους μητρόπουλους αυτού του κόσμου.
τα χρυσά αγορια είναι πολύ λίγα και πολύ πιο αδύναμα απόσο βαυκαλίζονται. Τον ρέστη που έδινε συνεντεύξεις ανεμίζοντας τα μεγάλα ούμπαλά του, τον τυλίγεις σε μια κόλλα χαρτί πριν προλάβει να καταλάβει από που του ήρθε. Αλλά τι να κάνουμε αυτά παθαίνουν όσοι έκαναν λεφτά χωρίς να διαβάσουν πολιτική θεωρία ούτε έστω τον μαν και τις πηγές της κοινωνικής του εξουσίας
ΥΓ να δώ αγχωμένα golden boys να τρέχουν να κάνουν ιδιαίτερα στην πολιτικη θεωρία και τι στον κόσμο.
Nasos12/09/27
Πάντως τέκι, εγώ που πέρσι επιχείρησα κάτι παρόμοιο με το tutorpol, απογοητεύτηκα έως εκνευρίστηκα. Γιατί όταν είπα ότι θα κάνω δωρεάν μαθήματα σε όποιο παιδί είχε ανάγκη, μου εμφανίστηκε ένας μαθητής από το προηγούμενο σχολείο, περιχαρής για το ολοκαίνουργιο iPhone 4 του (όπου, επί πληρωμή να κάναμε τα μαθήματα, αμφιβάλλω αν αυτά που θα έβγαζα όλη τη χρονιά θα μου έφταναν για να το αγοράσω). Και όταν πρότεινα στη μητέρα του, να κάνω στο καμάρι της 2 ώρες εβδομαδιαίως, μάθημα προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές και σε αντάλλαγμα (γιατί προέβλεπε κάτι τέτοια το tutorpol) να ερχόταν να μου έριχνε ένα πρόχειρο καθαρισματάκι στο (μικρό) μου διαμέρισμα, μόνο που δεν με έβρισε. Φοβάμαι ότι θα βρεθούν πολλοί επιτήδειοι για αρχή που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν αυτή την προσφορά προιόντων και υπηρεσιών, χωρίς να δώσουν τα αντίστοιχα ανταλλάγματα (μπορεί να μην έχουν κιόλας, ή να μην μπορούν – δεν θα έλεγα από καμιά γριούλα να μου έπλενε τις κουρτίνες) και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να απογοητευτούν αρκετοί και το εγχείρημα να καταλήξει σε αποτυχία. Εντάξει γίνομαι λίγο ισοπεδωτικός κρίνοντας από τη δική μου εμπειρία, αλλά εδώ στο νησί (μεγάλο σχετικά) που είμαι, το tutorpol δεν περπάτησε ακριβώς γι’αυτό το λόγο.
Waste12/09/27
το διάβασες το παράδειγμα που δίνω με τους καφέδες. Ακριβώς αυτό έπαθες κι εσύ και είναι πολύ λογικό ,αλλά ολα αυτά λύνονται σχετικά εύκολα, διότι χωρίς καθαρισματάκι, η μαμα θα πρέπει να σε πληρώσει σε χρήμα πράγμα που δεν είναι καθόλου κακό αν πιστεύει πως δεν είναι φτιαγμένη για να καθαρίζει πτωχούς καθηγητές
λατρεύω τα παιχνίδια και της καραμπόλες και στον ύπνο σκέφτομαι πιθανά ενδεχόμενα. Είτε παίζω civilisation, είτε jagged alliance είτε socialbaywatch Waste12/09/27 17:37
τότε λοιπόν θα έγραφες στο e-barta-ola.com πως η κυρα σούλα είναι ένας τεμπέλης ινδιάνος και να μην την προτιμάτε Είναι τόσο απλό . στην περίπτωσή σου η κυρα σουλα είχε κάθε δυνατότητα να σε εκμεταλλευτεί και το έκανε
Waste12/09/28
conan καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί ο κάθε νάσος να υπολογίζει πόσο πλούσιος ή φτωχος είναι καποιος, κι αυτό είναι το πρόβλημα του σεχταρισμού που αναγκαστικά θα φέρει μια “δωρεάν προσφορά”. Θα πρέπει να βάλεις δηλαδή όρια στην προσφορά.theta12/09/27 01:16
Έστω λοιπόν ότι εγώ είμαι ένας δικηγόρος που κανονικά χρεώνω 200 ευρά την ώρα τους πελάτες μου, και μπαίνω σε αυτό το e-barter-y (είδες, σου βρήκα και όνομα) για να πουλήσω τις υπηρεσίες μου και να αγοράσω άλλες. Και βλέπω ότι ενδιαφέρεται για τις υπηρεσίες μου ένας τύπος που το προφίλ του λέει ότι έχει δουλέψει ως βοηθός καντηλανάφτη στην τοπική του ενορία και είναι απόφοιτος δημοτικού. Στη μία ώρα εργασίας του μπορεί π.χ. να βοηθήσει την τοπική φάρμα πουλερικών και να πάρει αμοιβή 6 αυγά (για μία ώρα εργασίας). Ή εναλλακτικά μπορεί να έρθει να μου ανάβει τα καντήλια, αλλά επειδή έχω ηλεκτρικά φώτα σπίτι μου και τα προτιμώ, τα μόνα που ίσως μου είναι χρήσιμα είναι τα αυγά. Σύμφωνα με τις αρχές λειτουργίας του σάιτ σου μία ώρα εργασίας δική μου ανταλλάσσεται με μία δική του. Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα να μη θέλω να δουλέψω για 6 αυγά την ώρα αλλά να προτιμήσω τα 200 ευρώ;
aerosol12/09/27
Φαντάζομαι πως τέτοιοι επαγγελματίες θα έχουν αρκετό μυαλό να σκεφτούν (εάν αξίζουν τα λεφτά τους) πως το e-bartery δεν τους εξυπηρετεί και θα προσπεράσουν.
Απ΄την άλλη, κάτι μου λέει πως η πλειονότητα των δικηγόρων δεν έχει και πολλή πελατεία που να της αφήνει 200 ευρώ/ώρα αλλά βαράει μύγες για 5 ευρώ/ώρα -ή, χειρότερα, τρέχει σαν τον Βέγγο για 6 ευρώ/ώρα.
Waste12/09/27
ωραιο ονομα
ναι φυσικά και μπορείς να προτιμάς τα 200 ευρώ. Φτάνει να βρεις αρκετούς πελάτες πρόθυμους να στα δίνουν. αυτή τη στιγμή λοιπόν υπάρχουν πολλοί δικηγόροι που δουλεύουν για 500 ευρω κάνοντας δουλειες που δεν είναι ακριβώς η φαντασίωσή τους. Αυτοί λοιπόν είναι πιο καλοί υποψήφιοι για το ebartery. επίσης κάνεις ένα λογικό λάθος. Ο αυγουλάς μας δεν χρειάζεται να σου δίνει αυγά. Μπορείτε να ανταλάσσετε ώρες και τα βιολογικά αυγά σου να τα παίρνεις από αλλού .
theta12/09/27
Μα το επιχείρημά μου είναι ότι οι ώρες που μπορούμε να ανταλλάσσουμε έχουν διαφορετική αξία, μία ώρα εργασίας του ενός δεν είναι ίσης αξίας με μία ώρα του άλλου. Προσωπικά προτιμώ τη μία ώρα με μία μοντέλα από 100 ώρες εργασίας του αυγουλά/καντηλανάφτη. Και άπαξ και εφαρμόσεις ratios που αντισταθμίζουν αυτή τη διαφορετική αξία (δηλαδή ο αυγουλάς θα προσφέρει παραπάνω από μία ώρα εργασίας για να πάρει μία ώρα εργασίας από κάποιον άλλο), τότε αυτόματα χρειάζεσαι μια άλλη μονάδα μέτρησης, ένα ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, ένα άλλο νόμισμα. Και κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιήσεις ένα ήδη υπάρχον νόμισμα (ευρώ) ή ένα fake που θα είναι συνδεδεμένο με κάποιο τρόπο με το ευρώ (όπως τα facebook credits ή τα second life dollars). Και άρα τότε παραδέχεσαι την ήττα του συστήματος καθώς τότε δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια παραδοσιακή ηλεκτρονική αγορά όπου τα αγαθά και οι υπηρεσίες που παρέχουν οι συμμετέχοντες αξίζουν ό,τι καθορίσει η αγορά και άρα μπορεί κάλλιστα αυτό να είναι μηδέν (και θα είναι μηδέν για κάποιους αναπόφευκτα), οπότε εξακολουθείς να έχεις τα ίδια προβλήματα που περιέγραψες στην αρχή, ανεργία κλπ.
Waste12/09/27
βρε παιδί μου ποιος σε εμπόδισε να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι να μην τρως αυγά για 2 χρόνια προκειμένου να περάσεις μια ωρα με μια μοντέλα. Το θέμα είναι ότι σε αυτό που περιγράφω, δεν μπορείς και να τρως αυγά και να περάσεις μια ωρα με μια ακριβή μοντέλα που χρεώνει τόσο, διότι δεν θα έχεις το χρόνο να το κάνεις. Οπότε ή η μοντέλα θα βρει πολλά κορόιδα, ή θα νιώθει πολύ μόνη.
Οι υψηλές αμοιβές ορίζονται από τη μεγάλη προσφορά που υπάρχει από καποιους, όχι από την “εσωτερική” αξία της εργασίας. Και η μεγάλη προσφορά υπάρχει διότι για εμένα είναι πολύ απλό να δώσω 7ευρώ για ένα ποτό, τη στιγμή που για έναν πακιστανό δεν είναι.
μην βαυκαλίζεσαι για το πόσο παράγει η εργασία σου ή η δική μου, σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Ο λόγος που την παράγει έχει να κάνει με την εκμετάλλευση κάποιων άλλων, και τη θέση σου στο σημερινό οικονομικό σύστημα όχι με την εξαιρετική μας δυνατότητα να παράγουμε αξία.
Ναι σίγουρα λίγοι θα θέλουν να μαζεύουν τα σκουπίδια, αλλά η θα βρωμίσουμε όλοι μαζί ή θα βρούμε μια λύση για το ζήτημα και θα πάψουμε να το παίζουμε πριγκίπισσες που φαντασιώνονται πως έχουν το άγγιγμα του μίδα. Αλλωστε από δαύτες ο κόσμος είναι γεμάτος και σήμερα
Sofia12/09/28
Ποιά είναι η “εσωτερική αξία” της εργασίας? Γιατί εγώ (με τα, ομολογουμένως, ελάχιστα) οικονομικά που ξέρω, έμαθα ότι τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η τιμή, η οποία καθορίζεται από την προσφορά και την ζήτηση. Τα άλλα είναι -πώς το λέει?- “αριστερή οικονομική αφέλεια”. Πόση “¨εσωτερική αξία” έχει ένας πίνακας του Πικάσσο? Ένα τραγούδι των μετάλικα? Τα τούρκικα σήριαλ? Τα νιουρίσματα της μενεγάκη? Όλα αυτά κάποιος κόσμος τα χρυσοπληρώνει από επιλογή του και κάποιοι άλλοι τα θεωρούν κοινωνικές παθογένειες. Ποιόν θα βάλουμε κριτή?
Waste12/09/28
τό ότι δεν μπορούμε να βρούμε την εσωτερική αξία ενός πραγματος δεν σημαίνει πως αυτή δεν υπάρχει Η προσφορά η ζήτηση και το κόστος, ελάχιστα έχουν να κανουν με την τιμή στον κοσμο μας
Όποιος έχει κάνει εργασία που να την απολαμβάνει και στην οποία ο πρώτος λόγος που την έκανε δεν ήταν η αμοιβή, καταβαίνει εύκολα αυτό που λέει ο τεκι. Νομιζω
Waste12/09/28
χμμ την πατατοσαλάτα που τρώς τη βλέπεις μπροστά σου σε αντίθεση με τον θεό που δεν τον βλέπεις (συνήθως). Το γεγονός πως δεν μπορείς να ποσοτικοποιήσεις την ευχαρίστηση που παίρνεις από αυτή με έναν σταθερό και επαναλαμβανόμενο τρόπο, δεν αλλάζει την υπαρξη της εσωτερικής αξίας της πατατοσαλάτας, αλλάζει απλά το πως την μετράς. Αρα λοιπόν εσύ λες πως επειδή δεν έχουμε έναν τρόπο να τη μετράμε ακριβώς αυτή την αξία και επειδή η αξία αυτή δεν είναι πάντα σταθερή , η αξία δεν υπάρχει
δεν ξέρεις αρκετά οικονομικά αλλα παρόλαυτά χρησιμοποιείς μια οριακή έννοια (lump of labour fallacy) για να μου πεις ότι στο σύστημα μου δεν μπορώ να σου προσφέρω 4ωρες εργασίας, αρκετά θαραλλέο από μέρους σου λολ λολ λολ. Φυσικά και η ποσότητα της υπάρχουσας εργασίας δεν είναι σταθερή, αλλά η ποσότητα της δημιουργίας μιας συγκεκριμένης ποσότητας αγαθών και υπηρεσιών είναι. Χρειάζεται ένας ηλεκτρολόγος για να αλλάξει μια λάμπα, αλλά αν εσύ το θέλεις μπορείς να βάλεις ένα μικρό χωριό να εργάζεται γύρω από τον ηλεκτρολόγο που αλλάζει τη λάμπα. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως για να αλλάξει μια λάμπα χρειάζεται ένας άνθρωπος και πως η προστιθέμενη αξία από αυτή την αλλαγή λάμπας είναι σε γενικές γραμμές σταθερή. Θα είναι ελαφρώς μεγαλύτερη αν την ίδια ώρα μια μανικιουρίστα της βάφει τα νυχια (που η αλλαγή της λαμπας χαλασε), μια μασεζ της χαλαρώνει τους μυς της πλατης, μια λογίστρια του κόβει ένα τιμολόγιο για την υπηρεσία, ένας δικηγόρος συντάσει ένα συμφωνητικό για την εργασία της αλλαγης της λαμπας κλπ κλπκλπ, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η αξία που μπορείς να τραβήξεις από το αλλαγμα μιας λαμπας δεν είναι ένα λαστιχάκι. Αλλωστε αν ήταν οι κευνσιανοι θα είχαν δίκιο, οι νεοφιλελευθεροι δεν θα γίνονταν ποτέ καθεστός και θα ζούσαμε σε μια μόνιμη ανάπτυξη.
