Έγραψεν
O Παυσικραίπαλος
Πως αλλάζουν τα πράγματα απ' τη μια στιγμή στην άλλη... είναι ν' απορεί κανείς.
"Παράξενη πρωτομαγιά, μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια..."
Τι άλλαξε από την εποχή που γράφτηκαν αυτοί οι στίχοι από το Νίκο Γκάτσο ;
Τι άλλαξε από τον "Θλιμμένο Μάη" του Σπύρου Βασιλείου ;
Ίσως τα πάντα, ίσως και τίποτα. Ίσως πάλι, να 'ναι μόνο τα προσωπεία των θεσμών και των αρχόντων που άλλαξαν ονόματα και χέρια... εκείνοι που ήσαν απ' τη μια μεριά τα φόρεσαν και με μιας βρέθηκαν απ' την άλλη.
Όντας μέσα στη δύνη, βιώνεις την αδιάκοπη αλλαγή σαν μόνιμη κατάσταση, στην οποία αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι τα πάντα μπορούν ν' αλλάξουν απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Απ' το ψέμα στην αλήθεια κι απ' την αλήθεια στο ψέμα, για να καταλήγουμε πάντα σε μια αλήθεια κουτσουρεμένη κι ένα δίκιο, που κανένας από κείνους που το 'χουν με το μέρος τους, δεν το βρίσκει..."τι να την κάνεις πια την περηφάνια ;" Ας πούμε ότι σου λένε αλήθεια για το παρόν και ψέματα για το παρελθόν ή αλήθεια για τις προθέσεις τους, αλλά ψέματα για τις πράξεις τους.
Κι ας πούμε ότι σου λένε ψέματα για τα δανεικά κι αλήθεια για τα δεδουλευμένα ή ψέματα για την κλεψιά κι αλήθεια για τη σπατάλη.
Ποιά η διαφορά όταν αποφασίσουν να σου αντιστρέψουν την εικόνα ; Αν δε μάθεις όλη την αλήθεια για όλα, καμία διαφορά δε θα υπάρξει... θα είσαι πάντα στο περίπου. Περίπου πεινασμένος, περίπου χορτάτος, περίπου ψύχραιμος, περίπου θυμωμένος, περίπου χαρούμενος, περίπου θλιμμένος...
Όχι ακριβώς δυστυχής, αλλά ούτε κι απόλυτα ευτυχής... Περίπου σωστός, περίπου καλός, περίπου δίκαιος, περίπου έντιμος (...) περίπου ζωντανός. Αν δε γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση, δε μπορείς να την πάρεις στα χέρια σου.
Κάποιοι, ασφαλώς, θα θελήσουν να σου την κρύψουν, είτε παρουσιάζοντάς την καλύτερη είτε χειρότερη απ' ότι είναι. Απ' αυτούς, πολλοί θα ισχυριστούν πως το κάνουν για το δικό σου συμφέρον. Από αυτούς, ένας δυο μπορεί και να σε πείσουν. Αν σε πείσουν, αυτόματα σου μεταβιβάζουν μερίδιο της ευθύνης (...αυτό το κόλπο ονομάζεται, κατ' ευφημισμόν, δημοκρατία). Όταν κάποτε σε νιώσουν δικό τους, τότε και μόνον τότε, μπορεί και να σου αποκαλυφθούν, αλλά για σένα θα είναι αργά... ήδη θα έχεις περάσει από την άλλη μεριά, εκείνων που κρύβουν την αλήθεια. Και τότε θα καταλάβεις πως, μόνο για ίδιον όφελος μπορεί η πραγματικότητα να μεταμφιέζεται...
Το σήμα κινδύνου ηχεί μια φορά... η πόρτα ανοίγει άπαξ και -δεδομένου ότι δε γίνεται να περάσεις μια ζωή στο πλατύσκαλο- πρέπει ν' αποφασίσεις προς ποιά μεριά θα κινηθείς.
Αναγκασμένος και συνάμα ελεύθερος... ελεύθερος, γιατί τώρα πια γνωρίζεις κάτι παραπάνω.
Έγραψεν ο Παυσικραίπαλος για την 01 Μαΐου 2010, και τον ευχαριστούμε γι'αυτές του τις σκέψεις.
O Παυσικραίπαλος
 |
| Botticelli Sandro |
"Παράξενη πρωτομαγιά, μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια..."
Τι άλλαξε από την εποχή που γράφτηκαν αυτοί οι στίχοι από το Νίκο Γκάτσο ;
Τι άλλαξε από τον "Θλιμμένο Μάη" του Σπύρου Βασιλείου ;
Ίσως τα πάντα, ίσως και τίποτα. Ίσως πάλι, να 'ναι μόνο τα προσωπεία των θεσμών και των αρχόντων που άλλαξαν ονόματα και χέρια... εκείνοι που ήσαν απ' τη μια μεριά τα φόρεσαν και με μιας βρέθηκαν απ' την άλλη.
Όντας μέσα στη δύνη, βιώνεις την αδιάκοπη αλλαγή σαν μόνιμη κατάσταση, στην οποία αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι τα πάντα μπορούν ν' αλλάξουν απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Απ' το ψέμα στην αλήθεια κι απ' την αλήθεια στο ψέμα, για να καταλήγουμε πάντα σε μια αλήθεια κουτσουρεμένη κι ένα δίκιο, που κανένας από κείνους που το 'χουν με το μέρος τους, δεν το βρίσκει..."τι να την κάνεις πια την περηφάνια ;" Ας πούμε ότι σου λένε αλήθεια για το παρόν και ψέματα για το παρελθόν ή αλήθεια για τις προθέσεις τους, αλλά ψέματα για τις πράξεις τους.
Κι ας πούμε ότι σου λένε ψέματα για τα δανεικά κι αλήθεια για τα δεδουλευμένα ή ψέματα για την κλεψιά κι αλήθεια για τη σπατάλη.
Ποιά η διαφορά όταν αποφασίσουν να σου αντιστρέψουν την εικόνα ; Αν δε μάθεις όλη την αλήθεια για όλα, καμία διαφορά δε θα υπάρξει... θα είσαι πάντα στο περίπου. Περίπου πεινασμένος, περίπου χορτάτος, περίπου ψύχραιμος, περίπου θυμωμένος, περίπου χαρούμενος, περίπου θλιμμένος...
Όχι ακριβώς δυστυχής, αλλά ούτε κι απόλυτα ευτυχής... Περίπου σωστός, περίπου καλός, περίπου δίκαιος, περίπου έντιμος (...) περίπου ζωντανός. Αν δε γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση, δε μπορείς να την πάρεις στα χέρια σου.
Κάποιοι, ασφαλώς, θα θελήσουν να σου την κρύψουν, είτε παρουσιάζοντάς την καλύτερη είτε χειρότερη απ' ότι είναι. Απ' αυτούς, πολλοί θα ισχυριστούν πως το κάνουν για το δικό σου συμφέρον. Από αυτούς, ένας δυο μπορεί και να σε πείσουν. Αν σε πείσουν, αυτόματα σου μεταβιβάζουν μερίδιο της ευθύνης (...αυτό το κόλπο ονομάζεται, κατ' ευφημισμόν, δημοκρατία). Όταν κάποτε σε νιώσουν δικό τους, τότε και μόνον τότε, μπορεί και να σου αποκαλυφθούν, αλλά για σένα θα είναι αργά... ήδη θα έχεις περάσει από την άλλη μεριά, εκείνων που κρύβουν την αλήθεια. Και τότε θα καταλάβεις πως, μόνο για ίδιον όφελος μπορεί η πραγματικότητα να μεταμφιέζεται...
Το σήμα κινδύνου ηχεί μια φορά... η πόρτα ανοίγει άπαξ και -δεδομένου ότι δε γίνεται να περάσεις μια ζωή στο πλατύσκαλο- πρέπει ν' αποφασίσεις προς ποιά μεριά θα κινηθείς.
Αναγκασμένος και συνάμα ελεύθερος... ελεύθερος, γιατί τώρα πια γνωρίζεις κάτι παραπάνω.
Έγραψεν ο Παυσικραίπαλος για την 01 Μαΐου 2010, και τον ευχαριστούμε γι'αυτές του τις σκέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι σκέψεις σας είναι ευπρόσδεκτες.Γράψτε ένα σχόλιο.