amazons day: Γενοκτονίες και Σύνορα

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Γενοκτονίες και Σύνορα

Η 92η επέτειος μνήμης της τραγωδίας που βίωσε ο Ποντιακός Ελληνισμός, βρίσκει την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο σε μια κρίσιμη καμπή, αντιμέτωπους με παλιά διλλήματα και λάθη. Το ζήτημα της Δικαίωσης και της αναγνώρισης του άδικου θανάτου χιλιάδων ψυχών,της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, παραμένει ακόμη ανοιχτό και επίκαιρο.

Συγκεκριμένα: Η 19 Μαΐου είναι η ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ, αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου, για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.

Η φωτογραφία απο το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών

Η αρχή του τέλους για τη συνεχή και αδιάλειπτη, Ελληνική παρουσία στον Πόντο, ξεκίνησε... Η αφετηρία αυτού του κομματιού του Ελληνισμού, που αρχίζει στους μυθικούς χρόνους, καταλήγει εδώ: "Μάιος, μήνας θλίψης και μνήμης για τους Έλληνες"... Εθνοκάθαρση, αποχριστιανισμός. Μέσα σε λίγα χρόνια, όλοι οι Έλληνες του Πόντου, λεηλατούνται ή σφαγιάζονται, ενώ άλλοι εκτοπίζονται στα βάθη της Ασίας.... σκορπούν, ή συνωστίζονται...

Μετά τη γενοκτονία.

Το θέμα, έκλεισε.Το έκλεισαν οριστικά με τις διμερείς συμφωνίες που σύναψαν ο Βενιζέλος και ο Κεμάλ, και επίσημα με τη συνθήκη της Λωζάννης,και την ανταλλαγή των πληθυσμών(1).

Σήμερα στη μνήμη των προγόνων μας, κάνουμε τις ακόλουθες επισημάνσεις:
Τα βίαια εγκλήματα καταστρέφουν τις ζωές όσων αγγίζουν και σημαδεύουν τις ψυχές όλων.Και των θυμάτων και των θυτών, και των απογόνων τους. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να βρούμε παρηγοριά μόνο στην τιμωρία, γνωρίζοντας ότι έτσι δημιουργούνται ατελείωτοι κύκλοι με αντίποινα.

Σύμφωνα με τον Π. Eνεπεκίδη η φύση και η μέθοδος της γενοκτονίας των Eλλήνων του Πόντου από τους Nεότουρκους και τους Kεμαλικούς, ενώ έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη γενοκτονία των Eβραίων, έχει και πολλές διαφορές. Δεν έχει καμιά ιδεολογική ή κοσμοθεωρητική ή ψευδοεπιστημονική θεμελίωση περί γενετικής και αρίας φυλής. Είναι βουβή, πονηρή, δεν έχει θεωρητικά αλλά πρακτικά, πλιατσικολογικά κίνητρα.
"Oι καλούμενες εκτοπίσεις, εξορίες των κατοίκων ολόκληρων χωριών οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες μέσα στο χιόνι των γυναικόπαιδων και των γερόντων- οι άνδρες βρίσκονται ήδη στα τάγματα εργασίας ή στον στρατό - δεν οδηγούν φυσικά σε κανένα Ausschwitz , όχι! ήταν όμως ένα Ausschwitz εν ροή, οι άνθρωποι πέθαναν καθ’ οδόν, δεν περπατούσαν για να φτάσουν κάπου, όχι, περπατούσαν για να πεθάνουν από τις κακουχίες, την παγωνιά, την πείνα, τον εξευτελισμό του ανθρώπινου".

1943. Εκτοπισμός των Εβραίων από την Καβάλα.

Aυτό ήταν το διαβολικό σύστημα, πονηρά οργανωμένο. "Δεν υπήρχε στο τέρμα κανένα Ausschwitz γιατί για τους περισσοτέρους δεν υπήρχε τέρμα. Tο ταξίδι προς τον θάνατο ήταν ο θάνατος, όχι το τέρμα του ταξιδιού" .
Η Ποντιακή γενοκτονία ήταν ένα μόνο μέρος του όλου απάνθρωπου σχεδίου. Στα πλαίσια του προσχεδιασμένου εγκλήματος περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και χρονικά είναι παράλληλες, και:
- Η Γενοκτονία των Αρμενίων
- Η Γενοκτονία των Ασσυρίων/Χαλδαίων
- Η σφαγή και εκδίωξη των υπόλοιπων Ελλήνων της Ιωνίας και της λοιπής Μικράς Ασίας.
-Η πρακτική της σφαγής ολόκληρων ομάδων ή φυλών είναι τόσο παλιά όσο η ανθρωπότητα. Σχετικά εδάφια βρίσκουμε και στη Βίβλο.
Αλλά μερικοί μελετητές λένε ότι ο 20ος, ήταν ο πιο φονικός όλων των αιώνων.

