Κουρσάροι Φράγκοι

Πρωτομαγιά ξημερώνει και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δεν αφήνουν περιθώρια σε κανέναν να αισιοδοξεί.Τα καλέσματα σε διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις πολλά  μα όπως η πείρα διδάσκει χρειάζεται κάτι διαφορετικό να αντιταχθεί στο παντοδύναμο σύστημα.
Αν αρκούσαν οι απεργίες  και οι συγκεντρώσεις δεν θα είχαμε φτάσει εδώ.
Λέγοντας αυτό δεν  τις υποτιμούμε σαν τρόπους αντίδρασης, μα στις νέες συνθήκες σπανίως φέρνουν κάποια ουσιώδη για το κοινωνικό σύνολο οφέλη.
Η πραγματικότητα  μας δείχνει πως όσα έγιναν δεν ήταν αποτελεσματικά, άλλα δεν είχαν συνέχεια, και πολλά από τα κινήματα  που αναπτύχθηκαν, έδρασαν με στόχο να αποπροσανατολίσουν και να εκτονώσουν τις αντιδράσεις του κόσμου, και τελικά το κατάφεραν.
Γράφαμε στα τέλη του 2011 συνοψίζοντας τις λεκτικές κυρίως αντιδράσεις του κόσμου:
"Ελλάδα, Ευρώπη, πτώχευση, δολιότητα, φαρσοκωμωδία, αλαζονεία, αναλγησία, προδοσία,τετελεσμένα, υπαγορεύσεις, δυναστεία, αλητεία, λέξεις βαριές που ακούγονται και γράφονται ολοένα και συχνότερα με αφορμή τις πολιτικές εξελίξεις τον τελευταίο χρόνο στη χώρα μας".
 Το κείμενο Στην καρδιά του σκότους [εδώ]
Οι μήνες-τα χρόνια- πέρασαν και  οι ίδιες λέξεις  επαναλαμβάνονται  στον σχολιασμό της επικαιρότητας των τελευταίων μηνών, όσο και για το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε πρόσφατα.

Νομοθετώντας τη  Φρίκη είναι ο τίτλος του κειμένου που αναρτά η φαρμακόγλωσση Κίρκη, σχετικά με το ημερομίσθιο που ψήφισε χθες η Βουλή και είναι χαμηλότερο από των "εργατών γης στη Μανωλάδα"  και χαμηλότερο από το περσινό επίδομα ανεργίας.
Δείτε εδώ:farmakoglwssa-kirki.blogspot.gr/2013/04/t.html
Στο διάλο, "σύντροφε"...μονολογεί το πολιτικό κοράκι
Ναι, σύντροφε του παρελθόντος...
Αν ήξερα πως θάρθει στιγμή να σφιχταγκαλιαστείς
με τη ΝΔ και το Πασοκ...θα σε είχα πνίξει...
http://politikokoraki.blogspot.gr/2013/04/blog-post_492.html
Έχουν κάνει την αλητεία επιστήμη γράφει από το μέτωπο των γιατρών η κ. Ε.Ηλιοπούλου
 Το κείμενο εδώ: http://e-epiloges-dionysos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_30.html
Δεν είναι μόνο οι μισθοί.Οι ανθρωποθυσίες δεν έχουν τελειωμό.

2013-Μητέρα περιμένει να βρεθεί λύση για τη νοσηλεία του παιδιού της έξω από το
 Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» Κάλεσμα για συμπαράσταση εδώ:http://enomenoiblogers.blogspot.com/2013/04/i.html
Η ιστορία με τη δυσλειτουργία του νοσοκομείου  εδώ :http://www.kardiapaidiou.gr/?page_id=1668
#
Οι κρεμάλες της Ιστορίας είναι για ΟΛΟΥΣ τους δωσίλογους…γράφει το "ρεσάλτο"
Ολόκληρο το κείμενο εδώ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4717
#
Και ο κ.Η. Κασιδιάρης καλεί το στρατό να αναλάβει την ανατροπή του πολιτεύματος ...
Δείτε το δημοσίευμα εδώ:http://www.zougla.gr/parapolitiki/article/diksemou
#
Τα σχόλια μιας φίλης όταν της  μετέφερα τα νέα με το πολυνομοσχέδιο: Α μου λέει κατάλαβα
Θα γίνουμε το φολκλόρ στοιχείο της Ευρώπης όπως κάποτε έκαναν στην Αμερική  με όσους Ινδιάνους απέμειναν από τις σφαγές και τις κακουχίες, που τους έδιναν ένα επίδομα και μια στολή για να έχουν να φωτογραφίζονται οι τουρίστες..........
#
Στο νομοσχέδιο αναφέρεται και το  http://rt.com/news/greece-fires-civil-servants-525/
Με 168 «ναι», 123 «όχι», 1 «παρών» ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής το πολυνομοσχέδιο.
#
Αυτές τις σκοτεινές ώρες οι περισσότεροι θα αναρωτιούνται αν "υπάρχει  χρόνος" να αλλάξει κάτι.
Και αν  η αριστερά  είναι σε θέση να λειτουργήσει.
Η απάντηση είναι πως  ναι χρόνος υπάρχει, και η αριστερά μπορεί  να λειτουργήσει, αν γίνει  κατανοητό -και στις δυο περιπτώσεις-το βάθος του προβλήματος.
Αλλά ο χρόνος που απομένει δεν είναι πολύς(διαβάστε πιο κάτω το άρθρο του Γ.Δελαστίκ)
Παράλληλα,υπάρχουν πολλές  φωνές που καλούν σε συσπείρωση και δράση μακριά από τις  αγκυλώσεις των  γνωστών κομμάτων.
 Μόνο που θα πρέπει να ψάξει ο καθένας να τις βρει και να μην περιμένει να του χτυπήσουν την πόρτα.
Αλλά σήμερα ας δούμε συνοπτικά πως  βλέπει η κοινωνία την σημερινή Αριστερά,και τι περιμένει.
#
Η Αριστερά στην 3η χιλιετία μόνο ως δύναμη ηθικής ανατροπής μπορεί να υπάρξει
http://odofragma-skas.blogspot.gr/
#
Να τελειώσουμε με αυτή την Αριστερά!!
http://nefestoras1.blogspot.gr/2011/08/blog-post.html
#
Για τα χθεσινά ας πω δυο παραπάνω λόγια,
http://e-cynical.blogspot.gr/2013/04/blog-post_29.html
#
Ευρωληστές και Αριστερά  Το κείμενο είναι του Γιώργου Δελαστίκ
Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Αποκαλύπτονται γεγονότα και προετοιμάζονται εξελίξεις που σηματοδοτούν το πέρασμα τόσο του γερμανικού όσο και γενικότερα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού σε μια φάση ακραίας επιθετικότητας και αρπακτικότητας που δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπιστούν από τους εργαζόμενους με απλές διαδηλώσεις και απεργίες.
 Κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, γδέρνοντας φορολογικά το λαό, απολύοντας κατά εκατομμύρια μισθωτούς και καταστρέφοντας επίσης εκατομμύρια μικρομεσαίων, φτάνοντας στο έσχατο σημείο να αρπάζουν και τα λεφτά που καταθέτει κάποιος στις τράπεζες, είναι φανερό ότι ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έχει εγκαταλείψει την πολιτική της ενσωμάτωσης στο σύστημά του των μαζών.
Έχουμε μπει πια σε μια εποχή απόλυτης τραπεζικής δικτατορίας, αντίστοιχης με την απόλυτη μοναρχία της φεουδαρχίας. Η συσπείρωση των συνιστωσών του τραπεζικού κεφαλαίου και η άσκηση βίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκ μέρους των αστών έχει αντικαταστήσει την –επιτυχημένη κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα– μεθοδική προσπάθεια προσέλκυσης, εγκλωβισμού και ενσωμάτωσης στον καπιταλισμό άλλων κοινωνικών τάξεων, στρωμάτων και ομάδων. 
Οι αστοί –και στους κόλπους τους ακόμη περισσότερο οι τραπεζίτες– αισθάνονται αλαζονικά πανίσχυροι, ουσιαστικά παντοδύναμοι σήμερα. Δεν έχουν άδικο από τη σκοπιά τους.
Πουθενά στην Ευρώπη δεν έχει σημειωθεί κάποια σοβαρή κοινωνική εξέγερση, πόσω μάλλον επανάσταση.
Επιπροσθέτως, δεν υπάρχουν αριστερά πολιτικά κόμματα που να πρεσβεύουν την κατάληψη της εξουσίας με μη κοινοβουλευτικά ή μη ειρηνικά μέσα και να προετοιμάζουν τα μέλη, τους οπαδούς και τους λαούς τους προς την κατεύθυνση αυτή. Λογικό είναι επομένως να μη φοβούνται βίαιη ανατροπή της κυριαρχίας τους.
Η αίσθηση υπεροψίας οδηγεί τους Ευρωπαίους αστούς σε όλο και πιο προκλητικές επιλογές, οι οποίες όμως δεν αποκαλύπτουν μόνο την απληστία τους και τη θρασύτητά τους. 
Αποκαλύπτουν πρωτίστως το σάπισμα του καπιταλιστικού συστήματος, άρα και τις αντικειμενικές επαναστατικές δυνατότητες ανατροπής του.
Ο καπιταλισμός σίγουρα υπονομεύει τον εαυτό του όταν φτάνει στο σημείο, όπως ανήγγειλε πριν από μία εβδομάδα ο επίτροπος επί των Οικονομικών της Κομισιόν, Όλι Ρεν, μιλώντας σε φινλανδικό τηλεοπτικό δίκτυο, να εκδίδει οδηγία ότι από εδώ και πέρα οποιαδήποτε κυβέρνηση οποιαδήποτε στιγμή θελήσει νομιμοποιείται (!) να αρπάζει από τους καταθέτες όσα λεφτά θέλει. Οι αστοί το γνωρίζουν αυτό. 
Τα αδιέξοδα του συστήματός τους όμως και φυσικά η πρώτιστη επιδίωξη της διατήρησης του πλούτου και της ισχύος τους, τους οδηγούν σε αυτή την επιλογή. Γνωρίζουν ότι μόνο με τη βία, κρυφή και φανερή αν παραστεί ανάγκη, μπορούν να υπερασπιστούν αυτή την πολιτική και είναι πανέτοιμοι και αδίστακτοι στην προοπτική κλιμάκωσης της βίας εκ μέρους τους – πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει ακόμη τίποτα στις λαϊκές αντιδράσεις που να τους προκαλεί ανησυχία. 
Μιλώντας θεωρητικά, μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται βάσιμα ότι «αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο», αλλά η ουσία είναι ότι πουθενά οι αστοί δεν έχασαν την εξουσία εξαιτίας αυτής της πολιτικής, άρα μπορούν να την συνεχίζουν άνετα!
Ούτε καν εκλογικά δεν ενισχύονται τα αριστερά, τα κομμουνιστικά ή τα επαναστατικά πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη, παρά τη βιαιότητα και τις ολέθριες κοινωνικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης. 
Εξηγήσεις και δικαιολογίες γιατί δεν συμβαίνει αυτό μπορεί να βρει κανείς πάμπολλες και ίσως αρκετές από αυτές να είναι και ορθές.
 Αυτές όμως δεν αλλάζουν την ουσία η οποία έγκειται στο ότι η κρίση δεν άλλαξε το συσχετισμό δυνάμεων ούτε καν σε κοινοβουλευτικό επίπεδο υπέρ των λαϊκών, κομμουνιστικών ή επαναστατικών αριστερών δυνάμεων, παρόλο που διέλυσε την παλιά σοσιαλδημοκρατία σε κάποιες χώρες ή διέσπασε τη Δεξιά. 
Είναι εξόφθαλμο ότι η Αριστερά μέχρι στιγμής αδυνατεί να εκφράσει αυτό που θέλουν οι χειμαζόμενες κοινωνίες του 21ου αιώνα ή να τις πείσει πολιτικά ότι αυτά που λένε οι αριστεροί συνιστούν τη λύση στα θεμελιώδη οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων, κατώτερων και μεσαίων από οικονομική άποψη. 
Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει βαθύτατα.
 Όσο και αν από πρώτη ματιά αυτό ακούγεται παράδοξο, στην κρίση αυτή δεν δοκιμάζεται μόνο το αστικό καθεστώς. Δοκιμάζεται και το αν η Αριστερά έχει πλέον λόγο ύπαρξης στον 21ο αιώνα.
Μπορεί να ακούγεται μελοδραματικό, αλλά για την Αριστερά η αναμέτρηση αυτή είναι κυριολεκτικά «ή ταν ή επί τας». Θα νικήσει ή θα πεθάνει, μέση λύση δεν υπάρχει. Δεν μπορεί να συνεχίσει να σέρνει την ύπαρξή της στο πολιτικό περιθώριο, όταν οι εξελίξεις και οι αναμετρήσεις προσλαμβάνουν κοσμογονικό χαρακτήρα. 
Αν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις οποιασδήποτε κατεύθυνσης κατορθώσουν να δώσουν αυτές τη λύση και τη διέξοδο, δεν γνωρίζουμε πότε θα υπάρξει επόμενος γύρος σύγκρουσης και υπό ποιους όρους. Τώρα είναι η ώρα!
http://prin.gr/?p=1227