αυτό που λέω εγώ λοιπόν είναι το εξής: μήπως τελικά για να αλλάξεις τη λάμπα δεν χρειάζεται παρά 10 λεπτά μια σκλά και ένας άνθρωπος? μήπως λοιπόν εχουμε ένα τεράστιο layer εργασιών μηδενικής ή οριακής υπεραξίας τις οποιες τελικά μπορούμε να καταργήσουμε?
aioan12/09/28
Νιώθω ότι χάνεται η ουσία του αρθρου: Ο τεκι ειπε οτι απο τη μια κατα τη διαρκεια της κρισης υπαρχει κοσμος που “καθεται” άνεργος και απο την άλλη υπάρχουν ένα σωρό δουλειές που πρέπει να γίνουν αλλά δεν υπάρχει το “κεφάλαιο” για να ξεκινήσουν και η προσφορα δεν συναντάει τη ζήτηση.
Αυτή είναι η βάση της πλατφόρμας και όχι το ποσο κάνει η ωρα σου και αν μια ωρα δικια μου θα αγοράζει μια ωρα δικιά σου. Ας αφήσουμε την ελέυθερη αγορά να το καθορισει.
Gabriel12/09/27
Μιας και θα αναφερθείς στις δυσκολίες του εγχειρήματός σου, θα σου γράψω και τις δικές μου σκέψεις πάνω σε αυτό. Αρχικά η παιδεία και η υγεία δεν ειναι απλά υπηρεσίες, ειναι λειτουργήματα τα οποία χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρησης. Δεν μου φαίνεται ρεαλιστικό σενάριο να εχείς καθηγητές και γιατρούς “νοικαζομενους”. Δλδ, 1 μηνα μαθηματικά με τον τάδε και μετά φευγει κ έρχεται άλλος, ή χρόνια φαρμακευτική αγωγή με εναλλαγή των γιατρών κά8ε τρεις κ λίγο (δες το ΙΚΑ για να καταλάβεις). Το πλάνο που ανέφερες, στην αρχική του μορφή, δεν λύνει τα προβλήματα αυτων των κλάδων γενικότερα, άλλα μεμονωμένες περιπτώσεις υποαπασχόλησης και ανεργίας.
Πέραν όμως απο αυτό, ενά θέμα που προκύπτει είναι κατά πόσο μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες των αγαθών και των υπηρεσιών. Αν ο υδραυλικός δουλέψει ενα 40ώρο την εδβομάδα, και μπεί σε αυτό το ebay για βενζίνη, αλλά δεν δίνει κανείς γιατί την ελέγχει όλη ο Βαρδινογιαννής στην Ελλάδα, τι κάνεις τότε?? Το ανέφερες κάπου στην μέση για το θέμα του να έχεις εισόδημα ενώ εργάζεσαι εθελοντικά, και το ίδιο θα ισχύσει κ εδώ, γιατι όσα προιόντα δεν ειναι διαθέσιμα μέσω ανταλλαγής τότε πρεπει να σκάσεις κανονικά ευρώ τα οποία δεν θα έχεις γιατι θα δουλεύεις στην ανταλλακτική οικονομία.
Καταλαβαίνω το σκεπτικό του να κόψεις, όχι μόνο την υπεραξία απο τις συναλλαγές αλλά και το μέσο που διευκολύνει την συσσώρευση της σε χέρια λίγων, όμως, όπως και ειπές στην αρχή το θέμα ειναι δύσκολο. Άσε που το προβλημά μας δεν είναι ότι μπουχτίσαμε απο το τωρινό σύστημα και ψάχνουμε μαζικά κάτι καλύτερο. Άκομα παλεύουμε να πείσουμε τον κόσμο πως είναι στραβός ο γιαλός κ όχι η πορεία του πλοίου.
Waste12/09/27
για ποιο λόγο πιστεύεις ότι ο καθηγητής θα είναι περιφερόμενος? επειδή λεω για το μακρινό χωριό? Μην ξεχνάς πως η γιαγιά έπρεπε να τρέχει στην πρωτεύουσα του νομού συνήθως. Το ίδιο μπορεί να κάνει κατι τώρα. Το παράδειγμα ήταν απλά ένα παράδειγμα με ολίγη από βουκολική. Για ποιό λόγο ένας καθηγητης να μην προτιμά να διδάσκει στα ίδια παιδιά όλη τη χρονιά?
παιδιά η αγορά θα είναι μικτή. ας μην πηδάμε κατευεθείαν σε μια ουτοπία που δεν θα υπάρχει χρήμα. Ο υδραυλικός λοιπόν μέχρι τώρα τι έκανε? που έβρισκε τα χρήματα για βενζίνη? εκανε και κανονικες δουλειες. το ιδιο θα συνεχίσει να κάνει και τώρα, μόνο που αντί για 50ωρες κανονικης εγχρηματης αμοιβης θα χρειάζεται 20 γιατι το γαμημένο ιδιαίτερο για τα παιδιά του θα το πληρώνει σε ωρες κι όχι σε ευρώ.
τα περί γυαλού και πλοιο δεν χρειαζεται να πεισεις και πολλους πειθονται μόνοι τους πια. Εδω παιδί μου διβάζουν techiechan για το τι φταίει στην οικονομία, αντί να διαβάζουν καθημερινή και athensvoice και να ακουνε τον στουρναραnicholas12/09/27 13:01
Διαμένοντας στην ΑΘήνα δυστυχώς δεν έχω εικόνα από τις ιστοσελίδες που αναφέρεις. Υπάρχει ίσως ένα “μαγαζί” που να τις συγκεντρώνει πχ ανα περιοχή και να λειτουργεί ως είσοδος σε όλες;
Κατά τα άλλα αν έχεις υπόψιν τόσο το ebay όσο και το couchsurfing αλλά και άλλες σελίδες λειτουργούν με feedback-φήμη από τους χρήστες. Έχεις πατάτες και διαθέτεις καλή ποιότητα-τιμή έχεις θετική φήμη. Κορόϊδεψες τους πελάτες σου; Η φήμη σου πάει στα τάρταρα.απλό και βολικό. Το ενδιαφέρον είναι πως φροντίζεις να εξασφαλίσεις ότι τα θετικά ή αρνητικά σχόλια είναι αληθή και όχι πχ από ανταγωνιστές ή τον εαυτό σου; Λογικά μάλλον τα κάνεις αναγκαστικά επώνυμα. Σίγουρα όμως όχι όπως ο σχολιασμός εδώ.
Waste12/09/27
γιαυτό λεω ebay. ακριβώς γιατί θα υπάρχει προφιλ και βαθμολογία. και ακομα καλύτερα. όχι φρεσκα αυγά από το λαγκαδά τεκης. είμαστε 4 θειάδες απο τον λαγκαδα και στέλνουμε αυγά στα παιδιά μας που σπουδάζουν στη θεσσαλλονίκη, αλλα τα σκασμένα δεν τρώνε αυγά, αν θέλετε να σας υιοθετήσουμε, γιατί έχουμε και κατι προβληματάκια με το ιντερνετ και πρέπει να μας τα φτιάξουν γιατί δεν δουλεύει καλά το farmville….
*******
Κι όμως, κοινότητες υπάρχουν. Δεν είναι χωρικά/τοπικά προσδιορισμένες πλέον – ένα χωριό, μια μικρή πόλη, μια ινδιάνικη φυλή – αλλά στη βάση των ενδιαφερόντων. Τις φτιάχνουμε κάθε μέρα στο Διαδίκτυο. Έχουμε λ.χ. πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα με κάποιον στην άλλη άκρη του κόσμου παρά με τον γείτονά μας. Γράφεις από το Βερολίνο και κάνεις παρεμβάσεις στην ελληνική πραγματικότητα. Κ.ο.κ.
Το μόνο που χρειάζεται είναι οι κοινότητες να ορίσουν την ύπαρξή τους. Να φτιάξουν το συμβόλαιό τους, το οποίο ακολουθούν τα μέλη και με βάση το οποίο συμμορφώνονται ή αποπέμπονται οι παραβάτες (ο τεμπέλης Ινδιάνος του παραδείγματός σου).
Από εκεί και πέρα απαιτείται μόνο μια σύμβαση (κάτι σαν Creative Commons, ας πούμε;) που θα επιτρέπει συναλλαγές μεταξύ κοινοτήτων, ομόδοξων, ετερόδοξων ή εντελώς διαφορετικών, η οποία αποκαθιστά αυτό που εννοούμε ως “εμπορική πίστη”. Λ.χ. (στη βάση της επαγγελματικής κοινότητας/εσναφίου-συναφίου/συντεχνίας με την παλιά καλή έννοια): Εσείς στην κοινότητα των Τέκιων είσαστε λίγο βλαμμένα για εμάς τους Μπετατζήδες, αλλά όταν χαλάει ο υπολογιστής μας εσείς τον φτιάχνετε και εμείς σας φτιάχνουμε το ντουβάρι που είστε ανίκανοι να επισκευάσετε. Ή (στη βάστη της κοινότητας ενδιαφερόντων): Εμείς οι Μεταλλάδες έχουμε και υδραυλικό, αλλά μας λείπει λογιστής και θα τον πάρουμε από τους Λάτρεις του Πλεξίματος, που έχουν έλλειψη από τεχνίτες.
Για όποιον ζαλίστηκε, επισημαίνω ότι χρησιμοποίησα το δίπολο κοινότητα/κοινωνία όπως το εννοούν στην Κοινωνιολογία.
Συνεχίστε στο κείμενο υπάρχουν πολλά ακόμη σχόλια :http://www.techiechan.com/?p=1786
Εικόνες και πηγές
http://www.europarl.europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?lang=en&reference=2008/2250(INI)
Δεν εννοούμε εδώ τις πολιτικές αντιδράσεις, αλλά την αλληλέγγυα οικονομία και δικτύωση, και κυρίως τις δομές που επιτρέπουν κάποια απασχόληση και την φροντίδα όσων έχουν βρεθεί έξω από τον κοινωνικό ιστό.
Για να δούμε που βρισκόμαστε θα συνεχίσουμε με επίκαιρα κείμενα σχετικά με την Κοινωνική Οικονομία, μιας και η επίσημη Κοινωνική Πρόνοια ήταν έτσι κι αλλιώς από τις δομές που φυτοζωούσε και πριν την κρίση, και με τον ερχομό της κατέρρευσε. Τι πιο λογικό λοιπόν η αλληλέγγυα και κοινωνική οικονομία και τα σχετικά δίκτυα να αναπτυχθούν στην θέση αυτού του μεγάλου κενού;
Όμως τι έγινε πραγματικά;
Θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε το τοπίο, λέγοντας από τώρα πως καλό θα ήταν να ρίξετε μια ματιά και στο επόμενο κείμενο, γιατί έχουμε εξελίξεις πιθανόν αρνητικές απέναντι σε κάθε αυθόρμητη και ιδιωτική αλληλέγγυα πρωτοβουλία.
Παλιότερα γράφαμε με ανακούφιση, πως (κλικ εδώ) επιτέλους το Ελληνικό κράτος έβαλε τις βάσεις της Κοινωνικής Οικονομίας ψηφίζοντας δύο σχετικά σχέδια νόμου,δίνοντας την εντύπωση πως η χώρα μας θα μπορέσει τελικά μετά από χρόνια, να εναρμονιστεί με τα όσα ισχύουν στην Ευρώπη.
(Τον νόμο 216/2011 (Ν.4019) και ΦΕΚ( 221/2012) για την Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα).Η πραγματικότητα έρχεται σήμερα να διαψεύσει την αισιοδοξία μας,και κάνει αναγκαία την επιστροφή στον διάλογο με βασικό το ερώτημα:
Τι είναι στη πραγματικότητα η Κοινωνική Οικονομία;
Πολλά τα ερωτηματικά που την συνοδεύουν.Σε ποιους απευθύνεται; Ποιες είναι οι αρχές της;
 |
| Ας θυμηθούμε τι έγινε με την Κοινωνική κουζίνα |
Και συνεχίζουμε.
Το πεδίο δράσης της Κοινωνικής Οικονομίας βρίσκεται ανάμεσα στο Δημόσιο και το Ιδιωτικό.
Εκεί ακριβώς στο μεγάλο κενό που δημιουργείται ανάμεσα στον Ιδιωτικό και τον Δημόσιο τομέα, καλείται και πρέπει από τη φύση της να καλύψει η Κοινωνία των Πολιτών με τη δημιουργία ενός Τρίτου Τομέα.
Τα κύρια χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων αυτών είναι ο εθελοντισμός, η αλληλεγγύη και η άμεση δημοκρατία.
Ο Τρίτος Τομέας ή αλλιώς «Κοινωνική Οικονομία», σαν στόχο έχει να εντάξει στην αγορά εργασίας τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Προσπαθεί στην δημιουργία θέσεων εργασίας στις οποίες θα αξιοποιούν τα άτομα που ο πρώτος τομέας τα θεωρεί μη παραγωγικά ή μη ικανά για εργασία τις ικανότητές τους.
Αλλά στηρίζει και δραστηριότητες που συμβάλλουν στο κοινό καλό όπως είναι τα περιβαλλοντικά ζητήματα, η ενημέρωση,και άλλα.
Ο Τρίτος τομέας στηρίζεται πρωτευόντως στο Κοινωνικό κεφάλαιο και δευτερευόντως στο Οικονομικό.