Και σήμερα;

Οι αυταπάτες του Ευρωπαϊσμού, μας καθιστούν απαθείς θεατές παρόμοιων πρακτικών και ανοιχτών τραυμάτων που αντί να κλείνουν, κάποιοι φροντίζουν να πολλαπλασιάζονται.
-H τουρκική γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ποντίων, επέτρεψε την ύπαρξη της γενοκτονίας των Ουκρανών και της γενοκτονίας των Εβραίων, λόγω της ασυλίας του ενόχου. Και συνεχίζει σαν ατιμώρητη πρακτική και σε άλλα σημεία του κόσμου.
Έγκλημα δίχως τιμωρία
Όταν κοιτάζουμε τρεις γενοκτονίες, ποιος βλέπει τη στρατηγική;
Κι όμως ακόμα κι αν οι γενοκτονίες πέρασαν, ακόμα κι αν τα θύματα πέθαναν, ακόμα κι αν όλα αυτά παραμένουν στο παρελθόν, η στρατηγική υπάρχει κι έγινε μοντέλο προς μίμηση, ο ένοχος υπάρχει και ζει ελεύθερος.
Η στρατηγική κι ο ένοχος έχουν ακόμα μέλλον, όπως το απέδειξαν και οι επόμενες γενοκτονίες. Έτσι, όταν παλεύουμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αναγνώριση των γενοκτονιών, είμαστε αναχρονιστικοί. Όταν καταγράφουμε και καταδικάζουμε τον ένοχο, είμαστε γραφικοί. Κανείς από εμάς δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα. Διότι ανήκουμε στο χρόνο και γράφουμε την ιστορία, ακόμα κι αν δεν υπάρχει δίκη. Όταν οι πολιτικοί μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι απλώς για να μας εξηγήσουν ότι καταπατούνται. Στην πραγματικότητα, κάνουν το παν, για να αποφύγουν κάθε αναφορά στην ανθρωπότητα. Διότι αυτές οι γενοκτονίες είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κι όχι μόνο κατά των ανθρώπων. Μόνο το 1948 ανακαλύψαμε την έννοια της γενοκτονίας, μέσω του έργου του Raphaël Lemkin. Τώρα το 2008, ήρθε η ώρα να εισαγάγουμε τα δικαιώματα της ανθρωπότητας, ως σημείο αναφοράς για την αντιμετώπιση των εγκλημάτων δίχως τιμωρία.Ν. Λυγερός Έχει συνέχεια.
Τρομακτικοί αριθμοί
Ζωές-αριθμοί
(Genocides and Democides)
Οι δημοκτονίες (όρος που περιλαμβάνει τις γενοκτονίες, καθώς και τις πολιτικές και τις μαζικές δολοφονίες αλλά όχι τους νεκρούς λόγω πολέμου) του 20ου αιώνα (από το Death by Government-2-)
Μεγαδολοφονίες
ΕΣΣΔ (1917-87) 61.911.000
Κίνα (1949-87) (κομμουνιστική) 35.236.000
Γερμανία (1933-45) 20.946.000
Κίνα (1928-49) 10.075.000
Ιαπωνία (1936-45) 5.964.000
Κίνα (1923-49) (εθνικιστική) 3.466.000
Καμπότζη (1975-79) 2.035.000
Τουρκία (1909-18) 1.883.000
Βιετνάμ (1945-87) 1.678.000
Πολωνία (1945-48) 1.585.000
Πακιστάν (1958-87) 1.503.000
Γιουγκοσλαβία (Τίτο) (1944-87) 1.072.000
Αμφισβητούμενες
Βόρεια Κορέα (1948-87) 1.663.000
Μεξικό (1900-20) 1.417.000
Ρωσία (1900-17) 1.066.000
Δευτερεύουσες
Κίνα/πολέμαρχοι (1917-49) 910.000
Τουρκία/Ατατούρκ(1919-23) 878.000
Ηνωμένο Βασίλειο(1900-87) 816.000
Πορτογαλία/δικτατορία (1926-82) 741.000
Ινδονησία (1965-87) 729.000
Μικρότερες (1900-87) 2.792.000
Σύνολο (1900-87) 169.202.000
(εκ των οποίων 38.566.000 αντιστοιχούν σε γενοκτονίες).
169 εκατομμύρια νεκροί! Και πόσοι άλλοι σημαδεμένοι δια βίου από τη βία και τις επιπτώσεις της. (2)

Γυναίκες διαδηλώνουν στην Ακτή του Ελεφαντοστού-2011

Τα σύνορα καταργούνται. Ο καθησυχασμός του εμείς δεν είμαστε Αφρική ή Ασία, τελείωσε.Τα ίδια συμβαίνουν παντού.

