Για την Αγροτική Οικονομία

Καθώς ξεκινά η δεκαετία του 1970 μια νέα φάση ξεκινά και για τον καπιταλισμό.

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό του, που αναδεικνύεται όλο και περισσότερο καθώς περνούν τα χρόνια, είναι η αναπτυξιακή αδυναμία και η αντικατάσταση της παραγωγής από χρηματοπιστωτικά παρασιτικά «προϊόντα». 

 Η νέα αυτή φάση συσσώρευσης και αναπαραγωγής του κεφαλαίου συνοδεύεται και από την απαξίωση της παραγωγής και της εργασίας.

 Μέσα στα νέα αυτά πλαίσια η αγροτική παραγωγή παραμένει σταθερή ή και μειώνεται στις περισσότερες χώρες με ελάχιστες εξαιρέσεις.

 Η παραπάνω διαδικασία διαπερνά φυσικά και την ΕΕ σαν ένα από τους βασικούς πόλους του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. 

Η αγροτική παραγωγή μειώνεται στις περισσότερες χώρες όχι μόνο σαν ποσοστό του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτους αριθμούς σε αρκετές χώρες.

 Παράλληλα εντείνεται και η μείωση του αγροτικού πληθυσμού. 

Η μείωση του ενεργού αγροτικού πληθυσμού δεν είναι a priori αρνητική εξέλιξη.

 Η μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας στη γεωργία, σαν αποτέλεσμα της τεχνολογίας και της εκμηχάνισης, μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την περίσσεια δυναμικού. 

Εκείνο επομένως που κρίνει το αν αυτή η εξέλιξη είναι θετική για την κοινωνία και τους εργαζόμενους είναι το αν παράγονται ποσοτικά και ποιοτικά αγροτικά αγαθά που να καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες. Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, και το ίδιο σημαντικό είναι το αν υπάρχει μέριμνα ώστε το δυναμικό που αποδεσμεύεται από την αγροτική παραγωγή να κατευθυνθεί σε άλλους παραγωγικούς τομείς.

Η Ελλάδα

 δε θα μπορούσε να ξεφύγει από το γενικό κανόνα της μείωσης τόσο της συμμετοχής της αγροτικής οικονομίας στο σχηματισμό του ΑΕΠ όσο και της μείωσης του αγροτικού εργατικού δυναμικού. Η ένταξη στην ΕΕ και το καθεστώς της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής πολλαπλασίασε δραματικά τις αρνητικές  για την αγροτική οικονομία γενικές αυτές συνθήκες.

Βασικοί μοχλοί για την στρέβλωση και καταστροφή ολόκληρων τομέων της αγροτικής οικονομίας ήσαν η στόχευση των επιδοτήσεων οι ποσοστώσεις και οι προτιμισιακές συνθήκες της Ε.Ε με τρίτες χώρες. Όλοι οι κλάδοι της γεωργίας έχουν πληγεί αλλά

περισσότερο αυτοί των βιομηχανικών φυτών, του μαλακού σιταριού, της ζάχαρης των

 εσπεριδοειδών και της αγελαδοτροφίας.

Πάμε να δούμε που βρισκόμασταν πριν την ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ε. και που είμαστε σήμερα μέσα από την έρευνα του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου(κλικ).

   ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