Το κοινωνικό αυτό κεφάλαιο διέπεται από αξίες και άυλες έννοιες που καθοδηγούν το οικονομικό κεφάλαιο με σκοπό τη δημιουργία κοινωνικού οφέλους. Κάτω από το πρίσμα αυτό, η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί την έκφραση την οργάνωση και τη δραστηριοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών στο οικονομικό πεδίο.
Το κοινωνικό κεφάλαιο επενδύει στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον.
 |
| Εικόνα από:http://habilisii-habilis.blogspot.gr |
Όλα τα άλλα θέματα καλύφθηκαν και τα γνωρίζετε, μην γινόμαστε κουραστικοί,εκτός από τις ανθρώπινες ανάγκες στις καταστροφές. Εκτός από χρήματα, κτίρια, ακόμη και νησιά, παραχωρήθηκαν γι'αυτούς τους σκοπούς. Και καλώς δόθηκαν,αν αντίστοιχα είχαν φροντιστεί και οι ανθρώπινες ανάγκες. Γεμίσαμε με δήθεν εθελοντικούς οργανισμούς που ζουν από τα χρήματα της Ε.Ε,και αγχώνονται για τις ντομάτες του Θιβέτ και τα αυγά των πουλιών. Και όσοι ασκούν ένα κάποιο έργο, έχουν καρπωθεί επίσημες χρηματοδοτήσεις, που μοίρασαν κατά το δοκούν.
Είναι προσοδοφόρο επάγγελμα η φιλανθρωπία με τα λεφτά των άλλων;
Δείτε εδώ που δίνονται προς διαχείριση τα κονδύλια για τους έχοντες ανάγκη μέσω του opekepe.
Και τώρα βιώνουμε όλοι την καταστροφή.Όλοι.Ακόμη και οι πλούσιοι.Απλά με άλλο τρόπο.
Και οι άστεγοι άνθρωποι στην πόλη μας δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα μπάνιο,δεν έχουν περίθαλψη, δεν υπάρχει μια θυρίδα να βάλλουν δυο προσωπικά τους αντικείμενα, και όλοι αυτοί οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί δεν βρίσκουν έναν τρόπο να εκδώσουν επιταγές-κουπόνια σίτισης, και τους υποχρεώνουν να βρίσκονται σε εξευτελιστικές ουρές.Τι είναι τελικά;
Οι μασκότ της καταστροφής μας;
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και αξιών. Αλλά ποιος τις καθορίζει αυτές;
Έννοιες όπως κοινωνική φροντίδα, ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, προάσπιση των δικαιωμάτων, αναψυχή, συμμετοχική δημοκρατία, ξένες για τον συμβατικό τομέα της οικονομίας, και σχετικά άγνωστες ως φοβικές στο κράτος πρόνοιας αποτελούν το κύριο χώρο ανάπτυξης του Τρίτου τομέα, αφού οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με τις ανάγκες της κοινωνίας και είναι ξένες στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο.
Οικονομικό μοντέλο που ο τρίτος τομέας δεν έρχεται να γκρεμίσει όπως πολλοί θεωρητικοί της «επανάστασης» θα επιθυμούσαν, αλλά έρχεται να διορθώσει, να συμπληρώσει και να βελτιώσει.
Και τα ερωτήματα επανέρχονται.
-Εκφράζει οπωσδήποτε μια επιχειρηματική πολιτική χαμηλού οικονομικού κέρδους την κοινωνική οικονομία;
-Η Συνεταιριστική επιχειρηματικότητα είναι απαραίτητα και πάντα μέρος της κοινωνικής οικονομίας;
-Οι χρηματοδοτούμενες από το κράτος ΜΚΟ αποτελούν τελικά μορφές κοινωνικών επιχειρήσεων;
Η ασάφεια που υπάρχει σχετικά με την έννοια της κοινωνικής οικονομίας γεννά και τα ερωτηματικά, που δεν ξέρω πόσοι από μας είναι έτοιμοι να τα απαντήσουν. Αλλά θα πρέπει να τα απαντήσουμε και μάλιστα γρήγορα και με σαφή τρόπο για να αποδείξουμε το αυτονόητο.
Ότι ο άνθρωπος προηγείται του χρήματος. Το χρήμα δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά ένα μέσο για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου.
Πολλές οι απορίες με αφετηρία την έλλειψη ενημέρωσης για τις δυνατότητες που ανοίγονται μέσα από τον Τρίτο τομέα.
Και, περιμένουμε τη συμβολή σας στις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν.
Ο αγαπητός μας techiechan στις 12/9 καταθέτει τη δική του πρόταση που αξίζει να προσέξουμε.Και, περιμένουμε τη συμβολή σας στις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν.
Αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα μέρος του κειμένου του αλλά και των σχολίων, γιατί είναι ενδεικτικά της εικόνας που έχουν οι Έλληνες για την εναλλακτική και αλληλέγγυα οικονομία.
Για ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ. Γράφει ο τέκι.
Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής μέρος 12ο : Η εργασία, οι αμοιβές κι ο χρόνος
Η από τα κάτω οργάνωση των ανθρώπων, λύνει τόσα πολλά προβλήματα των σημερινών κοινωνιών, που όταν συμβεί, όλοι θα αναρωτιούνται γιατί σκατά δεν το έκαναν νωρίτερα . Κανονικά θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθώ με τους τρόπους οργάνωσης, αλλά επειδή ξύπνησα με όρεξη για άλλα, θα το πιάσω λίγο ανάποδα.
Ο οικονομισμός που μας βαράει όλους, δεν μας έχει επιτρέψει να παραδεχθούμε αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε στην προσωπική μας εμπειρία. Πως η εργασία δεν αποτελεί μόνο έναν τρόπο βιοπορισμού. Αποτελεί και ένα είδος κοινωνικοποίησης, κάτι που δίνει δομή στο χρόνο μας, μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι (γι’αυτό και όταν δεν το κάνει, νιώθουμε άσχημα για δαύτη), κάτι που μας δίνει αξία. Και η αξία αυτή δεν είναι απαραίτητα εγχρήματη. Ίσα ίσα η εγχρήματη αξία δεν μας προσφέρει χαρά παρά έμμεσα και εξ αντανακλάσεως. Θα πρέπει να ξοδέψουμε αυτή την εγχρήματη αξία για να πάρουμε χαρά, ή (στο πιο προχωρημένο στάδιο anal retentiveness παράνοιας που βρίσκονται κάποιοι σαν εμένα) θα πρέπει να δούμε τον λογαριασμό μας να ανεβαίνει στην τράπεζα ως χαρά για μια μελλοντική φαντασιακή χαρά που θα πάρουμε κάποτε, όταν λχ θα καθόμαστε στο βερολίνο και θα ασχολούμαστε με πράγματα για τα οποία κανείς δεν θα μας έδινε ένα χρηματικό αντάλλαγμα, ή θα τα δώσουμε στα παιδιά μας για να είναι αυτά χαρούμενα ή ή ή.
Πόσες εκθέσεις έχουμε γράψει στο σχολείο για την αποξένωση? Κι όχι άδικα διότι όταν κοιτάξουμε τριγύρω μας βλέπουμε ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από δαύτη. Πόσες ταινίες έχουμε δει που περιγράφουν τον τρόμο του κενού μόλις ο άνθρωπος σταματήσει να δουλεύει? Πόσοι το έχουμε δει σε ανθρώπους τριγύρω μας? Η εργασία, ή μάλλον η απασχόληση σε κάτι που το θεωρούμε χρήσιμο κι ευχάριστο είναι λοιπόν πολύ πιο σημαντική από την απλή επιβίωση. Με αυτό δεν εννοώ ότι ένας άνεργος που σκέφτεται 2 φορές αν θα χτυπήσει εισιτήριο στο λεωφορείο δεν έχει ανάγκη από χρήματα και θα πρέπει να είναι υπεράνω, εννοώ ότι, όταν σκεφτόμαστε την εργασία μόνο ως επιβίωση, ξεχνάμε πολλές από τις άλλες έννοιες που αυτή εμπεριέχει.Η καταστροφή της εργασίας.
=
Επιπλέον, οι στούρνοι αυτού του κόσμου αποκρύπτουν το ευχάριστο γεγονός πως δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές για να δουλεύουμε όλοι 8ωρο. Ακόμα και σε οικονομίες με εμπορικό πλεόνασμα όπως η γερμανική, δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές για να δουλεύουν όλοι 8ωρο. Και το εμπορικό πλεόνασμα σημαίνει ότι κάποιος κλέβει εργατοώρες από μια άλλη οικονομία. Αλλά και μόνο η έννοια του κλέβω εργατοώρες είναι μια διαστροφή που υφίσταται μόνο επειδή στο σύστημά μας η ανάγκη για λιγότερη εργασία ορίζεται σαν κατάρα (ανεργία) και όχι σαν ευχή.
=
Μια οικονομία που βρίσκεται σε ύφεση λοιπόν, έχει ακόμα μεγαλύτερο έλλειμα από εργασία. Στην ουσία βρίθει από δουλειές που πρέπει να γίνουν. Η διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν οι πόροι για να γίνουν αυτές οι δουλειές, δηλαδή τα χρήματα. Όμως όπως έχουμε μάθει από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι εγχρήματοι πόροι που λείπουν δεν είναι παρά μια σύμβαση μεταξύ των ανθρώπων που το κράτος επιβάλει και ορίζει την ποσότητά τους, κι όχι κάτι που ορίζεται από τη φύση. Αυτή η “μικρή” λεπτομέρεια ήταν μια μεγάλη ανακάλυψη των οικονομικών, καθότι ο 19ος αιώνας βασανιζόταν από ένα τεράστιο και εντελώς παράλογο φετίχ. Τον κανόνα του χρυσού και την ιδέα της σπανιότητας του εγχρήματου κεφαλαίου. Παρότι όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι έχουν κατανοήσει αυτή τη μικρή σύμβαση, οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι για λόγους προσωπικού οφέλους και ιδεολογικής άρνησης φροντίζουν να την αποκρύπτουν από το ευρύ κοινό. Έτσι λοιπόν καθώς η πιστωτική φούσκα της τελευταίας 30ετίας βασίζεται ακριβώς στη σύμβαση πως το χρηματικό κεφάλαιο παράγεται κατά βούληση με μια απλή εντολή, οι φιλελεύθεροι θέλουν ο πολύς κόσμος να συνεχίζει να πιστεύει ότι ισχύει και για το κράτος, αυτό που βίωνε ο ίδιος ως καθημερινότητα. Τα χρήματα δεν βγαίνουν από τον εκτυπωτή του σπιτιού μας, ούτε απλά προσθέτοντας ένα νούμερο στο excelακι με τα έσοδα/έξοδα μας και βρίσκονται σε μια μόνιμη σπανιότητα (φρόντισαν όμως μέσω της παραχωρησης στις τράπεζες στην εξαίρεση από τον κανόνα, αυτή η σπάνη να μην ισχύει για τους ίδιους). Μια τέτοια υποκριτική αφήγηση έκανε πρόσφατα ο ίδιος ο διοικητής της κεντρικής γερμανικής τράπεζας και το γεγονός πως δεν γελάνε ακόμα και οι πέτρες στη γερμανία με τον παραμυθά, έχει να κάνει με το πόσο κοντά στο ελληνικό 2009, βρίσκεται ακόμα η γερμανική κοινωνία.
=
Στην ελλάδα αυτή η σπανιότητα του εγχρήματου κεφαλαίου που έχει παραλύσει την οικονομία, επιβάλλεται από την νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, και εκεί στηρίζουν το βασικό τους επιχείρημα οι οπαδοί της δραχμής. Ότι δηλαδή η πολιτική της εκτ, είναι κουρδισμένη προς το συμφέρον των μεγάλων χωρών με αποτέλεσμα οι μικρές να εμφανίζουν φαινόμενα αντίστοιχα με τις κρίσεις που δημιουργούσε τον 19ο αιώνα ο κανόνας του χρυσού. (έχουν δίκιο φυσικά σε αυτό, αλλά έχω γράψει δύο σεντόνια με τις ενστάσεις μου ας μην επεκταθούμε τώρα).
=
Ποιος είναι ο παραλογισμός όλης αυτής της κατάστασης. Πως στην ύφεση πράγματι καταστρέφονται μερικές εντελώς αδιάφορες και άχρηστες εργασίες* που απομυζούσαν δυναμική από την οικονομία μας, όπως το υπάλληλος ή διευθυντής σε ένα από τα 3.300 τραπεζικά καταστήματα (πού να μην υπήρχαν και τα ATM δηλαδή) ή το ιδιοκτήτης ενός από τα 4.500 καταστήματα κινητής τηλεφωνίας. Δυστυχώς όμως έχουν καταστραφεί πολύ πολύ περισσότερες χρήσιμες εργασίες ακριβώς διότι η κυβέρνηση θεωρεί το δικαίωμα στην τραπεζική, πολύ ανώτερο από το δικαίωμα στην υγεία ή την παιδεία. Έτσι λοιπόν το γεγονός πως τα παιδιά δεν έχουν δασκάλους, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ανάγκη από δασκάλους.
=
Αυτή η μεγάλη ανισορροπία είναι δραματική για πολλούς ανθρώπους. Είτε δασκάλους χωρίς δουλειά, είτε για τα παιδιά χωρίς δασκάλους, όμως αντί να καθόμαστε να κοιτάμε τι θα κάνει το κράτος γι’ αυτό, για εμένα είναι πολύ πιο σημαντικό να καλύψουμε το κενό πολύ πριν το κράτος σκεφτεί να το κάνει. Κι εδώ μπαίνει η πολύ σημαντική οργάνωση από τα κάτω.*πριν προσβληθείτε προσπαθήστε να διαχωρίσετε μεταξύ του άχρηστες εργασίες και του άχρηστοι άνθρωποι, διότι μόλις 2 παραγράφους πιο πάνω εξήγησα πως δεν υπάρχουν άχρηστοι άνθρωποι.