Μπαγκλαντές-φυγή

Αϊόβα-2011.Μετά τον ανεμοστρόβιλο.(4)

Ποιοί είναι; Ποιοι συνεχίζουν αυτές τις επιτυχημένες και απάνθρωπες πρακτικές αυτή είναι ή μία ερώτηση(6).
Η άλλη είναι τι θα κάνουμε εμείς ; πως μπορούμε να αντιδράσουμε ο καθένας ξεχωριστά;
H πρόταση που κάνει ο Ν.Λυγερός μας βρίσκει σύμφωνες.
Η γη τον τελευταίο χρόνο μας υπενθυμίζει τη δύναμη της καθολικότητας. Μας θυμίζει ταπεινώνοντάς μας ότι "δεν είμαστε, παρά ένας ανίσχυρος κόκκος".
Ας σταματήσουμε για μια στιγμή για να σκεφτούμε τις διαδρομές μας.
Πολλοί διαισθανόμαστε το τέλος του καπιταλισμού όπως τον ξέρουμε. Αλλά αυτό που αναδύεται μοιάζει να είναι χειρότερο.
Καθώς η πείνα και η φτώχεια έρχονται να αγκαλιάσουν πλέον και τους "ανεπτυγμένους" λαούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ...και οι τρόποι γενοκτονίας πολλαπλασιάζονται. Άλλοι γενοκτονούνται μέσα στα ιδρύματα από πείνα(3). Άλλοι στους καταυλισμούς, άλλοι για διάφορους λόγους(4).

(4)Υεμένη-2011

Τραγικά αποτελέσματα, και κανείς δεν μπορεί να πει οι δικοί μου νεκροί είναι σημαντικότεροι από του άλλου.

Τότε και τώρα...

Ένα σύστημα
... απάνθρωπο, ή ανθρωποφάγο, ή καρκινικό. Που φτάνει στο τέλος του.
Η παγκόσμια καταστροφή θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και θα απειλήσει πολλά εκατομμύρια ανθρώπους. Ούτε ο Ρόμπερτ Ζέλικ, ούτε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν μάσησαν τα λόγια τους σε δηλώσεις που έκαναν σχετικά, στην εφημερίδα «Γκάρντιαν»:
«Η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η κατάσταση είναι τρομακτική. Αυτό που άρχισε ως χρηματοπιστωτική κρίση έχει γίνει μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Φοβάμαι για το χειρότερο: μια γενικευμένη πολιτική κρίση με ολοένα και πιο έντονη κοινωνική αναταραχή, εξασθενημένες κυβερνήσεις και οργισμένους λαούς που έχουν πια χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους ηγέτες τους και στο μέλλον τους»
Σε αυτές τις συνθήκες αν θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι, ή να νοιώθουμε άνθρωποι, θα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ…
Και ο Carlos Amorín:
«Η πείνα είναι το πιο θανατηφόρο όπλο του πολέμου που ονομάζεται καπιταλισμός»γράφει σε ένα άρθρο στις 15.12.2008, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: η πείνα αυξήθηκε, ενώ ο κόσμος έχει γίνει πλουσιότερος και παρόλο που την τελευταία δεκαετία παράγονται περισσότερα τρόφιμα από ποτέ άλλοτε. Η ευημερία των λίγων μετριέται με το θάνατο των πολλών...Ο αριθμό των πεινασμένων στον κόσμο αυξάνεται σε 923 εκατομμύρια(διαβάστε: 5)
και αυτή η πραγματικότητα δεν εξισορροπείται με τις προσπάθειες διαφόρων οργανισμών... ούτε με ευχολόγια και καταγγελίες.

Παιδιά που σταυρώνονται κάθε μέρα...

Στα ορυχεία..Τα πολύτιμα πετράδια του πλανήτη μας.1

Αυτή είναι μια δημοφιλής σήμερα άποψη, που δεν με βρίσκει σύμφωνη,αλλά την καταθέτω.(6):
«Η αόρατη ισχύς του χρήματος εργάζεται για να ελέγξει και να σκλαβώσει την ανθρωπότητα. Χρηματοδότησε τον Κομμουνισμό, τον Φασισμό, τον Μαρξισμό, τον Σιωνισμό και τον Σοσιαλισμό. Όλα αυτά καθοδηγούνται ώστε να επιβάλουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να γίνουν μέλος μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης ...»
Περιοδικό Αμέρικαν Μέρκιουρι, Δεκέμβριος 1957, σελ. 92

Τα πολύτιμα πετράδια του πλανήτη μας.2

(3)Για οχτώ μήνες οι ασθενείς του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου και του ΠΙΚΠΑ στη Λέρο δεν έτρωγαν κρέας επειδή δεν είχε πληρωθεί από το κράτος ο προμηθευτής τροφίμων. Αν αυτό γίνεται σε νοσηλευτικά ιδρύματα μπορεί να φανταστεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει και στα υπόλοιπα; Βρείτε το άρθρο.

Εικόνες και πηγές: