Από το Χρονολόγιο Κοινωνικών και Εργατικών Αγώνων 1974-1980 (Φεβρουάριος)
αρχείο του LEFTeria-news
και Έκδοση Αυτόνομης Πρωτοβουλίας Πολιτών, Αθήνα Νοεμβ. 1983
5 Φεβρουαρίου.
Ξεσηκωμός εκατοντάδων αστέγων στο Ικόνιο και στο Σχιστό. Πάνω από 1000 οικογένειες αστέγων καταλαμβάνουν και οριοθετούν με πέτρες, εκτάσεις που ανήκουν στον δήμο Πειραιά, τον ΟΔΕΠ και σε κληρονόμους μεγαλοκτημόνων.
Το απόγευμα η άστεγη φτωχολογιά συγκεντρώνεται στο γήπεδο του Σχιστού και δηλώνει:
«…Οι άστεγοι κάτοικοι της περιοχής Ικονίου-Σχιστού, πάνω από 1000 οικογένειες, έχουμε καταπατήσει οικόπεδα στην παραπάνω περιοχή, για να στεγαστούμε. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε ένα γκρέμισμα από την αστυνομία και απειλές για βίαιη αντιμετώπιση του προβλήματος της στέγης μας. Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με κάθε μέσο, για μία στέγη σ΄αυτή την άγονη περιοχή, παρά την πίεση και τις απειλές».
6 Φεβρουαρίου
Η Νομαρχία Πειραιά χαρακτηρίζει την καταπάτηση των οικοπέδων ως ληστρική επιδρομή. Προσθέτει ότι η περιοχή έχει κηρυχθεί αναδασωτέα από το 1934 και διέπεται από τον κώδικα Δασικής Νομοθεσίας. Ανήκει στον ΟΔΕΠ μόνο σαν ιδιοκτησία.
7 Φεβρουαρίου
Δυνάμεις Χωροφυλακής κυκλώνουν το Σχιστό. Αντιεισαγγελέας που κάνει «επιτόπια εξέταση» δεν βρίσκει χτίσματα και τελικά διώχνουν τσιγγάνους με τις σκηνές τους. Στο Πέραμα δυο μπουλντόζες της Δασικής Υπηρεσίας Πειραιά, προστατευόμενες από αύρες, πυροσβεστικές αντλίες, κρανοφόρους και εκατοντάδες χωροφύλακες γκρεμίζουν αυθαίρετα κτίσματα πίσω από την «Σέλλ». Όλη η περιοχή έχει κυκλωθεί.
Πολλοί κάτοικοι των αυθαιρέτων αρνούνται να βγούν από τα κτίσματα και ανεβαίνουν στις στέγες. Συλλαμβάνεται ο εργάτης Π. Πόθος, πατέρας 5 παιδιών, γιατί με τσιμεντόλιθο τραυμάτισε τον οδηγό της μπουλντόζας που πήγε να γκρεμίσει την παράγκα του.
Κάποια στιγμή 50-60 άτομα επιτέθηκαν στη μία μπουλντόζα και επιχείρησαν να την τουμπάρουν αλλά χτυπήθηκαν από τους χωροφύλακες.
Ως το απόγευμα κατεδαφίζονται πάνω από 100 παράγκες.
13 Φεβρουαρίου
Πορεία διαμαρτυρίας των αστέγων των περιοχών ΣΕΛΛ Περάματος, Ικονίου, Σχιστού, Κερατσινίου, από την Ομόνοια με κατεύθυνση τη Βουλή.
Εκατοντάδες αστυνομικοί τους περικύκλωσαν,έσκισαν τα πανώ και συνέλαβαν 22 άτομα.
Τα σκισμένα πανώ έγραφαν: «Τα κτίσματα είναι δημοκρατικά, τα γκρεμίσματα αντιδημοκρατικά, Η γή ανήκει στο λαό, Θέλουμε να ζήσουμε, όχι να πλουτίσουμε».
Από τους 22 συλληφθέντες παραπέμπονται στον εισαγγελέα οι Ε. Μαράκης ναυτικός, Α.Βοϊνης οικοδόμος, Λ.Μπεβερτζής εργάτης, Ν. Γκιαβρής άνεργος, Α.Δάνος αρχιτέκτων, Γ. καμπέρης μαθητής, Α.Αγγελόπουλος φοιτητής, Δ. Κοφοντίνας, Σ.Κατσαδιώτη, Μ.Τσικακίδου.
Η Προσωρινή Επιτροπή Αστέγων ΣΕΛΛ Περάματος, Ικονίου, Σχιστού, και Κερατσινίου δηλώνει πως θα συνεχίσει τον αγώνα «μέχρι τη τελική νίκη».
1977
9 Φεβρουαρίου. Μπουλντόζες και εκατοντάδες αστυνομικοί εμφανίζονται στη Ν.Χαλκηδόνα της Κοκκινιάς με σκοπό να γκρεμίσουν 17 σπίτια. Οι κάτοικοι όμως απάντησαν δυναμικά και οι μπουλντόζες μαζί με τους αστυνομικούς έφυγαν άπρακτοι.
Όλα αυτά είναι .. * |
1999 |
Ιστορία
Κατά την αρχαιότητα η περιοχή του Περάματος είχε την ονομασία Αμφιάλη. Σε μία από τις κορυφές του όρους Αιγάλεω που εντάσσονται στο Δήμο Περάματος, θεωρείται πως βρισκόταν η θέση από την οποία ο Πέρσης αυτοκράτορας Ξέρξης παρακολούθησε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.). Η κορυφή αυτή αποκαλείται από τους
κατοίκους του Περάματος «Θρόνος τού Ξέρξη».
Εικόνα:www.koutouzis.gr |
εγκαθίστανται τα πρώτα Ναυπηγεία (Ταρσανάδες) μετά την μετακίνησή τους από
την περιοχή του Αγίου Διονυσίου, όταν το λιμάνι διευρύνεται προς αυτήν την περιοχή.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άφιξη νέων κατοίκων, ως επί το πλείστον νησιωτών.
Το 1934 ιδρύθηκε η Κοινότητα του Περάματος, με απόσπασή της από το Δήμο Πειραιά, ενώ 30 χρόνια αργότερα, το 1964, το Πέραμα αναγνωρίζεται ως Δήμος.
Η εξέλιξη αυτή αντανακλά και την αύξηση του πληθυσμού των κατοίκων του Περάματος στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (βλ πίνακα).
Έτος Πληθυσμός
1940 1.462
1961 14.694
1981 23.012
1991 24.119
2001 25.720
Εικόνα:www.koutouzis.gr |
Το τοπίο αλλοιώθηκε, το περιβάλλον μολύνθηκε και η θάλασσα περιορίστηκε. Τούτη τη στιγμή στη περιοχή του Περάματος διεκπεραιώνεται το μέγιστο διακομιστικό εμπόριο του
λιμένα του Πειραιά. Η επιβάρυνση της Πόλης είναι αβάστακτη. Η ζωή στο Πέραμα είναι στενά συνδεδεμένη με την δραστηριότητα της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Σ'αυτό
προστίθενται οι Εταιρείες Πετρελαιοειδών που ο Δήμος παλεύει για την μετεγκατάστασή τους. Είχε προβλεφθεί, σύμφωνα με υπόσχεση της Κυβέρνησης, απομάκρυνσή τους μέχρι το 2001.
Ενώ προς τον Πειραιά η πόλη σταματούσε στα «καζάνια»(τις δεξαμενές πετρελαίου, μια μόνιμη απειλή για την πόλη) ο δρόμος σήμερα διέρχεται μέσα από τον κύριο όγκο των
εγκαταστάσεων. Διαβάστε περισσότερα (εδώ)
Δ. Περάματος |
https://www.youtube.com/watch?v=0bN8GlbpL-k
Εικόνες και πηγές
http://lefteria-news.blogspot.gr/2014/02/1974-1980.html
http://www.koutouzis.gr/perama.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1
http://okeanis.lib.teipir.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/73/pol_00426.pdf?sequence=1
Κάθε αγώνας για τα στοιχειώδη, που άλλοι τα έχουν, δεν είναι άδικος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια άδικη κοινωνία για τους αδύνατους, ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος,
Κανένας δεν θα χάσει το σπίτι που δεν έχει, θα χάσει μόνο τον κόπο του για το αυτονόητο που είναι για τους έχοντες τώρα.
Ναι στις συνθήκες που βίωναν ο αγώνας ήταν μονόδρομος.Και το ότι δεν κάμφθηκαν και τον κέρδισαν είναι και διδακτικό για όλους εμάς σήμερα.Χάρηκα που σου άρεσε το θέμα habilis αν και το ανέδειξε το http://lefteria-news.blogspot.gr,που έχει ένα σπουδαίο αρχείο της εποχής. Εκεί στο Πέραμα, πίσω από τις δεξαμενές,γνώρισα κάποτε μια από τις νησιώτισσες που αναγκάστηκαν να καταλάβουν το καραφλό βουνό για να ζήσουν.Από εκείνη πρωτοάκουσα πως στα νησιά του Αιγαίου για να ζήσουν αποξήραιναν τα λιγοστά λαχανικά που είχαν .Τις δυσκολίες της ζωής όταν δεν υπάρχει νερό.Σαν παραμύθια ήταν τα λόγια της στα αυτιά μου τότε.Ούτε που φανταζόμουν πως οι αποξηραμένες ντομάτες και οι μπάμιες θα γίνουν γκουρμέ έδεσμα ή θα τρέχουμε να βρούμε σπόρους όπως και εκείνοι κάποτε.Αν και το ζήτημα σήμερα είναι να μην χρειαστεί να περάσουμε τα ίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφή