Ευχές

Ithikon Akmeotaton - Fidayda (live)

http://www.youtube.com/watch?v=VEe9EXhPaz4
Το χαμένο κέντρο*
Αυτό είναι ένα μουσικό κάλεσμα προς όλους- τους άντρες πρώτα- σε Ανατολή και Δύση, για την υπενθύμιση τον εξαγνισμό και την αναγέννηση. Όταν τα ίχνη της αρχαίας σοφίας και του πολιτισμού χάνονται και οι πατέρες της φιλοσοφίας ξεχνιούνται,ο νους εντυπωσιάζεται με τις καινοτομίες και οι αισθήσεις  ξεγελιούνται σε περιφερειακές αισθητικές δραστηριότητες. 
Τότε οι άνθρωποι ξεχνούν να κοιτάξουν για το κέντρο τους, και το κέντρο χάνεται.
Και η μουσική, χαρακτηριστικός καθρέφτης  κάθε πολιτισμού, χάνει την εσωτερική της δύναμη του καλέσματος. Γίνεται μια απλή επανάληψη των ρυθμών και των τρόπων στερημένη από τη ζωτική της σημασία. 
Δεν ξυπνά πια στον άνθρωπο οράματα, δεν φέρνει έμπνευση, μόνο προκαλεί τις επιφανειακές αισθήσεις και μια προσωρινή συγκίνηση.
Η ΜΠΡΑΤΣΕΡΑ Η Ο ΧΑΒΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΥΖΟΥ_xvid.avi

http://www.youtube.com/watch?v=fwHJo3q_pQs&feature=relate

Στίχοι-Μουσική: Παραδοσιακό
Τραγουδά η Αιμιλία Χατζηδάκη
Πότε θ' ανοίξουμε πανιά να κάτσω στο τιμόνι
να δω της Λέρος τα βουνά να μου διαβούν οι πόνοι
Μπρατσέρα μου έλα γιαλό πουχω δυο λόγια να σου πω
Ξημέρωσε η ανατολή μπονάτσα να σκορπίσει
και την μπρατσέρα που 'ρχεται να την καλοσωρίσει
Πάει ο μπρούντζος να ορτσάρει κι ο καιρός δε σιουντάρει
Φύσα βοτια απ' τ' Άλιντα, νότι απ' το Παντέλι
να 'ρθούνε τα ξενάκια μας να κάνουν καλοκαίρι
Πάει ο Προύζος  να φουντάρει και του σπάζει το κοντάρι

Παλαιοί πόνοι για τους λαούς της θάλασσας...

Όπως  και το κύτταρο, η μουσική είναι  σπόρος -που προορισμός του είναι να θρέψει τις επόμενες γενιές-  κυοφορεί την ιστορία και τη συνείδηση της φυλής, γιατί οι ήχοι μπορούν να μεταφέρουν την αλήθεια.

*Το «Χαμένο Κέντρο» τίτλος δανεικός από δοκίμιο του Ζήσιμου Λορεντζάτου για τον Σεφέρη. Μιλάει για την επιστροφή στην παράδοση, την Ανατολή και τη Δύση, και τα ελλείμματα της σύγχρονης κοινωνίας. Αθήνα 1961. Εκδόσεις Δόμος.
Αποσπάσματα μπορείτε να βρείτε (εδώ)

Ο Γ. Σεφέρης είπε:
"Είμαστε ένας λαός, με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;
Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι; Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω, γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν εμπρός"
Το κείμενο του Σεφέρη είναι από (εδώ)

Καλή χρονιά, και καλή λευτεριά να έχουμε…και πηγαίνω για την πίτα.