Πετροδολλάρια....ή, γαϊδουράγκαθα.

Πίσω, τον προηγούμενο Νοέμβρη,(1) αναρωτιόμασταν
«Αν σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι αυτός ο τρόπος ζωής μπορεί να είναι ακόμη «βιώσιμος», που μας οδηγεί αυτή η διαπίστωση;

"Ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνουμε;"
Τι θα χρειαστεί να διαφυλάξουμε;
Το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό με τον τρόπο που το γνωρίζαμε διαλύεται, και προσπαθεί να μας διαλύσει.
Γράφαμε πέρυσι -Στις μεγάλες καταστροφές το πνεύμα των ανθρώπων παγώνει, και μαζί του και οι μηχανές-εχθές τα ηλεκτρονικά συστήματα εναέριας κυκλοφορίας στην Αμερική, αρνήθηκαν να λειτουργήσουν.
Όλα δείχνουν να είναι η σειρά του δικού μας πολιτισμού να έρθει σε επαφή με την άγρια πραγματικότητα.
Σε αυτές τις στιγμές, οι βαθύτεροι φόβοι και οι ανασφάλειες του εαυτού μας, κάνουν την εμφάνισή τους συχνότερα.
Αλλά, όπως λέει στον τοίχο.
Το κενό υπάρχει, μέχρι να πέσεις μέσα του. Μετά το γεμίζεις εσύ.

Οι θλιβερές ειδήσεις δεν πρέπει να μας καταβάλλουν το πνεύμα.
Πάνω σε αυτά τα σκοτεινά μονοπάτια που καλούμαστε να περπατήσουμε, και πριν αποφασίσουμε αν θα τα πολεμήσουμε, ή θα παραιτηθούμε, θα χρειαστεί να δούμε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, τις αδυναμίες, και τις φοβίες, και ό,τι μας κρατά δεμένους στην απραξία,και σε ένα κατώτερο επίπεδο ύπαρξης.
Η πείνα όπως και ο πόνος, μπορεί να μας ξυπνήσoυν από τον ύπνο.

Αν και σιωπηρά, το τέρας μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτή την επιτακτική ανάγκη: ήρθε η ώρα όπου πρέπει να αντιμετωπίσουμε την άβυσσο.
Εδώ και καιρό ήταν προφανής αυτή η κατάληξη. 
Εκείνοι που επωφελούνται από το σημερινό σύστημα έχουν γίνει τόσο άσπλαχνοι και ασυνείδητοι, που στερούνται τη δυνατότητα να προβληματιστούν σχετικά με τις επιπτώσεις των ενεργειών τους. 
Έχουν οδηγηθεί στο να ταυτίζουν τα νούμερα με τους ανθρώπους, και συχνότερα να δίνουν μεγαλύτερη σημασία στα πρώτα.
Σε αυτές τις ομαδοποιήσεις δεν αναφέρουν καμιά αλήθεια για την κατάστασή μας, μόνο φόβους μεταφέρουν.
Σε μια εποχή τόσο επικίνδυνη όσο αυτή, είναι ανάγκη να δρούμε με επίγνωση του επείγοντος. Να βλέπουμε τη συνολική εικόνα του κόσμου, και τη δική μας θέση μέσα σ'αυτόν. Να μετασχηματίσουμε την αντίληψή μας για το τι είναι δυνατό. Να θυμηθούμε τι προάγει τη ζωή και την ανάπτυξη.
Να προσπαθήσουμε να στηριχθούμε όχι σε παρηγόριες και κουβέντες, αλλά εξετάζοντας τι είναι δυνατό μετρώντας τι έχουμε, τους πόρους μας.
Η ζωή για να συνεχίζει χρειάζεται τροφή.

Όπως κάθε άτομο, κράτος ή επιχείρηση που θέλει να υπάρχει και την επόμενη ημέρα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θεμελιώδες πρόβλημα της διαχείρισης των πόρων.
Το πάρτυ τελείωσε. Ο πολιτισμός του πετρελαίου επίσης.
Και τώρα; ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνουμε;
Οι ανάγκες μας μας προκαλούν να επανασυνδεθούμε με τη φύση.
Να οξύνουμε την προσοχή μας και να προσέξουμε τομείς και πόρους που παραβλέψαμε.

Μετρώντας τους πόρους μας

Γαιδουράγκαθο= το φυτό του μέλλοντος...
Σας την σπάνε οι Άραβες; Ζηλεύετε που έχουν πολλά πετροδολλάρια και αράζουν επειδή και μόνο έτυχε η γη τους να έχει από κάτω απίστευτα κοιτάσματα πετρελαίου;
 Ήρθε η ώρα να πάρετε το πετρέλαιο σας πίσω! Η αγριοαγκινάρα , όπως είναι η επιστημονική ονομασία του γαιδουράγκαθου, ανήκει στην κατηγορία των ενεργειακών φυτών και μπορεί να δώσει μεγάλες αποδόσεις σε ενέργεια, πολύ υψηλές τιμές στους αγρότες και το κυριότερο χωρίς σταγόνα νερό και ίχνος λιπάσματος!
 «Το «τιποτένιο» γαϊδουράγκαθο, που οι δύσπιστοι βλάχοι (όπου λάχει) αποκαλούν «γκαγκάνι» και φυτρώνει μόνο του στις ράχες και στα βράχια, έχει να πει πολλά. 
Το ζιζάνιο αυτό, που οι βιολόγοι το τρέμουν ως τρομερό εισβολέα, μπορεί να καλλιεργηθεί και να δώσει πολλά λεφτά στον Ελληνα γεωργό, χωρίς να ζητήσει σχεδόν τίποτα. 
Να γίνει καύσιμο και να μετατραπεί σε ενέργεια φτηνή που θα έχει παραχθεί στην ελληνική γη»
Σπορά και καλλιέργεια - Οικονομικά μεγέθη
Η μελέτη χρόνων έδειξε ότι πρόκειται για μια πολύ συμφέρουσα καλλιέργεια, αφού το κόστος είναι μόλις 2,5 ευρώ/στρέμμα για τον πρώτο χρόνο και μηδενικό για όλα τα υπόλοιπα, -ζει 8-12 χρόνια-, όταν για τα άλλα ενεργειακά φυτά είναι πολύ υψηλότερο, για τον σόργο, για παράδειγμα, φτάνει στα 60-70 ευρώ/στρέμμα και για την ελαιοκράμβη στα 40-45 ευρώ/στρέμμα. Οι παραγωγοί χρειάζεται μόνο να αγοράσουν τον σπόρο της αγριοαγκινάρας που κοστίζει 12 ευρώ/κιλό και κάθε κιλό φτάνει για 4-5 στρέμματα. Φυτεύεται τον Οκτώβριο και μεγαλώνει με τις βροχές του χειμώνα. Δεν χρειάζεται καθόλου νερό, καθόλου λίπασμα και φυσικά ως ζιζάνιο δεν επιτρέπει την ανάπτυξη άλλων ζιζανίων και έτσι δεν χρειάζεται ζιζανιοκτόνα! Τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο μαζεύεται από το χωράφι με τις μηχανές σε μπάλες και μεταφέρεται σε μονάδες επεξεργασίας. Στο εργοστάσιο σπάει με σπαστήρες και γίνεται πούδρα, που μετά συμπιέζεται και παράγονται οι πελλέτες - μικρά κυλινδρικά τεμάχια κάπως λεπτότερα από τα φίλτρα του τσιγάρου. 
Δύο είναι τα πιο σημαντικά σημεία της καλλιέργειας γαϊδουράγκαθου: το πρώτο ότι καλλιεργείται σε όλα τα εδάφη, ακόμη και τα πιο ξερά και τα πιο δύσβατα, αφού θεωρείται σκληροτράχηλο φυτό ,και το δεύτερο ότι μέχρι στιγμής υπάρχει ένα εργοστάσιο παραγωγής πελλετών στο Συκούριο Λάρισας, ενώ ένα ακόμη ανοίγει μετά τις γιορτές στον κόμβο του Βελεστίνου.
 Η απόδοση σε κάθε στρέμμα είναι 1,5 τόνος, ενώ αν τα φυτά ποτιστούν, μπορούν να δώσουν και 2 τόνους στο στρέμμα. Οι παραγωγοί μπορούν να υπογράψουν συμβόλαια και να διεκδικήσουν 60-70 ευρώ/έως και 150 ευρώ/στρέμμα, ανάλογα με την εταιρεία, ενώ επιπλέον παίρνουν και την επιδότηση των 4,5 ευρώ/στρέμμα. Κι όλα αυτά καθαρά με μηδενικά έξοδα.
Είπε και ελάλησε ο trikalos(2)
Μέρος-Α'
Συνεχίζεται.
(1) http://amazonsday.blogspot.com/2010/11/blog-post_18.html
Σνομπάρει κανείς το γαϊδουράγκαθο;
(2)http://trikalos.blogspot.com/2007/05/blog-post_18.html
Εικόνες:
Του Στάθη, από  την Ελευθεροτυπία, και απο το korydallos.blogspot.com.
Οι υπόλοιπες όπως συχνά μας συμβαίνει, άγνωστο.
Γράψτε ένα σχόλιο.