Η οργάνωση
Είναι δύσκολο πράγμα το παραδέχομαι, ειδικά έτσι όπως έχουμε εκπαιδευθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Ακόμα και η αριστερά διατηρεί μια κρατικίστικη αντίληψη στο ζήτημα, πως το κράτος -σχεδόν ως από μηχανής θεός που βρίσκεται πάνω απο την κοινωνία- θα πρέπει να λύσει όλα μας τα προβλήματα. Γι’ αυτό και υπάρχει ένας εγγενής φόβος πως αν η κοινωνία καλύψει με τοπικές οργανώσεις από τα κάτω, αυτά που το κράτος αρνείται να παράσχει, τότε οι φιλελεύθεροι θα έχουν κερδίσει. Νομίζω όμως πως αυτό είναι μια πλάνη. Η οργάνωση της κάθε τοπικής κοινωνίας δεν καταστρέφει την ιδέα των κοινών αγαθών που το κράτος προσφέρει. Ίσα ίσα εμπεδώνει το συναίσθημα πως το κράτος είμαστε εμείς και τα αγαθά αυτά είναι κοινά, ακριβώς διότι και τυπικά το κράτος γινόμαστε εμείς. Υποκαθιστώντας τις υπηρεσίες υγείας του κράτους από μια τοπική οργανωση του δήμου λχ, δεν μειώνουμε την ανάγκη για το αγαθό της υγείας ως δημόσιο αγαθό, την κρατάμε ζωντανή ως δεδομένο για μια ευνομούμενη κοινωνία. Για να κέρδιζαν οι φιλελεύθεροι θα ήταν σαν να λέμε πως οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι ασθενείς που έπαιρναν μέρος στο εγχείρημα να σταματήσουν να πιστεύουν στη δημόσια υγεία επειδή την εξασκούν οι ίδιοι. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί, διότι όλοι αυτοί με την ενέργεια τους, βούτηξαν το δάχτυλο στην πηγή της κοινωνικής εξουσίας.
=
Αν κάτι καταστρέφεται από αυτή τη διαδικασία είναι η ύπαρξη ενός κράτους που βρίσκεται ως αυτόνομος παίκτης έξω και πέρα από την κοινωνία. Αντίληψη και πρακτική που είναι ενγενής στο κράτος, αλλά καθόλου επιθυμητή.
=
Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα και να πούμε ότι το κράτος δεν μας αφορά. Όπως προσπαθούσα να εξηγήσω και στο "σοσιαλισμό για όσους γουστάρουν", ένα εχθρικό κράτος μπορεί να σε καταστρέψει ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας απλά και μόνο τους κανόνες. Άρα για εμένα τα δύο πράγματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα. Το κράτος είναι απαραίτητο να είναι φιλικό ή φιλικά αδιάφορο, αλλά χωρίς την παρέμβαση της ίδιας της κοινωνίας το κράτος θα γίνει ξανά ανεξέλεγκτο, αρτηριοσκληρωτικό, εχθρικό και θα εξυπηρετεί την ίδια εσωτερική ελίτ του. Ίσα ίσα λοιπόν αυτή η διπλή δράση, μας λύνει το τεράστιο πρόβλημα της κότας και του αυγού. Του πώς δηλαδή θα φτιάξουμε ένα κράτος που να δουλεύει προκειμένου να φτιάξουμε μια κοινωνία που να λειτουργεί και να “ευτυχεί” χωρίς να έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Το πρόβλημα του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης
Πριν λοιπόν σας απλώσω το μεγαλειώδες σχέδιό μου (τσάμπα περιμένετε), θα ήθελα να βάλω κι άλλη μια υποσημείωση. Στην αναρχοαριστερή κουλτούρα, υπάρχει μια αντίθετη τάση από την κρατικίστικη αριστερή. Διότι στη δεύτερη οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται οικονομικίστικα και εγχρήματα, κλασικό παράδειγμα το κατώτατος μισθός 1.300 ευρώ του κκε -το οποίο δεν έλεγε τίποτα ούτε για τη χρησιμότητα ούτε για την ποιότητα αυτής της εργασίας (το αίσθημα της αποξένωσης της εργασίας στην εσσδ στην οποία οι κκεδες ακόμα προσβλέπουν ήταν πολύ συχνά μεγαλύτερο από αυτό στη δύση). Ενώ στην πρώτη προσπαθούν να κάνουν κατευθείαν το άλμα στον απο-εμπορευματοποιημένο κομουνισμό των ινδιάνικων φυλών. Εκεί που όταν χρειάζεσαι ένα καινούργιο ρούχο, πας στη μεγάλη σκηνή και παίρνεις τα υλικά για ένα ρούχο. Μόνο που εκεί σκοντάφτουν σε 2-3 πολύ σημαντικά προβλήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με τα ελεύθερα αγαθά που πάσχιζα να εξηγήσω στον σοσιαλισμό για όποιον γουστάρει. Από τη στιγμή που ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα αγαθά και οι υπηρεσίες δεν είναι ελεύθερα και από τη στιγμή που οι αναρχοαριστερές ομάδες δεν έχουν τους πόρους ή τη δυνατότητα να επιβάλουν την απελευθέρωση των αγαθών (με το να προσφέρουν μαζικά σε μηδενική τιμή άπειρες ποσότητες αγαθών προκειμένου να αποεμπορευματοποιηθούν), συμβαίνουν λίγο πολύ τα εξής. Η παραγωγή των αγαθών ανατίθεται στα μέλη της ομάδας, τα μέλη της ομάδας σπαταλάνε ίδιους πόρους για την παραγωγή του αγαθού, και η μεγάλη ζήτηση που προκαλεί η μηδενική τιμή, αρχίζει να εξαντλεί τους ιδεολόγους παραγωγούς. Ας το πάρουμε με ένα ευτελές (κοστολογικά) παράδειγμα για να δείξουμε πως ακόμα και ο διαμοιρασμός κάτι που πρακτικά είναι δωρεάν, δημιουργεί τεράστια πίεση.
=
Ας πούμε λοιπόν πως μια ομάδα αποφασίζει να μοιράζει δωρεάν καφέ στο κέντρο της αθήνας κάθε πρωί. Ο καφές κοστίζει ελάχιστα και για χάρη του παραδείγματος ας υποθέσουμε πως είναι τσάμπα. Μέσα σε λίγο καιρό η δυναμική της αγοράς θα κάνει τη ζήτηση δωρεάν καφέ πολύ μεγάλη για 2-3 λόγους. 1. οι εργαζόμενοι θα πίνουν παραπάνω καφέ, 2. οι εργαζόμενοι δεν θα αγοράζουν καφέδες από τους γρηγόρηδες αυτού του κόσμου και 3. οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν καν κίνητρο να φτιάχνουν τον καφέ στη δουλειά από τη στιγμή που μπορούν να κατέβουν 2 δρόμους παρακάτω και να πάρουν δωρεάν έναν λαχταριστό καφέ.
=
Τι έχουμε λοιπόν? Έχουμε μια ομάδα που προσπαθεί με το παράδειγμά της να απο-εμπορευματοποιήσει κάτι τόσο εξευτελιστικά φθηνό όπως ένα ποτήρι καφέ και να δείξει με το παράδειγμα στον κόσμο πως είναι ηλίθιοι να πληρώνουν 2-3-4ευρώ για κάτι τέτοιο. Όμως ακόμα κι αν όλη η ομάδα δουλεύει 8ωρα σε βάρδιες, πολύ γρήγορα θα πρέπει να δουλεύει με ρυθμούς βέγγου και η ζήτηση δεν θα ικανοποιείται. Για την ακρίβεια η αύξηση της ζήτησης θα μετριαστεί μόλις η ουρά μεγαλώσει τόσο, που κάποιοι θα προτιμήσουν κάποια από τις παλιότερες εναλλακτικές αντί να περιμένουν στον δρόμο.
=
Ακόμα χειρότερα, όσο πιο γαμάτο καφέ φτιάχνει η ομάδα μας, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η επιμονή για την ουρά και άρα η ζήτηση.
=
Ποιο είναι το στρατηγικό σφάλμα στο παραπάνω παράδειγμα? Πώς όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχει το εγχείρημα, τόσο πιο αδύνατη γίνεται η πραγματοποίησή του. Σύντομα τα μέλη της ομάδας θα πάθουν υπερκόπωση και ταυτόχρονα θα αρχίσουν να νιώθουν και την αδικία μπροστά τους. Όταν τα στελέχια με τα iphone θα περιμένουν στην ουρά για δωρεάν καφέ αντί να αντιγράψουν το παράδειγμά τους μέσα στην επιχείρησή τους, τότε η στιγμή που το ποτήρι του καφέ θα ξεχειλίσει θα είναι κοντά.
=
Η αντίδραση των μελών της ομάδας θα είναι λογική έτσι όπως είναι στημένο το παιχνίδι, αλλά καταστροφική για το αποτέλεσμα του εγχειρήματός τους. Θα αναγκαστούν είτε να σεχταρίσουν, προσφέροντας καφέ μόνο σε κάποιους και άρα “αποδεικνύοντας” πως δεν υπάρχουν ελεύθερα αγαθά, είτε θα το εγκαταλείψουν ολοσχερώς απογοητευμένοι και κουρασμένοι. Όμως δεν θα φταίει ο στόχος τους για την αποτυχία αλλά μια παγίδα που οι φαντασιώσεις των ίδιων έστησαν. Διότι κάτι που ξεχνάμε όταν μιλάμε για τη ρομαντική φαντασίωση των κομουνιστών ινδιάνων με τη μεγάλη κεντρική τέντα, είναι πως εμείς δεν ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία. Και στα όρια των πόλεων αυτό είναι πολύ δύσκολο να συμβεί. Διότι μια μικρή κοινότητα μπορεί να γεμίσει ντροπή τον “τεμπέλη” ινδιάνο που δεν συμμετέχει στο κυνήγι ή κλείνει τη μύτη του αηδιασμένος κάθε φορά που πρέπει να τρίψουν τα δέρματα. Ο κομουνισμός είναι πιο εύκολος σε μικρές κοινότητες όπου τα μέλη γνωρίζονται μεταξύ τους και άρα μπορούν να αλληλοελέγχονται στο κομμάτι “ο καθένας με τις δυνατότητές του” χωρίς να χρειάζεται αυτό να παίρνει μια τυπική απρόσωπη μορφή όπως το χρηματικό αντίτιμο για έναν καφέ, ή το συμβόλαιο ενός εργοδότη μ’ έναν εργαζόμενο.
=
Ταυτόχρονα εδώ βλέπουμε κι ένα άλλο πρόβλημα του εθελοντισμού. Ο εθελοντισμός είναι κάτι υπέροχο και καλύπτει πολλές από τις ανάγκες που καλύπτει η εργασία, όχι όμως και τον βιοπορισμό (μιλάμε για τον πραγματικό εθελοντισμό, όχι τις ΜΚΟ με τα τζιπ και τα στελέχια με τους παχυλούς μισθούς). Έτσι ο εθελοντής θα πρέπει να καλύπτει τις βιοποριστικές του ανάγκες με έναν άλλο τρόπο. Κι αν αυτός ο τρόπος είναι η περιουσία που του άφησε η θειά του, έχει καλώς. Αν όμως αυτός ο τρόπος σημαίνει παράλληλη εργασία, τότε ο εθελοντής γνωρίζουμε ότι υπερεργάζεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γουστάρει να κάνει την εθελοντική δουλειά και πολλές φορές η εθελοντική εργασία του προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση από την αλλοτριωμένη βιοποριστική του εργασία. Σημαίνει όμως ότι κουράζεται κάνοντας κάτι που δεν είναι πολύ βιώσιμο ή άνθρωπινο για τον ίδιο (γι’ αυτό και το ονομάζουμε αλτρουισμό) .
=
Όμως όλο αυτό το σχήμα βάζει πολύ σημαντικά όρια στο ποιος μπορεί να προσφέρει εθελοντική εργασία. Διότι δεν μπορείς να πας στον άνεργο και να του πεις κάνε δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία στα παιδάκια που μένουν πίσω στο σχολείο, χωρίς να του προσφέρεις έναν τρόπο για να επιβιώνει αξιοπρεπώς. Αυτό ακριβώς το λογικό (αλλά εξαιρετικά σεχταριστικό και εγωιστικό) επιχείρημα κρύβεται πίσω από τη βδελυρή ανακοίνωση ενός συλλόγου αδιόριστων εκπαιδευτικών όταν καταδίκασαν μια τοπική ελμε που ανακοίνωσε τη δωρεάν εθελοντική ενισχυτική διδασκαλία από τα εργαζόμενα μέλη της στα παιδιά της περιοχής τους.
Χοροπηδώντας γύρω από το αδιέξοδο.
Ευτυχώς για πολλούς ανθρώπους, το χρέος τους προς τον συνάνθρωπο που ζορίζεται, ξεπερνά όλα τα εμπόδια που περιγράφω και ακόμα πιο ευτυχώς οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν συνήθως διάφορες αριστερές φαντασιώσεις στο μυαλό τους. Και γι’ αυτό βλέπουμε τριγύρω να δημιουργούνται σιγά σιγά προσπάθειες από τα κάτω. Κοινωνικά ιατρεία, προσπάθειες συλλογής των φαγητών που περισσεύουν από τα εστιατόρια κλπ κλπ. Όμως όλα αυτά θα αποκτούσαν άλλη δυναμική αν μπορούσαμε να άρουμε τα βαρίδια που τα κάνουν γολγοθά να πραγματοποιηθούν.
=
Χωρίς το κράτος, η άρση των βαριδιών είναι περιορισμένη άλλα όχι αδύνατη. Στα αγαθά και τα εμπορεύματα, δίνω στην ουσία αυτό που εγώ θεωρώ ως ενδιάμεση λύση. Πολεμάς ανεμόμυλους όταν σε μια πλήρως εμπορευματοποιημένη κοινωνία πας να εισάγεις ένα ελεύθερο αγαθό χωρίς να διαθέτεις μαζική συμμετοχή στην απο-εμπορευματοποίηση, αλλά μπορείς σχετικά εύκολα να πολεμήσεις αυτή την εμπορευματοποίηση μειώνοντας της. Και χωρίς να το καταλάβεις σύντομα διάφορα αγαθά θα γίνουν ελεύθερα ή σχεδόν ελεύθερα (διότι δεν νοείται ελεύθερο αγαθό που χρειάζεται κάποιο χρόνο για να παραχθεί). Το σημαντικό όμως είναι να φτιάξεις δομές που από τη φύση τους είναι σταθερές κι όχι ασταθείς. Στο παράδειγμα του καφέ, θα πρέπει η επιτυχία του εγχειρήματος με κάποιο τρόπο να αντιμετωπιστεί ως αυτό που είναι κι όχι ως μια κατάρα
=
Ένα πράγμα που πρέπει να συμβεί λοιπόν προκειμένου τέτοιου είδους οργανώσεις να έχουν ισχύ, είναι να μπορέσει να δραστηριοποιηθεί σε αυτές το τμήμα εκείνο του πληθυσμού που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη και ταυτόχρονα τον περισσότερο χρόνο. Δηλαδή οι άνεργοι. Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να διασφαλίζεται η επιβίωσή τους από τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα καθώς δεν έχουν άλλους πόρους να το πράξουν.
=
Ένα δεύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με την έλλειψη χρηματικών πόρων που λειτουργούν ως κεφάλαιο κίνησης. Ένας υδραυλικός δεν έχει δουλειά κι ένας καθηγητής εξίσου, αλλά ο υδραυλικός έχει μια κόρη που χρειάζεται βοήθεια και ο καθηγητής έχει σάπιες σωλήνες. Κανείς από τους δύο δεν έχει χρήματα για κάτι που και οι δύο χρειάζονται.
=
Το πρώτο πρόβλημα λύνεται με το μέτρο της σταδιακής απο-εμπορευματοποίησης. Αυτό σε πρωτόλειο στάδιο έγινε με το κίνημα με τις πατάτες, εμένα όμως οργανωτικά μου αρέσουν περισσότερο και μου φαίνονται πιο σταθερά και διαφανή εγχειρήματα τύπου κολεκτιβών εργασίας. (θα αφιερώσω άλλη τεχνική σε αυτά). Υπάρχουν δεκάδες αγαθά (όπως ο καφές) των οποίων η υπεραξία όταν αυτό το προϊόν φτάνει στον τελικό καταναλωτή είναι δραματική. Σε αυτή την υπεραξία θα πρέπει να στοχεύσουμε και να επιστρέψουμε το μεγαλύτερο κομμάτι πίσω στην κοινωνία και τους εαυτούς μας.
=
Όμως σήμερα θα ασχοληθώ περισσότερο με το δεύτερο πρόβλημα, που είναι το πρόβλημα των πιστώσεων. Προτείνω λοιπόν τη δημιουργία (γίνεται σε έναν μήνα σε περίπτωση που κάποιος γραφειοκράτης σας πει ότι θέλει “σχεδιασμό” και 1.500.000 ευρω) ενός ebay, μιας αγοράς δηλαδή αγαθών και υπηρεσιών η οποία θα λειτουργεί με δύο νομίσματα. Το κυριότερο νόμισμα ονομάζεται χρόνος και το δευτερεύων θα είναι το παλιό καλό ευρώ μας.
=
Ο χρόνος λοιπόν είναι το μοναδικό εκείνο αγαθό που κανείς μας (πλούσιος ή φτωχός) δεν θα αποκτήσει ποτέ περισσότερο και ταυτόχρονα είναι εκείνο το αγαθό που κανείς μας δεν μπορεί να συσσωρεύσει σε υπερβολικό βαθμό (γιατί μπορείς να δουλεύεις διπλάσια από έναν άλλο, αλλά όχι πενταπλάσια). Έτσι λοιπόν μια αγορά που λειτουργεί με την αρχή της ανταλλαγής χρόνου, είναι μια αγορά εγγενώς πιο δίκαιη και ισότιμη με όλους
=
Για αρχή δεν χρειάζεται καν να βάλεις αυστηρά όρια κοστολογικού ελέγχου, διότι πολύ απλά ένας άνεργος καθηγητής που θα ανταλλάξει μερικά ιδιαίτερα με έναν υποεργαζόμενο οδοντίατρο, στην ουσία δεν νιώθουν ριγμένοι μεταξύ τους.
=
Ένα από τα βασικά προβλήματα κάθε αγοράς είναι η αδυναμία συνάντησης της ζήτησης με την προσφορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Αυτά τα δύο είναι αλληλοεξαρτώμενα.
Στα παζάρια της περσίας του μεσαίωνα οι έμποροι μεταξύ τους αντάλλασσαν τσεκ (από που νομίζετε προέρχεται η λέξη?) με ευκολία μεγαλύτερη από αυτή που σήμερα καταθέτεις τα χρήματά σου στην τράπεζα. Γιατί συνέβαινε αυτό? Διότι όλοι οι έμποροι γνωρίζονταν μεταξύ τους και δεν υπήρχε μεγαλύτερη εγγύηση από το καλό σου όνομα (καθώς το κράτος δεν θα έφερνε τους μπάτσους να σε σώσουν από έναν μπαταχτσή έμπορο). Αυτό όμως περιορίζει το μέγεθος της αγοράς (δύσκολα μπορείς να γνωρίζεις παραπάνω από 200 ανθρώπους), κάτι που χτύπαγε στο άλλο πρόβλημα της αγοράς, δηλαδή τη μη συνάντηση της ζήτησης με την προσφορά. Είναι προφανές πως στην αθήνα θα υπάρχουν πολλοί καθηγητές και γιατροί διαθέσιμοι, αλλά πολύ λίγοι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Ένα πανελλαδικό μη κερδοσκοπικό ebay λοιπόν, θα μπορεί να φέρει κοντά ομάδες ανθρώπων με διαφορετικά αγαθά να ανταλλάξουν και διαφορετικές ανάγκες να ζητήσουν. Και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης καθώς οι αγοραστές και οι πωλητές θα βαθμολογούνται για τις μεταξύ τους συναλλαγές. Μια ομάδα ιατρών όλων των ειδικοτήτων θα μπορούσε να πάει διακοπές για κανένα μήνα (ανα δύο ή ανά τρεις) σε κανένα βουνό και στο ενδιάμεσο να κοιτάξει τις ανάγκες του τοπικού πληθυσμού με αντάλλαγμα τυρί γάλα, αυγά, κατσικάκια και λουκάνικα (σλουρπ) για όλο το χρόνο (αυτό έχει bug, πρέπει να μάθουμε στη γιαγιά να εξηγεί το πρόβλημα της από το βιντεοτηλέφωνο όταν οι γιατροί δεν θα είναι εκεί).
=
Μόνο η φαντασία και κάποιες αντικειμενικές συνθήκες περιορίζουν τη δυνατότητα της αγοράς αυτής και με λίγη φαντασία αρκετές από τις αντικειμενικές δυσκολίες ξεπερνιούνται. Θα πιάσω κάποιες από τις λεπτομέρειες της σε επόμενη τεχνική, διότι της αξίζει και ταυτόχρονα φτάσαμε πάλι τις 3.500 λεξεις. http://www.techiechan.com/?p=1786
Σχόλια κάτω από το κείμενο.
Δόκτωρ Α.12/09/26
Μια και πιάνεις το πράγμα συνήθως εκ της οικονομικής του βάσεως, ας βάλουμε μέσα στο παιχνίδι και μερικές κοινωνικές και θεσμικές παραμέτρους, που εφευρέθηκαν ακριβώς από προηγούμενες κοινωνίες για να λυθούν τέτοια ζητήματα αξιοπιστίας/εμπορικής πίστης κ.ο
Waste1
όταν πετάω πρώτος το γάντι δεν μπορώ παρα να μη χαρώ για όσους το σηκώνουν
συμφωνώ πως είναι επιθυμητό να υπάρχουν κοινότητες και ότι αυτές δεν χρειάζεται ούτε να έχουν απαράίτητα δεσμούς εντοπιότητας (χωριό) ή αίματος (φατρία/ ρωμαική φαμίλια). Όταν είπα ebay το εννοούσα ως αγορά όχι ως μορφή ατομικών συναλλαγών (χωρίς να τις αποτρέψεις αν κάποιος είναι αρκετά αυτιστικός και θέλει να δουλεύει μοναχός).
τηρώντας τις νεωτερικές δυτικές παραδόσεις δεν μου αρέσει η ιδέα της συντεχνίας όμως, διότι η μακροημερευση της συντεχνίας βρίσκεται στην απόκρυψη κι όχι στο μοίρασμα της γνώσης. Αλλά φυσικά στο ebay που φαντασιώνομαι 5 τρανς μηχανικοί αυτοκινήτου θα έχουν ένα συνεργείο και παρά δίπλα 6 βίγκαν θα ειδικευονται στα ηλεκτικά αυτοκίνητα και 8κάγκουροι παραπέρα θα κάνουν μετατροπες και θα βάζουν νικελένιες εξατμίσεις. Και κάποια στιγμή θα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και ο κάγκουρας θα χρειαστεί μια μαλακία που δεν την ξέρει και θα πάει από το τρανσάδικο να ζητήσει βοήθεια (όπου θα τον σφυράνε και θα λένε πως η μαμά του ήταν γλυκατζού). Ή αν ντραπει πολύ θα μπει στο wiki “Vinyl and Burned rubber” που οι τρανσούδες μαζεύουν τις τεχνικές τους. Σε αυτό λοιπόν το χαωτικό αλμοδοβαρικό πλαίσιο μιας μεγάλης πόλης το καλό όνομα θα μπορεί να μεταφέρεται μέσω αυτής της ηλεκτρονικής αγοράς.
δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιορίσεις τη μορφή που θα έχουν οι μικρό “κοινότητες” και δεν υπάρχει κανένας λόγος το κράτος να κανονίζει τις ζωές τους. Μπορεί η μία βίγκαν να σηκωθεί να φύγει και να πάει στους μεταλλάδες που τρωνε νυχτερίδες. Θα φάει αρκετή πίεση από τις φίλες της γιαυτή την αλλαγή αλλά αυτό είναι αρκετό, δεν υπάρχει λόγος να εμποδίσουμε την κινητικότητα. Αλλωστε αν ένας τύπος τον ένα μήνα είναι βίγκαν, τον άλλο μεταλλάς και τον τρίτο swing maniac και όλα αυτά τα κάνει για να αποφύγει τις υποχρεώσεις της κάθε ομάδας, πολύ γρήγορα θα τον παίρνουν χαμπάρι. δεν τίθεται δηλαδή ιδιαίτερο πρόβλημα παρασιτισμού για να βάλεις στεγανά.
-
Ειτε αρεσει ειτε οχι οι πολιτες και το κρατος βρισκονται σχεδον στον πατο του βαρελιου και αυτο δινει την δυνατοτητα να θεσεις στεραια θεμελια για νεες κοινωνικες δομες και πολιτικες συμμαχιες. Το ιδιο εγινε και στη νησο των δρυιδων μετα το περας του βΠΠ. Οι indigenous της βρετανης αδραξαν την ευκαιρια και δημιουργησαν τις κοινωνικες δομες που επιθυμουσαν, πχ το δημοσιο συστημα υγειας και ασφαλισης (ασχετα αν σιγα σιγα πανε να το μαμησουν).
Waste12/09/27
εγώ έφυγα πριν απο δύο χρόνια οπότε νιώθω πως η επαφή μου είναι ακόμα πολύ κοντινή, το καταλαβαίνω κάθε φορά που κατεβαίνω κάτω. Στην ουσία αυτό που δεν άντεχα και ένιωθα γραφικός, ήταν τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Άρα δεν με απασχολεί πολύ κατά πόσο κάτι είναι “εφικτό” , διότι το εφικτό είναι μια πολύ ρευστή κατάσταση. Μπορεί να είναι οι εκλογές του 2007 ή μπορεί να είναι και το σύνταγμα. Οπότε εγώ απλώνω τις φαντασιωσεις μου για τον κόσμο, που παραδόξως πως σε κάποιους αρέσουν. Αυτοί ισως να δημιουργήσουν τις δικές τους μικρο-κοινότητες ίσως να γίνουν κυριαρχη άποψη και να μας μισούν τα παιδιά μας ή ίσως απλά να ξεχαστούν και να μη γίνουν τίποτα. Προσπαθώ να μην ανησυχώ για τα πράγματα τα οποία δεν μπορώ να έλεγξω, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να τα αλλάξω στο μέτρο που μπορώ.
october12/09/26
Καλησπέρα Τέκι,
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι τη στιγμή που οι εθελοντές φίλοι μας θα αρχίσουν να ενοχλούν το σύστημα με την αποεμπορευματοποίηση, τότε οι οργανωμένες ομάδες συμφερόντων θα τους επιτεθούν με κάθε μέσο και θα τους εξαφανίσουν ;
Ποιος σου είπε ότι οι άνθρωποι “διάλεξαν” την εμπορευματοποίηση και τις εγχρήματες συναλλαγές ;
Μήπως απλά τους επιβλήθηκαν, συχνά και με τη βία ;
polifimos kanenas12/09/27
εδω υπαρχει και το χαρακτηριστικο παραδειγμα των creditos (ανταλλακτικο νομισμα στην αργεντινη της χρεοκοπιας). μολις οι ανθρωποι απο αναγκη αρχισαν να συμμετεχουν ευρεως και γλυκαθηκαν απο την αυτοοργανωση, το κρατος τους σαμποταρε με καθε δυνατο τροπο.
εφτασαν μαλιστα στο σημειο να εκτυπωσουν χιλιαδες πλαστα ανταλλακτικα κουπονια ωστε να διαλυσουν το εγχειρημα εκ των εσω.
με το σαιτ τυπου ebay ισως να λυνεται αυτο το προβλημα, αλλα ετσι μενουν στην απεξω οι μη χρηστες ιντερνετ που ειδικα στην επαρχια δεν ειναι λιγοι. νομιζω καπου το θιγεις αυτο.
τεσπα, το ζουμι ειναι οτι κατι τετοιο σιγουρα θα πολεμηθει λυσσαλεα απο κρατος και εμπορους πασης φυσεως. βεβαια ακομα κι οταν ηττηθει, αν εχει προλαβει να λειτουργησει με μεγαλη μαζικοτητα και για ενα σεβαστο χρονικο διαστημα, ισως θα εχει αποφερει σημαντικη πτωση τιμων σε διαφορα αγαθα που ειναι εξοργιστικα ακριβα στην ελλαδα, ακομα και σε συγκριση με βορειοευρωπαικες χωρες.
κι αυτη η προκλητικη ακριβεια βεβαια, οφειλεται στον ιδιο απλο λογο για τον οποιο οι περισσοτεροι ανθρωποι στη χωρα, δεν αυτοοργανωνομαστε μεσα σ αυτο το ζοφερο σκηνικο:
προκειμενου να πεσουμε τοσο χαμηλα ωστε συνεργαστουμε με το γειτονα μας, προτιμαμε ακομα και το σαμαρα
Waste12/09/27
με λουκάνικα σπερχιάδας για ένα χρόνο, σου φτιάχνω wireless internet για χωρια 1000 κατοικων με 3.DSL. είσαι μέσα ?
είχα και κάτι γνωστους στο awmn αλλά αυτοί μπορεί να γουστάρουν γουρουνοπούλες
Conspiraki Theologist12/09/27
Ναι του πέρασε. Τι που το ξέρω? του χω βάλει trojan στον εγκέφαλο. Άσε που το (ξαναματά)γράφει ο άνθρωπας: “Από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να κάνουμε το άλμα και να πούμε ότι το κράτος δεν μας αφορά. Όπως προσπαθούσα να εξηγήσω και στο σοσιαλισμό για όσους γουστάρουν, ένα εχθρικό κράτος μπορεί να σε καταστρέψει ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας απλά και μόνο τους κανόνες. Άρα για εμένα τα δύο πράγματα δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενα. Το κράτος είναι απαραίτητο να είναι φιλικό ή φιλικά αδιάφορο, αλλά χωρίς την παρέμβαση της ίδιας της κοινωνίας το κράτος θα γίνει ξανά ανεξέλεγκτο, αρτηριοσκληρωτικό, εχθρικό και θα εξυπηρετεί την ίδια εσωτερική ελίτ του”
Για την αδελφική σχέση Κράτους και Βίας just say(press) my name
october12/09/27
Είμαι σίγουρος ότι το σκέφτηκε. Αλλά διάβολε, στις 3500 λέξεις δεν βρήκα κάτι ενθαρρυντικό, παρά μια εξήγηση του πώς πιθανώς θα αποτύχει το κίνημα του καφέ.
Μήπως, αντί να πάμε καρφί στην αποεμπορευματοποίηση, να σκεφτούμε πρώτα πώς θα φτιάξουμε το φιλικότερο κράτος, τους συνεταιρισμούς, τις Μαριναλέντες κτλ ;
Και πώς θα προστατέψουμε τις …αρνίσιες κοινωνίες μας από τους μαυρους, κόκκινους και γκρί λύκους ;
Waste12/09/27
φυσικά η εμπορευματοποίηση δεν είναι μια αγαθή διαδικασία και το ξέρουμε πολύ καλά ιστορικά αυτό. Ομως θα πρέπει να ορίσεις τις οργανωμένες ομάδες συμφερόντων και τι μπορούν να κάνουν αυτές για να επιτεθούν. Αν λοιπόν αυτές οι ομάδες συμφερόντων κατάφεραν με νύχια και με δόντια να κερδίσουν τις εκλογές του ιούνη, κάτι μου λέει πως τα έχουν φάει τα ψωμιά τους. Κάτι που ξεχνάμε συχνά για τον 19ο αιώνα είναι πως δεν υπήρχε κανενός είδους έστω και δυτικού τύπου δημοκρατία. Εδώ αυτούς τους αχάριστους 3 χρόνια τους ζορίσαμε (και όχι όλους) και είναι έτοιμοι να κάνουν επανάσταση.
το κράτος λοιπόν είναι βία αλλά η βία που επιτρέπεται σε κάθε δεδομένη στιγμή δεν είναι απόλυτη. Γιαυτό και λέω πως δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς το κράτος, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μόνο με το κρατος.
Sternos12/09/26
Καιρός του ήταν…
Συμφωνώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της αφήγησης.
Η μια αντίρρηση που έχω (και νομίζω ότι φτάνει να αποδομήσει το ιδανικό σενάριο σου) είναι η εξής…
Ένταξη με τα μικρές δουλείες, τον χρόνο και τις υπηρεσίες. Όταν όμως ο υδραυλικός θέλει 8 μέτρα χαλκό-σωλήνα, για να φτιάξει το μπάνιο του καθηγητή, από ποιον θα το αγοράσει?
Ποιος θα δώσει τα χρήματα?
Άλλα έστω ότι κάνει και ένα μερεμέτι στο σιδερά που πουλάει σωλήνες και το παίρνει δωρεάν (έχοντας κάνει στην ουσία 2 μεροκάματα, έναντι του ενός μεροκάματου για αντάλλαγμα από τον καθηγητή).
Ο Σιδεράς όμως χωρίς ρευστό δεν θα μπορεί να κάνει παραγγελία από το εργοστάσιο ή από το εξωτερικό (σύνηθες).
Εκεί δημιουργείται ένα critical gap που λέμε και στο χωριό μου.
Αποτέλεσμα του, είναι να εξαφανιστεί το ρευστό και να απομονώσει την κοινωνία-χωρα από τον υπόλοιπο κόσμο που δεν ακολουθεί την ρώτα μας.
Waste12/09/27
Γιαυτό και η αγορά θα είναι μικτή. Δεν υπάρχει λόγος όλα να ανταλλάσσονται σε εργατοώρες και αρχικά θα υπαρχει και μια ελάχιστη ανταλλακτική ισοτιμία. θα καταπιαστώ σε επόμενο θέμα με το πως σκεφτομαι οτι μπορει να λειτουργει μια τετοια αγορα και ποια είναι τα προβλήματά της.
Εχει πλάκα που όλοι σκέφτονται την κούβα, τελικά αυτή η γαμιόλα η κούβα κάτι καλό θα πρέπει να έχει κάνει στη φαντασίωση των ανθρώπων. Εγω δεν μιλάω καν για ένα πλαίσιο έξω από το ευρώ. Το σχεδιο μου είναι currency agnostic. Ο χερ μητσος που θα έρχεται διακοπές, ή θα πρέπει να επισκευάζει μερτσεντέ για να πληρώσει τις διακοπες του ή να πληρώσει σε ρευστό. και τα δύο είναι μια χαρά.
η κυρα σούλα που έχει λεφτά μπορεί να πληρώσει τον υδραυλικό το ότι κάνεις το χρήμα πιο αδιάφορο δεν σημαίνει πως το εξαφανίζεις από την εξίσωση.
Sternos12/09/28
Γνωρίζεις ότι υποστηρίζω την ιδέα, όμως οφείλω να κάνω τον συνήγορο του τριβόλου.
1.Θεωρητικό κομμάτι
Θεωρητικά η ιδέα περί ανταλλαγής χρόνου-υπηρεσιών αντί χρήματος θεωρώ ότι είναι βαθύτατα συστημική.
Αν ήμουν καπιταλιστικό γουρούνι θα παρακαλούσα να βρεθούν πιστοί να το εφαρμόσουν.
2. Γιατί – Εξήγηση – Απολογία (παράδειγμα μέσω υπερβολής )
Γιατί έρχεται ο Techie με τις ιδέες του και παίρνει την εξαθλιωμένη και χωρίς ρευστό “πλέμπα” που ζει μέσα στις “λάσπες” και τους παροτρύνει με την εναλλακτική του…
“-Εδώ μέσα στις λάσπες, αν σκάψουμε λίγο μπορούμε να βρούμε νοστιμότατα σκουλήκια για να επιβιώσουμε…”
“-Έτσι λοιπόν ας οργανωθούμε, εγώ θα σκάβω για σκουλήκια, εσύ για βατράχια και ο άλλος για σαλιγκάρια στα χόρτα… “-θα τα ανταλλάσσουμε θα δίνουμε και 4-5 στην Μαρία που θα τα μαγειρεύει και θα τρόμε…
” -Άμα και όταν μας περισσεύουν, θα τα ανταλλάσσουμε με τον Γιώργο που κλέβει φαρμακεία και θα παίρνουμε χάπια για την διάρροια”.
Έτσι δεν χρειαζόμαστε λεφτά, ούτε το παλιό – σύστημα.
3 Αποτέλεσμα – Απολογισμός
Αποτέλεσμα το εξαθλιωμένο μέρος τις κοινωνίας έφτιαξε τον μηχανισμό του να λειτουργεί”αυτόνομα” τρώγοντας βατράχια και γλυκά “σκουλήκια” μέσα στις λάσπες, ενώ η “elite” δεν ανησυχεί για καμιά επανάσταση των εξαθλιωμένων “slum-dogs”.
Έτσι δημιουργείται ένα δίλημμα αν τελικά τέτοιες μορφές αυτοσυντήρησης αυτο-οργάνωσης μας “αποπλανούν- καθυστερούν” από την ευθεία ρήξη με την εξουσία και στην ουσία ταυτόχρονα “προστατεύουν” την εκάστοτε εξουσία – “elite”.
Στο πρακτικό θέμα θα επανέλθω με την επόμενη “μαξιλαροθήκη” (αφού εσύ έχεις αναλάβει τα σεντόνια )
Waste12/09/28
λολ λολ, έχει πλάκα που έχετε την τάση να συνδιάζετε το μη χρηματικό με το κακής ποιότητας (σκουλίκα και άραχνες). Τα άρθρα που διαβάζεις εδώ φαντάζομαι δεν τα βρίσκεις κακα. Δεν πληρώνεις τίποτα γιαυτά. Το ίδιο θα ισχυεί και για τα μαθήματα που θα κάνουν στο παιδί σου, και για το καζανάκι σου που σταζει και τα αυγά χωρίς αντιβιωτικά κλπ κλπ.
ξεχνάς λοιπόν στο παράδειγμά σου πως η ελιτ δεν ζει αυτόνομα. Ζει παρασιτώντας επάνω σου. Αν λοιπόν του αρνηθείς τη δυνατότητα να παρασιτεί επάνω σου , ξαφνικά παύει να είναι ελίτ γιατί παύει να ελέγχει. παυει να προσφέρει εργασία, παύει να προσφέρει προιόντα. Πριν λοιπόν υιοθετήσεις το σύστημα μου μικρό καπιταλιστικό γουρουνάκι, προσεχε που πατάς, διότι υιοθετώντας το θα πρέπει να ανταγωνιστείς (τιμολογιακά μιλώντας) καποιον ειναι χαρούμενος με πολύ μικροτερη υπεραξία. Κι εσύ δεν μπορείς να επιβιώσεις ως παλιά επιχείρηση με πολύ μικρή υπεραξία
Sternos12/09/28
Το να με αποκαλέσεις εσύ “καπιταλιστικό γουρουνάκι” είναι τίτλος τιμής για έμενα.
Όμως, όσο εσύ θα ανταλλάσσεις αυγά με τραχανά, το καλό μας κράτος θα δίνει αβέρτα “δουλείες” και χρήμα στα μεγαλύτερα καπιταλιστικά γουρουνάκια, του συστήματος, όποτε η ελίτ δεν θα πάψει να ξεμένει από ρευστό.
Επίσης, στην ιδέα σου έχεις κάνει μια παραδοχή που ίσως είναι σαθρή… ότι όλα τα μελή- συμμετέχοντες είναι κάλοι καλόπιστοι άνθρωποι και δεν έχουν ίχνος πλεονεξίας. Ίσως αν κάπου έβαζες ένα τυράκι (ρευστού, εξέλιξης, συγκέντρωσης πλούτου) το έκανε πιο δελεαστικό.
Όλα τα παραπάνω με την κυνική μου παραδοχή ότι η ανθρώπινη φύση και ιδικά η ελληνική, δεν έχει και πολλά ψήγματα αθωότητας.
Ας ξεκινήσουμε καλύτερα από πιο άπλα (βασικά) όπως γράφει και ένας φίλος παρακάτω και βλέπουμε…
Waste12/09/29
που θα βρίσκει το κράτος αυτό τα χρήματα για να δίνει δουλειές αβέρτα? θα βάλει την κεντρική τράπεζα να τα τυπώσει? αν ναι δεν πειράζει θα έχει (αναγκαστεί να) κάνει αυτό που αρνείται με πείσμα. αλλα σου λέω αν το πείραμα είναι τόσο επιτυχημένο θα έχεις την πλειοψηφία ήδη στις εκλογές και το κράτος θα ειναι ενα κρατος που εκλέχθηκε απο εσένα
το ebay δεν λειτουργεί με το δεδομένο των καλόπιστων ανθρώπων. Από που λοιπόν η ιδέα είναι διαβλητή στους κακόβουλους?
Sternos12/09/30
Καταλαβαίνεις ότι η ιδέα “μπάζει” αλλά δεν θέλεις να ο παραδεχτείς και και αναγκάζεσαι να κάνεις λογικά άλματα στον συλλογισμό σου. (Για αυτό το συζητάμε από beta να το βελτιώσουμε) Σίγουρα μια τέτοια πλατφόρμα θα ήταν αρκετά “πιασάρικη” να παρουσιαστεί σε κάποιο TEDx (ειδικά στην Ελλάδα).
Μια απάντηση στα κλεφτά, για το που θα βρει τα λεφτά το κράτος να ταΐσει την ελίτ.. δες που πάει το IBC, δες ο Μπομπολας που θα ξανακλείσει τον ηλεκτρικό για για να ξανά λειάνει τις γραμμές να μην κάνουν θόρυβο… που θα πάει ο ΟΠΑΠ… Δεν έχει το κράτος και τους δίνει έναντι φιλετάκια κοψοχρονιάς.
Anway, αν πιστεύεις ότι θα γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό εγώ είμαι μέσα.
Πρακτικό πρόβλημα 1.
Αν εμφανιστούν πρόθυμες κυρίες που θα προσφέρουν “εκτόνωση-μασαζ” στο ανταλλακτήριο υπηρεσιών δεν θα δημιουργηθεί ένας ψηλό συνωστισμός και διαστρέβλωση του μοντέλου? (π.χ. οι αγρότες που έσπρωχναν αβέρτα επιδοτήσεις στα κατά τόπους μπαρ με αλλοδαπές).
Πρακτικό πρόβλημα 2.
Ο Γιωργής δουλεύει σε εργαστήριο ανάλυσης τροφίμων είναι ελεύθερος πλην kinky και θα ήθελε ένα μασαζάκι από τα παραπάνω και καν 2 ψιλές στο κωλαράκι, πως θα μπορούσε να ανταλλάξει τις υπηρεσίες του με μια από τις εν λόγο κυρίες?… αφού δεν νομίζω ότι θα έδειχναν ενδιαφέρον στην πραμάτεια του.
Πρακτικό πρόβλημα 3.
Από την κρίση πλήττονται μερικές ομάδες εργαζομένων περισσότερο από κάποιες άλλες (π.χ. μηχανικοί, πωλητές κλπ) αυτό δεν θα δημιουργήσει ένα πληθωρισμό και υπερπροσφορά στις συγκεκριμένες υπηρεσίες?
Υ.Γ.1 Έχεις σκεφτεί να παίζει μετά από κάθε θέμα ζωντανός διάλογος με τίποτα Ventrilo σε VPN (hamachi). Πλάκα θα είχε.
Υ.Γ.2 Επίσης βρήκα αυτά τα sites “tsibato.γρ + doitnow.γρ” που μοιάζει σαν πλατφόρμα με αυτό που περιγράφεις… άλλα αυτοί εκεί ακόμα είναι πίσω και χρησιμοποιούν ακόμα χρήματα
LovePhysics12/09/27
Είναι τέλειο!!!!!
εγώ είμαι μέσα σε οπιαδήποτε τέτοια κίνηση.
Με χαρά θα προσφέρω τις παιδαγωγικές μου δεξιότητες, σε παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και θέλουν να μάθουν μαθηματικά, φυσική, χημεία.
Απλά θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να τιμολογηθεί δικαίως η οποιαδήποτε εργασία οποιουδήποτε επαγγελματία.
Δηλαδή εγώ να λάβω τα αυγά και τα τυριά της γιαγιούλας στο χωριό, αλλά πως στην ευχή θα κάνω ιδιαίτερα στο εγγονάκι της που υποφέρει από ΔΕΠΥ και όλοι τεμπέλη τον ανεβάζουν, τεμπέλη τον κατεβάζου.
Και αν ακόμα ξεπεράσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και δουλέψει το σύστημα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα μας την πέσουν οι τράπεζες.
Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που θα κάνουμε είναι να αντικαταστήσουμε το προιον των τραπεζών (χρήμα) με το δικό μας χρόνο.
Και αυτό δεν θα αρέσει σε πολλά χρυσά αγόρια
Waste12/09/27
μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι οι τράπεζες θα είμαστε ήδη εξουσία. το θέμα μας είναι να μην είμαστε εξουσία παρέα με τους μητρόπουλους αυτού του κόσμου.
τα χρυσά αγορια είναι πολύ λίγα και πολύ πιο αδύναμα απόσο βαυκαλίζονται. Τον ρέστη που έδινε συνεντεύξεις ανεμίζοντας τα μεγάλα ούμπαλά του, τον τυλίγεις σε μια κόλλα χαρτί πριν προλάβει να καταλάβει από που του ήρθε. Αλλά τι να κάνουμε αυτά παθαίνουν όσοι έκαναν λεφτά χωρίς να διαβάσουν πολιτική θεωρία ούτε έστω τον μαν και τις πηγές της κοινωνικής του εξουσίας
ΥΓ να δώ αγχωμένα golden boys να τρέχουν να κάνουν ιδιαίτερα στην πολιτικη θεωρία και τι στον κόσμο.
Nasos12/09/27
Πάντως τέκι, εγώ που πέρσι επιχείρησα κάτι παρόμοιο με το tutorpol, απογοητεύτηκα έως εκνευρίστηκα. Γιατί όταν είπα ότι θα κάνω δωρεάν μαθήματα σε όποιο παιδί είχε ανάγκη, μου εμφανίστηκε ένας μαθητής από το προηγούμενο σχολείο, περιχαρής για το ολοκαίνουργιο iPhone 4 του (όπου, επί πληρωμή να κάναμε τα μαθήματα, αμφιβάλλω αν αυτά που θα έβγαζα όλη τη χρονιά θα μου έφταναν για να το αγοράσω). Και όταν πρότεινα στη μητέρα του, να κάνω στο καμάρι της 2 ώρες εβδομαδιαίως, μάθημα προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές και σε αντάλλαγμα (γιατί προέβλεπε κάτι τέτοια το tutorpol) να ερχόταν να μου έριχνε ένα πρόχειρο καθαρισματάκι στο (μικρό) μου διαμέρισμα, μόνο που δεν με έβρισε. Φοβάμαι ότι θα βρεθούν πολλοί επιτήδειοι για αρχή που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν αυτή την προσφορά προιόντων και υπηρεσιών, χωρίς να δώσουν τα αντίστοιχα ανταλλάγματα (μπορεί να μην έχουν κιόλας, ή να μην μπορούν – δεν θα έλεγα από καμιά γριούλα να μου έπλενε τις κουρτίνες) και αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να απογοητευτούν αρκετοί και το εγχείρημα να καταλήξει σε αποτυχία. Εντάξει γίνομαι λίγο ισοπεδωτικός κρίνοντας από τη δική μου εμπειρία, αλλά εδώ στο νησί (μεγάλο σχετικά) που είμαι, το tutorpol δεν περπάτησε ακριβώς γι’αυτό το λόγο.
Waste12/09/27
το διάβασες το παράδειγμα που δίνω με τους καφέδες. Ακριβώς αυτό έπαθες κι εσύ και είναι πολύ λογικό ,αλλά ολα αυτά λύνονται σχετικά εύκολα, διότι χωρίς καθαρισματάκι, η μαμα θα πρέπει να σε πληρώσει σε χρήμα πράγμα που δεν είναι καθόλου κακό αν πιστεύει πως δεν είναι φτιαγμένη για να καθαρίζει πτωχούς καθηγητές
λατρεύω τα παιχνίδια και της καραμπόλες και στον ύπνο σκέφτομαι πιθανά ενδεχόμενα. Είτε παίζω civilisation, είτε jagged alliance είτε socialbaywatch Waste12/09/27 17:37
τότε λοιπόν θα έγραφες στο e-barta-ola.com πως η κυρα σούλα είναι ένας τεμπέλης ινδιάνος και να μην την προτιμάτε Είναι τόσο απλό . στην περίπτωσή σου η κυρα σουλα είχε κάθε δυνατότητα να σε εκμεταλλευτεί και το έκανε
Waste12/09/28
conan καταλαβαίνεις πως δεν μπορεί ο κάθε νάσος να υπολογίζει πόσο πλούσιος ή φτωχος είναι καποιος, κι αυτό είναι το πρόβλημα του σεχταρισμού που αναγκαστικά θα φέρει μια “δωρεάν προσφορά”. Θα πρέπει να βάλεις δηλαδή όρια στην προσφορά.theta12/09/27 01:16
Έστω λοιπόν ότι εγώ είμαι ένας δικηγόρος που κανονικά χρεώνω 200 ευρά την ώρα τους πελάτες μου, και μπαίνω σε αυτό το e-barter-y (είδες, σου βρήκα και όνομα) για να πουλήσω τις υπηρεσίες μου και να αγοράσω άλλες. Και βλέπω ότι ενδιαφέρεται για τις υπηρεσίες μου ένας τύπος που το προφίλ του λέει ότι έχει δουλέψει ως βοηθός καντηλανάφτη στην τοπική του ενορία και είναι απόφοιτος δημοτικού. Στη μία ώρα εργασίας του μπορεί π.χ. να βοηθήσει την τοπική φάρμα πουλερικών και να πάρει αμοιβή 6 αυγά (για μία ώρα εργασίας). Ή εναλλακτικά μπορεί να έρθει να μου ανάβει τα καντήλια, αλλά επειδή έχω ηλεκτρικά φώτα σπίτι μου και τα προτιμώ, τα μόνα που ίσως μου είναι χρήσιμα είναι τα αυγά. Σύμφωνα με τις αρχές λειτουργίας του σάιτ σου μία ώρα εργασίας δική μου ανταλλάσσεται με μία δική του. Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα να μη θέλω να δουλέψω για 6 αυγά την ώρα αλλά να προτιμήσω τα 200 ευρώ;
aerosol12/09/27
Φαντάζομαι πως τέτοιοι επαγγελματίες θα έχουν αρκετό μυαλό να σκεφτούν (εάν αξίζουν τα λεφτά τους) πως το e-bartery δεν τους εξυπηρετεί και θα προσπεράσουν.
Απ΄την άλλη, κάτι μου λέει πως η πλειονότητα των δικηγόρων δεν έχει και πολλή πελατεία που να της αφήνει 200 ευρώ/ώρα αλλά βαράει μύγες για 5 ευρώ/ώρα -ή, χειρότερα, τρέχει σαν τον Βέγγο για 6 ευρώ/ώρα.
Waste12/09/27
ωραιο ονομα
ναι φυσικά και μπορείς να προτιμάς τα 200 ευρώ. Φτάνει να βρεις αρκετούς πελάτες πρόθυμους να στα δίνουν. αυτή τη στιγμή λοιπόν υπάρχουν πολλοί δικηγόροι που δουλεύουν για 500 ευρω κάνοντας δουλειες που δεν είναι ακριβώς η φαντασίωσή τους. Αυτοί λοιπόν είναι πιο καλοί υποψήφιοι για το ebartery. επίσης κάνεις ένα λογικό λάθος. Ο αυγουλάς μας δεν χρειάζεται να σου δίνει αυγά. Μπορείτε να ανταλάσσετε ώρες και τα βιολογικά αυγά σου να τα παίρνεις από αλλού .
theta12/09/27
Μα το επιχείρημά μου είναι ότι οι ώρες που μπορούμε να ανταλλάσσουμε έχουν διαφορετική αξία, μία ώρα εργασίας του ενός δεν είναι ίσης αξίας με μία ώρα του άλλου. Προσωπικά προτιμώ τη μία ώρα με μία μοντέλα από 100 ώρες εργασίας του αυγουλά/καντηλανάφτη. Και άπαξ και εφαρμόσεις ratios που αντισταθμίζουν αυτή τη διαφορετική αξία (δηλαδή ο αυγουλάς θα προσφέρει παραπάνω από μία ώρα εργασίας για να πάρει μία ώρα εργασίας από κάποιον άλλο), τότε αυτόματα χρειάζεσαι μια άλλη μονάδα μέτρησης, ένα ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, ένα άλλο νόμισμα. Και κατά πάσα πιθανότητα θα χρησιμοποιήσεις ένα ήδη υπάρχον νόμισμα (ευρώ) ή ένα fake που θα είναι συνδεδεμένο με κάποιο τρόπο με το ευρώ (όπως τα facebook credits ή τα second life dollars). Και άρα τότε παραδέχεσαι την ήττα του συστήματος καθώς τότε δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια παραδοσιακή ηλεκτρονική αγορά όπου τα αγαθά και οι υπηρεσίες που παρέχουν οι συμμετέχοντες αξίζουν ό,τι καθορίσει η αγορά και άρα μπορεί κάλλιστα αυτό να είναι μηδέν (και θα είναι μηδέν για κάποιους αναπόφευκτα), οπότε εξακολουθείς να έχεις τα ίδια προβλήματα που περιέγραψες στην αρχή, ανεργία κλπ.
Waste12/09/27
βρε παιδί μου ποιος σε εμπόδισε να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι να μην τρως αυγά για 2 χρόνια προκειμένου να περάσεις μια ωρα με μια μοντέλα. Το θέμα είναι ότι σε αυτό που περιγράφω, δεν μπορείς και να τρως αυγά και να περάσεις μια ωρα με μια ακριβή μοντέλα που χρεώνει τόσο, διότι δεν θα έχεις το χρόνο να το κάνεις. Οπότε ή η μοντέλα θα βρει πολλά κορόιδα, ή θα νιώθει πολύ μόνη.
Οι υψηλές αμοιβές ορίζονται από τη μεγάλη προσφορά που υπάρχει από καποιους, όχι από την “εσωτερική” αξία της εργασίας. Και η μεγάλη προσφορά υπάρχει διότι για εμένα είναι πολύ απλό να δώσω 7ευρώ για ένα ποτό, τη στιγμή που για έναν πακιστανό δεν είναι.
μην βαυκαλίζεσαι για το πόσο παράγει η εργασία σου ή η δική μου, σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Ο λόγος που την παράγει έχει να κάνει με την εκμετάλλευση κάποιων άλλων, και τη θέση σου στο σημερινό οικονομικό σύστημα όχι με την εξαιρετική μας δυνατότητα να παράγουμε αξία.
Ναι σίγουρα λίγοι θα θέλουν να μαζεύουν τα σκουπίδια, αλλά η θα βρωμίσουμε όλοι μαζί ή θα βρούμε μια λύση για το ζήτημα και θα πάψουμε να το παίζουμε πριγκίπισσες που φαντασιώνονται πως έχουν το άγγιγμα του μίδα. Αλλωστε από δαύτες ο κόσμος είναι γεμάτος και σήμερα
Sofia12/09/28
Ποιά είναι η “εσωτερική αξία” της εργασίας? Γιατί εγώ (με τα, ομολογουμένως, ελάχιστα) οικονομικά που ξέρω, έμαθα ότι τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η τιμή, η οποία καθορίζεται από την προσφορά και την ζήτηση. Τα άλλα είναι -πώς το λέει?- “αριστερή οικονομική αφέλεια”. Πόση “¨εσωτερική αξία” έχει ένας πίνακας του Πικάσσο? Ένα τραγούδι των μετάλικα? Τα τούρκικα σήριαλ? Τα νιουρίσματα της μενεγάκη? Όλα αυτά κάποιος κόσμος τα χρυσοπληρώνει από επιλογή του και κάποιοι άλλοι τα θεωρούν κοινωνικές παθογένειες. Ποιόν θα βάλουμε κριτή?
Waste12/09/28
τό ότι δεν μπορούμε να βρούμε την εσωτερική αξία ενός πραγματος δεν σημαίνει πως αυτή δεν υπάρχει Η προσφορά η ζήτηση και το κόστος, ελάχιστα έχουν να κανουν με την τιμή στον κοσμο μας
Όποιος έχει κάνει εργασία που να την απολαμβάνει και στην οποία ο πρώτος λόγος που την έκανε δεν ήταν η αμοιβή, καταβαίνει εύκολα αυτό που λέει ο τεκι. Νομιζω
Waste12/09/28
χμμ την πατατοσαλάτα που τρώς τη βλέπεις μπροστά σου σε αντίθεση με τον θεό που δεν τον βλέπεις (συνήθως). Το γεγονός πως δεν μπορείς να ποσοτικοποιήσεις την ευχαρίστηση που παίρνεις από αυτή με έναν σταθερό και επαναλαμβανόμενο τρόπο, δεν αλλάζει την υπαρξη της εσωτερικής αξίας της πατατοσαλάτας, αλλάζει απλά το πως την μετράς. Αρα λοιπόν εσύ λες πως επειδή δεν έχουμε έναν τρόπο να τη μετράμε ακριβώς αυτή την αξία και επειδή η αξία αυτή δεν είναι πάντα σταθερή , η αξία δεν υπάρχει
δεν ξέρεις αρκετά οικονομικά αλλα παρόλαυτά χρησιμοποιείς μια οριακή έννοια (lump of labour fallacy) για να μου πεις ότι στο σύστημα μου δεν μπορώ να σου προσφέρω 4ωρες εργασίας, αρκετά θαραλλέο από μέρους σου λολ λολ λολ. Φυσικά και η ποσότητα της υπάρχουσας εργασίας δεν είναι σταθερή, αλλά η ποσότητα της δημιουργίας μιας συγκεκριμένης ποσότητας αγαθών και υπηρεσιών είναι. Χρειάζεται ένας ηλεκτρολόγος για να αλλάξει μια λάμπα, αλλά αν εσύ το θέλεις μπορείς να βάλεις ένα μικρό χωριό να εργάζεται γύρω από τον ηλεκτρολόγο που αλλάζει τη λάμπα. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως για να αλλάξει μια λάμπα χρειάζεται ένας άνθρωπος και πως η προστιθέμενη αξία από αυτή την αλλαγή λάμπας είναι σε γενικές γραμμές σταθερή. Θα είναι ελαφρώς μεγαλύτερη αν την ίδια ώρα μια μανικιουρίστα της βάφει τα νυχια (που η αλλαγή της λαμπας χαλασε), μια μασεζ της χαλαρώνει τους μυς της πλατης, μια λογίστρια του κόβει ένα τιμολόγιο για την υπηρεσία, ένας δικηγόρος συντάσει ένα συμφωνητικό για την εργασία της αλλαγης της λαμπας κλπ κλπκλπ, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η αξία που μπορείς να τραβήξεις από το αλλαγμα μιας λαμπας δεν είναι ένα λαστιχάκι. Αλλωστε αν ήταν οι κευνσιανοι θα είχαν δίκιο, οι νεοφιλελευθεροι δεν θα γίνονταν ποτέ καθεστός και θα ζούσαμε σε μια μόνιμη ανάπτυξη.
αυτό που λέω εγώ λοιπόν είναι το εξής: μήπως τελικά για να αλλάξεις τη λάμπα δεν χρειάζεται παρά 10 λεπτά μια σκλά και ένας άνθρωπος? μήπως λοιπόν εχουμε ένα τεράστιο layer εργασιών μηδενικής ή οριακής υπεραξίας τις οποιες τελικά μπορούμε να καταργήσουμε?
aioan12/09/28
Νιώθω ότι χάνεται η ουσία του αρθρου: Ο τεκι ειπε οτι απο τη μια κατα τη διαρκεια της κρισης υπαρχει κοσμος που “καθεται” άνεργος και απο την άλλη υπάρχουν ένα σωρό δουλειές που πρέπει να γίνουν αλλά δεν υπάρχει το “κεφάλαιο” για να ξεκινήσουν και η προσφορα δεν συναντάει τη ζήτηση.
Αυτή είναι η βάση της πλατφόρμας και όχι το ποσο κάνει η ωρα σου και αν μια ωρα δικια μου θα αγοράζει μια ωρα δικιά σου. Ας αφήσουμε την ελέυθερη αγορά να το καθορισει.
Gabriel12/09/27
Μιας και θα αναφερθείς στις δυσκολίες του εγχειρήματός σου, θα σου γράψω και τις δικές μου σκέψεις πάνω σε αυτό. Αρχικά η παιδεία και η υγεία δεν ειναι απλά υπηρεσίες, ειναι λειτουργήματα τα οποία χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρησης. Δεν μου φαίνεται ρεαλιστικό σενάριο να εχείς καθηγητές και γιατρούς “νοικαζομενους”. Δλδ, 1 μηνα μαθηματικά με τον τάδε και μετά φευγει κ έρχεται άλλος, ή χρόνια φαρμακευτική αγωγή με εναλλαγή των γιατρών κά8ε τρεις κ λίγο (δες το ΙΚΑ για να καταλάβεις). Το πλάνο που ανέφερες, στην αρχική του μορφή, δεν λύνει τα προβλήματα αυτων των κλάδων γενικότερα, άλλα μεμονωμένες περιπτώσεις υποαπασχόλησης και ανεργίας.
Πέραν όμως απο αυτό, ενά θέμα που προκύπτει είναι κατά πόσο μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες των αγαθών και των υπηρεσιών. Αν ο υδραυλικός δουλέψει ενα 40ώρο την εδβομάδα, και μπεί σε αυτό το ebay για βενζίνη, αλλά δεν δίνει κανείς γιατί την ελέγχει όλη ο Βαρδινογιαννής στην Ελλάδα, τι κάνεις τότε?? Το ανέφερες κάπου στην μέση για το θέμα του να έχεις εισόδημα ενώ εργάζεσαι εθελοντικά, και το ίδιο θα ισχύσει κ εδώ, γιατι όσα προιόντα δεν ειναι διαθέσιμα μέσω ανταλλαγής τότε πρεπει να σκάσεις κανονικά ευρώ τα οποία δεν θα έχεις γιατι θα δουλεύεις στην ανταλλακτική οικονομία.
Καταλαβαίνω το σκεπτικό του να κόψεις, όχι μόνο την υπεραξία απο τις συναλλαγές αλλά και το μέσο που διευκολύνει την συσσώρευση της σε χέρια λίγων, όμως, όπως και ειπές στην αρχή το θέμα ειναι δύσκολο. Άσε που το προβλημά μας δεν είναι ότι μπουχτίσαμε απο το τωρινό σύστημα και ψάχνουμε μαζικά κάτι καλύτερο. Άκομα παλεύουμε να πείσουμε τον κόσμο πως είναι στραβός ο γιαλός κ όχι η πορεία του πλοίου.
Waste12/09/27
για ποιο λόγο πιστεύεις ότι ο καθηγητής θα είναι περιφερόμενος? επειδή λεω για το μακρινό χωριό? Μην ξεχνάς πως η γιαγιά έπρεπε να τρέχει στην πρωτεύουσα του νομού συνήθως. Το ίδιο μπορεί να κάνει κατι τώρα. Το παράδειγμα ήταν απλά ένα παράδειγμα με ολίγη από βουκολική. Για ποιό λόγο ένας καθηγητης να μην προτιμά να διδάσκει στα ίδια παιδιά όλη τη χρονιά?
παιδιά η αγορά θα είναι μικτή. ας μην πηδάμε κατευεθείαν σε μια ουτοπία που δεν θα υπάρχει χρήμα. Ο υδραυλικός λοιπόν μέχρι τώρα τι έκανε? που έβρισκε τα χρήματα για βενζίνη? εκανε και κανονικες δουλειες. το ιδιο θα συνεχίσει να κάνει και τώρα, μόνο που αντί για 50ωρες κανονικης εγχρηματης αμοιβης θα χρειάζεται 20 γιατι το γαμημένο ιδιαίτερο για τα παιδιά του θα το πληρώνει σε ωρες κι όχι σε ευρώ.
τα περί γυαλού και πλοιο δεν χρειαζεται να πεισεις και πολλους πειθονται μόνοι τους πια. Εδω παιδί μου διβάζουν techiechan για το τι φταίει στην οικονομία, αντί να διαβάζουν καθημερινή και athensvoice και να ακουνε τον στουρναραnicholas12/09/27 13:01
Διαμένοντας στην ΑΘήνα δυστυχώς δεν έχω εικόνα από τις ιστοσελίδες που αναφέρεις. Υπάρχει ίσως ένα “μαγαζί” που να τις συγκεντρώνει πχ ανα περιοχή και να λειτουργεί ως είσοδος σε όλες;
Κατά τα άλλα αν έχεις υπόψιν τόσο το ebay όσο και το couchsurfing αλλά και άλλες σελίδες λειτουργούν με feedback-φήμη από τους χρήστες. Έχεις πατάτες και διαθέτεις καλή ποιότητα-τιμή έχεις θετική φήμη. Κορόϊδεψες τους πελάτες σου; Η φήμη σου πάει στα τάρταρα.απλό και βολικό. Το ενδιαφέρον είναι πως φροντίζεις να εξασφαλίσεις ότι τα θετικά ή αρνητικά σχόλια είναι αληθή και όχι πχ από ανταγωνιστές ή τον εαυτό σου; Λογικά μάλλον τα κάνεις αναγκαστικά επώνυμα. Σίγουρα όμως όχι όπως ο σχολιασμός εδώ.
Waste12/09/27
γιαυτό λεω ebay. ακριβώς γιατί θα υπάρχει προφιλ και βαθμολογία. και ακομα καλύτερα. όχι φρεσκα αυγά από το λαγκαδά τεκης. είμαστε 4 θειάδες απο τον λαγκαδα και στέλνουμε αυγά στα παιδιά μας που σπουδάζουν στη θεσσαλλονίκη, αλλα τα σκασμένα δεν τρώνε αυγά, αν θέλετε να σας υιοθετήσουμε, γιατί έχουμε και κατι προβληματάκια με το ιντερνετ και πρέπει να μας τα φτιάξουν γιατί δεν δουλεύει καλά το farmville….
*******
Κι όμως, κοινότητες υπάρχουν. Δεν είναι χωρικά/τοπικά προσδιορισμένες πλέον – ένα χωριό, μια μικρή πόλη, μια ινδιάνικη φυλή – αλλά στη βάση των ενδιαφερόντων. Τις φτιάχνουμε κάθε μέρα στο Διαδίκτυο. Έχουμε λ.χ. πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα με κάποιον στην άλλη άκρη του κόσμου παρά με τον γείτονά μας. Γράφεις από το Βερολίνο και κάνεις παρεμβάσεις στην ελληνική πραγματικότητα. Κ.ο.κ.
Το μόνο που χρειάζεται είναι οι κοινότητες να ορίσουν την ύπαρξή τους. Να φτιάξουν το συμβόλαιό τους, το οποίο ακολουθούν τα μέλη και με βάση το οποίο συμμορφώνονται ή αποπέμπονται οι παραβάτες (ο τεμπέλης Ινδιάνος του παραδείγματός σου).
Από εκεί και πέρα απαιτείται μόνο μια σύμβαση (κάτι σαν Creative Commons, ας πούμε;) που θα επιτρέπει συναλλαγές μεταξύ κοινοτήτων, ομόδοξων, ετερόδοξων ή εντελώς διαφορετικών, η οποία αποκαθιστά αυτό που εννοούμε ως “εμπορική πίστη”. Λ.χ. (στη βάση της επαγγελματικής κοινότητας/εσναφίου-συναφίου/συντεχνίας με την παλιά καλή έννοια): Εσείς στην κοινότητα των Τέκιων είσαστε λίγο βλαμμένα για εμάς τους Μπετατζήδες, αλλά όταν χαλάει ο υπολογιστής μας εσείς τον φτιάχνετε και εμείς σας φτιάχνουμε το ντουβάρι που είστε ανίκανοι να επισκευάσετε. Ή (στη βάστη της κοινότητας ενδιαφερόντων): Εμείς οι Μεταλλάδες έχουμε και υδραυλικό, αλλά μας λείπει λογιστής και θα τον πάρουμε από τους Λάτρεις του Πλεξίματος, που έχουν έλλειψη από τεχνίτες.
Για όποιον ζαλίστηκε, επισημαίνω ότι χρησιμοποίησα το δίπολο κοινότητα/κοινωνία όπως το εννοούν στην Κοινωνιολογία.
Συνεχίστε στο κείμενο υπάρχουν πολλά ακόμη σχόλια :http://www.techiechan.com/?p=1786
Εικόνες και πηγές
http://www.europarl.europa.eu/oeil/popups/ficheprocedure.do?lang=en&reference=2008/2250(INI)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.